Σε μια στάση που κάναμε δίπλα από μια λίμνη που δεν μπορούσαμε να δούμε, σε ερώτηση που έκανα στους άλλους δύο σύντροφους σύντροχους δεν αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα με τα θηρία με τους προβολείς τους και τα προβολάκια τους …
Μετά από ολιγόλεπτο διάλειμμα συνεχίζουμε …
Και η μάχη με το σκότος συνεχίζεται …
Είμαι αποφασισμένος να το νικήσω …
Φτάνουμε στο Ζαμπλιακ και στο ξενοδοχείο που μας είχαν πει …
Ανακαλύπτουμε ότι τελικά δεν είμαστε σε αυτό το ξενοδοχείο …
Αρχίζουν τα τηλέφωνα και τελικά δεν είμαστε οι μόνοι που πήγαν σε λάθος ξενοδοχείο …
Βρίσκουμε το σωστό, παρκάρουμε, ξεφορτώνουμε και πάμε να δούμε σε ποιο δωμάτιο θα μείνουμε …
Ο Βασίλης ψάχνει τον Γιώργο αλλά αυτός έχει κλείσει με τον Κυριάκο, οπότε μένουμε μαζί.
Το ξενοδοχείο ήταν χάι τεκ, με διακόπτες αφής, αντιθαμβοτικους καθρέπτες κτλ.
Γρήγορο ντουζάκι και έξοδος για φαγητό …
Βρίσκουμε και τους υπόλοιπους, παραγγέλνουμε μια μπύρα και νομίζουμε ότι παραγγείλαμε και φαγητό (κάτι Σερβικά μπέργκερ) …
Έχει γίνει μπέρδεμα με κάποια παιδιά που ενώ δεν είχαν παραγγείλει πήραν την παραγγελία του Γιώργου και του Ηλία …
Οπότε στο τέλος ήταν σαν να μην είχαμε παραγγείλει εμείς …
Πίνουμε την μπύρα μας με τον Βασίλη και βγαίνουμε έξω να περπατήσουμε για να ηρεμήσουμε …
Το κέντρο της πόλης είναι πανέμορφο με συντριβάνια, σοκάκια και το βασικότερο κόσμο …
Σε αντίθεση με τα Σκοπιά που το προηγούμενο βράδυ ήταν άδεια, εδώ υπήρχε ζωή …
Μετά από λίγο έρχεται και ο Γιώργος στην συντροφιά μας και δεν αργούμε να βρούμε κάτι να τσιμπήσουμε …
Ο Γιώργος μας αποχαιρετά και εμείς συνεχίζουμε την περιπλάνηση μας στα στενά της πόλης …
Ο Βασίλης έχει όρεξη για μια μπύρα αλλά το μοναδικό περίπτερο που βρίσκουμε δεν παίρνει ευρώ
Οπότε επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο όπου μας περίμεναν οι δύο μίνι Heineken τις οποίες είχα βάλει στο ψυγείο με το που φτάσαμε …
Πίνουμε τις 3-4 γουλιές που περιείχαν τα κουτάκια συζητήσαμε αρκετά και πέσαμε ξεροί για ύπνο …
Η μέρα ήταν έντονη και κουραστική και εγώ είχα βγει εκτός “φακέλου πτήσης” αρκετές φορές …
Για την επόμενη ημέρα η απόφαση είχε παρθεί ο ρυθμός θα ήταν χαλαρός, τουριστικός και ας σήμαινε αυτό ότι θα ταξιδεύαμε μόνοι μας …
Έπρεπε να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία!!