The Avra Project

petros KLR

Μέλος
Περιοχή
ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΑΤΤΙΚΗΣ
Όνομα
ΠΕΤΡΟΣ
Μοτό
KAWASAKI KLR 650
Aprilia pegaso 650
Αν κ ξερω την ιστορια....διαβαζοντας παλι...ειχα την ιδια αγωνια...οπως τοτε...!!!

Φιλε Νικο...διαλεξες τον δυσκολο δρομο κ πολυ καλα εκανες....τα εχουμε πει κ απο κοντα...η αυρα ειναι μια καλλονη....κρατα τη για παντα...!!!
 

Pan-dvs

Μέλος
Περιοχή
Ιωαννινα
Όνομα
Παναγιωτης
Μοτό
tiger 955i-gs 1200
Η χαρα ειναι ολη δικη μου φιλε Στελιο, που μπορω να μοιραζομαι τετοιες ιστοριες με αλλους "τρελους" που ξερω οτι θα με καταλαβουν. :)
Nα σε καταλαβουν μονο?

Στεναχωριεμαι που η μηχανη μου ειναι μια χαρα και δεν μπορω να της κανω τα ιδια. :yew:
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Στεναχωριεμαι που η μηχανη μου ειναι μια χαρα και δεν μπορω να της κανω τα ιδια. :yew:
Αααα, μην το λες. Παντα υπαρχει κατι που μπορεις να κανεις για τη καλη σου, οσο καλοδιατηρημενη και αν ειναι. ;)
 

Pan-dvs

Μέλος
Περιοχή
Ιωαννινα
Όνομα
Παναγιωτης
Μοτό
tiger 955i-gs 1200
Αααα, μην το λες. Παντα υπαρχει κατι που μπορεις να κανεις για τη καλη σου, οσο καλοδιατηρημενη και αν ειναι. ;)
Παντα κανω και παντα παρακολουθω τι κανουν οι αλλοι,ειδικα οταν το κανουν με τα χερακια τους..
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Απο τη παραπανω καταχωρηση στο ημερολογιο για τα fairings μεχρι το επομενο μηνυμα περασαν επτα ακομα μηνες! Γιατι ομως;
Τελη Απριλιου του σωτηριου ετους 2016 και ο Νικος εγραφε:

"Ποτε επιασα το αλενοκλειδο για να βγαλω τα fairings; Ποτε ξεκινησα να γραφω για την διαδικασια; Ποτε εγραψα το τελευταιο μηνυμα; Ουτε που θυμαμαι. Το μονο που θυμαμαι σιγουρα ομως ειναι οτι παει τοσος καιρος που για αλλη μια φορα ντρεπομαι να ξανα-ξεκινησω. Το γεφυρι της Αρτας τελειωσε σε πολυ λιγοτερο χρονο απο δαυτο το μηχανακι.

Με τη δουλεια εχω καταντησει ρομποτ. Σπιτι δουλεια, δουλεια σπιτι, δουλεια δουλεια δουλεια και στο τελος ενα ΣΚ που δεν πρωτοφτανει για τιποτα. Να δεις ενα φιλο; Την καλη σου; Τους δικους σου; Να κανεις ψωνια; Να μαζεψεις ενα σπιτι; Να παρεις μια ανασσα η να πας μια μικρη εκδρομη τελικα;

Και μεσα σε ολα αυτα η Αυρα εκει, στο γκαραζ σκεπασμενη, να περιμενει να ολοκληρωθει μια διαδικασια που ποτε δεν τελειωνει γιατι ο Νικολακης δεν βρισκει το χρονο/διαθεση/ευχερια να ασχοληθει. Ψαχνω να βρω χρονο να κατσω να γραψω δυο γραμμες που χρωστω κι ο καιρος περναει. Και ειναι αμειλικτος ο κερατας.

Οποτε καποια στιγμη ερχεται το πληρωμα του χρονου που λενε και μαζι η υποσχεση: να κατσω να ασχοληθω με την Αυρα μου, να γραψω, να βγω παλι στην επιφανεια, να παρω ανασσες μηχανοβιες, να σκεφτω ταξιδια, μηχανες, δρομους, χαρτες, ονειρα, πλανα και ολα οσα η μ@λ@κισμενη καθημερινοτητα μας εχει κλεψει."


Μεσα σ' αυτο το διαστημα ειχε κυλισει πολυ νερο στ' αυλακι και πολλα ειδα, επαθα και εμαθα.
Με τα fairings ετοιμα, το μονο που εμενε ηταν να βγαλω το ρημαδι το 46αρι παξιμαδι για να αλλαξω τη πισω δισκοπλακα και να χαλαρωσουμε λιγο τα υπερβολικα σφιγμενα νεα ρουλεμαν του λαιμου καθοτι με τον Μελετη ειχαμε κανει καποια λαθακια στις ροπες οταν τα δεναμε.

Τελικα ο μηχανικος βρεθηκε, ειχε τις καλυτερες συστασεις και μια ωραια πρωια πηρα την καλη μου και πηγαμε απο 'κει. Συμφωνησαμε με το μαστορα να κανει τα λιγα που ηθελα, ομως προτεινε να συγχρονισουμε και λιγο τα καρμπυρατερ. Δεν χρειαστηκε πολυ για να δεχτω: καθε ελεγχος εξαλλου για καλο. Που να φανταζομουν που θα οδηγουσε αυτη η διαδικασια;

Οταν πηγα να παρω τη μηχανη μετα απο μερικες ημερες ειχα αναμεικτα συναισθηματα. Παροτι η βασικη δουλεια της αλλαγης της πισω δισκοπλακας ειχε γινει, οι 1-2 ακομα μικροδουλιτσες που του ειχα ζητησει δεν ειχαν γινει ενω ηταν πολυ απλες με τα καταλληλα εργαλεια. Γιατι; Δεν θυμαμαι καν αν ελαβα απαντηση.
Οσο για το συγχρονισμο αυτος ειχε γινει και οντως η μηχανη στο ρελαντι εδειχνε να δουλευει πιο στρωτα οποτε αφησα το θεμα εκει και πηρα τη μηχανη και βγηκα στο δρομο.
Εκει ομως ηρθε η πρωτη εκπληξη. Ανοιγοντας το γκαζι απο χαμηλα εστω και λιγο, η μηχανη με το που παιρνουσε τις 4,000 στροφες γονατιζε αποτομα και κομπιαζε ανεβαζοντας συνεχιζοντας να ανεβαζει σχετικα δυσκολα. Ηταν μια πολυ περιεργη αισθηση.
Σαν να προσπαθεις να ανοιξεις το γκαζι με 6η ενω νομιζεις οτι εχεις 3η μεσα και να αναρωτιεσαι γιατι δεν παει το μηχανακι.

Μαλιστα την πρωτη φορα που η μηχανη κομπιασε, νομισα οτι αυτο ειχε συμβει. Εβρισα τον εαυτο μου σιωπηλα που ειχα λαθος ταχυτητα στο κιβωτιο και πηγα να κατεβασω, ομως συντομα διαπιστωσα οτι δεν ειχα εγω το λαθος. Η μηχανη ΟΝΤΩΣ γονατιζε με το που περνουσε τις 4,000 στροφες ακομα και με 2α, 3η και αυτο δεν ηταν στο μυαλο μου. :(

Μεχρι να γυρισω στο σπιτι εκανα αρκετα χιλιομετρα και διαπιστωσα οτι αυτο γινοταν σε ολες τις ταχυτητες και σε καθε περιπτωση που προσπαθουσα να ανοιξω λιγο παραπανω το γκαζι. Το παραξενο στην ιστορια ηταν οτι ενω ακουγα το μοτερ να μουγκριζει και να προσπαθει, η αισθηση επιταχυνσης δεν ειχε καμια σχεση με πριν. Ανεβαζε στροφες μεν, ομως η δυναμη απουσιαζε.

Στις πρωτες βολτες που ειχα κανει μετα την ανακατασκευη δεν θυμομουν να ειχε αυτο το ασχημο κομπιασμα. Δεν την ειχα πιεσει και πολυ, ομως απο παλια θυμομουν οτι το VFR ειχε μπολικο γκαζι και ροπη τραινου απο χαμηλα, ενω οταν περνουσε τις μεσαιες στροφες σου τραβουσε μια γερη κλωτσια και εφευγε σφαιρα για τον κοφτη. Τωρα γινοταν το αντιθετο. Με το που περνουσε τις 4 χιλιαδες εκοβε λες και επεφτα πανω σε εναν αορατο τοιχο.

Πηρα τηλεφωνο το συνεργειο και του ειπα απογοητευμενος τις εντυπωσεις μου. Η απαντηση του ηταν αποστομωτικη: Α ναι, και εγω οταν εκανα το συγχρονισμο ειδα οτι η μηχανη εγινε πιο ηπια σε σχεση με πριν αλλα αυτο μπορει να ηταν γιατι πριν δουλευε ασυγχρονιστα και εβγαζε τη δυναμη της αποτομα.

Μηπως εφταιγε ο συγχρονισμος; τον ρωτησα
.
Δεν μπορει, ειπε. Δεν πειραξα τιποτα παρα τις βιδες του συγχρονισμου. Δεν εβγαλα καν ντεποζιτο

Σε ελαχιστο χρονο την ειχα παει πισω για να δουμε τι μπορει να φταιει. Τελικα κατεληξε στο οτι το σωληνακι της εξαερωσης στο ντεποζιτο ηταν βουλωμενο και οτι αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να κανει υποπιεση μην αφηνοντας την βενζινη να κατεβει στα καρμπς.

Καθαρισαμε το σωληνακι και βγαλαμε τη μηχανη για δοκιμη. Δουλεψε; Με το χερι στη καρδια θα ελεγα.... δεν ξερω. Ισως. Μπορει. Μου φαινεται. Ηθελα να το πιστεψω οτι ειχε διορθωθει ομως και παλι ενοιωθα τη μηχανη να ανεβαζει νωχελικα στροφες και ειδικα μετα τις 4,000. Παντως το μονο σιγουρο ηταν οτι δεν ειχε σε καμια περιπτωση το ωραιο σκαλοπατι που ειχε παλια.

