Ανοίγω ενα θέμα για το Αγγλικό μηχανάκι με την γιαπωνέζικη καρδιά. Είμαι ξανά κάτοχος εδώ και δύο χρόνια περίπου. Είχα αγοράσει και ενα καινούργιο το 2006.
Είναι ενα πολυτάλαντο μηχάνημα. Μπορεί να κάνει από commuting, εως enduro. Kαι όταν λέω enduro μπορεί άνετα να το τρέξει κάποιος σε αγώνα εντούρο, χωρίς απαιτήσεις βέβαια για πρωτιές. Στα κατάλληλα χέρια όμως τίποτα δεν αποκλείεται.
Πέρα από εντούρο, με μερικές φτηνές και εύκολες μετατροπές μπορεί να γίνει ενα πολύ καλό ον/οφ για χωμάτινες εκδρομές, αυτό που λέμε πια και στην Ελλάδα, adventure riding. Με την διαφορά πως σε σχέση με τα μεγάλα adventure bikes είναι πανάλαφρο και δύσκολα θα κολλήσει.Εδώ χρειάζεται ανάλυση, οπότε θα γράψω πιο αναλυτικά για το θέμα αυτό παρακάτω.
Στην πόλη είναι αχτύπητο, εχει γκάζι, φρένα, αναρτήσεις κι χώνεται παντού. Το τιμόνι του κλειδώνει κι από τις δυο μεριές, έχει σκαρούλα και βεντιλατέρ. Στο τσακίρ κέφι δύσκολα το ακολουθάει κανείς ότι κι αν καβαλάει.
Μερικές φωτό και συνεχίζω παρακάτω να αναλύω και να εξηγώ.
Είναι ενα πολυτάλαντο μηχάνημα. Μπορεί να κάνει από commuting, εως enduro. Kαι όταν λέω enduro μπορεί άνετα να το τρέξει κάποιος σε αγώνα εντούρο, χωρίς απαιτήσεις βέβαια για πρωτιές. Στα κατάλληλα χέρια όμως τίποτα δεν αποκλείεται.
Πέρα από εντούρο, με μερικές φτηνές και εύκολες μετατροπές μπορεί να γίνει ενα πολύ καλό ον/οφ για χωμάτινες εκδρομές, αυτό που λέμε πια και στην Ελλάδα, adventure riding. Με την διαφορά πως σε σχέση με τα μεγάλα adventure bikes είναι πανάλαφρο και δύσκολα θα κολλήσει.Εδώ χρειάζεται ανάλυση, οπότε θα γράψω πιο αναλυτικά για το θέμα αυτό παρακάτω.
Στην πόλη είναι αχτύπητο, εχει γκάζι, φρένα, αναρτήσεις κι χώνεται παντού. Το τιμόνι του κλειδώνει κι από τις δυο μεριές, έχει σκαρούλα και βεντιλατέρ. Στο τσακίρ κέφι δύσκολα το ακολουθάει κανείς ότι κι αν καβαλάει.
Μερικές φωτό και συνεχίζω παρακάτω να αναλύω και να εξηγώ.