The Avra Project

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Αναπαλαιωση; Ανακατασκευη; Restore? Rebuild?

Πως λες την μετατροπη ενος υποβρυχιου σε μοτοσυκλετα; Το θαυμα του Χαμαματσου; Το πνευμα του Σοιχιρο;

Ιδεα δεν εχω. Το μονο που ξερω ειναι οτι θελοντας και μη αφου μπηκαμε στα βαθια νερα θα κολυμπησουμε. Αλλοιμονο αν το βαζαμε κατω στη πρωτη αναποδια. Εξαλλου ποτε μην λες δεν γινεται σε ανθρωπο ξεροκεφαλο. Μονο να μου φυτρωσουν μαλια δεν γινεται -ολα τα αλλα παιζουν. Μπερδευτηκατε ε; Ας παρουμε λοιπον τα πραγματα απο την αρχη...

Η ιστορια μας ξεκινησε οπως ολες τις αλλες φορες. Σχεδια επι σχεδιων, χαρτες ανοιχτοι στο τραπεζι, ιδεες, προτασεις, χιλιομετρα και υπολογισμοι να χωρεσουμε οσα θελουμε να δουμε μεσα σε 21 μερες. Στοχος αυτη τη φορα ηταν ο γυρος της Ιρλανδιας και των Σκωτσεζικων highlands με ενδιαμεσους σταθμους στα μερη της Ουαλιας που εζησα μια ολοκληρη δεκαετια πιτσιρικας.

Αδειες κανονιστηκαν, εισητηρια αγοραστηκαν, η Αυρα ντυθηκε τα τουριστικα της και μια ωραια καλοκαιρινη πρωια του 2014 ημασταν ετοιμοι για τη μεγαλη αναχωρηση. Το εταιρον ημισι δεν ειχε ξανακανει τοσο μακρυνο ταξιδι και το περιμενε πως και πως. Εγω ειχα να γυρισω στα "πατρια εδαφη" 15 ολοκληρα χρονια και επισης το περιμενα με λαχταρα. Ηταν εξαλλου μια υποσχεση που ειχα δωσει καποτε ως αφραγκος φοιτητης στον εαυτο μου, ζαχαρωνοντας τα εφταμισι και τις χιλιαρες μοτορες που στραφταλιζαν κατω απο τον καλοκαιρινο ηλιο της Ουαλιας διπλα στο κυμα, οτι καποτε θα επιστρεψω εδω ως μηχανοβιος να πιω τη παγωμενη μπυρα διπλα στο κυμα παρεα με τη δικια μου διτροχη κουκλα.

Αφου περασαμε μια βδομαδα διασχιζοντας την Ευρωπη μεσα σε καταρρακτωδεις βροχες, θηριωδεις καταιγιδες και χιλιαδες ατελειωτα βαρετα χιλιομετρα εθνικων οδων ημασταν ετοιμοι να αρχισουμε ουσιαστικα το ωραιο κομματι του ταξιδιου μας στις επαρχιακες οδους της Ιρλανδιας και Σκωτιας.

Ελα ομως που καποιοι ειχαν αλλα σχεδια για μας.
Την αποφραδα νυχτα της 14ης Αυγουστου 2014 η Αυρα κλαπηκε στο Cork της Ιρλανδιας και την επομενη μερα βρεθηκε απο την αστυνομια στο πατο του ποταμου Lee της πολης καπου τρια μετρα κατω απο το νερο μαζι με ολα τα υπαρχοντα μας...
 
Τελευταία επεξεργασία:

boxer

Μέλος
Περιοχή
Ελλαδα
Όνομα
Νικος
Μοτό
BMW
Θέλω να ξαναδώ την φωτογραφία που βουτάς να δέσεις τη μηχανή με σχοινί!!!
Τι θερμοκρασία είχε το νερό;;;;; :eek:
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Το πως καταληξαμε στο Κορκ εκεινο το πρωινο να κοιταζω τη μηχανη τρια μετρα κατω απ' το νερο ειναι ενα ταξιδιωτικο που (ακομα) ζητα να γραφτει. Ομως το πως επεστρεψε η καλη μου στα χερια μου και καλυτερη απο ποτε, ειναι μια ιστορια που γραφτηκε με πονο ψυχης και σωματος, με ατελειωτες ωρες φροντιδας σκυφτος αναμεσα σε πλαστικα, σιδερα, φισες, πλεξουδες και σχεδιαγραμματα αλλα πανω απ' ολα με αγαπη και πολυ πεισμα.

Δεν ηταν ευκολη αυτη η διαδρομη. Απο την διασωση της σε μια ξενη χωρα και τα ατελειωτα ξενυχτια πανω απ' ενα τρελο παζλ απο βιδες, ανταλλακτικα, μοτερ και καλωδια, μεχρι να τη δω να ξανακυλα περηφανη στους δρομους περασαν σχεδον δυο ολοκληρα χρονια.
Υπηρχαν στιγμες που ηθελα να τα παρατησω, που δεν ηθελα η δεν ειχα καμια ορεξη να κατεβω στο γκαραζ για να δουλεψω, υπηρχαν προβληματα που εδειχναν ανυπέρβλητα και τεραστια. Ομως τελικα οπως και η Αυρα ετσι κι εγω βρηκα τη δυναμη και τη θεληση να τα ξεπερασω ολα αυτα και να μελετησω, να μαθω, να παθω και τελικα να την φτιαξω ετσι οπως ηθελα παντα να ειναι.

Η διαμονη μας, σ' εκεινο το σημαδιακο τελικα hostel στο Cork θεωρητικα ηταν για μια απλη διανυκτερευση καθ' οδον προς τη δυτικη ακτογραμμη της Ιρλανδιας. Το hostel βρισκοταν στην ακρη της πολης, διπλα απο μικρα σπιτακια με αυλες και ακριβως απεναντι απο ενα μεγαλο και φροντισμενο παρκο με γκαζον, τραπεζακια πικνικ και μια παιδικη χαρα που τα απογευματα γεμιζε πιτσιρικαδες και οικογενειες με καροτσακια που εκοβαν βολτες. Εν ολιγοις δεν θα το ελεγες ακριβως και κακοφημη συνοικια το μερος. Μια φορα ομως θα γινει το κακο λενε...

Οταν βγηκαμε το πρωι να βαλουμε τα πραγματα στη μηχανη για την αναχωρηση η μηχανη δεν ηταν πουθενα. Πρωτη σκεψη = αρνηση. Αποκλειεται. Καπου αλλη παρκαρα κ βγηκα σε αλλο μερος ο βλακας. Στο επομενο δευτερολεπτο που καταλαβαινα τι ειχε γινει ηρθε το σοκ. Μουδιασμα. Το γνωστο "οχι ρε γμτ".

Κρατησα τη ψυχραιμια μου και πηγα στη ρεσεψιον να το αναφερω. Ο τυπακος εκει τα εχασε αλλα προσπαθησε να βοηθησε οσο μπορουσε. Καλεσε τους ιδιοκτητες του ξενωνα -ενα γλυκο ηλικιωμενο ζευγαρι που εμεναν παραδιπλα-, πηραμε την αστυνομια και αρχισαμε να βλεπουμε το βιντεο απο τις καμερες. Οντως στις 1.20 το πρωι αρχισε το γλεντι.

Δυο πιτσιρικαδες γυρω στα 25, ο ενας με ασπρη μπλουζα φουτερ κ ο αλλος με σκουροχρωμα ρουχα περνανε εξω απο την εισοδο του παρκινγκ. Κοντοστεκονται και φευγουν. Λιγο αργοτερα να τα παλι τα παιδια μας να κοιταζουν γυρω γυρω και ο τυπος με την ασπρη μπλουζα παει κατευθειαν στη μηχανη και αρχιζει να σκαλιζει τη μπροστινη ροδα απο τα δεξια (εχει σημασια αυτο).

Βλεπετε η καλη μου δεν το εβαλε κατω ετσι απλα. Ο συνδιασμος ελαφρως κοντυτερης aftermarket αναρτησης, μεγαλου φορτιου και ψηλου stand ειχε ως αποτελεσμα η μηχανη να στεκεται πολυ ορθια στο stand και βεβαια να πεφτει ευκολα προς τα δεξια ομως αυτοι δεν το ηξεραν. Ετσι ο κοπανος στη προσπαθεια του να δει αν ειχα λουκετο αρχισε να την κουναει με αποτελεσμα να πεσει επανω του και να τον πλακωσει χωρις να μπορει να σηκωθει.

Ο αλλος ηρθε πανικοβλητος και με μεγαλη προσπαθεια σηκωσαν τη μηχανη ορθια και ξαναξεκινησαν το σοου. Εσπασαν τη κλειδαρια στο τιμονι, παλεψαν να τη βαλουν μπροστα αλλα δεν τα καταφεραν καθως τελικα την πηραν με τον εναν πανω στη σελα και τον αλλον να σπρωχνει. Βλεποντας ολο αυτο το πραγμα στο βιντεο ενοιωθα απαισια αλλα απ' την αλλη χαιρομουν που οι τυποι εδειχναν ξεκαθαρα οτι ηταν ερασιτεχνες καραγκιοζηδες και μου εδινε ελπιδες οτι η μηχανη θα βρεθει...
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Θέλω να ξαναδώ την φωτογραφία που βουτάς να δέσεις τη μηχανή με σχοινί!!!
Τι θερμοκρασία είχε το νερό;;;;; :eek:
Νικολα φωτο απο τα μακροβουτια δυστυχως δεν διαθετε ποτε το καταστημα αλλα το νερο ητο θερμοκρασιας 10.3 βαθμος της κλιμακος Κελσιου ακριβως (μετρημενο με μεγαλη ακριβεια απο την φαλακρα μου). :p
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Κατσαμε μουδιασμενοι στη ρεσεψιον του ξενωνα, αναμεσα σε πιτσιρικαδες και λοιπους ενοικους που πηγαινοερχονταν, προσπαθωντας να χωνεψουμε αυτο που συνεβαινε. Δεν ειχε περασει μια ωρα και το τηλεφωνημα χτυπησε. Ηταν η αστυνομια. "Ναι χαιρετε, υπαρχει περιπτωση η μηχανη του κυριου να εχει βρεθει. Ενημερωστε τον κυριο και ελατε για τα περαιτερω."
Εκει το ηθικο μου αναπτερωθηκε. Ηδη ειχα αρχισει να σκεπτομαι για τα διαδικαστικα, τις ζημιες στο τιμονι και τα πλαστικα, τα κομμενα καλωδια και το πως θα συνεχιζαμε το ταξιδι μας ετσι.

Καποια στιγμη ο ιδιοκτητης του ξενωνα προσφερθηκε να με παει στους αστυνομικους που εχουν τη μηχανη. Φανταστηκα οτι θα πηγαιναμε σε καποιο τμημα, ομως το αμαξι δεν ειχε κανει πανω απο ενα τετραγωνο αποσταση, οταν εστριψε στη γωνια του παρκου και σταματησε διπλα σε μια πεζογεφυρα μπροστα στο ποταμι. Φοβαμαι οτι εχω ασχημα νεα, ειπε. Η μηχανη βρεθηκε αλλα ειναι μεσα στο ποταμι. Λυπαμαι ειλικρινα.

Βγηκα εξω αρνουμενος να πιστεψω τα οσα μου ελεγε, πλησιασα στην οχθη και την ειδα. Θελετε να περιγραψω πως ενοιωσα εκεινη την ωρα; Αφηστε το. Ευχομαι ολοψυχα να μην το ζησει κανενας κατι τετοιο.

Η καλη μου ηταν ολη βυθισμενη στο νερο μαζι με τις βαλιτσες και τα παντα, ξαπλωμενη στην αριστερη πλευρα της με το μουτρο να κοιτα προς τα εξω και τα δεξια fairings σπασμενα. Η εικονα ηταν τραγικη περα απο καθε φαντασια. Η μηχανη που εχεις καμαρι και αγαπας τοσο πολυ να βρισκεται πεταμενη σαν σκουπιδι μεσα σε ενα μεγαλο βρωμοποταμο.

Οι αστυνομικοι στεκονταν διπλα αμηχανοι και μετα βιας μπορουσαν να προφερουν καποια λεξη. "Δεν εχει ξαναγινει κατι τετοιο..." "Και εμεις ειμαστε μοτοσυκλετιστες και λυπουμαστε οσο δεν φανταζεσαι..." κλπ

Μαζεψα ψυχραιμια και λογικη και απαιτησα να τη βγαλουμε εξω. Ναι, πως. Αυτο χρειαζοταν γερανο και η αστυνομια της πολης ΔΕΝ ειχε τετοια μηχανηματα. Οκ, τοτε ο δημος ρε παιδια, ειπα. Καποιος. Δεν μπορει να μεινει εκει;! Δεν ειναι υπο συζητηση. ΠΡΕΠΕΙ να βγει εξω.
Λυπουμαστε κυριε,
ηρθε η υπηρεσιακη απαντηση του οργανου. Δυστυχως ουτε ο δημος εχει γερανους για τετοιες περιπτωσεις.

Ημουν ετοιμος να χασω καθε ιχνος ψυχραιμιας: Δηλαδη συγγνωμη. Και ΤΙ κανετε οταν πεφτει ενα οχημα μεσα στο ποταμι;;; Το αφηνετε εκει να λιαζεται; Εγω μονος με τα χερια προφανως δεν μπορω να τη βγαλω τη μηχανη εξω. Αν δεν βρεθει λυση τι θα γινει; Θα καταληξει η μηχανη αξιοθεατο της πολης;;

Πηγα πισω στο hostel. Μεχρι εκεινη την ωρα η Annika δεν ειχε ιδεα τι ειχε γινει με τη μηχανη. Αν με πειραξε μια φορα που ειδα την Αυρα στο ποταμι, το να πρεπει να της το πω με πονεσε χιλιες φορες παραπανω.
Ανοιξαμε τον χρυσο οδηγο και τελικα βρεθηκε ενας εργολαβος οικοδομων με μεγαλα μηχανηματα εργου που θα μπορουσε να φερει ενα γερανο αλλα ηθελε 300 ευρω (που εννοειται οτι δεν θα τα πληρωναν οι μπατσοι η ο δημος). Τον πηρα τηλεφωνο και του εξηγησα την υποθεση.

Ο Ανθρωπος (με Α κεφαλαιο) δεν χρειαστηκε πολυ για να καταλαβει το προβλημα. Γυριζει και μου λεει με τονο που εδειχνε οτι συμμεριζεται το προβλημα: Καταλαβαινω τι περνας. Ακου. Δωσε στον οδηγο μου 150 ευρω για το μηχανημα και τη δουλεια και δεν θελω τιποτε αλλο. 150; 150. Τι να εκανα. Δεν θα εδινα τη χαρα στους μπ@σταρδους που ειχαν πεταξει τη μηχανη στο νερο να την αφησω εκει. ΟΚ περιμενω στο παρκο, του ειπα.

Οντως σε μιση ωρα ενα θηριωδες γερανοφορο μηχανημα εργου ηρθε στο παρκο και μετα βιας χωρεσε στο σημειο της οχθης απ' οπου ειχαν ριξει μεσα τη μηχανη. Ο τυπας ενας σκληροτραχηλος διμετρος τυπος με ξυρισμενο κεφαλι, τατου κλπ βγηκε εξω και αρχισε να σκεφτεται το πως θα βγαλουμε εξω τη μηχανη. Τη συνεχεια την ηξερα ηδη...
Εχω μεγαλους ιμαντες για την ανελκυση αλλα καπως πρεπει να τη δεσουμε, μου ειπε.
Αστο, ξερω, ειπα. Κατσε μονο να παω στον ξενωνα να παρω μια πετσετα μπανιου γιατι οταν βγω εξω θα πεθανω με το κρυο που εχει εδω.

Για καλη μου τυχη γυριζοντας πισω το ηλικιωμενο ζευγαρι ερχοταν προς το παρκο και οταν μαθανε τι πηγαινα να κανω μου προσεφεραν οχι απλα μια πετσετα αλλα μια παλια καταδυτικη στολη του γιου τους που ειχαν στο σπιτι. Ετσι, ντυμενος με τη στολη και ζωσμενος με τους τεραστιους ιμαντες σταυρωτα βουτηξα στο ποταμι και τα βρωμονερα, αναμεσα σε νεροκισσους, αγκαθια και διαφορα σκουπιδια για να πιασω τη μηχανη.

Ηταν πιο ευκολο να το λες παρα να το κανεις. Το ποταμι ειχε δυνατα ρευματα που με επαιρναν μακρυα απο τη μηχανη σε καθε προσπαθεια να την φτασω. Τελικα καταφερα και πατησα πανω στο πλαινο fairing και με τα ποδια πιανομουν στο τιμονι για να μην με παρασυρει το νερο. Κρατησα αναπνοη, βουτηξα μεσα και με το ενα χερι κρατιωμουν απ' τη δισκοπλακα ενω με το αλλο προσπαθουσα να περασω τον ιμαντα απο το μπροστινο τροχο. Τελικα τα καταφερα και εριξα εξω την ακρη του ιμαντα για να συνεχισω με τον αλλον.

Βουτηξα ακομα βαθυτερα για το πισω μερος της μηχανης και ευτυχως που υπηρχε το τριβαλιτσο και μπορεσα να τον περασω απο εκει. Ασφαλισα τους ιμαντες στο γαντζο του γερανου και βγηκα εξω.

Το θεαμα της μηχανης να αναδυεται απο τα νερα ηταν εντυπωσιακο αλλα οχι κατι που ηθελα να αποθανατισω εκεινη την ωρα...
(Αν και ειμαι σιγουρος οτι οι διαφοροι περαστικοι και τουριστες που ηταν εκει και τραβουσαν φωτο ολη αυτη την ωρα ειχαν χαρει με το θεαμα που τους ειχαμε χαρισει...)

Ο γερανος ακουμπησε τη μηχανη στη πισω ροδα και τη κρατησαμε ελαχιστη ωρα σε ορθια θεση να φυγουν οσα νερα μπορουσαν. Η μηχανη ηταν γεματη φυκια και νερα ετρεχαν απο παντου. Βαλιτσες, πλαστικα, εξατμιση... Τη ξαπλωσαμε στο χορταρι και αφου τη λυσαμε προσπαθησαμε να τη σηκωσουμε. Ματαια. Τεσσερα ατομα, μαζι και ο θηριωδης οδηγος του γερανου και η ατιμη δεν κουνουσε ρουπι. Τελικα χρειαστηκε η προσπαθεια μισης ντουζινας ανθρωπων (μαζι και μια συμπαθεστατη γιαγιουλα που τραβαγε η κακομοιρα απο τα υπολλειματα του φερινγκ!) μεχρι η Αυρα να σταθει ξανα στις ροδες της.

Η μηχανη ηταν ενα μαυρο χαλι. Ολο το μουτρο σπασμενο. Η ζελατινα ελειπε σχεδον ολη, δεξι πανω κομματι του μουτρο διελυμενο, δεξι πλαινο μεσαιο με ενα μικρο κομματι σπασμενο, ολη η αριστερη πλευρα με βαθιες χαρακες, καθρεφτες κατεστραμμενοι και αυτα μονο απο τα διακοσμητικα μερη.
Το υποπλαισιο των οργανων που κραταει οργανα και fairings στη θεση τους ειχε στραβωσει τελειως με αποτελεσμα το πανω μερος του μουτρου να ακουμπα σχεδον στο αριστερο clipon κανοντας σχεδον αδυνατη τη στροφη του τιμονιου δεξια.
Ο πυρος του τιμονιου ηταν σπασμενος αλλα η κλειδαρια ηταν ανεπαφη.
Ολα τα ηλεκτρικα ηταν νεκρα και το μοτερ ηταν γεματο νερο μεχρι το φιλτροκουτι. Προτου γινει οτιδηποτε θα επρεπε να βγουν ολα τα νερα απο μεσα να αλλαχθουν ολα τα υγρα, να στεγνωσουν πλεξουδες και ηλεκτρικα και μετα... ισως... Ομως, με ενα σετ αλενοκλειδα, τα εργαλεια της μηχανης και πεντε χιλιαδες χιλιομετρα απο το σπιτι και το συνεργειο μου we were fucked.


 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Με το σοου πλεον να εχει τελειωσει, οι περαστικοι και διαφοροι εποχουμενοι που ειχαν μαζευτει να χαζεψουν τη φαση σιγα σιγα σκορπισαν και εμεινα μονος παρεα με τον οδηγο του γερανου. Ενω παλευα να βγαλω τη στολη και να στεγνωσω οπως οπως με κατι παλιοπανα, τον ειδα να ερχεται προς το μερος μου. Σκεφτηκα οτι θα θελει τα λεφτα που ειχαμε κανονισει. Κατσε να βγαλω τη στολη και να στεγνωσω και θα σου δωσω αυτα που συμφωνησαμε, ειπα.

Με κοιταξε βλοσυρα, σχεδον σα να τον ειχα προσβαλλει και απλα μου ετεινε το χερι σε χειραψια λεγοντας: Ποια λεφτα; Ρε αδερφε τοσα χρονια δεν εχω δει κατι παρομοιο. Το κωλοποταμο αυτο εχει πολυ ατιμα ρευματα και θελει κοτσια για να μπεις μεσα, ποσο μαλλον για να κανεις οτι εκανες. Μιλησα με το αφεντικο μου και δεν θελω να μου δωσεις ουτε ενα ευρω. This one's on me. Ετσι για να ξερεις οτι δεν ειναι ολοι οι Ιρλανδοι μ@νοπανα σαν αυτους που σου εκαναν αυτο το κακο.

Τι να ελεγα; Δεν ηθελε να παρει ουτε ενα εικοσαρικο για μια μπυρα. Τον ευχαριστησα και του ειπα απλα οτι δεν θα ξεχασω οτι εκανε για να με βοηθησει.
Πηρα τη καλη μου Αυρα στα χερια και με μεγαλη δυσκολια λογω βαρους την μετακινησα μεχρι το σπιτι των ιδιοκτητων του ξενωνα και την παρκαραμε εκει μεχρι να βρεθει μια λυση.

Ξεκινησα να σκεφτομαι τροπους να κινηθουμε απο εδω και περα.
Καταρχας το να συνεχισουμε το ταξιδι ηταν δυστυχως εκτος συζητησης. Υπηρξαν πολλες προσφορες να συνεχισουμε το ταξιδι μας με αλλη μηχανη. Ομως μετα απο μια τετοια εμπειρια θα ενοιωθα ηλιθιος να συνεχισω σαν τον καλο τουριστα με φωτο και τραλαλα σαν να μην ειχε συμβει τιποτα. Ποσο μαλλον με ξενη μηχανη. Χωρια που τωρα με τα νεα δεδομενα οτι χρηματα ειχα στην ακρη για το ταξιδι θα επρεπει να χρησιμοποιηθουν για να επισκευαστει η μηχανη και για νεα εισιτηρια κλπ.

Το αλλο σεναριο να τη φτιαξουμε και να γυρισουμε πισω ηταν επισης ακυρο. Ακομα και αν το μοτερ αδειαζε απο ολα τα νερα, ολη η υπολοιπη μηχανη ηταν ενα μαυρο χαλι και τα ηλεκτρικα δεν ηταν καθολου σιγουρο οτι θα δουλεψουν. Εξαλλου μετα απο ενα τετοιο συμβαν, με τι καρδια να ταλαιπωρησω/πληγωσω μοτερ και μηχανη για να μας φερει πισω στην Ελλαδα σαν να μην ειχε συμβει τιποτα; Και αν καρφωνε μπιελοβαλβιδα στη μεση των Αλπεων; Ηταν σαφες οτι επρεπε να βρεθει τροπος μεταφορας.

Με τις μεταφορικες εταιριες και τα αστρονομικα ποσα που ζητουσαν να ειναι εκτος παιχνιδιου, εφτασα να σκεφτομαι την αγορα ενος παλιου φορτηγου για να την κατεβασω, ομως με το περιορισμενο μας budget και τα κοστη επισκευων να συσσωρευονται στο προσεχες μελλον, μια τετοια λυση εδειχνε εξισου χλωμη.

Τελικα η μονη επιλογη που εμοιαζε να ειναι εφικτη ηταν η πανευρωπαικη οδικη βοηθεια που ειχα και η οποια καλυπτε μεταξυ αλλων και τον επαναπατρισμο του οχηματος σε περιπτωση σοβαρης ζημιας η βλαβης. Αυτο που επρεπε να γινει ηταν να παει η μηχανη σε ενα συνεργειο για να πιστοποιηθει η εκταση της ζημιας και να γινουν οι πρωτες βοηθειες στη μηχανη: αδιασμα των υγρων, αλλαγη λαδιων και ενα καλο καθαρισμα απο τη μακα του ποταμου.

Αντε τωρα να την βρω τροπο να την παω 50 χιλιομετρα αποσταση στο κοντινοτερο εξουσιοδοτημενο συνεργειο και να καταφερω να συνεννοηθω μαζι τους. Και μετα τις πρωτες βοηθειες που θα μπορουσα να την αφησω μεχρι να κατεβω στην Ελλαδα και να κανονισω να ερθει καποιος να την παρει; Θα εμενε παρατημενη και αφυλακτη στο παρκινγκ του συνεργειου; Πολλα τα ερωτηματα και ακρη δεν εβγαζα...
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Το υπολοιπο του Σαββατου περασε με δυσκολια ψαχνοντας να βρω λυση στο προβλημα... Οι ιδιοκτητες του ξενωνα μας εδωσαν ενα τετρακλινο δωματιο επ' αοριστον χωρις να μας αφησουν να πληρωσουμε ουτε ενα ευρω προσπαθωντας να μας βοηθησουν με το τροπο τους στη δυσκολη κατασταση που ειχαμε βρεθει, οποτε η διαμονη ηταν εξασφαλισμενη.

Ομως ο γορδιος δεσμος παρεμενε. Επρεπε να παμε τη μηχανη στο συνεργειο αλλα πως; Και αν τελικα πηγαινε, που θα μπορουσε να φυλαχτει μεχρι να συγκινηθει η οδικη και να την φερει Ελλαδα; Η μηχανη τωρα χρειαζοταν φροντιδα. ΠΟΛΥ φροντιδα, ανεση χρονου και λεπτοδουλεια. Επρεπε να λυθει με επιμελεια, να ελεγχθει, να καθαριστει, να αντικατασταθουν πραγματα που ειχαν χαλασει και να δεθει ξανα παρεα με νεα αναλωσιμα και ανταλλακτικα. Κοινως ηθελε πραγματα που κανενα συνεργειο δεν ειχε τη διαθεση και το χρονο για να κατσει να ασχοληθει. Και αν ακομα το εκανε θα χρεωνε ποσα που δεν ηθελα καν να ρωτησω...

Το πρωι της Κυριακης ομως η Annika ειχε μια εξαιρετικη ιδεα που εν τελει αποδειχτηκε σωτηρια: να μπω να γραψω τα οσα ειχαν συμβει σ' ενα συγκεκριμενο φορουμ Ιρλανδων μηχανοβιων. Γιατι ομως εκει; Απο που ως που;

Προ καιρου οταν το ταξιδι ηταν ακομα στο σχεδιασμο, ειχα γραφτει σ' ενα φορουμ Ιρλανδων μηχανοβιων ψαχνοντας για αξιοθεατα, διαδρομες και φιλους που θα ηθελαν να μοιραστουν καμια μπυριτσα η και καμια διαδρομη παρεα.
Ανελπιστα ομως, η πρωτη ομως υποδοχη δεν ηταν καθολου καλη: παροτι εγραψα στα νεα μελη με καθε καλη διαθεση, καποια μελη θεωρησαν σωστο να με πιασουν στο ψιλο για το nickname που ειχα διαλεξει (traveller) καταληγοντας να κανουν το thread μπαχαλο. Bλεπετε, αυτο που δεν γνωριζα ηταν οτι στην Ιρλανδικη αργκο το traveller σημαινει τσιγγανος και μαλιστα με την χειροτερη δυνατη εννοια του ορου -κατι ακρως ειρωνικο, διοτι τυχαινω να συμπαθω παρα πολυ τους τσιγγανους και γνωριζω ανθρωπους εξαιρετικα νοικοκυρεμενους και καλοσυνατους.

Τελικα η παρεξηγηση λυθηκε απο καποια πιο σοβαρα μελη που εσπευσαν να δωσουν τις απαραιτητες εξηγησεις αλλα η ασχημη αρχικη εντυπωση ειχε μεινει.Εκτοτε δεν ειχα πολυασχοληθει με το φορουμ. Στραβη η υποδοχη, στραβη η συνεχεια οποτε καταλαβαινετε γιατι δεν ημουν ιδιαιτερα θετικος να τους γραψω. Η Annika ομως επεμενε: Γραψτους για να δουν τι αλητες υπαρχουν στη χωρα τους. Στο κατω κατω που ξερεις, μπορει να βρεθει κανεις να εχει καμια χρησιμη συμβουλη η κατι τετοιο.

Τη συνεχεια δεν την περιμενε κανεις... Ανοιξα το σχετικο thread και σε χρονο μηδεν εγινε της μουρλης!
Μεσα σε μερικες ωρες το θεμα ειχε πιασει φωτια με ΟΛΟ το φορουμ και δεκαδες μελη να ασχολουνται ολοι με το θεμα αυτο.
Σε ενα φορουμ που ενα δημοφιλες θεμα πιανει τις 3-4 σελιδες μεσα σε μια βδομαδα, εδω τις ειχε πιασει μεχρι το μεσημερι! Οι αρχικες εκδηλωσεις συμπαραστασης αρχισαν να γινονται ολο και πιο εμπρακτες με πολλους να ζητανε επιμονα να τους δωσω καποιο λογαριασμο paypal για να μου βαλουν λεφτα.
Στην αρχη δεν ηθελα και επεμενα οτι το μονο που ζηταω ειναι ενα τροπο να παει η μηχανη σε ενα συνεργειο και αν μπορει καποιος να βοηθησει για τη φυλαξη της μετα μεχρι να ερθει η οδικη η αν μπορει να ριξει ενα βασικο πλυσιματακι απο τα αλατα και τη μπιχλα, ομως αυτοι εκει. Λυσσα να βοηθησουν με οποιο τροπο μπορουσαν.
Καποιοι αρχισαν να μου στελνουν μηνυματα προσφεροντας μου τη μηχανη τους για να συνεχισω το ταξιδι μου: Africa Twin, Honda Bros, Triumph, Yamaha, Suzuki, Kawasaki... τα παντα!
Καποιοι αλλοι επεμεναν να θελουν να κανουν καποια δωρεα λεγοντας μαλιστα προς τον admin οτι "οκ, ξερουμε οτι δεν εχει ξαναγινει καποιος τετοιος ερανος στο φορουμ αλλα αυτο το θεμα δεν μπορει να μεινει ετσι" κλπ. Ακομα και ο ιδιος ο admin μπηκε στη μεση ζητωντας μου να τους δωσω λογαριασμο paypal. Τελικα υποκυπτοντας στην πιεση το εκανα και το αποτελεσμα ηταν ενα μηνα αργοτερα να εχουν μαζεψει πανω απο 700 ευρω, για δυο ανθρωπους που οι περισσοτεροι δεν ειχαν δει ποτε.

Ενα γινεται το πανηγυρι στο φορουμ, ενα μελος καποια στιγμη μου στελνει ΠΜ λεγοντας απλα: Ελα εκει που εχεις παρκαρει τη μηχανη τωρα.
Ποιος ηταν και πως ηξερε που εχω παρκαρει τη μηχανη;; Αλλο παλι και τουτο. Παω εκει και βλεπω εναν δερματοφορεμενο, λεπτο και σκληροτραχηλο 50αρη σε φαση Bruce Willis με ενα θηριωδες BMW 1000RR να στεκεται διπλα στην Αυρα.
Γεια, ειπε, ειμαι ο Paul. Ειδα το θεμα και δεν μπορουσα να μην ασχοληθω. Θα τα τακτοποιησουμε τα καλοπαιδα, εννοια σου. Η μηχανη περιμενα να ειναι σε πολυ χειροτερη κατασταση. Ολα καλα. Πρεπει να φυγω τωρα για τη δουλεια μου αλλα θα ξαναπερασω. Προς το παρον εσεις πατε να φατε κατι και τα υπολοιπα θα τα κανονισουμε. Εχω κανει κατι κουμαντα για τη μεταφορα και θα ειμαστε σε επαφη.

Οσο λιτα ηταν τα λογια του, τοσο βαλσαμο ηταν στ' αυτια μου. Απο εκει και περα, και μεχρι να φυγουμε ολα τα παιδια που παρελαυναν απ' το ξενωνα μας αφηναν αναυδους με τις πραξεις τους για δυο ανθρωπους που δεν γνωριζαν καθολου και στη τελικη δεν τους χρωστουσαν και τιποτα!
Η συνεχεια ομως ηταν ακομα πιο τρελη!

Ενα αλλο μελος του φορουμ ειχε δει οτι καπου ειχα γραψει το τηλεφωνο μου και πηρε τη πρωτοβουλια και συννενοηθηκε με καποιον δικο του στο Radio 1 Ireland (το μεγαλυτερο και εθνικης εμβελειας ραδιοφωνικο σταθμο της χωρας) οπου του ειπε το τι ειχε συμβει. Αποτελεσμα; Μεσα σε λιγη ωρα με ειχαν καλεσει για να μου ζητησουν να μου παρουν συνεντευξη σε ζωντανη μεταδοση σε μια απογευματινη ενημερωτικη εκπομπη αναφορικα με το ολο θεμα. Οπερ και εγενετο. Συντομα μια κοπελα με πηρε τηλεφωνο, με ρωτησε αναλυτικα για το τι ειχε συμβει, σημειωσε τις απαντησεις και λιγο αργοτερα ο παρουσιαστης της εκπομπης εχοντας γνωση του τι θα πω με καλεσε και επιασε να με ρωτα τα ιδια πραγματα ωστε ολη η χωρα πλεον να ακουσει για τη περιπετεια μας. Δεν μπορουσα να φανταστω τετοια εξελιξη ουτε στα πιο τρελα ονειρα.

Με το που τελειωσε η εκπομπη εγινε πανικος. Ο σταθμος με ξαναπηρε τηλεφωνο για να μου πει οτι οι ακροατες τους ειχαν σπασει τα τηλεφωνα και ολοι ηθελαν να μας βοηθησουν με καποιο τροπο κανοντας προσφορες με οτι μπορουσε ο καθενας. Καποιοι ηθελαν να μας δωσουν μια μηχανη να συνεχισουμε το ταξιδι μας, αλλοι προσεφεραν βοηθεια αναφορικα με συνεργεια η ανταλλακτικα, ενω ενας εφτασε μεχρι να μας προσφερει τρεις διανυκτερευσεις δωρεαν σε VIP σουιτα στη Δυτικη Ιρλανδια για το ετησιο φεστιβαλ μοτοσυκλετας που γινεται εκει καθε Ιουνιο με ολα τα εξοδα πληρωμενα και φυσικα δωρεαν μοτοσυκλετα στη διαθεση μας!

Δεν ηξερα τι να πω. Τους ευχαριστησα ολους ξανα και ξανα και απλα επανελαβα οτι η προσφορα και μονο εφτανε. Το μονο που ηθελα ηταν ενα τροπο να παω τη μηχανη στο συνεργειο, μερικα πραγματακια σαν πρωτες βοηθειες και ενα χωρο για να μεινει μεχρι να ερθει η οδικη μου να την μεταφερει.
Η ιστορια μας εγινε θεμα ακομα και στον τυπο, τοσο με online αρθρα οσο και στις εφημεριδες την επομενη μερα.

Ειτε ετσι ειτε αλλιως ομως η ανταποκριση του κοσμου ηταν απιστευτη...! Το ιδιο βραδυ ο Paul πιστος στην υποσχεση του περασε ξανα απ' τον ξενωνα και αυτη τη φορα μαζι του ηταν ο Joe, ενα αλλο καταπληκτικο παλικαρι που στη συνεχεια εμελλε να μας βοηθησει καταλυτικα.

Μερικες καλες μπυρες και καποια τηλεφωνηματα αργοτερα, ειχε κανονισει ωστε τη Δευτερα το πρωι να ερχοταν ενα βανακι για να μεταφερει τη μηχανη στη Honda χωρις κανενα κοστος. Απο εκει και περα και με τον πλεον φυσικο τροπο, ο Joe πηρε το παιχνιδι πανω του: αρχισε να διαχειριζεται ολες τις συννενοησεις με τα μελη του φορουμ που ζητουσαν να βοηθησουν, με το συνεργειο και το σχεδιο δρασης για το μετεπειτα.
Μετα τα του συνεργειου, ο Joe θα κανονιζε να μου στειλει την εκθεση ζημιων στην Ελλαδα και θα μετεφερε τη μηχανη σε φυλλασομενο κλειστο γκαραζ οπου θα μπορουσε να παραμεινει για οσο χρειαζοταν μεχρι να ερθουν να την μαζεψουν. Πηγα να τον ευχαριστησω αλλα με εκοψε αποτομα: Μη λες τιποτα. Νοιωθω ντροπη και αηδια που σας συνεβει κατι τετοιο και στην τελικη δεν γουσταρω να συμβαινουν τετοια πραγματα στη πολη μας."

Αμ επος, αμ εργον. Η επομενη σκηνη μας βρηκε 8 το πρωι εξω απο τον ξενωνα, οπου ενα ολοκαινουργιο κιτρινο Ford Transit ειδικα διαμορφωμενο για μεταφορα μοτοσυκλετων ηταν ηδη εκει για να φορτωσουμε την Αυρα. Μεσα σε δεκα λεπτα η μηχανη ηταν καθ' οδον και εμεις με το αμαξι του Joe ακολουθησαμε μεχρι την αντιπροσωπεια. Λεφτα; Ουτε να το συζητατε. Ο ανθρωπος κατεβασε τη μηχανη, μας χαιρετησε εγκαρδια και εφυγε. Τοσο απλα.

Ο Joe ανελαβε τις εξηγησεις με τον υπευθυνο της Honda (ο οποιος παρεπιπτοντως κανονισε να μας κανει ειδικες τιμες για τη περισταση!) και στη συνεχεια φυγαμε. Προτου ομως παρουμε το δρομο της επιστροφης, ο Joe ειχε την ευγενη καλωσυνη να με παει σ' ενα μερος που ηθελα πολυ να επισκεφθω: τον ταφο του μεγαλου Rory Gallagher που βρισκοταν σ' ενα μικρο κοιμητηριο λιγο παραεξω...




Μεσημερακι ειχαμε κανονισει τα παντα. Η μηχανη βρισκοταν στη Χοντα για τις πρωτες βοηθειες και παροτι εγω εφευγα ηξερα οτι την αφηνω στα καλυτερα χερια που θα μπορουσα να εχω φανταστει. Στο μεταξυ μεσα στο φορουμ γινοταν της τρελης με την "Avra" (καπου ασχετα ειχα αναφερει οτι η μηχανη εχει ονομα και ολοι πλεον αναφερονταν ετσι σ' αυτη), με τις ιδεες να πεφτουν βροχη.
Ενας ειχε σκεφτει να αγοραστει με ρεφενες ενα ολοκληρο VFR για να παρουμε οτι τυχον ανταλλακτικα θα χρειαζομασταν.
Αλλος ηθελε να κανονιστει μια πανεθνικη μοτοεκδρομη/ερανος που θα λεγοταν "Ride for Avra" για να μαζευτει ενα ποσο για τη μηχανη κι εμας.
Ενας τριτος ελεγε οτι αν χρειαστει να κολληθει καποιο μεταλλικο κομματι μπορουσε να το αναλαβει δωρεαν καθως κανει επαγγελματικες TIG κολλησεις.
Ενας τεταρτος σκεφτοταν οτι αν τελικα δεν βρισκαμε ακρη για τη μεταφορα στην Ελλαδα, θα μπορουσε ευκολα να την παει με φορτηγο μεχρι το πλοιο για Γαλλια ωστε να την αναλαβουμε εμεις με καποιο μεταφορεα απο εκει και περα.
Και γυρω απ' ολους αυτους τους μουρλους, ενα σωρο αλλοι εψαχναν μανιωδως στο internet αλλα και τις αποθηκες τους για ανταλλακτικα που θα μπορουσαν να κανουν σε VFR... Αντε να μου πει μετα κανεις οτι οι μοτοσυκλετιστες ειναι αλητες και κωλοπαιδα.

Ειχαμε τακτοποιησει οσο το δυνατον καλυτερα το θεμα της μηχανης ομως τωρα επρεπε να φυγουμε εμεις, κατι ευκολο να το λες, δυσκολο να το κανεις οταν εχεις ξαφνικα βρεθει πεζος να σερνεις μια βαλιτσα ξωπισω.
Το πιο οικονομικο αεροπορικο εισιτηριο ηταν απο Μαντσεστερ ομως για να παμε εκει επρεπε πρωτα να ανεβουμε στο Δουβλινο (300 χλμ αποσταση), μετα να παρουμε πλοιο για Ουαλια και απο εκει να αλλαξουμε τρια τρενα μεχρι το αεροδρομιο. Κερασακι στη τουρτα; Το καραβι για Ουαλια εφευγε 8.45 το πρωι οποτε βαλε και ενα ξενυχτι στον τερματικο σταθμο του λιμανιου στο Δουβλινο αποψε.

Μεταξυ των ανθρωπων που πηγαινοερχονταν στο ξενωνα oλο το Σαββατοκυριακο, ενας ακομα υπεροχος ανθρωπος ονοματι Ski ειχε ξεχωρισει που ειχε ερθει απο τον ξενωνα για να δει αν μπορει να μας βοηθησει με οποιοδηποτε τροπο.
Καθως συζητουσαμε το πλανο της επιστροφης μας, προσφερθηκε να μας πεταξει στο σταθμο των λεωφορειων το βραδυ με το αυτοκινητο. Με μια παλια βαλιτσα παραγεμισμενη με τα πραγματα της μηχανης δεν ηταν οτι πιο ευκολο να μετακινηθουμε. Παροτι ενοιωθα ασχημα να τον τραβολογαω στις 11 το βραδυ στα λεωφορεια αυτος επεμενε, οποτε τον ευχαριστησα θερμα και δωσαμε ραντεβου για το βραδυ.

Ελα ομως που το βραδυ ο Ski ηρθε με αλλα σχεδια. Λοιπον παιδια το ξανασκεφτηκα, ειπε. Αφου σας παω που σας παω δεν εχει νοημα να παμε στο σταθμο του λεωφορειου. Θα σας παω εγω στο Δουβλινο.
Ρε Ski τρελλαθηκες;
ειπα. Ειναι 500 χιλιομετρα πηγε-ελα. Θα κανεις τετοια αποσταση μες τη μαυρη νυχτα μονο και μονο για να μας πας επανω; Αφου μπορουμε να παρουμε το ΚΤΕΛ.
Οχι οχι, μην το σκεφτεσαι καθολου,
αντιγυρισε. Αν εσεις θελετε εγω δεν εχω κανενα προβλημα! Το κανονισα και με τη γυναικα και ολα καλα. Μονο θα παμε να παρουμε και εναν κολλητο μου για να εχω παρεουλα στην επιστροφη.

Ετσι λοιπον φορτωσαμε τα πραγματα στο αυτοκινητο και μετα απο μια μικρη σταση στο σπιτι του Ski οπου η γλυκυτατη συζυγος μας κερασε τσαι για το δρομο, λιγο πριν τα μεσανυχτα ξεσηκωσαμε το κολλητο και αναχωρησαμε μες τη μαυρη νυχτα για το Δουβλινο. Σε τρεις ωρες ημασταν εξω απ' ενα διανυκτερευον βενζιναδικο εξω απ' το τερματικο σταθμο του λιμανιου οπου ο Σκι και ο Πατρικ μας χαιρετησαν εγκαρδια. Αφοτου δωσαμε υποσχεση να ξανασυναντηθουμε καποτε -καθως πλεον οπως ειπαν χαρακτηριστικα "τωρα εχετε αδερφια στην Ιρλανδια"- αρνηθηκαν εννοειται πεισματικα να παρουν εστω και ενα ευρω για το κοπο τους και εφυγαν.

Εγω ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει καθως ντρεπομουν πλεον που γινομουν αποδεκτης τοσης καλοσυνης. Ολα αυτα για ενα τομαρι και ενα σαραβαλο μηχανη 20ετιας. Το μονο που ηξερα στα σιγουρα ειναι οτι θα βρω τροπο να ανταποδωσω αυτες τις απιστευτες πραξεις ανθρωπιας.

Η τελευταια πραξη απιστευτης καλωσυνης γραφτηκε οταν εμεις πλεον ειχαμε συρει στα απομειναρια μας πισω στην Αθηνα: Η Μοτοσυκλετιστικη Λεσχη του πανεπιστημιου του Cork (UCCMC) -και συγκεκριμενα ο αντιπροεδρος που εχει ενα VFR ολοιδιο με το δικο μου και ο προεδρος που εργαζεται ως λεκτορας στο πανεπιστημιο και τυγχανει να ειναι και ο αρχιμηχανικος της λεσχης - προσφερθηκε να αναλαβει την ανακατασκευη της μηχανης στο μικρο συνεργειο που εχουν φτιαξει στο campus του πανεπιστημιου και μαλιστα να καταγραψουν ολα τα βηματα σε ενα blog ωστε να εχουν ολοι οι εμπλεκομενοι πληρη ενημερωση.

Χωρις να μου εχουν καμια υποχρεωση, μου εστειλαν email οπου μου συστηθηκαν πληρως, μου εστειλαν φωτογραφιες του συνεργειου και της λεσχης, μου εξηγησαν οτι τις Τεταρτες μαζευονται τα μελη και μαστορευουν τις μηχανες τους και μου ζητησαν την αδεια να παρουν τη μηχανη για να την επισκευασουν -απλα και μονο γιατι ηθελαν να συμβαλουν και αυτοι στη σωτηρια της Αυρας.

Ετσι γεννηθηκε το Project Avra, με σκοπο την επαναφορα ενος ταλαιπωρου μπαχαλου σε (ελπιζω) λειτουργικη μοτοσυκλετα.
Εδω και χρονια ελεγα οτι αυτη τη μηχανη δεν θα την εδινα με τιποτα- τωρα πλεον αποκτα για εμενα αμυθητη αξια. Στο κατω κατω ποσες μηχανες μπορουν να πουν οτι εφτασαν να κανουν το ...υποβρυχιο στο πατο ενος ποταμου για να καταληξουν τελικα να ανακατασκευαστουν στην Ιρλανδια και να γινουν διασημες (εστω και για τους λαθος λογους) σε δυο χωρες στη πορεια;

Τα ονοματα ειναι τοσο πολλα που πιανουν σελιδες, και ακομα περισσοτερα ειναι τα συναισθηματα ευγνωμοσυνης και απεριοριστης αγαπης που εχω προς ολους τους, ομως μερικοι ανθρωποι αξιζουν ιδιαιτερης μνειας.
Ο Robert Daly, ιδιοκτητης των μηχανηματων εργου με τον οδηγο του Nicholas που ηρθε και εβγαλε τη μηχανη εξω χωρις αφιλοκερδως.
Οι ιδιοκτητες του ξενωνα Billy & Breda Noonan, που μας προσεφεραν δωρεαν διανυκτερευση και γευματα για οσο χρειαζοταν.
Ο λιγομιλητος αλλα εγκαρδιος Paul "Airman" που ξεκινησε τις διασυνδεσεις και συννενοησεις με την υπολοιπη κοινοτητα.
Ο καταπληκτικος Joe "Fledermaus" που συντονισε τα παντα που ειχαν να κανουν με τη μηχανη οσο ειναι στην Ιρλανδια αλλα και ο φιλος με το φορτηγο που ζητησε να παραμεινει ανωνυμος και που πηγε τη μηχανη σε χρονο μηδεν στο συνεργειο χωρις να ζητησει τιποτα.
Η Ailish O' Shea, υπευθυνη προγραμματος Liveline στο Radio 1 της Ιρλανδιας, ο Αoife O' Donoghue ιδιοκτητη του ξενοδοχειου που μας προσεφερε τη VIP φιλοξενια και τη μοτοσυκλετα για το 2015, ο Charlie Nicholl που προσεφερε τη μοτοσυκλετα του αμεσως για να συνεχισουμε αν θελουμε το ταξιδι μας, και βεβαια ο τρελαρας δρουιδης Eiran "Ski", που παρεα με το φιλο του Πατρικ μας πηγαν "ετσι απλα" στο Δουβλινο για να φυγουμε.
Ο κ. Sang-Jin Kim, CEO Γαλλιας της γνωστης εταιριας ενδοεπικοινωνιας Sena, o oποιος προσεφερε να αντικαταστησει εντελως δωρεαν τις χαλασμενες ενδοεπικοινωνιες Sena SMH5 FM που ειχαμε αγορασει μια εβδομαδα πριν το ταξιδι και ειχαν καταστραφει μετα τη βουτια στα νερα του ποταμου.
Η αντιπροσωπεια της Honda Lee's Motorcycles που δουλεψε επι μερες στη μηχανη για τις πρωτες βοηθειες κανοντας μας ειδικες τιμες για την περισταση και τα παιδια της μοτολεσχης UCCMCC του Πανεπιστημιου του Cork, Nevin Power & Μartin Driskoll, που ανελαβαν την ανακατασκευη της μηχανης χωρις να εχουν καμια υποχρεωση.

Ξεκινωντας το ταξιδι του 2014 ειχα να ξεπληρωσω την υποσχεση στον εαυτο μου οτι θα γυριζα στην Ουαλια. Τωρα εχω να ξεπληρωσω μια ακομα μεγαλυτερη υποχρεωση, μια μερα η Αυρα θα ξαναπατησει τις ροδες της σ' αυτη τη χωρα ετσι ως ενα ελαχιστο ευχαριστω προς ολους αυτους που στη πιο δυσκολη στιγμη σταθηκαν διπλα μας σαν αδερφια.
Bikers. Proud to be one of them.

Η συνεχεια θα γραφοταν σε δυο χωρες και επι δυο ολοκληρα χρονια...
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Ενω εμεις πλατσουριζαμε στα ρηχα των Ελληνικων θαλασσων, οι δυο Ιρλανδοι φιλοι, ο Nevin (με το αδελφακι της Αυρας) και ο Martin επιασαν να λυσουν τη μηχανη και να σωσουν οτι σωζεται. Το μικροφωνο σ' αυτους λοιπον...

Today the VFR was brought to the UCC Motorcycle Club workshop where the fuel tank and fairings were taken from the bike in order to allow access to the carbs and the engine in general. The essence of the work was just to get a feel for the amount of water that had lodged itself into the bike.

An oil change in Lee Motorcycles had found 2 litres of water come out from various areas of the bike. Using an air compressor we were able to drive out more water.
The carbs were water logged of course and were taken off for a clean and drying. This allowed access to the inlets and more water was found by blowing compressed air through here.

Electrics were all fairly water logged too but after a few hours of work two dehumidifers were located close to the bike and are now running constantly in an effort to help dry it in full and ready it for the remedial work.

Updates will follow as work progresses. Pictures are below.













 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Water, water everywhere.
I checked on the VFR yesterday and it is drying out nicely. I used a heatgun on the heads and cylinders to try and dry them out a bit more.
I removed the exhaust silencer to allow the packaging to drain and get access to the downpipes.

Just over 1 litre of was sucked out of the collector. The biggest job was the carbs, all the slides and diaphragms were removed and cleaned, the belmouths and airbox plate likewise.
The whole lot was blown out with compressed air and then given a once over with carb cleaner and blown out again. They are now dry as a bone and reassemble ready for refitting.



Wet dirty slide and diaphragm




This was replicated in each carb.




Before and after




Shiny



I don't think this is normal



Exhaust juice
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Ενω τα πραγματα εδειχναν να εχουν ξεκινησει πολυ καλα, δυστυχως η συνεχεια δεν θα ηταν το ιδιο καλη.
Οπως αναφερθηκε προηγουμενως, ενα απο τα πρωτα πραγματα που εγιναν στη μηχανη ηταν να λυθουν τα καρμπυρατερ και να καθαριστουν διεξοδικα. Αφοτου η δουλεια τελειωσε, τα καρμπυρατερ αφεθηκαν στην ακρη για να γινουν αλλες εργασιες. Ομως, οταν ο Martin τα επιασε να τα δεσει μερικες μερες αργοτερα, με φρικη διαπιστωσε οτι τουλαχιστον 2 απο τα 4 διαφραγματα ηταν τρυπια! Μα πως;

Οπως αποδειχθηκε, τα παιδια στη προσπαθεια τους να καθαρισουν τα καρμπυρατερ τα ψεκασαν με carb cleaner το οποιο θελει πολυ καλο εξαερισμο διοτι ειναι εξαιρετικα διαβρωτικο σε οτιδηποτε δεν ειναι μεταλλο, οπως λαστιχενια μερη (βλεπε διαφραγματα). Μια ο καθαρισμος των διαφραγματων με πεπιεσμενο αερα, μια το κλεισιμο των καρμπυρατερ ενδεχομενως προτου εξατμιστει πληρως το carb cleaner, μια η ταλαιπωρια απο το ποταμονερο, ε δεν ηθελαν και πολυ... Αποτελεσμα; Μεχρι να βρεθουν νεα διαφραγματα, καρμπυρατερ γιοκ.

Over the last few workshop sessions we have mainly worked on the carbs. And by "we" I mean Martin.
The carburettors are no longer water-logged thankfully and have fully dried out but there are still some issues with the bank of four. The main issue in this regard is that some of the diaphragms look in poor condition.
When the carbs were initially taken apart they did not look too bad but these rubber parts have since deteriorated. No one is exactly sure of why but we all reckon the water has had something to do with this.
The use of compressed air to clean and dry the carbs, as was necessary, may have torn a slight hole in one of them as well and this will require replacing.
Wemoto and David Silver Spares have these parts (we think) so it should not be a big, nor an expensive, issue to sort.
For now the bank of carbs remains on the "clean bench" in the workshop.


Another issue we have been working through has been the electrical system.
This may well be the thing that worries us the most as the relays may have fried themselves upon hitting the water, although we may be lucky here as without the engine on no current would have been flowing through them.
We think.


Εδω ηταν το αλλο λαθος των παιδιων που τους παιδεψε επι εβδομαδες τσαμπα και βερεσε. Ενω σωστα υπεθεσαν οτι τα ρελε της μηχανης θα ειχαν αυτοκαταστραφει πεφτοντας στο νερο, θεωρησαν οτι με τον κινητηρα σβηστο τα ρελε δεν θα ειχαν ρευμα. Λαθος.
Ενω οντως καποια ρελεδακια δεν εχουν ρευμα με κλειστο το διακοπτη, μαντεψτε ποιο εχει παντα ρευμα και μαλιστα τραβωντας απευθειας απο τη μπαταρια. Σωστα. Το ρελε της μιζας.
Ετσι, και παροτι το ειδαν σε κακο χαλι, θεωρησαν οτι ενδεχομενως ηταν ετσι απο πριν και δεν το αντικατεστησαν η εστω να το γεφυρωσουν. Εβαλαν νεα μπαταρια επανω, αλλααααα....

Either way the starter relay looks in poor condition but this is a common VFR symptom, with or without river water!
My own VFR's starter relay was in poor condition not long ago with some of it melted and lots of corrosion on some connectors which in turn caused high resistance in the circuit and certainly helped blow a regulator/rectifier...or two.
Starter relays are not too expensive so this should be an easy fix, we hope. This will begin the proper work on the electrical system as a whole.

