Η Βοιωτία DAKAR ήταν η πρώτη μου βόλτα με τον Meoni μετά από δύο χρόνια, όσο κράτησε η ανακατασκευή, αλλά και η δεύτερη μόλις βόλτα με το φόρουμ μέσα σε αυτό το διάστημα, μετά το ανοιξιάτικο τρόφυ, στο οποίο συμμετείχα με ένα δανεικό XT660Z Tenere.
Βασικός λόγος λοιπόν που απόλαυσα τη βόλτα, πέραν των υπέροχων διαδρομών που είχε βγάλει ο
ΛΕΩΝΙΔΑΣ. , ήταν το 640 που μου θύμισε όλους τους λόγους για τους οποίους το επέλεξα να γίνει… ο μονόκερός μου!
Οι αναρτήσεις σεταρισμένες με γρηγορότερες* αποσβέσεις συμπίεσης-επαναφοράς διάβαζαν εξαιρετικά το κατά βάση πετρωτό τεραίν, ενώ με μια δευτέρα κουμπωμένη και λίγο γκάζι στο 1/3 ο Meoni σκαρφάλωνε κυριολεκτικά πιστονιά-πιστονιά οποιοδήποτε ανηφόρι, όσο σαθρό κι αν ήταν, χωρίς χαζογλιστρήματα, πράγμα που για παράδειγμα ήταν απ' όσο θυμάμαι δύσκολο με το 990 μου ή το 690 (του 08) που είχα, και καταδεικνύει την ανωτερότητα ενός καλορυθμισμένου καρμπυρατέρ σε σχέση με έναν μη τέλειο ψεκασμό (αυτός ήταν και ο λόγος που μου άρεσε περισσότερο το 950 μου από το 990, ναι έχουν περάσει όλα τα παλιά ΚΤΜ από τα χέρια μου).
Ο τρόπος που δούλευαν οι αναρτήσεις και η ελαφριά αίσθηση της μοτοσυκλέτας, παρά το σχετικά ψηλό κέντρο βάρους της, όπως και η άμεση απόκριση του μοτέρ, σύντομα με έκαναν να λυθώ πάνω της και μου έδωσαν την εμπιστοσύνη να τη γυρίσω και να την τοποθετήσω πριν τη στροφή, όπως και να τη στρίψω "με το γκάζι", καμία απολύτως σχέση με την ανοιξιάτικη μου εμπειρία με το Tenere 660…
Τo δε ΜΤ21 είναι ένα ελαφρύ ελαστικό έτσι κι αλλιώς, που ταιριάζει απόλυτα στον χαρακτήρα του 640 και μου άρεσε σαφώς περισσότερο από το Anakee Wild που φορούσε πριν. Τα δούλεψα με πιέσεις 1,5bar εμπρός και 1,7bar πίσω μέσα στη διαδρομή, θα μπορούσα και με 1,5bar μπρος-πίσω. Και δε μιλάω μόνο για τη συμπεριφορά τους στο χώμα, αλλά και γι' αυτή στην άσφαλτο. Από Αθήνα προς Θήβα και πίσω, και γενικά στα κομμάτια πρόσβασης και επιστροφής, έχω ψηλότερες πιέσεις στο 1,8-2,0 για λόγους μείωσης της φθοράς. Δε ξέρω πόσο θα κρατήσει το πίσω, έχω σκοπό να δοκιμάσω και τον συνδυασμό MT21 με D606 πίσω, που λέει ο
XR Maniac .
Περιττό δε να πω ότι ξεκινώντας με γεμάτο ρεζερβουάρ από το Παγκράτι, τα 375χλμ συνολικά door-to-door που έγραψα την Κυριακή άφησαν αρκετό υπόλοιπο βενζίνης, καταγράφοντας κατανάλωση 5,1 λ/100χλμ! Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι καταναλώσεις που έχω καταγράψει αυτό τον μήνα που κυκλοφορώ τον Meoni, με χώμα, επαρχιακό αλλά και αρκετή αστική μετακίνηση, κυμαίνονται σε 5,1-5,3 λ/100χλμ, τα 28λ του ρεζερβουάρ μεταφράζονται εύκολα σε 500+ χλμ αυτονομίας.
Όλα τέλεια λοιπόν; Όχι! Ο θόρυβος από το πρόσφατα συντηρημένο και με νέα σωθικά supercompetition τελικό που φοράει ο Meoni είναι εκκωφαντικός και ο λόγος που για πρώτη φορά στη μοτοσυκλετιστική ζωή μου… αγόρασα ωτοασπίδες, τις γνωστές Alpine! Ξεκίνησα από Αθήνα φορώντας τες, δεν τις φορούσα μέσα στη διαδρομή και δεν ήταν πρόβλημα καθώς η χροιά και η ένταση του ήχου ήταν μεταβαλλόμενη, όμως στην επιστροφή νύχτα από τις Πλαταιές ξέχασα να τις βάλω και γύρισα σπίτι με πονοκέφαλο! Πρέπει μάλλον να γίνει μια παγιωμένη διαδικασία, πριν βάλω το κράνος, ακόμα και μέσα στην Αθήνα.
* Οι ρυθμίσεις που είχα στο πιρούνι ήταν 18 κλικ συμπίεση και 20 κλικ επαναφορά από τέρμα σφιχτό-βιδωμένο (14 και 14 αντίστοιχα είναι η basic ρύθμιση), ενώ το αμορτισέρ δούλεψε στη θέση 5 στη συμπίεση (από τις θέσεις 1 έως 7, η 7 είναι τέρμα σφιχτό και 6 η basic ρύθμιση) και στη θέση 4 στην επαναφορά (από τις θέσεις 1 έως 11, η 11 είναι τέρμα σφιχτό και 7 η basic ρύθμιση). Αν ξαναέκανα την ίδια διαδρομή με τις ίδιες συνθήκες, δε θα άλλαζα τίποτα στο πιρούνι, ενώ ίσως δοκίμαζα ένα κλικ "γρηγορότερες" επαναφορές στο αμορτισέρ, δηλαδή στις 4 και 3 αντίστοιχα. Αν σας κάνει εντύπωση η… σχολαστικότητά μου παραπάνω, πιστέψτε με οτι μια σωστά συντηρημένη hi-spec WP ανάρτηση "ακούει" και στα 1-2 κλικ!
