Moto Aναμνηση Εξωτερικου Νο 5 και το VFR παει ΤRANSFAGARASAN

osonoupo · 21 Μαϊου 2016

Λιγοs χρονοs ελευθεροs,ακομη λιγοτερα χρηματα ,αλλα το μικροβιο,

ΜΙΚΡΟΒΙΟ!
Κανω το λαθοs να ρωτησω και την γυναικα μου αν προτιμα Πηγεs Aχερωντα η Τransfagarasan να δουμε και τον Πυργο του Δρακουλα,τρωω στη μαπα

και ναμαστε παλι στον δρομο με σκοπο πρωτη σταση Βουκουρέστι διαμεσου Βουλγαριαs ανημερα τηs Παναγιαs –να πατσισω και το δωρο

Bεβαια ειναι γνωστο οτι αλλοs κανει κουμαντο και λιγο μετα την Κρεσνα,στα στενα τηs διπλα στον Στριμωνα –πολυ ομορφη διαδρομη—καλοs ρυθμοs ,ακομη δροσια λογω πρωινου και σημειου ,ξαφνικα τρεμουν τα παντα μπροστα,πισω και πλαι.
Πετροβολημα δυνατο και ημαστε στη μεση μιαs σοβαρουτσικηs κατολισθησηs.
Kινηση οχι πολυ ,μικρο μποτιλιαρισμα και σταματημα με λιγα κοπανηματα απο πετρουλεs στα κρανη και τριγυρω.
Κλεισιμο του δρομου για αρκετη ωρα μεχρι ναρθουν μηχανηματα για καθαρισμο ,σταση δηλαδη για αναγκαστικο τσιγαρο και χαζευονταs την πισω ροδα,παγωνω βλεπονταs ενα τσαμπουκοσχισημο περιπου 25 cm.Tην κατσαμε γιατι φαινοντουσαν λινα.Τωρα?Να γυρισουμε πισω Θεσσαλονικη απαγορευεται,να συνεχισουμε με σκοπο Blagoevgrad για την ωρα δεν γινεται γιατι ο δρομοs ακομη κλειστοs και μικρη επιστροφη στην Κρεσνα μηπωs κανα Βουλκανιζατερ.
Οντωs υπηρχε αλλα για πολυ light επισκευεs και βεβαια οχι για moto.
Ελεγχο στην πιεση που για την ωρα οκ ,τηλ. σε συνεργειο στην εισοδο του Blagoevgrad που ΕΧΕΙ πισω λαστιχο για μαs και σε τιμη λιγο ακριβοτερο αποτι εδω.
Mαλλον θελαν να δαγκασουν και λογω μεραs αν και δεν νομιζω οτι τηs Παναγιαs σημαινει κατι ιδιαιτερο γιαυτουs γιατι ηταν ολα ανοιχτα.
Συνεχιζουμε πολυ σιγα,30-40 km/h και με τα ποδια κατω μηπωs στραβωσει κατι αποτομα,περναμε το σημειο τηs κατολισθησηs που το ψιλοκαθαρισαν ,ευτυχωs οχι πολυ κινηση και στην εισοδο του Blagoevgrad μεγαλο λαστιχαδικο με χαμο απεξω.Κεντρικη αρτηρια γαρ.
Eιχαμε και δυο επιλογεs , Michelin power sport και Dunlop qualifier.
Προτημισαμε το πρωτο για να κανουμε το χατηρι του Παναγιωτη Κ και λογω τιμηs βεβαια.Αρκετα γρηγορα μαs ξεπεταξαν ,για ζυγοσταθμιση ουτε λογοs , και ναμαστε παλι στον δρομο.
Με ολα αυτα μεσημεριασε,Βουκουρεστι σημερα δεν βλεπουμε –το καλο του ΜΗ κλεισιματοs—η τσεπη πολυυυυ αδεια ,κοψιμο μια μερα απο το προγραμματακι,κοψιμο το μεσημεριανο ,ελλατωση στιs μπυρεs και παμε να δουμε που θα νυχτωσουμε.

Το χειροτερο σαυτην την βολτα ηταν οτι πηρα μαζι μου μια μικρη ψηφιακη του γιου μου για να το παιξω λιγουλακι hitech ,μιαs κεμπλεξα μαζι σαs ,αλλα μαλλον στραβωσε το παιξιμο κιεβγαλα την τυφλα μου.Ευτυχωs στην καβαντζα μια οlympous με φιλμ που εχω ΠΑΝΤΑ μαζι μου αλλα φωτο προs το τελοs,αφου καταλαβα την παπαρια.

Οταν ημανε φανταρακι --οχι ,ΔΕΝ υπηρετησα στην Θηβα –καναμε διαφορεs ασκησειs αναριχησηs και με εγγλεζουs.Mεναν απαυτουs λοιπον τα ψιλολεμε καμοια φορα και ειχαμε στο μυαλο μαs σταση για καφε.
Ηξερα οτι ειχε αγορασει μια μεγαλουτσικη εκταση εξω απο το VELIKO TARNOVO και λειτουργουσε μια σχολη αναριχησηs
ΤRINITY ROCK FARM λοιπον ,Samovodene και δεν παμε εκει να δουμε τι κατασταση επικρατει?

www.velikotarnovocamping.com

Mε λιγο σφυξιμο στο στομαχακι για το λαστιχο αν ειναι οκ , γιατι αλλο μελοs του forum που εβαλε απο Βουλγαρια ειχε προβλημα , καφεδακι και δρομο για Ρουμανια.(το λαστιχο ειναι Pilot power ,με ημερομηνια κατασκευηs 0610 και made in Spain)

Διαδρομη για Ruse συμπαθητικη,λιγη κινηση και αρκετο πρασινο,χαλαρα ακομη να στρωσει το λαστιχο γιατι το βαλαμε με το καλημερα στα βαρια,καφεδακι δευτερο και ανεφοδιασμοs,αρχησε η ζεστη,πανοραμικα η πολη λογω δρομου απο ψηλα ,περασμα τον Δουναβη (η μιση γεφυρα Βουλγαρια και η αλλη Ρουμανια ) και συνορα.

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Το Ρούσε (βουλγαρικά: Русе) είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας , στή δεξιά όχθη του Δούναβη, απέναντι από τη Ρουμανική πόλη Τζιούρτζιου, 300 χλμ. από την πρωτεύουσα Σόφια και 200 χλμ. από τη Βουλγαρική Ακτή της Μαύρης Θάλασσας Είναι το σημαντικότερο ποτάμιο λιμάνι της Βουλγαρίας, λειτουργώντας ως σημαντικός παράγων του διεθνούς εμπορίου της χώρας. Είναι γνωστό για τη Νεομπαρόκ και Νεοροκοκό αρχιτεκτονική του, του 19ου και 20ού αιώνα, που προσελκύει πολλούς τουρίστες. Συχνά ονομάζεται Μικρή Βιέννη. Η Γέφυρα Φιλίας Ρούσε - Τζιούρτζιου, μέχρι τις 14 Ιουνίου 2013 η μόνη στο τμήμα του Δούναβη που μοιράζονται η Βουλγαρία και η Ρουμανία, διασχίζει εδώ τον ποταμό.
Το Ρούσε είναι αδελφοποιημένο με το Περιστέρι

Doctor ακουει?

Σύμφωνα με την παράδοση της πόλης το όνομα Ρούσε προέρχεται από το όνομα μιας γυναίκας ιδρύτριας της πόλης, που το όνομά της ήταν Ρούσα, που σημαίνει κοκκινομάλα. Το 13ο και 14ο αιώνα, την εποχή της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, ένας οχυρωμένος οικισμός ονόματι Ρούσι, που μνημονεύεται για πρώτη φορά το 1380, δημιουργήθηκε κοντά στα ερείπια της αρχαίας Ρωμαικής πόλης. Ερευνητές υποστηρίζουν ότι η πόλη στη δεξιά όχθη πήρε το όνομά της από το φρούριο Τσερβέν, που σημαίνει κόκκινο, μέσω της ρίζας ΄ρους΄, που υπάρχει σε πολλές Σλαβικές γλώσσες και είναι συγγενής του Γαλλικού rouge και του Λατινικού rusos.
Το Τζιούρτζιου, η Ρουμανική πόλη στην αριστερή πόλη απέναντι από το Ρούσε, μπορεί να έχει πάρει το όνομά της από το Τουρκικό ΄γκιοργκιούλ΄, που μπορεί να σημαίνει κόκκινη ή ροζ.
Η πόλη εμφανίσθηκε ως Νεολιθικός οικισμός από τη 2η ως την 3η χιλιετία π.Χ., όταν αναπτύχθηκαν η κεραμεική, η αλιεία, η γεωργία και το κυνήγι. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν αρκετά επίπεδα, που σημαίνει ότι η τοποθεσία είχε δεχθεί επιθέσεις από γειτονικές φυλές και υπέστη αρκετές φυσικές καταστροφές. Στην περιοχή βρέθηκαν αρχαία ιερά, όπου κυριαρχούσαν είδωλα μιας εγκύου γυναίκας, θεάς της γονιμότητας.
Ο μεταγενέστερος Θρακικός οικισμός μετεξελίχθηκε σε Ρωμαικό στρατιωτικό και ναυτικό κέντρο κατά τη βασιλεία του Βεσπασιανού (69 - 70 μ.Χ.) ως μέρος ενός συστήματος οχυρώσεων κατά μήκος των βόρειων συνόρων της Μοισίας. Το όνομά του, Sexaginta Prista, σημαίνει ΄΄πόλη των 60 πλοίων΄΄ και βασίζεται στα υποτιθέμενα 60 γειτονικά αγκυροβόλια.
Το φρούριο βρισκόταν στον κεντρικό δρόμο μεταξύ του Σιγκίντουνουμ (το σημερινό Βελιγράδι) και του Δέλτα του Δούναβη και καταστράφηκε τον 6ο αιώνα από επιδρομές Αβάρων και Σλάβων. Ο Ούγγρος ιστορικός Φέλιξ Φίλιπ Κάνιτς ήταν ο πρώτος που ταυτοποίησε τη Σεξαγκίντα Πρίστα με το Ρούσε, αλλά τη σύνδεσή τους απέςδειξαν μεταγενέστερα οι αδελφοί Σκόρπιλ, μελετώντας επιγραφές, νομίσματα, τάφους και αντικείμενα της καθημερινής ζωής. Επιγραφή από τη βασιλεία του Διοκλητιανού αποδεικνύει ότι η πόλη ξαναχτίστηκε ως praesidium (μεγάλη οχύρωση) μετά την καταστροφή του από τους Γότθους το 250 μ.Χ.
Ο οικισμός αναφερόταν στο Μεσαίωνα ως Γκολιάνο Γιόργκοβο, του οποίου σημερινός διάδοχος είναι το Τζιούρτζιου στη Ρουμανία
Κατά την Οθωμανική κατάκτηση οι εισβολείς κατέστρεψαν την πόλη, αντιδρώντας σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια απελευθέρωσης το 1595 από ένα ενωμένο στρατό Βλάχων-Βουλγάρων, υπό το Μιχαήλ το Γενναίο. Μετά την ανοικοδόμησή του τα επόμενα χρόνια το Ρούσε ονομάστηκε Ρουστσούκ (στα Τουρκικά ΄μικρό Ρούσε΄) και επεκτάθηκε πάλι σε μεγάλο φρούριο το 18ο αιώνα. Αργότερα έγινε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια στο Δούναβη και διοικητικό κέντρο του Βιλαετίου της Τούνα, που εκτεινόταν από τη Βάρνα και την Τούλτσεα μέχρι τη Σόφια και τη Νις

Αφότου έγινε τμήμα της σύγχρονης Βουλγαρίας στις 20 Φεβρουαρίου 1878, το Ρούσε ήταν ένα από τα βασικά πολιτιστικά και οικονομικά κέντρα της χώρας. Εντονη ανοικοδόμηση την περίοδο αυτή άλλαξε την αρχιτεκτονική όψη της πόλης σε τυπικά Κεντροευρωπαική. Το Ρούσε είναι γνωστό για τις πολλές πρώτες καινοτομίες στη Βουλγαρία όπως
• 1864 - το πρώτο τυπογραφείο στη Βουλγαρία
• 1867 - τέθηκε σε λειτουργία η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή, που συνέδεε το Ρούσε με τη Βάρνα
• 1879 - η πρώτη γεωπονική σχολή ΄΄Ομπαζτσοφ τσιφλίκ΄΄, σήμερα Αγροτικό επιστημονικό ερευνητικό ινστιτούτο, προσανατολισμένο στη γεωπονία και την επιστήμη των σπόρων
• 1881 - ναυπηγήθηκε το πρώτο πλοίο από χάλυβα στη Βουλγαρία
• 1881 - η πρώτη ιδιωτική Βουλγαρική τράπεζα, Τζίρνταπ
• 1881 - η Σχολή Μηχανικών Ναυτικού, η πρώτη τεχνική σχολή στη Βουλγαρία. Αργότερα μεταφέρθηκε στη Βάρνα
• 1883 - ο πρώτος Μετεωρολογικός σταθμός
• 1884 - ο πρώτος Βουλγαρικός φαρμακευτικός σύλλογος
• 1885 - ιδρύθηκε η πρώτη Βουλγαρική ένωση τεχνικών
• 1890 - το πρώτο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο
• 1891 - η πρώτη ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία ΄΄Μπουλγκάρια΄΄
• 1896 - ο πρώτος χειροκίνητος ανελκυστήρας
• 1897 - η πρώτη κινηματογραφική προβολή. Η δεύτερη ήταν ένα μήνα αργότερα στην πρωτεύουσα Σόφια
• 1927 - η πρώτη βιομηχανία παραγωγής καλτσών στη Βουλγαρία, Φάζαν
• 1933 - τα πρώτα διυλιστήρια πετρτελαίου.
Εδώ κατασκευάσθηκαν τα πρώτα Βουλγαρικά εργοστάσια για αναψυκτικά και γραβάτες. Ο πρώτος αεροπόρος Συμεών Πετρόφ γεννήθηκε στο Ρούσε. Στη νεοαπελευθερωμένη Βουλγαρία του τέλους του 19ου αιώνα το Ρούσε ήταν κοσμοπολίτικη πόλη με πολυεθνικό πληθυσμό. Σύμφωνα με την πρώτη απογραφή του 1883 σε συνολικό πληθυσμό 26.156 καταγράφηκαν 11.342 Βούλγαροι, 10.252 Τούρκοι, 1.943 Εβραίοι, 841 Αρμένιοι, 476 Γερμανοί, 291 Ελληνες, 231 Βλάχοι (Ρουμάνοι), 170 Ρώσοι, 113 Σέρβοι και Κροάτες, 79 Γύφτοι, 76 Ούγγροι, 74 Τάταροι, 58 Ιταλοί, 58 Γάλλοι, 32 Αγγλοι, 19 Πέρσες, 16 Πολωνοί, 16 Τσέχοι και 69 άλλοι.
΄΄Ολες οι προσόψεις στους κεντρικούς δρόμους του Ρούσε θα έχουν πλούσιες γύψινες διακοσμήσεις ΄΄ απαιτούσαν οι Κανονισμοί Κατασκευής Ιδιωτικών Κτιρίων του 1893, που εκδόθηκαν από το Δήμο του Ρούσε.
Μετά την παραίτηση το 1886 του πρίγκιπα Αλέξανδρου Βάτεμπεργκ, ως αντίδραση στην εξέλιξη της αντιβασιλείας υπό τον πρωθυπουργό Στέφαν Σταμπόλοφ, στασίασε στο Ρούσε μια ομάδα Ρωσόφιλων αξιωματικών του στρατού. Η στάση κατεστάλη βίαια και 13 από τους ηγέτες καταδικάσθηκαν γρήγορα σε θάνατο και εκτελέσθηκαν κοντά στην πόλη, πράγμα που προκάλεσε μεγάλη λαική δυσαρέσκεια. Μετά από δεκαετίες, το 1934, ντόπιοι πολίτες διενήργησαν έρανο και ανήγειραν ένα μνημείο στη θέση όπου εκτελέσθηκαν οι Ρωσόφιλοι αξιωματικοί. Το μνημείο ανατινάχτηκε το 1940, αλλά ξαναχτίστηκε το 1966 στο ίδιο περίπου σημείο
Μεταξύ Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε η Νότια Δοβρουτσά είχε απολεσθεί υπέρ της Ρουμανίας, η οικονομική σημασία της πόλης μειώθηκε. Το ίδιο καο πληθυσμός και το Ρούσε δεν ήταν πια η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας (μετά την πρωτεύουσα της πρώην Ανατολικής Ρωμυλίας Φιλιππούπολη, καθώς την ξεπέρασαν γρήγορα η Σόφια και η Βάρνα. Πολλές μεγάλες εταιρείες έφυγαν και όλα τα ξένα προξενεία έκλεισαν, εκτός από το Ρωσικό, που δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί.
Η επιστροφή της Νότιας Δοβρoυτσάς στη Βουλγαρία το 1940 δημιούργησε ευνοικές συνθήκες για την αποκατάσταση του ηγετικού ρόλου της πόλης. Εγινε επαρχιακό κέντρο και η οικονομική δραστηριότητα αναζωογονήθηκε. Η κατασκευή της γέφυρας Ρούσε - Τζιούρτζιου το 1954 και η γρήγορη εκβιομηχάνιση έδωσαν νέα ώθηση στην ανάπτυξη. Το Ρούσε εμφανίσθηκε πάλι ως σημαντικός οικονομικός, μεταφορικός, πολιτιστικός και εκπαιδευτικός κόμβος. Επεκτάθηκαν η ελαφρά βιομηχανία και η βιομηχανία μηχανημάτων και χημικών, κατασκευάσθηκε ένα μεγάλο λιμάνι και η πόλη έγινε πανεπιστημιακό κέντρο. Με την απογραφή του 1985 καταγράφηκε πληθυσμός πάνω από 186.000Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το Ρούσε μπήκε σε μια σκοτεινή περίοδο της ιστορίας του. Κτίσθηκε στο Τζιούρτζιου το εργοστάσιο Βέρατσιμ, που ρύπαινε τον αέρα μεταξύ 1980 και 1987, επηρεάζοντας την ανάπτυξη της πόλης. Ο πληθυσμός μειώθηκε και 15.000 άνθρωποι μετανάστευσαν μεταξύ 1985 και 1992. Ευτυχώς το 1987 το Ρουμανικό εργοστάσιο σταμάτησε να ρυπαίνει κάτω από την πίεση περιβαλλοντικών οργανώσεων, τόσο στη Βουλγαρική όσο και στη Ρουμανική κομμουνιστική ηγεσία. Οργανώσεις, όπως η Εκογκλασνόστ, προκάλεσαν διαδηλώσεις σε εθνική κλίμακα και επηρέασαν έντονα τη δημοκρατική αλλαγή. Τη δεκαετία του 1990 επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση της Βουλγαρίας. Οι περισσότερες μεγάλες εταιρείες είχαν ζημίες και η ανεργία αυξήθηκε, προκαλώντας νέα κύματα μετανάστευσης. Από το 2000 η πόλη έχει αρχίσει να ανακτά τον προηγούμενο ηγετικό της ρόλο
Το Ρούσε είναι μία από τις 100 τουριστικές τοποθεσίες της Βουλγαρίας. Η πόλη είναι γνωστή για τα διατηρημένα κτίριά της από τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού αιώνα. Υπάρχουν πάνω από 260 μνημεία. Τα περισσότερα από τα ακιοθέατα της πόλης βρίσκονται στο κέντρο του Ρούσε (μουσεία,αρχιτεκτονικά μνημεία, το θέατρο, η όπερα, ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφέ και καταστήματα σουβενίρ).

Ωρε τι κανει η Wikipedia και το Copy-paste

Ολα καλα ,αλλα ποσο θα στοιχιζε λιγο πισσα και συντριμμα για να κλεισουν οι χαβουζοτρυπεs ΠΑΝΩ στην γεφυρα?Αυτη τη μαλακια δεν την καταλαβα ποτε σε καποιεs χωρεs—μεσα βεβαια και η δικη μαs.Τα φορτηγα να σπασουν στη μεση και εγω με σλαλομ και με 10 km/h.Aσε δε την βρωμα παντου.ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ?
Συνεχιζουμε προs Βουκουρεστι σενα περιβαλλον αρκετα χρονια πισω,δεν μπαινουμε μεσα λογω αλλαγηs διαδρομηs,μικρο λαθακι στην εξοδο για περιφεριακο,η συμπεριφορα των οδηγων τουλαχιστον εγκληματικη,εκθεση Ducati εντυπωσιακοτατη και πληρηs πανω στον κεντρικο δρομο,περιφερικοs γαμησε τα απο λακουβεs και κινηση,Pitesti και Curtea de Arges.(Σουρτεα ντε Αρχεs για οσουs δεν γνωριζουν ρουμανικα) Στουs προποδεs για Τransfagarasan και επιτελουs λιγο καθαριοτητα και φιλοτιμεs προσπαθειεs για κατι σαν αλπικη περιοχη.

Curtea de Argeș (Romanian pronunciation: [ˌkurte̯a de ˈard͡ʒeʃ]) is a city in Romania on the right bank of the Argeş River, where it flows through a valley of the lower Carpathians (the Făgăraş Mountains), on the railway from Pitești to the Turnu Roşu Pass. It is part of Argeș County. The city administers one village, Noapteș.
On July 7, 1947, the total rainfall in Curtea de Argeș was 205.7 mm (8.10 in.) in 20 minutes, which is a world record
The name, literally The Court upon Argeș refers to the former status of the town as the capital of Wallachia. Some historians identify the river with ancient "Ordessos", however the name is unlikely to be derived from this name.[2] The oldest Slavonic documents use an "Arghiș" form, which might suggest a Cuman or Pecheneg etymology, from the root arghiš ("higher ground", "heights").[2] The original name was Argeș, which was then used for the name of the river as well
One of the oldest towns in Wallachia, Curtea de Argeș was the capital of a small local state which was the start for the unification of the lands south of the Carpathians.[2] The oldest archeological evidence of it being the seat of such a ruler date from the 13th century.[2]
Câmpulung was the seat of Basarab I, the voivode of Wallachia, who was first mentioned in a document written in 1324 at the court of Charles I of Hungary. The next year, a conflict broke out between the two and in 1330, Charles I organized an expedition against the "unfaithful" Basarab and destroyed the Argeș stronghold.[3]
The tradition of Wallachian chronicles of different from the Hungarian documents: it doesn't mention Basarab I and instead, they claim that Argeș was founded in 1290 by Radu Negru who crossed the Carpathians from Transylvania to found the cities of Curtea de Argeș and Câmpulung.[3]
While Câmpulung is sometimes credited as the first capital of Wallachia, the Wallachian chronicles mention only Curtea de Argeș as being the capital, this being supported by the fact that the Hungarian documents mention that Charles I attacked the Argeș stronghold and not the Câmpulung ones.[3]
In the first decades of the 14th century, a group of Catholic Saxon was brought under the authority of the bishop of Transylvania and they were settled in the city. In 1381, the then-only Catholic bishopric in Wallachia was founded in the city, being part of the Archdiocese of Kalocsa. In the 17th century, the bishopric moved to Bacău due to the decrease in the number of local Catholics.[4]
After 1340, a new royal court was built at Argeș, containing a palace and a church, the whole compound having an area of 0.76 hectares.[3] It was here that the Metropolitan Orthodox Church of Wallachia was founded in 1359.[3]
The town traded with Transylvania, focusing on the town of Sibiu, with which it had a direct road crossing the Olt Valley and Țara Loviștei. The commercial area of the town was around the court and the St. Nicholas in Târg Church, where the bazar was located.[
This Argeș court was the residence of the Wallachian hospodars until Mircea I of Wallachia, included.[3] The following rulers used both Argeș and Târgoviște as the seats of the court and traveler Johann Schiltberger mentioned that in 1396 both cities were capitals.[3] During the 15th century, the court was used alternately with the one in Târgoviște, but in the 16th century, the capital was completely moved to Târgoviște and the Argeș court was rarely visited.[3]
Argeș was one the most important towns in Wallachia in the 14th and 15th centuries, but starting with the 16th century, its importance began to fade. The Orthodox Metropolitan's seat was moved to Târgoviște in 1517, while the Catholic bishopric ended its activity in 1519. A fall in the trade with Sibiu and Brașov also lead to a population decline.[6]
After the Curtea de Argeș Monastery was built during the rule of Neagoe Basarab, the rulers of Wallachia favored it and, apart from donations (part of the town's domain), they gave it rights over the town. The monastery presided over trials in the marketplace and it was allowed to build customs house and mills. This eroded the autonomy of the town and led to further economic slump
The city is the site of couple medieval churches (among them the Curtea de Argeş Cathedral) having been a bishopric since the close of the 18th century.
The most important church is the Biserica Domnească (Royal Church) built by Basarab I, completely renovated in 2003-2004. It resembles a stone fortress, connected through catacombs to a guard tower on a nearby hill. Ruins of the Prince's Palace Complex are still visible. It is mentioned in Alexandru Odobescu's Doamna Chiajna. One of the most enduring and famous Romanian legends, the legend of Meşterul Manole, is related to the monastery's Construction

Σιγα που τα θετε και ελληνικα!

Και Η εκπληξη,ακουει postman?Πέφτουμε εδώ πανω

οχι στο κουριτσι βεβαια

ENDURO ADVENTURE CAMP www.endurostore.ro

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Συνεχεια για περασμα το passo του Τransfagarasan και στην αρχη του αυτο το camping

O πραγματικοs Πυργοs του Δρακουλα,συμφωνα με τα λεγομενα των ντοπιων ,ειναι εδω πανω.

Μετακομισε ομωs το σημειο στο BRAN ,λογω ανεσηs για σταθμευση

The road was constructed between 1970 and 1974, during the rule of Nicolae Ceaușescu. It came as a response to the 1968 invasion of Czechoslovakia by the Soviet Union. Ceaușescu wanted to ensure quick military access across the mountains in the event the Soviets attempted a similar move into Romania. Consequently, the road was built mainly with military forces, at a high cost both financially and from a human standpoint—roughly 6 million kilograms of dynamite were used on the northern face, and the official records mention that about 40 soldiers lost their lives in building accidents.

The road climbs to 2,034 metres altitude. The most spectacular route is from the North. It is a winding road, dotted with steep hairpin turns, long S-curves, and sharp descents. The Transfăgărășan is both an attraction and a challenge for hikers, cyclists, drivers and motorcycle enthusiasts alike. Due to the topography, the average speed is around 40 km/h. The road also provides access to Bâlea Lake and Bâlea Waterfall.
The road is usually closed from late October until late June because of snow. Depending on the weather, it may remain open until as late as November. It may also be closed at other times, because of weather conditions (it occasionally snows even in August). There are signs at the town of Curtea de Argeș and the village of Cartisoara that provide information on the passage. Travellers can find food and lodging at several hotels or chalets (cabane) along the way.
It has more tunnels (a total of 5)[2] and viaducts than any other road in Romania. Near the highest point, at Bâlea Lake, the road passes through Bâlea Tunnel, the longest road tunnel in Romania (884 m).
Among the attractions along the southern section of the road, near the village of Arefu, is the Poienari fortress. The castle served as the residence of Vlad III the Impaler, the prince who inspired Bram Stoker’s Dracula character. There is a parking area and a path to the ruins.
The northern section is used as a part of yearly cyclist competitions Tour of Romania (Romanian: Turul României). The difficulty of this section is considered to be very similar to Hors Categorie climbs (literally beyond categorization) in the Tour de France.
In September 2009 the cast and crew of the British television show Top Gear were seen filming along the road.[3] The segment appeared in the first episode of Series 14 which first aired November 15, 2009. They were in the country on a grand tour with an Aston Martin DBS V12 Volante, Ferrari California and a Lamborghini Gallardo LP560-4 Spyder. Jeremy Clarkson, the Top Gear host, had said about Transfăgărășan that "this is the best road... in the world" – a title the program's presenters had previously given to the Stelvio Pass in Italy

Ειπαμε,σε απταιστα ελληνικα όλα.

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Χωριs να θελω να παρεξηγηθω,αλλα δεν ηταν αυτο που περιμεναμε,μετα απο τοσα που ακουσαμε.Το πρωτο κομματι μεχρι τον πυργο και το φραγμα με αρκετα μπαλωματα,κινηση και χωριs να σε φτιαχνει για οδηγηση.Ευτυχωs πολυ πρασινο και εντυπωσιακη η λιμνη.
Πολυυυυ καλυτερα τα passo των Αλπεων.

Σταση στην κορυφη για καφε αλλα ,αλλα,αλλα.ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ,παρα μονο κατι χαζοχημικεs.Aν ειναι δυνατον,κατι ψιλοκαντινεs και βεβαια πολλα σκουπιδια πισω απο τα παραπηγματα.Για μαs ,ψιλομαπα το καρπουζι .

Η πλευρα στο κατευασμα ευτυχωs καλυτερη και με θεα.

Βεβαια,αυτο το --- Τhe best road in the world---τουλαχιστον υπερβολικο
Σκασιμο στο αξονα Sibiu-Fagaras και ενα κλικ δεξια χωριο Carta με camping εκπληξη.

Kλειστη αυλη,στο κεντρο χωριου Ρομα ,ζωα να γυρναν απο βοσκη,ολοι με παραδοσιακα ρουχα ,οι αντρεs με δερματινα καπελλα και βεβαια το camping κεντρο γκειδων και γκεισων με τουαλετεs ζωγραφισμενεs πολυ περιτεχνα

http://www.vfrh.net/t4374-topic#

Τακτοποιημα και εξω για μαμ οπου σε τοπικη καντινοταβερνα για 9 πιατα κρεατοσαλατοπατατοειδη και 6 μπυρεs περιπου 10.οο και καλυνηχτα μαs.