Οταν το ειπα στο μηχανικο ηρθε το τελειωτικο χτυπημα: Α, οχι. Τωρα δουλευει γραμμικα γι' αυτο και νομιζεις οτι δεν παει. Εγω νομιζω οτι παει μια χαρα για εφταμισι. Παροτι το σχολιο περι των εφταμισι με στεναχωρησε το αφησα ασχολιαστο και σκεφτηκα οτι μπορει να ειχε και δικιο...
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Χρειαζομουν χρονο και χιλιομετρα για να καταλαβω αν τελικα η ελλειψη δυναμης που ενοιωθα ηταν μες το κλουβιο μου κεφαλι η αν οντως η μηχανη ειχε καπου προβλημα και γονατιζε.

Καπου εκει ηρθε μια βολτα με φιλαρακια απο το mybike -προορισμος το ομορφο χωριουδακι της Τιθορεας. Ξεκινησα ανεξαρτητα απο τα παιδια και μεσω της αγαπημενης μου διαδρομη Μανδρας - Θηβας κατεληξα να περιμενω τα παιδια στον Αλιαρτο απολαμβανοντας τη χειμωνιατικη λιακαδα.

Θα ηθελα να πω οτι ηταν μια υπεροχη στιγμη ομως κατι με ετρωγε. Μεχρι να φτασω εκει ειχα κανει αρκετα χιλιομετρα και πλεον ημουν σιγουρος οτι η μηχανη ειχε οντως θεμα. Δεν εφταιγε το αδειο ντεποζιτο. Δεν εφταιγε η κακη βενζινη. Δεν εφταιγε το αγυριστο κεφαλι μου. Δεν εφταιγε ο αναδρομος Ερμης που εκανε παρτουζα με τον Αρη και την Αφροδιτη στην Ανω Ραχουλομαγουλιτσα.
Η μηχανη με το που περνουσε τις 4 χιλιαδες στροφες -και εκει ακριβως που περιμενες τη κλωτσια- το μοτερ επεφτε σε χειμερια ναρκη. Ενω μεχρι τις 4 ανεβαζε ζωηρα μετα... καληνυχτα. Τι στην ευχη;

Η μεγαλη απογοητευση ομως ηρθε στη Τιθορεα ανεβαινοντας για την πλατεια του χωριου. Σε μια καλη ανηφορα με 1η στο κιβωτιο η μηχανη περνωντας τις 4,000 δεν γονατισε απλα αλλα εκανε δυο-τρια γερα κομπιασματα λες και εμενε απο καυσιμο.
Επρεπε να βρεθει οπωσδηποτε λυση. -τωρα ημουν απολυτα σιγουρος. Ξερω οτι τα VFR φημιζονται για το "ηλεκτρικο" και γραμμικο τους δουλεμα -και σε αυτο ο μηχανικος ειχε δικιο- ομως το να κλωτσαει και να μπερδευει ετσι σε μια απλη ανηφορια ηταν απλα απαραδεκτο.

Λιγο καιρο μετα θα διαπιστωνα οτι η μηχανη ειχε χασει αισθητα και τη δυναμη της: Λιγες μερες πριν τη πρωτοχρονια του '16 βρεθηκα για δουλεια στο παραδρομο του Κηφισσου καπου στο Περιστερι. Εκεινη τη μερα ειχε τσουχτερο κρυο και απο ωρα επεφτε χιονακι. Ο δρομος κατω ηταν βρεγμενος χιονι και τα λαστιχα της μηχανης παγωμενα. Ξεκινωνας απο ενα καθετο στενο θελησα να δω τι θα εκανε η μηχανη αν ανοιγα λιγο αποτομα το γκαζι. Με 750 κυβικα και μπολικη V ροπη το λογικο θα ηταν η ουρα να αρχισει τις ..ζειμπεκιες. Καμια απολυτως σχεση. Δεν μπορουσα να σπασω προσφυση για κανενα λογο. Το οτι ενα παπι που βγηκε ακριβως μετα απο το ιδιο στενο εφυγε με παντιλικια ηταν ακρως αποκαρδιωτικο...

Με αυτα και αυτα ημουν πλεον προβληματισμενος και πολυ στεναχωρημενος.
Δεν ηθελα να κατηγορησω τον μηχανικο, ομως κατι ειχε συμβει καποια στιγμη απ' το συμβαν στην Ιρλανδια μεχρι τωρα. Μπορει ο συγχρονισμος να ειχε φερει στην επιφανεια καποιο αλλο κρυμμενο προβλημα, η μπορει να ηταν μια κακη συγκυρια.
Μπορει το βουλωμενο σωληνακι να ειχε ζορισει τη τρομπα βενζινης και να επνεε τα λοισθια. Χιλιες θεωριες γυριζαν στο μυαλο μου.

