Test Ride - Εντυπώσεις από μοτοσυκλέτες που δοκιμάσαμε
- Thread starter STF
- Ημερομηνία δημιουργίας
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Βλέπω στο fb δημοσίευση "τεστ ράιντ τράιουμφ" για Πέμπτη και Παρασκευή, μιλάω με το κορίτσι, παίρνω τηλέφωνο κλείνω να πάμε μαζί για το triumph scrambler 1200XE.
To είχαμε καβαλήσει στατικά στο Λαύριο στην εκδήλωση και ήταν ωραίο, εντάξει όχι με άπλα χώρων, αγκαλίτσα αλλά ωραίο.
Το scrambler είναι ακόμα μιά περίπτωση σοβαρής μελέτης του τμήματος μάρκετινγκ και σχεδιασμού. Το βλέπεις. Τελεία, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, ο εγκέφαλός σου έχει γυρίσει κάπου στην εφηβεία, λίγο πριν πλησιάσεις για πρώτη φορά ΤΟ κορίτσι που σου άρεσε, σκύψεις από πάνω της με όλες τις πεταλούδες του πλανήτη στο στομάχι και της δώσεις ένα φιλί. Έχει "όλα τα σωστά" επάνω του, διακριτικό πλαίσιο, διακριτικό ψυγείο, τιμονάρα με χούφτες, στρογγυλό φανάρι, πιρούνι που δείχνει "ντακαρίσιο", αμορτισέρ με πλήρεις ρυθμίσεις, ωραίες γραμμές σε ντεπόζιτο και σέλα, οι εξατμίσεις του είναι μιά ευθεία γραμμή, μακριά από τις πέτρες και στην σωστή θέση για να ψύχονται ντριφτάροντας στις οβάλ πίστες.... Στις ποιές, που; Εμ, ναι, το μάρκετινγκ έχει όρια...
Το άλλο περίεργο με το scrabmler, το οποίο διασκεδαστικά ισχύει σε όλη την σειρά των classics είναι ότι το βασικό μοντέλο είναι πιο κομψό από το ακριβό. Θα μου πεις υποκειμενικό είναι αυτό, αλλά το βασικό twin είναι πολύ πιο όμορφο από τα ακριβότερα αδέρφια του, το speed twin σκαλώνει το μάτι περισσότερο από το thruxton R, με εξαίρεση τους καθρέφτες, μιά γωνιά στην κόλαση για αυτόν που έβαλε "καθρεφταντίβαρα" σε αυτό το μηχανάκι, σε οποιαδήποτε έκδοση. Βλέπεις την Λένα Όλιν με τις καμπύλες της που είναι η "ακριβή και εντυπωσιακή" και σου σκάει η Ζυλιέτ Μπινός με το χαριτωμένο μουτράκι και την γοητεία την απροσδιόριστη και έχεις φύγει εκκλησία πριν το καταλάβεις, Ντάνιελ Ντέι Λιούις παιδί μου εγώ σε νιώθω (διάβαζα την Αθανασία του Κούντερα και θυμήθηκα και το άλλο αριστούργημα πρόσφατα).
Keyless, για το οποίο έχω διαβάσει ότι η triumph δεν το έχει κάνει και πολύ σωστά και κάθε τρίμηνο πεθαίνει η μπαταρία του (και στα άλλα μοντέλα, όχι μόνο σε αυτό) οπότε πρέπει να κουβαλάς μία μαζί. Τσέπη το κλειδί, μου δείχνουν τα βασικά γιατί δεν είχα και σκοπό να παίξω με τις ρυθμίσεις, πάμε. Ναι το μηχανάκι είναι ψηλό, αλλά δίνει μιά κωμικά ανάλαφρη αίσθηση στατικά. Νομίζω δεν έχει μεγάλη διαφορά από το fazer σε βάρος, αλλά μοιάζει πουπουλάκι. Παίρνει μπρος όμορφα χωρίς να ζορίζεται και η έξτρα Arrow αφήνει ένα γλυκό μπουμπουνητό. Περνάει το πόδι από πάνω, η σέλα είναι σκληρή σαν της ΚΤΜ, πράγμα που μου αρέσει, πρώτη χωρίς περίεργους θορύβους και πάμε. Ο συμπλέκτης αστεία μαλακός αλλά πιάνει σχεδόν εκεί που είναι να τον αφήσεις και δεν με βολεύει πολύ αυτό, η γκαζιέρα επίσης μαλακή αλλά "τόσο όσο" δεν την νιώθω σαν ψεύτικο παιχνίδι. Κατεβαίνω πεζοδρόμιο, η εμπρός ανάρτηση δεν κατάλαβε τίποτα, πίσω είναι σφιχτή η απόσβεση και περνάει τα χτυπήματα στην σέλα, εντύπωση που δεν άλλαξε στην διαδρομή (κυνήγησα ότι λακκούβα και κατσαρή άσφαλτο βρήκα). Ο κινητήρας έχει δύναμη, δεν σου κάνει για 1200άρι για κάποιο περίεργο λόγο, είναι κρύο το μηχανάκι και αλλάζω όπως και στο fazer χαμηλά, δεν λείπει κάτι αλλά δεν εντυπωσιάζει κάτι. Η εξάτμιση κάνει υπέροχο "θόρυβο", μπάσο στο άνοιγμα χωρίς να ενοχλεί και πολύ διακριτικά σκασίματα στο κλείσιμο, απόλαυση που δεν θα σε κουράσει στο τέλος μιάς μεγάλης ημερήσιας βόλτας. Η εξάτμιση δεν βγάζει ζέστη και απορώ τι γράφουν οι άλλοι που το οδήγησαν από ξένα φόρα, ακουμπάω το πόδι επάνω κανονικά με το τζιν. Βρίσκω έναν κλειστό και ελεγχόμενης κυκλοφορίας δρόμο και ανοίγω ως τα 140. Το scrambler με έχει σε μιά θέση επιθετική, η οποία δεν είναι ακριβώς σκυφτή αλλά απέχει και από το "καμαρωτό κατάρτι" και η οποία τελικά είναι τέλεια για ανοιχτό δρόμο γιατί σε μιά τέτοια ταχύτητα με την οποία ταξιδεύω χαλαρότατα δεν με πιέζει ο αέρας αφού απλά εξουδετερώνει το βάρος μου, το κράνος είναι ήσυχο σε καθαρό αέρα και δεν υπάρχει τίποτα που να χαλάει την ηρεμία. Όλα αυτά καλοκαίρι βέβαια, γιατί χειμώνα ή υπό βροχή δεν ξέρω αν θα μου άρεσε η τόση ανοιχτωσιά μπροστά μου, για αυτό όμως υπάρχουν δύο ζελατίνες στα αξεσουάρ.
Βγαίνω από τον κλειστό ελεγχόμενο δρόμο που λέγαμε και μπαίνω σε στενά. Στο πρώτο φανάρι η κόλαση του σχεδιαστή των καθρεφτών των thruxton έχει μετακομίσει στο δεξί μου μπούτι ΓΟΥΑΤΔΕΦωτιά πήρε το μηχανάκι; Όχι, απλά ζεστάθηκαν τα μέταλλα και στα επόμενα φανάρια που μπήκε και λίγο το βεντιλατέρ το πράγμα έγινε λίγο χειρότερο. Μόλις κινηθείς, με οποιαδήποτε ταχύτητα, η ζέστη "χάνεται" όμως, κάτι είναι και αυτό. Στα στενά λοιπόν το scrambler ελίσσεται με χάρη σαν μπαλαρίνα, όσο του επιτρέπει το τιμόνι που είναι μεγάααααλο. Θα μου πεις τώρα κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις με το τιμόνι και το μηχανάκι δεν είναι παπί, παρά το γεγονός ότι δεν το νιώθεις ούτε μεγάλο ούτε βαρύ ούτε 1200 γενικά και στον πιο ανοιχτό δρόμο σε αφήνει να οδηγείς χωρίς να βάζεις δύναμη. Φαντάζομαι ότι αν το είχα μιά δυό μέρες θα το συνήθιζα και αυτό, στην παρούσα φάση απλά σκεφτόμουν ότι θα "κόβει αυτοκίνητα στην μέση" περνώντας και θα σπάει όλους τους καθρέφτες, που δεν έγινε γιατί περνούσε από πάνω, αλλά ξένο μηχανάκι, σεβασμός. Στην κίνηση που με νοιάζουν οι καθρέφτες, δεν έχουν την τέλεια ορατότητα γιατί κλείνει λίγο από το πεδίο το χέρι και δεν βλέπω ακριβώς πίσω μου, βέβαια τώρα και αυτό λίγο συνήθεια είναι και ίσως κάποιος λιγότερο ογκώδης να μην το θεωρήσει θέμα. Το κιβώτιο δεν με έχει απασχολήσει ούτε με θορύβους ούτε με ασάφειες ούτε με περίεργες διαδρομές, πράγμα πάντοτε καλό. Από την αλυσίδα δεν νιώθω τίποτα περίεργο, σε μερικά μηχανάκια το καταλαβαίνεις πολύ το άνοιξε/κλείσε και δεν ακούγονται χτυπήματα ή τριβές. Η τροφοδοσία του κινητήρα είναι τέλεια. Το δούλεμά του είναι ασυνήθιστο. Στο ρελαντί τον νιώθεις λίγο απρόθυμο (χωρίς να κάνει κάτι περίεργο) κυρίως γιατί το ψηφιακό γκάζι αργεί να του δώσει σήμα να ανεβάσει στροφές. Αποφεύγονται τα αστεία όπως η ξερογκαζιά που είχα τραβήξει άθελά μου στο 1050, δίνεται η εντύπωση του "απίθανα βαρέος στροφάλου που φρενάρει το μοτέρ" η οποία ευθύς αμέσως χάνεται. Τράβηγμα πολύ ωραίο και γραμμικό ως τις 5000 στροφές περίπου, μετά ανεβάζει αλλά όχι με την ίδια όρεξη. Χρειάζεται να το στροφάρεις ψηλά; Ούτε καν, shortshifting παιχνιδάκι με αυτό το κιβώτιο και τον συμπλέκτη πούπουλο και σερφινγκ στην ροπή του. Χωρίς κανέναν ήχο που να σε ξενίζει και με κραδασμούς που είναι αυτοί ακριβώς που πρέπει για να νιώθεις ότι κάτι δουλεύει από κάτω σου, τόσο βίντατζ που να σε δονεί με ηδονή, τόσο μοντέρνο που να μην σε πονέσουν οι καρποί σου ή να μουδιάσουν άλλα σημεία του σώματος από το γκαπαγκαπα.
Το πίσω φρένο το τσαρούχωσα στην Καλλιρόης επίτηδες και μπαίνει εύκολα το ABS, όπως όλα δηλαδή. Το εμπρός το δοκίμασα σε σημείο που υπήρχε γυαλιστερή άσφαλτος και άπλα και δεν το κατάλαβα να μπαίνει. Η ανάρτηση εμπρός ακόμα και υπό πίεση συμπιέζεται χωρίς να "γκρεμίζεται" και να σε ανησυχεί, τα φρένα είναι πολύ ωραία γιατί δεν δαγκώνουν απότομα να σε τρομάξουν (ή να ενεργοποιήσουν το ABS πριν πάρει βάρος το λάστιχο) και έχουν γραμμικότητα στην ανταπόκρισή τους με την πίεση στην μανέτα. Αυτό που διαπίστωσα με χαρά φτάνοντας πίσω στην αντιπροσωπεία είναι ότι η σέλα δεν με είχε ενοχλήσει σε τίποτα, τα πόδια μου ήταν άνετα, η μέση μου το ίδιο, γενικά η θέση οδήγησης ήταν ξεκούραστη. Δυστυχώς (και ευτυχώς λόγω της εξάτμισης) δεν πρόλαβε να έρθει το κορίτσι για να έχω μιά ιδέα στο θέμα δικάβαλου και στο αν η εντύπωσή μου για την σέλα οφείλεται στο ότι είχα τον χώρο να κάτσω όπου με βολεύει στο μήκος της. Κατανάλωση από το εξωτερικό διαβάζω για κάτω από 5λ/100, στο όργανο έγραφε μέση 5.5 αν θυμάμαι καλά, αθάνατε κάφρε έλληνα... Μιλώντας για το όργανο, μικρές οι ενδείξεις αλλά ευδιάκριτες, πλην του στροφόμετρου που δεν με βόλεψε στην ανάγνωση, ίσως θέλει το μάτι προπόνηση στο να πέφτει εκεί. Σημείο που δεν θα έχουμε ποτέ άποψη από test ride είναι τα φώτα, ειδικά το αν επαρκούν για βόλτα σε σκοτεινό επαρχιακό, στον οποίο σε προκαλεί να χαθείς το υπόλοιπο σύνολο.
Το μηχανάκι είναι το τέλειο δεύτερο για βόλτες ή ένα αρκετά καλό "ένα για όλα" για όποιον δεν θέλει δύο άτομα και να πάει μακριά. Αναλόγως του πόσο "κέντρο πόλης" περιλαμβάνει η ημέρα σου μπορεί το ζήτημα της εξάτμισης να μην το θεωρήσεις ποτέ ενοχλητικό, μπορεί με μιά στρώση κεραμικού υλικού ή αν βγάλεις τον καταλύτη να μην αποτελέσει και πρόβλημα υπό καμία συνθήκη. Και με λίγο παιχνίδι στα ρυθμιστικά, ίσως πιο χαλαρή απόσβεση συμπίεσης, φαντάζομαι ότι και το πίσω θα σταματήσει να χτυπάει. Φόρτωμα δεν παίρνει πολύ, μιά πλαϊνή τσάντα, μιά σχάρα για σάκο πίσω και tankbag, για διακοπές ενός ανθρώπου φτάνουν και περισσεύουν. Χαλαρά το φαντάζομαι να κάνει trOFFy και να μένει άπλυτο, με γρατζουνιές και λίγα χτυπήματα στο ρεζερβουάρ, το σχέδιο το επιτρέπει, αλώνι και σαλόνι.
Ανεβαίνοντας στο fazer για να φύγω είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Στο ιδανικό γκαράζ, το scrambler έχει θέση μεταξύ άλλων. Μόνο που το κοιτάω φτάνει
To είχαμε καβαλήσει στατικά στο Λαύριο στην εκδήλωση και ήταν ωραίο, εντάξει όχι με άπλα χώρων, αγκαλίτσα αλλά ωραίο.
Το scrambler είναι ακόμα μιά περίπτωση σοβαρής μελέτης του τμήματος μάρκετινγκ και σχεδιασμού. Το βλέπεις. Τελεία, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, ο εγκέφαλός σου έχει γυρίσει κάπου στην εφηβεία, λίγο πριν πλησιάσεις για πρώτη φορά ΤΟ κορίτσι που σου άρεσε, σκύψεις από πάνω της με όλες τις πεταλούδες του πλανήτη στο στομάχι και της δώσεις ένα φιλί. Έχει "όλα τα σωστά" επάνω του, διακριτικό πλαίσιο, διακριτικό ψυγείο, τιμονάρα με χούφτες, στρογγυλό φανάρι, πιρούνι που δείχνει "ντακαρίσιο", αμορτισέρ με πλήρεις ρυθμίσεις, ωραίες γραμμές σε ντεπόζιτο και σέλα, οι εξατμίσεις του είναι μιά ευθεία γραμμή, μακριά από τις πέτρες και στην σωστή θέση για να ψύχονται ντριφτάροντας στις οβάλ πίστες.... Στις ποιές, που; Εμ, ναι, το μάρκετινγκ έχει όρια...
Το άλλο περίεργο με το scrabmler, το οποίο διασκεδαστικά ισχύει σε όλη την σειρά των classics είναι ότι το βασικό μοντέλο είναι πιο κομψό από το ακριβό. Θα μου πεις υποκειμενικό είναι αυτό, αλλά το βασικό twin είναι πολύ πιο όμορφο από τα ακριβότερα αδέρφια του, το speed twin σκαλώνει το μάτι περισσότερο από το thruxton R, με εξαίρεση τους καθρέφτες, μιά γωνιά στην κόλαση για αυτόν που έβαλε "καθρεφταντίβαρα" σε αυτό το μηχανάκι, σε οποιαδήποτε έκδοση. Βλέπεις την Λένα Όλιν με τις καμπύλες της που είναι η "ακριβή και εντυπωσιακή" και σου σκάει η Ζυλιέτ Μπινός με το χαριτωμένο μουτράκι και την γοητεία την απροσδιόριστη και έχεις φύγει εκκλησία πριν το καταλάβεις, Ντάνιελ Ντέι Λιούις παιδί μου εγώ σε νιώθω (διάβαζα την Αθανασία του Κούντερα και θυμήθηκα και το άλλο αριστούργημα πρόσφατα).
Keyless, για το οποίο έχω διαβάσει ότι η triumph δεν το έχει κάνει και πολύ σωστά και κάθε τρίμηνο πεθαίνει η μπαταρία του (και στα άλλα μοντέλα, όχι μόνο σε αυτό) οπότε πρέπει να κουβαλάς μία μαζί. Τσέπη το κλειδί, μου δείχνουν τα βασικά γιατί δεν είχα και σκοπό να παίξω με τις ρυθμίσεις, πάμε. Ναι το μηχανάκι είναι ψηλό, αλλά δίνει μιά κωμικά ανάλαφρη αίσθηση στατικά. Νομίζω δεν έχει μεγάλη διαφορά από το fazer σε βάρος, αλλά μοιάζει πουπουλάκι. Παίρνει μπρος όμορφα χωρίς να ζορίζεται και η έξτρα Arrow αφήνει ένα γλυκό μπουμπουνητό. Περνάει το πόδι από πάνω, η σέλα είναι σκληρή σαν της ΚΤΜ, πράγμα που μου αρέσει, πρώτη χωρίς περίεργους θορύβους και πάμε. Ο συμπλέκτης αστεία μαλακός αλλά πιάνει σχεδόν εκεί που είναι να τον αφήσεις και δεν με βολεύει πολύ αυτό, η γκαζιέρα επίσης μαλακή αλλά "τόσο όσο" δεν την νιώθω σαν ψεύτικο παιχνίδι. Κατεβαίνω πεζοδρόμιο, η εμπρός ανάρτηση δεν κατάλαβε τίποτα, πίσω είναι σφιχτή η απόσβεση και περνάει τα χτυπήματα στην σέλα, εντύπωση που δεν άλλαξε στην διαδρομή (κυνήγησα ότι λακκούβα και κατσαρή άσφαλτο βρήκα). Ο κινητήρας έχει δύναμη, δεν σου κάνει για 1200άρι για κάποιο περίεργο λόγο, είναι κρύο το μηχανάκι και αλλάζω όπως και στο fazer χαμηλά, δεν λείπει κάτι αλλά δεν εντυπωσιάζει κάτι. Η εξάτμιση κάνει υπέροχο "θόρυβο", μπάσο στο άνοιγμα χωρίς να ενοχλεί και πολύ διακριτικά σκασίματα στο κλείσιμο, απόλαυση που δεν θα σε κουράσει στο τέλος μιάς μεγάλης ημερήσιας βόλτας. Η εξάτμιση δεν βγάζει ζέστη και απορώ τι γράφουν οι άλλοι που το οδήγησαν από ξένα φόρα, ακουμπάω το πόδι επάνω κανονικά με το τζιν. Βρίσκω έναν κλειστό και ελεγχόμενης κυκλοφορίας δρόμο και ανοίγω ως τα 140. Το scrambler με έχει σε μιά θέση επιθετική, η οποία δεν είναι ακριβώς σκυφτή αλλά απέχει και από το "καμαρωτό κατάρτι" και η οποία τελικά είναι τέλεια για ανοιχτό δρόμο γιατί σε μιά τέτοια ταχύτητα με την οποία ταξιδεύω χαλαρότατα δεν με πιέζει ο αέρας αφού απλά εξουδετερώνει το βάρος μου, το κράνος είναι ήσυχο σε καθαρό αέρα και δεν υπάρχει τίποτα που να χαλάει την ηρεμία. Όλα αυτά καλοκαίρι βέβαια, γιατί χειμώνα ή υπό βροχή δεν ξέρω αν θα μου άρεσε η τόση ανοιχτωσιά μπροστά μου, για αυτό όμως υπάρχουν δύο ζελατίνες στα αξεσουάρ.