Last night we connected a battery to the VFR and tried to crank over the engine as a test but there was nothing happening so next on our list is an investigation of the starter motor. The starter motor is located at the front of the V-4 behind the downpipes in that area and would certainly have been water-logged due to its low location.
This may be at fault for the lack of cranking and so out attention will turn to that soon.


Unfortunately I did not shoot any photos of this last night but did take a picture of Nick's VFR next to mine in there the night before as I replaced my rear brake master cylinder.
Two RC36s together!
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Και το αδικο χαροπαλεμα με τα ηλεκτρικα καλα κρατουσε.
Αρχισαν να υποπτευονται ενα σωρο αλλα πραγματα ενω ο αληθινος ενοχος ηταν κυριολεκτικα κατω απ' τη μυτη τους.
Δυστυχως τα ηλεκτρικα δεν ηταν το φορτε τους και παροτι μια μερα τυχαια γεφυρωσαν το χαλασμενο ρελε (και παρα το ηλεκτροσοκ) συνεχισαν να μην πιανουν το υπονοουμενο.

It's been a while since the last update but the coub have been working away on the VFR and attempting to make the bike turn over. Fearing a blown starter motor we took the starter solenoid from a working VFR, along with the battery, and connected it Nick's VFR. This offered a ray of hope but despite many attempts we could not get the bike to turn over.

The only reason why we were doing this was to ensure that the starter motor still works and that the engine is able to move, at least a bit anyway. Essentially we were trying to confirm that the bike is not dead. Disappointed at the result of this we began to strip off the working starter solenoid from the bike only to hear the engine turn over! But how the hell did it happen?!

It turns out the two wires running to the starter solenoid had touched off one another, producing the noise, and a small spark as well. Further testing, and slight electrocution of Martin, gave the same results. So there we have it, the starter motor does work, somewhat at least, and the engine can turn over. It is not dead yet.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Στο μεταξυ και αφου ακρη με τα ηλεκτρικα δεν εβγαινε, αποφασιστηκε να επικεντρωσουμε τις προσπαθειες στα -ακομα τρυπια- καρμπυρατερ.
Ενω αρχικα τα παιδια θεωρουσαν οτι τα διαφραγματα ειναι ενα φτηνο ανταλλακτικο, οταν μαθαμε το κοστος μας πηγε η καρδια στη κωλοτσεπη: 240 ευρω το ενα. H τετραδα; Ενα χιλιαρικο παρα κατι ψιλα! Να τ' αφησω;

Αφου συνηλθα απο το εγκεφαλικο αποφασισα να ψαξω για μεταχειρισμενη τετραδα καρμπυρατερ διοτι δεν υπηρχε περιπτωση να δωσουμε τοσα χρηματα για μερικα ρημαδια λαστιχακια. Ευτυχως το ebay μας εσωσε καθως βρηκα ενα σετ καρμπ σε αριστη κατασταση απο VFR 750 τελευταιας χρονιας και με ελαχιστα χιλιομετρα με ελαχιστα χρηματα. Τα αγορασα και τα εστειλα στον Martin ο οποιος ακομα παλευε τα ηλεκτρικα ματαιως.

Ελα ομως που η οδικη μου βοηθεια θα μας επιανε στον υπνο... Λιγες μερες αργοτερα με ενημερωσε οτι ηταν ετοιμοι να πανε να παρουν τη μηχανη για το μεγαλο ταξιδι για την Ελλαδα. Ετσι ο Martin αρχισε να δενει τη μηχανη αρων αρων για να προλαβει την παραδοση της. Ειχε φτιαχτει; Ουτε κατα διανοια, ομως η πρωτη προσπαθεια ειχε γινει και αυτο ηταν που μετρουσε.

Η συνεχεια θα γραφοταν στα ανηλιαγα μπουντρουμια της Αθηνας...

Avra (Nick's VFR) has left the building.
This morning Avra began her journey back to Greece. It was heading to Ringaskiddy, on to France, where she will be met by an Italian courier and brought to the heal of Italy then by ferry to Piraeus.


Last night was a frantic reassembly. A tip for VFR owners, when fitting carbs attach the front manifold rubbers to the carbs and the rear to the engine, spray liberally with silicone lubricant and fit front first, then rear. Worked a treat. I won't tell you how long it took me to figure that out.Any spares or homeless parts were sent off in the top box. Strapped in the back of a Transit she left Cork.

I really hope this bike lives again. Before two selfish, mindless, denizens of Cork got their moronic hands on her she had traveled a lot of kilometers.
She had seen Europe from the Mediterranean to the Baltic.
She had been across the Arctic circle to the most northerly towns in Europe.
Nick had repaid her service with upgrades, to suspension, brakes, wheels, electrics, luggage. Like a lot of us, his bike was one of a kind, irreplaceable and impossible to reproduce.
I hope the Nick will keep us informed on her progress and I hope she see more road.

Every cloud has a silver lining and the community spirit that has been shown has been inspirational. Thank you all for your help and support.

Long live Avra
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Απο εδω και περα, υποθετω οτι η συνεχεια της ιστοριας ανηκει σε μενα...

Αφοτου ο Martin δουλεψε σχεδον ενα 24ωρο σαν τρελος παλευοντας να συναρμολογησει τη μηχανη εγκαιρως για το μεταφορεα, η Αυρα τις πρωτες μερες του Σεπτεμβρη 2014 πηρε το δρομο της επιστροφης στα πατρια εδαφη.
Επι 20 και πλεον ημερες η μηχανη αλωνιζε στην Ευρωπη μονη της, πηγαινοντας απ' τη μια νταλικα στην αλλη, ακολουθωντας υπομονετικα τα προγραμματισμενα δρομολογια των μεταφορικων που σιγα σιγα την εφερναν κατω.
Ηξερα οτι η μεταφορα θα αργησει κι ετσι την ειχα βγαλει απ' το μυαλο μου. Οταν ομως χτυπησε το τηλεφωνο στο γραφειο εκεινο το μεσημερακι στα τελη του μηνα οπου μια ευγενικη φωνη με ενημερωσε οτι "η μοτοσυκλετα σας ειναι καθοδον για το σπιτι σας και σε μιση ωρα θα ειναι εκει" το στομαχι μου σφιχτηκε και τα ποδια μου βγαλανε φτερα.

Σε χρονο μηδεν ηδη κατεβαινα την κεντρικη λεωφορο σαν τρελος, ριχνοντας τις ταχυτητες καρφωτες στο BMWδακι. Εντελως τυχαια στριβοντας στο στενο του σπιτιου συναντησα το φορτηγο της οδικης που ερχοταν και η θεα της καλης μου δεμενης επανω τουμε τις βαλιτσες και τα παντα, ηταν μια εικονα που δεν θα ξεχασω ποτε. Ηταν μια πολυ εντονη συναισθηματικα στιγμη. H τελευταια φορα που την ειχα δει ηταν εναμιση μηνα πριν οταν μαζι με τον Joe την ειχαμε αφησει βαρια πληγωμενη στην αντιπροσωπεια της Honda στο Cork.
Πως τα φερνει η ζωη. Ξεκινας ενα ακομα μακρυνο ταξιδι με σκοπο να δεις νεα μερη, εικονες, πολιτισμους και γυριζεις κυριολεκτικα με τα ποδια και τη μηχανη σε τευχη. Δεν εχει σημασια ομως: η μηχανη ηταν τωρα πλεον εδω και οσο ασχημα και αν ενοιωθα να τη βλεπω σε τετοια χαλια ημουν χαρουμενος που τωρα μπορουσα να ξεκινησω επιτελους τη δικη μου προσπαθεια ανακατασκευης.

Kαλωσηρθες στο σπιτι καλη μου!
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
H επομενη μερα ηρθε με ανυπομονησια. Μετα απο τοσο καιρο, τωρα μπορουσα επιτελους να δω απευθειας τη ζημια που ειχε γινει απ' το νερο και να ασχοληθω με την επισκευη διεξοδικα και μεθοδικα.

Το πρωτο που επρεπε να γινει ηταν να ριξουμε ενα σιγυρισμα μη μας πει ο μουσαφιρης και αχαιρευτους. Εργαλεια, καθαριστικα, πολυμετρα, κοφτες και βεβαια τη Βιβλο και την Αγια Γραφη: το επισημο Service Manual της Honda και το αντιστοιχο μανουαλι της Clymer. 800+ σελιδες αχαλινωτου σεχ... Καλα θα περασουμε!
Click the image to open in full size.


Στη συνεχεια εβαλα καφεδακι να ψηνεται και περιμενα τις ενισχυσεις: ο Γιωργος Hayabusas, καλος φιλος εκ του Mybike, θα ερχοταν απ' το σπιτι για να παλεψουμε τα ηλεκτρικα παρεουλα. Το σχεδιο ηταν να πιασουμε τη δουλεια απο εκει που την ειχαν αφησει οι Ιρλανδοι.
Ξεραμε ηδη οτι η μιζα γυριζει βραχυκυκλωνοντας το ρελε αλλα περαν αυτου ουδεν.
Θα δουλευαν οι πολλαπλασιαστες; Η γεννητρια; Ο ανορθωτης; Η αντλια βενζινης; Ο εγκεφαλος; Τα οργανα;

Ηταν καιρος να γδυσουμε τη κυρια και να περασουμε στο παρασυνθημα.
Click the image to open in full size.


Απο την πρωτη ματια ηταν εμφανες οτι η μηχανη θα χρειαζοταν πολυ δουλεια. Ολα τα πλαστικα ηταν ειτε γρατσουνισμενα ειτε εντελως αχρηστα. Οτιδηποτε δεν ηταν αλουμινιο η ανοξειδωτο ατσαλι ειχε ηδη αρχισει να σκουριαζει. Το εσωτερικο του ντεποζιτου ηταν ενα μαυρο χαλι: αδειο απο καυσιμο μεν αλλα γεματο υγρασια, ψωρα και σκουρια.

Οπως και αν ειχε, επι του παροντος ειχαμε πιο σημαντικα θεματα να τακτοποιησουμε. Αν δεν καταφερναμε να ζωντανεψουμε το πτωμα, τι νοημα θα ειχε να καθαριζουμε πλαστικα και μεταλλα;

Συνδεσαμε μια καινουργια μπαταρια στη μηχανη και με τη βοηθεια μιας ταναλιας βραχυκυκλωσαμε το ρελε οπως ειχαν κανει και οι Ιρλανδοι.
Σπινθηρες αρχισαν να φευγουν προς ολες τις κατευθυνσεις και η μιζα ζωντανεψε μονομιας οπως ξεραμε οτι θα γινει. Το προβλημα; Το μοτερ δεν ηθελε να γυρισει σχεδον καθολου.

Βαλαμε 6η στο κιβωτιο και προσπαθησαμε να γυρισουμε το μοτερ χειροκινητα. Κατι πηγε να γινει αλλα χρειαζοταν υπερβολικη προσπαθεια.
Ηταν καιρος για τα μεγαλα μεσα. Βγαλαμε τα μπουζι και καθαρισαμε τους κυλινδρους με την γνωστη στους απανταχου εντουραδες, επιστημονικοτατη μεθοδο του kserasetaolareskouliki, aka "μιζαρε και αστο να τα πεταξει ολα".

Ανακουφισμενοι που το μοτερ πλεον γυριζε ελευθερα και εδειχνε να εχει καθαρισει απο τα υπολλειματα νερου, επιστρεψαμε στο θεμα του ρελε.
Παροτι ειχα παραγγειλει νεο ρελεδακι αυτο καθυστερουσε χαρακτηριστικα, αλλα ο Γιωργος ειχε ερθει με διαφορες πονηρες πατεντες κατα νου.

Τα περισσοτερα ρελε ερχονται ως ενα σωμα, ομως μπορουν να ξεχωριστουν σε δυο μερη. Το κυριο ρελε που ειναι συνηθως πακτωμενο σε ρητινη και θεωρητικα ειναι αδιαβροχο...
Click the image to open in full size.


Και το τμημα με τα τερματικα ποδαρακια που ειχε καταστραφει ολοσχερως.
Click the image to open in full size.


Αφου θαυμασαμε το τι κανει το νερο και το ρευμα στο χαλκο με τη βοηθεια της ηλεκτρολυσης ηταν καιρος για την πατεντα #1.
Με τη βοηθεια μερικων χοντρων καλωδιων και μιας ασφαλειοθηκης γεφυρωσαμε το ρελε με τη φισα της πλεξουδας, ουσιαστικα αντικαθιστωντας το τμημα του ρελε που ειχε καταστραφει εντελως.

Φτιαχνοντας καρδουλες με τα καλωδια γιατι ειμαστε και πολυ ρομαντικα αγορια κιετς...
Click the image to open in full size.


Γυρισαμε το κεντρικο διακοπτη και ως δια μαγειας τα παντα ζωντανεψαν μονομιας. Ενδειξεις, οργανα, διακοπτες, μπουτον μιζας μεχρι και φωτα!
Μες τη καλη χαρα που τα ηλεκτρικα ειχαν ζωντανεψει τοσο ευκολα, μας ηρθε μια ακομα ιδεα: Ρε μπας να δοκιμαζαμε μηπως παρει και μπροστα;
Θα ηταν δυνατον; Οι Ιρλανδοι δεν το ειχαν καταφερει και δεν ειχαμε ιδεα αν τα υπολοιπα ηλεκτρικα της μηχανης δουλευαν η οχι.
Στη βραση ομως κολλουσε το σιδερο.

Πυρωσαμε καλα τα μπουζι με θερμοπιστολο για να τα καθαρισουμε και τα βαλαμε στα μπουζοκαλωδια. Ολα σπινθηριζαν δυνατα. Η αναφλεξη εδειχνε να δουλευει! Με το καυσιμο ομως τι θα γινοταν;

Με το ντεποζιτο να ξερναει ακομα ηταν δεν υπηρχε περιπτωση να το βαλω επανω. Ωρα για την πατεντα #2.
Αδειασαμε το υπολοιπο ποταμι απο τις σωληνωσεις...
Click the image to open in full size.


Ταιστρα/μπιμπερο για το μωρακι μας...



Γαλατακι με ολα του τα λιπαρα...
Click the image to open in full size.



Με την απολυτη σιγουρια του ανθρωπου που δεν εχει ιδεα τι κανει πατησαμε τη μιζα. (Απο μακρυα μπας και ανατιναχτει -ποτε δεν ξερεις)
Ανελπιστα η Αυρα οχι μονο δεν ανατιναχτηκε (αλλιως δεν θα ημουν εδω να σας τα πρηζω), αλλα:
ξεροβηξε,
ξαναξεροβηξε,
ξαναματαξεροβηξε
και στο τελος το θηριο πηρε μπροστα με ενα βαρυ μουγκρητο γεμιζοντας ντουμανια χαρας ολους τους γειτονες στη πολυκατοικια.



Οκ ομως, αντε και πηρε μπροστα δικε μου. Τωρα να δουμε τι γινεται...
 
Τελευταία επεξεργασία:

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Hταν καιρος να σοβαρευτω -εξαλλου ειχα μια αποφαση να παρω.
Αν αναγκαζομουν να δεσω οπως ηταν τη μηχανη θα δουλευε. Το πως η για ποσο ηταν αλλο θεμα. Ηξερα οτι το νερο ειχε κανει πολλες ζημιες που δεν φαινονταν με τη πρωτη ματια. Το νερο ειναι υπουλο πραγμα. Αυτο που δουλευε τωρα δεν ηταν σιγουρο οτι θα λειτουργουσε πεντε μερες αργοτερα.

Περα απ' το οτι αγαπουσα τη μηχανη και ηθελα να τη φροντισω, δεν μπορουσα να ρισκαρω να κανω εκπτωσεις στη δουλεια μου και για αλλο ενα λογο. Ταξιδευοντας, πολλες φορες πονταριζα στην αξιοπιστια της καθως διεσχιζα τις Αλπεις η τα δαση της Πολωνιας μες τη μαυρη νυχτα, οποτε οτι γινοταν θα επρεπε να γινει σωστα.
Και αυτο σημαινε ενα πραγμα και μονο: ανακατασκευη.

Ανοιγα μια μεγαλη ιστορια που θα χρειαζοταν πολυ χρονο, υπομονη, μελετη και χρημα για να γινει σωστα. Η VFR στην εποχη της ηταν η ναυαρχιδα της Χοντα και ακομα και σημερα παραμενει μια αρκετα πολυπλοκη μηχανη -ειδικα οταν εισαι απλος ερασιτεχνης οπως εγω. Βαλε και το οτι μπροστα μου στεκονταν μερικες δεκαδες χιλιαδες παξιμαδια, βιδακια, λαμες, βασεις, ελατηρια, κλιπ που επρεπε να βγουν προτου βαλω χερι στα ενδοτερα.

Λεγοντας ενδοτερα ομως αποφασισα να ΜΗΝ ανοιξω το μοτερ. Περαν του οτι δεν εχω τα καταλληλα εργαλεια για μια τετοια δουλεια, η μηχανη προτου κανει το υποβρυχιο ειχε περασει απο πληρες σερβις με βαλβιδες κλπ κλπ και ειχε ηδη παρει μπροστα δειχνοντας οτι το μοτερ δεν ηταν πειραγμενο.

Αυτα που ειχαν παθει σοβαρη ζημια ηταν τα ηλεκτρικα, τα περιφερειακα, και βεβαια οτιδηποτε σιδερενιο που τωρα χρειαζοταν φροντιδα και προδερμ.

Εκατσα και εφτιαξα μια αναλυτικη λιστα εργασιων και μετα εκλαψα σε μια γωνια...

Συστημα εισαγωγης
Ελεγχος/καθαρισμος φιλτρου Κ&N
Αφαιρεση, ελεγχος και καθαρισμος φιλτροκουτιου

Συστημα εξαγωγης
Αφαιρεση ολης της εξατμισης απο τους λαιμους μεχρι και το τελικο.
Καθαρισμα και αφαιρεση σκουριας παντου.
Ξυσιμο και βαψιμο ολης της εξατμισης με σπρευ υψηλης θερμοκρασιας
Αντικατασταση μπουζονιων στους πισω κυλινδρους
Αντικατασταση σφραγιστικων συνδεσμων στις ενωσεις

Συστημα καυσιμου
Καθαρισμος και αφαιρεση σκουριας στο ντεποζιτο
Καθαρισμος πεταλουδας καυσιμου, σωληνωσεων, φιλτρων
Καθαρισμος, γρασαρισμα και αντικατασταση βιδων ταπας βενζινης με ανοξειδωτες
Ελεγχος συνδεσμων
Ελεγχος και καθαρισμος τρομπας βενζινης

Κινητηρας
Καθαρισμος και τριψιμο κινητηρα εξωτερικα
Ελεγχος και καθαρισμος μεταλλικων εισαγωγων καρμπυρατερ
Ελεγχος & καθαρισμος καρμπυρατερ, ζιγκλερ, λεκανων και διαφραγματων.
Ρυθμιση και συγχρονισμος καρμπυρατερ
Γρασαρισμα ντιζων συμπλεκτη/γκαζιου
Αλλαγη λαδιων/φιλτρου
Αλλαγη μπουζι

Αναρτηση
Καλυτερη ρυθμιση πισω αναρτησης (αφου κανουμε που κανουμε τη δουλεια...)
Αλλαγη θεσης εξωτερικου δοχειου αζωτου αναρτησης
Ελεγχος / καθαρισμος συνδεσμων και αντικατασταση σε βιδες κλπ που εχουν σκουρια

Ηλεκτρολογικα
Ελεγχος και καθαρισμος ολων των συνδεσεων
Ελεγχος και μετρηση ολης της πλεξουδας για τυχον κομμενες συνδεσεις
Λυσιμο και καθαρισμος οργανων ταμπλο
Επισκευη ηλεκτρονικου κυκλωματος ταμπλο (κομμενες ενωσεις)
Επισκευη βασεων ταμπλο στα σημεια που ειχε σπασει
Επισκευη ρολογιου που ηταν νεκρο
Επισκευη σπασμενης βελονας στροφομετρου
Αλλαγη σπασμενου στοπ βελονας ταχυμετρου
Καθαρισμος/γυαλισμα καθρεφτων προβολεων
Ελεγχος/αντικατασταση ολων των λαμπτηρων της μηχανης
Αντικατασταση 12βολτης παροχης
Αντικατασταση οργανου βολτ/θερμοκρασιας στο ταμπλο
Καθαρισμος / γρασαρισμα διακοπτων τιμονιου
Επισκευη κομμενων καλωδιωσεων θερμαινομενων γκριπ
Επισκευη ηλεκτρονικου χειριστηριου θερμαινωνων γκριπ
Αφαιρεση μιζας, λυσιμο και πληρης ανακατασκευη με σχετικο κιτ.

Συστημα ψυξης
Ελεγχος σωλησεων για διαρροες
Αλλαγη ψυκτικου
Ελεγχος ψυγειου νερου για ζημιες και καθαρισμος
Αντικατασταση θερμοστατη, καλωδιωσεων και φισας που ειχαν καταστραφει

Φρενα
Αφαιρεση και λυσιμο δαγκανων, καθαρισμα πιστονιων και ανακατασκευη με κιτ τσιμουχων κλπ
Αντικατασταση πισω δισκοφρενου
Ελεγχος σωληνωσεων
Αντικατασταση τακακιων

Συμπλεκτης
Ελεγχος για διαρροες
Καθαρισμος σωληνωσεων και συνδεσμων
Καθαρισμος κυριως και δευτερευουσας τρομπας συμπλεκτη

Πλαστικα
Επισκευη, νεα αυτοκολλητα και πληρες βαψιμο

Λοιπες εργασιες
Λυσιμο σταυρου πιρουνιων, αφαιρεση σκουριας και βαψιμο με αντισκωριακο
Αντικατασταση ρουλεμαν λαιμου
Γρασαρισμα μπροστα/πισω ρουλεμαν τροχων
Καθαρισμος και γρασαρισμα μονομπρατσου
Αντικατασταση σελας
Αλλαγη αλυσιδογραναζων
Λυσιμο υποπλαισιου, καθαρισμος και αφαιρεση τυχον σκουριας.
Βαψιμο υποπλαισιου
Καθαρισμος και βαψιμο πλαστικων υποπλαισιου
Καθαρισμος και βαψιμο κουτιου μπαταριας
Καθαρισμος και γυαλισμα πλαισιου
Βαψιμο μαρσπιε οδηγου/συνεπιβατη
Καθαρισμος τριπλετας
Αντικατασταση κεντρικης κλειδαριας
Επαναρυθμιση κλειδαριας ταπας και υποπλαισιου ωστε να δουλευει με τα νεα κλειδια
Αντικατασταση ολων των βιδων με ανοξειδωτες

Αυτα τα λιγα.
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Αποφασισα να ξεκινησω απο το πισω μερος της μηχανης και να δουλεψω μεθοδικα κομματι κομματι προς τα μπρος. Ετσι ελπιζα οτι δεν θα ξεχνουσα ευκολα κατι πηγαινοντας συνεχως απο το ενα πραγμα στο αλλο.