Αποφασισα οτι επρεπε να βρω τη λυση μονος μου. Ο μηχανικος ηταν εκτος συζητησης διοτι αφενος θεωρουσε οτι η μηχανη προβλημα δεν εχει και παει καλα και αφετερου δεν ειχα κουραγιο να μπω στη διαδικασια ασε μηχανη, παρε μηχανη, δοκιμασε, αλλαξε, ξαναπηγαινε, εξηγησε, παρακαλεσε, ξαναασε, ξαναπαρε κλπ. Το εχω ζησει πολλα χρονια αυτο το πραγμα και ειλικρινα το σιχαινομαι.

Το ιντερνες να ειναι καλα που εχει φερει τη συλλογικη γνωση των ειδικων στα δακτυλα μας.
Ετσι στρωθηκα στη μελετη: "Καρμπυρατερ, αυτος ο μεγαλος αγνωστος, Κεφαλαιο 329". Τα καρμπς ειναι εν μερει μηχανολογια και εν μερει τεχνη. Η διαδικασια μιξης εξαχνωμενης βενζινης με ικανες ποσοτητες αερα σε ολο το φασμα στροφων ενος κινητηρα ειναι κατι πολυπλοκο που εμπλεκει μηχανικη, μαθηματικα, φυσικη, υδροδυναμικη, εως και ...μαυρη μαγεια!
Δεν ειχα αυταπατες οτι θα γινω εξπερ, ομως πεντε βασικα πραγματα για το πως λειτουργουν αυτα τα μαραφετια θα τα μαθαινα. Δανειστηκα ενα Carb Tuner απο ενα καλο φιλο και η Αυρα ξαναμπηκε στο χειρουγειο και γδυθηκε με ασθενη αυτη τη φορα την καρδια της.

Ακολουθωντας τις οδηγιες για το συγχρονισμο καρμπυρατερ, ζεστανα καλα το μοτερ, συνδεσα το carb tuner και εβαλα μπροστα. Αλλα 'ντ' αλλα της Παρασκευης το γαλα. Οι δυο μπροστα κυλινδροι ηταν σχεδον τερμα πανω στις ενδειξεις ενω οι δυο πισω σχεδον στο πατο. Αν αυτο ηταν συγχρονισμος εγω ημουν η Τζινα Λολομπριτζιτα.
Κανονικα ολες οι ενδειξεις θα επρεπε να ειναι στο ιδιο επιπεδο -εξ ου και συγχρονισμος. Μετρας μεσω της υποπιεσης τι κανει το καθε καρμπυρατερ και προσπαθεις να τα φερεις ολα στην ευθεια ρυθμιζοντας το ποσο θα ανοιγει η καθε πεταλουδα. Λιγη ωρα μετα η ρυθμιση ειχε τελειωσει και εβγαλα τη μηχανη για μια βολτα. Το αποτελεσμα ηταν αμεσα αισθητο. Η μηχανη εδειχνε να εχει δυναμωσει αισθητα και το κακοφημο σημειο στις τεσσερις χιλιαδες ειχε εξομαλυνθει σε μεγαλο βαθμο! Οχι ομως και τελειως.

Επρεπε να περασουμε στα ενδοτερα. Αφαιρεση φιλτροκουτιου, πεταλουδων και εισαγωγων και λυσιμο καρμπς για πληρη ελεγχο και καθαρισμο.
Εδω θυμιζω οτι αυτα που φορουσε τωρα η μηχανη δεν ηταν τα δικα της. Θα θυμαστε οτι τα αρχικα καρμπυρατερ ειχαν παθει ζημια απο τα νερα στο ποταμι και οι Ιρλανδοι με ειχαν ενημερωσει οτι οι μεμβρανες ειχαν σκιστει οποτε ειχα αγορασει ενα αλλο σετ το οποιο και ειχαν βαλει επανω προτου παρω τη μηχανη στα χερια μου.

Μαζι με τη μηχανη τα παιδια μου ειχαν στειλει και ολα τα παλια ανταλλακτικα αλλα κανοντας την ανακατασκευη δεν ειχα ασχοληθει καθολου μαζι τους διοτι πιστευα οτι δεν ειχε νοημα. Μεχρι τωρα.
Τα carbs στα VFR ειναι ιδιαιτερα περιπλοκα και προτου τους κανω οτιδηποτε, θεωρησα καλο να εξασκηθω πανω στα παλια λυνοντας τα. Αυτο θα ηταν και η κινηση ματ...
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Oταν ανοιξα τα παλια μου καρμπυρατερ εμεινα αναυδος. Αν και θυμαμαι απο τις φωτογραφιες οτι τα παιδια στην Ιρλανδια τα ειχαν καθαρισει, η κατασταση μεσα ηταν απλα τ-ρ-α-γ-ι-κ-η. Τα λεκανακια ηταν γεματα αλατα, υπολλειματα βενζινης, τα τσιμουχακια ειχαν γινει σωβρακο και καθε οπη και διοδος ηταν περα για περα βουλωμενη.

P4200010.jpg




Δεν ειχα λογο να αμφιβαλλω οτι οι Ιρλανδοι καθαρισαν τα καρμπυρατερ, αλλα τετοιο πραγμα δεν ηξερα πως να το εξηγησω. Ισως εχοντας μεινει κλεισμενα και στην ακρη για 1+ χρονο να κατεβασαν αλατα και υπολλειματα καθαριστικου;
Παντως ειδικα ζιγκλερ, βελονες και φλοτερ δεν μπορουσα να καταλαβω πως μπορουσαν να ειναι ετσι, αφου ειχαν υποτιθεται καθαριστει. Δειτε κατασταση!

