Juohmaru!
Μέλος
- Όνομα
- Αλέξανδρος
- Μοτό
-
S2R1000
Meoni
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους!
Ο τίτλος είναι επίτηδες προβοκατόρικος για να προκαλέσει το ενδιαφέρον, εξού και οι φωτογραφίες παρακάτω, και να διαβάσετε όλον τον... προβληματισμό μου . Πιο σωστός τίτλος θα ήταν "Οι υπαρξιακές ανησυχίες ενός (φτωχού) 45άρη" αλλά κανείς δε θα έμπαινε να το διαβάσει….
Λοιπόν…. Πίσω στο 2016 απέκτησα μια μοτοσυκλέτα που ονειρευόμουν καιρό. Ήταν ένα Monster 1ης γενιάς, από τα τελευταία κομμάτια (2008), και μάλιστα μια ειδική έκδοση που έψαχνα επισταμένως, το S2R 1000 με το κομψοτέχνημα μονόμπρατσο ψαλίδι, τις πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις και τον αειθαλή Desmodue με τον "σωστό" για Ducati ήχο!
Την βρήκα με 33.000χλμ και μετά από 6,5 χρόνια στην κατοχή μου έχει σχεδόν 60.000, έχοντας κάνει μικρότερες ή μεγαλύτερες βόλτες εντός Ελλάδας, μερικά trackdays στα Μέγαρα και ένα γρήγορο ταξιδάκι μέχρι το Mugello (είχα και ένα CRF1000 μαζί να μου κουβαλάει τα πράματα). Τη χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά (απεχθάνομαι σκούτερ-παπιά) και ακόμα και σήμερα δε χορταίνω να τη βλέπω και να την ακούω… Είναι η μοτοσυκλέτα που έλεγα πως θα γεράσω μαζί!
Προς τι όλη αυτή η εισαγωγή θα μου πείτε;
Έχω κ@ύλες τελευταία, συγνώμη σκέψεις ήθελα να πω, να δοκιμάσω (=να ζήσω με, να κάνω δικό μου) και κάτι άλλο… Με πορώνει ειδικά ο V4 της Aprilia! Βρίσκω ότι με μια μικρή διαφορά θα μπορούσα να αποκτήσω ένα Tuono V4 1000 από τα πρώτα 2011-14, πριν γίνει 1100. Η χρήση θα είναι η ίδια, απλά με λιγότερο στιλ και περισσότερο γκάζι!
Και φτάνουμε στο δια ταύτα… Για να γίνει μια τέτοια κίνηση, το Monster θα πρέπει να θυσιαστεί (εδώ κολλάει το "φτωχός" του εναλλακτικού τίτλου)! Θα κάνατε τέτοια κίνηση; Θα πουλούσατε κάτι που, πέρα από την όποια συναισθηματική αξία, είναι ήδη δυσεύρετο στην περίπτωση που το μετανιώσω [ειδικά S2R1000 (όχι 800) έχουν πουληθεί ελάχιστα στην Ελλάδα], για να ικανοποιήσετε την καύλα… μιας στιγμής; Απ' την άλλη με μια μοτοσυκλέτα θα μείνουμε μια ζωή;
Αλλά και γενικότερα…. Έχετε πει ποτέ ότι με αυτήν (και ποια; ) τη μοτοσυκλέτα θα ήθελα να γεράσω μαζί; Έτυχε για κάποιο λόγο να την πουλήσετε και να το μετανιώσετε μετά; Ή μήπως η καύλα της καινούριας έσβησε γρήγορα τέτοιους… γλυκανάλατους συναισθηματισμούς;
Ο τίτλος είναι επίτηδες προβοκατόρικος για να προκαλέσει το ενδιαφέρον, εξού και οι φωτογραφίες παρακάτω, και να διαβάσετε όλον τον... προβληματισμό μου . Πιο σωστός τίτλος θα ήταν "Οι υπαρξιακές ανησυχίες ενός (φτωχού) 45άρη" αλλά κανείς δε θα έμπαινε να το διαβάσει….
Λοιπόν…. Πίσω στο 2016 απέκτησα μια μοτοσυκλέτα που ονειρευόμουν καιρό. Ήταν ένα Monster 1ης γενιάς, από τα τελευταία κομμάτια (2008), και μάλιστα μια ειδική έκδοση που έψαχνα επισταμένως, το S2R 1000 με το κομψοτέχνημα μονόμπρατσο ψαλίδι, τις πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις και τον αειθαλή Desmodue με τον "σωστό" για Ducati ήχο!
Την βρήκα με 33.000χλμ και μετά από 6,5 χρόνια στην κατοχή μου έχει σχεδόν 60.000, έχοντας κάνει μικρότερες ή μεγαλύτερες βόλτες εντός Ελλάδας, μερικά trackdays στα Μέγαρα και ένα γρήγορο ταξιδάκι μέχρι το Mugello (είχα και ένα CRF1000 μαζί να μου κουβαλάει τα πράματα). Τη χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά (απεχθάνομαι σκούτερ-παπιά) και ακόμα και σήμερα δε χορταίνω να τη βλέπω και να την ακούω… Είναι η μοτοσυκλέτα που έλεγα πως θα γεράσω μαζί!
Προς τι όλη αυτή η εισαγωγή θα μου πείτε;
Έχω κ@ύλες τελευταία, συγνώμη σκέψεις ήθελα να πω, να δοκιμάσω (=να ζήσω με, να κάνω δικό μου) και κάτι άλλο… Με πορώνει ειδικά ο V4 της Aprilia! Βρίσκω ότι με μια μικρή διαφορά θα μπορούσα να αποκτήσω ένα Tuono V4 1000 από τα πρώτα 2011-14, πριν γίνει 1100. Η χρήση θα είναι η ίδια, απλά με λιγότερο στιλ και περισσότερο γκάζι!
Και φτάνουμε στο δια ταύτα… Για να γίνει μια τέτοια κίνηση, το Monster θα πρέπει να θυσιαστεί (εδώ κολλάει το "φτωχός" του εναλλακτικού τίτλου)! Θα κάνατε τέτοια κίνηση; Θα πουλούσατε κάτι που, πέρα από την όποια συναισθηματική αξία, είναι ήδη δυσεύρετο στην περίπτωση που το μετανιώσω [ειδικά S2R1000 (όχι 800) έχουν πουληθεί ελάχιστα στην Ελλάδα], για να ικανοποιήσετε την καύλα… μιας στιγμής; Απ' την άλλη με μια μοτοσυκλέτα θα μείνουμε μια ζωή;
Αλλά και γενικότερα…. Έχετε πει ποτέ ότι με αυτήν (και ποια; ) τη μοτοσυκλέτα θα ήθελα να γεράσω μαζί; Έτυχε για κάποιο λόγο να την πουλήσετε και να το μετανιώσετε μετά; Ή μήπως η καύλα της καινούριας έσβησε γρήγορα τέτοιους… γλυκανάλατους συναισθηματισμούς;