Joy of Road
Μέλος
Όπως είπα και στο post καλωσορίσματος ήρθε η ώρα, να “ξεπληρώσω το χρέος μου” προς την κοινότητα του ADVRIDE και να ανεβάσω και εγώ τις ταξιδιωτικές μου ιστορίες, βοηθώντας και βάζοντας το δικό μου λιθαράκι σε αυτή την όμορφη προσπάθεια, ανταλλάσσοντας ιδέες και σκέψεις με ανθρώπους που μας συνδέει το ίδιο πάθος. Το ταξίδι…
Σημείωση: Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018
… και ξαφνικά ακούω τον κινητήρα του Multi να κόβει και να “ξεροβήχει” πριν σβήσει τελείως. “Όχι ρε γ@μώτο;” φωνάζω μέσα από το κράνος. Κατάλαβα γρήγορα τι είχε γίνει και …
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το τελευταίο μου ταξίδι στην αλλοδαπή έγινε το 2011. Μέχρι και το 2011 που οι δουλειές μας πήγαιναν καλά σκεφτόμαστε να κάνουμε κάπου-κάπου κάποιο ταξιδάκι στο εξωτερικό. Τα μοτοσυκλετιστικά μου ενδιαφέροντα όμως έμειναν στάσιμα λόγω της κρίσης και λόγω έλλειψης μοτοσυκλέτας από το 2013 ως το 2017. Έχοντας στη κατοχή μου την 2η Ducati Multistrada 620 από το Μάιο του 2017 ( η 1η 2005-2013 επωλήθη λόγω κρίσης ), άρχισε να με γυροφέρνει η ιδέα να επαναλάβω ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά βλέποντας κάτι καινούριο, τα Βαλκάνια.
Κάθε φορά που ξεκινάγαμε κουβέντα για ταξίδι στο εξωτερικό, τα Βαλκάνια δεν ήταν μέσα στα πλάνα μας. Την γειτονιά μας πάντα την απορρίπταμε για διάφορους λόγους π.χ. επικινδυνότητα, διεφθαρμένους αστυνομικούς ,κριτικές που είχαμε ακούσει για τους δρόμους και προπαντός γιατί…
Βαλκάνια με όλες τις αντιθέσεις, χριστιανικές, πολιτικές, νοοτροπίας και όπως αλλιώς έχει ειπωθεί, η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά μην ανάψουμε κι άλλο φυτίλι…
Η ιδέα - Φεβρουάριος 2018
Σε μια μάζωξη με φίλους μου, αρχίζω την κουβέντα και ρωτάω;
- Τι λέτε για ένα ταξίδι στα Βαλκάνια ;
Απαντάνε και οι δύο με μια φωνή: “Για λέγε-για λέγε!!!”
Τρείς θα ήμασταν τελικά οι συμμετέχοντες στο ταξίδι. Μια – δυο φορές το μήνα είχαμε επικοινωνία και ενημέρωση, μιας και οι δύο είμαστε από Πάτρα και ο τρίτος τα τελευταία χρόνια ζει και δουλεύει στην Αθήνα.
Καταληκτική ημερομηνία συμμετοχών ήταν η 31η Ιουλίου. (καλά και 3 Σεπτέμβρη να πήγαινε, θα ερχόντουσαν).
Ο “Αθηναίος” με το BMW μέχρι μέσα Αυγούστου να μας έχει στην αναμονή “θα δούμε”.
Ο άλλος (πρώην Cagiva Grand Canyon, Ducati SS 900, ΚΤΜ 950 GO!) είχε πουλήσει τo KTM 950 πριν από χρόνια, αφού δεν έκανε ταξίδια και είχε μείνει με ένα 300άρι scooter. Κάθε φορά που βρισκόμασταν, του έκανα κάποια νύξη όσον αφορά με το τι πρόκειται να κάνει. Θα πάρει δε θα πάρει μηχανή;
Giorgio - Ducati Multistrada 620
Spiros - BMW 650 GS
Tasos - Piaggio Beverly 300
Η προετοιμασία ( Η καλύτερή μου ) Φεβρουάριος – Αύγουστος 2018
Όλο το χειμώνα ξεψάχνισα ταξιδιωτικά άρθρα από διάφορα ελληνικά forums. Επίσης ένα πολύ χρήσιμο site που βρήκα είναι το http://www.dangerousroads.org το οποίο έχει τους πιο όμορφους, επικίνδυνους δρόμους και περάσματα πολλών χωρών.
Επίσης έψαξα όλο το internet για χρήσιμες πληροφορίες για οτιδήποτε μπορεί, είτε να μας καθυστερούσε το ταξίδι είτε να μας το χάλαγε τελείως. Επίσης να γλυτώσουμε κάνα φράγκο όπου μπορούμε. Καλύτερα να τα φάμε στο ταξίδι παρά σε κάτι που ίσως να είναι αχρείαστο(π.χ. διαβατήριο 80€).
Ξεκινάμε λοιπόν …
Έγγραφα – χρήσιμες συμβουλές
Ταυτότητα με λατινικούς χαρακτήρες και να είναι σε πολύ καλή κατάσταση (πήρα τηλ. όλες τις πρεσβείες για να μάθω).
Δίπλωμα (το χάρτινο χρώματος ΡΟΖ είχαμε, δεν μας ζητήθηκε ποτέ)
Άδεια μοτοσυκλέτας
Πράσινη κάρτα
Ευρωπαική κάρτα ασφάλισης (ευτυχώς δεν έμαθα αν τελικά ισχύει εκτός Ε.Ε.)
Καλό θα ήταν να υπάρχουν όλα και σε φωτοτυπίες.
Tηλέφωνα πρεσβειών της Ελλάδος σε όλες τις χώρες.
Ισοτιμίες νομισμάτων - Xe: Currency Exchange Rates and International Money Transfer
Tιμές βενζίνης - τιμή βενζίνης στην Ευρώπη 01-Μάϊος-2023 | GlobalPetrolPrices.com
Tιμές ξενοδοχείων - Booking
Οδηγός τοπικών φαγητών (μην την περάσουμε μόνο με πίτσα).
Χάρτες -GPS
Ρόλο πλοηγού θα είχα εγώ, οπότε επιβεβλημένο το GPS ( εφαρμογή Sygic ). Ευτυχώς ξέρω να διαβάζω GPS και να κοιτώ και τις ταμπέλες, συνδυάζοντάς τα. Τύπωσα από τις χώρες που θα επισκεπτόμαστε τους αντίστοιχους χάρτες ( Ezilon) από το internet και τους πέρασα και σε ψηφιακή μορφή στο κινητό. Σχεδίαση της διαδρομής πάνω στο χάρτη για να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή που είμαστε και για πού τραβάμε.
Επικοινωνία: Δωρεάν τηλεφωνική με Ελλάδα μόνο από Κροατία (Ε.Ε.) , στις άλλες χώρες με ακριβή χρέωση. Ο ένας από εμάς είχε αγοράσει το πακέτο roaming που του έδινε 100MB την ημέρα ( κουβαρντάδες οι τηλεφωνικοί πάροχοι ), οπότε στα δύσκολα θα το χρησιμοποιούσαμε.
Οδική βοήθεια
Χτυπήσαμε ξύλο, κάναμε και το σταυρό μας για να μην μας τύχει κάτι, γιατί η οδική βοήθεια ισχύει μόνο στην Ε.Ε.( Κροατία ), ενώ στις άλλες χώρες πρέπει να επικοινωνήσεις με την ασφαλιστική σου (μπλέξιμο, επαναπατρισμός NO). Η μόνη που απ΄ ότι διάβασα σε καλύπτει σχεδόν σε όλα είναι η γερμανική ADAC ( γερμανοί είναι , ποτέ δεν ξέρεις ) γιατί καλύπτει τον οδηγό και όχι το όχημα, αλλά για να γραφτείς μέλος θέλει “ειδικό τρόπο”.
Τελευταίες εργασίες
Όλοι έκαναν service, τα 600άρια άλλαξαν και λάστιχα, το BMW έβαλε και προβολάκια ( BMW είναι, τα χρειάζεται!!! ), προμηθευτήκαμε τα χαρτιά που έπρεπε και απλά περιμέναμε την Παρασκευή 7/9 για να ξεκινήσουμε. Για να μην έχουμε παρατράγουδα, μια κλειδαριά δισκοφρένου ο καθένας και μια μικρή αλυσίδα για όλες μαζί. Βέβαια για να έχει σασπένς η τελευταία μέρα, η κόρνα του Ducati Πέμπτη μεσημέρι δεν έλεγε να τραγουδήσει. Μάλλον έκανε αφωνία πριν το μεγάλο ταξίδι. Η κόρνα ΟΚ, ο διακόπτης όχι. Άνοιγμα του διακόπτη και ψέκασμα με αντισκωριακό, πάλι τα ίδια. Μουρμούριζα: “θα πάω και με κλάξον από ποδήλατο, δεν το χάνω το ταξίδι”. Πρωί-πρωί θα πάω συνεργείο μπας και τη φτιάξουμε.
DAY 1A
DAY 1B
Πρωί - πρωί συνάντηση με τον μηχανικό της Ducati λόγω του προβλήματος με την κόρνα της μοτοσυκλέτας. Μόλις μπαίνει στο συνεργείο αρχίζει και γκαρίζει ( έφτιαξε-άστα διάλα ). Καφέ για τις τελευταίες λεπτομέρειες του ταξιδιού, τελευταίο check και αναχώρηση 10:00. Όλα καλά και ξεκινάμε το ταξίδι. Ανιαρή Ιόνια οδό για αρχή και βγαίνουμε στην Αμφιλοχία για να συνεχίσουμε από την επαρχιακή οδό μέσω Βόνιτσας και του υποθαλάσσιου τούνελ, που είχα να το περάσω μια δεκαετία. Καφές στην Πρέβεζα και τελευταίο γέμισμα ρεζερβουάρ με ακριβή ελληνική βενζίνη πριν την Ηγουμενίτσα. Πέρασμα στην Αλβανία από Σαγιάδα και από την ελληνική μεριά χωρίς καθυστέρηση με απλή επίδειξη της ταυτότητας, από την Αλβανική μεριά ένας τυπικός υπάλληλος να κάνει έλεγχο της ταυτότητας μέσω υπολογιστή ( νύσταξα αδερφέ! ). Πρώτο καλωσόρισμα από τις αλβανικές εταιρίες κινητής με υπενθύμιση του πανάκριβου roaming. Οπότε η εύρεση wi-fi ήταν πρώτη μας προτεραιότητα όπου κι αν θα σταματάγαμε. Η Αλβανία σαν εικόνα του '80 στα πρώτα χωριά. Μετά από ένα κακό επαρχιακό κομμάτι όλο λακκούβες φτάνουμε στο Βουθρωτό ( αρχαία ελληνική αποικία ) και πέρασμα με ξύλινη σχεδία με τροχαλίες( 2€ each ), ωραία εμπειρία.
Butrint
Butrint ferry
Φτάνουμε στους Άγιους Σαράντα οι οποίοι είναι σε πολεοδομική έξαρση, όπως και όλη η Αλβανία.
Sarande
Φαγητό σε καλό fast-foodάδικο ( 4 πίτες, ένα σάντουιτς, 3 κόκα κόλα και ένα νερό 11€ ). Βγαίνοντας από την πόλη οι φίλοι μου μπερδεύτηκαν λίγο και με ρώτησαν αν πηγαίνουμε σωστά, αφού είδαν την πινακίδα με πλοίο δίπλα από τη λέξη Αυλώνα, και νόμιζαν ότι θα περάσουμε με πλοίο στον Αυλώνα. ( Είναι που είχαν διαβάσει τη διαδρομή… ) Μετά από τους Αγ. Σαράντα στάση για φωτογραφίες σε μια όμορφη περιοχή πριν τη Χιμάρα, το Porto Palermo.
Porto palermo
Χιμάρα
Η συνέχεια της διαδρομής καταπληκτική έως τον Αυλώνα. Το λεγόμενο Llogara Pass. Εξάλλου είναι μία από τις δέκα καλύτερες διαδρομές στον κόσμο σύμφωνα με το cycleworld, όπως είχε γράψει κάποια στιγμή. Κλειστό στροφιλίκι, ανοιχτό στροφιλίκι, κατηφορικό, ανηφορικό, δρόμος με “πέταλα”, ωραία άσφαλτος χωρίς κακοτεχνίες στο μεγαλύτερο κομμάτι της.
Sarande to Vlore
Στάση για καφέ στη μέση της διαδρομής σε χωριό της Αλβανίας με το καφετζή να μας κόβει και απόδειξη μιας και αν δεν έκοβε θα είχε προβλήματα με το νόμο όπως είπε( Ευρώπη γίνανε ). Συνεχίζοντας την διαδρομή γλύτωσα από του χάρου τα δόντια όταν ένα φορτηγό που προπορευόταν πάτησε απότομα φρένο για να γλυτώσει μια κότα ( μπα μ@λάκα!!! Θα με σκοτώσεις ). Νορμάλ οδήγηση από τους ντόπιους κάποιες φορές και άλλες να κάνεις το σταυρό σου ( προσπέραση πάνω σε τυφλή φουρκέτα ). Στους δρόμους πολλά ακριβά αυτοκίνητα ( πολύ Range Rover, Mercedes, BMW ).
Φτάνουμε στον Αυλώνα και παθαίνουμε σοκ. Πολύ ωραία πόλη, και συγνώμη που το λέω, πολύ καλύτερη από πολλές ελληνικές θυμίζοντας Λεμεσό και Κάννες. Μεγάλη παραλιακή λεωφόρος με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, ποδηλατόδρομο και πεζόδρομο γεμάτη με φοίνικες και πολλά ξενοδοχεία.
Vlore
Τα ακριβά αυτοκίνητα να μην προλαβαίνουμε να τα μετράμε. Βρίσκουμε ένα ξενοδοχείο που είχα σταμπάρει από το Βooking αλλά ήταν γεμάτο. Πρόθυμος ο ρεσεψιονίστ να με βοηθήσει, πήρε τηλέφωνο ένα άλλο ξενοδοχείο για να ρωτήσει για δωμάτιο. Και έτσι βρήκαμε πάνω στη παραλιακή λεωφόρο ένα πολύ ωραίο με 35€ τη βραδιά το 3κλινο με πρωινό. Το ξενοδοχείο ανήκε σε Βορειοηπειρώτη και είχε μέσα διάφορα πράγματα που θύμιζαν Ελλάδα, όπως πίνακες με τον Μέγα Αλέξανδρο και με τον πόλεμο της Τροίας. “Εδώ υπάρχει μόνο Ελλάδα. Ούτε την αλβανική σημαία δεν έχω στη ρεσεψιόν, γιατί έχω τραβήξει πολλά από μικρός”. Δεν είχε κλειστό parking και θα αφήναμε τις μηχανές στο πλάι μπροστά από το ξενοδοχείο αλλά θα τις πρόσεχε ο ίδιος μιας και όλη νύχτα θα έμενε ξάγρυπνος να εκτελεί χρέη ρεσεψιονίστ.
Κάναμε μπάνιο και βγήκαμε βόλτα στην πόλη, η οποία είχε αρκετή κόσμο, όντας Παρασκευή βράδυ. Βρήκαμε ένα σουβλατζίδικο, με το φουγάρο να βγάζει “γνώριμη καπνούρα”, με αρκετό κόσμο και μας φάνηκε σαν την ιδανική επιλογή για φαγητό μιας και δεν είδαμε κανένα εστιατόριο εκτός από κάνα δυο πιτσαρίες. Φαγητό 2 μερίδες γύρο, 2 πίτες, 5 μπύρες μισόλιτρες, 1 νερό σύνολο 13.5€ και μετά παγωτό σε in παγωτατζίδικο της πόλης. Κατά τη διάρκεια του φαγητού βλέπαμε γύρω - γύρω από την πόλη να αστράφτει ασταμάτητα και ελπίζαμε να μην βρέξει την επόμενη μέρα.
Vlore
Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ύπνο μιας και ήμασταν κουρασμένοι και αύριο είχαμε συνέχεια του ταξιδιού μας στο Μαυροβούνιο.
DAY 2A
DAY 2B
Το πρωί ξυπνήσαμε με δυσκολία μιας και όλη νύχτα δώσαμε συναυλία στο ροχαλητό υπό τη συνοδεία βροχής. Κατεβήκαμε για πρωινό, βλέποντας ότι όλα έξω ήταν ψιλό-μούσκεμα από τη νυχτερινή βροχή που έριξε.
Vlore
Αφού φάγαμε, φορτώσαμε αποσκευές και βγάλαμε μία αναμνηστική φωτογραφία για τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου. Τον ευχαριστήσαμε και κατευθυνθήκαμε στο κοντινότερο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό. “Χασούρα” στη μετατροπή των χρημάτων στο βενζινάδικο. Πήραμε το δρόμο για Δυρράχιο, μια ατέλειωτη ευθεία περνώντας από αρκετές πόλεις της αλβανικής ενδοχώρας. Ανάπτυξη με λεφτά από τους μετανάστες φτιάχνοντας παντού πολυκατοικίες. Σε όλη την διαδρομή σε κατοικημένες περιοχές υπάρχουν διάσπαρτα πλυντήρια αυτοκινήτων για να βγάλουν οι πιτσιρικάδες μεροκάματο. Εντύπωση μας έκαναν δύο τύποι σε διαφορετικά σημεία της Αλβανίας που είχαν μηχανάκι με πάγκο λαϊκής μπροστά. Και ο ένας πήγαινε του σκοτωμού( εικόνα βγαλμένη από Ινδία ). Μπαίνουμε στο Δυρράχιο με τις πολυκατοικίες να έχουν ξεφυτρώσει παντού.
Durres
Καθίσαμε σε ένα “τούρκικο” ζαχαροπλαστείο για καφέ και γλυκό, αλλά τα γλυκά ήταν μέτρια. Συνεχίζοντας για τα σύνορα με το Μαυροβούνιο, δύο σοβαρά τροχαία στο δρόμο μας, δημιούργησαν μια ατέλειωτη ουρά πολλών χιλιομέτρων. Κάποιοι Αλβανοί οδηγοί πέρναγαν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας για να προσπεράσουν με σοβαρό κίνδυνο ενός ακόμη τροχαίου. Στη βόρεια Αλβανία κάθε λίγο και λιγάκι αστυνομία σταματώντας, είτε αυτούς που έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα, είτε τους ψιλό-παράνομους. Μια λεύκη Lamborghini μας έκανε εντύπωση για την ομορφιά της και το ξεχωριστό της ήχο. Γενικά στους δρόμους της Αλβανίας μπορεί να δεις από αγελάδα και καρό, μέχρι την πιο ακριβή BMW και Lamborghini.
Φτάνοντας στα σύνορα με το Μαυροβούνιο ο δρόμος γινόταν στενός και κακοτράχαλος.
Borders ALB-MNE
MONTENEGRO
Τυπικός έλεγχος στα ιδιαίτερα σύνορα μιας και από τον ένα γκισέ των Αλβανών, πήγαινες στον διπλανό των Μαυροβούνιων και ξεμπέρδευες. Είσοδος στο Μαυροβούνιο με 98αρα βενζίνη στα 1.41 το λίτρο και ωραίο δρόμο στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Γνωριμία με την πρώτη πόλη του Μαυροβουνίου το BAR.
Bar-MNE
Bar2-MNE
Πόλη με ευρωπαϊκό αέρα από τα κτίρια μέχρι τα μνημεία και τους ανθρώπους. Στάση λοιπόν στο BAR για φαγητό, ξεκούραση και κουβέντα. Τριγύρω κόσμος σαν να ήσουν σε καφέ στην Ελλάδα. Εδώ βέβαια αρχίζουν να φαίνονται οι διαφορές μεταξύ των υπόλοιπων χωρών και της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Άνδρες και γυναίκες πάνω από 1,75. Ετοιμαζόμαστε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας και ακούμε έκπληκτοι την γνώριμη ατάκα “Έλληνες είστε;”. Γυρνάμε και βλέπουμε μια κυρία με καταγωγή από το Μαυροβούνιο και παντρεμένη με Έλληνα από το Αγρίνιο. Έχουν σπίτι στη Πάτρα αλλά θέλουν να πάνε ζήσουν για πάντα στην Κρήτη. Την αποχαιρετήσαμε και της ευχηθήκαμε καλή συνέχεια.
Αναχώρηση για Budva. Ο δρόμος ειδυλλιακός δίπλα από την Αδριατική Ριβιέρα. Στάση για φωτογραφίες στο γνωστό νησάκι Sveti Stefan, πρώην φρούριο, πρώην καταφύγιο πειρατών και τώρα ξενοδοχείο υπό ελληνικό όμιλο.
Sveti Stefan
Συνεχίζουμε την διαδρομή προς την δεύτερη πόλη της χώρας και την πιο γνωστή στους τουρίστες. Από μακριά κάνει την εμφάνισή του ένας μεγαλειώδης γερανός στημένος για bungee jumping. Η πόλη χτισμένη και προστατευμένη σε ένα μικρό κόλπο, περνά την καλύτερη περίοδο της όσον αφορά τον τουρισμό.
Budva-MNE
Βέβαια φαίνεται και από τον οργασμό κτισίματος ξενοδοχείων. Όπου υπάρχει περίπτωση να χτιστεί κάτι, χτίζεται. Ακόμα και πάνω στα βράχια. Η παραλία της γεμάτη κορμάρες( για γυναίκες μιλάω ). Αν πάει κάποιος με το ταίρι του θα φάει κάτι απανωτά χαστούκια ( μεταφορικά από το “μάτι” και κυριολεκτικά από τη γυναίκα του ). Είσοδος στη πόλη και συγκρίσεις με το Μονακό μιας και θεωρείται το Μονακό των Βαλκανίων. Ίσως θα έλεγα ότι είναι το Μονακό των φτωχών μιας και μοιάζει σαν μορφολογία εδάφους και σαν τουριστική κίνηση. Καφές με πανοραμική θέα από ψηλά σε μια κυριλέ καφετέρια με τιμή 12€ ( 3 καφέδες, 3 νερά ).
Budva2-MNE
Βόλτα στο κάστρο της πόλης και περιήγηση στα στενά, όπου είχε μεγάλη κίνηση από τουρίστες. Απόφαση να διανυκτερεύσουμε κάπου αλλού ( τελικά ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ) για να αποφύγουμε το “τρελό καπέλο” στα ξενοδοχεία, αν θα βρίσκαμε να μείνουμε κιόλας ( αν διανυκτερεύαμε στη Budva με τόσο τουρισμό, ακόμα εκεί θα μέναμε ). Για να διανυκτερεύσουμε στην επόμενη όμορφη πόλη του Μαυροβουνίου, το Kotor έπρεπε να κάνουμε μια εκπληκτική διαδρομή, το “Paso dello Stelvio” του Μαυροβουνίου, σχεδόν δύο πάσα μαζί. Και έτσι ο κλήρος για διανυκτέρευση έπεσε στο Cetinje, την αρχαία και παραδοσιακή πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου που βρίσκεται κάπου στη μέση. Αναχωρήσαμε από τη Budva αργά το απόγευμα μέσω του φοβερού δρόμου που οδηγεί στο Cetinje γνωστού και ως Seostik pass με τις καλοχαραγμένες στροφές να έχουν τον πρώτο λόγο και η θέα από ψηλά της Budva να σε αποζημιώνει. Βρήκαμε τρίκλινο δωμάτιο σε ένα ξενώνα με 45€ και parking σε κλειστή αυλή.
Έρημη πόλη λόγω του καλού καιρού, αφού ο κόσμος ήταν στην Budva αλλά και ότι είναι κατά κύριο λόγο χειμερινός προορισμός. Το βράδυ φαγητό σε μπυραρία με τεράστιο burger + μπύρα 5€.
Έπειτα βόλτα στα στενά περνώντας και από δύο μικρά μπαράκια να παίζουν εκκωφαντική σέρβικη μουσική. Κουρασμένοι φτάσαμε στη πανσιόν και πηγαίνοντας για ύπνο, είχαμε μια απρόσμενη συνάντηση στο ισόγειο με ένα τύπο ο οποίος είχε βάλει πάνω του αρκετό άρωμα κοκκινέλι (κρασί).
Πόσο είχε πιεί ο π@ύστης!!!
DAY 3A
DAY 3B
Πρωινό ξύπνημα στο Cetinje και καφέ στη πλατεία της πόλης συνοδεία σφολιατοειδών από παρακείμενο φούρνο (pekara). Φάγαμε ένα είδος τυρόπιτας με μπόλικο φύλο και το τυρί το ψάχναμε με το τουφέκι. Τέλος πάντων απ’ τη πείνα που είχαμε καλή μας φάνηκε. Αναχώρηση από την πόλη γρήγορα-γρήγορα γιατί η σημερινή διαδρομή τα είχε όλα μαζί από πολύ νωρίς. Και ξεκινάμε με τον εθνικό δρυμό Lovcen γεμάτος ανοιχτά πέταλα όπου η στάση σε ιδανικό μέρος για φωτογραφίες κρίθηκε επιβεβλημένη.
Lovcen national park
Λίγο παραπέρα βγάλαμε μια από τις πιο όμορφες φωτογραφίες όλων των ταξιδιών μας…
Kotor Bay
Και συνεχίζουμε με το Kotor Serpentine ( σερπαντίνα του Kotor ) full από φουρκέτες ( 20 περίπου τον αριθμό ) μέσα από πυκνή βλάστηση συναντώντας μοτοσικλετιστές και ποδηλάτες.
Kotor serpentine-Google earth
Kotor serpentine
Ένα μικρό Passo dello Stelvio στο Μαυροβούνιο!!!
Άφιξη στο Kotor, αράζουμε σε parking για μοτοσυκλέτες και από εκεί στο κάστρο του Kotor για μια βόλτα και αγορά αναμνηστικών. Ωραία, γραφική καστροπολιτεία, γεμάτη τουρίστες, ιδανική για οικογενειακές διακοπές, σαφώς πιο ήσυχη από τη Budva.
Kotor
Kotor
Kotor
Kotor castle
Kotor castle
Φεύγοντας από το Kotor δεν παίρνουμε το ferry-boat που σε περνάει απέναντι ,αλλά προτιμάμε να κάνουμε τον κύκλο του “φιόρδ” ( για την ακρίβεια μοιάζει με φιόρδ, αλλά δεν είναι ) και να περάσουμε στην Κροατία.
Islands outside Kotor
Borders MNE-CROATIA
Αναγκαστική στάση στα σύνορα Μαυροβουνίου - Κροατίας με τους συνοριοφύλακες να μας διώχνουν στα γρήγορα μόλις είδαν τις ελληνικές ταυτότητες και ακούγοντας εμάς να τους φωνάζουμε Gretska - Gretska. Προορισμός μας το Dubrovnik για επίσκεψη στο κάστρο της πόλης. Έχουμε πλησιάσει αρκετά προς την πόλη, οπότε αναγκαστική στάση για φωτογραφία από ψηλά.
Dubrovnik
Φτάνοντας στο Dubrovnik αράζουμε σε parking για μότο και ξεκινάμε για το κάστρο.
Dubrovnik castle
Πλήθος τουριστών για ξενάγηση από όλες τις χώρες του κόσμου. Η καστροπολιτεία φοβερή, γεμάτη μαγαζάκια είτε για φαγητό-καφέ, είτε για σουβενίρ ( αρκετά με θέμα το Game of Thrones). Ακρίβεια παντού ( το μεγάλο μπουκάλι νερό κόστιζε 4€ ), εκμετάλλευση λόγω του Game of Thrones και παντού τσουχτερό εισιτήριο. Περιπλάνηση στα τείχη 21 ευρώ, κρουαζιέρα και φωτογραφίες στο νησάκι με το θρόνο του Game of Thrones 21 ευρώ ( Ρε τι σου κάνει ένα σήριαλ!!! ). Περιπλάνηση στα στενά της πόλης για φωτογραφίες και για μικρό-αγορές. Δεν υπήρχε ούτε παγκάκι να κάτσουμε. Και μιλάμε για Σεπτέμβρη μήνα, σκεφτείτε τι θα γίνεται μέσα Αυγούστου.
