In The Land Of Genghins Khan-Mongolia 2018

[Magelanos]

Όντως διακρίνουμε στο βάθος αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε ένα ύψωμα. Φτάσαμε ευτυχώς και ποιον βλέπουμε; Τον Sato Koki (Ιάπωνας) είχε φτάσει και αυτός εδώ. Μια χαρά..

Flaming Cliffs-Φλεγόμενα Βράχια...



πολύ όμορφα όντως, αλλά ο πόνος δεν με αφήνει να χαρώ γιατί θέλει περπάτημα, και βγάζουμε λίγες Φώτο.









Δυσκολεύομαι να κάνω δέκα βήματα.
Μέχρι και το παιδάκι με πείρε χαμπάρι και μου δείχνει πως μπορεί και τρέχει χαχαχα!!!



Πάγκοι με σουβενίρ στο παρκινγκ.



Ο Sato μας περίμενε καθιστός ανάμεσα στις μηχανές για σκιά.



Σε δυο χιλιόμετρα έχει οργανωμένο Camp και σε δεκα πεντε μια πόλη. Λόγο της κατάστασης μου σκεφτήκαμε να πάμε πόλη για ποιο καλές συνθήκες διανυκτέρευσης. Θα χρειαστώ πάγο για το πόδι. Θα έχουμε και δέκα πέντε χιλιόμετρα λιγότερα για αύριο. Και πιστεψτεμε αυτά τα χιλιόμετρα μπορεί να φαίνονται λίγα, αλλά σε στέπα είναι σαν να διανύεις τα τριπλάσια σε άσφαλτο. Στέπα παντού όσο βλέπει το μάτι.



Όταν συναντούμε τέτοιο έδαφος η Μόνικα πλέον κατεβαίνει για να περάσω μονός.



Με τέτοιο βάρος σε τέτοια τερέν την πατάς για πλάκα χωρίς να καταλάβεις το πώς.



Ενώ ο Sato με το 250αρακι αέρας δεν τον σταματά τίποτα.



Μπαίνουμε στην πόλη Μπουλγκαν..



Και σταματάμε σε σκιά έξω από ένα μίνι μάρκετ. Τσακώνουμε δυο παγωτάκια με τον Ιάπωνα και η Μόνικα αναλαμβάνει να μας ξελασπώσει. Πάει να ψάξει για διανυκτέρευση. Από το λίγο που παρατηρώ γύρω μου δεν πρέπει να έχει τίποτα. Είμαστε στο κέντρο και έχει μόνο αυτό το μαγαζάκι και τίποτα άλλο. Μάλλον την πατήσαμε έπρεπε να είχαμε σταματήσει στο Camp πριν.







Η Μόνικα εμφανίζεται μετά από αρκετή ώρα, αφού την πήρα τηλέφωνο γιατί ανησύχησα ότι κάτι έγινε. Εμφανίστηκε με έναν Μογγολο μαζί που ήταν ο γιος ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ που καθόμαστε στα σκαλιά του. Λέει η Μόνικα δεν υπάρχει τίποτα ένα κτήριο που φαινόταν ξενοδοχείο είδα κρεβάτια από το παράθυρο είναι κλειστό. Ο Μογγολος μας λέει ότι μπορούμε να μείνουμε σε μια από τις δυο Γιουρτες απέναντι από τις μηχανές που έχουμε παρκάρει.



Δεν είναι χρήση για ύπνο, δεν υπάρχουν κρεβάτια. Η μια έχει τραπέζια για χρήση εστιατόριου, και η άλλη αποθήκη όπου εκεί θα μαζέψουν και θα στρώσουν κάτω για να κοιμηθούμε. Θα έχουμε βραδινό και πρωινό. Μόνικα ρωτά πάγο έχει; Δεν με νοιάζει τίποτα αυτή την στιγμή έχω πόνο άσχημο. Έχει πάγο και κάνουμε το Deal.. Γιατί έχουμε άλλη επιλογή;
Έχει περάσει η ώρα με όλα αυτά, παρκάρουμε μηχανές πίσω από τις Γιουρτες και περιμένουμε να ετοιμάσουν το βραδινό.



Στην ερώτηση που είναι η τουαλέτα μας δείχνει μια πεσμένη μάντρα σπιτιού με μπάζα ξύλα κλπ. Εδώ λέει πίσω από την μάντρα. Με καμάρι μας λέει ότι υπάρχουν δημόσια μπάνια και λουτρά, με φύλακα αλλά τώρα είναι κλειστά. Αύριο πρωί ανοίγουν. Και εννοείτε ότι είναι καμιά πενηνταριά μέτρα από εδώ. Εγώ δηλαδή θέλω ένα τέταρτο για να πάω. Καλά!!!

Η ώρα του φαγητού..



Η θέα απέναντι από τις Γιουρτες είναι το μίνι μάρκετ του ιδιοκτήτη.



Προετοιμασία για ύπνο και εννοείτε φούσκωσα στρώμα για να είμαι όσο το δυνατόν ποιο άνετα με το πόδι.



Βάζω πάγο στο πόδι, και άντε να δούμε τι ύπνο θα κάνω απόψε.

 

[Magelanos]

13-8-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (MGL-Secret of Ongi Ger camp 170χιλ 40e)



Όπως ήταν αναμενόμενο δεν έκλεισα μάτι. Πόνος, κρύο, και σκυλιά να γαυγίζουν όλη νύχτα. Εδώ από τα χαράματα μετακινούνται έτσι όλο και κάποιος ακούγονταν να περπατά και να κάνει κάτι. Πρωί με την αυγή ξύπνοι. Εγώ ότι έκανα γινόταν σε slow motion. Δύσκολα περπατούσα και γενικά δυσκολευόμουν για τα πάντα.

Θα είναι εξίσου δύσκολο το δρομολόγιο σήμερα και δεν ξέρω αν θα την βγάλω. Σήμερα θα διανυκτερεύσουμε σε οργανωμένο Ger Camp δίπλα στον ποταμό Ongi και 20χιλ πριν το χωριό Sayhan Ovoo. Για το χωριό λέγαμε αλλά δεν την ξανά πατάμε πάλι με διανυκτέρευση. Βλέποντας τον χάρτη υπάρχουν τρία οργανωμένα camp, που σημαίνει τουριστική περιοχή. Έχει και ένα μοναστήρι λόγο και γι’αυτό ίσως.

Ο Sato μόλις επέστρεψε από τις δημόσιες τουαλέτες και λέει οκ. Εγώ παρόλο που με το ξυπνήσω θέλω τουαλέτα, τώρα κάνω κράτη λόγο απόστασης. Τρώμε πρωινό πάει και η Μόνικα. Επιστρέφει όλα καλά λέει και είναι και καθαρά. Είναι ένας εκεί που σου ξεκλειδώνει την πόρτα και όταν φεύγεις κλειδώνει. Ρε λες; Όσο το σκέπτομαι μου έρχεται περισσότερο.

Ξεκινώ με σαγιονάρα κουτσό για τα καλά, και κάθε ανωμαλία η πετραδάκι το ένιωθα στο πόδι και ο πόνος δεν αντεχόταν. Λέω δεν γίνετε δεν θα φτάσω ποτέ. Γυρίζω και βάζω μπότες για καλύτερα. Κουτσό πάλι και φτάνω στις τουαλέτες. Δεν υπάρχει κανείς!! Πιάνω πόμολα σπρώχνω πόρτες τίποτα κλειδωμένα.

Ρε να σου χεσω στην κυριολεξία, τώρα τι κάνω; Βλέπω κάτι πρασινάδες απέναντι, όλο και κάποιος περνούσε. Παιδάκια μανάδες κλπ. Πάνο ηρέμισε και σκέψου ότι δεν θέλεις, δεν σου έρχεται, επιστρέφω και όντως είχα ηρεμίσει. Με ρωτά η Μόνικα αν όλα καλά. Τι καλά που έλειπε ο πορτιέρης και φώναζα Security λες και ήμουν σε τράπεζα.

Πρέπει να ξεκινήσουμε όμως γιατί 170χιλ σε τέτοιο δύσκολο τερέν θέλουμε όλη μέρα. Ταβάνι πάω με 30 στο κοντέρ, δηλαδή μέχρι δευτέρα στο κιβώτιο, άντε και τρίτη στο τσακίρ κέφι!! Άντε κουράγιο Πάνο και φύγαμε.






Αρχίζουν τα δύσκολα. Κατέβα Μόνικα!!!












Ο πήχης δυσκολίας ανεβαίνει κι’άλλο..



Άρε Μόνικα τι τραβάς και εσύ!!!



Μετά από την προσπάθεια να περάσω αυτό το ποταμάκι με την λάσπη αμέσως στάση επειγόντως..



Η πρωινή τουαλέτα που δεν έγινε ήθελε τώρα δια της βίας να πραγματοποιηθεί. Κάτι αμμολοφακια δεξιά και αριστερά μας, ήταν η κάλυψη για να γίνει κάτι τέτοιο. Επιτέλους ξελάφρωσα και τα σκέπασα σαν γάτα!!!

Άντε φύγαμε..



Η μορφολογία της στέπας αλλάζει εδώ.



Ανεβοκατεβαίνουμε χωμάτινους λόφους.



Το μόνο που δεν αλλάζει εδώ είναι το απόλυτο μπλε χρώμα του ουρανού!!

 

[Magelanos]

Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσουμε σε πολιτισμό το χωριό Mandal Ovoo, μετά από τόση μοναξιά στην στέπα, ακούω θόρυβο από μηχανές και μέχρι να καταλάβω τι γίνεται με προσπερνούν με +60 οκτώ Enduro KTM όρθιοι και δεν πατούσαν έδαφος πετούσαν, πάνω από κάθε ανωμαλία του δρόμου. Πριν μπούμε στο χωριό



αντιλαμβάνομαι από τον καθρέφτη ότι έρχονται και άλλοι.






Πάμε στο κέντρο του χωριού όπου υπήρχε ένα μαγαζάκι με διάφορα φαγώσιμα και ένα μαγαζί που σέρβιρε φαγητό.



Εκεί είχαν πάει οι εντουραδες. Γκρουπ Ισπανών με τρία αμάξια υποστήριξη, που προπορεύονταν ποιο μπροστά, όπου τους βρίσκουν το σημείο διανυκτέρευσης, στήνουν σκηνές, ετοιμάζουν φαγητό και τους περιμένουν να φτάσουν. Μήπως με αυτό τον τρόπο χαίρεσαι την οδήγηση στις στέπες της Μογγολίας;

Πάντως με κάποιους που πιάσαμε κουβέντα και μας είδαν έτσι φορτωμένους και δικαβαλο απλά μου έδωσαν το χέρι και είπαν respect. Δεν θα το τολμούσαν με τίποτα. Τώρα τι να πω κι εγώ ότι δεν τους ζήλεψα που δεν είχαν έννοια για τίποτα, παρά μόνο στην οδήγηση; Έρχεται και ο Sato που είχε βρει το μοναδικό βενζινάδικο στο χωριό και τους λέει που είναι για να βάλουν.

Ένα μικρό διάλυμα εδώ για νερό και φύγαμε. Έχουμε πέσει σε στέπα εντελώς επίπεδη και χωρίς πολλά σαμαρακια, και ανοίγω γκάζι. Μέχρι και τετάρτη ταχύτητα έβαλα, και είδα στο κοντέρ 60χιλ.. Τάπα λέμε!!!



Φεύγουν τα χιλιόμετρα ποιο γρήγορα και στάση για αναπλήρωση υγρών. Είπαμε θέλει να πίνουμε υγρά η στέπα. Και για σκιά φυσικά η μηχανή παίζει τον ρόλο αυτό!!!



Αρχίζει ο ήλιος να πέφτει και φτάνουμε στον στόχο μας βλέποντας γιουρτες από μακριά.



Σταματάμε στο πρώτο Camp για να ρωτήσουμε.






Για να μην χάνουμε χρόνο συνεννοείτο η Μόνικα με τον Sato να πάει στο δεύτερο να ρωτήσει. Εγώ θα περιμένω στις μηχανές. Γενικά και τα τρία είναι σε ωραίο σημείο δίπλα στον ποταμό Ongi. Αποφασίζουν ότι το δεύτερο είναι μεγαλύτερο και καλύτερο. Οκ πάμε στο δεύτερο. Ανοίγουν πόρτα και βάζουμε μηχανές μέσα.

Μας λένε αν θέλουμε γιουρτα κοντά στο ποτάμι η ποιο μπροστά. Εγώ δεν μπορώ να περπατώ και είναι κάποια απόσταση μέχρι ποτάμι οπότε αποφασίζω μπροστά που είναι κοντά οι τουαλέτες και το εστιατόριο.



Ο Ιάπωνας διαλέγει δίπλα στο ποτάμι.



Ωραία αφήνουμε πράγματα και συνάντηση στο εστιατόριο, όπου υπάρχει μια εξέδρα ψηλά με τραπέζια και θέα.

Βρίσκει η Μόνικα ένα τραπέζι ψηλά, δύσκολα γιατί είχε κόσμο από γκρουπ τουριστών και είχαν πιάσει τα καλύτερα σημεία. Έρχεται και ο Ιάπωνας και εγώ δυσκολευόμουν να ανέβω τα σκαλιά από τον πόνο. Η θέα όμορφη και το Camp τέλειο.





Έπρεπε πριν νυχτώσει όμως να κάνω εργασίες στην μηχανή γιατί είχα μέρες. Καθάρισμα αλυσίδας, λάδωμα, τέντωμα, τσεκάρισμα υγρών ψυγείου κλπ. Με τα χίλια ζόρια τα έκανα όλα αυτά δεν μπορούσα να στέκομαι στο πονεμένο πόδι. Με έπιασε νύχτα και συνέχισα με φακό κεφαλης. Όταν τελείωσα ήμουν απλά κομμάτια και δεν άντεχα άλλο.

Θα είχε μια εκδήλωση τουριστική ατραξιόν με παραδοσιακές φορεσιές κλπ. Δεν μπορούσα να κάτσω να δω και αποχωρώ στην γιουρτα.



Η Μόνικα βρίσκει πάγο και μου φέρνει σε σακούλα.



Νιώθω εξαντλημένος και έχω απίστευτο πόνο απλά θέλω να ξεκουραστώ. Ελπίζω αύριο να είμαι καλύτερα για το αυριανό δρομολόγιο που είναι απαιτητικό για ακόμη μια φορά.

 

[Magelanos]

14-8-18 ΤΡΙΤΗ (MGL-Sayhan Ovoo 20χιλ δωμάτιο 10e)




Μουτζα no2


Όταν λέμε είμαι κομμάτια, είμαι χίλια κομμάτια!!! Ατονία, πόνο στο πόδι, όρεξη για τίποτα ακόμα και το πρωινό το έτρωγα με το ζόρι. Σκέπτομαι θα περάσει που θα πάει. Η Μόνικα λέει μήπως να κάτσουμε και σήμερα εδώ να ξεκουραστώ. Λέω άστο θα στρώσω πιστεύω. Με χίλια ζόρια φορτώνω μηχανή!!




Μίζα λοιπόν και ξανά στις στέπες, περνώντας δίπλα εδώ από το Ongi Monastery



Δεν σταματάμε για επίσκεψη που κουράγιο για τέτοια, συνεχεία στα χώματα..





Έχουμε σκοπό μια στάση για φουλάρισμα στο χωριό Sayhan-Ovoo 20χιλ από το Camp που μείναμε.

 

[Magelanos]

Μπαίνοντας στην πόλη επιτέλους, γιατί τα 20χιλ μου φάνηκαν 100..



Σταματάμε στο μικρό βενζινάδικο στη είσοδο του χωριού. Φουλάρω τίγκα και με το που τράβηγμα τζούρα από αναθυμιάσεις βενζίνης μου ήρθε ζαλάδα. Βάζω μπροστά και λέω στην Μόνικα δεν νιώθω καλά και πάω πίσω από το βενζινάδικο που είχε σκιά, παρκάρω την μηχανή και σωριάζομαι κάτω. Μου ήρθε λιποθυμιά. Βγάζω μπότες, ανοίγω παντελόνια, ρίχνω νερό στο πρόσωπο, πίνω και κάθομαι να συνέρθω. Έτρεμα ολόκληρος..



Εκείνη την στιγμή ακούει μηχανές η Μόνικα και βλέπει τα φιλαράκια να σταματούν στο Βενζινάδικο. Ο George(Ελβετός) και ο Jacek(Πολωνός), χαρά μεγάλη που τους ξανά βλέπουμε αλλά στενοχώρια που με βλέπουν σε αυτή την κατάσταση. Έχω κίτρινο χρώμα στο πρόσωπο..





Ο George μου κοιτά λίγο το σφυγμό, έχει κάποιες γνώσεις ιατρικές. Έχω αφυδατωθεί και ανοίγουν κατευθείαν φαρμακείο και βγάζουν ηλεκτρολύτες να μου δώσουν. Κάτι για το όποιο είχαμε και εμείς, αλλά θεωρήσαμε περιττές και τις στείλαμε με τον σάκο από Ουλάν Μπατόρ. Νομίζαμε με το νεράκι όλα καλά. Βλέποντας ο βενζίνας όλη την φάση καταλάβαμε ότι το χωριό έχει γιατρό και να τον φωνάξει. Ωραία ας έρθει.

Περιμένοντας να έρθει ο Γιατρός και αφού είχα συνέλθει ελάχιστα, λέγοντας στον George το θέμα με τις αναθυμιάσεις από την τάπα του ρεζερβουάρ. Το πρόβλημα που δεν έκατσα να λύσω και κακώς ήταν ότι το έξτρα ρεζερβουάρ της μηχανής είχε πλαστική τάπα και με κλειδαριά. Γινόταν εξαέρωση από εκεί και όλες τις αναθυμιάσεις της ανέπνεα. Ιδιαίτερα όταν το γέμιζα φουλ για τρελή μαστούρα.

Και μου λέει πολύ πιθανόν να έχεις δηλητηριαστεί από αναθυμιάσεις. Γενικά στην όλη πορεία του ταξιδιού μέχρι εδώ, είχα πονοκεφάλους, αδυναμία, μετά από χιλιόμετρα όταν έφτανα σε ξενοδοχεία. Εγώ έλεγα η κούραση θα είναι. Και ναι φτάνει ο Γιατρός. Και παθαίνω πλάκα με το νεαρό της ηλικίας του. Παιδάκι μιλάμε. Βγάζει ένα ταπερ (πικνίκ θα κάνουμε!!) με τα σύνεργα και πιάνει το στηθοσκόπιο.

Ακουμπώντας στο στήθος βγαίνει το καλώδιο!!! Πλάκα μου κάνουν έτσι; Μου θύμισε τον Βέγγο που είχε ντυθεί γιατρός. Το ξανά βάζει στην θέση του για να με ακροαστεί. Οκ όλα καλά και τώρα πως θα συνεννοηθούμε; Μογγολικά; Απλά δεν!! Ξεκινά η Μόνικα με το Google translate αλλά μάταια. Μετά της ήρθε ιδέα. Πιάνει το φυλλάδιο που είχε πάρει από το Camp που είχαμε φάει πριν δυο μέρες, και παίρνει τηλέφωνο.

Το σηκώνει η ιδιοκτήτρια που ήξερε τέλεια αγγλικά και της λέει ποιοι είμαστε και το πρόβλημα μας. Εννοείτε δώσε τον γιατρό να μιλήσω. Συνεννοείτο και μας λέει το πόρισμα. Εξάντληση, αφυδάτωση, θέλει ξεκούραση, πολλά υγρά και φαγητό. Ωραία την ευχαριστήσαμε και τον γιατρό, και τώρα πρέπει να μείνουμε κάπου.

Το Camp που ήμασταν χθες είναι 20χιλ πίσω. Εγώ δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Ο βενζίνας δίνει την λύση. Απέναντι εδώ στο σπίτι η οικογένεια νοικιάζει δωμάτια. Μιλάμε στα 50μ ποιο κωλόφαρδος πεθαίνεις!!! Πάει η Μόνικα ρωτά και ναι όλα καλά έχει. Και πώς να μην έχει αφού δεν το ξέρει κάνεις ούτε κάποια ενημέρωση ούτε τίποτα.

Ωραία τώρα τα παιδιά πρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους προς την πόλη που θα θέλαμε να φτάσουμε και εμείς σήμερα αλλά δεν. Θα έχουμε επικοινωνία να μας πουν και για το δρομολόγιο που έχουν ακούσει ότι έχει αρκετά νερά από τις προηγούμενες βροχές. Αυτό θα το κάνουμε και εμείς όταν συνέρθω. Λέμε και στον Sato να πάει μαζί τους, αλλά αποφασίζει να μείνει μαζί μας. Καλό δρόμο φίλοι μας τα λέμε κάπου ξανά!!!



Πιάνω τον Ιάπωνα από τον ώμο και την Μόνικα και με πάνε στο δωμάτιο. Ένα απλό δωμάτιο με τρία κρεβάτια και ένα δεύτερο με δυο κρεβάτια. Ξανά ρωτά τον Ιάπωνα γιατί δεν έφυγε με τα παιδιά που ήταν ευκαιρία ,και απαντά δεν μπορώ να τους ακολουθήσω πάνε γρήγορα. Εγώ κρεβάτι κατευθείαν με ένα μπουκάλι παραμάσχαλα με ηλεκτρολύτες.

Η μηχανή έμεινε στο βενζινάδικο, ο Sato δεν μπορεί να την φέρει λέγοντας ότι έχει πολύ όγκο και φοβάται. Ο βενζινας λέει άσε την εδώ δεν θα την πειράξει κανείς. Δεν έχουμε και άλλη λύση την αφήνουμε. Είναι απέναντι από εκεί που μένουμε και η Μόνικα θα ρίχνει καμιά ματιά. Πάει από την γιουρτα που μένει η οικογένεια να δει με φαγητό τι παίζει γιατί γενικά έχουμε ένα θέμα με την κουζίνα τους εδώ και δεν τρώμε αρκετά πράγματα. Οπότε ένα θέμα με το φαί το έχουμε.



Το απόγευμα η Μόνικα κάνει μια βόλτα στο χωριό να δει για κανένα μαγαζάκι μήπως πάρουμε τίποτα έτοιμες σούπες αυτές που βάζεις βραστό νερό και είναι έτοιμες. Πάει κοντά στο ποτάμι όπου υπάρχει το σημείο που θα φεύγαμε για την επομένη πόλη. Ένα στενό μεταλλικό γεφυράκι που μόνο πεζοί και μηχανάκια χωρούν να περάσουν. Κάτι πληρώνεις σαν εισιτήριο.



Αν έχεις αυτοκίνητο τώρα υπάρχει πέρασμα ποιο πάνω αλλά μέσα από το ποτάμι. Φαντάζομαι ότι αν δεν υπήρχε το γεφυράκι αυτό θα έπρεπε να περάσουμε μέσα από το ποτάμι!!! Και εκεί που ήμουν τέζα ακούω τον ήχο της μηχανής μου να μπαίνει μέσα στην αυλή!!! Ακούω την Μόνικα να μιλά αγγλικά με κάποιον. Έρχεται μέσα και μου λέει είδε έναν να κοιτά την μηχανή όπως επέστρεφε και δεν ήταν ντόπιος.

Ιταλός μηχανόβιος λοιπόν που έχει εταιρία που κάνει εκδρομές οργανωμένες σε τουρ με μηχανές. Νοικιάζει και ο ίδιος σε τουρίστες 400αρια εντουρακια. Άμα μπορείς έλα έξω να κάτσουμε. Ένιωθα καλύτερα και βγαίνω έξω. Πιάνουμε την κουβέντα και ξαφνιάστηκε που έβλεπε την μηχανή παρατημένη στο βενζινάδικο, και ακόμα περισσότερο ότι υπήρχαν δωμάτια εδώ. Έχει περάσει πολλές φορές για βενζίνη και προμήθειες και δεν το ήξερε.

Βγαίνει και ο Ιάπωνας και πιάνουμε την κουβέντα. Καλά για το Funduro είπε ακατάλληλο μηχανάκι για Μογγολία. Μιλώντας για τις καιρικές συνθήκες και το δρομολόγιο που θέλουμε να κάνουμε είπε δύσκολα άμα δεν ξέρεις τα περάσματα γιατί έχει πολύ λιμνάζοντα νερά και κολλάς για πλάκα. Και αύριο λέει θα είναι μια βροχερή μέρα εδώ. Ακούγοντας αυτό και ο Sato πείθεται να φύγει αύριο με τον Ιταλό που ξέρει τα περάσματα.

Ο Ιταλός βέβαια είναι με τζιπ, αλλά δεν πειράζει να τον ακολουθεί ο Ιάπωνας και να του πάρει και τα πράγματα. Οκ μόνο θα ξεκινήσουν χαράματα για να προλάβουν την βροχή που θα έρθει αργότερα. Έχει μαύρα σύννεφα και αρχίζει να ψυχραίνει εγώ νιώθω κάπως πάλι και πάω για ξάπλα. Χαιρετώ τον Ιταλό που και αυτός την κάνει για ξεκούραση. Για σου Sato προσοχή για αύριο και ελπίζω να σε ξανά δούμε στον δρόμο κάπου..

 

[STF]

Καλά παιδιά και πιστοί φίλοι αυτοί οι Γιαπωνέζοι με τα Honda τα CRF250L, δε σε εγκαταλείπουν με τίποτα. Όχι, να τα λέμε αυτά για να τα ακούνε μερικοί-μερικοί!


Πάνο Magelanos είμαι κρεμασμένος στην οθόνη του υπολογιστή μου για να διαβάσω την συνέχεια αυτού του εκπληκτικού ταξιδιού,

 

[Magelanos]

15-8-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (MGL-Sayhan Ovoo 0χιλ δωμάτιο 10e)

Βροχερή μέρα σήμερα, δεν μπορώ να πω ότι έχω καλυτερεύσει και μένω ξάπλα. Μόνο για τουαλέτα σηκώνομαι που είναι ταλαιπωρία εντελώς. Πρέπει να ντυθώ αστακός γιατί έχει πέσει η θερμοκρασία και κάνει κρύο και πρέπει να περπατήσω μιας και βρίσκεται στην άλλη άκρη του οικοπέδου. Δράμα εντελώς σέρνω τα πόδια μου και το σκέπτομαι. Και τουαλέτα η γνωστή τρύπα στο έδαφος.



Όλα τα σπίτια και οι γιουρτες είναι μαντρωμένα με ξύλινους φράκτες. Ο λόγος είναι για τον αέρα. Το χειμώνα χιονοθύελλες, καλοκαίρι αμμοθύελλες!!!



Άρχισα να έχω κρυάδες πάλι και ποιο συχνές επισκέψεις τουαλέτα λόγο ψιλό διάρροιας. Η Μόνικα προσπαθεί να συνεννοηθεί με την μητέρα της οικογένειας να βράσει ρύζι, καμιά πατάτα κάτι τέλος πάντων. Μίλησε και με τον Αγκι τον ντόπιο που τα λέγαμε για την Γκόμπι. Στεναχωρήθηκε και βεβαία μας λέει ότι χρειαστούμε να πάρουμε τηλέφωνο, και για βράδυ την γυναίκα του ότι ώρα!!!

