Πως καταφέρνουμε και βγάζουμε τα 'σώψυχα μας εδώ μέσα...
Μέσα στα χρόνια της κρίσης κλήθηκα να διαχειριστώ με τρομερές δυσκολίες και ατυχίες τα οικονομικά του σπιτιού. Παρά τον εξωτερικό καθρέπτη μας, που πολλές φορές δεν λέει την αλήθεια. Πάνω-κάτω είναι η ιστορία των περισσότερων από εμάς, άλλος με ακόμη περισσότερες δυσκολίες άλλος με λίγο λιγότερες. Πάντως όλοι μας βρεθήκαμε να διαχειριζόμαστε κάποια νέα δεδομένα.
Έτσι όταν πούλησα το XT660Z Tenere βρέθηκα με ένα τσουχτερό από άποψη κτήσης 250άρι, αλλά απίστευτα οικονομικό στο θέμα της συντήρησης. Αποδείχθηκε τόσο καλό που πολύ σύντομα κατάλαβα πως το 250άρι μου ήρθε για να μείνει. Ταυτοχρόνως η τόσο οικονομική συντήρηση του μου επέτρεπε να ονειρεύομαι πως όταν στο μέλλον εκλείψουν κάποιες από τις οικονομικές υποχρεώσεις θα μπορούσα να έχω και μια δεύτερη μηχανή, μεγάλου κυβισμού. Με τον πλέον νέο διαμορφωμένο τρόπο ζωής μου ξέρω πως αυτό θα είναι μια μηχανή δρόμου. Βάζω άνω τελεία εδώ, καθώς πιστεύω πως για αυτό το θέμα θα έχω την ευκαιρία να γράψω στο μέλλον.
Το όνειρο αυτό συντηρήθηκε με έναν πολύ ενδιαφέροντα για μένα τρόπο. Έκανα test rides. Και όχι μόνο σε μοτοσυκλέτες που θα επέλεγα αλλά γενικότερα σε μοτοσυκλέτες που θεωρούσα ενδιαφέρουσες. Κάποιες από αυτές με βοήθησαν να ζήσω νέες εμπειρίες και ξεκλείδωσαν κάποια στεγανά που είχα σε σχέση με τον μοτοσυκλετισμό και τις δικές μου επιλογές.
Σήμερα οδήγησα τη νέα Africa Twin 1100 Big Tank με το DCT (χωρίς τις ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις). Η συγκεκριμένη όταν παρουσιάστηκε το περασμένο Φθινόπωρο με συγκίνησε σχεδόν αμέσως ως μια μοτοσυκλέτα που θα ήθελα να είχα ΑΝ ταξίδευα ασφάλτινα συχνά στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό, ειδικά δικάβαλος. Η πιθανότητα αγοράς της λοιπόν αποκλείεται εξ' αρχής, διότι οι λέξεις "ταξίδευα", "συχνά" και "δικάβαλο" έχουν περιορισμούς όχι τόσο οικονομικούς όσο τρόπου ζωής. Αυτό ισχύει σήμερα και μάλλον για την επόμενη 10ετία...
Από την προηγούμενη εβδομάδα το ραντεβού με τον Αλέξανδρο είχε καθοριστεί για σήμερα στις 11:00 το πρωί. Ο Αλέξανδρος είναι ένας ευγενέστατος υπάλληλος στον Σαρακάκη ο οποίος είχε τη καλοσύνη να με πάρει στις 09:30 το πρωί και να μου θυμίσει πως το ραντεβού μας είναι σε ισχύ και ότι η μηχανή είναι διαθέσιμη στο κατάστημα. Αφού συμπληρώσαμε τα απαραίτητα χαρτιά ξεκινούσα με περισσότερη από μιάμιση ώρα διαθέσιμη για βόλτες. Δίνω πολύ σημασία πάντοτε στις πρώτες εντυπώσεις που σου μεταφέρονται κατά την οδήγηση μιας νέας μοτοσυκλέτας και είναι ένας από τους λόγους που θεωρώ τα test ride το ίδιο σημαντικά με μια συμβίωση π.χ. 10 ημερών. Δεν υπάρχει ο χρόνος για ωραιοποιήσεις ή για υπέρμετρα αυστηρή κριτική στα σημεία και αυτό είναι που μου αρέσει σε αυτά. Είναι η αμεσότητα μιας εντύπωσης, θετικής ή αρνητική όπως και πολλά που καταλαβαίνεις -συνήθως μετά τη βόλτα- ότι σου έμειναν αδιάφορα.
Με ύψος στο 1.80 αρχικά ένιωσα πολύ οικεία. Η σέλα ήταν ρυθμισμένη στη ψηλή θέση και τα γόνατα μου κούμπωσαν πολύ ωραία στο ντεπόζιτο με τα χέρια μου να βρίσκονται σε απόλυτα φυσική θέση. Η χαρτογράφηση μπήκε στη θέση TOUR (υπάρχουν άλλα τέσσερα riding modes URBAN, GRAVEL, OFFROAD καθώς και δυο προγραμματιζόμενα από τον αναβάτη). Δεν ασχολήθηκα καθόλου με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις που ήταν πραγματικά άπειρες και μάλλον χρειάζεται κανείς τουλάχιστον μια εβδομάδα εντατικής ενασχόλησης για να εξοικειωθείς μαζί τους. Μιλάμε για ρυθμίσεις στο φρένο του κινητήρα, στον έλεγχο σούζας!!!, στο cornering ABS και στο traction control στο οποίο μέτρησα 7 θέσεις! Όπως έγραψα... δεν ασχολήθηκα!
Ασχολήθηκα όμως αρκετά με το DCT καθώς το ένστικτο μου με οδηγεί στο να μην το θέλω, όχι γιατί δεν είναι κάτι καλό αλλά περισσότερο γιατί θεωρώ πως είναι ένας εν δυνάμει μπελάς.
Η μοτοσυκλέτα είχε στο κοντέρ της 2313 χλμ. Το FUEL RANGE μου έδινε ένα υπόλοιπο περίπου 250 χιλιομέτρων επομένως μπορώ να υποθέσω πως στο ντεπόζιτο της έχει κάτι μεταξύ 10 και 15 λίτρων καυσίμου. Παρά το ότι στα χαρτιά έχει ένα τεράστιο βάρος αυτά τα κιλά απλά δε φαίνονται και όχι μόνο εν κινήσει αλλά και στατικά. Πιθανόν μαζί με το DCT το συγκεντρωμένο βάρος είναι τόσο χαμηλά ώστε να λειτουργεί θετικά στο χειρισμό της μοτοσυκλέτας. Η οθόνη είναι εξαιρετικά ευκρινής και το γράφω αυτό γιατί με τη πρεσβυωπία στους 2 βαθμούς αντιμετωπίζω πρόβλημα με κάποιες σύγχρονες μοτοσυκλέτες.
Ξεκινάω τη βόλτα με το DCT στη θέση S1 και το riding mode στη θέση TOUR. Από το πρώτο φανάρι διαπίστωσα πως έψαχνα το συμπλέκτη για να κατεβάσω ταχύτητα. Κατέβαζε ταχύτητες αργά. Η αίσθηση αυτή βελτιώθηκε σημαντικά όταν μετέφερα τη χρήση του DCT στις θέσεις S2 και S3. Είναι ξεκάθαρο πως στις θέσεις D και S1 στόχος είναι η επίτευξη της οικονομίας, έτσι ανεβάζει τις ταχύτητες γρήγορα και τις κατεβάζει αργά. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος για τον οποία αναζήτησα τη μανέτα του συμπλέκτη, ειδάλλως η προσαρμοστικότητα στις "απώλειες" του συμπλέκτη και του μοχλού ταχυτήτων είναι πραγματικά εύκολη.
Σύντομα κλείδωσα το DCT στη θέση S3 και είδα πως είναι ένας αρκετά smooth κινητήρας αλλά και αρκετά ζωντανός με ροπή από πολύ χαμηλά.
Τι με ξένισε από τα πρώτα μέτρα; Το DCT στις χαμηλές ταχύτητες κάτω των 40 χλμ/ώρα, συνεχίζει να ακούγεται στις εναλλαγές των ταχυτήτων και είναι οι ταχύτητες που ακούς καλά. Από τα 50 με 60 χλμ και πάνω δεν ακούς τίποτα ούτε στα ανεβάσματα ούτε στα κατεβάσματα ακόμη και αν επεμβαίνεις μάνιουαλ. Το δεύτερο που λίγο με ενόχλησε ήταν ότι άκουγα κάποιους ήπιους τριγμούς από τη ζελατίνα για τους οποίους ευθύνεται πιθανά το σύστημα ρύθμισης ύψους και κλειδώματος της (το απλούστερο σύστημα σύσφιξης της ζελατίνας της SUZUKI στο καινούριο V-Strom 1050, το οποίο έχει υποστεί και κριτική για το ντηζάιν της, είμαι σίγουρος ότι πρακτικά θα είναι πολύ πιο σταθερό). Ίσως να μην είναι τόσο ενοχλητικοί αλλά το σύνολο της μοτοσυκλέτας είναι τόσο ποιοτικό που αυτό είναι ένα μικρό φάλτσο.
Τι μου άρεσε πολύ; Τα φρένα της και ο πρόθυμος κινητήρας της. Επίσης η ποιότητα των χειριστηρίων και η εργονομία τους, όσο δοκίμασα να παίξω μαζί τους και κυρίως η αίσθηση τους σε κάθε πίεση των δάχτυλων μου. Αναμφίβολα πρόκειται για μια premium μοτοσυκλέτα.
Στις χαμηλές ταχύτητες η μοτοσυκλέτα είναι απίστευτα εύκολη. Κάνοντας S-άκια και προκαλώντας συνεχόμενες αλλαγές κατεύθυνσης καταλαβαίνεις πως στο θέμα διαχείρισης βάρους έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Με τη θέση S3 (αλλά και S2 θα έλεγα) η μηχανή ακούει στο άνοιγμα του γκαζιού όπου και αν βρίσκεται το κοντέρ και με όποια ταχύτητα τοποθετημένη από το DCT στο κιβώτιο. Τα τελευταία 10-15 λεπτά της βόλτας κατάλαβα πως μπορείς μια χαρά να αναλάβεις τον έλεγχο στο κιβώτιο ταχυτήτων έχοντας το DCT ακόμη και στη θέση D και να παρεμβαίνεις χειροκίνητα. Κάποια στιγμή θα αλλάξει πάλι μόνο του τη ταχύτητα αλλά ευτυχώς αυτό δεν το κάνει με το παραμικρό, οπότε οι παρεμβάσεις έχουν νόημα. Αυτό ήταν μια ιδιαίτερα ανακουφιστική διαπίστωση προς το τέλος της βόλτας, έδωσε κάποιους επιπλέον πόντους στο DCT.
Συμπέρασμα (προσωποποιημένης φύσης). Το γεγονός ότι όλα τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά καλούδια έρχονται αυτούσια σε αυτό που θα λέγαμε "απλό" μοντέλο και παρά τον έξτρα νεοτερισμό του DCT και των ηλεκτρονικών αναρτήσεων, θα επέλεγα αυτό (το "απλό" ) ώστε με 16.800 (συν την όποια έκπτωση θα μπορούσα να διεκδικήσω) να έχω στα χέρια μου την Africa Twin Big Tank στο υπέροχο tricolor.
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Πως αυτό που λέμε "απλό" μοντέλο έχει:
Μέσα στα χρόνια της κρίσης κλήθηκα να διαχειριστώ με τρομερές δυσκολίες και ατυχίες τα οικονομικά του σπιτιού. Παρά τον εξωτερικό καθρέπτη μας, που πολλές φορές δεν λέει την αλήθεια. Πάνω-κάτω είναι η ιστορία των περισσότερων από εμάς, άλλος με ακόμη περισσότερες δυσκολίες άλλος με λίγο λιγότερες. Πάντως όλοι μας βρεθήκαμε να διαχειριζόμαστε κάποια νέα δεδομένα.
Έτσι όταν πούλησα το XT660Z Tenere βρέθηκα με ένα τσουχτερό από άποψη κτήσης 250άρι, αλλά απίστευτα οικονομικό στο θέμα της συντήρησης. Αποδείχθηκε τόσο καλό που πολύ σύντομα κατάλαβα πως το 250άρι μου ήρθε για να μείνει. Ταυτοχρόνως η τόσο οικονομική συντήρηση του μου επέτρεπε να ονειρεύομαι πως όταν στο μέλλον εκλείψουν κάποιες από τις οικονομικές υποχρεώσεις θα μπορούσα να έχω και μια δεύτερη μηχανή, μεγάλου κυβισμού. Με τον πλέον νέο διαμορφωμένο τρόπο ζωής μου ξέρω πως αυτό θα είναι μια μηχανή δρόμου. Βάζω άνω τελεία εδώ, καθώς πιστεύω πως για αυτό το θέμα θα έχω την ευκαιρία να γράψω στο μέλλον.
Το όνειρο αυτό συντηρήθηκε με έναν πολύ ενδιαφέροντα για μένα τρόπο. Έκανα test rides. Και όχι μόνο σε μοτοσυκλέτες που θα επέλεγα αλλά γενικότερα σε μοτοσυκλέτες που θεωρούσα ενδιαφέρουσες. Κάποιες από αυτές με βοήθησαν να ζήσω νέες εμπειρίες και ξεκλείδωσαν κάποια στεγανά που είχα σε σχέση με τον μοτοσυκλετισμό και τις δικές μου επιλογές.
Σήμερα οδήγησα τη νέα Africa Twin 1100 Big Tank με το DCT (χωρίς τις ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις). Η συγκεκριμένη όταν παρουσιάστηκε το περασμένο Φθινόπωρο με συγκίνησε σχεδόν αμέσως ως μια μοτοσυκλέτα που θα ήθελα να είχα ΑΝ ταξίδευα ασφάλτινα συχνά στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό, ειδικά δικάβαλος. Η πιθανότητα αγοράς της λοιπόν αποκλείεται εξ' αρχής, διότι οι λέξεις "ταξίδευα", "συχνά" και "δικάβαλο" έχουν περιορισμούς όχι τόσο οικονομικούς όσο τρόπου ζωής. Αυτό ισχύει σήμερα και μάλλον για την επόμενη 10ετία...
Από την προηγούμενη εβδομάδα το ραντεβού με τον Αλέξανδρο είχε καθοριστεί για σήμερα στις 11:00 το πρωί. Ο Αλέξανδρος είναι ένας ευγενέστατος υπάλληλος στον Σαρακάκη ο οποίος είχε τη καλοσύνη να με πάρει στις 09:30 το πρωί και να μου θυμίσει πως το ραντεβού μας είναι σε ισχύ και ότι η μηχανή είναι διαθέσιμη στο κατάστημα. Αφού συμπληρώσαμε τα απαραίτητα χαρτιά ξεκινούσα με περισσότερη από μιάμιση ώρα διαθέσιμη για βόλτες. Δίνω πολύ σημασία πάντοτε στις πρώτες εντυπώσεις που σου μεταφέρονται κατά την οδήγηση μιας νέας μοτοσυκλέτας και είναι ένας από τους λόγους που θεωρώ τα test ride το ίδιο σημαντικά με μια συμβίωση π.χ. 10 ημερών. Δεν υπάρχει ο χρόνος για ωραιοποιήσεις ή για υπέρμετρα αυστηρή κριτική στα σημεία και αυτό είναι που μου αρέσει σε αυτά. Είναι η αμεσότητα μιας εντύπωσης, θετικής ή αρνητική όπως και πολλά που καταλαβαίνεις -συνήθως μετά τη βόλτα- ότι σου έμειναν αδιάφορα.
Με ύψος στο 1.80 αρχικά ένιωσα πολύ οικεία. Η σέλα ήταν ρυθμισμένη στη ψηλή θέση και τα γόνατα μου κούμπωσαν πολύ ωραία στο ντεπόζιτο με τα χέρια μου να βρίσκονται σε απόλυτα φυσική θέση. Η χαρτογράφηση μπήκε στη θέση TOUR (υπάρχουν άλλα τέσσερα riding modes URBAN, GRAVEL, OFFROAD καθώς και δυο προγραμματιζόμενα από τον αναβάτη). Δεν ασχολήθηκα καθόλου με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις που ήταν πραγματικά άπειρες και μάλλον χρειάζεται κανείς τουλάχιστον μια εβδομάδα εντατικής ενασχόλησης για να εξοικειωθείς μαζί τους. Μιλάμε για ρυθμίσεις στο φρένο του κινητήρα, στον έλεγχο σούζας!!!, στο cornering ABS και στο traction control στο οποίο μέτρησα 7 θέσεις! Όπως έγραψα... δεν ασχολήθηκα!
Ασχολήθηκα όμως αρκετά με το DCT καθώς το ένστικτο μου με οδηγεί στο να μην το θέλω, όχι γιατί δεν είναι κάτι καλό αλλά περισσότερο γιατί θεωρώ πως είναι ένας εν δυνάμει μπελάς.
Η μοτοσυκλέτα είχε στο κοντέρ της 2313 χλμ. Το FUEL RANGE μου έδινε ένα υπόλοιπο περίπου 250 χιλιομέτρων επομένως μπορώ να υποθέσω πως στο ντεπόζιτο της έχει κάτι μεταξύ 10 και 15 λίτρων καυσίμου. Παρά το ότι στα χαρτιά έχει ένα τεράστιο βάρος αυτά τα κιλά απλά δε φαίνονται και όχι μόνο εν κινήσει αλλά και στατικά. Πιθανόν μαζί με το DCT το συγκεντρωμένο βάρος είναι τόσο χαμηλά ώστε να λειτουργεί θετικά στο χειρισμό της μοτοσυκλέτας. Η οθόνη είναι εξαιρετικά ευκρινής και το γράφω αυτό γιατί με τη πρεσβυωπία στους 2 βαθμούς αντιμετωπίζω πρόβλημα με κάποιες σύγχρονες μοτοσυκλέτες.
Ξεκινάω τη βόλτα με το DCT στη θέση S1 και το riding mode στη θέση TOUR. Από το πρώτο φανάρι διαπίστωσα πως έψαχνα το συμπλέκτη για να κατεβάσω ταχύτητα. Κατέβαζε ταχύτητες αργά. Η αίσθηση αυτή βελτιώθηκε σημαντικά όταν μετέφερα τη χρήση του DCT στις θέσεις S2 και S3. Είναι ξεκάθαρο πως στις θέσεις D και S1 στόχος είναι η επίτευξη της οικονομίας, έτσι ανεβάζει τις ταχύτητες γρήγορα και τις κατεβάζει αργά. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος για τον οποία αναζήτησα τη μανέτα του συμπλέκτη, ειδάλλως η προσαρμοστικότητα στις "απώλειες" του συμπλέκτη και του μοχλού ταχυτήτων είναι πραγματικά εύκολη.
Σύντομα κλείδωσα το DCT στη θέση S3 και είδα πως είναι ένας αρκετά smooth κινητήρας αλλά και αρκετά ζωντανός με ροπή από πολύ χαμηλά.
Τι με ξένισε από τα πρώτα μέτρα; Το DCT στις χαμηλές ταχύτητες κάτω των 40 χλμ/ώρα, συνεχίζει να ακούγεται στις εναλλαγές των ταχυτήτων και είναι οι ταχύτητες που ακούς καλά. Από τα 50 με 60 χλμ και πάνω δεν ακούς τίποτα ούτε στα ανεβάσματα ούτε στα κατεβάσματα ακόμη και αν επεμβαίνεις μάνιουαλ. Το δεύτερο που λίγο με ενόχλησε ήταν ότι άκουγα κάποιους ήπιους τριγμούς από τη ζελατίνα για τους οποίους ευθύνεται πιθανά το σύστημα ρύθμισης ύψους και κλειδώματος της (το απλούστερο σύστημα σύσφιξης της ζελατίνας της SUZUKI στο καινούριο V-Strom 1050, το οποίο έχει υποστεί και κριτική για το ντηζάιν της, είμαι σίγουρος ότι πρακτικά θα είναι πολύ πιο σταθερό). Ίσως να μην είναι τόσο ενοχλητικοί αλλά το σύνολο της μοτοσυκλέτας είναι τόσο ποιοτικό που αυτό είναι ένα μικρό φάλτσο.
Τι μου άρεσε πολύ; Τα φρένα της και ο πρόθυμος κινητήρας της. Επίσης η ποιότητα των χειριστηρίων και η εργονομία τους, όσο δοκίμασα να παίξω μαζί τους και κυρίως η αίσθηση τους σε κάθε πίεση των δάχτυλων μου. Αναμφίβολα πρόκειται για μια premium μοτοσυκλέτα.
Στις χαμηλές ταχύτητες η μοτοσυκλέτα είναι απίστευτα εύκολη. Κάνοντας S-άκια και προκαλώντας συνεχόμενες αλλαγές κατεύθυνσης καταλαβαίνεις πως στο θέμα διαχείρισης βάρους έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Με τη θέση S3 (αλλά και S2 θα έλεγα) η μηχανή ακούει στο άνοιγμα του γκαζιού όπου και αν βρίσκεται το κοντέρ και με όποια ταχύτητα τοποθετημένη από το DCT στο κιβώτιο. Τα τελευταία 10-15 λεπτά της βόλτας κατάλαβα πως μπορείς μια χαρά να αναλάβεις τον έλεγχο στο κιβώτιο ταχυτήτων έχοντας το DCT ακόμη και στη θέση D και να παρεμβαίνεις χειροκίνητα. Κάποια στιγμή θα αλλάξει πάλι μόνο του τη ταχύτητα αλλά ευτυχώς αυτό δεν το κάνει με το παραμικρό, οπότε οι παρεμβάσεις έχουν νόημα. Αυτό ήταν μια ιδιαίτερα ανακουφιστική διαπίστωση προς το τέλος της βόλτας, έδωσε κάποιους επιπλέον πόντους στο DCT.
Συμπέρασμα (προσωποποιημένης φύσης). Το γεγονός ότι όλα τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά καλούδια έρχονται αυτούσια σε αυτό που θα λέγαμε "απλό" μοντέλο και παρά τον έξτρα νεοτερισμό του DCT και των ηλεκτρονικών αναρτήσεων, θα επέλεγα αυτό (το "απλό" ) ώστε με 16.800 (συν την όποια έκπτωση θα μπορούσα να διεκδικήσω) να έχω στα χέρια μου την Africa Twin Big Tank στο υπέροχο tricolor.
Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Πως αυτό που λέμε "απλό" μοντέλο έχει:
- Τη νέα μονάδα αδρανειακών μετρήσεων IMU 6 αξόνων συνοδεύεται από Ride by Wire.
- Το Traction Control.
- Cruise Control.
- Cornering ABS.
- Wheelie Control.
- Rear Lift Control και Emergency Stop Signals (τα φλας αναβοσβήνουν αυτόματα σε φρενάρισμα πανικού).
- Έξι riding modes (με τα τέσσερα να είναι προ-τοποθετημένα και να ορίζουν: φρένο κινητήρα και ABS για 4 διαφορετικά σενάρια: Tour, Urban, Gravel και Off-road ενώ παράλληλα σου δίνει τη δυνατότητα για άλλα δυο User modes, που επιτρέπουν να ορίσεις εσύ τις δικές σου προτιμήσεις στις παραπάνω παραμέτρους).
- Μια εντυπωσιακή οθόνη TFT 6,5 ιντσών που ακούει και από τους διακόπτες και με touchscreen που συνοδεύεται από μεγάλες και ευδιάκριτες ενδείξεις. Οι δυνατότητες της εκτοξεύονται όταν συνδεθεί με κινητό τηλέφωνο αλλά δυστυχώς η εξάντληση αυτών των δυνατοτήτων γίνεται μόνο με iphone, πράγμα που θεωρώ μεγάλο φάουλ. Πάντως... αν έχεις iphone έχεις το απόλυτο mirroring με το κινητό σου στην οθόνη της μοτοσυκλέτας, με κυριότερο πλεονέκτημα το GPS.
