Meeting With John Rambo..(Vietnam-Cambodia-Laos 2016-2017)

[Magelanos]

Κινούμαστε πάλι στον κεντρικό QL1A..

















31χιλ έχουν μείνει μέχρι τον προορισμό μας, οδηγώντας στον επαρχιακό QL16.









Μετα την φλαταδουρα, ξεχωρίζουν βουνά στο βάθος!!!













Πλησιάζοντας μένουμε με το στόμα ανοιχτό από το φυσικό τοπίο.

 

[Magelanos]

Τέτοιο τοπίο μόνο σε ταινίες!!!















Και σε αυτό το υπέροχο τοπίο θα μείνουμε!!!





Τώρα συνειδητοποιώ πόσο φόρτωμα έχω κάνει στο θηρίο και απορώ!!!









Βρήκαμε το ξενοδοχείο, και αμέσως έξω για μάσα..









Φάγαμε κάτι πίτσες, και κατάληξη σε ένα ωραίο μαγαζάκι για καφέ και γλυκό..



Τέλεια μέρα σήμερα και αύριο θα είναι ακόμα καλύτερη!!!

 

[Magelanos]

31-1-17 ΤΡΙΤΗ (VIE-Phong Nha-Φονγκ Χα 156χιλ Midtown Hotel 11e)



Πάμε να επισκεφτούμε φυσικά αξιοθέατα στο Εθνικό Πάρκο Phong Nha-Ke Bang.. Και τι υπάρχει εδώ; Πέντε με έξι σπήλαια με το ένα από αυτό μεγαλύτερο του κόσμου!!! Hang Son Doong το όνομα αυτού, αλλά επισκέψιμο για λίγους!!! Πανάκριβο το αντίκτυπο, μιας και για να το προσεγγίσεις θέλει ιδική άδεια από το κράτος, ένα σεβαστό ποσό με ξεναγό, και πορεία μιας εβδομάδας μέσα στην ζούγκλα για να φτάσεις.

Απλά γκουγκλαρετε στο ιντερνέτ για να καταλάβετε το μεγαλείο αυτού του μοναδικού σπηλαίου στον κόσμο!!! Εμείς τώρα θα επισκεφτούμε το δεύτερο μεγαλύτερο σπήλαιο σε μήκος, όλης της χώρας και της Ασίας. Το Paradise.. Ξεκινάμε να οδηγήσουμε στον QL16 περνώντας τον ποταμό Song Con..









Με τον QL15 και παράλληλα με το ποταμό Song Con μαγευόμαστε από υπέροχες εικόνες!!!

















Ουαο τέλεια!!

 

[Magelanos]

Και η διαδρομή συνεχίζει να τα σπάει..









Αφήνουμε τον κεντρικό δρόμο δίπλα στο ποτάμι για να οδηγήσουμε έναν στενό τσιμεντένιο δρόμο μέχρι το παρκινγκ στο σπήλαιο.





Φτάσαμε βγάλαμε εισιτήριο και μένει 1,5 χιλιόμετρο για την είσοδο του σπηλαίου. Ένας τρόπος είναι με κάτι ηλεκτρικά αυτοκινητάκια που σε πάνε, η ένα μονοπάτι περπατώντας μέσα στην ζούγκλα. Αποφασίσαμε να περπατήσουμε.









Φτάσαμε κάνουμε ένα διάλειμμα και μπαίνουμε στην σχετικά στενή είσοδο του σπηλαίου. Και μένουμε με το στόμα ανοιχτό!!! Με ξύλινη σκάλα κατεβαίνουμε τουλάχιστον τέσσερεις ορόφους σε πολυκατοικία!!



INFO:
Το Paradise Cave στο Βιετνάμ βρίσκεται στο εντυπωσιακό Εθνικό Πάρκο Phong Nha-Ke Bang, ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Το σπήλαιο Thien Duong μήκους 31 χιλιομέτρων, που φιλοξενεί τα πετρώματα των 360 εκατομμυρίων ετών, είναι το μεγαλύτερο και το πιο όμορφο σπήλαιο στο Phong Nha, την κεντρική επαρχία του Quang Binh.

 

[Magelanos]

Έχουμε μείνει κάγκελο από την ομορφιά!! Δέος!!!















Ο μεγαλύτερος σταλακτίτης ξεκινά από την οροφή μέχρι το έδαφος σε σχηματισμένη λίμνη!!!















Δεν θέλεις να ξεκολλήσεις από εδώ αλλά πρέπει να την κάνουμε.

 

[Magelanos]

Η διαδρομή γίνεται ακόμα καλύτερη..







Ένα πάρκο αναψυχής εδώ πάνω στον δρόμο, μας δίνει την ευκαιρία για ξεκούραση και να το ανακαλύψουμε.









Τι φάτσα είσαι εσύ!!!







Και καταρράκτες!!

 

[Magelanos]

Μέσα στη ζούγκλα κυριολεκτικά!!



Καιρός να επιστρέψουμε ξενοδοχείο..









Τελευταία στάση πριν την πόλη μας. Στον ποταμό για να κλείσουμε την μέρα.









Δεν καταλάβαμε πότε πέρασε η μέρα..



Πίσω για μάσα και ξεκούραση. Τέλος για σήμερα αύριο πάλι..

 

[Magelanos]

1-2-17 ΤΕΤΑΡΤΗ (VIE-Phong Nha-Φονγκ Χα 0χιλ Midtown Hotel 11e)

Σηκωθήκαμε με βροχή χωρίς σταματημό, και πήραμε την απόφαση να μείνουμε άλλη μια νύχτα ακόμη. Καφεδάκι στο μπαλκόνι βλέποντας τα αγριοκάτσικα να αναρριχούνται στα βράχια με άνεση..





Όλη η μέρα πέρασε μέσα στο ξενοδοχείο και αύριο βλέπουμε.


2-2-17 ΠΕΜΠΤΗ (VIE-Tay Son 195χιλ. Hotel River 9e)



Δυστυχώς δεν μας κάνει και σήμερα την χάρη και βρέχει. Δεν μπορούμε όμως να μείνουμε πάλι εδώ. Θέλουμε να φτάσουμε κοντά στα σύνορα με Λάος και να διανυκτερεύσουμε όπου βρούμε. Με τον QL15 και με μπόλικη βροχή ξεκινάμε.













Δύσκολη η οδήγηση με βροχή και ομίχλη.







Και οδηγώντας στον ορεινό δρόμο ΑΗ15 που πάει σύνορα με Λάος, τσακ και σπάει ένα λάστιχο δεσίματος. Ευτυχώς που δεν μπλέχτηκε σε καμιά ρόδα να έχουμε άλλα!!









Φτάνοντας στον πολιτισμό, σε οικισμούς πάνω στον κατεστραμμένο δρόμο γεμάτο λακκούβες, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε για διανυκτέρευση.



Παράλληλα και με τον ποταμό Ngan Pho..





Να ορίστε λύση με την ομπρέλα δεν το σκεφτήκαμε!!!



Δεν υπάρχουν επιλογές πολλές εδώ και το πρώτο που βρήκαμε πάνω στον δρόμο σταματάμε. Η βροχή δεν έχει σταματήσει καθόλου και περιττό να σας πω μέχρι που είμαστε βρεγμένοι. Δυστυχώς ήταν πολύ χύμα, αλλά χωρίς άλλη επιλογή αναγκαστικά καθόμαστε εδώ και αύριο έχουμε μόνο 30χιλ μέχρι σύνορα.

Αρχίζουμε εμείς οι ίδιοι παρόλο την κούραση, να προσπαθήσουμε να καθαρίσουμε έστω την τουαλέτα, για να μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε!!! Μετα από κάνα δίωρο πρέπει να βρούμε κάπου να φάμε. Δεν μιλούν καθόλου αγγλικά εδώ, και βγαίνουμε με τα πόδια έξω μήπως βρούμε κάτι.

Εδώ δίπλα ήταν ένα μαρκετ που είχε και τρία τραπεζάκια και λογικά έφτιαχναν φαΐ. Μια οικογένεια το είχε, και με νοηματική τους είπαμε ότι θέλουμε να φάμε. Ανοίγοντας τις κατσαρόλες η Μόνικα για να δούμε τι έχουν, καταλήγουμε σε σούπα νουντλς κοτόπουλο, και τους είπαμε για ομελέτα και την ψιλοβγαλαμε για απόψε. Πίσω ξενοδοχείο και ας ελπίσουμε μην βρέχει αύριο πάλι..

 

[Magelanos]

3-2-17 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (VIE-Tan Ky-Ταν-Κι 136χιλ Km0 Hotel 12e)



Βρε τι είναι τούτο με την βροχή!!! Δεν λέει να σταματήσει, δεν έχουν στεγνώσει τα ρούχα ακόμα. Τι να κάνουμε ας ελπίσουμε περνώντας τα σύνορα να σταματήσει..



Το τοπίο ποιο υγρό, ομιχλώδες, με ανηφορικές στροφές και η βλάστηση να οργιάζει..













Κάνουμε μια στάση που έχει κόψει λίγο..



Μιλάμε για ζούγκλα υπάρχει το χάος δίπλα στον δρόμο και δεν φαίνεται τίποτα. Άμα φύγεις εδώ την έκατσες!!!



Η Μόνικα γελάει στην ερώτηση πάμε σε σύνορα σίγουρα;



Αναρωτιέμαι γιατί δεν έχουμε δει και κανένα όχημα, εκτός από δυο ποδηλάτες να ζορίζονται στην ανηφόρα, και να σκέφτομαι βρε τους ταλαίπωρους που πάνε; Μετα από την στροφή αυτή μέσα στην ομίχλη..



Πέφτουμε σε μπλοκαρισμένο δρόμο από φορτηγά. Μάλλον φτάσαμε σύνορα, και ίσα ίσα που χωράω αναμεσά για να βγω μπροστά.



Φτάνουμε σύνορα όντως παρκάρουμε και δίνουμε διαβατήρια σε ένα κιόσκι..



Και ακούμε το ποιο κουφό μέχρι τώρα σε πέρασμα συνόρων!!! Μπορείτε να περάσετε εσείς χωρίς το μηχανάκι!!! Απαγορεύονται μηχανάκια!!! What a f@ck!!! Και δεν μου πέρασε από το μυαλό καθόλου που στην όλη πορεία μέχρι εδώ δεν είδαμε άλλο μηχανάκι.

Βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου να το συζητήσουμε λίγο το θέμα. Τίποτα ανένδοτοι!!! Και δεν έχει να κάνει με τουρίστες αλλά και με ντόπιους. Παρακαλούμε και παρακαλούμε, μας γράφουν και μας γράφουν.

Φτάνουν και οι ποδηλάτες πιάνουμε κουβέντα τους λέμε τον πόνο μας, σφραγίζουν τα διαβατήρια τους και μπαίνουν Λάος!! Ποιοι είναι οι ταλαίπωροι τώρα Μαγγελάνε; μήπως θέλουν χρήματα; Ξανά πάλι ζάλισμα, μέχρι που λένε σας αφήνουμε αλλά θα σας γυρίσουν πίσω στην μεριά του Λάος..

Καλά άστο έχει περάσει χρόνος πολύς χωρίς να βγάζουμε άκρη και ρωτάμε για τα επόμενα σύνορα αν ισχύει κάτι παρόμοιο. Δεν ξέρουν και ας κάνουμε ότι νομίζουμε!! Βρε ήτα σήμερα που μας βρήκε. Τα επόμενα σύνορα είναι 350χιλ από εδώ δεν φτάνουμε σήμερα και αποφασίζουμε να γράψουμε όσα χιλιόμετρα αντέχουμε αι διανυκτερεύουμε κάπου.

Με ηθικό στα τάρταρα ξεκινάμε προς τα πίσω τον ίδιο δρόμο..