Dubrovnik castle
Dubrovnik castle
Dubrovnik castle
Dubrovnik castle
Οπότε αναχώρηση από το Dubrovnik με προορισμό την πόλη του Mostar μέσω Opuzen.
Λίγο μετά το Dubrovnik και πλησιάζοντας τα Βοσνιακά σύνορα, έγινε κάτι που με έκανε να εκπλαγώ. Άναψε το λαμπάκι της ρεζέρβας που το είχα για προβληματικό. Μάλλον ζωντάνεψε ο αισθητήρας από την “παλιό-βενζίνη” που μου έβαλαν οι Αλβανοί και οι Μαυροβούνιοι ( να ναι καλά οι άνθρωποι ).
Εκεί όμως κολλάει το μυαλό μου και κάνω τη μ@λακία του αιώνα. Όπως θυμόμουν, η βενζίνη που είχα στη διάθεσή μου θα με έφθανε για 40 χλμ. οπότε προσπερνάμε το τελευταίο βενζινάδικο στη Κροατία και συνεχίζουμε. Εξάλλου τα σύνορα με τη Βοσνία δεν ήταν και μακριά, αφού λίγο πριν τα σύνορα ήταν το επόμενο βενζινάδικο. Αμ δε… Κάπου 5 χλμ μακριά από τα βοσνιακά σύνορα ξαφνικά ακούω τον κινητήρα του Multi να κόβει και να “ξεροβήχει” πριν σβήσει τελείως, ξεμένοντας από βενζίνη. Πρώτη φορά που σε ταξίδι μου τυχαίνει κάτι και ευτυχώς ήταν μόνο κάτι απλό. Ευτυχώς οι φίλοι μου, αφού με ξεβάφτισαν, έφυγαν και πήγαν στο πιο κοντινό βενζινάδικο για να μου φέρουν ένα μπιτονάκι βενζίνη.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας τους είχα μια παράξενη και απρόσμενη συνάντηση. Πέρασε ένας ταλαιπωρημένος τουρίστας με το γνωστό σάκο, και μου ζήτησε τσιγάρο. Λέγοντας του όχι στην αρχή, έκανε να φύγει. Λίγα βήματα πιο πέρα ένιωσα άσχημα βλέποντας τον να περπατάει κουρασμένος και μούσκεμα στον ιδρώτα και του φώναξα ρωτώντας τον, αν ξέρει να στρίβει τσιγάρο. Μου απάντησε ναι, δίνοντας του τον καπνό να στρίψει ένα. Με χίλιο-ευχαρίστησε ρωτώντας με από πού είμαι και απαντώντας του Ελλάδα, χαμογέλασε. Μου εξήγησε ότι είχε πάει στην Ελλάδα και αν κατάλαβα καλά πρέπει να είχε δουλέψει κάπου στη χώρα μας. Ταλαιπωρημένος όπως ήταν μου εξήγησε με λίγα λόγια την ιστορία της ζωής του. Ότι ήταν από την Ουγγαρία και γυρνούσε τον κόσμο από χώρα σε χώρα δουλεύοντας παράλληλα στις χώρες αυτές. Μου μίλησε για την Ουγγαρία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και ότι τώρα πήγαινε στην Σλοβενία. Μιλάμε τώρα για ένα ταξίδι 600 χλμ. για να βρει ένα μεροκάματο και να μπορέσει να ζήσει (και άλλοι δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα με 3000 € το μήνα). Χαιρετηθήκαμε και έφυγε γεμάτος ικανοποίηση για το τσιγάρο που κυριολεκτικά είχε “ρουφήξει”. Στην συνέχεια της μ@λακίας του αιώνα, αφού ήρθαν οι δύο φίλοι μου και έβαλα την βενζίνη, έφαγα το απαραίτητο κράξιμο και την καζούρα του αιώνα και συνεχίσαμε για Mostar.
Φτάνοντας στα σύνορα Κροατίας - Βοσνίας ένας τυπικός έλεγχος στα χαρτιά και βούρ για να περάσουμε το μικρό κομμάτι γης που έχει σαν διέξοδο προς τη θάλασσα η Βοσνία. Ένα ακόμα συνοριακό φυλάκιο από Βοσνία για Κροατία με μια επίδειξη της ταυτότητας μας και μπαίνουμε ξανά στην Κροατία με προορισμό την πόλη Opuzen όπου μέσω μίας ειδυλλιακής διαδρομής θα φτάναμε στο Mostar. Λόγω του χρόνου που χάσαμε, αλλά και ότι ήταν αργά το απόγευμα ακυρώθηκε η βόλτα στους καταρράκτες Kravica και έτσι συνεχίσαμε για Mostar.
Τελευταίο πέρασμα συνόρων για σήμερα και περνάμε από την Κροατία στη Βοσνία, με τους συνοριοφύλακες της Κροατίας να είναι αδιάφοροι. Από την μεριά της Βοσνίας όμως και βλέποντας μια ουρά 25 αυτοκινήτων χωθήκαμε από τελευταίοι πρώτοι ( μάγκες! ) θέλοντας να πούμε στον συνοριοφύλακα να μας αφήσει να περάσουμε φωνάζοντας του Gretska αλλά αυτός τυπικότατος μας λέει ότι πρέπει να δει τις ταυτότητες και τις πράσινες κάρτες. Αφού του τα δείχνουμε, περνάμε και ξεκινάμε προς Mostar από μια πολύ ωραία διαδρομή που και αυτή είναι χαρακτηρισμένη ως μια από τις 10 καλύτερες του κόσμου από το CycleWorld. Μπαίνοντας στη Βοσνία για τα καλά άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτοι μιναρέδες από τα τζαμιά. Ο δρόμος σε αρκετά του σημεία είναι φοβερός, ακολουθώντας παράλληλα τον ποταμό Neretva ο οποίος διαπερνά και όλο το Mostar. Πριν τα περίχωρα του Mostar ο δρόμος αρχίζει να γίνεται αδιάφορος. Σταματάμε για βενζίνη σε Βοσνιακό πρατήριο για να μην ψάχνουμε το πρωί, ξέροντας ότι θα βρούμε την πιο φθηνή βενζίνη των Βαλκανίων ( 0.9€ το λίτρο ) αλλά τελικά δεν ήταν όσο περιμέναμε ( 1.20€ το λίτρο ). Παράλληλα ψάχνουμε και για ξενοδοχείο, σταμπάροντας μερικά.
Φτάνοντας στη πόλη και ενώ σταματάμε κάπου κοντά στη φημισμένη γέφυρα για να ψάξουμε για ξενοδοχείο, να σου και οι πρώτοι περίεργοι τύποι που μας ζητούσαν λεφτά για parking, ή να αφήσουμε τις μηχανές στο δρόμο και να τις προσέχουν με το ανάλογο αντίτιμο ( τους μάγκες!!! Εργατικά, τίμια παιδιά ). Ψάχνοντας για δωμάτια, βρήκαμε δύο motels στον κεντρικό δρόμο και καταλήξαμε σε αυτό με το πιο ευρύχωρο δωμάτιο ( μωρέ, η πισίνα τους έκανε κλίκ!!! ) με τιμή 50€ με πρωινό. Υπήρχαν και κάνα 5αρι BMW GS σλοβένικα εκεί, τα οποία θα έφευγαν πρωί-πρωί για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Κάναμε το μπάνιο μας και κατεβήκαμε στη πόλη για βόλτα και για φαγητό.
Mostar
Mostar
Το μουσουλμανικό στοιχείο έκανε την εμφάνιση του παντού, από ανθρώπους έως και μαγαζιά. Βγάλαμε νυχτερινές φωτογραφίες στη φημισμένη γέφυρα Stari Most,
ψάξαμε για σουβενίρ και καταλήξαμε στο εστιατόριο που μας είχε προτείνει ο ρεσεψιονίστ του μοτέλ που μέναμε, το οποίο ήταν δίπλα στον ποταμό. Παραγγείλαμε φαγητό, εγώ ζήτησα cevapi ( ένα σλάβικο φαγητό με κεμπάμπ ) και οι φίλοι μου ποικιλία κρεατικών. Τρώγοντας, κουβεντιάζαμε τα της σημερινής ημέρας ( αξιοθέατα, διαδρομή, σύνορα, αβαρίες) και τελειώσαμε με τα της αυριανής. Περιπλανηθήκαμε στα στενά του Mostar και θέλοντας να αγοράσουμε προμήθειες από κάποια mini markets, σπαστήκαμε με το ότι ήθελαν να κρατήσουν προμήθεια για ότι αγοράσουμε ( Ρε τους πονηρούς! Να τους δίνεις € και να σου γυρνάνε μόνο βοσνιακά μάρκα(OK) και να θέλουν και extra προμήθεια ). Γυρίσαμε πίσω στο motel και ξαπλώσαμε μιας και ήμασταν ψόφιοι από την κούραση.
Συνεχίζεται...
Σημείωση: Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018
Game of Roads 2018: εκεί είναι БАЛКАН (ΒΑΛΚΑΝΙΑ)…
… και ξαφνικά ακούω τον κινητήρα του Multi να κόβει και να “ξεροβήχει” πριν σβήσει τελείως. “Όχι ρε γ@μώτο;” φωνάζω μέσα από το κράνος. Κατάλαβα γρήγορα τι είχε γίνει και …
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το τελευταίο μου ταξίδι στην αλλοδαπή έγινε το 2011. Μέχρι και το 2011 που οι δουλειές μας πήγαιναν καλά σκεφτόμαστε να κάνουμε κάπου-κάπου κάποιο ταξιδάκι στο εξωτερικό. Τα μοτοσυκλετιστικά μου ενδιαφέροντα όμως έμειναν στάσιμα λόγω της κρίσης και λόγω έλλειψης μοτοσυκλέτας από το 2013 ως το 2017. Έχοντας στη κατοχή μου την 2η Ducati Multistrada 620 από το Μάιο του 2017 ( η 1η 2005-2013 επωλήθη λόγω κρίσης ), άρχισε να με γυροφέρνει η ιδέα να επαναλάβω ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά βλέποντας κάτι καινούριο, τα Βαλκάνια.
