Μία ή δύο φορές. Όταν αγόρασα την μηχανή από την Λαμία οι βαλίτσες ήταν ήδη πανω· όταν έφτασα Αθήνα είχε νυχτώσει και απλά τις έβγαλα χωρίς να παρατηρήσω το σύστημα κουμπώματος. Μήνες μετά, τις είχα γεμίσει αποβραδίς για να ξεκινήσω την άλλη μέρα αξημέρωτα για ένα 4ήμερο στην Πίνδο. Το πρωί λοιπόν, μέσα στο σκοτάδι και νυσταγμένος, επιχείρησα για πρώτη φορά να τις κουμπώσω, αλλά ούτε ήξερα ούτε μπορούσα να διακρίνω τί και πώς· καταλάβαινα ότι κάτι δεν έκανα σωστά με το κούμπωμα, το πάλευα από δω το πάλευα από κει αρκετή ώρα, στο τέλος επειδή είχα αργήσει και θα έστηνα τον σύντροχο ξεκίνησα έτσι. Θα πηγαίναμε όλο επαρχιακά στα Γιάννενα όπου και θα μέναμε· πολύ στροφή δηλαδή. Η μαλακία λοιπόν ήταν ότι επειδή οι βαλίτσες δεν πιάνανε στο κάτω μέρος, στις στροφές κουνιόντουσαν και η μηχανή έκανε σκαλοπάτι (ακριβώς όπως όταν έχει τετραγωνισμένα λάστιχα). Στις διαδρομές που κάναμε τις 4 αυτές μέρες στην Πίνδο είχα βγάλει τις βαλίτσες και τις ξανάβαλα πάνω (πάλι με τον λάθος τρόπο) στην επιστροφή που έγινε από εθνική. Μέρες μετά, κάθησα και παρατήρησα καλά καλά τις βαλίτσες και τις υποδοχές που έχει γι αυτές η μηχανή· και Ω, τί θαύμα! ανακάλυψα το σωστό κούμπωμα! Δεν μπορώ να σου περιγράψω το πόσο χαρούμενος μαλάκας ένιωσα..