<iframe src="https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m46!1m12!1m3!1d713702.5267097893!2d23.45137625303878!3d45.67289785602442!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!4m31!3e0!4m5!1s0x40a92e5f21a6e093:0x5e4fe4fd9c15ee9b!2sSamovodene, Bulgaria!3m2!1d43.139507099999996!2d25.6102359!4m5!1s0x40ae60c8aa398e15:0x920c68b406f79c6b!2sRuse Center, Ruse, Bulgaria!3m2!1d43.851740799999995!2d25.9537978!4m5!1s0x40b2bc8be0522b5b:0xf26c37a94326f876!2zUGl0ZciZdGksIEFyZ2XImSwgUm9tw6JuaWE!3m2!1d44.856479799999995!2d24.8691824!4m5!1s0x474d326968c8f4f3:0x337dc790c9cd574e!2zQ3VydGVhIGRlIEFyZ2XImSwgQXJnZciZLCBSb23Dom5pYQ!3m2!1d45.140596599999995!2d24.668518199999998!4m5!1s0x474c8e14f9724ecd:0x5bfada7226fe14b2!2zQ8OicsibYSwgSnVkZcibdWwgU2liaXUsIFJvbcOibmlh!3m2!1d45.790598599999996!2d24.5656848!5e0!3m2!1sel!2sus!4v1464002583646" width="600" height="450" frameborder="0" style="border:0" allowfullscreen></iframe>

O γκουγκληs ΔΕ με το βγαζει ευθεια. :UH:

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Θα θελαμε μια μεγαλυτερη βολτα στα ιερα χωματα που γινεται το Romaniacs,αλλα ειπαμε ,μαs ταφαγε το λαστιχο.Ετσι,ενα περασμα απο Sibiu για τον πρωτο καφε τηs ημεραs

Το Σιμπίου είναι πόλη της κεντρικής Ρουμανίας της περιοχής της Τρανσυλβανίας. Η πόλη θεωρείται από τις γραφικότερες της Ρουμανίας, καθώς διατηρεί αναλλοιώτα στοιχεία της μεσαιωνικής πόλης. Βρίσκεται σχεδόν πάνω στο πέρασμα από την Βλαχία στην Τρανσυλβανία. Ανήκει στην Κεντρική περιφέρεια, στην επαρχία Σιμπίου. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 137.026 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2011.[1] Η πόλη επιλέχτηκε για Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το έτος 2007 μαζί με την Πόλη του Λουξεμβούργου.[2] Η χρονιά αυτή ήταν η χρονιά ένταξης της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά από τον πάπα Σελεστίνο Γ΄, το 1192.[3] Ιδρύθηκε από Γερμανούς της Τρανσυλβανίας. Το γερμανικό όνομά της πόλης ήταν Χέρμανστάντ (Hermannstadt). Από το 1692 έως το 1711 αποτέλεσε πρωτεύουσα του Πριγκηπάτου της Τρανσυλβανίας αντικαθιστώντας την προηγούμενη πρωτεύουσα Άλμπα Ιούλια. Μετά την κατάλυση του πριγκηπάτου η περιοχή έγινε μέρος της αυτοκρατορίας της Αυστρίας. Στην Αυστροουγγαρία παρέμεινε μέχρι το 1919 οπότε και η Τρανσυλβανία ενσωματώθηκε στην Ρουμανία. Η πόλη μετονομάστηκε σε Σιμπίου, όνομα που προέρχεται από την λατινική ονομασία της περιοχής (Cibinium

Η πόλη θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Ρουμανίας. Το κέντρο της πόλης περιλαμβάνει πολυάριθμα διατηρητέα κτίρια. Η μεσαιωνική πόλη χωρίζεται σε δύο μέρη, στην πάνω και κάτω πόλη. Διατηρείται επίσης η μεσαιωνική οχύρωση της πόλης και οι πύργοι που περιλάμβανε. Η πόλη διαθέτει δύο μεγάλα μουσεία. Το υπαίθριο εθνογραφικό μουσείο ASTRA, το οποίο περιλαμβάνει 340 κτίρια αναμεσά τους ανεμόμυλους, νερόμυλους και ελαιοτριβεία και το μουσείο έργων τέχνης Μπρούκενταλ στο οποίο εκτίθενται έργα πολύ σημαντικών ζωγράφων όπως των Ρούμπενς, Μποτιτσέλι, Τιτσιάνο και Βαν Ντάυκ

και παρτε μια γευση

αι συνεχεια για Fagaras,οπου και ο δευτεροs καφεs τηs ημεραs.
H διαδρομη Sibiou-Fagaras καλη,αρκετο πρασινο,τελειο οδοστρωμα αλλα ο δρομοs στενοs και με αρκετη κινηση.Η συμπεριφορα δε των απεναντι που προσπερνουσαν,σαν να μην υπαρχουμε.Φχαριστηθηκα μουντζεs αλλα μαλλον για χαιρετισμο τοπερναν και μαναβωσβηναν φωτα.

Δυστυχωs δεν μπορεσαμε ναφησουμε το vfr μονο του για να βολταρουμε γυρω-γυρω απο το καστρο.Στηναν εξεδρεs για μια μουσικη εκδηλωση,αλλα ακομη και οι αστυνομικοι που περιπολουσαν,δεν μπορουσαν να μαs εγγυηθουν την ασφαλεια των πραγματων μαs.Kαφε λοιπον αγκαλια με το vfr και συνεχεια για Brasov,οπου στησαμε το καλυβι μαs

Mεγαλο camping πανω στον κεντρικο δρομο,πολλα δενδρα ,παλαιεs εγκαταστασειs αλλα ευτυχωs πεντακαθαρο.
Τακτοποιημα και βολτα στο Brasov

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Brașov (Romanian pronunciation: [braˈʃov] ( listen); German: Kronstadt; Hungarian: Brassó, Hungarian pronunciation: [’brɒʃʃoː]; Medieval Latin: Brassovia or Corona; 1950–1960: Orașul Stalin) is a city in Romania and the administrative centre of Brașov County.
According to the last Romanian census, from 2011, there were 253,200 people living within the city of Brașov, making it the 7th most populous city in Romania, and the metropolitan area is home to 369,896 residents.[1]
Brașov is located in the central part of the country, about 166 kilometres (103 miles) north of Bucharest and 380 km (236 mi) from the Black Sea. It is surrounded by the Southern Carpathians and is part of the Transylvania region.
The city is notable for being the birthplace of the national anthem of Romania and for hosting the Golden Stag International Music Festival

The city was first attested in 1235 AD under the name Corona, a Latin word meaning "crown", a name given by the German colonists. According to Binder, the current Romanian and Hungarian names are derived from the Turkic word barasu, meaning "white water" with a Slavic suffix -ov.[2] Other linguists proposed various etymologies including an Old Slavic anthroponym Brasa [3][4]
The first attested mention of Brașov is Terra Saxonum de Barasu ("Saxon Land of Baras") in a 1252 document. The German name Kronstadt means "Crown City" and is reflected in the city's coat of arms as well as in its Medieval Latin name, Corona. The two names of the city, Kronstadt and Corona, were used simultaneously in the Middle Ages.
From 1950 to 1960, during part of the Communist period in Romania, the city was called Orașul Stalin (Stalin City), after the Soviet leader Joseph Stalin

The oldest traces of human activity and settlements in Brașov date back to the Neolithic age (about 9500 BCE). Archaeologists working from the last half of the 19th century discovered continuous traces of human settlements in areas situated in Brașov: Valea Cetăţii, Pietrele lui Solomon, Șprenghi, Tâmpa, Dealul Melcilor, and Noua. The first three locations show traces of Dacian citadels; Șprenghi Hill housed a Roman-style construction. The last two locations had their names applied to Bronze Age cultures—Schneckenberg ‘Hill of the Snails’ (Early Bronze Age[6]) and Noua 'The New’ (Late Bronze Age[7]).
German colonists known as the Transylvanian Saxons played a decisive role in Brașov's development. These Germans were invited by Hungarian kings to develop towns, build mines, and cultivate the land of Transylvania at different stages between 1141 and 1300. The settlers came primarily from the Rhineland, Flanders, and the Moselle region, with others from Thuringia, Bavaria, Wallonia, and even France.
In 1211, by order of King Andrew II of Hungary, the Teutonic Knights fortified the Burzenland to defend the border of the Kingdom of Hungary. On the site of the village of Brașov, the Teutonic Knights built Kronstadt – the city of the crown.[8] Although the crusaders were evicted by 1225, the colonists they brought in remained, along with local population, as did three distinct settlements they founded on the site of Brașov:
• Corona, around the Black Church (Biserica Neagră);
• Martinsberg, west of Cetățuia Hill;
• Bartholomä, on the eastern side of Sprenghi Hill.

