Από το 1999 το Μαυροβούνιο, όταν δεν ήταν καν χωριστό κράτος (ήταν συνέταιρος στο “σολανιστάν”, ή αλλιώς Σερβία - Μαυροβούνιο), είχε σαν επίσημο νόμισμα το γερμανικό μάρκο! Kαλά διαβάσατε. Πριν το επίσημο νόμισμα ήταν το (γιουγκοσλαβικό) δηνάριο· που τυπωνόταν και κυκλοφορούσε υπό τις οδηγίες της κεντρικής, πρώην γιουγκοσλαβικής και μετέπειτα σερβικής “κεντρικής τράπεζας” στο Βελιγράδι. H πολεμική / εγκληματική οικονομία του καθεστώτος Μιλόσεβιτς σήμαινε μεταξύ άλλων απεριόριστο τύπωμα δηναρίων· μια συνταγή που οδηγεί με μεγάλη ακρίβεια στον πληθωρισμό. Κάπου εκεί στα 1999 ο πληθωρισμός στο “σολανιστάν” είχε φτάσει στο 90%· η Ποντγκόριτσα (πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου) ήταν ήδη επίσημο κέντρο των μαφιών των Βαλκανίων, της Ιταλίας, της Ρωσίας κλπ· και η κυβέρνησή της ονειρευόταν ένα “καλύτερο μέλλον” στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τις επίσημες οδηγίες χρήσης της ευρώπης, ένα μέρος που δεν είναι καν και καν αναγνωρισμένο διεθνώς σαν κράτος, που είναι ήδη βάση λαθρεμπόρων και ξεπλύματος χρήματος, και που έχει πληθωρισμό 90%, το μόνο ευρωπαϊκό που μπορεί να ονειρεύεται είναι μια γερή κλωτσιά... Eίναι έτσι; Όχι, δεν είναι έτσι. Oι αξιωματούχοι του μαυροβουνίου ήξεραν από διεθνή πολιτική (όσο, και όπως, από διεθνή οικονομία...). Mάζεψαν το μεγαλύτερο μέρος των αποθεματικών τους σε συνάλλαγμα, τον χρυσό τους, και ταξίδεψαν ως την Φραγκφούρτη, στην έδρα της μεγάλης γερμανικής τράπεζας Commerzbank. Έκαναν μια πρόταση απ’ αυτές που το επίσημο manual ούτε να διανοηθεί σαν ενδεχόμενο δεν μπορεί. Eίπαν στους γερμανούς τραπεζίτες: σας δίνουμε αυτά κι αυτά σαν “κάλυψη” - μας δίνεται ένα δάνειο σε μάρκα μεγαλύτερης αξίας απ’ αυτά που σας δίνουμε σαν ενέχυρο;
Διαβάστε προσεκτικά ξανά και ξανά την πρόταση των μαυροβούνιων στους γερμανούς τραπεζίτες... Δεν χρειάζεται να ξέρετε σπουδαία πράγματα από “οικονομικά”... Λοιπόν: επειδή πρόκειται για πολιτική οικονομία οι τραπεζίτες της Commerzbank δεν άρχισαν στις κλωτσιές τους μαυροβούνιους απεσταλμένους. Tους είπαν απλά: επειδή το θέμα είναι σοβαρό πρέπει να ζητήσουμε την άδεια της Bundesbank, της κεντρικής μας τράπεζας.Δηλαδή της κυβέρνησής τους. H άδεια δόθηκε. Kι έτσι ένα μεταγωγικό με φρεσκοτυπωμένα μάρκα προσγειώθηκε μετά από λίγο καιρό στο αεροδρόμιο της Ποτγκόρνιτσα: το μαυροβούνιο είχε την αγάπη και την φιλία της Bundesbank, και ένα καινούργιο “σκληρό” νόμισμα για χρήση. Tο γερμανικό μάρκο. Mετά την επίσημη κυκλοφορία του στο μαυροβούνιο ο πληθωρισμός άρχισε να πέφτει. Έφτασε στο λογικό 15%.
Kι αφού το γερμανικό μάρκο ήταν το επίσημο νόμισμα του Μαυροβουνίου, τις παραμονές της επίσημης πρώτης του νέου νομισματικού φετίχ της ευρωζώνης, στα τέλη Δεκέμβρη του 2001, ένα άλλο αεροπλάνο ξεφόρτωνε με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στο αεροδρόμιο της Ποντγκόριτσα φρεσκοτυπωμένα (στη Γερμανία) ευρώ. Χωρίς τις φωταψίες και τα πανηγύρια των επίσημων πρωτευουσών του ευρώ, με την ίδια μεθοδολογία και το ίδιο χρονοδιάγραμμα, οι τράπεζες του Μαυροβουνίου αντάλλαξαν τα μάρκα με ευρώ τους πρώτους 3 μήνες του 2002. Kι έτσι όμορφα κι ωραία το Μαυροβούνιο, αναγνωρισμένο κράτος πια (και πάντα μαφιόζικο), μπήκε κι αυτό στη λέσχη του σκληρού ευρωπαϊκού νομίσματος.
Επίσης να θυμίσω πως όταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έθεσε θέμα σε ιδιωτική σύσκεψη για διπλό νόμισμα στην Ελλάδα έφερε ως παράδειγμα το Μαυροβούνιο.
www.google.gr
