Olympus Madness Ride 2019 - Photo Story
- Thread starter Blue line
- Ημερομηνία δημιουργίας
vaelsod
Μέλος
- Όνομα
- Ελένη
- Μοτό
- XR 250 Baja & Pegaso 660
Ήταν όλα υπέροχα. Θα ήταν ο τίτλος αν ήταν βιβλίο.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Σάκη που έτρεξε μόνος του κ διοργάνωσε ένα τέτοιο event κ στον Άλεξ που τον βοήθησε αρκετά από ότι κατάλαβα.
Θέλει πολύ χρόνο και πολύ όρεξη για να οργανώσεις κάτι τέτοιο. Θέλει πολλές αντοχές και συνειδητοποίηση ότι εσύ εκείνες τις ημέρες δεν θα περάσεις καλά για να περάσουν όλοι οι άλλοι. Είδα λοιπόν το Σάββατο ένα Σάκη να τρέχει πάνω κάτω να μαζέψει και τους τελευταίους σκορπισμένους νοματαίους. Να περιμένει αρκετή ώρα για τις διάφορες καθυστερήσεις να μην κάνει όλη τη διαδρομή που θα ήθελε να κάνει και στον ρυθμό που θα ήθελε να την κάνει. Και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί να το κάνει αυτό κάποιος αντί απλά να κανονίσει μια βολτα με 5-6 φιλαράκια του ή τέλος πάντων με την παρέα του και να περάσει καλά. Γιατί να καλέσει τόσους άγνωστους κ να ρισκάρει την όποια άτυχη εκβαση. Δεν ξέρω αν έχω βρει την απάντηση πάντως σίγουρα πρέπει να έχει να κάνει με την αγάπη... Την αγάπη για τον τόπο του, την αγάπη για τη μοτοσυκλέτα, την αγάπη για το χώμα και τη θέληση όλο αυτό που εσύ αγαπάς να το δείξεις και να το μεταδώσεις και στους άλλους.
Οπότε και πάλι ένα τεράστιο Ευχαριστώ στον Σάκη.
Προσωπικά το χάρηκα πάρα πολύ. Είχα ένα χρόνο να ανέβω στο XR και να οδηγήσω στο χώμα. Και χάρηκα κυρίως το ότι ευχαριστήθηκα και τη διαδρομή αλλά και το μηχανάκι μου. Η διαδρομή ήταν φανταστική. Όχι εύκολη για το δικό μου επίπεδο. Οδήγησα σε μέρη που δεν έχω ξανά οδηγήσει όπως πάνω στις ράγες ενός παλαιού σιδηροδρόμου ή σε εκείνη την ανηφόρα στην αρχή του Σαββάτου που απο τύχη κατάφερα να την ανέβω, κλπ, κλπ.
Πονάνε όλοι μου οι μύες, το δεξί μου χέρι είναι νεκρό από τενοντίτιδα αλλά θα το ξανάκανα με χαρά!
Χάρηκα που γνώρισα καινούργιους συντρόχους (todor τα σπας) και ξαναείδα όλους τους παλιούς μου φίλους.
Μία συγνώμη από κάποιους που ταλαιπώρησα λόγω του αργου ρυθμού μου, ειδικά προς το τέλος της Κυριακής που είχα ρεταρει. Το μηχανάκι του christoslazy πρέπει να είχε ανάψει στην κατηφόρα από τον Όλυμπο κι ενω του έκανα σήμα να με προσπεράσει και να ακολουθήσει το ρυθμό του εκείνος εκεί σωματοφύλακας! Ενώ οι Korax, Phoinix, Ευθύμης, Skliros, achalatsis (ξεχναω κι άλλα ονόματα) ένιωσαν το βάρος του xr από το οριζόντιο στο κάθετο επίπεδο κάθε φορά που σαβουριαζομουν!!
Παρα ταύτα πότε είπαμε θα ξαναπάμε;
Μόνο να έχω προλάβει να τελειώσω τις φυσικοθεραπείες που θα χρειαστώ!!
Φωτό δεν έχω πολλές, 1-2 θα τις ανεβάσω προσεχώς!
Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Σάκη που έτρεξε μόνος του κ διοργάνωσε ένα τέτοιο event κ στον Άλεξ που τον βοήθησε αρκετά από ότι κατάλαβα.
Θέλει πολύ χρόνο και πολύ όρεξη για να οργανώσεις κάτι τέτοιο. Θέλει πολλές αντοχές και συνειδητοποίηση ότι εσύ εκείνες τις ημέρες δεν θα περάσεις καλά για να περάσουν όλοι οι άλλοι. Είδα λοιπόν το Σάββατο ένα Σάκη να τρέχει πάνω κάτω να μαζέψει και τους τελευταίους σκορπισμένους νοματαίους. Να περιμένει αρκετή ώρα για τις διάφορες καθυστερήσεις να μην κάνει όλη τη διαδρομή που θα ήθελε να κάνει και στον ρυθμό που θα ήθελε να την κάνει. Και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί να το κάνει αυτό κάποιος αντί απλά να κανονίσει μια βολτα με 5-6 φιλαράκια του ή τέλος πάντων με την παρέα του και να περάσει καλά. Γιατί να καλέσει τόσους άγνωστους κ να ρισκάρει την όποια άτυχη εκβαση. Δεν ξέρω αν έχω βρει την απάντηση πάντως σίγουρα πρέπει να έχει να κάνει με την αγάπη... Την αγάπη για τον τόπο του, την αγάπη για τη μοτοσυκλέτα, την αγάπη για το χώμα και τη θέληση όλο αυτό που εσύ αγαπάς να το δείξεις και να το μεταδώσεις και στους άλλους.
Οπότε και πάλι ένα τεράστιο Ευχαριστώ στον Σάκη.
Προσωπικά το χάρηκα πάρα πολύ. Είχα ένα χρόνο να ανέβω στο XR και να οδηγήσω στο χώμα. Και χάρηκα κυρίως το ότι ευχαριστήθηκα και τη διαδρομή αλλά και το μηχανάκι μου. Η διαδρομή ήταν φανταστική. Όχι εύκολη για το δικό μου επίπεδο. Οδήγησα σε μέρη που δεν έχω ξανά οδηγήσει όπως πάνω στις ράγες ενός παλαιού σιδηροδρόμου ή σε εκείνη την ανηφόρα στην αρχή του Σαββάτου που απο τύχη κατάφερα να την ανέβω, κλπ, κλπ.
Πονάνε όλοι μου οι μύες, το δεξί μου χέρι είναι νεκρό από τενοντίτιδα αλλά θα το ξανάκανα με χαρά!
Χάρηκα που γνώρισα καινούργιους συντρόχους (todor τα σπας) και ξαναείδα όλους τους παλιούς μου φίλους.
Μία συγνώμη από κάποιους που ταλαιπώρησα λόγω του αργου ρυθμού μου, ειδικά προς το τέλος της Κυριακής που είχα ρεταρει. Το μηχανάκι του christoslazy πρέπει να είχε ανάψει στην κατηφόρα από τον Όλυμπο κι ενω του έκανα σήμα να με προσπεράσει και να ακολουθήσει το ρυθμό του εκείνος εκεί σωματοφύλακας! Ενώ οι Korax, Phoinix, Ευθύμης, Skliros, achalatsis (ξεχναω κι άλλα ονόματα) ένιωσαν το βάρος του xr από το οριζόντιο στο κάθετο επίπεδο κάθε φορά που σαβουριαζομουν!!
Παρα ταύτα πότε είπαμε θα ξαναπάμε;
Μόνο να έχω προλάβει να τελειώσω τις φυσικοθεραπείες που θα χρειαστώ!!
Φωτό δεν έχω πολλές, 1-2 θα τις ανεβάσω προσεχώς!
achalatsis
Συντρίμ team
Μια προκαταβολή και τα υπόλοιπα σε δόσεις.
Ο Σακης και ο Αλεξανδρος ειχαν την σκεψη να περασουμε μεσα απο γραμμες τρενου.
Στην ζωη πρεπει να τα δοκιμαζουμε ολα και αυτη η πρωτογνωρη εμπειρια για πολλους ηταν τρομακτικη, ιδιως για οσους ηρθαν με βαρια εργαλεια.
Σαθρη μεγαλη κροκαλα πανω απο μεταλλικες ραβδους που σε αναγκαζαν να ανοιγοκλεινεις το γκαζι και διπλα σου οι ραγες να κοιτουν απειλητικα....
Το καναμε και αυτο και σιγουρα μετα απο αυτη την πρωτογνωρη εμπειρια γιναμε ολοι καλυτεροι
Στην ζωη πρεπει να τα δοκιμαζουμε ολα και αυτη η πρωτογνωρη εμπειρια για πολλους ηταν τρομακτικη, ιδιως για οσους ηρθαν με βαρια εργαλεια.
Σαθρη μεγαλη κροκαλα πανω απο μεταλλικες ραβδους που σε αναγκαζαν να ανοιγοκλεινεις το γκαζι και διπλα σου οι ραγες να κοιτουν απειλητικα....
Το καναμε και αυτο και σιγουρα μετα απο αυτη την πρωτογνωρη εμπειρια γιναμε ολοι καλυτεροι