P4200011.jpg




Ομως αυτο που επαιρνε το βραβειο ηταν το παρακατω:

P4200012.jpg



Ωραιο ε; Αυτο καποτε ηταν το κυριως ζιγκλερ στο ενα απο τα καρμπυρατερ. Οταν τα ανοιξα το βρηκα ετσι σπασμενο με το κομματι που τωρα λειπει να κρεμεται πανω στο κυριως σωμα. Αυτα τα ζιγκλερακια στο πανω μερος εχουν μια εγκοπη για να μπορεις να βαλεις κατσαβιδι και να τα ξεβιδωσεις και καθως ειναι χαλκινα και σπανε ευκολα θελουν ιδιαιτερη προσοχη. Η μονη εξηγηση που μπορουσα να δωσω ηταν οτι καποιος προσπαθησε να το αφαιρεσει, το εσπασε και το αφησε ετσι.
Να ειχε γινει απο καποιο μηχανικο καποτε; Απο τους Ιρλανδους; Δεν με απασχολουσε ποιος το ειχε κανει αυτο, αφου ετσι και αλλιως τα καρμπ ηταν για ανταλλακτικα, ομως αν ειχε γινει απο τα παιδια επανω θα ηθελα να το ειχα μαθει και οχι να λεμε απλα για σκισμενες μεμβρανες...

Με αυτα στο νου αποφασισα να πιασω τα νεα καρμπυρατερ και να ξεκινησω το λυσιμο. Υποπτευεστε κατι ε;
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Ξεκινωντας να λυνω ενοιωθα λιγο χαζος. Ανοιγοντας τα λεκανακια ολα ηταν πεντακαθαρα και αν εξαιρεσεις τις ψιλοβουλωμενες απορροες καυσιμου δεν υπηρχε κατι που να δικαιολογουσε το χειρουργειο. Μεχρι που ειδα αυτο:

P4140005.jpg



Αυτο ηταν το ενα απο τα κεντρικα ζιγκλερ και οπως βλεπετε και στη φωτογραφια ηταν εντελως βουλωμενο περα ως περα. Tο ασπρο πραγμα σαν νημα στο κεντρο φαινοταν καθαρα και απο τις δυο πλευρες του ζιγκλερ και ηταν σφηνωμενο για τα καλα. Οταν το αφαιρεσα και το ξεδιπλωσα εμοιαζε σαν ενα πολυ μακρυ και λεπτο κομματι χαρτιου. Πως να ειχε καταληξει εκει μεσα αραγε;

Με το ζιγκλερ σε τετοια κατασταση ουσιαστικα ο ενας κυλινδρος ηταν νεκρος απο καυσιμο. Και μονο αυτο το ευρημα θα μπορουσε να εξηγησει γιατι η μηχανη γονατιζε ετσι μετα τις 4.000 στροφες.

Με τη Βιβλιο ανα χειρας (aka Honda Service Manual) αποφασισα να προχωρησω σε πληρη επιθεωρηση και καθαρισμο των καρμπυρατερ εντος, εκτος και επι ταυτα. Λεκανακια γυαλιστηκα, σταθμες των φλοτερ μετρηθηκαν, ζιγκλερ καθαριστηκαν ενδελεχως και τα σωματα περαστηκαν με μπολικα χερια καθαριστικου για να γινουν λαμπικο.

Ειχαν μεινει μονο οι μεμβρανες, βελονες και τα slides. Και εδω ηρθε το χτυπημα το τελειωτικο.
Καταρχας ανοιγοντας το πρωτο απο τα τεσσερα καπακια ειδα οτι το ελατηριο του slide δεν ειχε καμια σχεση με τα ελατηρια που ειχα βγαλει απο τα παλια μου καρμπυρατερ. Παροτι ειχε το ιδιο μηκος, ειχε πολυ λιγοτερες περιελιξεις και το συρμα ηταν αρκετα πιο λεπτο απο των δικων μου ελατηριων. Παραξενευτηκα αλλα σκεφτηκα οτι ισως τα νεοτερα καρμπυρατερ να ειχαν αλλα ελατηρια για καποιο λογο που μονο η Χοντα ηξερε.

Εβγαλα το slide και ειδα οτι η βελονα ηταν πεντακαθαρη -δεν υπηρχε λογος την αφαιρεσω. Ενα καθαρισματακι με το πανι και τελος.
Το αφησα στην ακρη κοντα στα παλια slides και γυρισα να συνεχισω τη δουλεια, oμως κατι δεν μου πηγαινε καλα...
Παρατηρωντας τη καθαρη βελονα διπλα στις αλλες προσεξα οτι η μυτη της εκανε ενα εντονο V, ενω οι δικες μου ειχαν πολυ στρογγυλεμενες μυτες.