Βλέποντας την σημαία του Λάος στο πούλμαν μπροστά, που μόλις πέρασε τα σύνορα, αναρωτιέμαι αν θα γνωρίσουμε την χώρα η θα φάμε πόρτα και στην επόμενη προσπάθεια.





Πριν βγούμε στον κεντρικό δρόμο Ho Chi Minh που διασχίζει την ενδοχώρα, στάση για ένα καφέ να χαλαρώσουμε και λίγο. Η Μόνικα μπαίνει ιντερνέτ και ψάχνει πληροφορίες για τα σύνορα που θέλουμε να περάσουμε, μη τυχόν πάμε τσάμπα μέχρι εκεί πάλι.

Δεν υπάρχει κάτι και μας αγχώνει αυτό. Όμως βρίσκει μια ανάρτηση ενός μόνο τουρίστα που πέρασε με μηχανάκι από άλλα σύνορα ποιο ψηλά 300χιλ από Hanoi. Ήταν έξι μήνες πριν η ανάρτηση οπότε πρόσφατη και έλεγε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα σύνορα.

Οπότε παίζει σοβαρά να τα κάψουμε τα επόμενα σύνορα και να πάμε για τα επόμενα. Πήραμε λίγο τα πάνω μας με αυτή την εξέλιξη και ξεκινάμε.

 

[Magelanos]

Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας να κουβαλούν με μηχανάκι!!!



Βλέποντας αριστερά μας έναν χωμάτινο δρόμο, να πηγαίνει σε ύψωμα από χωμάτινο τοίχο, σαν φράγμα, και κόσμο κάνουμε την μικρή παράκαμψη και δεν το μετανιώνουμε. Μια όμορφη λίμνη σε υπέροχο φυσικό τοπίο.









Ευχάριστο διάλειμμα και βγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο ξανά.





Ρύζι και δώσε ρύζι.



















Αγροτιά και καλλιέργεια ρυζιού!! Τι άλλο;





Στάση πάνω στην γέφυρα με θέα τον ποταμό Ca..





Μετα από λίγα χιλιόμετρα και μπαίνοντας στην πόλη Tan Ky, πάνω σε κυκλικό κόμβο βλέπουμε ένα ξενοδοχείο και λέμε να ρωτήσουμε γιατί έχει αρχίσει να νυχτώνει. Μια χαρά ήταν το ξενοδοχείο και ακριβώς δίπλα υπήρχε Κινεζικό εστιατόριο με μπουφέ, όπου πλήρωνες ένα γεύμα και έβαζες συνέχεια όσο ήθελες. Την κάναμε ταράτσα και πήγαμε για ξεκούραση.

 

[Magelanos]

4-2-17 ΣΑΒΒΑΤΟ (VIE-Ba Loc-Μπα Λοκ 183χιλ Hotel 10e)



Ξύπνημα με θέα τον κεντρικό κυκλικό κόμβο έργο τέχνης!!! Οι αγελάδες σε ρόλο κηπουρικής καλλιτεχνίας!!!



Το σενάριο σήμερα διανυκτέρευση όσο ποιο κοντά με σύνορα για Λάος.. φύγαμε με QL15..







Δώσε ευθείες και ωραία επαρχία Βιετνάμ.





Αλλά και ορυζώνες..







Μια στάση για ξεκούραση.



Ξανά στον δρόμο.

 

[Magelanos]

Γενικά το δίτροχο έχει τον κύριο ρόλο μεταφοράς στην χώρα.













Εδώ στο τέλος του δρόμου το GPS έδειχνε ευθεία ενώ ο δρόμος συνέχιζε δεξιά!!



Πάμε ευθεία δείχνοντας ότι κόβουμε δρόμο μέσα από ένα πάρκο!!



Βρε πάμε καλά; Κανείς δεν κινείτε εδώ!!!



Και εννοείτε την πατήσαμε όλοι οι έξοδοι κλειστεί.



Ξανά πίσω στον QL15!!!

 

[Magelanos]

Ωραία η επαρχία!!!

















Άλλη μια στάση για χαλάρωση..

 

[Magelanos]

Ξεχωριστές εικόνες περνώντας μέσα από μικρούς οικισμούς βλέποντας την καθημερινότητα των ντόπιων.













