alx_k
Skipper
Η πανελλήνια συνάντηση enduro θα γινόταν φέτος 25χλμ από το σπίτι μου. Με το που το έμαθα, ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην κολλήσω κι εγώ σε κάποιο γκρουπάκι και να χάσω την βόλτα στα πιστάκια του Πηλίου!
Οι μέρες πέρασαν, το πρόγραμμα της διοργάνωσης με βόλεψε και το ραντεβού δόθηκε νωρίς το πρωί στο κάμπινγκ της διοργάνωσης.
Από τις 08:00 το πρωί, το ήσυχο Πήλιο άρχισε να βουίζει από κάθε λογής μοτοσυκλέτα, τα γέλια και οι φωναχτές συζητήσεις των συμμετέχοντων αναβατών αντηχούσαν σε όλες τις πλαγιές του βουνού και η μέρα προμηνυόταν απολαυστική!
Η ΜΟΤΟΛΕΒ που ήταν και η διοργανώτρια αρχή, έτοιμη από τα ξημερώματα και πανταχού παρόν ώστε το πρόγραμμα να βγει χωρίς προβλήματα και άπαντες να καταευχαριστηθούν, όπως κι έγινε, τις βόλτες που θα λάμβαναν μέρος.
Εμείς (το γκρουπ με τα on-off) μαζευτήκαμε μερικά μέτρα παρακάτω και δειλά δειλά αρχίσαμε να γνωριζόμαστε μεταξύ μας μιας και σχεδόν κανείς μας δεν ήξερε κανέναν! Δε το συναντάς εύκολα αυτό πια, αλλά αν σας τύχει, όπως εμένα, το συναίσθημα είναι πολύ ωραίο και αν δέσει και το γκρουπ, τότε είναι σίγουρο πως στο τέλος θα φύγεις έχοντας κάνει αρκετούς νέους φίλους!
Ο Δημητρης απο την Λάρισα, που μόλις 5 λεπτα πριν που τον ειχα γνωρίσει, μου δινει την πρώτη ποζα του και λεω απο μεσα μου "Αυτή ειναι διάθεση! θα περασουμε ΓΑΜΑΤΑ σήμερα!"
Βαλαμε, μπρος και φυγαμε μονομιας! Η μιση διαδρομη, ισως και παραπανω, αγνωστη σχεδον σε ολους μας συμπεριλαμβανομενου κι εμου.
Πρωτη σταση στο φραγμα Παναγιωτικο, και απο εκει μαχαιρι ανεβασμα εως το δελτα Νεοχωριου.
Απο την αρχη καταλαβαμε οτι κατι δεν παει καλα με αυτο το ζευγαρι με το MK3 τους...
Δεν γινεται να βγαινει πρωτο στα σημεια ανασυγκροτησης, περνώντας απο κομμάτια που ακομη και κανα δυο enduro ειχαν πτωσεις...
Στην ερωτηση μου "τι γινεται ρε παιδια και πατε ετσι με το vara?" ή ειστε θεομουρλοι ή ξερετε να κανετε enduro...
Η απαντηση ηρθε μονομιας και απ τους δυο ταυτοχρονα "κανουμε enduro!". Σας παρουσιαζω τον Γιαννη και την Ραφαελα! Απο Ξανθη και Καβαλα. Η δε Ραφαελα γρηγορα μας εξομολογηθηκε , πως το μικροβιο ειναι εκ γεννετης μιας και ολη η οικογενεια της ασχολειται επι σειρα δεκαετιων με τον μηχανοκινητο αθλητισμο.
Το atv ολα τα λεφτα, οπως και αναβατης του ο Βαγγέλης απο Πτολεμαΐδα! Όργωνε πραγματικά!
Ο Γιωργος, παλιος συμμαθητης που ειχα χρονια να τον δω, μελος της ΜΟΤΟΛΕΒ και σκουπα που δεν αφηνε πισω στο περασμα της!
Τραβηξαμε για Νεοχωρι και καπου μεσα στο χωριο, κανοντας ενα δυο ελιγμους στα στενα του χωριου, βγηκαμε σε ενα απιστευτο χωματοδρομο, απολαυση για τα on-off μας, που μετα απο περιπου 25-30χλμ μας οδηγησε στο εκκλησακι του Αγιου Δημητριου, που βρισκεται στην παραλια της Κλωσσου.
Απιστευτη παραλια, σε απιστευτο μερος και παντελως αγνωστη σε εμενα. Το δε εκκλησακι, που καποτε αποτελεσε και μοναστηρι, κοσμημα για την περιοχη!
...
Οι μέρες πέρασαν, το πρόγραμμα της διοργάνωσης με βόλεψε και το ραντεβού δόθηκε νωρίς το πρωί στο κάμπινγκ της διοργάνωσης.
Από τις 08:00 το πρωί, το ήσυχο Πήλιο άρχισε να βουίζει από κάθε λογής μοτοσυκλέτα, τα γέλια και οι φωναχτές συζητήσεις των συμμετέχοντων αναβατών αντηχούσαν σε όλες τις πλαγιές του βουνού και η μέρα προμηνυόταν απολαυστική!
Η ΜΟΤΟΛΕΒ που ήταν και η διοργανώτρια αρχή, έτοιμη από τα ξημερώματα και πανταχού παρόν ώστε το πρόγραμμα να βγει χωρίς προβλήματα και άπαντες να καταευχαριστηθούν, όπως κι έγινε, τις βόλτες που θα λάμβαναν μέρος.
Εμείς (το γκρουπ με τα on-off) μαζευτήκαμε μερικά μέτρα παρακάτω και δειλά δειλά αρχίσαμε να γνωριζόμαστε μεταξύ μας μιας και σχεδόν κανείς μας δεν ήξερε κανέναν! Δε το συναντάς εύκολα αυτό πια, αλλά αν σας τύχει, όπως εμένα, το συναίσθημα είναι πολύ ωραίο και αν δέσει και το γκρουπ, τότε είναι σίγουρο πως στο τέλος θα φύγεις έχοντας κάνει αρκετούς νέους φίλους!
Ο Δημητρης απο την Λάρισα, που μόλις 5 λεπτα πριν που τον ειχα γνωρίσει, μου δινει την πρώτη ποζα του και λεω απο μεσα μου "Αυτή ειναι διάθεση! θα περασουμε ΓΑΜΑΤΑ σήμερα!"
Βαλαμε, μπρος και φυγαμε μονομιας! Η μιση διαδρομη, ισως και παραπανω, αγνωστη σχεδον σε ολους μας συμπεριλαμβανομενου κι εμου.
Πρωτη σταση στο φραγμα Παναγιωτικο, και απο εκει μαχαιρι ανεβασμα εως το δελτα Νεοχωριου.
Απο την αρχη καταλαβαμε οτι κατι δεν παει καλα με αυτο το ζευγαρι με το MK3 τους...
Δεν γινεται να βγαινει πρωτο στα σημεια ανασυγκροτησης, περνώντας απο κομμάτια που ακομη και κανα δυο enduro ειχαν πτωσεις...
Στην ερωτηση μου "τι γινεται ρε παιδια και πατε ετσι με το vara?" ή ειστε θεομουρλοι ή ξερετε να κανετε enduro...
Η απαντηση ηρθε μονομιας και απ τους δυο ταυτοχρονα "κανουμε enduro!". Σας παρουσιαζω τον Γιαννη και την Ραφαελα! Απο Ξανθη και Καβαλα. Η δε Ραφαελα γρηγορα μας εξομολογηθηκε , πως το μικροβιο ειναι εκ γεννετης μιας και ολη η οικογενεια της ασχολειται επι σειρα δεκαετιων με τον μηχανοκινητο αθλητισμο.
Το atv ολα τα λεφτα, οπως και αναβατης του ο Βαγγέλης απο Πτολεμαΐδα! Όργωνε πραγματικά!
Ο Γιωργος, παλιος συμμαθητης που ειχα χρονια να τον δω, μελος της ΜΟΤΟΛΕΒ και σκουπα που δεν αφηνε πισω στο περασμα της!
Τραβηξαμε για Νεοχωρι και καπου μεσα στο χωριο, κανοντας ενα δυο ελιγμους στα στενα του χωριου, βγηκαμε σε ενα απιστευτο χωματοδρομο, απολαυση για τα on-off μας, που μετα απο περιπου 25-30χλμ μας οδηγησε στο εκκλησακι του Αγιου Δημητριου, που βρισκεται στην παραλια της Κλωσσου.
Απιστευτη παραλια, σε απιστευτο μερος και παντελως αγνωστη σε εμενα. Το δε εκκλησακι, που καποτε αποτελεσε και μοναστηρι, κοσμημα για την περιοχη!
...
~ΤΕΛΟΣ~ 
