Tener-ίσιος
Μέλος
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
- BMW R1200 GS LC
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, νόμιζα ότι το να αλλάζω τη βαλβολίνη στο διαφορικό της μηχανής μου, ήταν αυτό που χρειαζόταν για τη συντήρησή του και τη μακροζωία του. Επειδή όμως το όλο σύστημα μετάδοσης της συγκεκριμένης μηχανής, αποτελείται κι από άλλα κομμάτια, καλό είναι να δούμε τι προβλέπεται γι αυτά.
Θα ξεκινήσω με την ιστορία που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να το ψάξω λίγο.
Το 2017, στην προηγούμενη μηχανή μου, μια πολύ προσεγμένη όπως νόμιζα εγώ, GS του 2004, κάπου στα 95000χλμ ένα βράδυ, γυρνώντας στο σπίτι, σε ένα φανάρι που σταμάτησα, δεν ξαναξεκίνησα ποτέ. Η επαφή από τον άξονα του κινητήρα στον άξονα μετάδοσης προς το διαφορικό, χάθηκε και τα "δόντια από τον άξονα του κινητήρα, είχαν παραδώσει το πνεύμα τους.
Όταν πήγα στο συνεργείο (BMW Γερμανία) η διάγνωση ήταν η χειρότερη.
Φαγώθηκαν τα δόντια από τον άξονα μετάδοσης που βγαίνει από τον κινητήρα. Τους ρώτησα γιατί συνέβη αυτό και η απάντηση δεν με κάλυψε καθόλου:
"Σε αυτά τα χλμ. μπορεί να συμβεί, δεν είναι όμως απραίτητο ότι θα συμβεί"
Αυτή η απάντηση με έβαλε σε σκέψεις κι άρχισα να ψάχνω.
Στα πρώτα μοντέλα, επειδή η αλλαγή βαλβολίνων προϋπέθετε το "κρέμασμα" του διαφορικού, λύναμε τον άξονα απο το διαφορικό κι έτσι βλέπαμε τουλάχιστον πίσω την κατάσταση του άξονα και του σταυρού και πριν το ξανακλείσουμε, πασαλείβαμε ένα γράσο κι έτσι κάπως συντηρούσαμε η κατάσταση.
Από την άλλη, στην BMW απ'όσο γνωρίζω, αν κάνω λάθος ας με διαψεύσει κάποιος, δεν προβλέπεται κάποια προληπτική εργασία είτε πίσω είτε μπροστά στις συνδέσεις του άξονα ειδικά μπροστά με τον κινητήρα, παρα μόνο εάν χρειαστεί να ανοιχτεί η περιοχή για κάποιον λόγο, όπως π.χ αλλαγή ελαστικών φισούνων, οι οποίες παρεπιπτώντος παίζουν σημαντικότατο ρόλο στο εν λόγω πρόβλημα. Σύμφωνα πάντα με την BMW το γράσο/στεγανοποιητικό που χρησημοποιεί για εκεί, είναι για πάντα και δε χρειάζεται ανανέωση. Όπως ξέρουμε όμως από τη ζωή, το μόνο πράγμα που είναι για πάντα είναι ο θάνατος κι αυτό δεν είναι απόλυτο.
Στα μεταγενέστερα μοντέλα, επειδή η αλλαγή βαλβολίνης, δεν προϋπέθετε πλέον το "κρέμασμα" του διαφορικού, εκείνη η περιοχή έμενε ανέγγιχτη εάν δεν υπήρχε άλλος λόγος να ανοιχτεί. Και ναί! Αντέχει! για πολλά χλμ. Τόσα πολλά, που όταν συμβεί κάτι, δεν μπορείς να πεις οτιδήποτε, διότι ύστερα από 100.000 και πάνω από μια δεκαετία, πρώτον δεν υπάρχει καμμιά εγγύηση και δεύτερον, κάλλιστα "χωράει" στο πλαίσιο της φυσιολογικής φθοράς όπου κανείς δεν φταίει.
Συνεχίζεται....
Θα ξεκινήσω με την ιστορία που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να το ψάξω λίγο.
Το 2017, στην προηγούμενη μηχανή μου, μια πολύ προσεγμένη όπως νόμιζα εγώ, GS του 2004, κάπου στα 95000χλμ ένα βράδυ, γυρνώντας στο σπίτι, σε ένα φανάρι που σταμάτησα, δεν ξαναξεκίνησα ποτέ. Η επαφή από τον άξονα του κινητήρα στον άξονα μετάδοσης προς το διαφορικό, χάθηκε και τα "δόντια από τον άξονα του κινητήρα, είχαν παραδώσει το πνεύμα τους.
Όταν πήγα στο συνεργείο (BMW Γερμανία) η διάγνωση ήταν η χειρότερη.
Φαγώθηκαν τα δόντια από τον άξονα μετάδοσης που βγαίνει από τον κινητήρα. Τους ρώτησα γιατί συνέβη αυτό και η απάντηση δεν με κάλυψε καθόλου:
"Σε αυτά τα χλμ. μπορεί να συμβεί, δεν είναι όμως απραίτητο ότι θα συμβεί"
Αυτή η απάντηση με έβαλε σε σκέψεις κι άρχισα να ψάχνω.
Στα πρώτα μοντέλα, επειδή η αλλαγή βαλβολίνων προϋπέθετε το "κρέμασμα" του διαφορικού, λύναμε τον άξονα απο το διαφορικό κι έτσι βλέπαμε τουλάχιστον πίσω την κατάσταση του άξονα και του σταυρού και πριν το ξανακλείσουμε, πασαλείβαμε ένα γράσο κι έτσι κάπως συντηρούσαμε η κατάσταση.
Από την άλλη, στην BMW απ'όσο γνωρίζω, αν κάνω λάθος ας με διαψεύσει κάποιος, δεν προβλέπεται κάποια προληπτική εργασία είτε πίσω είτε μπροστά στις συνδέσεις του άξονα ειδικά μπροστά με τον κινητήρα, παρα μόνο εάν χρειαστεί να ανοιχτεί η περιοχή για κάποιον λόγο, όπως π.χ αλλαγή ελαστικών φισούνων, οι οποίες παρεπιπτώντος παίζουν σημαντικότατο ρόλο στο εν λόγω πρόβλημα. Σύμφωνα πάντα με την BMW το γράσο/στεγανοποιητικό που χρησημοποιεί για εκεί, είναι για πάντα και δε χρειάζεται ανανέωση. Όπως ξέρουμε όμως από τη ζωή, το μόνο πράγμα που είναι για πάντα είναι ο θάνατος κι αυτό δεν είναι απόλυτο.
Στα μεταγενέστερα μοντέλα, επειδή η αλλαγή βαλβολίνης, δεν προϋπέθετε πλέον το "κρέμασμα" του διαφορικού, εκείνη η περιοχή έμενε ανέγγιχτη εάν δεν υπήρχε άλλος λόγος να ανοιχτεί. Και ναί! Αντέχει! για πολλά χλμ. Τόσα πολλά, που όταν συμβεί κάτι, δεν μπορείς να πεις οτιδήποτε, διότι ύστερα από 100.000 και πάνω από μια δεκαετία, πρώτον δεν υπάρχει καμμιά εγγύηση και δεύτερον, κάλλιστα "χωράει" στο πλαίσιο της φυσιολογικής φθοράς όπου κανείς δεν φταίει.
Συνεχίζεται....
Τελευταία επεξεργασία: