1. Ποτέ μόνος στο βουνό (καλύτερα ποτέ μόνος πουθενά, αλλά τέλος πάντων.., εκεί που σε βρίσκουν εύκολα, θα πας και μόνος).
2. Γνώρισε καλά το μηχανάκι σου! Το 80% είναι ο αναβάτης (η τεχνική του και η φυσική του κατάσταση). Μαθήματα ασφαλούς οδήγησης και τεχνικής οδήγησης στο χώμα και η προπόνηση μετά από αυτά, είναι το Α και το Ω. Εννοείται ότι η συχνή επαφή σε κάνει καλύτερο αναβάτη!!!
3. Τα μηχανάκια, όσο χοντρά και να είναι, πάνε παντού! Όπου περνάει ένα 640, θα περάσει και GSA. Ο αναβάτης είναι το ερώτημα αν μπορεί. Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα λένε και δείχνουν και το "πώς", άλλοι...
. Το θέμα "ευχαρίστηση" είναι άλλη κουβέντα. Όπως επίσης είναι άλλη κουβέντα " το πώς", ο ρυθμός, η ταχύτητα αν θέλετε. Ναι, το μεγάλο θα πάει πιο επιφυλακτικά, θα περάσει δύσκολα στα σπαστήρια, δε θα καβαλήσει κορμό πεσμένο (κάποιοι αναβάτες το κάνουν ΚΑΙ αυτό!!!) κλπ, κλπ. Θα πάει όμως όπου πάνε και τα υπόλοιπα μεσαία on/off. Βγάζω απέξω μηχανάκια καθαρόαιμα enduro , με βάρος κάτω από 160 κιλά. Άλλη κατηγορία εντελώς κι έξω από τη δική μου φιλοσοφία, μιας και όπου πας, θα το πας με τρέιλερ....
Ό,τι πάει καβάλα 300+χλμ άσφαλτο και μπαίνει και χώμα, αυτό εξετάζω. Σ' αυτό είμαι κατηγορηματικός και το λέω πάλι. Ένα 990/1190, ένα GS/GSA, ένα ΧΤΖ 1200 κλπ, πάνε παντού (όπου πάει κι ένα 640 και πάνω σε βάρος)!!!!!