Η πρωτη αντανακλαστικη σκεψη ηταν "πω πω ρε φιλε κοιτα πως ειχαν φαγωθει οι παλιες μυτες!" ομως δεν πηρε πολυ για να καταλαβω οτι κατι αλλο συνεβαινε. Καταρχας οι βελονες ειναι απο ανοξειδωτο ατσαλι και δεν θα μπορουσαν να εχουν φαγωθει απο την βενζινη σε τετοιο βαθμο και ακομα και αν ειχαν φαγωθει δεν θα ηταν λογικο να ειναι ολες τοσο ομοιομορφα στρογγυλεμενες.

Για να λυσω το μυστηριο εβγαλα τις βελονες εξω και ...εμεινα χαζος. Οι δικες μου με αυτες στο νεο καρμπυρατερ δεν ειχαν ουδεμια σχεση.
Περα απο τις μυτερες ακρες, οι ξενες βελονες ηταν πιο χοντρες, ελαφρα μακρυτερες, ενω το πανω μερος ηταν σαν το κεφαλι ενος καρφιου.
Στις δικες βελονες η κεφαλη ειχε εξι εγκοπες με μεταλλικο κλιπ προφανως ρυθμιζοντας το υψος τους!

Οι ξενες αριστερα, οι δικες μου δεξια:
s-l225.jpg
a20791c12c07e5d7115b2f_m__73125.14129742




Αλλο παλι και τουτο! Πηρα τις βελονες στο σπιτι και ξεκινησα το ψαξιμο στον θειο γουγλη. Η αναζητηση Honda vfr 750 slide needles μου εβγαλε πρωτη μουρη τις ξενες βελονες που ειχα τωρα. Μα καλα ομως. Αν αυτες ηταν οι εργοστασιακες βελονες της μηχανης, τοτε εγω τι δι@ολο φορουσα τοσα χρονια στην μηχανη;!;;

Συνεχισα να ψαχνω εις ματην -ολες οι φωτο που εβρισκα εδειχναν τις νεοτερες βελονες. Πανω που ειχα αρχισει να απογοητευομαι μου ηρθε στο μυαλο το βελτιωτικο κιτ κινητηρα της Dynojet που εδω και χρονια ελεγα οτι καααααποια στιγμη θα αγορασω. Ανοιγω τη σελιδα, βλεπω τις βελονες και... μενω παγωτο. Ηταν οι δικες μου!!!

Τοσα χρονια η Αυρα φορουσε το βελτιωτικο κιτ και εγω δεν ειχα ιδεα! Με επιασε νευρικο γελιο και κατεβηκα κατω. Αν ισχυε η θεωρια τοτε και τα δικα μου κυριως ζιγκλερ θα επρεπε να ειναι διαφορετικα απο τα νεα. Και οντως, ηταν.
P4140006.jpg




Τα εργοστασιακα ηταν νουμερο #125 ενω αυτα που φορουσα εγω και φαινονται στη φωτογραφια ηταν νουμερο #126 (οπου μεγαλυτερα νουμερα=μεγαλυτερη διαμετρος οπης=μεγαλυτερη παροχη καυσιμου).

Προφανως ο προηγουμενος ιδιοκτητης στη Γερμανια ειχε βαλει το κιτ καποια στιγμη αλλα δεν το ειχε αναφερει στον αντιπροσωπο που μου ειχε πουλησει τη μηχανη. Εβρασα τις βελονες και τα ζιγκλερ σε διαλυμα νερου με ξυδι με αλατι, καθαρισα καλα ολες τις οπες με πεπιεσμενο αερα, αλλαξα σωληνακια, μεμβρανες, o-rings, φλατζες κλπ και σε λιγο τα καρμπυρατερ ειχαν γινει σαν καινουργια.

P4140003.jpg




Καλογυαλισμενοι αυλοι εισαγωγης και πεντακαθαρη βαση φιλτροκουτιου... Μμμμμ σεξυ!

P4150008.jpg




Συνδεσα, λαδωσα και ρυθμισα τις ντιζες, εσφιξα τα κολλαρα και στο τελος βιδωσα το φιλτροκουτι στη θεση του.
Ημουν ετοιμος, ομως εμενε μια μικρη λεπτομερεια. Απο καιρο τωρα ειχα φτιαξει ενα μικρο τατουαζ για την Αυρα το οποιο θα εβαφα πανω στο φιλτροκουτι. Εκει δεν θα το εβλεπε ποτε κανεις, ομως θα ηξερα εγω οτι ειναι εκει και αυτο μου εφτανε.

Ηταν ο φοινικας που αναδυεται απο τις σταχτες του, ως υπενθυμιση και επιβραβευση μιας μηχανης που ειχε περασει τα πανδεινα αλλα δεν το ειχε βαλει κατω...

stock-vector-vector-image-of-phoenix-530
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Την επομενη μερα θα βλεπαμε τι ειχαμε κανει στη πραξη.

Κατεβηκα στο γκαραζ παρεα με την Αννικα η οποια δεν ηθελε με τιποτα να χασει τη στιγμη που θα εβαζα την Αυρα μπροστα (καλου κακου ομως πηγε και μερικα μετρα παραπερα η κουφαλιτσα!):p

Ανοιξα το ρουμπινετο, αφησα την αντλια να κατεβασει καυσιμο στα λεκανακια και ελεγξα με ενα φακο τα καρμπυρατερ για τυχον διαρροες. Ολα εδειχναν ενταξει.

Με μερικες μιζιες το μοτερ πηρε μπροστα δουλευοντας ομως ραθυμα και ακανονιστα με το ρελαντι στα ταρταρα. Λογικο ηταν. Ο συγχρονισμος που ειχα κανει προχθες ηταν με αλλα ζιγκλερ και βελονες και το ενα κεντρικο ζιγκλερακι τελειως βουλωμενο.
Εβαλα πανω το carb tuner και οντως η νεα μετρηση εδειξε οτι οι δυο μπροστα κυλινδροι ηταν τωρα πολυ χαμηλα ενω οι πισω και ειδικα ο #3 που πριν ηταν μπλοκαρισμενος ηταν στο θεο. Εφερα τις σταθμες στα ισια με την ησυχια μου δινοντας μικρες γκαζιες ανα διαστηματα ωστε να καθισουν σωστα τα εκκεντρα του γκαζιου πανω στα στοπ των ρυθμιστικων.

To manual οριζε οτι αν οι σταθμες εχουν λιγοτερο απο 30 mm Hg διαφορας τοτε τα καρμπυρατερ ειναι συγχρονισμενα. Στο τελος οι σταθμες ηταν καπως ετσι:
12Jobdone.jpg

(Η φωτο ειναι απο το δικτυο γιατι δεν μου ειχε κοψει να εχω τη φωτογραφικη μαζι μου)


Την εντυσα με τα καλα της και της εβαλα επιτελους και τα τελευταια δυο δωρακια που της ειχα παρει -η στιγμη το επεβαλλε εξαλλου.
- Μια νεα ζελατινα double bubble της ιδιας Αγγλικης εταιριας οπως αυτη που μας ειχαν καταστεψει...
2_f.jpg




- Και μια custom σελα της Top sellerie, ειδικη παραγγελια απο την Γαλλια παρακαλω.
P3230145.jpg

(Δραματικη η διαφορα με την παλια σελα διπλα διπλα νομιζω.)


Το λογο ειχε τωρα ο δρομος.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Με καθε ειλικρινεια δεν ειχα υπερβολικα θετικες βλεψεις διοτι ανοιγοντας το γκαζι το μοτερ θα μπορουσε καλλιστα να αρχισει να μπερδευει/κομπιαζει/γονατιζει η οτιδηποτε αλλο.

Αν και δεν ημουν σιγουρος οτι τα μαστορεματα μου θα εκαναν σοβαρη διαφορα, ηδη απ' το πρωτο κουμπωμα της ταχυτητας στο κιβωτιο τα πραγματα εδειχναν πολυ διαφορετικα.

Ακομα και στις πολυ χαμηλες στροφες χωρις σχεδον καθολου γκαζι η μηχανη εδειχνε γεματη νευρο, θελοντας να επιταγχυνει με τη πρωτη ευκαιρια.
Στη κεντρικη λεωφορο ανοιξα το γκαζι με δευτερα με 3000. Το μοτερ γρυλισε δυνατα, το πισω λαστιχο εχασε μονομιας το φως του και η ουρα αρχισε να ζωγραφιζει φιδακια σε ολο το πλατος του δρομου. Αρχισα να χαχανιζω σαν ηλιθιος. Μου ειχε λειψει αυτη η ροπη τοσο πολυ!

Εκοψα ταχυτητα και χουφτωσα παλι το γκαζι αφηνοντας τη μηχανη να περασει το κακοφημο σημειο στις μεσαιες στροφες. Αυτη τη φορα το λαστιχο επιασε προσφυση και με το που περασε τις 4000 η ατιμη σηκωσε το μπροστινο στον αερα ενω προσπαθουσε να μου ξηλωσει τα χερια.
Δεν εχω αυταπατες οτι η μηχανη εγινε ξαφνικα ντραγκστερ ομως τοσο ροπατη δεν την θυμομουν παλια. Ο συνδιασμος του Dynojet με τα καθαρισμενα και ρυθμισμενα καρμπυρατερ ειχε ως αποτελεσμα να ανοιγει οπως ποτε πριν.

Τη μικρη πλατεια διπλα στο σπιτι πρεπει να τη γυρισα και δεκα φορα παιζοντας με το γκαζι και την ουρα της μηχανης που ηθελε να προσπερασει. (συγχωρηστε τον καγκουρα παρακαλω...)

Το να πω οτι ημουν ενθουσιασμενος με το αποτελεσμα θα ηταν το λιγοτερο. Εσβησα τη μηχανη μπροστα στο σπιτι και την αφησα να κρυωσει ενω τα χαμογελα δεν χωρουσαν πλεον στο κρανος.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεν θα ξεχασω ποτε εκεινο το πρωι που βγαλαμε την Αυρα απ' το ποταμι. Το πληθος που ειχε μαζευτεί συντομα εφυγε, ο χαμος καταλαγιασε και συντομα εμεινα μονος μαζι της. Την ειχαν ακουμπησει προχειρα πανω στο τσιμεντενιο τοιχιο του διπλανου παρκου και ηταν σε κακο χαλι. Δεν υπηρχε τιποτα επανω της, ουτε μια βιδα που να μην εχει και καποια ζημια.

