kpapageo
Μέλος
- Όνομα
- Κώστας
- Μοτό
- NC700X
Καλά καταλάβατε, και αυτό το θέμα θα έχει ορειβατικό χαρακτήρα.
Συνεχίζοντας Νότια, σε συνέχεια του ταξιδιωτικού που κομμάτι του ήταν η πεζοπορία στις 3 κορυφές του Lavaredo , o δρόμος μας έφερε στα γειτονικά Σκόπια. Όχι τυχαία, καθώς έχει ένα βουνό εκεί που έχω βάλει στο μάτι και είναι στην λίστα με τα 10 ψηλότερα των Βαλκανίων που επίσης έχω βάλει στο μάτι.
Ο λόγος για το Korab, 4ο σε σειρά καθ'ύψος μετά από Musala, Όλυμπο και Vihren.
Έχει επίσης μια ιδιαιτερότητα. Εκτός από την ψηλότερη κορυφή των Σκοπίων, είναι και η ψηλότερη της Αλβανίας! Αυτό γιατί τα σύνορα περνούν ακριβώς πάνω στην κορυφή, χωρίς να μπορεί μια χώρα να πει ότι της ανήκει.
Λογικό και επόμενο λοιπόν να προσεγγίζεται και από τις 2 χώρες. Εμείς προτιμήσαμε την πλευρά των Σκοπίων για λόγους logistics και νομίζω καλά κάναμε. Το βουνό βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Mavrovo το οποίο είναι πολύ όμορφο και αρκετά περιποιημένο. Κάπου εκεί μέσα βρίσκεται το Strezimir, μια τοποθεσία με τίποτα άλλο πέρα από ένα κτίριο συνοριοφυλακής, η οποία είναι το κοντινότερο σημείο που μπορεί να φτάσει κάποιος στο βουνό με όχημα.
Για να φτάσεις εκεί πρέπει να διασχίσεις και 14χλμ χωματόδρομου. Τα πρώτα 8 είναι βατά προς έυκολα, μέχρι να φτάσεις σε κάτι που μοιάζει με χωριό. Για την ακρίβεια είναι κανα δυο σπίτια και ένα αστυνομικό τμήμα. Στον δρόμο κάνει περιπολία ένας αστυνομικός, σε ρωτάει που πας, του λες στο Korab, σου εύχεται να περάσεις καλά και συνεχίζετε και οι δυο τις ζωές σας. Παλαιότερα λένε ότι χρειαζόσουν ειδική άδεια για να ανέβεις στο βουνό επειδή είναι στα σύνορα. Εμάς δεν μας ζητήθηκε κάτι.
Από εκεί και πάνω ο χωματόδρομος γίνεται ζόρικος και προς το τέλος του, κάτι πέταλα ανηφορικά τίγκα στην κοτρώνα και όντας φορτωμένος δικάβαλος, δεν θα το κρύψω με ζόρισαν.
Φτάσαμε λοιπόν στο κτίριο συνοριοφυλακής περίπου στα 1500μ υψόμετρο όπου παρκάραμε και στήσαμε την σκηνή μας για να ξημερώσουμε.
Τα σπιτάκια αυτά μέσα είναι εξοπλισμένα με κουκέτες, λογικά για τους συνοριοφύλακες. Παρ'όλα αυτά, δεν υπάρχει κανείς εδώ τώρα.
Παιχνίδια του ουρανού καθώς πέφτει ο ήλιος.
Ένα υπόστεγο με τραπεζάκι παραδίπλα είναι ότι πρέπει για βραδυνό πριν χωθούμε στην σκηνή. Την επόμενη πρέπει να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς γιατί έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Ξύπνημα με το πρώτο φως του ήλιου. Έχουμε να διασχίσουμε 18 ορειβατικά χλμ και σχεδόν 1300μ υψομετρικής διαφοράς.
Το μονοπάτι για την κορυφή ξεκινάει πίσω από το κτίριο και γρήγορα μπαίνει σε δασωμένο κομμάτι.
Με συνοπτικές διαδικασίες βγήκαμε από το δάσος και από εδώ και πάνω είμαστε σε υπο-αλπικά λιβάδια. Ένας υποτυπώδης ανοιγμένος δρόμος, δεν έχω ιδέα που πάει.
Προφανώς και θα είχε στάνες εδώ πάνω, το μέρος ενδείκνυται μιας και υπάρχει άφθονο χορτάρι για βοσκή. Ο μοναδικός προβληματισμός είναι τα σκυλιά.