Βγαίνω από τον κλειστό ελεγχόμενο δρόμο που λέγαμε και μπαίνω σε στενά. Στο πρώτο φανάρι η κόλαση του σχεδιαστή των καθρεφτών των thruxton έχει μετακομίσει στο δεξί μου μπούτι ΓΟΥΑΤΔΕΦωτιά πήρε το μηχανάκι; Όχι, απλά ζεστάθηκαν τα μέταλλα και στα επόμενα φανάρια που μπήκε και λίγο το βεντιλατέρ το πράγμα έγινε λίγο χειρότερο. Μόλις κινηθείς, με οποιαδήποτε ταχύτητα, η ζέστη "χάνεται" όμως, κάτι είναι και αυτό. Στα στενά λοιπόν το scrambler ελίσσεται με χάρη σαν μπαλαρίνα, όσο του επιτρέπει το τιμόνι που είναι μεγάααααλο. Θα μου πεις τώρα κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις με το τιμόνι και το μηχανάκι δεν είναι παπί, παρά το γεγονός ότι δεν το νιώθεις ούτε μεγάλο ούτε βαρύ ούτε 1200 γενικά και στον πιο ανοιχτό δρόμο σε αφήνει να οδηγείς χωρίς να βάζεις δύναμη. Φαντάζομαι ότι αν το είχα μιά δυό μέρες θα το συνήθιζα και αυτό, στην παρούσα φάση απλά σκεφτόμουν ότι θα "κόβει αυτοκίνητα στην μέση" περνώντας και θα σπάει όλους τους καθρέφτες, που δεν έγινε γιατί περνούσε από πάνω, αλλά ξένο μηχανάκι, σεβασμός. Στην κίνηση που με νοιάζουν οι καθρέφτες, δεν έχουν την τέλεια ορατότητα γιατί κλείνει λίγο από το πεδίο το χέρι και δεν βλέπω ακριβώς πίσω μου, βέβαια τώρα και αυτό λίγο συνήθεια είναι και ίσως κάποιος λιγότερο ογκώδης να μην το θεωρήσει θέμα. Το κιβώτιο δεν με έχει απασχολήσει ούτε με θορύβους ούτε με ασάφειες ούτε με περίεργες διαδρομές, πράγμα πάντοτε καλό. Από την αλυσίδα δεν νιώθω τίποτα περίεργο, σε μερικά μηχανάκια το καταλαβαίνεις πολύ το άνοιξε/κλείσε και δεν ακούγονται χτυπήματα ή τριβές. Η τροφοδοσία του κινητήρα είναι τέλεια. Το δούλεμά του είναι ασυνήθιστο. Στο ρελαντί τον νιώθεις λίγο απρόθυμο (χωρίς να κάνει κάτι περίεργο) κυρίως γιατί το ψηφιακό γκάζι αργεί να του δώσει σήμα να ανεβάσει στροφές. Αποφεύγονται τα αστεία όπως η ξερογκαζιά που είχα τραβήξει άθελά μου στο 1050, δίνεται η εντύπωση του "απίθανα βαρέος στροφάλου που φρενάρει το μοτέρ" η οποία ευθύς αμέσως χάνεται. Τράβηγμα πολύ ωραίο και γραμμικό ως τις 5000 στροφές περίπου, μετά ανεβάζει αλλά όχι με την ίδια όρεξη. Χρειάζεται να το στροφάρεις ψηλά; Ούτε καν, shortshifting παιχνιδάκι με αυτό το κιβώτιο και τον συμπλέκτη πούπουλο και σερφινγκ στην ροπή του. Χωρίς κανέναν ήχο που να σε ξενίζει και με κραδασμούς που είναι αυτοί ακριβώς που πρέπει για να νιώθεις ότι κάτι δουλεύει από κάτω σου, τόσο βίντατζ που να σε δονεί με ηδονή, τόσο μοντέρνο που να μην σε πονέσουν οι καρποί σου ή να μουδιάσουν άλλα σημεία του σώματος από το γκαπαγκαπα.