Τα fairings και τα φλας κρεμονταν μισοσπασμένα. Η ζελατινα ηταν κομματια και ολο το πανω μερος του μουτρου ειχε λυγισει προς τα μεσα μαζι με κατι απομεινάρια από τους καθρεφτες που τωρα εβρισκαν στα κλιπον. Για να μπορεσω να στριψω το τιμονι ειχα αναγκαστει να σπασω εγω ο ιδιος καποια κομματια από το μουτρο.

Την πηρα στα χερια και με μεγαλο κοπο καθως ηταν γεματη νερα αρχισα να την σπρωχνω προς τον ξενωνα. Καποιοι περαστικοι στο παρκο με χαζευαν με απορια, αλλα κανεις δεν εδειχνε ιδιαιτερο ενδιαφερον να ασχοληθει. Ηταν πραγματικα ενα απελπιστικο θεαμα, ενας μουσκεμενος και καταιδρωμενος αναβατης να σπρωχνει σιγα σιγα μια στραπατσαρισμενη μηχανη, ομως δεν υπηρχε περιπτωση να το βαλω κατω.
Εκει λοιπον, σ' εκεινο το μικρο στενακι του Cork που ειχαμε απομεινει μονοι μας, της εκανα μια υποσχεση. Εσκυψα στο χτυπημενο της ντεποζιτο, την αγκαλιασα και της ψιθυρισα: ολα καλα θα πανε... Και είμαι ανθρωπος που κρατα τις υποσχέσεις του.


Η Αυρα ειχε επανελθει καλυτερη απο ποτε.

 
Τελευταία επεξεργασία:

Pan-dvs

Μέλος
Περιοχή
Ιωαννινα
Όνομα
Παναγιωτης
Μοτό
tiger 955i-gs 1200
Δεν θυμαμαι που ειχα διαβασει για πρωτη φορα την ιστορια της Αυρας,αλλα θυμαμαι οτι ειχε σφιχτει λιγακι το στομαχι μου.

Δεν περιμενα ποτε οτι καποια στιγμη θα επεφτα πανω στην Ανασταση του Λαζαρου.Δεν ρωταω τι κοστισε γιατι καποια πραγματα δεν ειναι μετρησιμα.

Ευχομαι βιο ανθροσπαρτο. :friendship::friendship::friendship::friendship::friendship:
 

XLGeorge

Μέλος
Όνομα
George
Μοτό
αργά τζαμπανέζικα
Ενταξει, τοχα διαβασει αλλου και θα το ξαναδιαβασω κι'εδω, αλλα να σου πω και παλι Νικόλα να χαιρεσαι την κουκλα σου με την οποια ειμαι σιγουρος οτι θα εισαι δεμενος "δια βιου" :friendship: :friendship:

Και ασχετα απο την επικη ιστορια της συγκεκριμενης μοτο, η Βεφα 4ης γενιας 1994-1997 ειναι απλα κουκλα και μια απο απο τις καλυτερες και ωραιοτερες μηχανες που κατασκευαστηκαν ποτε (και μιλαω σαν κατοχος μη-γραναζωτης Βεφας 6ης γενιας) - keep enjoying!
:prft:
 

thenos

"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά"
ADVRIDE Team
Περιοχή
Ελάτη
Όνομα
Θανασης
Μοτό
KTM 950 ADV & KTM EXC450
Έχεις τόσα χαρίσματα και κυρίως έχεις αγάπη γι'αυτό που κάνεις οπότε το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να ήταν κάτι υποδεέστερο... ;)
Τρομερή ιστορία επαναφοράς μιας ζωντανής-νεκρής μοτοσυκλέτας...!
Πραγματικά συγκλονιστική και ευχαριστούμε που την μοιράστηκες Νικόλα!!!
 

Padis

ven pasa ...
Περιοχή
Άγ.Στέφανος Αττικής
Όνομα
Παντελής
Μοτό
®1200 adv
Drz400E
Είχα διαβάσει παλιότερα το γεγονός. Σου αξίζουν συγχαρητήρια για την πίστη και την υπομονή που έδειξες για κάτι που πολλοί θεωρούν άψυχο...
Μας αποδεικνύεις (υπενθυμίζεις σε ορισμένους) πως τα σίδερα έχουν ψυχή. Ψυχή που ο καθένας ορίζει.....
 

labros

Μέλος
Περιοχή
Ιλιον - Τζουμέρκα
Όνομα
Λάμπρος
Μοτό
Ντακαρίσιο
Είχα μάθει την περιπέτεια σας παλαιότερα, την διάβασα & τώρα ξανά με την ίδια λύπη , αγωνιά & χαρά.
Το καλοκαίρι του 2019 σας γνώρισα και τους δυο σας στη Επίδαυρο.
Να είσαι πάντα καλά Νίκο με την Αύρα σου, εκεί στον μακρινό βορρά.
 
Top Bottom