The Avra Project

[Δημητρης Κρυωνης]

Τι ιστορια και αυτη???
Να κλαις να γελας και να θυμασαι.....
Τρελη εμπειρεια

 

[Ταξιδευτής]

Και μιας που πιασαμε τη καθαριοτητα ας κανουμε και κανενα ακομα κομματι απο οσα μπορουμε να κανουμε μονοι μας.
(ακολουθει φωτορομαντζο)

Προστατευτικο λαιμων εξατμισης ετοιμο...

Οι βασεις των πολλαπλασιαστων ηθελαν λιγη αγαπη και φροντιδα οποτε λυθηκαν, περαστηκαν στο οξυ και καθαριστηκαν.

Λεβιες πισω φρενου και Ταπα βενζινης καθαρισμενοι...

Αφου βγηκε το πλαστικο προστατευτικο της αλυσιδας για να βαφτει ηταν ευκαιρια να καθαρισω λιγο το μονομπρατσο απο τη μπιχλα χρονων.
Μαζι του εκανε μια κουρα ομορφιας και η αλυσιδα, το γραναζι, ο αξονας και τα λοιπα...
Βεβαια αυτα ειναι τα επιφανειακα, καθως τελικα αποφασισα να κανω τη δουλεια σωστα, οποτε ο αξονας θα λυθει πληρως, θα καθαριστει καλα, θα γρασαριστουν τα ρουλεμαν, θα καθαριστει η δαγκανα και τα πιστονια της και θα αλλαχτει η πισω δισκοπλακα του φρενου.
Ειπαμε: μπελας αλλα αν ειναι να κανεις μια δουλεια καντην σωστα.

Αναρτηση, συνδεσμος και κεφαλη μοτερ καθαρισμενα.
(Στην αναρτηση θα επανελθουμε.)

Πλαισιο και πισω τροχος καθαρισμενοι και γυαλισμενοι.

 

[Ταξιδευτής]

Στο μεταξυ εν μεσω των παραπανω εργασιων ειχα να κανω και μια απροβλεπτη ...μετακομιση.
Οχι, δεν με εδιωξαν απ' το σπιτι μου, ομως ο συγκατοικος που εχει τη θεση διπλα απο μενα ειχε τεραστια προβληματα να μανουβραρει το αυτοκινητο του καθως ειχα πιασει την γωνια με το "συνεργειο" μου, οποτε επρεπε να μετακινηθω. Ετσι σκεφτηκα οτι αν ειναι να κανω τη δουλεια ας την εκανα σωστα.
Εδιωξα οτι σαβουρα υπηρχε στο υπογειο και μετακομισα ολα τα πραγματα, φτιαχνοντας και μερικα ραφια για παραπανω χωρο, ενω απο πανω μπηκαν και δυο floodlight φωτα ωστε να βλεπουμε σαν ανθρωποι οταν θα καναμε δουλεια.

Οταν ο ανθρωπος εχει τα σωστα εργαλεια λεμε...

Μιλωντας για απαραιτητα το ταχυδρομειο ειχε παρει φωτια με τα κοκοκοψαρα που ερχονταν για την καλη μου. Νεα τακακια μπρος πισω, συναγερμος με τηλεειδοποιηση και περιμετρικο scanner, κιτ ανακατασκευης κομπλερ μιζας, κωνικα ρουλεμαν λαιμου, πισω δισκοπλακα, νεο display θερμοκρασιας, και παει λεγοντας... Βρηκαμε παπα να θαψουμε πεντεξι.

Ξεκινησα με ακομα δυσκολη διαδικασια που απεφευγα να κανω -την ανακατασκευη του κομπλερ της μιζας. Ηταν απαραιτητη; Οχι, ομως τα παιδια στην Ιρλανδια μου ειχαν συστησει να κανω την αλλαγη καθως το κιτ δεν κοστιζε πολλα χρηματα και ετσι και αλλιως το κομπλερ ειχε αρκετα χρονια στη πλατη του και τα καρβουνακια σιγουρα θα ηθελαν αλλαγμα. Εχοντας εξαλλου την εξατμιση εξω η διαδικασια ηταν πολυ ευκολοτερη.

Για να εχω προσβαση στο βαρελακι της μιζας ελυσα τα σωληνακια του ψυγειου λαδιου και στη συνεχεια με προσοχη εβγαλα τις βιδες που την κρατουσαν στη θεση της. Το μονο σιγουρο ηταν οτι ειχε δει και καλυτερες μερες.

Η διαδικασια δεν ηταν δυσκολη καθως ειχα το manual να περιγραφει ολα τα βηματα αναλυτικα. Αυτο που ηθελε προσοχη ηταν η σειρα με την οποια θα αλλαζες τα επι μερους κομματια καθως και να μπουν ολες οι βιδες, ελασματα, τσιμουχες και φλατζες στα σωστα σημεια ακριβως.

Καθε κομματι που λυνοταν καθαριζοταν καλα και επαιρνε τη σειρα του για να μπει στη θεση του.

Νεα καρβουνακια ετοιμα.

Δεσιμο, ελεγχος σφιξιματος, λιγο καθαρισμα στο σωμα και ετοιμοι για επανατοποθετηση. (Οχι οσο ευκολο οσο ακουγεται...)
Aντε τωρα να πηγαινα στη Honda να μου κανουν τετοια ιστορια.

 

[Ταξιδευτής]

Τσεκαροντας τη λιστα ειχα αισιως τελειωσει με τα απλα πραγματακια. Καθαρισματα, τριψιματα και καθε ειδους καλλοπισματα, αφαιρεση εξατμισης και υποπλαισιου και βαψιμο τους. Μ' αυτα και μ' αυτα το πισω μερος της μηχανης σε πρωτη φαση ειχε τελειωσει. Ηταν καιρος να πιασουμε τις σοβαρες εργασιες.

Αναμεσα σε οσα εμεναν ακομα να γινουν ηταν η αντικατασταση της σπασμενης κλειδαριας και η αλλαγη των ρουλεμαν του λαιμου.
Τα ρουλεμαν αυτα ηταν ετσι και αλλιως στο προγραμμα καποια στιγμη να αλλαχτουν οποτε μετα το ποταμι η αναγκη να αλλαχθουν ειχε γινει επιτακτικη.

Ελα ομως που η κλειδαρια, τα ρουλεμαν και η τιμολοπλακα ηταν αλληλενδετα! Βλεπετε για να βγει η κλειδαρια επρεπε να βγει η πανω τιμονοπλακα και για να βγουν τα ρουλεμαν επρεπε να βγει ολο το μπροστινο. Α και βαλτε στο προγραμμα και τις βιδες ασφαλειας (χωρις κεφαλι!) της κλειδαριας που αναθεμα και ηξερα πως θα βγουν, τα ρουλεμαν που για να βγουν και να μπουν ηθελαν γνωσεις και εμπειρια οποτε I had my work cut out...

Ομως προτου καν αρχισω να σκεφτομαι ολο αυτο το εγχειρημα επρεπε να ξεπερασω το σκοπελο που ακουγε στο ονομα παξιμαδι λαιμου.
Βλεπετε εμποδιο στην ευτυχια μου στεκοταν ενα ευμεγεθες παξιμαδι που ηταν σφιγμενο με 10 κιλα ροπης συν μερικα ακομα σκουριας και μπιχλας.
Το ρημαδι δεν εδειχνε καμια προθεση να παει πουθενα -ηταν σαφες οτι χρειαζομουν βοηθεια.

Η οποια βρεθηκε ανελπιστα στο προσωπο ενος ευγενεστατου φιλου που συντηρει μονος του τρια αυτοκινητα και ενα ΧΧ και που γνωρισα μεσω ενος κολλητου σε μια κοντινη καφεδοβολτα και ο οποιος προσφερθηκε να ερθει να ριξει μια ματια. Αυτο που θα ανακαλυπτα στη συνεχεια ηταν οτι ο Μελετης ειναι μεγιστος γνωστης μηχανολογικων, τυγχανει ακρως τρελλαμενος με τις ανακατασκευες αλλα και οτι διαθετει τα χερια του Superman ικανα να λυσουν και το πιο επιμονο παξιμαδι.

Κανονισαμε με συνοπτικες διαδικασιες να περασει απ' το σπιτι ενα Σαββατο και 8 παρα πεντε το πρωι ηταν ηδη εκει εχοντας ερθει απο Πετρουπολη με το φορτηγακι της δουλειας του τιγκα σε καθε λογης εργαλεια που θα μπορουσε να φανταστει κανεις! Απο διμετρες μανελες για τις δυσκολες ωρες μεχρι ροποκλειδα, πληρη εργαλειοθηκη, επαγγελματικο τρυπανι κλπ κλπ. Ειπαμε: τρελοκομειο.

Ξεκινησαμε με το προβλημα μου που ηταν το παξιμαδι.
"Για αστο να το δω εγω" λεει και βουταει το παξιμαδι με τη καστανια και το βγαζει σαν να μην ηταν τιποτα! Ηξερα οτι θα τα πηγαιναμε περιφημα.

Σε χρονο μηδεν το ολο μπροστινο ειχε ξηλωθει τελειως. Σταυροι, πιρουνια, τροχος, τα παντα εξω.
(Οι τροχοι σε ρολο ghetto αντιβαρο της μηχανης να μην φυγει μπροστα!)

Το πρωτο που επρεπε να γινει ηταν να βγει η κλειδαρια απο την τιμονοπλακα. Θυμιζω οτι οι κλεφτες ειχαν αφησει ανεπαφη τη κλειδαρια αλλα ειχαν διελυσει το σωμα με τον πηρο που πιανει στο λαιμο του πλαισιου και κλειδωνε το τιμονι.

Oποτε μπορει να ειχα κλειδαρια λειτουργικη, ομως δεν εκανε τιποτα για να κλειδωνει τη μηχανη. Και αν σκεφτεστε την αντικατασταση μονο της βασης με τον πηρο ατυχησατε: η Χοντα για λογους ασφαλειας το ειχε κανει ολο ενα σωμα πρεσσαριστο χωρις βιδες η τιποτε αλλο.
Ο μονος τροπος να βγαλεις απο μεσα τη κλειδαρια ηταν να σπασεις τελειως το σωμα αλλα μετα θα ειχες μια κλειδαρια στον αερα!

Η αντικατασταση ολης της κλειδαριας μαζι με βαση ηταν μονοδρομος.
Ο Μελετης τακτοποιησε τα της αφαιρεσης της παλιας κλειδαριας αμεσα και επιασα δουλεια.
Ειχα ηδη παρει μια νεα κλειδαρια απο το ebay ομως ειχε προφανως αλλα κλειδια. Εγω ηθελα τα δικα μου κλειδια καθως δεν ημουν διατεθειμενος να εχω αλλο κλειδι για το τιμονι και αλλο για ταπα βενζινης κλπ.
Η λυση ηταν να βγει ο αφαλος της νεας κλειδαριας και να τον επαναπρογραμματισω.
Για οσους δεν το γνωριζετε ηδη, οι περισσοτερες κλειδαριες μπορουν να προγραμματιστουν ωστε να δεχονται οποιοδηποτε κλειδι αρκει να ειναι κλειδι ιδιου τυπου που να χωραει στην εκαστοτε κλειδαρια.

Ο "αφαλος" μιας κλειδαριας ειναι ενας μεταλλικος κυλινδρος που εχει 5-7 εγκοπες. Σε αυτες μπαινουν μικρα μεταλλικα ελασματα (φανταστειτε ενα μικρο παραλληλογραμμο πλαισιο με μια ουρα στη μια ακρη) διαφορετικου μηκους το καθενα, μαζι με ενα ελατηριο για την επαναφορα.

Η φυσικη τους θεση χωρις κλειδι μεσα στον αφαλο ειναι οτι αυτα τα ελασματα να προεξεχουν εξω απο το κυλινδρο, οποτε και αυτος δεν μπορει να περιστραφει μεσα στην κλειδαρια (κλειδωμενος).
Οταν μπαινει μεσα το κλειδι καταρχας εισχωρει μεσα στα πλαισια αυτα και τα σπρωχνει αριστερα/δεξια αναλογα με τις εγκοπες του κλειδιου. Οταν το κλειδι κατεβει μεχρι κατω στην κλειδαρια τοτε οι εγκοπες του κλειδιου πρεπει να εχουν σπρωξει τα ελασματα αυτα κατα τετοιο τροπο ωστε να εχουν ευθυγραμμιστει ολα με το σωμα του κυλινδρου. Δεν ειναι περιπλοκο σαν διαδικασια -αν το δειτε θα το καταλαβετε αμεσως.

Aυτα τα ελασματακια (tumblers αγγλιστι) ειναι συγκεκριμενα/τυποποιημενα και συνολικα δεν ειναι πανω απο 10 στον αριθμο. Με αυτα τα ελασματα και 5-7 διαθεσιμες εγκοπες οπως καταλαβαινετε ειναι ευκολο να φτιαξεις παρα πολλους συνδιασμους κλειδιων που κανενα να μην ειναι ιδιο με καποιο αλλο. Συνεπως αν παρεις μια νεα κλειδαρια και μπορεις να φτασεις στον αφαλο για να βγαλεις τα ελασματα, μπορεις αναδιατασσοντας τα στις εγκοπες να βρεις ενα συνδιασμο που να ταιριαζει στο υπαρχον κλειδι σου.

Ετσι και εγινε λοιπον. Βγηκαν τα ελασματα, δοκιμαστηκαν μερικοι συνδιασμοι και σε λιγη ωρα η νεα κλειδαρια δουλευε με το εργοστασιακο κλειδι της μηχανης. Επ' ευκαιριας καθαρισα και γυαλισα λιγο την τιμολοπλακα και τελικα μονταρα τη νεα κλειδαρια επανω μαζι με τις βιδες ασφαλειας.

Ο Μελετης στο μεταξυ ειχε φερει το σταυρο του τιμονιου που ειχε παρει τη περασμενη φορα για να τον περιποιηθει. Ο σταυρος καθαριστηκε, τριφτηκε απο σκουριες τελειως μεσα-εξω και στο τελος ετσι για το γαμωτο βαφτηκε εσωτερικα με αντισκωριακο (ο φιλος οντας ελαιοχρωματιστης στο επαγγελμα ολο και κατι ηξερε απο χρωματα και πως πρεπει να τα περναμε).
Πρεπει να πω οτι η δουλεια που ειχε κανει ηταν πραγματικα επαγγελματικη! Ειχε καμια σχεση αυτος ο λαιμος με το πως ηταν πριν;

Τα παλια ρουλεμαν βγηκαν αμεσα και η κατασταση τους ηταν απεριγραπτη. Δειτε απλα χαλια!

Τα νεα κωνικα ρουλεμαν της All Balls Racing πηραν τη θεση τους κατοπιν σχετικων λεπτων χειρισμων και γρασαριστηκαν πλουσιοπαροχα.

Ο λαιμος δεθηκε στα specs του κατασκευαστη με ροποκλειδο και στη συνεχεια ακολουθησαμε τη διαδικασια του λυσιματος/δεσιματος 5 φορες οπως προβλεπει το service manual της Honda για να εδρασουν τα ρουλεμαν σωστα στο πλαισιο. Αποστολη εξετελεσθη.

 

[Ταξιδευτής]

Μιας που με τη τακτοποιηση του μπροστινου μου ειχε φυγει ενα μεγαλο βαρος, ξεκινησα το επομενο μεγαλο project: τα ηλεκτρικα. Οπως προανεφερα, η ηλεκτρολυση χαλκινων επαφων και καλωδιων αποτελεσε ενα μεγαλο βραχνα στην ολη υποθεση, αλλα ευτυχως με τα ηλεκτρικα τα παω καλα εχοντας και την προτερη εμπειρια απο την δουλεια που εκανα στη BMW.

Παρολαυτα ο ελεγχος και αντικατασταση καλωδιων και επαφων δεν επαυε να ειναι μια σοβαρη και χρονοβορα διαδικασια.
Για να μην χαθω ακολουθησα το διαγραμμα του ρευματος οπως αυτο εμφανιζοταν στο με οδηγο το σχεδιαγραμμα των ηλεκτρικων της μηχανης.
Αρχικα ελυσα την πλεξουδα πιανοντας τις ακρες της οπου τερματιζε σε φισες και ξεκινησα τους ελεγχους.
(Εδω πρεπει να πω οτι σε οσα συστηματα ηξερα οτι δεν ειχαν ρευμα ο ελεγχος ηταν σχετικα τυπικος. Μια μετρηση ωμικης αντιστασης καθως και ελεγχος συνεχειας στις γραμμες. Οι φισες καθαριστηκαν και οπου χρειαζοταν εκοβα την χαλασμενη φισα η καλωδιο και γινοταν αντικατασταση.)

Το ρευμα αρχικα φευγει απο τη μπαταρια και παει στο ρελε της μιζας οπου υπαρχει παντα ρευμα και απο κει ενα ζωντανο καλωδιο συνεχιζει για τον ανορθωτη. Εδω ηταν που ειχε γινει το μεγαλο πανηγυρι και τα σημαδια της ...τιτανομαχιας ηταν κατι παραπανω απο εμφανη στον θετικο ακροδεκτη του ανορθωτη. (Συγκρινετε το με τις επαφες αριστερα στο γκριζο φις που ειναι ουσιαστικα καθαρες καθως εκει πανε τα καλωδια ρευματος απο το δυναμο που δεν ειχαν ρευμα)

Πρεπει να ομολογησω οτι δεν γνωριζα ουτε γνωριζω αν ο ανορθωτης επεζησε εσωτερικα αυτου του μακελειου, ομως ηταν καινουργιος και ο καλυτερος της αγορας. Ξερω οτι ειναι πακτωμενος σε ρητινη αλλα σε τι κατασταση ειναι τα κυκλωματα ειναι αγνωστο. Η συνεχεια θα δειξει υποθετω.

Οπως και αν ειχε εγω θα εκανα το καλυτερο που μπορουσα. Ολη η γραμμη ρευματος απο το ρελε της μιζας μεχρι τον ανορθωτη ειχε καταστραφει εντελως. Δειτε χαλια!

Τα παλια καλωδια κοβωνταν με το χερι σαν απο χαρτι ενω σε καποια σημεια εσωτερικα το καλωδιο ηταν απλα ενα αδειο κουφαρι.
Αυτες οι γραμμες ξηλωθηκαν τελειως και αλλαχτηκαν πληρως με νεα καλωδια ιδιου διαμετρηματος και οσο για τις φισες, εδω ειχα κατι πολυ σπεσιαλ. Αγορασα απο εξω ενα σετ αδιαβροχων φισων εργοστασιακου τυπου ειδικα για το συγκεκριμενο ανορθωτη (ειναι απο Yamaha R1 του '12) και τοποθετηθηκαν μαζι με τους αντιστοιχους ακροδεκτες στους οποιους μπηκε και κολληση ετσι για το καλο και βεβαια οι απαραιτητες αδιαβροχες μουφες. Τελος ο ανορθωτης μπηκε σε καλυτερη θεση για να εχει καλυτερη προστασια απο τυχον νερα αλλα και καλυτερη απαγωγη θερμοτητας απο τα fairings.

(Εδω αξιζει να σημειωθει οτι επισης αλλαξε η συνδεσμολογια του ανορθωτη με τη μπαταρια ακολουθωντας την ιδανικη διαταξη που προτεινει το VFR World. Τωρα τα +- δεν περνανε πλεον μεσω του ρελε της μιζας αλλα πανε απευθειας πανω στη μπαταρια οπως γινετε σε πολλες συγχρονες μηχανες.)

Στην αντιπερα οχθη τα ρελε αντλιας βενζινης, φλας, ηλεκτρονικη κλπ δεν ειχαν κανενα προβλημα οποτε εγινε καθαρισμος, επανελεγχος και ενα καλο συγυρισμα σε πλεξουδες και χυμα καλωδια. (Στη φωτο φαινεται και το φρεσκοβαμμενο μαρσπιε).

Α... Και αν τυχον αναρωτιεστε γι' αυτο το υφασματινο καλωδιο επανω αριστερα στη φωτογραφια, ναι ειναι απο ...σιδερο ρουχων. Ηταν εκει απο τον παλιο ιδιοκτητη και η χρηση του ηταν να δινει ρευμα στο 12βολτο απο τα πισω φωτα και το εχω κρατησει για συναισθηματικους λογους.

 

[Ταξιδευτής]

Ηλεκτρολυσης το αναγνωσμα...

Παροτι ειχα ηδη ελεγξει, μετρησει και αλλαξει οσες φισες και καλωδια ειχαν προβλημα στο πισω τμημα της μηχανης και μεχρι την μπαταρια ηξερα οτι ειχα ακομα αρκετο δρομο μπροστα μου.
Απο την κατασταση οσων επαφων και καλωδιων ειχαν βρεθει με ρευμα οταν επεσαν στο νερο μπορουσα ευκολα να καταλαβω οτι θα υπηρχαν και αλλα σημεια τα οποια θα εχρηζαν φροντιδας και αυτη τη φορα δεν θα ηταν και τοσο εμφανη.

Το πολυμετρο μπορει να βοηθησει να μετρησεις την συνεχεια ενος καλωδιου αλλα αν αυτο ειναι ετοιμο να κοπει αλλα ακομα εμφανιζει εστω και με το ζορι οτι ειναι οκ δεν κανουμε δουλεια.
Ξεκινησα λοιπον να λυνω την πλεξουδα προσεκτικα και να ελεγχω ενα ενα τα καλωδια. Το καλο στην υποθεση ειναι οτι η Honda με την τακτικοτητα που διακρινει τους Ιαπωνες ειχε φροντισει να ειναι ολα τα καλωδια μαζεμενα σε μια μεγαλη πλεξουδα οποτε ηταν σχετικα ευκολο να τα ελεγξω ολα χωρις να ειναι σκορποχωρι.

Σε γενικες γραμμες τα περισσοτερα καλωδια εδειξαν να ειναι μια χαρα οποτε φτιαχνοντας εκ νεου τη πλεξουδα και ντυνοντας την με φρεσκια μονωτικη κλπ λογικα δεν θα ειχαν προβλημα στο μελλον.

Ακομα και ετσι ομως οι εκπληξεις δεν μπορουσαν να λειψουν.
Ελεγχοντας τις δυο μεγαλες πλακε φισες που καταληγουν πανω στο ταμπλο (το οποιο παροτι εχει αναλογικες ενδειξεις ειναι στη πραγματικοτητα ψηφιακο με μοτερ και οχι ντιζες) ειδα οτι στην μια φισα, μια επαφη ειχε εξαφανιστει τελειως λιωνοντας και το αντιστοιχο καλωδιο μαζι της. Τι επαφη ηταν αυτη; Το ρολογακι στο ταμπλο που κανονικα εχει παντα ρευμα.

Το καλωδιο ηταν ευκολο να αλλαχτει αλλα η επαφη; Η καθε φισα περιειχε 10-12 επαφες, μικρα ελασματα σε σχημα Π το οποιο μπαινοντας μεσα στην πριζα του ταμπλο λυγιζε ελαφρα και κλειδωνε πανω στο αντιστοιχο σημειο της πλακετας. Με τη βοηθεια κολλησης και ενος μικρου γυμνωμενου καλωδιου εφτιαξα ενα νεο ελασμα το οποιο περασα μεσα στη φισα και συνδεσα με το καλωδιο βαζοντας για επιπλεον ασφαλεια θερμοσυστελλομενο και στη συνεχεια εκανα εναν ελεγχο και ολα δουλευαν ...ρολοι! (λιγο κρυο το αστειο ε; )

Ομως δεν ειχα τελειωσει με τις εκπληξεις. Συνδεοντας τις υπολοιπες μικροτερες φισες πισω απο το ταμπλο προσεξα οτι σε μια απο αυτες η επαφη ηταν πολυ πρασινισμενη, σιγουρο δειγμα ηλεκτρολυσης του χαλκου απ' το νερο. Πιανοντας το καλωδιο να το ελεγξω μου εμεινε στο χερι.

Βασικα κατι τετοια ηταν τα σημαντικοτερα θεματα που αντιμετωπιζα με τα ηλεκτρικα. Ενωσεις που με μια πρωτη ματια εδειχναν να ειναι ενταξει, κυριολεκτικα ελιωναν αν δοκιμαζες να τις κουνησεις. Η παρακατω φωτο νομιζω μιλα μονη της. Δειτε χαλια.

Νεες επαφες, νεο καλωδιο, νεα κολληση, θερμοσυστελλομενα...μην ξαναλεμε τα ιδια.
Η φισα καθαριστηκε, οι αλλες επαφες ελεγχθηκαν και βρεθηκαν οκ, οποτε τελικα τα παντα ντυθηκαν με νεα μονωση, δεθηκαν οπως ηταν απο το εργοστασιο και τακτοποιηθηκαν. Στη συνεχεια καθαρισα την πλεξουδα, την εδεσα με νεα μονωση και μπηκε στην θεση της μαζι με ολα τα αλλα συμπαραμαρτυρουντα.

Στην αριστερη πλευρα των fairings απ' οταν ειχα αγορασει τη μηχανη υπηρχε μια 12βολτη παροχη πανω σε μια custom βαση που ειχε φτιαξει ο προηγουμενος ιδιοκτητης και οντας πολυ χρησιμη την ειχα αφησει εκει.
Με τα χρονια ομως η παροχη ειχε αρχισει να φθειρεται και ειχα απο καιρο στο νου μου να την αντικαταστησω με κατι καλυτερο. Σκεπτομενος οτι ολες οι συγχρονες ηλεκτρονικες συσκευες (κινητα, GPS κλπ) φορτιζουν ουτως η αλλως με USB εψαξα και βρηκα μια 12βολτη παροχη με 2 θυρες USB, εκ των οποιων μαλιστα η μια ειναι 2.1 A για δυσκολες αποστολες.

Οι παλιες συνδεσεις των καλωδιων δεν ηταν και οτι καλυτερο καθως ειχα βαλει το χερακι μου για να δωσω ρευμα στο βολτομετρο και δεν ειχα κανει και την καλυτερη δουλεια (δεν ηξερες, δεν ρωταγες; )
Τωρα ομως εχοντας στο μεταξυ αποκτησει αρκετη εμπειρια σε κολλησεις και γενικες ηλεκτρολογικες εργασιες ξηλωσα ολα τα παλια καλωδια και τα εφτιαξα εξ αρχης.
Αγοραστηκε νεο βολτομετρο να αντικαταστησει το ταλαιπωρο προηγουμενο που καταστραφηκε, μπηκε ασφαλειοθηκη για το φοβο των Ιουδαιων, τα καλωδια ρευματος ενωθηκαν μεταξυ τους απευθειας πανω στις φισες ωστε να μην εχω περιττα κοψε-ραψε, περασαν μεσα σε πλεξουδες και τελικα δεθηκαν με δεματικα οπου χρειαζοταν.

Μαλιστα γραφοντας σημερα αυτες τις γραμμες μου και εχοντας στο νου τα λογια του φιλου Chris76 μου ηρθε και μια ακομα ιδεα η οποια θα υλοποιηθει αμεσα: αντι να αφησω τον αισθητηρα εξωτερικης θερμοκρασιας που διαθετει το βολτομετρο κατω απ' τα fairings οπως ειχα κανει παλιοτερα, να επεκτεινω το καλωδιο του ωστε να μετρα τη θερμοκρασια του ανορθωτη.

 

[Ταξιδευτής]

Ωραια, αντε και φτιαξαμε τα περιφερειακα. Με το ταμπλο τι κανουμε ρε μαστορα;
Οσο και να ηθελα να το γλυτωσω, το ταμπλο δυστυχως ηταν απο αυτα που επαθαν σημαντικη ζημια στο συμβαν.

Καταρχας το νερο πλημμυρισε εντελως τα οργανα με λασπη ενω εκανε και μερικη ζημια στη πλακετα λογω βραχυκυκλωματος σε ευαισθητα κυκλωματα οπως το ρολογακι. Επισης καθως η μηχανη ξαπλωσε στο πατο του ποταμου, αρχικα ολο το βαρος της επεσε στο μουτρο που ειχε βυθιστει πρωτο στραβωνοντας τις βασεις οργανων και εσπασε ολες τις πλαστικες βασεις του ταμπλο. Αυτες οχι απλα εσπασαν αλλα ξηλωθηκαν απο τη ριζα παιρνοντας μαζι κομματια του πισω μερους του ταμπλο και της πλακετας των οργανων.

Και αν δεν εφταναν αυτα, το τελευταιο καρφι στο φερετρο ηρθε απ' τα παιδια στο πανεπιστηριο του Κορκ οι οποιοι στη προσπαθεια να καθαρισουν τα οργανα απο τη λασπη και τα νερα εσπασαν αθελα τους το πλαστικο στοπ του ταχυμετρου, οποτε το ταχυμετρο δεν σταματουσε στο 0 αλλα στο γαμο του καραγκιοζη. Οσο για τις μικρορωγμες στο καβουκι δεν ειναι καν αξιες λογου...

Στην αρχικη λιστα εργασιων ειχα σημειωσει διαφορες εργασιες αναφορικα με το ταμπλο. Με τοσα ομως θεματα, συντομα καταλαβα οτι δεν ειχε νοημα να το παλεψω. Καποια πραγματα ειτε θα παρεμεναν χαλασμενα (πχ ρολοι) ειτε θα φαινονταν επισκευασμενα.
Οσο και να το κανεις, το σπασμενο πλαστικο μπορει να ξανακολλησει αλλα δεν ειναι ποτε οπως πριν.

Ετσι ξεκινησε το ψαξιμο στο ιντερνες για καταλληλο αντικαταστατη. Περιμενα αρκετο καιρο και ειχα αρχισει να απελπιζομαι καθως οι (λιγοι) υποψηφιοι μνηστηρες ηταν ειτε σε χειροτερη κατασταση, ειτε Αμερικανοι (μιλια γαρ) ειτε πανακριβοι (πχ 300-500 ευρω). Ειχα αρχισει να σκεφτομαι οτι θα παρω ενα απο τα στραπατσαρισμενα μπας και απ' τα κομματια φτιαξω ενα καλο, οταν τελικα εντελως ανελπιστα επεσα πανω σε μια αγγελια που ηταν ακριβως αυτο που εψαχνα: ενα πληρες -ευρωπαικο- ταμπλο σε αριστη κατασταση χωρις γρατζουνια και σε εξαιρετικη τιμη.
Bonus τα χιλιομετρα του οδομετρου που ηταν αρκετα κοντα στα δικα μου (μολις 30.000 χλμ λιγοτερα).

Στον επομενο τονο ηταν στα χερια μου. Η πλακετα αριστη και καθαρη, οι βασεις αθικτες, τα οργανα γυαλισμενα.
Το νεο ταμπλο εκατσε στην επισης νεα βαση οργανων σαν το κερασακι στη τουρτα.

 

[Ταξιδευτής]

Στο μεταξυ ο Μελετης ειχε επιστρεψει δρυμυτερος, για μια δουλεια που θεωρητικα θα επρεπε να ειναι απλη αλλα στη πραξη μας ξεφτυλισε τελειως: την αλλαγη του πισω δισκου. Σ' ενα συμβατικο ψαλιδι απλα ξεβιδωνεις τον αξονα της ροδας, βγαζεις τροχο, αλλαζεις το δισκο και τελος. Σε μονομπρατσο ομως η υποθεση ειναι λιγο διαφορετικη...

Η ροδα βγηκε πανευκολα (οντας και ο βασικος πρακτικος σκοπος ενος μονομπρατσου), ομως η συνεχεια μας αφησε χαζους.
Στην Αυρα το πισω δισκοφρενο βρισκεται βιδωμενο επανω στο μονομπρατσο, αναμεσα στο καρε του τροχου και τον αξονα. Οσο και αν προσπαθησαμε να περασουμε τη δισκοπλακα πανω απο το καρε δεν καταφεραμε τιποτα. Η δισκοπλακα εχει τεσσερα "ποδια" για να βιδωσει στη βαση της, αλλα αυτα προεξειχαν υπερβολικα για να χωρεσει αναμεσα στο ευμεγεθες καρε.

Αφου ειδαμε και αποειδαμε πηραμε τη μεγαλη αποφαση να λυσουμε ολο τον αξονα που ουτως η αλλως θα επρεπε να καθαριστει και να γρασσαριστει. Ξεφτυλισματος συνεχεια: Για να βγει ο αξονας επρεπε να λυσουμε το θηριωδες 46αρι (!) παξιμαδι, με τα εικοσι κιλα ροπης του να παραμονευουν ως αλλος εφιαλτης στο δρομο με τα ροποκλειδα.

Αντε να βρεις 46αρι παξιμαδι τωρα και κλειδι αρκετα μεγαλο για να "σπασεις" τετοια ροπη.

Αφου δεν μπορουσαμε να τελειωσουμε την παραπανω εργασια εστρεψα στη προσοχη μου σε ευκολοτερα θεματα, οπως το δεσιμο της ουρας και της τοποθετησης μερικων ακομα αξεσουαρ.

Ενα απο τα δωρακια που ειχα παρει για την καλη μου ηταν ενας καλος συναγερμος με τηλεειδοποιηση, περιμετρικο αισθητηρα και ενα σκασμο λειτουργειες που ακομα δεν εχω ιδεα τι κανουν. "Στερνη μου γνωση να σ' ειχα πρωτα" θα μου πειτε αλλα τι να κανουμε. Εξαλλου δεν ειχα αυταπατες οτι ενας συναγερμος μπορει αν αποτρεψει μια κλοπη. Οταν καποιος ειναι αποφασισμενος, αν δεν εχεις τσιμεντωσει τη μηχανη στο μπετο και δεν την εχεις συνδεσει με την πλησιεστερη υπερυψηλη οτι και αν κανεις ειναι χαμενος κοπος...

Οπως και αν ειχε, μετα τη περιπετεια μας ο συναγερμος θα με βοηθουσε να νοιωθω λιγο καλυτερα στο μελλον.
Οι καλωδιωσεις συνδεθηκαν καταλληλως στη πλεξουδα και αφου επεσε το σχετικο σιγυρισμα, μπηκαν τα φρεσκοβαμμενα πλαστικα του υποπλαισιου, η ουρα, το κουτι της μπαταριας και ολα τα λοιπα συμπαραμαρτουντα: πολλαπλασιαστες, νεο ρελε μιζας, νεες καλωδιωσεις για της μπαταριας κλπ...

 

[Pan-dvs]

Aργεις αργεις,

 

[Ταξιδευτής]

Παραλληλα με τα παραπανω, επρεπε να βρω μια καλη θεση για το εξωτερικο κανιστρο αζωτου της αναρτησης.

Μεχρι προτινος, και μην εχοντας βρει αλλη ευκολη λυση, το κανιστρο ειχε δεθει με τσερκι στο πισω αριστερο μαρσπιε, ομως πλεον επρεπε να βρω κατι καλυτερο διοτι λυνοντας τη μηχανη παρατηρησα οτι το κανιστρο στο κατω μερος του ηταν ...πλανισμενο διαγωνιως, απο την αλυσιδα που με τα πανω-κατω του αξονα τριβοταν πανω στο δοχειο. Παλι καλα που το ειχα προλαβει νωρις και ειχα γλυτωσει τα χειροτερα..

Η παλια θεση.

Το σχετικα μικρος μηκος της σωληνωσης του κανιστρου και οι στριμωγμενες διαστασεις γυρω απ' το πισω τροχο εκαναν την ευρεση νεας θεσης πονοκεφαλο. Μετα απο μερες προσπαθειων τελικα η λυση βρεθηκε ενω χαζευα το υποπλαισιο της μηχανης: αντι να παλευω να δεσω το δοχειο περιμετρικα της ουρας, θα το εβαζα ΜΕΣΑ στην ουρα.

Στο σημειο του υποπλαισιου πισω απο τη μπαταρια υπαρχει μια εσοχη οπου κανονικα μπαινουν τα εργαλεια της μηχανης. Αυτο αποδειχτηκε το τελειο μερος για το κανιστρο: προστατευμενο απο υψηλες θερμοκρασιες, βρωμιες/νερα, δεν χρειαζοταν ιδιαιτερα δεσιματα και το μεγαλυτερο ατου; Τα ρυθμιστικα ηταν στην ιδανικη θεση για να τα φτανω πανευκολα.

Eχοντας τακτοποιησει πλεον τις πλεξουδες, την αναρτηση, το υποπλαισιο και τα ηλεκτρικα του ταμπλο, ειπα να κανω τις απαραιτητες δοκιμες. Το ταμπλο δουλεψε υποδειγματικα, οπως και φωτα και λοιπες ενδειξεις -κατι αναμενομενο με τη δουλεια που ειχε πεσει.
Ελα ομως που η παλια μου νεμεση της ηλεκτρολυσης μου την ειχε στημενη στη γωνια.

Δοκιμαζοντας τα θερμαινομενα γκριπ διαπιστωσα με απογοητευση οτι δεν εκαναν τιποτα. Αυτο ηταν κατι που φοβομουν καθως αυτα ακριβως τα καλωδια ειχαν μακελεψει οι ηλιθιοι κλεφτες προσπαθωντας να βαλουν μπροστα τη μηχανη. Μπορει να μην επαιρνε μπροστα αλλα θα τους ζεσταινε τα χερια καθως την εσπρωχναν.

Μετα την ανελκυση απο το ποταμι η πλεξουδα τους εχασκε κομμενη και τα θερμαντικα στοιχεια κατω απο τα γκριπ ειχαν φυγει απο τη θεση τους. Παροτι ειχα ηδη ξανακολλησει τα θερμαντικα στοιχεια κατω απ' τα γκριπ και ειχα ξαναενωσει τα καλωδια το συστημα συνεχιζε να ειναι νεκρο.

Επρεπε να δω το θεμα σοβαρα. Καταρχας ελυσα ολη τη καλωδιωση, μετρησα με πολυμετρο για κομμενα σημεια, αφαιρεσα ολες τις παλιες, αμφιβολες συνδεσεις και εδεσα τα παντα εκ νεου με κολλητηρι. Εκρυψα τη πλεξουδα με θερμοσυστελλομενα (οεο) κατω απ' τη τιμονοπλακα και εδωσα ξανα ρευμα. Τιποτα. Γμτ, γιατι; Αφου τα καλωδια ηταν ελεγμενα και οι ασφαλειες ηταν ολες οκ.

Τελικα η απαντηση βρισκοταν δυστυχως στον ιδιο το διακοπτη. Ηλεκτρονικος γαρ, ηξερα οτι μετα απο το μπανακι ηταν πολυ πιθανο το ενδεχομενο να ειχε βγει BLR. Καθοτι τα συγκεκριμενα θερμαινομενα ειχαν αγορασει απο Αμερικη, η αγορα νεου διακοπτη ηταν πολυ δυσκολη. Μιας που δεν ειχα να χασω κατι, ελυσα το controller για να ριξω μια καλυτερη ματια και ειδα αμεσως το προβλημα: τα καλωδια ειχαν κοπει σχεδον συρριζα απ' τη πλακετα.

Λεπτεπιλεπτη η επισκευη αλλα οχι ακατορθωτη. Τα παλια υπολειμματα των καλωδιων αφαιρεθηκαν προσεκτικα απ' τη πλακετα και μπηκε νεα καλωδιωση στο καταλληλο μηκος ωστε να δεθει με τη πλεξουδα εκ νεου -κατι ευκολοτερο να το λες παρα να το κανεις καθως τα σημεια κολλησης ηταν σε αποσταση αναπνοης μεταξυ τους και το κολλητηρι των 10 ευρω που ειχα δεν βοηθουσε καθολου.

Τελικα και μετα απο πολλα ευχολογια, ενωσα τα καλωδια, κουμπωσα το διακοπτη, πατησα το on και... ωπ! Δουλευει. Η απολαυση του να επισκευαζεις κατι που θεωρουσες χαλασμενο ειναι μεγαλη.

 

[Ταξιδευτής]

Και τα δωρακια του ...Kinder-εκπληξη δεν ελεγαν να τελειωσουν. Πριν μια βδομαδα και νομιζοντας (χα!) οτι εχω επιτελους τελειωσει με τα ηλεκτρικα, ειπα να βγαλω τα μπουζι για να ριξω λιγο λαδι στους κυλινδρους και να γυρισω το μοτερ με το χερι, καθως με ολη αυτη την ανακατασκευη και την αργοπορια μου ειχα να βαλω τη μηχανη μπροστα απο τον προηγουμενο ...Οκτωβριο! Μιλαμε για 7 ολοκληρους μηνες! Το ξερω οτι ειμαι τραγικος αλλα προς -ελαχιστη- υπερασπιση μου κυριε Προεδρε, με τη μηχανη σε τευχη, τα ηλεκτρικα σπαγγετι και ολα τα υπολοιπα ειτε να λειπουν ειτε να μην δουλευουν τι επιλογες ειχα;

Στο μυαλο μου ηδη τα ελατηρια στα πιστονια ειχαν ριξει μπετα στα χιτωνια και ολο το υπολοιπο μοτερ το φανταζομουν να εχει αντικατασταθει απο ενα ματσο σκουριας. Εξωτερικα μπορει να εδειχνε ωραιο αλλα μεσα τι γινοταν; Τα πισω μπουζι βγηκαν αμεσως, ομως τα μπροστινα για να βγουν πρεπει να μετακινηθει το ψυγειο νερου (V4 βλεπεις).

Αυτο καθ' αυτο δεν ειναι μια ιδιαιτερα δυσκολη διαδικασια, ομως με το που επιασα να κουνησω το ψυγειο η φυσα του θερμοστατη του βεντιλατερ μου εμεινε στο χερι! Και οχι μονο μου εμεινε στο χερι αλλα ο ιδιος ο μεταλλικος ακροδεκτης ειχε κοπει απο τη ριζα του! Αμα σε θελει ο διαολος...

(δεν θελω σχολια για τις στραβες ψυκτρες του ψυγειου μου! Δ ο υ λ ε υ ε ι .)

Οξειδωση και αγιος ο Θεος.

Εκει αρχισα να σκεφτομαι εναλλακτικες. Καταρχας η Honda στη κοσμαρα της χρεωνε τον θερμοστατη 80φευγα ευρω. Στο ebay εβρισκα ανταλλακτικα απο Κινα με 5-10 ευρω, ομως περαν οτι θα ερχονταν σε κανα τριμηνο, ειχα ενδοιασμους για θερμοστατη ιμιτασιον. Συν οτι για καποιο ανεξηγητο λογο ΟΛΟΙ οι θερμοστατες που εβρισκα ειχαν σημειο ανοιγματος τους 85 βαθμους κελσιου. Οταν ο εργοστασιακος ανοιγει στους 93-95 αυτο πρακτικα σημαινει οτι με τον Κινεζικο θερμοστατη το βεντιλατερ θα δουλευε ολη την ωρα.

Εκατσα και σκεφτηκα λοιπον οτι ισως θα ηταν καλυτερα να δοκιμασω μια πατεντα. Με ενα κοπιδι εφαγα το πανω μερος απο το περιβλημα του θερμοστατη οσο χρειαζοταν για να αποκαλυψω τον υπολοιπο ακροδεκτη και στη συνεχεια τον κολλησα στο φις της πλεξουδας.
Καθως ειχα ηδη κανει το χειρουργειο στο θερμοστατη, αποφασισα να βαλω και ενα διακοπτη στο ταμπλο για χειροκινητο ανοιγμα του βεντιλατερ αν θα χρειαζομουν. Τα επιασα ολα με μια γερη κολληση και στη συνεχεια τυλιχτηκαν ολα με ταινια βουλκανισμου.

 

[Ταξιδευτής]

Διαλλειμα για διαφημισ... ε, για εναν απολογισμο. Εχουμε λοιπον και λεμε:
Καθαρισμος μοτερ οκ.
Καρμπυρατερ, φιλτροκουτι κλπ οκ.
Ανακατασκευη κομπλερ μιζας οκ.
Ελεγχος πλεξουδας οκ.
Υποπλαισιο και πλαστικα οκ.
Καθαρισμος, βαψιμο, νεα ζουαν πολλαπλης εξατμισης οκ.
Φισες οκ.
Ηλεκτρικα επιτελους οκ.
Αντικατασταση ταμπλο/φισες οκ.
Ελεγχος αναρτησεων οκ.
Αλλαγη ρουλεμαν και καθαρισμος, βαψιμο και γρασσαρισμα λαιμου οκ.
Αλλαγη κλειδαριας οκ.
Ανοιγμα, ελεγχος και καθαρισμα διακοπτων τιμονιου οκ.
Νεες καλωδιωσεις και φισες ανορθωτη οκ.
Προσθηκη συναγερμου, γενικη τακτοποιηση καλωδιωσεων και νεο ρελε μιζας οκ.
Αμμοβολη και βαψιμο μαρσπιε οκ.

Πλεον δεν ειχαν μεινει πολλα ακομα... Τα πλαστικα, τα φρενα και η πισω αναρτηση.

Τα δυο τελευταια θεματα θεωρουσα οτι δεν θα ηταν ιδιαιτερο προβλημα, ομως να που αποδειχτηκε οτι ο διαολος ειναι στις λεπτομερειες.
Ο Μελετης ξαναπερασε απ' το σπιτι με σκοπο να λογαριαστει με το γαιδουρινο 46αρι παξιμαδι που μας ειχε ξεφτυλισει τις προαλλες, και αυτη τη φορα ειχε ερθει με αγριες διαθεσεις. Το θηριο ειχε καταφερει να δανειστει ενα 46αρι κλειδι απο συνεργειο ...φορτηγων και ειχε φερει το μεγαλυτερο κλειδι που ειχα δει στη ζωη μου. Σαν να μην εφτανε αυτο ειχε κουβαλησει και μια διμετρη σιδερενια σωληνα για επιπλεο μοχλο αν χρειαζοταν.

Κουμπωσα 1η στο κιβωτιο για να φρεναρει, εκατσα επανω στη μηχανη για να την παλατζαρω και ο Μελετης με το κλειδι εκανε μια δυνατη προσπαθεια. Το παξιμαδι ουτε που ιδρωσε.
Στη συνεχεια βαλαμε στο κλειδι τη προεκταση. Αποτελεσμα; Γυρισαμε τον κινητηρα! Με 1η. Το παξιμαδι; Αταραχο.
Τριτη προσπαθεια και φαρμακερη. Με τη προεκταση και μια μπετοβεργα καθετα αναμεσα στον αξονα για να μη μπορει να γυρισει ξαναδοκιμασαμε. Αποτελεσμα; Λυγισε η διμετρη σωληνα αλλα το παξιμαδι δεν ελεγε να ξεκουνησει.

Θα λογαριαζοταν με το αεροκλειδο τελικα. Οκ, δεν εχουμε πισω φρενα. Ας φτιαξουμε τα μπροστινα τουλαχιστον.
Λυνουμε τη δεξια δαγκανα, βγαζουμε τον πειρο, αλλαζουμε τακακια.
Λυνουμε την αριστερη δαγκανα, βγαζουμε τον πειρ.... Ε; Δεν βγαινει; Τι εννοεις εχει σφηνωσει μεσα στη δαγκανα απο υπερβολικο σφιξιμο; Τι θα πει το αλενοκλειδο τρωει τη φωλια και δεν κανει τιποτα;
Τον ηπιαμε. Στην τελευταια αλλαγη τακακιων εγω ο εξυπνος ειχα μαλλον σφιξει υπερβολικα τον πειρο με αποτελεσμα να οι βολτες να βγουν εξω απο το σπειρωμα και να φρακαρουν εντελως. Τωρα το κεφαλι του πειρου ειχε φαγωθει και δεν εβγαινε με τιποτα.

Εφερα τον κολλαουζο.
Τρυπησαμε με το τρυπανι.
Σπασαμε τον κολλαουζο.
Τρυπησαμε με μεγαλυτερο τρυπανι.
Σπασαμε και δευτερο κολλαουζο.
Μηχανουργειο here I come.

Αμα σε θελει ρε πστ μου... Πισω φρενα δεν εχουμε, μπροστα φρενα δεν εχουμε, θα σταματω σαν τους Φλιντστοουνς στο τελος.

Παντα ελεγα ομως οτι ολα γινονται για καποιο λογο και παλευοντας με τα φρενα δικαιωθηκα.
Μπορει η μηχανη να κατεληξε αδοξα στο ποταμι, μπορει να ειχα ηδη φαει απειρα ξενυχτια προσπαθωντας να την αναστησω, αλλα ιδου το "καλο".
Ξεψαχνιζοντας τα φρενα, εντρομος ανακαλυψα το παρακατω δωρακι στο πισω σωληνακι των φρενων.
Πρεπει να ειχε φυγει απο τη φωλια του σε ανυποπτη στιγμη και να τριβοταν πανω στο λαστιχο εδω και καιρο. Μεχρι να σταματησει το ταξιδι μας στο Cork ολο το εξωτερικο περιβλημα ειχε φαγωθει, και το σωληνακι ηταν ενα κλικ απο το να τρυπησει. Ωραια πραγματα!

Η αλλαγη ηταν αυτονοητη. Σωληνακι αεροπορικου τυπου της HEL για να κανει παρεα στα Goodridge που ειχα ηδη μπροστα.

Το τελευταιο που εμενε να κανουμε ηταν να διορθωσουμε το υψος της αναρτησης. Βλεπετε, η πισω aftermarket αναρτηση της Wilbers μπορει να ηταν πληρως ρυθμιζομενη κλπ, αλλα ηταν και ελαχιστα πιο κοντη απο την εργοστασιακη, με αποτελεσμα το πλαινο stand να κρατα τη μηχανη σε αρκετα ορθια θεση, ειδικα οταν ηταν φορτωμενη.

Η λυση ηταν απλη: ενας μικρος αποστατης +6 mm σχηματος Π στην φωλια της αναρτησης εφερε το υψος στα εργοστασιακα επιπεδα.

 

[Ταξιδευτής]

Και ετσι εμεναν τα πλαστικααααααα... Η αλλιως, μια πολυ πονεμενη ιστορια.

Ενα χρονο πριν η μηχανη καταληξει στο ποταμι, αποφασισα να βαψω μια γωνια του μπροστινου fairing, διπλα στο φλας που ειχε γρατσουνιστει.
Τι το ηθελα; Ο βαφεας μου, παροτι εξαιρετικος τεχνιτης και παροτι ειπε οτι χρησιμοποιησε την εργοστασιακη "συνταγη" για το χρωμα, κατεληξε να κανει το κοκκινο ...κεραμυδι. Δυο προσπαθειες αργοτερα με το χρωμα να μην ταιριαζει καθολου, ο ανθρωπος ειχε σηκωσει τα χερια οποτε εγω κατεληξα σε εναν αλλο βαφεα, ο οποιος ναι μεν καταφερε να πετυχει το χρωμα (μετα απο τεσσερις προσπαθειες) αλλα εκανε σχεδον 3 μηνες για να το τελειωσει!

Μα γιατι τοση μανουρα θα μου πειτε; Φταιει το ...συστημα. Αν δεν εχετε δει την Αυρα απο κοντα φανταζομαι οτι δεν μπορειτε να το ξερετε, αλλα το κοκκινο χρωμα της δεν ειναι ενα κλασσικο κοκκινο, αλλα μεταλλικο και μαλιστα περλε. Οπως μου εξηγησαν, ο συγκεκριμενος κωδικος της Honda ειναι μια απο τις δυσκολοτερες βαφες που υπαρχουν: Χρωμα τριπλης βαφης ιωδιου με περλα. Κα το χειροτερο; Καθως το ιωδιο δεν χρησιμοποιειται πλεον στις οικολογικες βαφες, για να το βρει καποιος θα πρεπει να κανει ταμα σ' ολους τους αγιους μαζι.

Σε γενικες γραμμες πεφτει ενα λευκο υποστρωμα και απο πανω πεφτουν μια σειρα χεριων ενος ημιδιαφανους ιωδιουχου κοκκινου. Οσο πιο πολλα χερια ριχνεις τοσο αλλαζεις το τελικο χρωμα. Πανω απο αυτα πεφτει ενα ημιδιαφανες γαλακτωδες χρωμα με την περλα και στο τελος μπαινει το βερνικι. Το μεγαλο προβλημα ειναι οτι την τελικη αποχρωση δεν μπορεις να την ξερεις προτου τελειωσεις με ολα τα στρωματα, οποτε αν θες να ταιριαξεις το χρωμα χαιρετισματα.

Οταν εψαχνα να βαψω μονο το μπροστινο fairing, χαρακτηριστικη ηταν η αντιδραση μεγαλου (και διασημου) βαφεα που βλεποντας το χρωμα μου ξεκαθαρισε οτι αν θες να ταιριαξεις το χρωμα που εχεις τωρα εγω δεν το ακουμπαω.

Μετα απο ψαξιμο μηνων τελικα βρηκα εναν βαφεα για τον οποιο ακουγονταν πολλες θετικες γνωμες: ο Μακης απο το "Happy Rider", το μαγαζι του αδικοχαμενου Τζιμη στο Πολυγωνο που ειχε μεινει θρυλικο για τις δουλειες που εχει κανει ανα τα χρονια ειδικα στα customs.

Ενα ωραιο πρωι λοιπον πηγα και τα δεκαπεντε (ζωη να 'χουνε) κομματια των fairings απο το μαγαζι, βαλαμε καφε και του ειπα την ολη ιστορια της Αυρας. Ο Μακης συγκινηθηκε και μου ειπε οτι θα τα αναλαβει υπο εναν ορο: να μην τα θελησω αμεσα. Οπως μου ειπε, αυτο το project θα πρεπει να ειναι μια δουλεια αγαπης και ηθελε να κατσει να δει ενα ενα ολα τα κομματια με την ησυχια τι θελουν και πως θα προχωρησουμε. Τωρα αν λεγοντας αγαπη εννοει οτι θα κοστισει ενα νεφρο, μια σπληνα και κανα δυο πλευρα δεν ξερω αλλα θα δειξει. Εδω που φτασαμε δεν μπορουμε να κανουμε πισω.

 

[Ταξιδευτής]

Η πιο μεγαλη ωρα ειναι τωρα...

Και ετσι ηρθαμε στη μεγαλη στιγμη. Επιασα τη λιστα των εργασιων μου και κοιταζα τα τικαρισμενα κουτακια. Μεχρι να φτασουμε εδω ειχε περασει ουτε λιγο ουτε πολυ σχεδον ενας χρονος. Να ομως που ενα μεγαλο μερος των εργασιων ειχε γινει. Και να που βρισκομασταν τωρα στο σημειο που θα κριθουν τα παντα.

Πηγα στον γνωστο λαδα της Φραντζη και βουτηξα το πιο φτηνο μηχανολαδο που ειχε: Delek ημισυνθετικο 10w-40.
Ισραηλινο κιετς. Μεγαλο εργοστασιο εκει κατω κιετς. Ποσως με ενδιεφερε. Φρεσκο λαδακι ηταν και στο κατω κατω το ηθελα μονο για ξεπλυμα του μοτερ. Θα εκανα 2 αλλαγες με αυτα τα λαδια και μετα θα της φορουσα τα "καλα" της: Torco T4R, αυτα με τη χρυση ετικετα.

Εβαλα τη μπαταρια να φορτιζει και γεμισα ευλαβικα το μοτερ με φρεσκο λαδακι. Εβγαλα απο την αποθηκη την καλη εξατμιση, αυτη που ειχε μπει στην ακρη πριν το μοιραιο περσινο ταξιδι. Δεν ξερω αν μπορω να περιγραψω το πως την περιμενα αυτη τη στιγμη... Ολους αυτους τους μηνες. Βροχερες και κρυες νυχτες του χειμωνα, δουλειες, τρεχαματα, υποχρεωσεις, αναποδιες, αναδουλειες, κουραση και βαρεμαρα.

Μεσα σ' ολα αυτα, η μηχανη ηταν εκει, να στεκει σιωπηλη κουκουλωμενη στη γωνια της, με τα κομματια της σε τευχη, ενα γιγαντιο παζλ που αναθεμα και αν θυμομουν πως εμπαινε στη θεση του και εγω να προσπερνω βιαστικα γεματος τυψεις που για ακομα μια μερα την αφηνα ετσι χωρις να κανω τιποτα.
Ομως, πανω απ' ολα αυτο που με ετρωγε ηταν το σαρακι για το αν ολη αυτη η προσπαθεια θα εφερνε αποτελεσμα. Μηπως τελικα επρεπε να ειχα ακουσει τους φιλους και να την ειχα αφησει για ανταλλακτικα; Τοσο καιρο οι προσπαθειες γινονταν πανω σε κατι που δεν ειχα ιδεα αν θα δουλευε σωστα η οχι. Τωρα ειχε ερθει η ωρα να το μαθουμε.

Για πρωτη φορα εδω και τοσο καιρο η μηχανη δεν ηταν στη γωνια της. Η οψη του "συνεργειου" χωρις τη μηχανη εκει ηταν κατι που δεν μπορουσα να συνηθισω αλλα ηταν και κατι που περιμενα πως και πως να δω.

Εβαλα την εξατμιση και εκανα τους τελευταιους ελεγχους με τα παντα να γυαλιζουν σαν καινουργια.

Καθως το ντεποζιτο ηταν στα χερια του βαφεα, σε ρολο ποτιστρας μπηκε η μεγαλυτερη συριγγα που μπορουσα να βρω και στερεωθηκε ορθια με ...κορδονια παπουτσιων για να μπορω να ριχνω βενζινη απο το γνωστο γαλακτομπουκαλο. Μιλαμε για πολυ hi-tech λυσεις. Αυτο ηταν λοιπον. Τωρα η θα εκανε ενα μεγαλο μπαμ και θα σκορπουσε το συμπαν η θα δουλευε. Μεσοβεζικες καταστασεις δεν υπηρχαν.

Με την καρδια να χτυπαει σα σφυρι στο στηθος γυρισα το διακοπτη διστακτικα και πατησα το κουμπι της μιζας...

 

[alfa7]

Είχα διαβάσει τη τραγωδία με το ποτάμι τότε..... αλλά τώρα διαβάζω τα έπειτα επεισόδια...

Μπράβο για το μεράκι και την αγάπη...

 

[boxer]

Είχα διαβάσει τη τραγωδία με το ποτάμι τότε..... αλλά τώρα διαβάζω τα έπειτα επεισόδια...

Μπράβο για το μεράκι και την αγάπη...

Ετσι!

Και επειδη ασχολουμαι με αναπαλαιωσεις, καταλαβαινω απολυτα ποσες ωρες προσωπικης εργασιας, ξενυχτιου, τρεξιματος, ψαξιματος, εξοδων και φυσικα ορεξη, χρειαζονται για αυτα τα πραγματα!

Πραγματικα μπραβο!!!!! Η ωρα που ακους τον κινητηρα πρωτη φορα, υστερα απο μηνες ή χρονια........................ δεν υπαρχει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σου ¨ξεπληρωνει¨ τα παντα!

 

[Ταξιδευτής]

Είχα διαβάσει τη τραγωδία με το ποτάμι τότε..... αλλά τώρα διαβάζω τα έπειτα επεισόδια...

Μπράβο για το μεράκι και την αγάπη...

Η χαρα ειναι ολη δικη μου φιλε Στελιο, που μπορω να μοιραζομαι τετοιες ιστοριες με αλλους "τρελους" που ξερω οτι θα με καταλαβουν.

Ετσι!

Και επειδη ασχολουμαι με αναπαλαιωσεις, καταλαβαινω απολυτα ποσες ωρες προσωπικης εργασιας, ξενυχτιου, τρεξιματος, ψαξιματος, εξοδων και φυσικα ορεξη, χρειαζονται για αυτα τα πραγματα!

Πραγματικα μπραβο!!!!! Η ωρα που ακους τον κινητηρα πρωτη φορα, υστερα απο μηνες ή χρονια........................ δεν υπαρχει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σου ¨ξεπληρωνει¨ τα παντα!

Και ακομα περισσοτερο οταν ειναι πλεον ετοιμη, γυαλισμενη, καθαρη και καβαλας για τη πρωτη βολτα, με το χαμογελο ικανοποιησης οτι δεν εκανες τη χαρη στα τσ@γλ@νια που θελησαν να τη καταστρεψουν.

 

[mxersraz]

Το ξαναδιάβασα κάπου παλιότερα και είχα εντυπωσιαστεί! Δεν ήξερα οτι ήσουν εσύ.
Απίστευτη περιπέτεια την οποία από δράμα, τη μετέτρεψες άθλο!
Βγάζω το καπέλο σε σένα και στην Αύρα!

Καλά χιλιόμετρα να έχτε!

 

[Ταξιδευτής]

Κοιταξα φευγαλεα την ημερομηνια στο ρολοι που εγραφε 30/06/2015 και δυσκολευομουν να το πιστεψω. Ποσος καιρος ειχε περασει απο τοτε που η Αυρα ειχε κατεβει τσαπατσαρισμενη και εντελως νεκρη στο μισοσκοτεινο γκαραζ; Ειχα παψει πλεον να μετρω τις μερες. Ο χρονος τωρα πια μετρουσε αλλιως.

Κατεβηκα στο υπογειο οπως αμετρητες αλλες φορες, ομως τα πραγματα που ειχα μαζι μου μαρτυρουσαν οτι αυτη η μερα θα ηταν διαφορετικη.
Στο ενα χερι ειχα το κλειδι και στο αλλο το κρανος. Το καλο. Εκεινο που φορουσα την αποφραδα μερα στο ταξιδι που τοσο βιαια μας διεκοψαν καποια τσογλ@νια στην Ιρλανδια. Η καρδια ειχε παει στις φτερνες αλλα γι' αλλη μια φορα χτυπουσε σαν σφυρι στ' αυτια μου. Η Αnnika κοντοστεκοταν εξω απ' το γκαραζ αλλο τοσο συγκινημενη, προσμενοντας με λαχταρα να ακουσει το βρυχυθμο του V4 να αντηχει στα ντουβαρια του υπογειου.

Το κλειδι στο κεντρικο διακοπτη. Κλικ.
Μπουτον μιζας. Κλικ.

Το μοτερ πηρε μπρος μονομιας και το γνωριμο μπασο μουγκρητο του μοτερ ηταν η πιο ομορφη μελωδια στ' αυτια μας. "Γυρισα. Εδω ειμαι μωρο μου..." Καβαλησα μια σελα που εμοιαζε ταυτοχρονα τοσο ξενη μετα απο καιρο αλλα και τοσο οικεια συναμα και βγηκα στο φως της ημερας.

Εννια ολοκληρους μηνες μετα, η Αυρα εβλεπε ξανα το φως του ηλιου!

Πηρα το κοριτσι και ξεκινησαμε για μια μικρη βολτα προς τη παραλια. Τα δακρυα μετα βιας εμεναν κρυμμενα πισω απ' τη ζελατινα και ο κομπος στο λαιμο επνιγε τα λογια που παλευαν να βγουν και δεν ηξεραν τον τροπο.
Τι λες; Πως σου φαινεται;
Ειναι... δεν ξερω... Εσυ;
Και 'γω μια απ' τα ιδια. Ακουσε την πως γουργουριζει!

Αφησαμε το δρομο και την Αυρα να μας παει οπου αυτη ηθελε και με δυο τεραστια χαμογελα που δεν χωρουσαν στα κρανη απολαμβαναμε τις στιγμες. Σιγουρα οι αλλοι οδηγοι θα κοιτουσαν απορημενοι τους δυο χαζους που επλεαν σε πελαγη ευτυχιας πανω σε μια μηχανη-εργοταξιο που εμοιαζε με το αποκληρο παιδι του Φρανκεσταιν.

Καποια στιγμη ο δρομος τελειωσε και μας εβγαλε σε παλια λημερια να αγναντευουμε τη θαλασσα.
Αμιλητος εσβησα το μοτερ, κοιταξα προς το πελαγος και το τσικ τσικ του μοτερ μου γλυκοψιθυριζε "ολα καλα θα πανε"...

 

[Ταξιδευτής]

Αν βλεποντας τις παραπανω φωτογραφιες απορησατε για το ντεποζιτο, η εξηγηση ηταν οτι καθως ο βαφεας καθυστερουσε απελπιστικα το βαψιμο, ειχα περασει και το ειχα δανειστει για μερικες ημερες για να βγαλω τη μηχανη στο δρομο. Δυστυχως το βαψιμο εμελλε να γινει ο μεγαλος μου καημος στη συνεχεια...

Με τη μηχανη εν πολλοις ετοιμη και λειτουργικη, το μονο σημαντικο θεμα που ειχε απομεινει ηταν το βαψιμο των fairings.
Στο ημερολογιο εργασιων, τουτη η καταχωρηση ειχε μπει δυο μηνες αφου η μηχανη ειχε κανει τη μικρη της βολτα μεχρι τη παραλια. Δυο μηνες και ο Μακης ακομα δεν ειχε αρχισει το βαψιμο. Καταμεσης καλοκαιριου πλεον, Ιουλης μηνας και ολες οι μηχανες που αλωνιζαν εξω ηταν βαλτες να μου τσακιζουν το νευρικο συστημα. Ετσι οπως πηγαιναμε το καλοκαιρι ειχε ηδη χαθει. Απο Σεπτεμβρη και ΑΝ...

Θα μου πειτε γιατι να μην παω αλλου; Οι λογοι απλοι. Καταρχας οι επιλογες καλου βαφεα ηταν περιορισμενες και κατα δευτερον το θεμα ειχε ηδη δρομολογηθει. Αν πηγαινα αλλου θα εμπαινα σε νεα λιστα αναμονης εργασιων και φτου ξανα απ' την αρχη. Εξαλλου, ολοι μου ελεγαν οτι ο Μακης μπορει να ειναι μουρλοκομειο αλλα ειναι και μεγαλος καλλιτεχνης. Και ως γνωστον τους τρελους και τους καλλιτεχνες δεν τους πιεζουμε.

. . . . .

Δυο -ακομα- μηνες αργοτερα, με το Σεπτεμβρη πλεον στη δυση του, το τηλεφωνο χτυπησε ενω ετοιμαζομουν για τη δουλεια. Ηταν ο Μακης.
Ελα ρε Νικο, που εισαι;
Που να ειμαι ρε Μακη, ειπα. Φευγω για το γραφειο.
Πως σου φαινεται να κανεις μια μικρη παρακαμψη; με ρωτησε. Εχω κατι να σου δειξω...

Τι να με θελει παλι ο τρελος, σκεφτηκα. Μαλλον καμια νεα αναποδια θα εχει κατσει και θα θελει να μου εξηγησει το ποσο ακομα θα αργησουμε.
Καλα, ερχομαι. Κλικ.

Λιγο αργοτερα στο μαγαζι ο Μακης με υποδεχοταν με ενα σαρδονιο χαμογελο.
Ελα ρε, τι εγινε; τον ρωτησα. Που ειναι το προβλημα;
Ο Μακης χωρις να μιλησει μου εγνεψε να τον ακολουθησω στο διπλανο δωματιο ενω ακτινοβολουσε με περηφανια.
Μπηκα μεσα και εμεινα να κοιταζω σαστισμενος. Ρε Μακη; Τι εκανες ρε τρελε;


Αυτη θα ηταν μια ΠΟΛΥ καλη ημερα....
























Πεντε μηνες συνολικη αναμονη αλλα το αποτελεσμα ηταν... Δεν ξερω. Ακομα δεν βρισκω λογια τοσα χρονια μετα.