Το πίσω φρένο το τσαρούχωσα στην Καλλιρόης επίτηδες και μπαίνει εύκολα το ABS, όπως όλα δηλαδή. Το εμπρός το δοκίμασα σε σημείο που υπήρχε γυαλιστερή άσφαλτος και άπλα και δεν το κατάλαβα να μπαίνει. Η ανάρτηση εμπρός ακόμα και υπό πίεση συμπιέζεται χωρίς να "γκρεμίζεται" και να σε ανησυχεί, τα φρένα είναι πολύ ωραία γιατί δεν δαγκώνουν απότομα να σε τρομάξουν (ή να ενεργοποιήσουν το ABS πριν πάρει βάρος το λάστιχο) και έχουν γραμμικότητα στην ανταπόκρισή τους με την πίεση στην μανέτα. Αυτό που διαπίστωσα με χαρά φτάνοντας πίσω στην αντιπροσωπεία είναι ότι η σέλα δεν με είχε ενοχλήσει σε τίποτα, τα πόδια μου ήταν άνετα, η μέση μου το ίδιο, γενικά η θέση οδήγησης ήταν ξεκούραστη. Δυστυχώς (και ευτυχώς λόγω της εξάτμισης) δεν πρόλαβε να έρθει το κορίτσι για να έχω μιά ιδέα στο θέμα δικάβαλου και στο αν η εντύπωσή μου για την σέλα οφείλεται στο ότι είχα τον χώρο να κάτσω όπου με βολεύει στο μήκος της. Κατανάλωση από το εξωτερικό διαβάζω για κάτω από 5λ/100, στο όργανο έγραφε μέση 5.5 αν θυμάμαι καλά, αθάνατε κάφρε έλληνα... Μιλώντας για το όργανο, μικρές οι ενδείξεις αλλά ευδιάκριτες, πλην του στροφόμετρου που δεν με βόλεψε στην ανάγνωση, ίσως θέλει το μάτι προπόνηση στο να πέφτει εκεί. Σημείο που δεν θα έχουμε ποτέ άποψη από test ride είναι τα φώτα, ειδικά το αν επαρκούν για βόλτα σε σκοτεινό επαρχιακό, στον οποίο σε προκαλεί να χαθείς το υπόλοιπο σύνολο.
Το μηχανάκι είναι το τέλειο δεύτερο για βόλτες ή ένα αρκετά καλό "ένα για όλα" για όποιον δεν θέλει δύο άτομα και να πάει μακριά. Αναλόγως του πόσο "κέντρο πόλης" περιλαμβάνει η ημέρα σου μπορεί το ζήτημα της εξάτμισης να μην το θεωρήσεις ποτέ ενοχλητικό, μπορεί με μιά στρώση κεραμικού υλικού ή αν βγάλεις τον καταλύτη να μην αποτελέσει και πρόβλημα υπό καμία συνθήκη. Και με λίγο παιχνίδι στα ρυθμιστικά, ίσως πιο χαλαρή απόσβεση συμπίεσης, φαντάζομαι ότι και το πίσω θα σταματήσει να χτυπάει. Φόρτωμα δεν παίρνει πολύ, μιά πλαϊνή τσάντα, μιά σχάρα για σάκο πίσω και tankbag, για διακοπές ενός ανθρώπου φτάνουν και περισσεύουν. Χαλαρά το φαντάζομαι να κάνει trOFFy και να μένει άπλυτο, με γρατζουνιές και λίγα χτυπήματα στο ρεζερβουάρ, το σχέδιο το επιτρέπει, αλώνι και σαλόνι.
Ανεβαίνοντας στο fazer για να φύγω είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Στο ιδανικό γκαράζ, το scrambler έχει θέση μεταξύ άλλων. Μόνο που το κοιτάω φτάνει
al800
Μέλος
Λογοτεχνικό κείμενο...που αρμόζει να κοσμεί κάποιο περιοδικό μοτοσυκλετιστικού τύπου...Ωστόσο το ρεζουμέ ειναι στο τέλος...το μηχανάκι είναι το τέλειο δεύτερο για βόλτες...ή όπως θα έλεγα εγώ αρκετά καλό για κάποιον που ψάχνει γυμνό...Κοινώς όσον αφορά σε ολόκληρη τη ρετρο κατηγορία στο τέλος του κειμένου πρέπει να υπάρχει η υπενθύμιση ότι μετά τις πεταλούδες στο στομάχι, έρχεται η σκληρή πραγματικότητα...
al800
Μέλος
15 το XC και το πολύ off road XE 16.000...μεταξυ μας και θεωρητικά μιλώντας είναι πολύ καλύτερες επιλογές από το r ninet scrambler και Urban g/s της BMW...το στυλ όμως κοστίζει... Το συγκρίνω με τα πε εμ φε γιατί είναι τα μόνα ρετρό με στυλ σκραμπλερ και off road εμφάνιση στα 1200 κυβικά...όταν βγάλει η Ducati και το 1100 desert sled θα αναβαθμιστεί κι άλλο η κατηγορία και ο ανταγωνισμός...