Πριν πέσει ο ήλιος σταμάτησε να βρέχει και η Μόνικα κάνει μια βόλτα εδώ έξω. Το μοναδικό βενζινάδικο όπου και λιποθύμησα.





Όμορφα..



Έπεσε η νύχτα..



Επιστρέφοντας η Μόνικα με Google translate ρώτησε την γυναίκα εδώ αν υπάρχει κάποιος για μεταφορά της μηχανής και εμάς, μέχρι την επομένη πόλη. Κάτι έχει στο μυαλό της και θα ρωτήσει αύριο. Σκεφτήκαμε ότι και καλά να γίνω, δεν θα είμαι σε θέση να οδηγήσω από την εξάντληση, πόσο μάλλον να διανύσουμε μια πλημυρισμένη στέπα. Και μαθαίνοντας από τα παιδιά ότι αντιμετώπισαν δυσκολίες, και ευτυχώς με ανώδυνες πτώσεις τότε σκεπτόμαστε εναλλακτική λύση..

Τρώω μια έτοιμη σούπα κορεάτικη και μετά από μια ώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Με πιάνει πυρετός, εμετός με δυάρια ταυτόχρονα. Εννοείτε δεν προλάβαινα την τουαλέτα σε τέτοια απόσταση, τσακώνω έναν κουβά που βρήκα τον στήνω στην μάντρα δίπλα από την εξώπορτα και δεν έβρισκα στόχο ποτέ. Αυτό γινόταν ανά δέκα λεπτά συνέχεια δεν είχα τι να βγάλω. Μια γουλιά νερό έπινα και αμέσως την έβγαζα. Σοκ να έχεις 38 πυρετό και να βγαίνεις σε μονοψήφιο αριθμό θερμοκρασίας έξω.

Η κατάσταση έχει χειροτερέψει πολύ, και η Μόνικα λέει στην γυναίκα να φωνάξει γιατρό. Μέσα σε τριάντα λεπτά έρχεται ο Γιατρός. Παίρνει η Μόνικα τηλέφωνο την γυναίκα του Αγκι να συνεννοηθούν. Είχε μαζί του αντιβίωση και κάτι σε σκόνη που ήταν για δυάρια. Μας λέει ότι είναι σοβαρό και θα χρειαστώ ορό. Ευτυχώς υπάρχει αλλά λίγο μακριά από εδώ και θα έρθει νοσοκόμα με ορό και άλλα φάρμακα.

Γραφεί συνταγή και δοσολογία και φυσικά μας εξηγεί η γυναίκα του Αγκι πως και τι.
Η Μόνικα τσεκάρει στο ιντερνέτ τι χάπια μου έγραψε.



23:30 ο Γιατρός φεύγει και άμα χρειαστούμε κάτι να τον φωνάξουμε. Κατά τις 1:00 έρχεται νοσοκόμα με ορό.



Με το που κυλά αυτό το νέκταρ στις φλέβες μου νιώθω αμέσως μια αγαλλίαση και ηρεμία. Πληρώνουμε κάπου στα 14 ευρώ την νοσοκόμα μας δίνει και τα υπόλοιπα φάρμακα που τις έδωσε ο Γιατρός την ευχαριστήσαμε και φεύγει. Αν και καρμπυρατερατος, μου εδωσαν υγρο για ιντζεκσιον και αναβαθμίστηκα πλήρως.



Σε 15 λεπτά με πείρε ο ύπνος.



Επιτέλους ηρέμισα καλό βράδυ!!

 

[STF]

Τι να πω... δύσκολες καταστάσεις αλλά και η Μόνικα φαίνεται πως είναι εξαιρετικός συνοδοιπόρος και ψύχραιμος. Πραγματικά θα ήθελα να γράψεις 5 πράγματα για το προφίλ αυτού του ανθρώπου.

 

[XLGeorge]

Βγαίνει και ο Ιάπωνας και πιάνουμε την κουβέντα. Καλά για το Funduro είπε ακατάλληλο μηχανάκι για Μογγολία. Μιλώντας για τις καιρικές συνθήκες και το δρομολόγιο που θέλουμε να κάνουμε είπε δύσκολα άμα δεν ξέρεις τα περάσματα γιατί έχει πολύ λιμνάζοντα νερά και κολλάς για πλάκα.

Οχι τοσο το μηχανακι (αν και μηχανακι με 21-17 ή 18 τροχους σιγουρα θα βοηθουσε) οσο τα λαστιχα: για τετοια περασματα θελει τακουνατα αλλα πρεπει να βγουν και τα χμ προς και απο.

Πανο περιμενουμε τη συνεχεια αυτου του συναρπαστικου ταξιδιου, well done μεχρι στιγμης και τα ευσημα σε σενα και στην εξαιρετικη συνοδοιπορο σου!

 

[Magelanos]

Τι να πω... δύσκολες καταστάσεις αλλά και η Μόνικα φαίνεται πως είναι εξαιρετικός συνοδοιπόρος και ψύχραιμος. Πραγματικά θα ήθελα να γράψεις 5 πράγματα για το προφίλ αυτού του ανθρώπου.

Στέφανε αν δεν ήταν η Μόνικα μπορεί και να είχε βρεθεί το κουφάρι μου σε καμια στεπα. Εγώ έχω να ασχοληθώ με οδήγηση και συντήρηση μηχανής. Ολα τα άλλα τα αναλαμβάνει η Μόνικα. Τέρας ψυχρεμιας φαντάσου ότι υπάρχει και μούντζα 3 και φαρμακερή. Η περιπέτεια συνεχίζεται.. Ευχαριστώ για το ανάγνωσμα!!!

Οχι τοσο το μηχανακι (αν και μηχανακι με 21-17 ή 18 τροχους σιγουρα θα βοηθουσε) οσο τα λαστιχα: για τετοια περασματα θελει τακουνατα αλλα πρεπει να βγουν και τα χμ προς και απο.

Πανο περιμενουμε τη συνεχεια αυτου του συναρπαστικου ταξιδιου, well done μεχρι στιγμης και τα ευσημα σε σενα και στην εξαιρετικη συνοδοιπορο σου!

Γιώργο ευχαριστώ πολύ φίλε!!! Έχεις δίκιο λίγο δύσκολο με τα λάστιχα, αλλά και διπλός και πολύ βάρος σε τέτοια τερέν δεν μπορείς να κάνεις και πολλά..

 

[Magelanos]

16-8-18 ΠΕΜΠΤΗ (MGL-Arvaikheer-Αρβαικχερ 131χιλ Arvaikheer Palace Hotel 25e)

Ξύπνησα σήμερα πολύ καλύτερα, αφού κοιμήθηκα σερί μετά τον ορό που πείρα. δεν είχα τάση για εμετό ούτε για δυάρια. Ο καιρός φοβερός σήμερα και μιλώντας με την ιδιοκτήτρια του σπιτιού μας είπε ότι βρήκε οδηγό και μπορεί να μας πάρει σήμερα το μεσημέρι. Η τιμή στα 80 ευρώ και του τα δίνουμε όταν φτάσουμε στον προορισμό μας. Έπρεπε λίγο να το σκεφτούμε αν είμαι σε θέση να ταξιδέψω.

Πιστεύω πως ναι και θέλουμε ποιο πολύ να φύγουμε για να έχουμε καλύτερες συνθήκες διανυκτέρευσης. Ωραία το μόνο που μένει τώρα είναι και το οκ του Γιατρού. Η γυναίκα του Αγκι παίρνει τηλέφωνο τον Γιατρό να τον ρωτήσει. Δίνει το οκ και κλείνουμε ραντεβού στο μεταλλικό γεφυράκι απέναντι θα περιμένει οδηγός με το βανακι. Εμείς δεν καταλάβαμε τι είδους όχημα θα μας μεταφέρει. Νομίζαμε φορτηγάκι με καρότσα.

Τώρα αυτό που έμεινε είναι να πάμε εκεί. Εγώ θα πάρω την μηχανή και την Μόνικα με τα πράγματα η κόρη της οικογενείας που είχε αυτοκίνητο προσφέρθηκε με 10 ευρώ. Βγαίνοντας έξω και βλέποντας τον κουβά και την μάντρα, είχα παρέμβει εικαστικά στον ξύλινο καμβά με shit painting. Πραγματικά τα έκανα κωλος ντράπηκα πολύ.. ξεκινάμε μπροστά το αμάξι, ακολουθω εγώ.



Φτάνοντας στο γεφυράκι η κόρη συνεννοείται με τα διόδια τους Μογγολους.





Περνώ το γεφυράκι και πιστεύω ότι αν είχα τις πλαϊνές βαλίτσες θα τις έξυνα. Τόσο στενό ήταν..



Τελικά από αμάξι δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Μήπως δεν κατάλαβαν τον όγκο της μηχανής;



Προβληματισμένος στο πως θα χωρέσει η μηχανή!!! Τα βλαμμένα στα διωδία θελαν λεφτά για να βοηθήσουν στην μεταφορά των βαλιτσών. Κουβαλούσε η Μόνικα και ευτυχώς ήταν ένας φίλος του οδηγού και βοήθησε.





Μου δείχνει ένα κενό ανάμεσα σε καθίσματα και να τη ρίξουμε τούμπα την μηχανή. Δεν νομίζω καρδιά μου, το ρεζερβουάρ είναι τίγκα με 27 λίτρα έτοιμα τα χυθούν παντού. Το σκέπτεται λίγο βγάζει κάτι εργαλεία και ξηλώνει καθίσματα και τα πετά έξω!!!



Τώρα μάλιστα κάτι κάνουμε, αλλά και πάλι δεν χωρά όρθια. Βγάζω φερινγκ και μπήκε.. έχω και προστασία στη οροφή. Η ντισκομπαλα λείπει!!!



Μπαίνουμε και εμείς και ξεκινάμε γύρο στις 16:30..



Από τα πρώτα μέτρα καταλαβαίνουμε να περνά έντονα στο όχημα η ανωμαλία του εδάφους. Αν είχα ένα σεικερ αφημένο στο κάθισμα με σκόνη νες καφέ και νερό, άνετα θα είχε γίνει φραπές. Τέτοιο κοπανημα ούτε με μηχανή. Εννοείτε δεν πάει και αργά.



Είχε δίπλα του ενάμιση λίτρο coca cola (δικός μου) και έπινε ατάραχος από το μπουκάλι με σταθερό χέρι χωρίς σταγόνα να χυθεί. Ακόμα καίγω νιαούρισα βλέποντας τον!!! Εκεί που πήγαινε ξαφνικά σταματούσε, κοιτούσε μπροστά και έστριβε εντελώς από άλλη κατεύθυνση. Αυτό γιατί ήξερε που υπήρχαν λιμνάζοντα νερά για να μην περάσουμε και κολλήσουμε.



Δηλαδή αν πηγαίναμε μόνοι μας την είχαμε πατήσει σίγουρα. Περνάμε από ενδιάμεσο χωριό στην διαδρομή το Bayangol.





Αυτό που παθαίνουμε ακόμη μια φορά από το κοπανημα τρέχει βενζίνη από τάπα ρεζερβουάρ και η μαστούρα ξανά επέστρεψε. Ανοικτα τέρμα παράθυρα για να συνέρθουμε παρόλο που έχει αρχίσει να κρυώνει λόγο που πάει να πέσει ο ήλιος.



Πραγματικά νερά παντού.



Τα χρώματα όταν πέφτει ο ήλιος στην στέπα είναι όμορφα.





Αρχίζουμε να βλέπουμε πόλη, και ξαφνικά από την στέπα μπαίνουμε σε άσφαλτο και στα 50 μέτρα φανάρι!!! Απίστευτη εναλλαγή του τίποτα με τον πολιτισμό. Στο βάθος του δρόμου φαίνεται το ξενοδοχείο και παρκάρουμε. Μας το είχαν προτείνει τα ο Πολωνός με τον Ελβετό που είχαν μείνει. Φαίνεται πολύ καλό και αυτό μας χαροποίει.

Κατεβάζουμε πρώτα τα πράγματα και βλέπω στο πάτωμα στο βανακι γεμάτο πράσινο υγρό!! Φωνάζω αυτόν του το δείχνω και απορεί!!! Δεν κατάλαβε τι είναι. Θεώρησα ότι έχει κάποιο μπουκάλι με κάτι και χύθηκε. Και τελικά είναι τα παραφλου που άδειασαν από το δοχείο που και εκεί είχα θέμα με την τάπα. Φανταστείτε τόσο κοπαννημα που έκανε ο μαρσπιε της μηχανής που ακουμπούσε στην βαλίτσα αλουμινίου, χαρακιά τρία χιλιοστά βαθος.!!!

Κατεβάζουμε την μηχανή τον πληρώνουμε, εννοείτε ότι το ενάμιση λίτρο coca cola το είχε εξαφανίσει. Μήπως πάρει άλλο ένα για τον γυρισμό!!! Από πίσω υπήρχε παρκινγκ και πλυντήριο μαζί, παρκάρω όπως είναι, και πάμε δωμάτιο. Κατεβαίνουμε εστιατόριο και πάμε για ύπνο. Επιτέλους τουαλέτα μέσα στο δωμάτιο..

 

[Magelanos]

17-8-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (MGL-Arvaikheer-Αρβαικχερ 0χιλ Arvaikheer Palace Hotel 25e)

Εγερτήριο όσο ποιο αργά μας έπαιρνε. Χρειαζόμασταν ξεκούραση οπωσδήποτε. Η θέα από το παράθυρο του δωματίου. Στο βάθος η στέπα όπου ήρθαμε.



Το απότομο τέλος της ασφάλτου και το ξεκίνημα της στέπας.