Κάθε φορά που ξεκινάγαμε κουβέντα για ταξίδι στο εξωτερικό, τα Βαλκάνια δεν ήταν μέσα στα πλάνα μας. Την γειτονιά μας πάντα την απορρίπταμε για διάφορους λόγους π.χ. επικινδυνότητα, διεφθαρμένους αστυνομικούς ,κριτικές που είχαμε ακούσει για τους δρόμους και προπαντός γιατί…
εκεί είναι БАЛКАН (ΒΑΛΚΑΝΙΑ)
Βαλκάνια με όλες τις αντιθέσεις, χριστιανικές, πολιτικές, νοοτροπίας και όπως αλλιώς έχει ειπωθεί, η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά μην ανάψουμε κι άλλο φυτίλι…
Η ιδέα - Φεβρουάριος 2018
Σε μια μάζωξη με φίλους μου, αρχίζω την κουβέντα και ρωτάω;
- Τι λέτε για ένα ταξίδι στα Βαλκάνια ;
Απαντάνε και οι δύο με μια φωνή: “Για λέγε-για λέγε!!!”
- Διαβάζω κάποια ταξιδιωτικά και έχω κάποιες ιδέες και προτάσεις.
- Για που;
- Αλβανία – Μαυροβούνιο – Κροατία (Dubrovnik, μπορεί και Split)
- Βάλε μέσα Mostar και Sarajevo!
- Πόσες μέρες;
- Μια εβδομάδα.
- Πότε;
- Αρχές Σεπτέμβρη που λασκάρει η δουλειά όλων, που έχει λιγότερο κόσμο, λιγότερη ζέστη και που είναι low season σε όλα.
- Μέσα.
Τρείς θα ήμασταν τελικά οι συμμετέχοντες στο ταξίδι. Μια – δυο φορές το μήνα είχαμε επικοινωνία και ενημέρωση, μιας και οι δύο είμαστε από Πάτρα και ο τρίτος τα τελευταία χρόνια ζει και δουλεύει στην Αθήνα.
Καταληκτική ημερομηνία συμμετοχών ήταν η 31η Ιουλίου. (καλά και 3 Σεπτέμβρη να πήγαινε, θα ερχόντουσαν).
Ο “Αθηναίος” με το BMW μέχρι μέσα Αυγούστου να μας έχει στην αναμονή “θα δούμε”.
Ο άλλος (πρώην Cagiva Grand Canyon, Ducati SS 900, ΚΤΜ 950 GO!) είχε πουλήσει τo KTM 950 πριν από χρόνια, αφού δεν έκανε ταξίδια και είχε μείνει με ένα 300άρι scooter. Κάθε φορά που βρισκόμασταν, του έκανα κάποια νύξη όσον αφορά με το τι πρόκειται να κάνει. Θα πάρει δε θα πάρει μηχανή;
- Τελικά τι θα κάνεις; Πάρε μια μηχανή να έρθεις;
- Θα έρθω με το scooter.
- Ρε θα μας τρελάνεις.
Giorgio - Ducati Multistrada 620
Spiros - BMW 650 GS
Tasos - Piaggio Beverly 300
Η προετοιμασία ( Η καλύτερή μου ) Φεβρουάριος – Αύγουστος 2018
Όλο το χειμώνα ξεψάχνισα ταξιδιωτικά άρθρα από διάφορα ελληνικά forums. Επίσης ένα πολύ χρήσιμο site που βρήκα είναι το http://www.dangerousroads.org το οποίο έχει τους πιο όμορφους, επικίνδυνους δρόμους και περάσματα πολλών χωρών.
Επίσης έψαξα όλο το internet για χρήσιμες πληροφορίες για οτιδήποτε μπορεί, είτε να μας καθυστερούσε το ταξίδι είτε να μας το χάλαγε τελείως. Επίσης να γλυτώσουμε κάνα φράγκο όπου μπορούμε. Καλύτερα να τα φάμε στο ταξίδι παρά σε κάτι που ίσως να είναι αχρείαστο(π.χ. διαβατήριο 80€).
Ξεκινάμε λοιπόν …
Έγγραφα – χρήσιμες συμβουλές
Ταυτότητα με λατινικούς χαρακτήρες και να είναι σε πολύ καλή κατάσταση (πήρα τηλ. όλες τις πρεσβείες για να μάθω).
Δίπλωμα (το χάρτινο χρώματος ΡΟΖ είχαμε, δεν μας ζητήθηκε ποτέ)
Άδεια μοτοσυκλέτας
Πράσινη κάρτα
Ευρωπαική κάρτα ασφάλισης (ευτυχώς δεν έμαθα αν τελικά ισχύει εκτός Ε.Ε.)
Καλό θα ήταν να υπάρχουν όλα και σε φωτοτυπίες.
Tηλέφωνα πρεσβειών της Ελλάδος σε όλες τις χώρες.
Ισοτιμίες νομισμάτων - Xe: Currency Exchange Rates and International Money Transfer
Tιμές βενζίνης - τιμή βενζίνης στην Ευρώπη 01-Μάϊος-2023 | GlobalPetrolPrices.com
Tιμές ξενοδοχείων - Booking
Οδηγός τοπικών φαγητών (μην την περάσουμε μόνο με πίτσα).
Χάρτες -GPS
Ρόλο πλοηγού θα είχα εγώ, οπότε επιβεβλημένο το GPS ( εφαρμογή Sygic ). Ευτυχώς ξέρω να διαβάζω GPS και να κοιτώ και τις ταμπέλες, συνδυάζοντάς τα. Τύπωσα από τις χώρες που θα επισκεπτόμαστε τους αντίστοιχους χάρτες ( Ezilon) από το internet και τους πέρασα και σε ψηφιακή μορφή στο κινητό. Σχεδίαση της διαδρομής πάνω στο χάρτη για να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή που είμαστε και για πού τραβάμε.
Επικοινωνία: Δωρεάν τηλεφωνική με Ελλάδα μόνο από Κροατία (Ε.Ε.) , στις άλλες χώρες με ακριβή χρέωση. Ο ένας από εμάς είχε αγοράσει το πακέτο roaming που του έδινε 100MB την ημέρα ( κουβαρντάδες οι τηλεφωνικοί πάροχοι ), οπότε στα δύσκολα θα το χρησιμοποιούσαμε.
Οδική βοήθεια
Χτυπήσαμε ξύλο, κάναμε και το σταυρό μας για να μην μας τύχει κάτι, γιατί η οδική βοήθεια ισχύει μόνο στην Ε.Ε.( Κροατία ), ενώ στις άλλες χώρες πρέπει να επικοινωνήσεις με την ασφαλιστική σου (μπλέξιμο, επαναπατρισμός NO). Η μόνη που απ΄ ότι διάβασα σε καλύπτει σχεδόν σε όλα είναι η γερμανική ADAC ( γερμανοί είναι , ποτέ δεν ξέρεις ) γιατί καλύπτει τον οδηγό και όχι το όχημα, αλλά για να γραφτείς μέλος θέλει “ειδικό τρόπο”.
Τελευταίες εργασίες
Όλοι έκαναν service, τα 600άρια άλλαξαν και λάστιχα, το BMW έβαλε και προβολάκια ( BMW είναι, τα χρειάζεται!!! ), προμηθευτήκαμε τα χαρτιά που έπρεπε και απλά περιμέναμε την Παρασκευή 7/9 για να ξεκινήσουμε. Για να μην έχουμε παρατράγουδα, μια κλειδαριά δισκοφρένου ο καθένας και μια μικρή αλυσίδα για όλες μαζί. Βέβαια για να έχει σασπένς η τελευταία μέρα, η κόρνα του Ducati Πέμπτη μεσημέρι δεν έλεγε να τραγουδήσει. Μάλλον έκανε αφωνία πριν το μεγάλο ταξίδι. Η κόρνα ΟΚ, ο διακόπτης όχι. Άνοιγμα του διακόπτη και ψέκασμα με αντισκωριακό, πάλι τα ίδια. Μουρμούριζα: “θα πάω και με κλάξον από ποδήλατο, δεν το χάνω το ταξίδι”. Πρωί-πρωί θα πάω συνεργείο μπας και τη φτιάξουμε.
1η μέρα Παρασκευή 7/9/2018
Ξεκινάμε, πάμε μακριά…
Πάτρα(GR) – Vlore(Αυλώνας)(ALB) 448 χλμ.
Ξεκινάμε, πάμε μακριά…
Πάτρα(GR) – Vlore(Αυλώνας)(ALB) 448 χλμ.
