Να πώ και δυό λόγια για τις αβαρίες της εκδρομής:
Εγώ είχα στο ΚΤΜ ένα ράγισμα στο δοχείο διαστολής του ψυγείου. Είχα παρατηρήσει κάποιες σταγόνες στην περιοχή του δοχείου μέρες πρίν την εκδρομή, αλλά δεν πήγε το μυαλό μου. Υπερχείλιση σκέφτηκα λόγω ζέστης. Με τους κραδασμούς το ράγισμα άνοιξε κι άλλο και κρατούσε ψυκτικό μόνο ένα εκατοστό επάνω από τον πάτο του δοχείου. Στο βουνό, η μόνη λύση που σκέφτηκα ήταν να βάλω τσίχλα. Την άπλωσα επάνω από το ράγισμα και η διαρροή μειώθηκε αισθητά. Μία δεύτερη τσίχλα, κάλυψε όλη τη ρωγμή. Η διαρροή σταμάτησε τελείως.
Ένα Africa είχε την ατυχία να του βγεί η αλυσίδα αφού μία πέτρα την έσπρωξε. Η αλυσίδα βγήκε από το πίσω γρανάζι, χαλάρωσε και μαζεύτηκε γύρω από το εμπρός γρανάζι. Μάγκωσε εκεί και έσπρωξε τον άξονα της αλλαγής των ταχυτήτων και τον στράβωσε. Έσπασε επίσης και το καπάκι της μηχανής στο σημείο εκείνο. Είμαστε στο πουθενά, επάνω στο βουνό. Αφού ελευθερώθηκε η αλυσίδα, η μηχανή λειτουργούσε αλλά είχε διαρροή λαδιού. Την επόμενη μέρα, βρέθηκε κατάλληλη τσιμούχα στο Καρπενήσι και αφού ίσιωσε ο άξονας του συλλέκτη ταχυτήτων, τοποθετήθηκε η καινούργια φλάντζα. Με εποξική κόλλα τύπου liquid metal τοποθετήθηκε στη θέση του το σπασμένο κομματάκι του κινητήρα και η διαρροή σταμάτησε τελείως. Το μηχανάκι παρακολούθησε την υπόλοιπη εκδρομή κανονικά.
..και ποιος τα σταματαει!