INFO:
Η πόλη Arvaikheer βρίσκεται στο κέντρο της Μογγολίας. Είναι το κέντρο για παραδοσιακές χειροτεχνίες, αγελάδες και ιππικά αθλήματα και φιλοξενεί ένα μεγάλο περιφερειακό φεστιβάλ αλόγων κάθε χρόνο.

Απογευματάκι πλέον και πάμε μια βόλτα εδώ κοντά στο κέντρο. Απέναντι είχε τράπεζα και βγάλαμε λεφτά από ATM. Κουτσαίνοντας και σιγά φτάσαμε κεντρική πλατεία.









Δεν έχει και πολλά να δεις και επιστροφή ξενοδοχείο για να ετοιμάσω μηχανή για αναχώρηση αύριο.





Συμπληρώνω υγρά παραφλου, καθάρισμα και λάδωμα αλυσίδας και έτοιμο για νέες περιπέτειες.





Μόλις έπεσε ο ήλιος πήγαμε εδώ δίπλα σε ένα ωραίο εστιατόριο και επιστροφή ξενοδοχείο. Φουσκωτό στρώμα πάνω από το στρώμα κρεβατιού αφού κλασικά είναι τσιμέντο, και πάγο για ακόμη μια φορά στον αστράγαλο, που μετά από πέντε μέρες συνεχίζει να είναι τουμπανο.



Καλό μας βράδυ!!

 

[dan]

Ενδιαφέρον ταξιδιωτικό , είναι οι....ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά !!

 

[Magelanos]

18-8-18 ΣΑΒΒΑΤΟ (MGL-Bayanhongor-Μπαγιανχονγκορ 207χιλ Bayanhongor Hotel 22e)



Ωραία μέρα και σήμερα, έχω κουμπώσει και τα χαπάκια με συνταγή γιατρού, και διάθεση ανεβασμένη που θα γράψουμε χιλιόμετρα.



Βγαίνουμε έξω από την πόλη..









Από εδώ και πέρα θα βλέπουμε βουνά άρα θα έχουμε και υψόμετρα.



Λίγο έξω από την πόλη Arvaikheer και μετά από 17 περίπου χιλιόμετρα συναντούμε ένα υπαίθριο Μουσείο Αλόγων. Είχε εισιτήριο ούτε ένα ευρώ και παρκάρουμε να το δούμε.









Είναι όμορφα και έχει κόσμο..







Ευχάριστο διάλειμμα, αλλά ήρθε η ώρα να φύγουμε.





Μόνο ολιγόλεπτες στάσεις στον δρόμο για αναπλήρωση υγρών.

 

[Magelanos]

75χιλ μέχρι τον προορισμό μας, άνετα!!









Κάποια μαγαζάκια και εστιατόρια στην άκρη του δρόμου..





Κατάπιε ρε θα σκάσεις!!



Έλα και οι καμήλες!!







Μπαίνουμε πόλη περνώντας από ένα περίεργο σε θεματολογία πάρκο!!



Ψάχνουμε ξενοδοχείο.



Και βρίσκουμε στο ομώνυμο..



Κατεβαίνουμε στην αίθουσα εστιατορίου να φάμε.





Ωραία πάμε μια βόλτα εδώ κοντά που είδαμε έναν λόφο και στην κορυφή έχει Βουδιστική Στουπα. Η πόλη αν και δεν το καταλαβαίνεις βρίσκεται σε υψόμετρο 1859μ .





Φτάνουμε στο σημείο που ανεβαίνεις στον λόφο και αντικρίζουμε αυτό!!! Και μετά αναρωτιέμαι γιατί δεν ξεπρήζεται ο αστράγαλος.



Στην αρχή υπάρχει ένας Βουδιστικός Ναός..

 

[Magelanos]

Αρχίζει η ανάβαση..



Απέναντι στο βουνό το εθνόσημο στην σημαια της Μογγολίας.





Στο ανέβασμα κάνουμε και στάσεις δεν πάμε σερί..





Φτάνοντας μετά κόπων πάνω η θέα μας αποζημειώνει εντελώς.





Γύρω από κέντρο οι μάντρες με τις γιουρτες..



Και στο κέντρο σύγχρονα κτήρια..



Κάπου εκεί στο βάθος φαίνεται και το ξενοδοχείο..







Το άγχος μας από αύριο και για τις επόμενες δυο με τρεις μέρες. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ο καινούριος αυτοκινητόδρομος υπό κατασκευή.



Για 400χιλ περίπου είναι χώμα, κάποια κομμάτια άσφαλτο, αλλά τον μπλοκάρουν με αναχώματα για να μην τον χρησιμοποιούν και λογικό γιατί δεν θα φτιαχτεί ποτέ. Το θέμα είναι ότι ο Google για πλοήγηση κάνει μέσο αυτόν οπότε δείχνει νορμάλ χρόνους σαν να λειτουργεί ο δρόμος.

Δεν ισχύει γιατί θα κινούμαστε δεξιά η αριστερά μέσα στους χωματόδρομους από ροδιές των οχημάτων. Οι χρόνοι είναι διπλοί και τριπλοί. Γενικά θα δυσκολέψει πολύ το τερέν από εδώ και πέρα. Θα περάσουμε σε υψόμετρο και πάνω από 3000μ σε κάποια σημεία.







Μένουμε μέχρι να πέσει ο ήλιος..





Ώρα να επιστρέψουμε..

 

[Magelanos]

19-8-18 ΚΥΡΙΑΚΗ (MGL-60χιλ πριν Buutsagaan διανυκτέρευση στην φύση 130χιλ)



Το πλάνο για σήμερα λέει διανυκτέρευση στην πόλη Buutsagaan περίπου 200χιλ από εδώ. Βγάζω την μηχανή από το παρκινγκ και ξεκινάμε.



Βγαίνουμε από την πόλη..





Το χώμα ξεκινά.



Από εδώ και πέρα χώμα, μιλάμε για πολύ χώμα!!!



Κινούμαστε όσο είναι εφικτό παράλληλα με τον υπό κατασκευή δρόμο.



Όπου υπάρχουν δύσκολα σημεία η Μόνικα κατεβαίνει και τα περνώ.



Δεν υπάρχει λόγος να ρισκάρουμε πτώση ξανά.



Συναντούμε και Γιουρτες μαγαζάκια για νερό, φαί κλπ.





Μιλάμε για πολύ σκόνη όχι αστεία!!! Ναι νταλίκα καλά βλέπεται!!! Μιλάμε για το κεντρικότερο οδικό δίκτυο. Κάτι σαν την Αθηνών-Πατρών πριν 100 χρόνια φαντάζομαι!!!



Να εδώ δίπλα στάση στον υπό κατασκευή καινούριο αυτοκινητόδρομο, που όταν φτιαχτεί θα είναι ένα ασφαλτινο χαλί που θα διασχίζει την χώρα. Τον βλέπεις τέλειο αν και χωμάτινο και δεν μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις.







Νορμάλ φαντάζομαι να βλέπεις αετούς να ξαποσταίνουν στην στέπα..



