Η ώρα για την πρώτη μεγάλη βόλτα μετά την καραντίνα είχε έρθει, ο χάρτης της διαδρομής στο περίπου, με κάποια υπόνοια ότι μπορεί να μην βγαίνει αλλά δεν έδωσα και την πρέπουσα σημασία…
Ξεκινάω από το βράδυ να μαζεύω κάποια πράγματα για να μην ξεχάσω τίποτα το πρωί …
Και εννοείται ότι ξέχασα να πάρω μαζί μου τα αδιάβροχα, ευτυχώς δεν έβρεξε.
Ξυπνάω 6 παρά, φτιάχνω καφέ και αράζω μπροστά από τον υπολογιστή και χαζεύω την διαδρομή …
Πριν το καταλάβω έχει περάσει σχεδόν ένα μισάωρο, μάλλον άργησα σκέφτομαι, ντύνομαι ταίζω τα σκυλιά και τα βγάζω βόλτα …
Επιστρέφω και αρχίζω να τακτοποιώ τα πράγματα μου στις βαλίτσες βιαστικά, 2 θερμός του 1.5 λίτρου νερό, ένα ζεστό και ένα κρύο, σπαστά καφεδάκια, φρούτα, μεσημεριανό (2 μπέργκερ κοτόπουλο) μου τα είχε φτιάξει από το βράδυ ο προσωπικός μου σέφ, κανά δυό μπάρες δημητριακών, πυροσβεστήρας και οι επενδύσεις του μπουφάν.
Εκείνη την στιγμή με παίρνει τηλέφωνο ο Μάκης, κανονικά θα βρισκόμασταν 9:30 με 10:00 στην Ναύπακτο αλλά είχε ξυπνήσει πρωί οπότε θα με ακολουθούσε, δίνουμε ραντεβού για μετά τα διοδια της Ελευσίνας.
Τοποθετώ τις βαλίτσες στο Himalayan ακα Cindy και το tankbag και ξεκινάω
Στάση για φουλάρισμα και συνεχίζω, στο περίπτερο που είναι στην αρχή της ανηφόρας της Λεωφόρου Σχιστού συναντώ τον Μάκη που είχε κάνει στάση για ανεφοδιασμό.
Δεν του πήρε πολύ ώρα να με φτάσει, είμαι μπροστά και δίνω τον ρυθμό μιάς και έχω το πιο αργό μηχανάκι, πάμε με 100-120 με μία στάση για ξεμούδιασμα στο ενδιάμεσο.
Η εθνική οδός με το Himalayan είναι βαρετή και ενδείκνυται για περισυλλογή και διαλογισμό…
Φτάνουμε Ναύπακτο όπου συναντάμε μερικούς φίλους από την Πάτρα που ο Μάκης τους πήρε τηλέφωνο το πρωί και τους είπε ότι ερχόμαστε.
Αράζουμε πίνουμε το καφεδάκι μας και η ώρα περνάει …
Όταν έχεις καλή παρέα ο χρόνος κυλάει σαν το νερό δεν το καταλαβαίνεις…
Ξεκινάω από το βράδυ να μαζεύω κάποια πράγματα για να μην ξεχάσω τίποτα το πρωί …
Και εννοείται ότι ξέχασα να πάρω μαζί μου τα αδιάβροχα, ευτυχώς δεν έβρεξε.
Ξυπνάω 6 παρά, φτιάχνω καφέ και αράζω μπροστά από τον υπολογιστή και χαζεύω την διαδρομή …
Πριν το καταλάβω έχει περάσει σχεδόν ένα μισάωρο, μάλλον άργησα σκέφτομαι, ντύνομαι ταίζω τα σκυλιά και τα βγάζω βόλτα …
Επιστρέφω και αρχίζω να τακτοποιώ τα πράγματα μου στις βαλίτσες βιαστικά, 2 θερμός του 1.5 λίτρου νερό, ένα ζεστό και ένα κρύο, σπαστά καφεδάκια, φρούτα, μεσημεριανό (2 μπέργκερ κοτόπουλο) μου τα είχε φτιάξει από το βράδυ ο προσωπικός μου σέφ, κανά δυό μπάρες δημητριακών, πυροσβεστήρας και οι επενδύσεις του μπουφάν.
Εκείνη την στιγμή με παίρνει τηλέφωνο ο Μάκης, κανονικά θα βρισκόμασταν 9:30 με 10:00 στην Ναύπακτο αλλά είχε ξυπνήσει πρωί οπότε θα με ακολουθούσε, δίνουμε ραντεβού για μετά τα διοδια της Ελευσίνας.
Τοποθετώ τις βαλίτσες στο Himalayan ακα Cindy και το tankbag και ξεκινάω
Στάση για φουλάρισμα και συνεχίζω, στο περίπτερο που είναι στην αρχή της ανηφόρας της Λεωφόρου Σχιστού συναντώ τον Μάκη που είχε κάνει στάση για ανεφοδιασμό.
Δεν του πήρε πολύ ώρα να με φτάσει, είμαι μπροστά και δίνω τον ρυθμό μιάς και έχω το πιο αργό μηχανάκι, πάμε με 100-120 με μία στάση για ξεμούδιασμα στο ενδιάμεσο.
Η εθνική οδός με το Himalayan είναι βαρετή και ενδείκνυται για περισυλλογή και διαλογισμό…
Φτάνουμε Ναύπακτο όπου συναντάμε μερικούς φίλους από την Πάτρα που ο Μάκης τους πήρε τηλέφωνο το πρωί και τους είπε ότι ερχόμαστε.
Αράζουμε πίνουμε το καφεδάκι μας και η ώρα περνάει …
Όταν έχεις καλή παρέα ο χρόνος κυλάει σαν το νερό δεν το καταλαβαίνεις…
Τελευταία επεξεργασία:
