όντως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα αλλά και πάλι, η αγορά ενός τέτοιου, όσο παλιό και να είναι είναι ασύμφορη αν δεν κάνει τέτοια χρήση που να αποσβένεις το κόστος συντήρησης. Με τις πρόσφατες αλλαγές στη νομοθεσία που είναι αποτέλεσμα επίμονης και επίπονης εργασίας λίγων κυρίως επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό, είναι πλεον οικονομικότερο να κάνεις εισαγωγή ενός campervan από εξωτερικό. Μόνο φέτος ήρθαν από έξω πάνω από 65 αυτοκινούμενα (αναλογικά την προηγούμενη 10ετία δεν ήρθαν ούτε τα μισά). Ο φόρος εισαγωγής μειώθηκε 75% και καταργήθηκε όπως είπε και ο Στέφανος η αναγραφή των εκπομπών CO2.
Το πρόβλημα όμως είναι οτι δεν υπάρχει ειδικό ευνοϊκό καθεστώς για τα αυτοκινούμενα που ΔΕΝ είναι μέσο καθημερινής μετακίνησης. Εξ' ορισμού μιλάμε για πολλά κυβικά 2000-2500 οπότε μόνο τα τέλη κυκλοφορίας και η ασφάλεια έρχονται κάνα 100άρικο το μήνα. Πολλά επίσης είναι diesel παλιότερης τεχνολογίας και έτσι δεν μπορούν να κυκλοφορούν νόμιμα σε Αθήνα και μεγάλες πόλεις. Υπάρχει επίσης και το φοβερό ελληνικό φαινόμενο των διοδίων που αλλάζει η κλίμακα με βάση το ύψος και έτσι ένα τέτοιο βαν πληρώνει σχεδόν χ3 τα διόδια.
Μεγάλη διαφορά επίσης με έξω είναι το γεγονός οτι ένας ιδιώτης δεν μπορεί να κάνει εύκολα αλλαγή χρήσης ενός επαγγελματικού. Αυτό βάζει φρένο σε όλο το DIY κίνημα που βλέπουμε στο εξωτερικό όπου αγοράζουν παλιά επαγγελματικά βαν, σχολικά, ασθενοφόρα κλπ κλπ και τα μετατρέπουν σε αυτοκινούμενους παράδεισους. Ακόμη και αν έχεις λόγω επαγγέλματος δικαίωμα αγοράς επαγγελματικού οχήματος, δεν μπορείς να κάνεις αυτή την αλλαγή καθώς επιτρέπεται μόνο η μεταφορά αντικειμένων σχετικών με το επάγγελμά σου με τη συνοδεία αντίστοιχων παραστατικών.
Η μόνη επιλογή που μένει είναι η αγορά ενός μεγάλου επιβατικού (7θέσιου, 9θέσιου) και η περιορισμένη μετατροπή του βάζοντας κάτι για ύπνο, άντε και καμιά φορητή τουαλέτα κλπ κλπ. Αυτό όμως δεν είναι λύση για μια πχ οικογένεια 4 ατόμων ή τουλάχιστον δεν είναι εύκολο για τους πολλούς.
Το πρόβλημα όμως είναι οτι δεν υπάρχει ειδικό ευνοϊκό καθεστώς για τα αυτοκινούμενα που ΔΕΝ είναι μέσο καθημερινής μετακίνησης. Εξ' ορισμού μιλάμε για πολλά κυβικά 2000-2500 οπότε μόνο τα τέλη κυκλοφορίας και η ασφάλεια έρχονται κάνα 100άρικο το μήνα. Πολλά επίσης είναι diesel παλιότερης τεχνολογίας και έτσι δεν μπορούν να κυκλοφορούν νόμιμα σε Αθήνα και μεγάλες πόλεις. Υπάρχει επίσης και το φοβερό ελληνικό φαινόμενο των διοδίων που αλλάζει η κλίμακα με βάση το ύψος και έτσι ένα τέτοιο βαν πληρώνει σχεδόν χ3 τα διόδια.
Μεγάλη διαφορά επίσης με έξω είναι το γεγονός οτι ένας ιδιώτης δεν μπορεί να κάνει εύκολα αλλαγή χρήσης ενός επαγγελματικού. Αυτό βάζει φρένο σε όλο το DIY κίνημα που βλέπουμε στο εξωτερικό όπου αγοράζουν παλιά επαγγελματικά βαν, σχολικά, ασθενοφόρα κλπ κλπ και τα μετατρέπουν σε αυτοκινούμενους παράδεισους. Ακόμη και αν έχεις λόγω επαγγέλματος δικαίωμα αγοράς επαγγελματικού οχήματος, δεν μπορείς να κάνεις αυτή την αλλαγή καθώς επιτρέπεται μόνο η μεταφορά αντικειμένων σχετικών με το επάγγελμά σου με τη συνοδεία αντίστοιχων παραστατικών.
Η μόνη επιλογή που μένει είναι η αγορά ενός μεγάλου επιβατικού (7θέσιου, 9θέσιου) και η περιορισμένη μετατροπή του βάζοντας κάτι για ύπνο, άντε και καμιά φορητή τουαλέτα κλπ κλπ. Αυτό όμως δεν είναι λύση για μια πχ οικογένεια 4 ατόμων ή τουλάχιστον δεν είναι εύκολο για τους πολλούς.