Illustration of the walled city prior to the 1689 fire
Germans living in Brașov were mainly involved in trade and crafts. The location of the city at the intersection of trade routes linking the Ottoman Empire and Western Europe, together with certain tax exemptions, allowed Saxon merchants to obtain considerable wealth and exert a strong political influence. They contributed a great deal to the architectural flavor of the city. Fortifications around the city were erected and continually expanded, with several towers maintained by different craftsmen's guilds, according to medieval custom. Part of the fortification ensemble was recently restored using UNESCO funds, and other projects are ongoing. At least two entrances to the city, Poarta Ecaterinei (or Katharinentor) and Poarta Șchei (or Waisenhausgässertor), are still in existence. The city center is marked by the mayor's former office building (Casa Sfatului) and the surrounding square (piaţa), which includes one of the oldest buildings in Brașov, the Hirscher Haus. Nearby is the "Black Church" (Biserica Neagră), which some claim to be the largest Gothic style church in Southeastern Europe.
The cultural and religious importance of the Romanian church and school in Șchei is underlined by the generous donations received from more than thirty hospodars of Moldavia and Wallachia, as well as that from Elizabeth of Russia. In the 17th and 19th centuries, the Romanians in Șchei campaigned for national, political, and cultural rights, and were supported in their efforts by Romanians from all other provinces, as well as by the local Greek merchant community. In 1838 they established the first Romanian language newspaper Gazeta Transilvaniei and the first Romanian institutions of higher education (Școlile Centrale Greco-Ortodoxe - "The Greek-Orthodox Central Schools", today named after Andrei Șaguna). The Holy Roman Emperor and sovereign of Transylvania Joseph II awarded Romanians citizenship rights for a brief period during the latter decades of the 18th century.
In 1850 the town had 21,782 inhabitants: 8,874 (40.7%) Germans, 8,727 (40%) Romanians, 2,939 (13.4%) Hungarians.[9] In 1910 the town had 41,056 inhabitants: 10,841 (26.4%) Germans, 11,786 (28.7%) Romanians, 17,831 (43.4%) Hungarians. [9] In World War I, the town was occupied by Romanian troops between 16 August and 4 October in 1916 during Battle of Transylvania.

The central area, with the Black Church in the lower-left, looking north towards the fortress on Straja hill, in 1906
In 1918, after the Proclamation of union of Alba Iulia (adopted by the Deputies of the Romanians from Transylvania), Deputies of the Saxons from Transylavania supported it, with their vote to be part of Romania, and declared their allegiance to the new Romanian state. The inter-war period was a time of flourishing economic and cultural life in general, which included the Saxons in Brașov as well. However, at the end of World War II many ethnic Germans were forcibly deported to the Soviet Union, and many more emigrated to West Germany after Romania became a communist country.
Jews have lived in Brașov since 1807, when Aron Ben Jehuda was given permission to live in the city, a privilege until then granted only to Saxons. The Jewish community of Brașov was officially founded 19 years later, followed by the first Jewish school in 1864, and the building of the synagogue in 1901. The Jewish population of Brașov was 67 in 1850, but it expanded rapidly to 1,280 people in 1910 and 4,000 by 1940. Today the community has about 230 members, after many families left for Israel between World War II and 1989.
Like many other cities in Transylvania, Brașov is also home to a significant ethnic Hungarian minority.
During the communist period, industrial development was vastly accelerated. Under Nicolae Ceaușescu's rule, the city was the site of the 1987 Brașov strike. This was repressed by the authorities and resulted in numerous workers being imprisoned.

Σιγα που τα θετε και Ελληνικα ,αφου η Wikipedia παραμελει επιμελημενα την ελληνικη μεταφραση!

Συμπαθητικη και με αρκετο κοσμο,ουτε σκεψη για σταθμευση σε πεζοδρομιο, αρκετα μηχανακια σε ξεχωριστο χωρο κανονταs χαβαλε,εναs μαλιστα με ελληνα πατερα και αλαφρυ φαγητο στην πλατεια,οπου μεχρι αργα πολυ κοσμο.
Εντυπωσιακο ειναι πωs ολη η παλαια πολη εχει διατηρηθει σε πολυ καλη κατασταση και απλα τα νεα κομματια –λαλα οικοδομεs και μεγαλα πολυκαταστηματα-- προστεθηκαν στα ακρα τηs ,οποτε πολυ ευκολα ταποφευγειs

Bran Castle (Romanian: Castelul Bran; German: Törzburg; Hungarian: Törcsvár), situated near Bran and in the immediate vicinity of Braşov, is a national monument and landmark in Romania. The fortress is situated on the border between Transylvania and Wallachia, on DN73. Commonly known as "Dracula's Castle" (although it is one among several locations linked to the Dracula legend, including Poenari Castle and Hunyad Castle), it is marketed as the home of the titular character in Bram Stoker's Dracula. There is, however, no evidence that Stoker knew anything about this castle, which has only tangential associations with Vlad III, voivode of Wallachia, the putative inspiration for Dracula. As discovered by the Dutch author Hans Corneel de Roos, the location Bram Stoker actually had in mind for Castle Dracula while writing his novel was an empty mountain top, Mount Izvorul Călimanului, 2,033 m high, located in the Transylvanian Kelemen Alps near the former border with Moldavia.
The castle is now a museum open to tourists, displaying art and furniture collected by Queen Marie. Tourists can see the interior individually or by a guided tour. At the bottom of the hill is a small open air museum park exhibiting traditional Romanian peasant structures (cottages, barns, etc.) from across the country
In 1212, Teutonic Knights built the wooden castle of Dietrichstein as a fortified position in the Burzenland at the entrance to a mountain valley through which traders had travelled for more than a millennium, but in 1242 it was destroyed by the Mongols. The first documented mentioning of Bran Castle is the act issued by Louis I of Hungary on November 19, 1377, giving the Saxons of Kronstadt (Braşov) the privilege to build the stone citadel on their own expense and labor force; the settlement of Bran began to develop nearby. In 1438–1442, the castle was used in defense against the Ottoman Empire, and later became a customs post on the mountain pass between Transylvania and Wallachia. It is believed the castle was briefly held by Mircea the Elder of Wallachia during whose period the customs point was established. The Wallachian ruler Vlad Ţepeş (Vlad the Impaler) 1448–1476 does not seem to have had a significant role in the history of the fortress, although he passed several times through the Bran Gorge. Bran Castle belonged to the Magyar Kings but due to King Vladislas II’s failure to repay loans, the city of Brasov gained possession of the fortress in 1533. Bran played a militarily strategic role up to the mid-18th century.[1]
In 1920, the castle became a royal residence within the Kingdom of Romania. It became the favorite home and retreat of Queen Marie. The castle was inherited by her daughter Princess Ileana and was later seized by the communist regime with the expulsion of the royal family in 1948.
In 2005, the Romanian government passed a special law allowing restitution claims on properties illegally expropriated, such as Bran, and thus a year later the castle was awarded ownership to Dominic von Habsburg, the son and heir of Princess Ileana.[2][3]
In September 2007, an investigation committee of the Romanian Parliament stated that the retrocession of the castle to Archduke Dominic was illegal, as it broke the Romanian law on property and succession.[4] However, in October 2007 the Constitutional Court of Romania rejected the parliament's petition on the matter. In addition, an investigation commission of the Romanian government issued a decision in December 2007 reaffirming the validity and legality of the restitution procedures used and confirming that the restitution was made in full compliance with the law.[5][6]
On May 18, 2009, the Bran Castle administration was transferred from the government to the administration of Archduke Dominic and his sisters Maria-Magdalena Holzhausen and Elisabet Sandhofer. On June 1, the Habsburgs opened the refurbished castle to the public as the first private museum of the country and disclosed with Bran Village a joint strategic concept to maintain their domination in the Romanian tourist circuit and to safeguard the economic base in the region.