Οι περισσότεροι εδώ είναι αγρότες, και τα σπίτια είναι αρκετά ποιο φτωχικά μέχρι τώρα.





Με τα παπάκια όλοι στα χωράφια, και όλα με τα χέρια..



Ουαο φοβερές καθημερινές εικόνες!!!





Να και ο νεροβουβαλος..

 

[Magelanos]

Εδώ τώρα φτάνουμε σε διασταύρωση με τον QL217 για σύνορα με Λάος.



Είναι απόγευμα και ανοίγουμε χάρτη να δούμε αν υπάρχει τίποτα πάνω στον δρόμο για διανυκτέρευση. Είναι καμιά 90αρια χιλιόμετρα τα σύνορα, δεν βλέπουμε κάποιον οικισμό στον χάρτη, και λέμε να ψάξουμε πάνω στον δρόμο εδώ στην διασταύρωση.

Ρωτώντας σε ένα μίνι μαρκετ μας δείχνει ποιο κάτω ένα κομμωτήριο και λέει εκεί έχει. Όντως κομμωτήριο κάτω και δωμάτια πάνω. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά για ένα ύπνο οκ. Το αρνητικό ήταν ότι είχε ένα χωράφι από πίσω και καίγανε τα σκουπίδια πλαστικά κλπ. Γενικά όλοι το κάνουν αυτό και η ατμόσφαιρα γίνετε αποπνικτική.

Πολύ κοντά από εδώ υπάρχει ο ποταμός Nam Na και πάμε με τα πόδια να βρούμε κανένα καλό σημείο για φωτώ τώρα που δύει ο ήλιος και τα χρώματα θα είναι σούπερ.



Η προσέγγιση γίνετε μέσα από δρομάκια και χωράφια σπιτιών..







Αλλά είναι όμορφα όντως!!!











Επιστροφή στο δωμάτιο μας..



Φτιάχνουμε κάτι σαντουιτσαρες έχοντας προμήθειες μαζί, και την πέφτουμε νωρίς, για να ξυπνήσουμε και νωρίς να πάμε σύνορα. Ελπίζουμε να μην φάμε καμιά ήτα πάλι..

 

[Magelanos]

5-2-17 ΚΥΡΙΑΚΗ (LA-Viang Xai-Βιανγκ Χαι 145χιλ Saylomyen Guesthouse 13e)



Πολύ πρωϊνό ξύπνημα, πατώντας μίζα 7:00. 90χιλ μέχρι σύνορα δεν είναι λίγα, άγνωστο το οδικό δίκτυο, και από ότι φαίνεται στον χάρτη με αρκετές στροφές. QL217 λοιπόν με αρκετή υγρασία ομίχλη, ψύχρα.









Όλοι στα χωράφια από πολύ πρωί για το μεροκάματο!!!





Ρύζι και πάλι ρύζι!!!





Και προς μεγάλη έκπληξη ο δρόμος τα σπάει!!!





Μια στάση για την απαραίτητη φωτώ!!!







Μοναδικές εικόνες!!!







Άντε ήλιε βγες να ζεσταθούμε λίγο..

 

[Magelanos]

Σπίτι πάνω, πυλωτή κάτω παρκινγκ!!!



Που πας βρε παππού;



Θα ήθελα ένα ποιο γρήγορο μηχανάκι εδώ αλλά θέλει προσοχή γιατί μετα από στροφή βλέπεις αυτό.











Τι δρομαρα είναι αυτή ρε παιδιά;











Τα διαφορετικά υψομετρικά πλατώματα που φυτεύουν το ρύζι!!!













Φτάνουμε σύνορα και πέντε χιλιόμετρα πριν πάνω στον δρόμο βρίσκουμε συνεργείο.



Είχα στο μυαλό μου για αλλαγή ελαστικού αν βρω. Τελικά είχε τα πάντα και αράζουμε κερνώντας μας ζεστό τσαγακι. Αλλαγή λαδιών, λάστιχο πίσω καινούριο, συνεμπλοκ, και μπουζί, μόνο 20 ευρώ!!!

 

[Magelanos]

Λίγο ποιο κάτω υπήρχε βενζινάδικο και γεμίζω γιατί δεν ξέρω τι παίζει μετα τα σύνορα.



Χαρά μεγάλη με το καινούριο τακουνατο λαστιχάκι!!!



Είχαμε πληροφορίες ότι το οδικό δίκτυο στο Λάος είναι χάλια!! Φύγαμε για σύνορα. Φτάνουμε στα Βιετναμέζικα και είμαστε μόνοι μας..



Λίγο τα ζώα μου αργά εδώ και καθυστέρηση χωρίς λόγο. Πέσαν οι σφραγίδες και πάμε στην πλευρά του Λάος.



Τα ίδια και εδώ λέγοντας μάλιστα ότι λόγο Κυριακής πρέπει να πληρώσουμε κάτι πάρα πάνω, πλην τις βίζες μας. Συμπληρώνουμε χαρτιά και λέμε ότι στο ίντερνετ δε έχει ενημέρωση για κάτι τέτοιο. Όλα οκ οι βίζες στα διαβατήρια μας και μια καινούρια χώρα μας υποδέχεται.



Αμέσως ξεκινά ένας στενός επαρχιακός ανηφορικός δρόμος ο 6.



Στο βάθος φαίνεται το κτήριο συνόρων του Βιετνάμ..









Παράλληλα με ποταμό Nam Soi.









Περνώντας και γεφύρια!!!







Ζέστη αρκετή σε σχέση με το πριν εντός Βιετνάμ.

 

[Magelanos]

Τέρμα γκάζι να βγάλω τις ανηφόρες.



Το τοπικό λεωφορείο που πάει κόσμο στα σύνορα.



Όταν όμως συναντάμε ανηφορικές συνεχές φουρκέτες τα πράγματα δυσκόλεψαν.



Με πρώτη στο κιβώτιο και έσβηνε. Οπότε κάτω Μόνικα με τα πόδια!!!





Δίναμε ραντεβού δυο με τρεις στροφές ποιο πάνω, παίρνοντας φόρα όσο γινόταν και ξανά τα ίδια.





Φαίνεται η κλίση του δρόμου από φουρκέτα σε φουρκέτα.



Ξεκούραση και πάμε ξανά.





Έλα καλό μου πάμε τι Θηρίο είσαι εξάλλου!!!



Άντε φτάσαμε σε ίσιωμα ελπίζω να μην ξανά έχουμε ζόρια.



Εδώ φαίνεται για ορυζώνες, ξερά εντελώς όμως..





Ήρεμα μεγάλε!!

 

[Magelanos]

Μια στάση για να απολαύσουμε..





Ωραίο σημείο!!!











Πλησιάζουμε στην πόλη Viang Hai τελικό προορισμό για σήμερα.



Μπαίνοντας στην πόλη βρίσκουμε τράπεζα αλλά ήταν κλειστή θέλαμε να κάνουμε ντόπιο συνάλλαγμα. Αύριο πάλι.



Ψάχνουμε για διανυκτέρευση.



Βλέπουμε μια μικρή λίμνη.



Και πάνω σε αυτήν κυριολεκτικά ένα Guest House. Στάση να ρωτήσουμε. Πάει η Μόνικα.



Εδώ τελικά είναι απλά φτηνά και όμορφα. Βάζω και το μηχανάκι στον ξύλινο διάδρομο κατεβαίνοντας μια τάβλα από τον κεντρικό δρόμο.



Η χαρά μεγάλη γιατί φτάσαμε στον προορισμό μας και σε ωραίο φυσικό τοπίο θα διανυκτερεύσουμε. Η συμπαθέστατη ιδιοκτήτρια που είναι από το Βιετνάμ, μας βοήθησε με κάρτα Σιμ, αλλά και με ντόπιο χρήμα. Της δώσαμε Βιετναμέζικα και κάτι δολάρια. Και αφού εδώ έχει εστιατόριο αράξαμε να φάμε.