Ευτυχώς δεν είναι κανείς εδώ.
Συνεχίζοντας την ανάβαση. Να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι η σηματοδότηση του μονοπατιού είναι εξαιρετική.
Η κορυφή δεν φαίνεται ακόμα ούτε για πλάκα. Είπαμε, η διαδρομή είναι αρκετά μεγάλη.
Όχι, δεν είναι αυτή
Θέα προς τα πίσω.
Αυτό τον όγκο πρέπει να τον παρακάμψουμε.
Τραβάμε αριστερά.
Από εδώ και πέρα το τοπίο αλλάζει. Αιχμηρά βουνά παντού τριγύρω και περισσότερο πράσινο. Πανέμορφη αυτή η πλευρά του βουνού, θυμίζει Άλπεις.
Να και μια χιονούρα που δεν λέει να λιώσει και ας είναι αρχές Αυγούστου.
Και το μονοπάτι καλά τραβάει!
Νά'τη επιτέλους εμφανίστηκε!
Τελευταία ανηφοριά.
Κορυφή Korab, 2764μ. Από ότι φαίνεται οι Σκοπιανοί δεν ασχολήθηκαν να βάλουν σημαία.
Η θέα είναι πανοραμική προς όλες τις κατευθύνσεις. Απολαύστε!
Δεξιά και κάτω είναι Αλβανία.
Αφού ξεκουραστήκαμε για 20' και φάγαμε κάτι, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ο οποίος ήταν ο ίδιος. Ο καιρός είχε αρχίσει να κλείνει αλλάζοντας τον φωτισμό και έκανε τα ίδια τοπία με πριν να φαίνονται διαφορετικά.
Συνολικός χρόνος διαδρομής γύρω στις 7.5 ώρες. Άξιζε το κάθε δευτερόλεπτο. Τολμώ να πω ότι είναι από τις ωραιότερες διαδρομές που έχω κάνει τελευταία, με εναλλαγή εικόνων και μια πίσω πλευρά του βουνού που είναι απλά μαγευτική. Το γεγονός επίσης ότι η διαδρομή είναι απαιτητική, σημαίνει ότι έχει ελάχιστους τουρίστες και έχεις όλο το βουνό για πάρτη σου.
Άξιος πρεσβευτής των ψηλότερων βουνών των Βαλκανίων! 10/10.
Συνεχίζοντας Νότια, σε συνέχεια του ταξιδιωτικού που κομμάτι του ήταν η πεζοπορία στις 3 κορυφές του Lavaredo , o δρόμος μας έφερε στα γειτονικά Σκόπια. Όχι τυχαία, καθώς έχει ένα βουνό εκεί που έχω βάλει στο μάτι και είναι στην λίστα με τα 10 ψηλότερα των Βαλκανίων που επίσης έχω βάλει στο μάτι.
Ο λόγος για το Korab, 4ο σε σειρά καθ'ύψος μετά από Musala, Όλυμπο και Vihren.
Έχει επίσης μια ιδιαιτερότητα. Εκτός από την ψηλότερη κορυφή των Σκοπίων, είναι και η ψηλότερη της Αλβανίας! Αυτό γιατί τα σύνορα περνούν ακριβώς πάνω στην κορυφή, χωρίς να μπορεί μια χώρα να πει ότι της ανήκει.
Λογικό και επόμενο λοιπόν να προσεγγίζεται και από τις 2 χώρες. Εμείς προτιμήσαμε την πλευρά των Σκοπίων για λόγους logistics και νομίζω καλά κάναμε. Το βουνό βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Mavrovo το οποίο είναι πολύ όμορφο και αρκετά περιποιημένο. Κάπου εκεί μέσα βρίσκεται το Strezimir, μια τοποθεσία με τίποτα άλλο πέρα από ένα κτίριο συνοριοφυλακής, η οποία είναι το κοντινότερο σημείο που μπορεί να φτάσει κάποιος στο βουνό με όχημα.
Για να φτάσεις εκεί πρέπει να διασχίσεις και 14χλμ χωματόδρομου. Τα πρώτα 8 είναι βατά προς έυκολα, μέχρι να φτάσεις σε κάτι που μοιάζει με χωριό. Για την ακρίβεια είναι κανα δυο σπίτια και ένα αστυνομικό τμήμα. Στον δρόμο κάνει περιπολία ένας αστυνομικός, σε ρωτάει που πας, του λες στο Korab, σου εύχεται να περάσεις καλά και συνεχίζετε και οι δυο τις ζωές σας. Παλαιότερα λένε ότι χρειαζόσουν ειδική άδεια για να ανέβεις στο βουνό επειδή είναι στα σύνορα. Εμάς δεν μας ζητήθηκε κάτι.