Τελευταία επεξεργασία:
Που ακριβώς είναι Καλύτερα?
Ρωτάω γιατί έχω κάνει βόλτα με το r ninet και ήταν εντυπωσιακό σε λειτουργία αναρτήσεις ποιότητα κύλισης.
Δεν θα έπαιρνα ποτέ τέτοιο όχημα εκτός και καθόταν το Τζόκερ που δεν παίζω.... Αλλα έχουν πλάκα
al800
Μέλος
Είναι στο ότι τα Xc και XE δικαιολογούν τον τίτλο scrambler λόγω διαδρομής ανάρτησης κτλ ενώ τα r ninet έχουν απλά την εμφάνιση. Δηλαδή είναι μόνο για άσφαλτο. Ακόμα και η θεση του σώματος είναι καθαρά street στα bmw
συνολικά γεροξεκουτη είναι καλύτερο το τραιουμφ
μπορείς να κάνεις περισσότερα πράματα
από ταξίδι μέχρι εντουρο τραβελ
μιλώ για το πιο φθηνό τραιουμφ την πιο κλασική εκδοχή
amyroukai
Big Membered Wunderkind
To "πρώτο" RnineT, μς τους 17άρηδες και τις ρυθμιζόμενες από το S1000RR εμπρός ναι μάλιστα, αλλά πάλι νομίζω ότι το ThruxtonR είναι λίγο πιο ευρύχωρο και έχει πλήρεις ρυθμίσεις πίσω που αν θυμάμαι σωστά μόνο επαναφορά έχει το BMW.
Σε σύγκριση με την υπόλοιπη οικογένεια nineT και ειδικά το Urban GS το οποίο θεωρητικά είναι στην κατηγορία του scrambler XC, έχουμε: Λιγότερο χώρο για αναβάτη στο BMW (πιο σφιχτό τρίγωνο σέλα/μαρσπιέ/τιμόνι), μικρότερες διαδρομές αναρτήσεων, ζάντες χυτές, πιο απλά φρένα. Απέναντι στο XE δεν υπάρχει τίποτα.
Γενικά η τιμή του είναι ψηλά (θεωρώ ότι το XC έπρεπε να έχει μεγαλύτερη διαφορά προς τα κάτω) και μόλις φορτώσεις και κανένα εξτραδάκι έχεις φτάσει χρήματα 1290R και η λογική της αγοράς πάει περίπατο. Αγοράζοντας με την καρδιά και με το μάτι, δεν παίζει τίποτα δίπλα του, το μηχανάκι είναι έργο τέχνης. Το μόνο ψεγάδι οπτικά είναι η περιοχή εμπρός από το μοτέρ, χαμηλά στην ποδιά. Μικρό το κακό.
Σε σύγκριση με την υπόλοιπη οικογένεια nineT και ειδικά το Urban GS το οποίο θεωρητικά είναι στην κατηγορία του scrambler XC, έχουμε: Λιγότερο χώρο για αναβάτη στο BMW (πιο σφιχτό τρίγωνο σέλα/μαρσπιέ/τιμόνι), μικρότερες διαδρομές αναρτήσεων, ζάντες χυτές, πιο απλά φρένα. Απέναντι στο XE δεν υπάρχει τίποτα.
Γενικά η τιμή του είναι ψηλά (θεωρώ ότι το XC έπρεπε να έχει μεγαλύτερη διαφορά προς τα κάτω) και μόλις φορτώσεις και κανένα εξτραδάκι έχεις φτάσει χρήματα 1290R και η λογική της αγοράς πάει περίπατο. Αγοράζοντας με την καρδιά και με το μάτι, δεν παίζει τίποτα δίπλα του, το μηχανάκι είναι έργο τέχνης. Το μόνο ψεγάδι οπτικά είναι η περιοχή εμπρός από το μοτέρ, χαμηλά στην ποδιά. Μικρό το κακό.
al800
Μέλος
Κι εγώ έχω οδηγήσει 2 r ninet αλλά δεν έχω οδηγήσει τα 1200αρια triumph και για αυτό έγραψα θεωρητικά τα triumph φαίνονται καλύτερα.
al800
Μέλος
Τα μηχανάκια αυτά είναι έργα τέχνης...αλλά τα έργα τέχνης είναι για τα μουσεία ή την πίστα...δεν ξέρω αν κανένας κάτοχος πότε θα το έπαιρνε στο troffy. Το Urban g/s που οδήγησα μου έκανε αρνητική εντύπωση ότι δεν έχει χειρολαβές συνεπιβάτη. Έλεγα αποκλείεται να μην έβαλαν οι Γερμανοί...κάπου θα τις έχουν κρυμμένες όπως οι Ιταλοί στο δικό τους scrambler. Αλλά δεν τις βρήκα τελικά. Το r ninet το standard με το 17αρι είχε USD μπροστά και γενικά έστριβε και στεκόταν καλύτερα από το Urban g/s στο οποίο φορεσα μια μάσκα ένα ρύγχος και μια ωραία σε ήχο εξάτμιση και είπαν πάμε τώρα να εισπράξουμε...
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Αν το πάρεις κάνοντας το .... παξιμάδι και τρέμεις μην το ακουμπήσει σκόνη, ναι, αλλά δεν θα το χαρείς πουθενά, μάλλον κακώς το πήρες. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι αγοραστές, καλό για τον επόμενο ιδιοκτήτη.
Με αυτές τις αναρτήσεις, το ζύγισμα, την αυτονομία των 300χλμ και trOFFy και Hellas Rally και Odyssey και ό,τι θες κάνει. "Τσαλακωμένο" θα είναι και πιο όμορφο.
Με αυτές τις αναρτήσεις, το ζύγισμα, την αυτονομία των 300χλμ και trOFFy και Hellas Rally και Odyssey και ό,τι θες κάνει. "Τσαλακωμένο" θα είναι και πιο όμορφο.
al800
Μέλος
Ναι αλλά στην τελική δε φτιάχτηκε για να τσαλακώνεται...δλδ όταν θα σου πέσει αυτό δε θα τσαλακωθει όπως ένα adve μηχανάκι...και όταν θα αρχίσεις να το φορτώνεις με κάγκελα και διάφορα άλλα προστατευτικά θα γίνει από έργο τέχνης ...πάρεργο...εάν τα έφτιαχναν οι εταιριες για να τσαλακωνονται τότε θα είχαμε μείνει στην εποχή των scrambler...δε θα υπήρχαν οι on off μηχανές και η adve κατηγορία...τώρα ο καθένας μπορεί το μηχανάκι του να το κάνει ο,τι θέλει...
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Είναι διακριτικά όλα.
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Το χαμηλό θα ψώνιζα, το ψηλό λένε σε ψεκάζει με όλο τον δρόμο
Έκτρωμα... Στα δικά μου μάτια.Είναι διακριτικά όλα.
Η εξάτμιση σούπερ ποζε δικανο σταιλ.... Ελεος και ήμαρτον.
Εμ ετσι ειναι τα τρου
amyroukai
Big Membered Wunderkind
το στυλ "αηδία σουπερποζέ χιψτερέ" είναι βγαλμένο από τους αγώνες, να ξέρετε, ούτε ο Σοϊχίρο το απέφυγε.
βέβαια άλλες οι ανάγκες στο φλατ τρακ, άλλες στην μετακίνηση ημών. βέβαια κανέναν δεν είδα να διαμαρτύρεται όταν ζει το όνειρο "είμαι ο ΜΜ" με το CBR του κολλημένος στο κέντρο και το μηχανάκι να βράζει απ' κατ' τ'.
βέβαια άλλες οι ανάγκες στο φλατ τρακ, άλλες στην μετακίνηση ημών. βέβαια κανέναν δεν είδα να διαμαρτύρεται όταν ζει το όνειρο "είμαι ο ΜΜ" με το CBR του κολλημένος στο κέντρο και το μηχανάκι να βράζει απ' κατ' τ'.
Toτε ειχε ενα νοημα. Παιρνανε μηχανες δρομου και προσπαθουσαν να τους βρουν χωρο για αποσταση απο το εδαφος, οποτε τις εβαζαν στο πλαι. Αλλα το 1200 περασε και δεν ακουμπησε...το στυλ "αηδία σουπερποζέ χιψτερέ" είναι βγαλμένο από τους αγώνες, να ξέρετε, ούτε ο Σοϊχίρο το απέφυγε.
βέβαια άλλες οι ανάγκες στο φλατ τρακ, άλλες στην μετακίνηση ημών. βέβαια κανέναν δεν είδα να διαμαρτύρεται όταν ζει το όνειρο "είμαι ο ΜΜ" με το CBR του κολλημένος στο κέντρο και το μηχανάκι να βράζει απ' κατ' τ'.
Με 205κιλα κενο και 90αλογα για 16,000€, πληρωνεις ξεκαθαρα ντιζαϊν. Βρισκεις πολυ πιο ολοκληρωμενα μηχανακια που να κανουν πολλα περισσοτερα σε αυτα τα λεφτα.