ευκαιρια να φρεσκάρετε ταγγλικα σαs

Πολυκοσμια,ζεστη και πολλα moto από διαφορεs χωρεs τηs Ευρωπηs.Xωροι για σταυθμευση με μικρο αντιτιμο,μπυριτσα ,τριγύρισμα,αλλα πολύ κακο για το τιποτα.

Μεγενθύνετε αυτή την εικόνα

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Βαρεθήκαμε και για πισω με σταση στο Rasnov που βγηκε πιο ενδιαφερον σημειο.

Râșnov (Romanian pronunciation: [ˈrɨʃnov]; German: Rosenau; Hungarian: Barcarozsnyó; Transylvanian Saxon dialect: Rusnâ Latin: Rosnovia) is a town in Brașov County, Romania with a population of under 16,000.
It is located at about 15 km from the city of Brașov and about the same distance from Bran, on the road that links Wallachia and Transylvania
It is possible this name is derived from Slavic "žrŭnovy", meaning (village or valley) "of the mill". In 14th century, German documents used the name Rasnov, but the modern German name, Rosenau, is based on a popular etymology, being influenced by the German word "Rose".
In Râșnov a citadel was built around the year 1215 by the Teutonic Knights and it was mentioned for the first time in 1331. The citadel was conquered only once in its history, around the year 1600 by Gabriel Báthory.
In 1856, the Roman fort of Cumidava was discovered near the town.
In 2002, the Râșnov Citadel and surroundings were used during the shooting of several scenes from the American film Cold Mountain
There is a myth attached to Râșnov Citadel. During a particularly long siege of the fortress, the citizens of Râşnov were concerned about the lack of available fresh drinking water. Two Turkish soldiers, having been captured earlier, were put to the task of digging a well in the centre of the fortress. These two men were assured that they would be given their freedom once the well was completed. According to local legend, it took them 17 years to finish the well, but they were still killed afterwards. This famous well still sits in the centre of Râșnov Fortress, and is 143 metres deep.

As of August 2013, Râșnov became the host of the first extreme metal festival in Romania, known as Rockstadt Extreme Fest which was held at the hill's base with the Râșnov Citadel. The festival featured bands such as Decapitated, Napalm Death, Gojira, Carach Angren, Septicflesh, Primordial among many others and it continues in 2014, Katatonia being the first band confirmed.[1

Ωραια στημενο σκηνικο και μαs αρεσε περισσοτερο από το καρακιτs στησιμο του Bran.

,μαθαμε και γιαυτο

και επιστροφη στο camping οπου μαs περιμενε μια autoεκπληξη.

Oι BMWδακηδεs τηs Ρουμανιαs ειχαν συγκεντρωση εδώ και αν εξαιρεσειs τον θορυβο ολο το βραδυ από χαζοσκασηματα,περασαμε πολύ καλα

παρα πολυ καλα θαλεγα

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Αντε να γυρναμε σιγα-σιγα και απο το σημειο που ημαστε ευκολη η συνεχεια.Ομορφη διαδρομη μεχρι Predeal,καλο οδοστρωμα,καταπρασινο τοπειο και λιγη κινηση.Το Predeal ειναι χειμερινοs προορισμοs και χιονοδρομικο κεντρο

Αρκετη δροσια σολη την διαδρομη γιατι στο Busteni ειδαμε και ταμπελα με 900 m υψομετρο

Sinaia βεβαια,φημισμενη για το μοναστηρι τηs και η πρωτη σταση για καφε.Μεχρι εδω η διαδρομη δεν εχει καμια σχεση με τα προηγουμενα κομματια και τοπειο-κατασκευεs-κοσμοs θυμιζουν πολυ κεντρικη Ευρωπη

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Τα km περνανε γρηγορα και πολυ ευχαριστα μεχρι το Ploiesti,οπου κατεβαινουμε σε υψομετρο

Το Πλοέστι (Ploieşti) είναι πόλη της Ρουμανίας, που βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Βλαχίας και σήμερα είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Πράχοβας. Το Πλοέστι απέχει 56 χιλιόμετρα από το Βουκουρέστι και έχει πληθυσμό 197.542 κατοίκους κατά την απογραφή του 2011 (η ένατη σε πληθυσμό πόλη της Ρουμανίας). Το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελείται από 27 συμβούλους
Η πόλη ιδρύθηκε το έτος 1596, κατά τη βασιλεία του Μιχαήλ του Γενναίου (Mihai Viteazul).
Στα μέσα του 19ου αιώνα, η περιοχή ήταν μία από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς περιοχές στον κόσμο, με μεγάλα διυλιστήρια. Στο Πλοέστι είχε εγκατασταθεί η «Δημοκρατία στο Πλοέστι», που στην πραγματικότητα ήταν μια βραχύβια εξέγερση το 1870 ενάντια στη ρουμανική μοναρχία.
Παρά τις καταστροφές που επέφερε στην πόλη ο σεισμός του 1940, το Πλοέστι αποτελούσε την κύρια πηγή τροφοδοσίας σε πετρέλαιο της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το καθεστώς της Ρουμανίας είχε συμμαχήσει με τον Άξονα. Χάρη στην απόστασή του από αεροδρόμια, το Πλοέστι απέφυγε τους εχθρικούς βομβαρδισμούς μέχρι την 1 Αυγούστου 1943, οπότε η αμερικανική πολεμική αεροπορία εξαπέλυσε την «Επιχείρηση Παλιρροϊκό Κύμα» (Operation Tidal Wave) από τη Βόρεια Αφρική και βομβάρδισε τα διυλιστήρια από μικρό ύψος με 178 βομβαρδιστικά τύπου B-24 Liberator. Αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος βομβαρδισμός που δέχθηκε η Ρουμανία σε εκείνο τον πόλεμο. Παρότι προξένησε μεγάλες ζημιές, αυτές επιδιορθώθηκαν σύντομα. Τον Απρίλιο 1944, υπήρξαν βομβαρδισμοί και από βάσεις της Ιταλίας. Τελικά, η πόλη καταλήφθηκε από σοβιετικά στρατεύματα τον Αύγουστο του 1944.
Μεταπολεμικά, το κομμουνιστικό καθεστώς εθνικοποίησε τη βιομηχανία πετρελαίου, που ως τότε ήταν κυρίως ιδιωτική, και προχώρησε σε μεγάλες επενδύσεις σε αυτή

Μετά την κομμουνιστική περίοδο, το Πλοέστι, έχει επίσης προσελκύσει μεγάλες επενδύσεις από ξένες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και η ρωσική LUKoil, και γνωρίζει σημαντική οικονομική ανάπτυξη, παρά τη διαρκώς μειούμενη παραγωγή πετρελαίου στην περιοχή. Υπάρχουν 4 διυλιστήρια σε λειτουργία, που συνδέονται με πετρελαιαγωγό με το Βουκουρέστι, το λιμάνι της Κονστάντζα στη Μαύρη Θάλασσα και το λιμάνι Giurgiu στον Δούναβη. Το Πλοέστι έχει και σημαντική βιομηχανία υφαντουργίας.
Η πόλη είναι σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος. που ενώνει το Βουκουρέστι με την Τρανσυλβανία και τη Μολδαβία. Οι αστικές συγκοινωνίες περιλαμβάνουν εκτεταμένο δίκτυο λεωφορείων, τρόλεϊ και τραμ. Ειδικότερα ο στόλος των κίτρινων λεωφορείων του θεωρείται ένας από τους πιο σύγχρονους στη νοτιοανατολική Ευρώπη

και πλησιαζονταs στο Βουκουρεστι ,μια ανιαρη ευθεια με αρκετη κινηση.Καποια μοτοφωτα αρκετη ωρα πισω μαs,αποφασιζουν να προσπερασουν, και 3 ΚΤΜ adv με αυστριακεs πινακιδεs.

Στο κομματι αυτο μεκανε εντυπωση η νομιμοτητα του οριου ταχυτηταs απολουs,αλλα μαλλον εφταιγαν τα radar σε τακτα διαστηματα—εγω μονο ειδα 3.
Αποφασιζουμε να μη μπουμε στο Βουκουρεστι γιατι ο λιγοs χρονοs που εχουμε μαλλον θα μαs ταλαιπωρισει.Αλλη φορα μονο για εδω ,νεοτατοs περιφεριακοs μεχρι την διαστυρωση για Pitesti,μετα βομβαρδισμενο οδοστρωμα μεχρι Jilava,καφεδακι,ανεφοδιασμοs ,το επισηs ανιαρο κομματι μεχρι τα συνορα ,λιγη κινηση στο ευγα, Ruce και Samovodene,στο camping του φιλου μαs,σχετικα νωριs για να κανουμε μια βολτουλα στο Veliko Tarnovo.

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

πόλη της βορειοκεντρικής Βουλγαρίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Γιάντρα, και υπήρξε πρωτεύουσα της δεύτερης βουλγάρικ Το Μεγάλο Τύρνοβο (βουλγαρικά: Велико Търново / Βέλικο Τάρνοβο) είναι μία ης αυτοκρατορίας και συχνά αναφέρεται ως "η πόλη των τσάρων". Μέχρι το 1965 το όνομα της πόλης ήταν Τάρνοβο, που ακόμη και σήμερα συνεχίζεται να χρησιμοποιείται.
Η πόλη είναι χτισμένη σε υψόμετρο 325 μ. και έχει 67.099 [1] κατοίκους (Δεκέμβριος 2009). Προσελκύει πολλούς τουρίστες λόγω της αρχιτεκτονικής στην παλιά πόλη. Η πόλη αποτελεί σημαντικό διοικητικό, οικονομικό και εκπαιδευτικό κέντρο στη Βόρεια Βουλγαρία.
Η παλιά πόλη απλώνεται πάνω σε τρεις λόφους: στον Τσάρεβετς, στην Τραπέζιτσα και την Σβέτα Γορά (το οποίο μεταφράζεται στα Ελληνικά ως Ιερό Βουνό ή αλλιώς Άγιον Όρος). Ο λόφος της Τραπέζιτσας φημίζεται για τις ορθόδοξες εκκλησίες και τις κατοικίες των αριστοκρατών. Στον Μεσαίωνα η Τραπέζιτσα ήταν ένα από τις εστίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και σήμερα έτσι ονομάζεται η Σχολή Τεχνών του Τάρνοβο για την αρχιτεκτονική, ζωγραφική και φιλολογία
Η περιοχή του Βελίκο Τάρνοβο είναι από τις παλαιότερες περιοχές στην Βουλγαρία [2] και συνδυάζει προϊστορική, Θρακική και Αρχαία κληρονομιά [3]. Έχει κατοικηθεί από την 5η-6η χιλιετηρίδα π.Χ. (Εποχή του Ορείχαλκου) και οχυρωματικά ίχνη έχουν βρεθεί στον λόφο Τραπέζιτσα [4]
Οι Ρωμαίοι έχτισαν τα πρώτα τείχη στο λόφο Τραπέζιτσα, ενώ αργότερα τον 6ο αιώνα μ.Χ., ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έχτισε ένα κάστρο πάνω του. Τον 7ο αιώνα τα σλαβικά φύλα κατέλαβαν την πόλη και υπό την διακυβέρνηση των αδελφών Ιβάν Ασέν Α΄ και Πέτρου Ασέν η πόλη έγινε ορμητήριο εκστρατειών κατά του Βυζαντίου. [5] Το Βελίκο Τάρνοβο κατέστη από το 12ο μέχρι και το 14ο αιώνα το ισχυρότερο οχυρό της Βουλγαρίας αλλά και σημαντικό πολιτικό, οικονομικό, θρησκευτικό κέντρο της [3]. Η πόλης περιγράφεται από τον Βούλγαρο Ιερέα Γκριγκόρι Τσαμπλάκ (Γρηγόριος Τσαμπλάκος) το 14ο αιώνα ως "μια πολύ μεγάλη και πανέμορφη πόλη, η οποία περιτριγυριζόταν με τείχη και είχε 12.000 με 15.000 κατοίκους [6].

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

πόλη της βορειοκεντρικής Βουλγαρίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Γιάντρα, και υπήρξε πρωτεύουσα της δεύτερης βουλγάρικ Το Μεγάλο Τύρνοβο (βουλγαρικά: Велико Търново / Βέλικο Τάρνοβο) είναι μία ης αυτοκρατορίας και συχνά αναφέρεται ως "η πόλη των τσάρων". Μέχρι το 1965 το όνομα της πόλης ήταν Τάρνοβο, που ακόμη και σήμερα συνεχίζεται να χρησιμοποιείται.
Η πόλη είναι χτισμένη σε υψόμετρο 325 μ. και έχει 67.099 [1] κατοίκους (Δεκέμβριος 2009). Προσελκύει πολλούς τουρίστες λόγω της αρχιτεκτονικής στην παλιά πόλη. Η πόλη αποτελεί σημαντικό διοικητικό, οικονομικό και εκπαιδευτικό κέντρο στη Βόρεια Βουλγαρία.
Η παλιά πόλη απλώνεται πάνω σε τρεις λόφους: στον Τσάρεβετς, στην Τραπέζιτσα και την Σβέτα Γορά (το οποίο μεταφράζεται στα Ελληνικά ως Ιερό Βουνό ή αλλιώς Άγιον Όρος). Ο λόφος της Τραπέζιτσας φημίζεται για τις ορθόδοξες εκκλησίες και τις κατοικίες των αριστοκρατών. Στον Μεσαίωνα η Τραπέζιτσα ήταν ένα από τις εστίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και σήμερα έτσι ονομάζεται η Σχολή Τεχνών του Τάρνοβο για την αρχιτεκτονική, ζωγραφική και φιλολογία
Η περιοχή του Βελίκο Τάρνοβο είναι από τις παλαιότερες περιοχές στην Βουλγαρία [2] και συνδυάζει προϊστορική, Θρακική και Αρχαία κληρονομιά [3]. Έχει κατοικηθεί από την 5η-6η χιλιετηρίδα π.Χ. (Εποχή του Ορείχαλκου) και οχυρωματικά ίχνη έχουν βρεθεί στον λόφο Τραπέζιτσα [4]
Οι Ρωμαίοι έχτισαν τα πρώτα τείχη στο λόφο Τραπέζιτσα, ενώ αργότερα τον 6ο αιώνα μ.Χ., ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έχτισε ένα κάστρο πάνω του. Τον 7ο αιώνα τα σλαβικά φύλα κατέλαβαν την πόλη και υπό την διακυβέρνηση των αδελφών Ιβάν Ασέν Α΄ και Πέτρου Ασέν η πόλη έγινε ορμητήριο εκστρατειών κατά του Βυζαντίου. [5] Το Βελίκο Τάρνοβο κατέστη από το 12ο μέχρι και το 14ο αιώνα το ισχυρότερο οχυρό της Βουλγαρίας αλλά και σημαντικό πολιτικό, οικονομικό, θρησκευτικό κέντρο της [3]. Η πόλης περιγράφεται από τον Βούλγαρο Ιερέα Γκριγκόρι Τσαμπλάκ (Γρηγόριος Τσαμπλάκος) το 14ο αιώνα ως "μια πολύ μεγάλη και πανέμορφη πόλη, η οποία περιτριγυριζόταν με τείχη και είχε 12.000 με 15.000 κατοίκους [6].

osonoupo · 23 Μαϊου 2016

Moto Aναμνηση Εξωτερικου Νο 5 και το VFR παει ΤRANSFAGARASAN

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος

osonoupo

Μέλος