Από εκεί και πάνω ο χωματόδρομος γίνεται ζόρικος και προς το τέλος του, κάτι πέταλα ανηφορικά τίγκα στην κοτρώνα και όντας φορτωμένος δικάβαλος, δεν θα το κρύψω με ζόρισαν.
Φτάσαμε λοιπόν στο κτίριο συνοριοφυλακής περίπου στα 1500μ υψόμετρο όπου παρκάραμε και στήσαμε την σκηνή μας για να ξημερώσουμε.
Τα σπιτάκια αυτά μέσα είναι εξοπλισμένα με κουκέτες, λογικά για τους συνοριοφύλακες. Παρ'όλα αυτά, δεν υπάρχει κανείς εδώ τώρα.
Παιχνίδια του ουρανού καθώς πέφτει ο ήλιος.
Ένα υπόστεγο με τραπεζάκι παραδίπλα είναι ότι πρέπει για βραδυνό πριν χωθούμε στην σκηνή. Την επόμενη πρέπει να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς γιατί έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Ξύπνημα με το πρώτο φως του ήλιου. Έχουμε να διασχίσουμε 18 ορειβατικά χλμ και σχεδόν 1300μ υψομετρικής διαφοράς.
Το μονοπάτι για την κορυφή ξεκινάει πίσω από το κτίριο και γρήγορα μπαίνει σε δασωμένο κομμάτι.
Με συνοπτικές διαδικασίες βγήκαμε από το δάσος και από εδώ και πάνω είμαστε σε υπο-αλπικά λιβάδια. Ένας υποτυπώδης ανοιγμένος δρόμος, δεν έχω ιδέα που πάει.
Προφανώς και θα είχε στάνες εδώ πάνω, το μέρος ενδείκνυται μιας και υπάρχει άφθονο χορτάρι για βοσκή. Ο μοναδικός προβληματισμός είναι τα σκυλιά.
Ευτυχώς δεν είναι κανείς εδώ.
Συνεχίζοντας την ανάβαση. Να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι η σηματοδότηση του μονοπατιού είναι εξαιρετική.
Η κορυφή δεν φαίνεται ακόμα ούτε για πλάκα. Είπαμε, η διαδρομή είναι αρκετά μεγάλη.
Όχι, δεν είναι αυτή
Θέα προς τα πίσω.
Αυτό τον όγκο πρέπει να τον παρακάμψουμε.
Τραβάμε αριστερά.
Από εδώ και πέρα το τοπίο αλλάζει. Αιχμηρά βουνά παντού τριγύρω και περισσότερο πράσινο. Πανέμορφη αυτή η πλευρά του βουνού, θυμίζει Άλπεις.
Να και μια χιονούρα που δεν λέει να λιώσει και ας είναι αρχές Αυγούστου.
Και το μονοπάτι καλά τραβάει!
Νά'τη επιτέλους εμφανίστηκε!
Τελευταία ανηφοριά.
Κορυφή Korab, 2764μ. Από ότι φαίνεται οι Σκοπιανοί δεν ασχολήθηκαν να βάλουν σημαία.
Η θέα είναι πανοραμική προς όλες τις κατευθύνσεις. Απολαύστε!
Δεξιά και κάτω είναι Αλβανία.
Αφού ξεκουραστήκαμε για 20' και φάγαμε κάτι, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ο οποίος ήταν ο ίδιος. Ο καιρός είχε αρχίσει να κλείνει αλλάζοντας τον φωτισμό και έκανε τα ίδια τοπία με πριν να φαίνονται διαφορετικά.
Συνολικός χρόνος διαδρομής γύρω στις 7.5 ώρες. Άξιζε το κάθε δευτερόλεπτο. Τολμώ να πω ότι είναι από τις ωραιότερες διαδρομές που έχω κάνει τελευταία, με εναλλαγή εικόνων και μια πίσω πλευρά του βουνού που είναι απλά μαγευτική. Το γεγονός επίσης ότι η διαδρομή είναι απαιτητική, σημαίνει ότι έχει ελάχιστους τουρίστες και έχεις όλο το βουνό για πάρτη σου.
Άξιος πρεσβευτής των ψηλότερων βουνών των Βαλκανίων! 10/10.
Τελευταία επεξεργασία:
