Πληρωσα τα τσουχτερα (23 ευρω) διοδια και το βιντεο ξεκινησε να γραφει σε μια προσπαθεια να συλλαβει λιγη απο την μοναδικη εμπειρια της διασχισης της μεγαλυτερης καλωδιακης γεφυρας του κοσμου.
Το τουνελ μας εβγαλε στη Δανια –αληθεια, πολυ παραξενο συναισθημα να βγαινεις απο ενα τουνελ και να εχεις αλλαξει ..χωρα. Η Δανια απο την πρωτη στιγμη μου φανηκε αρκετα διαφορετικη απο τις αλλες χωρες που ειχα περασει: ομορφη μεν, αλλα καθαρη σε κλινικο βαθμο και εκκεντρικη: παραξενα κτηρια, καμιναδες εργοστασιων βαμμενες σε εντονο μπλε με ζωγραφισμενους γλαρους επανω.
Πηγαμε κατευθειαν στο camping που ειχα βρει στην ακρη της πολης για να τακτοποιηθουμε και να συνεχισουμε με περιηγηση της πολης οπως ειχαμε κανει τοσες φορες. Η συνεχεια θα ηταν πολυ διαφορετικη ομως. Φτασαμε στο camping 12 και κατι το μεσημερι. Νταλα ηλιος, ζεστη. Ξεκινουσαμε με καλους οιωνους.
Αφησα τη μηχανη διπλα στη reception και μπηκα μεσ.... εεεεμ; Πως μπαινουμε ρε παιδια; Στιγμιαια σκεφτηκα οτι εκανα βλακεια και πηγα να μπω απο καποια πορτα που δεν χρησιμοποιουνταν. Ομως και η αλλη που ειχε διπλα ηταν επισης κλειδωμενη. Δεν μπορει. Αφου μεσα στο πισω δωματιο απο τη reception εβλεπα ατομα να κυκλοφορουν. Οποτε δεν ηταν κλειστα. Μηπως επρεπε να χτυπησω για να ανοιξουν; Χτυπησα, ξανα και ξανα. Τιποτα.
Ααααααα. Τι γινεται εδω; Ειχα αρχισει να εκνευριζομαι. Να ειναι κλειστα για καποιο λογο να το καταλαβω (αν και με δυσκολια μερα μεσημερι). Αλλα να εχει μεσα κοσμο και να χτυπαμε να ανοιξουν και να μας αγνοουν;; Καπου εκει προσεξα μια πινακιδα στην ακρη της πορτας στα Δανεζικα που ανεφερε κατι για σιεστα (!) και τις ωρες "12–2". Ειχαν οι Δανοι μεσημεριανη σιεστα ΟΕΟ;;; Αυτο θα εξηγουσε το οτι ηταν κλειστα, ομως τωρα τι να καναμε; Να παμε να στησουμε απο μονοι μας;
Καναμε μια βολτα γυρω στο camping. . Το μερος εδειχνε μεγαλο, πεντακαθαρο, με πολυ στυλατα κοινα κτηρια: λουτρα, καθιστικο, πλυσταρια, μεχρι και παιδικο σταθμο για τα πιτσιρικια ειχε. Τριγυρω βρισκονταν τακτικα ενα σωρο μικρα αλλα πανεμορφα ξυλινα bungalows, το καθενα με μια μεγαλη συρομενη τζαμαρια, διακοσμηση απο το ΙΚΕΑ και εσωτερικη σκαλα που εβγαζε σε μια σοφιτα. Ωραια θα ηταν να μεναμε σε ενα τετοιο.
Aυτο ομως που μου εκανε μεγαλη εντυπωση ηταν το ποσο νωτισμενο ηταν το χορταρι καθως και οι ποσοτητες παχιας λασπης που στεγνωνε εκει που τελειωνε το γκαζον. Εδω θα πρεπει να ειχε βρεξει απιστευτα για να εχει κρατησει τοσο νερο.
Επιστρεψαμε στη reception αλλα παρεμενε κλειστη. Ειχα εκνευριστει. Οσο περιμεναμε ετσι απλα χαναμε τη μερα μας αδικα τη στιγμη που θα μπορουσαμε να ειμαστε ηδη στην Κοπεγχαγη και να κοβουμε βολτες. Απο την αλλη το να βρουμε αλλο μερος να μεινουμε ηταν δυσκολο γιατι η Δανια ειναι απλα πανακριβη στη διαμονη, με δωματια απο 1000 Κορωνες (περιπου 135 ευρω) και αυτο στην καλυτερη των περιπτωσεων
(σ.σ. εν ετη 2010 το booking.com και το airbnb δεν ειχαν ακομα επικρατησει).
Αν βρισκαμε κατι πιο φτηνο θα ηταν μετα απο αρκετο ψαξιμο, οποτε παλι θα χαναμε τη μερα μας.
Ετσι μην εχοντας αλλη λυση πηραμε τη μηχανη και κατεβηκαμε στη πολη οπως ειμασταν. Θα βλεπαμε την Κοπεγχαγη με την ησυχια μας και αργα το απογευμα θα γυρνουσαμε στο camping να στησουμε.
5 λεπτα αργοτερα ειχαμε παρκαρει την Αυρα σε ενα ανοικτο parking στο κεντρο της πολης και φορτωμενος σαν το γαιδουρι με το tankbag στην πλατη, φωτογραφικες, μπουφαν κλπ ξεκινησαμε. Με τα δερματινα και ολο αυτο το φορτιο σιγουρα δεν ενοιωθα και υπεροχα αλλα τι να κανεις; Το θεμα τωρα ηταν να ειμαστε ευπροσαρμοστοι στις συνθηκες.
Κατεβηκαμε την λεωφορο H.C. Andersens (απο τον διασημο Δανο συγγραφεα παραμυθιων) και αυτο που μου εκανε τη μεγαλυτερη εντυπωση ηταν το πληθος των ποδηλατων.
Εδω τα ποδηλατα ειχαν την τιμητικη τους. Ποδηλατοδρομοι διπλης κατευθυνσης με διαγραμμισεις και κανονικα φαναρια (ειδατε πως περιμενουν στο κοκκινο ετσι; ) και ατομα ολων των ηλικιων να περνανε σφαιρα παντου.
Παντως η αποθεωση ηταν στους σταθμους του Μετρο, οπου απλα εχανες το μετρημα.
Απο αυτο το σημειο και μονο ειχανε ηδη περασει 1,6 εκατομμυρια ποδηλατα.
Η πρωτη μας σταση ηταν στην πλατεια
Rådhuspladsen οπου δεσποζε το εντυπωσιακο δημαρχειο της πολης, φτιαγμενο το 1905 και εμπνευσμενο απο το αντιστοιχο δημαρχειο της Siena στην Ιταλια.
Εδω ηταν η καρδια της πολης. Στην δεξια πλευρα βρισκοταν η εισοδος του τεραστιου ιστορικου παρκου αναψυχης
Tivoli Gardens που ειχε φτιαχτει το 1843 κανοντας το το δευτερο παλιοτερο παρκο αναψυχης στον κοσμο. Σημερα ηταν το παρκο με τους περισσοτερους επισκεπτες στη Σκανδιναβια και 3ο σε επισκεπτες στην Ευρωπη.
Ακριβως απεναντι το αγαλμα του Hans Christian Andersen ατενιζε αταραχο.
Αποφασισαμε να συνεχισουμε τη βολτα μας στην πολη και να δουμε το παρκο αργοτερα το απογευμα, δυστυχως ομως λογαριαζοντας χωρις τον ξενοδοχο.
Εκει βρηκαμε και το διασημο μουσειο παραξενων εκθεματων Believe it or not. (ισως θυμαστε τις ομωνυμες τηλεοπτικες σειρες).
Κατηφορισαμε το μεγαλο πεζοδρομο Strøget τον πιο κεντρικο και πολυσυχναστο εμπορικο δρομο της πολης –κατι σαν τη δικη μας Ερμου– με ακριβα μαγαζια ρουχων και εστιατορια...
...αλλα και ζαχαροπλαστεια γεματα απο τα γνωστα γλυκα κρουασανακια τους (τα γνωστα "Danish").
Ομως αναμεσα στα (πανακριβα) μαγαζια με μοδατα ρουχα και καθε λογης καταναλωτικο αγαθο υπηρχε και την αλλη πλευρα της ζωης, ανθρωποι ξεχασμενοι απο το Θεο τον ιδιο.
Και μετα σου λεει πολιτισμος και ευαισθησια ρε γαμωτο μου.
Ο κοσμος ηταν πολυς και απο ενα σημειο και περα αρχισα να νοιωθω πολυ αβολα, οποτε και στριψαμε δεξια με κατευθυνση το
Slotsholmen και το παλατι
Christiansborg.
Εδω σημερα φιλοξενειται το
Folketing, η βουλη της Δανιας, καθως και το πρωθυπουργικο γραφειο μεταξυ αλλων, ενω πολλα αλλα διαμερισματα χρησιμοποιουνται ακομα απο τη βασιλικη οικογενεια. Το παρον κτηριο ειναι το τελευταιο σε μια σειρα κτηριων που κατασκευαστηκαν σε αυτο το μερος απο την ανεγερση του πρωτου καστρου το 1167.
Μεχρι τωρα η βολτα μας πηγαινε πολυ ωραια και οι εντυπωσεις ιδιαιτερα θετικες: Η πολη ειχε κατι το παραμυθενιο. Εναν αερα εκκεντρικοτητας –δεν εδειχνε τοσο παλια οσο αλλες πολεις που ειχαμε δει πριν αλλα εμοιαζε να εχει κατι απο τα παραμυθια του Andersen.
Καπου εδω ομως ηταν που τα πραγματα αρχισαν να παιρνουν μια αναπαντεχη τροπη. Ενω χαζευαμε το μουσειο τεχνης
Thorvaldsens διπλα στο Christianborg αρχισε να πεφτει μια ψιλη σταθερη βροχη, που μπορει να μην σε εκανε μουσκεμα αλλα σιγουρα ηταν εκνευριστικη.
Η βροχη σταδιακα ολο και δυναμωνε κανοντας τη χαλαρη βολτα δυσκολη υποθεση. Τα αδιαβροχα και η ομπρελα ηταν στη μηχανη που ειχαμε αφησει στην αλλη ακρη του κεντρου, με αποτελεσμα να εχουμε αρχισει να μουσκευουμε ασχημα. Και αν ενα απλο παντελονι ειναι αβολο οταν βραχει σκεφτειτε πως ενοιωθα εγω τωρα φορωντας τα δερματα και κουβαλωντας ενα σωρο συμπραγκαλα.
Η διαθεση μου ειχε καταρρακωθει. Για αλλη μια φορα σε κλασσικο μεσογειακο στυλ αρχισα να εκτοξευω ...ευχολογια θρησκευτικου περιεχομενου στον καιρο που δεν ελεγε να μας αφησει ησυχους μια μερα, ενω η ταλαιπωρη Alicja με κοιτουσε αποσβολωμενη. Αφου ηρεμησα μετα απο λιγη ωρα και μιας που ειμασταν πλεον μουσκεμα (ο βρεγμενος τη βροχη δεν την φοβαται) ειπαμε να συνεχισουμε την περιηγηση μας για λιγο ακομα και κατοπιν να παμε πισω στο camping –ηταν αμαρτια να εχουμε φτασει μεχρι εδω και να φυγουμε αρων αρων.
