efthymis
Μ.Π.Α.Π.
Την επόμενη το πρωί δε μπορούσα να σηκωθώ,
Ποναγα παντού.
Συνηθως έφευγα γύρω στις 8, ήταν Πέμπτη 9:20 το πρωί και εγώ ακόμη να ξεκινήσω.
Βγαίνω φορτώνω το μοτοσακό χαιρετάω την πολύ φιλοξενη γιαγιά που είχε το κατάλυμα που έμεινα και ξεκινάω για St Hellens.
Στο πρώτο χιλιόμετρο χώμα μπλέκει ένα κλαδί στο πατάκι και κατεβαίνω να το βγάλω. Κοιτάω δεξιά και λείπει η μια βίδα από το υποπλαίσιο.
Σε λίγο σκάει και η σκούπα, με ρωτάνε τι γίνεται λέω το και το. Προσπάθησαν να το φτιάξουμε με άλλη βίδα αλλά χωρίς αποτέλεσμα, οποτε λέω παίδες το κόβω παραλιακά άσφαλτο 120 χλμ κυριλέ!
Η διαδρομή κάθε άλλο παρα αδιάφορη ήταν με ωραία μπλε νερά στο περισσότερο μήκος της διαδρομής στα δεξιά μου και όμορφο καθαρό τοπίο στα αριστερά.
Γρήγορα εφτασα στο st Helen’s όπου βρήκα ένα συνεργείο και πήγα μήπως μου φτιάξει τη βίδα του υποπλαίσιο ωσπου να έρθει η τεχνική υποστήριξη της Ktm.
Ο τύπος έκανε κάτι πατέντες γιατί οι βίδες που είχε δε ταίριαζαν και μετά από λίγο του λέω μεγάλε άστο, είναι και ξένο μηχανάκι θα το φτιάξω μετά όπως πρέπει.
Πέρασα γενικά μια ωραία χαλαρή μέρα χωρίς άγχος με τον ώμο μου ομως σχεδόν κουλό από τη γαμοπροβατινα, οποτε χρειαζόμουν την ξεκούραση. Δε μετάνιωσα που δε βγήκα στο βουνο αν και όλοι επέστρεψαν κατενθουσιασμένοι.
Δεν είναι καθολου εύκολο να κανεις τόσα χλμ κάθε μέρα σε κάθε τεραίν και ειδικά όντας αμάθητος - απροπονητος για τόση συνεχόμενη καταπόνηση.
Το βραδάκι μαζευτήκαμε για τα κλασσικά, φαγητό, καβλαντα, ενημέρωση και μετά νανακια.
Η επόμενη μέρα θα ήταν η τελευταία του ράλι και η πιο πολλά υποσχόμενη!
Ποναγα παντού.
Συνηθως έφευγα γύρω στις 8, ήταν Πέμπτη 9:20 το πρωί και εγώ ακόμη να ξεκινήσω.
Βγαίνω φορτώνω το μοτοσακό χαιρετάω την πολύ φιλοξενη γιαγιά που είχε το κατάλυμα που έμεινα και ξεκινάω για St Hellens.
Στο πρώτο χιλιόμετρο χώμα μπλέκει ένα κλαδί στο πατάκι και κατεβαίνω να το βγάλω. Κοιτάω δεξιά και λείπει η μια βίδα από το υποπλαίσιο.
Σε λίγο σκάει και η σκούπα, με ρωτάνε τι γίνεται λέω το και το. Προσπάθησαν να το φτιάξουμε με άλλη βίδα αλλά χωρίς αποτέλεσμα, οποτε λέω παίδες το κόβω παραλιακά άσφαλτο 120 χλμ κυριλέ!
Η διαδρομή κάθε άλλο παρα αδιάφορη ήταν με ωραία μπλε νερά στο περισσότερο μήκος της διαδρομής στα δεξιά μου και όμορφο καθαρό τοπίο στα αριστερά.
Γρήγορα εφτασα στο st Helen’s όπου βρήκα ένα συνεργείο και πήγα μήπως μου φτιάξει τη βίδα του υποπλαίσιο ωσπου να έρθει η τεχνική υποστήριξη της Ktm.
Ο τύπος έκανε κάτι πατέντες γιατί οι βίδες που είχε δε ταίριαζαν και μετά από λίγο του λέω μεγάλε άστο, είναι και ξένο μηχανάκι θα το φτιάξω μετά όπως πρέπει.
Πέρασα γενικά μια ωραία χαλαρή μέρα χωρίς άγχος με τον ώμο μου ομως σχεδόν κουλό από τη γαμοπροβατινα, οποτε χρειαζόμουν την ξεκούραση. Δε μετάνιωσα που δε βγήκα στο βουνο αν και όλοι επέστρεψαν κατενθουσιασμένοι.
Δεν είναι καθολου εύκολο να κανεις τόσα χλμ κάθε μέρα σε κάθε τεραίν και ειδικά όντας αμάθητος - απροπονητος για τόση συνεχόμενη καταπόνηση.
Το βραδάκι μαζευτήκαμε για τα κλασσικά, φαγητό, καβλαντα, ενημέρωση και μετά νανακια.
Η επόμενη μέρα θα ήταν η τελευταία του ράλι και η πιο πολλά υποσχόμενη!