DAY 1A
DAY 1B
Πρωί - πρωί συνάντηση με τον μηχανικό της Ducati λόγω του προβλήματος με την κόρνα της μοτοσυκλέτας. Μόλις μπαίνει στο συνεργείο αρχίζει και γκαρίζει ( έφτιαξε-άστα διάλα ). Καφέ για τις τελευταίες λεπτομέρειες του ταξιδιού, τελευταίο check και αναχώρηση 10:00. Όλα καλά και ξεκινάμε το ταξίδι. Ανιαρή Ιόνια οδό για αρχή και βγαίνουμε στην Αμφιλοχία για να συνεχίσουμε από την επαρχιακή οδό μέσω Βόνιτσας και του υποθαλάσσιου τούνελ, που είχα να το περάσω μια δεκαετία. Καφές στην Πρέβεζα και τελευταίο γέμισμα ρεζερβουάρ με ακριβή ελληνική βενζίνη πριν την Ηγουμενίτσα. Πέρασμα στην Αλβανία από Σαγιάδα και από την ελληνική μεριά χωρίς καθυστέρηση με απλή επίδειξη της ταυτότητας, από την Αλβανική μεριά ένας τυπικός υπάλληλος να κάνει έλεγχο της ταυτότητας μέσω υπολογιστή ( νύσταξα αδερφέ! ). Πρώτο καλωσόρισμα από τις αλβανικές εταιρίες κινητής με υπενθύμιση του πανάκριβου roaming. Οπότε η εύρεση wi-fi ήταν πρώτη μας προτεραιότητα όπου κι αν θα σταματάγαμε. Η Αλβανία σαν εικόνα του '80 στα πρώτα χωριά. Μετά από ένα κακό επαρχιακό κομμάτι όλο λακκούβες φτάνουμε στο Βουθρωτό ( αρχαία ελληνική αποικία ) και πέρασμα με ξύλινη σχεδία με τροχαλίες( 2€ each ), ωραία εμπειρία.
Butrint
Butrint ferry
Φτάνουμε στους Άγιους Σαράντα οι οποίοι είναι σε πολεοδομική έξαρση, όπως και όλη η Αλβανία.
Sarande
Φαγητό σε καλό fast-foodάδικο ( 4 πίτες, ένα σάντουιτς, 3 κόκα κόλα και ένα νερό 11€ ). Βγαίνοντας από την πόλη οι φίλοι μου μπερδεύτηκαν λίγο και με ρώτησαν αν πηγαίνουμε σωστά, αφού είδαν την πινακίδα με πλοίο δίπλα από τη λέξη Αυλώνα, και νόμιζαν ότι θα περάσουμε με πλοίο στον Αυλώνα. ( Είναι που είχαν διαβάσει τη διαδρομή… ) Μετά από τους Αγ. Σαράντα στάση για φωτογραφίες σε μια όμορφη περιοχή πριν τη Χιμάρα, το Porto Palermo.
Porto palermo
Χιμάρα
Η συνέχεια της διαδρομής καταπληκτική έως τον Αυλώνα. Το λεγόμενο Llogara Pass. Εξάλλου είναι μία από τις δέκα καλύτερες διαδρομές στον κόσμο σύμφωνα με το cycleworld, όπως είχε γράψει κάποια στιγμή. Κλειστό στροφιλίκι, ανοιχτό στροφιλίκι, κατηφορικό, ανηφορικό, δρόμος με “πέταλα”, ωραία άσφαλτος χωρίς κακοτεχνίες στο μεγαλύτερο κομμάτι της.
Sarande to Vlore
Στάση για καφέ στη μέση της διαδρομής σε χωριό της Αλβανίας με το καφετζή να μας κόβει και απόδειξη μιας και αν δεν έκοβε θα είχε προβλήματα με το νόμο όπως είπε( Ευρώπη γίνανε ). Συνεχίζοντας την διαδρομή γλύτωσα από του χάρου τα δόντια όταν ένα φορτηγό που προπορευόταν πάτησε απότομα φρένο για να γλυτώσει μια κότα ( μπα μ@λάκα!!! Θα με σκοτώσεις ). Νορμάλ οδήγηση από τους ντόπιους κάποιες φορές και άλλες να κάνεις το σταυρό σου ( προσπέραση πάνω σε τυφλή φουρκέτα ). Στους δρόμους πολλά ακριβά αυτοκίνητα ( πολύ Range Rover, Mercedes, BMW ).
Φτάνουμε στον Αυλώνα και παθαίνουμε σοκ. Πολύ ωραία πόλη, και συγνώμη που το λέω, πολύ καλύτερη από πολλές ελληνικές θυμίζοντας Λεμεσό και Κάννες. Μεγάλη παραλιακή λεωφόρος με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, ποδηλατόδρομο και πεζόδρομο γεμάτη με φοίνικες και πολλά ξενοδοχεία.
Vlore
Τα ακριβά αυτοκίνητα να μην προλαβαίνουμε να τα μετράμε. Βρίσκουμε ένα ξενοδοχείο που είχα σταμπάρει από το Βooking αλλά ήταν γεμάτο. Πρόθυμος ο ρεσεψιονίστ να με βοηθήσει, πήρε τηλέφωνο ένα άλλο ξενοδοχείο για να ρωτήσει για δωμάτιο. Και έτσι βρήκαμε πάνω στη παραλιακή λεωφόρο ένα πολύ ωραίο με 35€ τη βραδιά το 3κλινο με πρωινό. Το ξενοδοχείο ανήκε σε Βορειοηπειρώτη και είχε μέσα διάφορα πράγματα που θύμιζαν Ελλάδα, όπως πίνακες με τον Μέγα Αλέξανδρο και με τον πόλεμο της Τροίας. “Εδώ υπάρχει μόνο Ελλάδα. Ούτε την αλβανική σημαία δεν έχω στη ρεσεψιόν, γιατί έχω τραβήξει πολλά από μικρός”. Δεν είχε κλειστό parking και θα αφήναμε τις μηχανές στο πλάι μπροστά από το ξενοδοχείο αλλά θα τις πρόσεχε ο ίδιος μιας και όλη νύχτα θα έμενε ξάγρυπνος να εκτελεί χρέη ρεσεψιονίστ.
Κάναμε μπάνιο και βγήκαμε βόλτα στην πόλη, η οποία είχε αρκετή κόσμο, όντας Παρασκευή βράδυ. Βρήκαμε ένα σουβλατζίδικο, με το φουγάρο να βγάζει “γνώριμη καπνούρα”, με αρκετό κόσμο και μας φάνηκε σαν την ιδανική επιλογή για φαγητό μιας και δεν είδαμε κανένα εστιατόριο εκτός από κάνα δυο πιτσαρίες. Φαγητό 2 μερίδες γύρο, 2 πίτες, 5 μπύρες μισόλιτρες, 1 νερό σύνολο 13.5€ και μετά παγωτό σε in παγωτατζίδικο της πόλης. Κατά τη διάρκεια του φαγητού βλέπαμε γύρω - γύρω από την πόλη να αστράφτει ασταμάτητα και ελπίζαμε να μην βρέξει την επόμενη μέρα.
Vlore
Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ύπνο μιας και ήμασταν κουρασμένοι και αύριο είχαμε συνέχεια του ταξιδιού μας στο Μαυροβούνιο.
2η μέρα Σάββατο 8/9/2018
Στο πριγκιπάτο των Βαλκανίων
Vlore(ALB) – Cetinje(MNE) 345 χλμ.
Στο πριγκιπάτο των Βαλκανίων
Vlore(ALB) – Cetinje(MNE) 345 χλμ.
DAY 2A
DAY 2B
Το πρωί ξυπνήσαμε με δυσκολία μιας και όλη νύχτα δώσαμε συναυλία στο ροχαλητό υπό τη συνοδεία βροχής. Κατεβήκαμε για πρωινό, βλέποντας ότι όλα έξω ήταν ψιλό-μούσκεμα από τη νυχτερινή βροχή που έριξε.
Vlore
Αφού φάγαμε, φορτώσαμε αποσκευές και βγάλαμε μία αναμνηστική φωτογραφία για τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου. Τον ευχαριστήσαμε και κατευθυνθήκαμε στο κοντινότερο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό. “Χασούρα” στη μετατροπή των χρημάτων στο βενζινάδικο. Πήραμε το δρόμο για Δυρράχιο, μια ατέλειωτη ευθεία περνώντας από αρκετές πόλεις της αλβανικής ενδοχώρας. Ανάπτυξη με λεφτά από τους μετανάστες φτιάχνοντας παντού πολυκατοικίες. Σε όλη την διαδρομή σε κατοικημένες περιοχές υπάρχουν διάσπαρτα πλυντήρια αυτοκινήτων για να βγάλουν οι πιτσιρικάδες μεροκάματο. Εντύπωση μας έκαναν δύο τύποι σε διαφορετικά σημεία της Αλβανίας που είχαν μηχανάκι με πάγκο λαϊκής μπροστά. Και ο ένας πήγαινε του σκοτωμού( εικόνα βγαλμένη από Ινδία ). Μπαίνουμε στο Δυρράχιο με τις πολυκατοικίες να έχουν ξεφυτρώσει παντού.
Durres
Καθίσαμε σε ένα “τούρκικο” ζαχαροπλαστείο για καφέ και γλυκό, αλλά τα γλυκά ήταν μέτρια. Συνεχίζοντας για τα σύνορα με το Μαυροβούνιο, δύο σοβαρά τροχαία στο δρόμο μας, δημιούργησαν μια ατέλειωτη ουρά πολλών χιλιομέτρων. Κάποιοι Αλβανοί οδηγοί πέρναγαν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας για να προσπεράσουν με σοβαρό κίνδυνο ενός ακόμη τροχαίου. Στη βόρεια Αλβανία κάθε λίγο και λιγάκι αστυνομία σταματώντας, είτε αυτούς που έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα, είτε τους ψιλό-παράνομους. Μια λεύκη Lamborghini μας έκανε εντύπωση για την ομορφιά της και το ξεχωριστό της ήχο. Γενικά στους δρόμους της Αλβανίας μπορεί να δεις από αγελάδα και καρό, μέχρι την πιο ακριβή BMW και Lamborghini.
Φτάνοντας στα σύνορα με το Μαυροβούνιο ο δρόμος γινόταν στενός και κακοτράχαλος.
Borders ALB-MNE
MONTENEGRO
Τυπικός έλεγχος στα ιδιαίτερα σύνορα μιας και από τον ένα γκισέ των Αλβανών, πήγαινες στον διπλανό των Μαυροβούνιων και ξεμπέρδευες. Είσοδος στο Μαυροβούνιο με 98αρα βενζίνη στα 1.41 το λίτρο και ωραίο δρόμο στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Γνωριμία με την πρώτη πόλη του Μαυροβουνίου το BAR.
Bar-MNE
Bar2-MNE
Πόλη με ευρωπαϊκό αέρα από τα κτίρια μέχρι τα μνημεία και τους ανθρώπους. Στάση λοιπόν στο BAR για φαγητό, ξεκούραση και κουβέντα. Τριγύρω κόσμος σαν να ήσουν σε καφέ στην Ελλάδα. Εδώ βέβαια αρχίζουν να φαίνονται οι διαφορές μεταξύ των υπόλοιπων χωρών και της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Άνδρες και γυναίκες πάνω από 1,75. Ετοιμαζόμαστε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας και ακούμε έκπληκτοι την γνώριμη ατάκα “Έλληνες είστε;”. Γυρνάμε και βλέπουμε μια κυρία με καταγωγή από το Μαυροβούνιο και παντρεμένη με Έλληνα από το Αγρίνιο. Έχουν σπίτι στη Πάτρα αλλά θέλουν να πάνε ζήσουν για πάντα στην Κρήτη. Την αποχαιρετήσαμε και της ευχηθήκαμε καλή συνέχεια.
Αναχώρηση για Budva. Ο δρόμος ειδυλλιακός δίπλα από την Αδριατική Ριβιέρα. Στάση για φωτογραφίες στο γνωστό νησάκι Sveti Stefan, πρώην φρούριο, πρώην καταφύγιο πειρατών και τώρα ξενοδοχείο υπό ελληνικό όμιλο.
Sveti Stefan
Συνεχίζουμε την διαδρομή προς την δεύτερη πόλη της χώρας και την πιο γνωστή στους τουρίστες. Από μακριά κάνει την εμφάνισή του ένας μεγαλειώδης γερανός στημένος για bungee jumping. Η πόλη χτισμένη και προστατευμένη σε ένα μικρό κόλπο, περνά την καλύτερη περίοδο της όσον αφορά τον τουρισμό.
Budva-MNE
Βέβαια φαίνεται και από τον οργασμό κτισίματος ξενοδοχείων. Όπου υπάρχει περίπτωση να χτιστεί κάτι, χτίζεται. Ακόμα και πάνω στα βράχια. Η παραλία της γεμάτη κορμάρες( για γυναίκες μιλάω ). Αν πάει κάποιος με το ταίρι του θα φάει κάτι απανωτά χαστούκια ( μεταφορικά από το “μάτι” και κυριολεκτικά από τη γυναίκα του ). Είσοδος στη πόλη και συγκρίσεις με το Μονακό μιας και θεωρείται το Μονακό των Βαλκανίων. Ίσως θα έλεγα ότι είναι το Μονακό των φτωχών μιας και μοιάζει σαν μορφολογία εδάφους και σαν τουριστική κίνηση. Καφές με πανοραμική θέα από ψηλά σε μια κυριλέ καφετέρια με τιμή 12€ ( 3 καφέδες, 3 νερά ).
Budva2-MNE
Βόλτα στο κάστρο της πόλης και περιήγηση στα στενά, όπου είχε μεγάλη κίνηση από τουρίστες. Απόφαση να διανυκτερεύσουμε κάπου αλλού ( τελικά ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ) για να αποφύγουμε το “τρελό καπέλο” στα ξενοδοχεία, αν θα βρίσκαμε να μείνουμε κιόλας ( αν διανυκτερεύαμε στη Budva με τόσο τουρισμό, ακόμα εκεί θα μέναμε ). Για να διανυκτερεύσουμε στην επόμενη όμορφη πόλη του Μαυροβουνίου, το Kotor έπρεπε να κάνουμε μια εκπληκτική διαδρομή, το “Paso dello Stelvio” του Μαυροβουνίου, σχεδόν δύο πάσα μαζί. Και έτσι ο κλήρος για διανυκτέρευση έπεσε στο Cetinje, την αρχαία και παραδοσιακή πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου που βρίσκεται κάπου στη μέση. Αναχωρήσαμε από τη Budva αργά το απόγευμα μέσω του φοβερού δρόμου που οδηγεί στο Cetinje γνωστού και ως Seostik pass με τις καλοχαραγμένες στροφές να έχουν τον πρώτο λόγο και η θέα από ψηλά της Budva να σε αποζημιώνει. Βρήκαμε τρίκλινο δωμάτιο σε ένα ξενώνα με 45€ και parking σε κλειστή αυλή.
Έρημη πόλη λόγω του καλού καιρού, αφού ο κόσμος ήταν στην Budva αλλά και ότι είναι κατά κύριο λόγο χειμερινός προορισμός. Το βράδυ φαγητό σε μπυραρία με τεράστιο burger + μπύρα 5€.
Έπειτα βόλτα στα στενά περνώντας και από δύο μικρά μπαράκια να παίζουν εκκωφαντική σέρβικη μουσική. Κουρασμένοι φτάσαμε στη πανσιόν και πηγαίνοντας για ύπνο, είχαμε μια απρόσμενη συνάντηση στο ισόγειο με ένα τύπο ο οποίος είχε βάλει πάνω του αρκετό άρωμα κοκκινέλι (κρασί).
Πόσο είχε πιεί ο π@ύστης!!!
3η μέρα Κυριακή 9/9/2018
Στο φιόρδ των Βαλκανίων
Cetinje(MNE) - Dubrovnik(HR) - Mostar(BIH) 275 χλμ.
Στο φιόρδ των Βαλκανίων
Cetinje(MNE) - Dubrovnik(HR) - Mostar(BIH) 275 χλμ.
DAY 3A
DAY 3B
Πρωινό ξύπνημα στο Cetinje και καφέ στη πλατεία της πόλης συνοδεία σφολιατοειδών από παρακείμενο φούρνο (pekara). Φάγαμε ένα είδος τυρόπιτας με μπόλικο φύλο και το τυρί το ψάχναμε με το τουφέκι. Τέλος πάντων απ’ τη πείνα που είχαμε καλή μας φάνηκε. Αναχώρηση από την πόλη γρήγορα-γρήγορα γιατί η σημερινή διαδρομή τα είχε όλα μαζί από πολύ νωρίς. Και ξεκινάμε με τον εθνικό δρυμό Lovcen γεμάτος ανοιχτά πέταλα όπου η στάση σε ιδανικό μέρος για φωτογραφίες κρίθηκε επιβεβλημένη.
Lovcen national park
Λίγο παραπέρα βγάλαμε μια από τις πιο όμορφες φωτογραφίες όλων των ταξιδιών μας…
Kotor Bay
Και συνεχίζουμε με το Kotor Serpentine ( σερπαντίνα του Kotor ) full από φουρκέτες ( 20 περίπου τον αριθμό ) μέσα από πυκνή βλάστηση συναντώντας μοτοσικλετιστές και ποδηλάτες.
Kotor serpentine-Google earth
Kotor serpentine
Ένα μικρό Passo dello Stelvio στο Μαυροβούνιο!!!
Άφιξη στο Kotor, αράζουμε σε parking για μοτοσυκλέτες και από εκεί στο κάστρο του Kotor για μια βόλτα και αγορά αναμνηστικών. Ωραία, γραφική καστροπολιτεία, γεμάτη τουρίστες, ιδανική για οικογενειακές διακοπές, σαφώς πιο ήσυχη από τη Budva.
Kotor
Kotor
Kotor
Kotor castle
Kotor castle
Φεύγοντας από το Kotor δεν παίρνουμε το ferry-boat που σε περνάει απέναντι ,αλλά προτιμάμε να κάνουμε τον κύκλο του “φιόρδ” ( για την ακρίβεια μοιάζει με φιόρδ, αλλά δεν είναι ) και να περάσουμε στην Κροατία.
Islands outside Kotor
Borders MNE-CROATIA
Αναγκαστική στάση στα σύνορα Μαυροβουνίου - Κροατίας με τους συνοριοφύλακες να μας διώχνουν στα γρήγορα μόλις είδαν τις ελληνικές ταυτότητες και ακούγοντας εμάς να τους φωνάζουμε Gretska - Gretska. Προορισμός μας το Dubrovnik για επίσκεψη στο κάστρο της πόλης. Έχουμε πλησιάσει αρκετά προς την πόλη, οπότε αναγκαστική στάση για φωτογραφία από ψηλά.
Dubrovnik
Φτάνοντας στο Dubrovnik αράζουμε σε parking για μότο και ξεκινάμε για το κάστρο.