Εξαλλου αξιοθεατα σαν και την εκκλησια
Holmens Kirke αξιζαν την οποια ταλαιπωρια.
Η εκκλησια αυτη χτιστηκε το 1563 σαν φρουριο και μετρατραπηκε σε εκκλησια απο τον βασιλια Christian IV. Εδω εγινε ο γαμος της τωρινης βασιλισσας Margrethe και του πριγκηπα Henrik το 1967. Επισης ειναι το σημειο ταφης για πολλους Δανους ηρωες οπως ο Niels Juel και ο Peter Tordenskjold, καθως και για καλλιτεχνες οπως ο Niels Wilhelm Gade.
Περπατησαμε κατα μηκος της οδου Gammel Strand παραλληλα με το καναλι...
...με κατευθυνση το
Nyhavn: μια πολυχρωμη προκυμαια του 17ου αιωνα που τωρα πλεον περα απο τουριστικη ατραξιον ειναι και μια περιοχη που φημιζεται για την εντονη νυχτερινη διασκεδαση της.
Απλωνεται απο την Kongens Nytorv μεχρι την εισοδο του λιμανιου και απ' ακρη σ' ακρη ειναι γεματη με εντονα χρωματισμενα σπιτια του 17ου και 18ου αιωνα, καθως και πολυαριθμα μικρα καφε και εστιατορια που το καλοκαιρι σφυζουν απο ζωη απο το πρωι μεχρι αργα το βραδυ.
Το Nyhanv ως λιμανι πολιτιστικης κληρονομιας ειναι επισης γεματο απο υπεροχα παλια ξυλινα πλοια.
Το μερος ειναι απο τα πιο διασημα αξιοθεατα της Κοπεγχαγης και σιγουρα αξιζε να το εξερευνησουμε καλυτερα, αλλα με τη βροχη να συνεχιζει αμειωτη αυτο δεν μπορουσε να γινει τωρα. Κριμα αλλα τι να κανεις;
Ετσι μετα τις κλασσικες αναμνηστικες φωτογραφιες ηταν καιρος να επιστρεψουμε για να παρουμε τη μηχανη. Ελα ομως που με τη βολτα μας ειχαμε φτασει στην αλλη ακρη της πολης και τωρα μας περιμεναν περιπου 3 χιλιομετρα περπατημα στη βροχη. "Οταν δεν μπορεις να το αποφυγεις απλα χαλαρωσε και απολαυσε το" σκεφτηκα και ξεκινησαμε.
Τουλαχιστον ο γκριζος καιρος και η βροχη δεν μπορουσε να μειωσει την ομορφια των εικονων που βρισκαμε σε καθε γωνια. Αριστερα και δεξια υπηρχαν αυλες παλιων αρχοντικων οπου τωρα φιλοξενουσαν μικρα υπαιθρια καφε.
Υπεροχοι κηποι και νεοκλασσικα κτηρια...
...ενω δεν ελλειπαν και τα αξιοπεριεργα, οπως το Ευρωπαικο Κεντρο πληροφοριων Det Europæiske Råd που στην προσοψη του ειχαν φυτεψει κανονικα παρτερια με λουλουδια.
Ανεβαινοντας προς το κεντρο ο δρομος μας εβγαλε ακριβως εξω απο αλλο ενα αξιοθεατο της πολης: το υπεροχο
Kongens Have (Κηπος του Βασιλια) που στο κεντρο του φιλοξενει το Rosenborg Castle. Το Kongens Have ειναι το παλιοτερο και πιο δημοφιλες παρκο στη πολη, με πανω απο 2.5 εκατομμυρια επισκεπτες το χρονο.
Το 1606 ο Christian IV ξεκινησε την διαμορφωση των κηπων παραλληλα με την κατασκευη του καστρου του Rosenborg. Οι κηποι αυτοι μεταξυ αλλων φιλοξενουν και μια μονιμη εκθεση γλυπτων απο καλλιτεχνες απο ολο τον κοσμο που βρισκονται διασπαρτα σε ολο το χωρο.