Αυτό που δεν είναι νορμάλ είναι να βλέπεις Καμήλες να τρέχουν να αποφύγουν τα ΚΤΕΛ της γραμμής που έρχονται καταπάνω τους!!!

 

[Magelanos]

Και πιστέψτε με κάνουν κόντρες οι οδηγοί των ΚΤΕΛ.. Άλλο ένα ποιο μικρό..Τοπικό!!!



Δύσκολα περάσματα και η Μόνικα με τα πόδια κλασικά!!



Καλά ρε πως περνούν έτσι τις διασταυρώσεις το στοπ δεν το βλέπουν; Χαχαχα…



Πέσαμε σε κίνηση!!!





Ξανά εμφανίζεται ο καινούριος δρόμος..



Φτάνουμε στο πρώτο χωριό Bombogor..



Σταματάμε στο κέντρο αν θεωρήσουμε ότι δυο μαγαζάκια και τίποτε άλλο είναι το κέντρο. Πίνουμε ένα νεράκι και ξαποσταίνουμε στην σκιά.







Μέχρι στιγμής ήταν ευκολακι το τερέν (χαχαχα) και λέει να δυσκολέψει λίγο!!!





Έχω χάσει τον αριθμό στο πόσες φορές κατέβηκε η Μόνικα..





Εδώ τώρα λόγο βουνών δεν υπάρχουν παράδρομοι, και αναγκαστικά δίνουν κάποια χιλιόμετρα στον υπό κατασκευή δρόμο. Εδώ είμαστε στα 2.500μ υψόμετρο τουλάχιστον.

 

[Magelanos]

Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνουμε σε ένα γεφυράκι και ποτάμι. Στάση στα γρήγορα για φωτώ γιατί έχουμε άλλα 60χιλ μπροστά μας και είναι απόγευμα.



Το μόνο κομμάτι ασφάλτου που συναντήσαμε σε όλη την διαδρομή, είναι αυτό της γέφυρας!!!



Ωραίο σημείο σταματούν αρκετοί, και υπάρχουν μετά την γέφυρα κάποιες γιουρτες μαγαζάκια..







Να και το ΚΤΕΛ από Ουλάν Μπατόρ!!!



Και ποιο πίσω από το ΚΤΕΛ διακρίνω δυο μηχανές!!! Μόνικα κοίτα ποιοι έρχονται!!! Ο George και ο Jacek!!!





Μα πως αυτοί ήταν ποιο μπροστά από μας!! Θα μάθουμε μετά.. Χαρά μεγάλη για ακόμη μια φορά.. Στη ερώτηση που θα καταλήξουμε σήμερα ο Jacek λέει ξεχάστε το!! Θέλουμε τέσσερεις ώρες για 60 χιλιόμετρα και σε κάνα δίωρο νυχτώνει. Σκηνή δεν έχετε; Ναι φυσικά τα πάντα. Ε τότε εδώ κάπου δίπλα στο ποτάμι θα στήσουμε.. Ναι ρε φίλε τι τα κουβαλώ όλα αυτά ας τα χρησιμοποιήσουμε επιτέλους.

Ωραία φύγαμε για προμήθειες εδώ στις γιουρτες και πάμε να ψάξουμε σημείο.



Αγοράζουμε τα απαραίτητα και φύγαμε..



Βλέπουμε κάτι ροδιές παράλληλα με το ποτάμι, και οδηγούμε για κάνα ενάμιση χιλιόμετρο. Και σε αυτή την μικρή απόσταση η Μόνικα κατέβηκε δυο φορές για να μην πέσουμε. Βρίσκουμε ένα ωραίο πλάτωμα και σταματάμε. Εδώ είναι καλά λέει ο George.



Αρχίζουμε να στήνουμε.



Είμαστε χαρούμενοι που επιτέλους κάνουμε κάμπινγκ και με παρέα. Ευτυχώς που τους συναντήσαμε και μας έπεισαν. Εμείς θα πηγαίναμε για πόλη θα ήταν και νύχτα και δεν ξέραμε αν θα υπήρχε και τίποτα εκεί για ύπνο.









Έπεσε και μαγείρεμα, έβγαλαν τα κολονάτα ποτήρια, τα κρασιά τους, μπύρες και ότι θες είχαμε δεν μας έλειπε τίποτα.





Στην κουβέντα τώρα πως και ήταν πίσω μας ενώ εμείς νομίζαμε ότι ήταν αρκετά μπροστά μας, η απάντηση ήταν μια. ΑΚΤΙΝΕΣ… Αναγκάστηκαν να γυρίσουν πρωτεύουσα σε αυτούς από το BMW GS MONGOLIAN TROPHY για να πάρουν ακτίνες. Ρε παιδιά πραγματικά τους λυπήθηκα ταλαιπωρία μεγάλη!!! Εγώ έχω ένα μηχανάκι 25ετιας και απλά πατώ μίζα και φεύγω. Δεν ξέρω τι να πω κρίμα. Τέλος πάντων δεν μας χαλά τίποτα την βραδιά για να απολαύουμε διανυκτέρευση εκατομμυρίων αστεριών!!!

 

[Magelanos]

20-8-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (MGL-Altai-Αλτάι 310χιλ Endum Hotel 26e)



Μούντζα no3 και Φαρμακερή..

Καλά ξυπνητούρια με θέα!!



Φτιάχνουμε τα πρωινά μας, τα καφεδάκια μας και μαζεύουμε. Συνεννοηθήκαμε με τα παιδιά να βρεθούμε στην πόλη Altai. Θα φτάσουν πρώτοι επειδή κινούνται ποιο γρήγορα και τους είπαμε να κλείσουν δωμάτιο και για μας στο ξενοδοχείο που θα καταλήξουν. Καλό δρόμο και φύγαμε..



Τα γνωστά τερέν να μην ξεχνιόμαστε..





Σε λίγο φτάνουμε στην πόλη Buutsagaan εκεί που θέλαμε να διανυκτερεύαμε χθες.







Δεν έχει τίποτα, αλλά έχει βενζινάδικο. Δεν γεμίζω βάζω 10 λίτρα γνωρίζοντας βάση χιλιόμετρων ότι θα είμαι οκ. Και αυτό λόγο αναθυμιάσεων είπα να μην την ξανά πατήσω.





Στάσεις για ξεκούραση.





Περνάμε από ένα σημείο με διαφόρων σχημάτων βράχια διάσπαρτα σε αρκετά μεγάλη περιοχή.





Κάποια μπορώ να πω έμοιαζαν και σε ανθρώπινα.





Συναντούμε και αρκετούς τουρίστες από κάθε χώρα με κάθε όχημα σαραβαλάκια που περνούν μέρος στο γνωστό Mongol Rally που γίνεται κάθε χρόνο.



Στάση με ευχάριστες συναντήσεις.





Μετά από λίγο βλέπουμε γιουρτες μαγαζάκια και λέμε να σταματήσουμε για ξεκούραση.