Dubrovnik castle
Πλήθος τουριστών για ξενάγηση από όλες τις χώρες του κόσμου. Η καστροπολιτεία φοβερή, γεμάτη μαγαζάκια είτε για φαγητό-καφέ, είτε για σουβενίρ ( αρκετά με θέμα το Game of Thrones). Ακρίβεια παντού ( το μεγάλο μπουκάλι νερό κόστιζε 4€ ), εκμετάλλευση λόγω του Game of Thrones και παντού τσουχτερό εισιτήριο. Περιπλάνηση στα τείχη 21 ευρώ, κρουαζιέρα και φωτογραφίες στο νησάκι με το θρόνο του Game of Thrones 21 ευρώ ( Ρε τι σου κάνει ένα σήριαλ!!! ). Περιπλάνηση στα στενά της πόλης για φωτογραφίες και για μικρό-αγορές. Δεν υπήρχε ούτε παγκάκι να κάτσουμε. Και μιλάμε για Σεπτέμβρη μήνα, σκεφτείτε τι θα γίνεται μέσα Αυγούστου.
Dubrovnik castle
Dubrovnik castle
Dubrovnik castle
Dubrovnik castle
Οπότε αναχώρηση από το Dubrovnik με προορισμό την πόλη του Mostar μέσω Opuzen.
Λίγο μετά το Dubrovnik και πλησιάζοντας τα Βοσνιακά σύνορα, έγινε κάτι που με έκανε να εκπλαγώ. Άναψε το λαμπάκι της ρεζέρβας που το είχα για προβληματικό. Μάλλον ζωντάνεψε ο αισθητήρας από την “παλιό-βενζίνη” που μου έβαλαν οι Αλβανοί και οι Μαυροβούνιοι ( να ναι καλά οι άνθρωποι ).
Εκεί όμως κολλάει το μυαλό μου και κάνω τη μ@λακία του αιώνα. Όπως θυμόμουν, η βενζίνη που είχα στη διάθεσή μου θα με έφθανε για 40 χλμ. οπότε προσπερνάμε το τελευταίο βενζινάδικο στη Κροατία και συνεχίζουμε. Εξάλλου τα σύνορα με τη Βοσνία δεν ήταν και μακριά, αφού λίγο πριν τα σύνορα ήταν το επόμενο βενζινάδικο. Αμ δε… Κάπου 5 χλμ μακριά από τα βοσνιακά σύνορα ξαφνικά ακούω τον κινητήρα του Multi να κόβει και να “ξεροβήχει” πριν σβήσει τελείως, ξεμένοντας από βενζίνη. Πρώτη φορά που σε ταξίδι μου τυχαίνει κάτι και ευτυχώς ήταν μόνο κάτι απλό. Ευτυχώς οι φίλοι μου, αφού με ξεβάφτισαν, έφυγαν και πήγαν στο πιο κοντινό βενζινάδικο για να μου φέρουν ένα μπιτονάκι βενζίνη.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας τους είχα μια παράξενη και απρόσμενη συνάντηση. Πέρασε ένας ταλαιπωρημένος τουρίστας με το γνωστό σάκο, και μου ζήτησε τσιγάρο. Λέγοντας του όχι στην αρχή, έκανε να φύγει. Λίγα βήματα πιο πέρα ένιωσα άσχημα βλέποντας τον να περπατάει κουρασμένος και μούσκεμα στον ιδρώτα και του φώναξα ρωτώντας τον, αν ξέρει να στρίβει τσιγάρο. Μου απάντησε ναι, δίνοντας του τον καπνό να στρίψει ένα. Με χίλιο-ευχαρίστησε ρωτώντας με από πού είμαι και απαντώντας του Ελλάδα, χαμογέλασε. Μου εξήγησε ότι είχε πάει στην Ελλάδα και αν κατάλαβα καλά πρέπει να είχε δουλέψει κάπου στη χώρα μας. Ταλαιπωρημένος όπως ήταν μου εξήγησε με λίγα λόγια την ιστορία της ζωής του. Ότι ήταν από την Ουγγαρία και γυρνούσε τον κόσμο από χώρα σε χώρα δουλεύοντας παράλληλα στις χώρες αυτές. Μου μίλησε για την Ουγγαρία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και ότι τώρα πήγαινε στην Σλοβενία. Μιλάμε τώρα για ένα ταξίδι 600 χλμ. για να βρει ένα μεροκάματο και να μπορέσει να ζήσει (και άλλοι δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα με 3000 € το μήνα). Χαιρετηθήκαμε και έφυγε γεμάτος ικανοποίηση για το τσιγάρο που κυριολεκτικά είχε “ρουφήξει”. Στην συνέχεια της μ@λακίας του αιώνα, αφού ήρθαν οι δύο φίλοι μου και έβαλα την βενζίνη, έφαγα το απαραίτητο κράξιμο και την καζούρα του αιώνα και συνεχίσαμε για Mostar.
Φτάνοντας στα σύνορα Κροατίας - Βοσνίας ένας τυπικός έλεγχος στα χαρτιά και βούρ για να περάσουμε το μικρό κομμάτι γης που έχει σαν διέξοδο προς τη θάλασσα η Βοσνία. Ένα ακόμα συνοριακό φυλάκιο από Βοσνία για Κροατία με μια επίδειξη της ταυτότητας μας και μπαίνουμε ξανά στην Κροατία με προορισμό την πόλη Opuzen όπου μέσω μίας ειδυλλιακής διαδρομής θα φτάναμε στο Mostar. Λόγω του χρόνου που χάσαμε, αλλά και ότι ήταν αργά το απόγευμα ακυρώθηκε η βόλτα στους καταρράκτες Kravica και έτσι συνεχίσαμε για Mostar.
Τελευταίο πέρασμα συνόρων για σήμερα και περνάμε από την Κροατία στη Βοσνία, με τους συνοριοφύλακες της Κροατίας να είναι αδιάφοροι. Από την μεριά της Βοσνίας όμως και βλέποντας μια ουρά 25 αυτοκινήτων χωθήκαμε από τελευταίοι πρώτοι ( μάγκες! ) θέλοντας να πούμε στον συνοριοφύλακα να μας αφήσει να περάσουμε φωνάζοντας του Gretska αλλά αυτός τυπικότατος μας λέει ότι πρέπει να δει τις ταυτότητες και τις πράσινες κάρτες. Αφού του τα δείχνουμε, περνάμε και ξεκινάμε προς Mostar από μια πολύ ωραία διαδρομή που και αυτή είναι χαρακτηρισμένη ως μια από τις 10 καλύτερες του κόσμου από το CycleWorld. Μπαίνοντας στη Βοσνία για τα καλά άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτοι μιναρέδες από τα τζαμιά. Ο δρόμος σε αρκετά του σημεία είναι φοβερός, ακολουθώντας παράλληλα τον ποταμό Neretva ο οποίος διαπερνά και όλο το Mostar. Πριν τα περίχωρα του Mostar ο δρόμος αρχίζει να γίνεται αδιάφορος. Σταματάμε για βενζίνη σε Βοσνιακό πρατήριο για να μην ψάχνουμε το πρωί, ξέροντας ότι θα βρούμε την πιο φθηνή βενζίνη των Βαλκανίων ( 0.9€ το λίτρο ) αλλά τελικά δεν ήταν όσο περιμέναμε ( 1.20€ το λίτρο ). Παράλληλα ψάχνουμε και για ξενοδοχείο, σταμπάροντας μερικά.
Φτάνοντας στη πόλη και ενώ σταματάμε κάπου κοντά στη φημισμένη γέφυρα για να ψάξουμε για ξενοδοχείο, να σου και οι πρώτοι περίεργοι τύποι που μας ζητούσαν λεφτά για parking, ή να αφήσουμε τις μηχανές στο δρόμο και να τις προσέχουν με το ανάλογο αντίτιμο ( τους μάγκες!!! Εργατικά, τίμια παιδιά ). Ψάχνοντας για δωμάτια, βρήκαμε δύο motels στον κεντρικό δρόμο και καταλήξαμε σε αυτό με το πιο ευρύχωρο δωμάτιο ( μωρέ, η πισίνα τους έκανε κλίκ!!! ) με τιμή 50€ με πρωινό. Υπήρχαν και κάνα 5αρι BMW GS σλοβένικα εκεί, τα οποία θα έφευγαν πρωί-πρωί για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Κάναμε το μπάνιο μας και κατεβήκαμε στη πόλη για βόλτα και για φαγητό.
Mostar
Mostar
Το μουσουλμανικό στοιχείο έκανε την εμφάνιση του παντού, από ανθρώπους έως και μαγαζιά. Βγάλαμε νυχτερινές φωτογραφίες στη φημισμένη γέφυρα Stari Most,
ψάξαμε για σουβενίρ και καταλήξαμε στο εστιατόριο που μας είχε προτείνει ο ρεσεψιονίστ του μοτέλ που μέναμε, το οποίο ήταν δίπλα στον ποταμό. Παραγγείλαμε φαγητό, εγώ ζήτησα cevapi ( ένα σλάβικο φαγητό με κεμπάμπ ) και οι φίλοι μου ποικιλία κρεατικών. Τρώγοντας, κουβεντιάζαμε τα της σημερινής ημέρας ( αξιοθέατα, διαδρομή, σύνορα, αβαρίες) και τελειώσαμε με τα της αυριανής. Περιπλανηθήκαμε στα στενά του Mostar και θέλοντας να αγοράσουμε προμήθειες από κάποια mini markets, σπαστήκαμε με το ότι ήθελαν να κρατήσουν προμήθεια για ότι αγοράσουμε ( Ρε τους πονηρούς! Να τους δίνεις € και να σου γυρνάνε μόνο βοσνιακά μάρκα(OK) και να θέλουν και extra προμήθεια ). Γυρίσαμε πίσω στο motel και ξαπλώσαμε μιας και ήμασταν ψόφιοι από την κούραση.
Συνεχίζεται...