Η διαμορφωση των κηπων ηταν στο αυθεντικο αναγεννησιακο στυλ οπου ξεκινησαν και πραγματικα το μερος ηταν τοσο ομορφο που ειχα ξεχασει εντελως τη βροχη που επεφτε και χαιρομουν για την επιμονη της Alicja να μπουμε μεσα για να το δουμε καλυτερα.
Στο κεντρο του παρκου εστεκε το καστρο του Rosenborg που χτιστηκε το 1606 αρχικα ως εξοχικη κατοικια της βασιλικης οικογενειας.
Το καστρο χρησιμοποιηθηκε απο Δανους ευγενεις ως κατοικια μεχρι το 1710 και εκτοτε χρησιμοποιηθηκε στον ιδιο ρολο μονο σε περιπτωσεις εκτακτης αναγκης (παλιοζωη...) οπως οταν το Christiansborg καταστραφηκε απο φωτια το 1794.
Σημερα λειτουργει ως μουσειο. Εδω βρισκονται οι συλλογες Rosenborg με κοσμηματα, στεμματα και πολλα βασιλικα κειμηλια απο το 16ο μεχρι το 19ο αιωνα.
Ακριβως διπλα απο το καστρο εξεπλαγην οταν ειδα ενα στρατωνα και ενα ταγμα παραταγμενο σε αναφορα.
Ομως αυτοι εδω δεν ηταν απλοι φανταροι. Ηταν η διασημη βασιλικη φρουρα
Den Kongelige Livgarde –ενα συνταγμα πεζικου που σχηματιστηκε το 1658 και σημερα εκτελει δυο ρολους: ως πρωτη γραμμη επιθεσης σε πολεμους και ως μοναδα τελετων/φρουρας για τη Βασιλικη οικογενεια. Η Δανεζικη Βασιλικη Φρουρα εχει μεγαλες ομοιοτητες με την αντιστοιχη της Μεγαλης Βρετανιας τοσο στις επισημες στολες τους οσο και στις αρμοδιοτητες που εχουν.
Αν και η Βασιλικη Φρουρα εχει παρουσια σε πολλα σημεια της πολης, εδω ηταν ενας εκ των δυο στρατωνων της.
Ο στρατος ομως ειναι στρατος και βλεποντας τους να στεκονται μεσα στη βροχη μου θυμισε τα δικα μου χρονια στη Λημνο οταν βγαιναμε σε αναφορα ταγματος μεσα στο χαλασμο Κυριου. Ωραιες εποχες, τι να σας πω...
Με τη βροχη να δυναμωνει συνεχως αφησαμε τελικα πισω το Kongens Have και συνεχισαμε βιαστικα πλεον για τη μηχανη. Μετα απο αρκετο περπατημα φτασαμε τελικα στο parking οπου θυμηθηκα οτι ειχαμε αφησει τα κρανη δεμενα πανω στη σελα τα οποια βεβαια ειχαν γινει ψιλοβαρκες απο το νερο. Φτου.
Τα νευρα μου ηταν σπασμενα τελειως, και αφου εγινα ψιλοθεαμα μεσα σε μια δημοσια υπηρεσια της Δανιας (οπου τυπικα για τη χωρα επικρατουσε απολυτη ταξη και ησυχια) οπου μπηκαμε να προφυλαχτουμε για λιγο απο τη μπορα πηρα μια βαθια ανασσα και αναχωρησαμε. Προφανως οντας μουσκεμα μεχρι το κοκκαλο το να βαλουμε τωρα τα αδιαβροχα ηταν δωρο αδωρον. Ετσι και αλλιως το camping ηταν ελαχιστα χιλιομετρα εξω απο την πολη.
Σκεφτειτε σκηνικο: Χαμος στην πολη λογω μεσημεριανης κινησης, εγω μεσα στο χαλασμο κυριου συνεχως εστριβα σε λαθος στενα, το GPS εκανε συνεχως αναδρομολογηση μπερδευοντας με ακομα περισσοτερο και σαν να μην εφταναν αυτα η βροχη μετατραπηκε σε σφοδρη καταιγιδα.
Ε εκει ηταν που αρχισα να γελαω μανιακα μεσα στο κρανος και να φωναζω: "ΔΩΩΩΣΕΕΕ ΡΕΕΕΕ. ΤΙ;;; ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙΣ;;; ΔΩΣΕ ΛΕΜΕ." Οριακες καταστασεις.
Οι Δανοι απο την αλλη ομως δεν ηταν και υποδειγματα κατανοησης: Στριβοντας σε μια λεωφορο δεξια συνειδητοποιησα οτι η ακριανη λωριδα ηταν για τα λεωφορεια οποτε σκεφτηκα οτι δεν επρεπε να βρισκομαι εκει. Ετσι σταματησα στη διαβασα και εκανα μερικα μετρα διαγωνια πανω της για να βγω στο διπλα ρευμα που ηταν για τα οχηματα.
Εκει αναψε πρασινο για τους πεζους, οι οποιοι πεταχτηκαν απο παντου γυρω μου φωναζοντας "Εεεε. Που πας ρε!" "Ποιο ειναι το προβλημα σοοουυυυ;;;" και αλλα τετοια ομορφα. Προφανως το γεγονος οτι ημασταν δυο ξενοι μουσκεμα απο βροχη, πανω σε μια φορτωμενη μεχρι τα μπουνια μηχανη και προσπαθουσαμε να βρουμε το δρομο μας μεσα στη πολη δεν τους συγκινησε ιδιαιτερα.
Με τα πολλα φτασαμε στο camping και μπηκαμε στη reception με τη καταιγιδα να κατεβαζει σαλοτραπεζαριες και το νερο να περναει μπροστα μας σαν κυματα της θαλασσας.
Η κοπελα μεσα μας κοιταξε αταραχη.
– Ναι γεια σας. Θελουμε να διανυκτερευσουμε και μιας που προφανως δεν μπορουμε να στησουμε σκηνη με τετοιο χαλασμο εξω θελουμε ενα bungalow.
– Οκ. Εχουμε 2 ειδη. Με ντουζιερα μεσα και χωρις.
– Ποσο κανουν;
– Το φτηνο ειναι στις 580 κορωνες και το αλλο στις 750.
Εκανα εναν γρηγορο υπολογισμο και ψελλισα:
– 80 ευρω το πιο φτηνο bungalow;;
– Μαλιστα. Ειναι πολυ ωραια bungalows.
– Ναι ρε κοπελια αλλα 80 ευρω;; Και χωρις ντουζιερα μεσα;
Υπο αλλες συνθηκες θα της ειχα πει που να το βαλει το bungalow της αλλα ας οψεται που μας κρατουσε στο χερι με τετοια κακοκαιρια εξω.
– Οκ, τι να κανουμε. Τοσα, τοσα. Θα το παρουμε.
– Ωραια. Καρτα camping εχετε;
– Ε; Τι ειναι αυτο;
– Α ξερετε, για να μεινετε στο camping μας πρεπει να εχετε μια ετησια καρτα camping.
– Ε, οκ, ας βγαλουμε τοτε.
– Κανει 100 ευρω.
– ΠΟΣΑ;;;; Συγγνωμη ρε πουλακι μου αλλα ΕΚΑΤΟΝ ΟΓΔΟΝΤΑ ευρω; Μια βραδια θελουμε να μεινουμε. Δεν θα το αγορασουμε το ρημαδι.
– Ε αν θελετε μπορειτε να βγαλετε μια transit καρτα για μια βραδια. Κοστος 20 κορωνες.
Πηγαιναμε να καβατζαρουμε τα 100 ευρω για ενα δικλινο bungalow σε camping αλλα τι να καναμε;
– Oκ, ας το κανουμε ετσι
– Ωραια. Συνολο ειναι 1.100 κορωνες.
Ε εκει εχασα τη μπαλα: Ρε κοπελια συγνωμη. Στα μαθηματικα ειμαι σκραπας αλλα μια προσθεση μπορω να την κανω. 580 ΚΑΙ 20 ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙ@ΟΛΟ ΚΑΝΟΥΝ 1.100;;;;;
– Αααα, ξερετε ειναι προκαταβολη ασφαλειας για την καθαριοτητα.
– Την πια;
– Την καθαριοτητα. Αν δεν καθαρισετε το σπιτακι φευγοντας θα σας κρατησουμε αυτα τα λεφτα για τον καθαρισμο.
"Πολυ λαρτζ οι καθαριστριες στη Δανια ρε πστη μου" σκεφτηκα. "Να καθαρισουμε; Τι πρεπει να κανουμε δηλαδη;"
– Σκουπισμα, σφουγγαρισμα, πλυσιμο πιατων και ποτηριων, καθαρισμα το μπανιο, τακτοποιηση οι καρεκλες. Να. Οριστε και η λιστα με το τι πρεπει να κανετε.
– ...
Τα απανωτα εγκεφαλικα δεν μου επετρεπαν να μιλησω, οποτε απλα βγηκα εξω και πηρα τη μηχανη να παμε στο bungalow. Να την καρυδωνα τωρα η μετα τη ρουφιανα;
Σταθηκα μπροστα στη μπαρα και περιμενα να ανοιξει. Η κοπελια απο μεσα μου φωναξε: "Α, περνα απο το πλαι γιατι το συστημα δεν ενεργοποιειται απο τις μηχανες", και μου εδειξε ενα χωρο μισου μετρου αναμεσα απο κατι τσιμεντενιες ζαρντινιερες!
Ρε ηλιθια.. Αν ημουν πανω σε παπι ισως να μην ειχα προβλημα αλλα ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΜΗΧΑΝΗ ΦΟΡΤΩΜΕΝΗ 400 ΚΙΛΑ ΜΕ ΒΑΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΑΓΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΔΥΣΚΟΛΟ..
Ευτυχως ενας φυλακας που καθοταν απ' εξω και εκανε ενα τσιγαρακι μου εγνεψε με κατανοηση και μου ειπε "μη σκας φιλε, θα σου ανοιξω εγω" και πατησε τον τηλεχειρισμο. Μεσα στα νευρα πηγα και αραξα τη μηχανη στο –ομολογουμενως κουκλιστικο– σπιτακι. Το μονο που ηθελα ηταν να βγαλω αυτα τα ρουχα, να πλυθω και ριξω εναν υπνακο να συνελθω.
Μπηκα μεσα και πηγα κατευθειαν στο μπανιο. Εριξα λιγο νερο στα μουτρα μου και επιασα την πετσ.. ε; Πρωτο σοκ. Που ειναι η πετσετα ρε παιδια;; Γκκρρρ. Κοιτα να δεις που θα την εχουν αφησει στο κρεβατι οι εξυπνοι.
Παω στο υπνοδωματιο και δευτερο σοκ. Που ειναι η πετσετα; Που ειναι τα σεντονια; Που ειναι οι ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ; Που ειναι τα ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ;; Το μονο που υπηρχε ηταν ενα στρωμα. Τιποτα αλλο. Εκατο ευρω και τοση μανουρα για να μην εχουμε ουτε ενα σεντονι; Και στο τελευταιο μπ@ρδελο ενα σεντονι το εχει ετσι για το ντεκορ. Εδω τιποτα;;;
Πηγα οπως ημουν στη reception. Θα γινοταν της
Κορεας!
Μπηκα μεσα αφριζοντας ενω η κοπελα αταραχη οπως παντα με κοιταζε.
– Ναι κοπελια, να σου πω, εχουμε ενα μικρο προβληματακι με το σπιτι: ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΕΤΣΕΤΑ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΣΤΟΥΜΕ. Σεντονια, σκεπασματα... Ουτε ενα πανι δεν εχει καν στο νεροχυτη της κουζινας. Που ειναι ολα τα πραγματα; Μονο τα στρωματα υπαρχουν μεσα.
Παροτι κατεβαλλα καθε προσπαθεια να
μην πηδηξω πισω απο τον παγκο και αρχισω να καρυδωνω την ηλιθια, τα νευρα μου προφανως θα φανηκαν γιατι η τυπισσα γυρισε και μου ειπε σε τονο προσβεβλημενης μεγαλειοτητας:
– Ααα σας παρακαλω κυριε! Μη μου φωναζετε εμενα γιατι δεν εχετε το δικαιωμα. Τα δωματια δεν περιλαμβανουν σεντονια και λοιπα στην τιμη. Επρεπε να φερετε τα δικα σας.
– Τα δικα μας;; Δεν ηξερα να κουβαλαω σε ολη την Ευρωπη σεντονια και μαξιλαρια απο το σπιτι μου. Αν ειναι ετσι τι σκ@τ@ τα πληρωνουμε τα 100 ευρω;;;
– Ε για το σπιτακι που ειναι πολυ ωραιο.
– Ναι ρε μανα μου, ωραιο ειναι αλλα ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΣΕΝΤΟΝΙ ΜΕΣΑ;;; Δηλαδη αν εσυ ερχοσουν στα μερη μου και δεν εβρισκες τιποτα μεσα στο δωματιο που νοικιαζες ΔΕΝ θα σε πειραζε;;;
– Τι να σας πω κυριε. Αν θελετε μπορειτε να νοικιασετε παντως.
Καπου εκει περασαν απο μπροστα μου οι τιτλοι των εφημεριδων της επομενης μερας: "Τρελλαμενος Ελληνας κατακρεουργησε υπαλληλο ρεσεψιον σε camping και μετα εβαλε φωτια σε ολη την περιοχη"..
Πηγα να της πω "να τα βαλεις στον π@το σου μωρη." αλλα εχε χαρη που ειχα μαζι μου την ταλαιπωρη την Alicja. Αν ημουν μονος μου θα ειχα φυγει προ πολλου αλλα χωρις πολλες επιλογες για (οικονομικη) διανυκτερευση και με την καταιγιδα εξω να λυσσαει που να πηγαιναμε; Εδωσα τοπο στην οργη και εφυγα.
Στο δρομο σταματησα απο το μινι μαρκετ και πηρα μερικα εφοδια: μακαρονια, σαλτσα, κρασι. Αφου θα μεναμε μεσα τελικα με αυτο τον παλιοκαιρο ας το απολαμβαναμε με ενα ωραιο γευμα. Εξαλλου με το ημερησιο budget μας να εχει τιναχτει στον αερα με το bungalow της συμφορας, δεν ειχαμε περιθωριο για πολλα εξοδα. Στο μεταξυ ειχα βεβαιωθει οτι τα λεφτα που διναμε για το ρημαδι θα επιαναν τοπο: ειχα ανοιξει ολα τα θερμαντικα σωματα του σπιτιου στο τερμα χρησιμοποιοντας τα ως στεγνωτηρια για ολο τον εξοπλισμο που ηταν μουσκεμα. Το καλο το παλικαρι...
Αφου ηρεμησαμε και βολευτηκαμε το υπολοιπο βραδακι περασε ομορφα, με μια ωραιοτατη μακαροναδα, κοκκινο κρασακι. H βροχη εξω συνεχιζε να πεφτει μανιασμενα αλλα το μονο που εκανε πλεον ηταν να φτιαχνει μια πολυ ωραια ατμοσφαιρα. Ουφ. Τι μερα και αυτη!