HitpetV.jpg





Αρχισα με τα ευκολα βγαζοντας τα ηλεκτρικα για να δω σε τι κατασταση βρισκονταν. Εγκεφαλος, ρελε αντλιας βενζινης, ρελε φλας, πολλαπλασιαστες κλπ εδειχναν να ειναι σε πολυ καλη κατασταση. Θα μου πεις, μεσα τι γινεται. Συμφωνω αλλα αυτα τα εξαρτηματα ειναι συνηθως πακτωμενα σε ρητινη και φραγισμενα οποτε ελπιζα οτι θα δουλεψουν. Η πορεια θα δειξει.

oRTTpjN.jpg




Οι φισες ηταν οκ, αλλα δεν μπορουσα να πω το ιδιο και για το υποπλαισιο το οποιο ηθελε αγαπη.

caOV204.jpg




Μιλωντας ομως γι' αγαπη, το μεγαλυτερο θεμα που αντιμετωπισα στη πορεια της ανακατασκευης ηταν κατεστραμμενα καλωδια και φισες χαλκου απο την ηλεκτρολυση στο νερο. Οτι επαιρνε ρευμα οταν η μηχανη επεσε μεσα ειχε ουσιαστικα καταστραφει αφηνοντας ενα χαρακτηριστικο μειγμα πρασινολευκης γλυτσας και καλωδια/επαφες που κοβωνταν με το χερι.

6wzCNQe.jpg




Ο ανορθωτης ηταν καινουργιος οταν ειχα φυγει για το ταξιδι και τωρα ειχε γινει για να τον κλαιν' οι πεστροφες της Ιρλανδιας.

tYdWNVm.jpg





Περα απο τα ηλεκτρικα ομως ειχα να αντιμετωπισω και το προβλημα της σκουριας στα μεταλλικα τμηματα. Οτιδηποτε δεν ηταν ανωδιωμενο η ανοξειδωτο ειχε αρχισει να την ακουει στερεοφωνικα. Ακομα και τα αλουμινενια μερη που δεν ειχαν πλεον ανωδιωση οπως τα μαρσπιε ειχαν αρχισει να πιανουν ψωρα. Δειτε χαλι.

IMG_7787.jpg


 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Με τοσα μεταλλικα κομματια να πρεπει να καθαριστους, ηταν προφανες οτι τοσο τριψιμο δεν θα εκαναν ουτε στο Βιλαμπαχο.
Εψαξα το θεμα και βρηκα οτι ο καλυτερος τροπος να καθαρισεις ευκολα σκουριες ειναι το κιτρικο οξυ. Κοινως, λεμονι.
Στα φαρμακεια πουλανε σε συσκευασιες του 1 κιλου μονοϋδρικο κιτρικο οξυ σε σκονη που συνηθως χρησιμοποιειται σε μικρες ποσοτητες σε φαγητα και γενικους καθαρισμους, το οποιο αναλογα με την δυναμη που θες το αναμιγνυεις με νερο σε διαφορες ποσοτητες.
Εφτιαξα ενα διαλυμα περιπου 15% οξεως (το λεμονι εχει 5%) και επιασα δουλεια.

Πρεπει να πω οτι αρχικα ειχα αμφιβολιες αν θα δουλεψει η πατεντα, ομως τα αποτελεσματα ηταν εκπληκτικα. 10-20 λεπτα μεσα στο διαλυμα και τα σκουριασμενα αντικειμενα εβγαιναν σαν καινουργια.
Πριν και μετα.
RqrEXir.jpg
Uu33uU8.jpg


Nwu7J2e.jpg
mRoXSxF.jpg



Περισσοτερο ομως απ' ολα αυτο που ηθελα να καθαρισω ηταν το ντεποζιτο της βενζινης. Βλεπετε, οταν ημουν ακομα στην Ιρλανδια δεν σκεφτηκα να βγαλω ολη τη βενζινη απο μεσα και οι Ιρλανδοι παροτι το εκαναν, ειχε μεινει ενα υπολοιπο στο πατο που στο διαστημα που εκανε η μηχανη να ερθει στα χερια μου ειχε μαζεψει την υγρασια και τη σκουρια της αρκουδας. Μονο εγω ελειπα απο εκει μεσα!

Οποτε γεμισα το ντεποζιτο με το οξυ και το αφησα να δουλεψει για ενα 24ωρο.
Τα αποτελεσματα ηταν θεαματικα. Η σκουρια ειχε ξεκολλησει και επεπλεε στο διαλυμα, αφηνοντας το ντεποζιτο καθαρο.
(Δειτε ποσο αποτελεσματικο ειναι το οξυ. Η καθετη γραμμη που φαινεται προς τα αριστερα της φωτο ειναι το σημειο που βρισκοταν το οξυ προηγουμενως. Η επιφανεια στα δεξια ειναι πεντακαθαρη και αριστερα που δεν ειχε ακομα δουλεψει το οξυ ειναι γεματη σκουρια)
6dVwNzV.jpg



Ολα καλα λοιπον; Εεεε οχι ακριβως. Το κιτρικο οξυ ενω κανει θαυματα στο σιδηρο, δεν κανει για αλουμινια και οποιαδηποτε επιφανεια εχει καποια επιστρωση. Βουτηξα μερικες βιδες που ηταν ανοδιωμενες και τα αποτελεσματα ηταν απογοητευτικα. Το οξυ εφαγε την ανοδιωση, αφηνοντας το μεταλλο ενα θαμπο γκριζο.
WV8Kioa.jpg



Οταν τις γυαλισα με αλοιφη εγιναν αστραφτερες και παλι αλλα χωρις ανοδιωση θα σκουριαζαν σε χρονο dt. Ευτυχως που αυτες οι βιδες ηταν απλως ενα τεστ. Οποτε ανοδιωση = σκασε και τριβε. Δεν το γλυτωσα το Βιλαμπαχο τελικα.
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
M' αυτα και μ' αυτα ειχα αρχισει να βλεπω το εργο. Σκουρια-καθαρισμος, ηλεκτρικα-επισκευη/αντικατασταση, και στο ενδιαμεσο αναβαθμιση αναλωσιμων και εργασιες σερβις που επρεπε να γινουν καποια στιγμη και τωρα με ολα αυτα ηταν επιτακτικη πλεον αναγκη (με λενε ρουλεμαν λαιμου και κομπλερ μιζας πχ).

Ομως για πολλα απ' αυτα ευκολο να το λες, δυσκολο να το κανεις. Ενα απο αυτα που με κοιτουσε ολο αυτο το καιρο καταματα σαν να με μουτζωνει ηταν η εξατμιση. Και οχι, δεν μιλω για το τελικο. Αυτο ειχε καταστραφει καθως ηταν που ηταν παλιο, με το νερο σαπισε τελειως ο παλιος υαλοβαμβακας και κατεληξε ως μια απεριγραπτη μαζα αηδιας που κολυμπουσε χαρουμενη μεσα στο κεντρικο καζανακι της πολλαπλης.
wED1pSi.jpg



Ειπα να καθαρισω την αηδια αυτη με ενα πανι και συρμα αλλα συντομα εγκατελειψα την ιδεα. Η σωστη λυση ηταν μια και μοναδικη: να βγει ολο το χταποδι, να τριφτει μεσα-εξω, να καθαριστει με πιεστικο και να βαφτει εκ νεου. Αντε βγαλε ομως το χταποδι σε εναν V4.
Εδω σε θελω μαστορα... Κατω απ' αυτο το χαος βρισκονται θαμμενες οι πισω εξαγωγες. Καλη τυχη.
XyQZxMs.jpg



Οι μπροστινες εξαγωγες των κυλινδρων ηταν ευκολο να βγουν. Οι πισω ομως ηταν αλλου παπα ευαγγελιο. Eυχαριστω V4.
Οποτε, ξηλωμα το υποπλαισιο εντελως...
4cXqnEz.jpg



...παρεα με τη πλαστικη βαση του φτερου...
rn8xlli.jpg



...οξω και η βαση της μπαταριας.
QBBfrFi.jpg



Το προγραμμα ελεγε οτι ολα τα παραπανω θα καθαριζονταν και θα βαφονταν, οποτε αφου επρεπε να βγουν καλυτερα -μια ωρα αρχυτερα.

Με ολα αυτα λοιπον εκτος η Αυρα εμοιαζε λιγο πιο γυμνη τωρα αλλα και παλι μου φαινοταν τελειως σεξυ. Ειμαι καλα γιατρε μου η να αρχισω να ανησυχω;
ejRDI9j.jpg
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Το υποπλαισιο ηταν σε πολυ καλη κατασταση με ευτυχως λιγα σημεια να σκουριαζουν, κυριως τις μαυρες βασεις που αρχικα κρατουσαν τις αυθεντικες βαλιτσες της Honda που ειχα παρει μαζι με τη μηχανη οταν την εφερα απο Γερμανια το 2008. Αυτες κανονικα δεν ηταν να μενουν μονιμα πανω στο υποπλαισιο, ομως ο προηγουμενος ιδιοκτητης οντας μερακλης τις ειχε κολλησει στο υποπλαισιο με ελαχιστη κολληση ως επιπλεον ενισχυση στις βιδες που εμπαιναν εκει κανονικα. Επειδη εμενα δεν με πειραζαν παροτι δεν χρησιμοποιουσα τις μαμα βαλιτσες τις ειχα αφησει πανω στο υποπλαισιο, ομως τωρα θα επαιρναν ποδι.

Μπανιο το υποπλαισιο στο οξυ λοιπον και παμε για το μεγαλο βασανο που ηταν το χταποδι. Το να εχεις 2 κυλινδρους μπροστα και δυο πισω σε V δινει τη δυνατοτητα στους μηχανικους να σχεδιασουν ενα χταποδι που ζηλευε ο Dali στα ντουζενια του. Για να καταλαβετε τι εννοουμε: η εξατμιση συνολικα εχει 9 (εννεα!) διαφορετικες φλατζες να ενωνουν ολα τα κομματια μεταξυ τους.

Ολα τα service manuals αναφερουν οτι πρεπει να βγει το κεντρικο σταντ για να βγει η εξατμιση αλλα αυτο και αν θα ηταν ζορι. Συν οτι μετα θα επρεπε να βρω ενα τροπο να βαλω τη μηχανη να στεκεται ορθια ενω θα παλευα να βγαλω το χταποδι.

Ευτυχως με μπολικο μανουβραρισμα, καλη θεληση και ενδιαφερουσες επιλογες λεξιλογιου καταφερα να το βγαλω το ατιμο.
Ομως στη θεα του και μονο με εκοβε κρυος υδρωτας για το πως θα το ξαναβαζα στη θεση του αργοτερα...

iIL8H1O.jpg




Βγαζοντας τελικα το χταποδι συναντησα και αλλο ενα προβλημα που ειναι συχνο φαινομενο στα VFR: το κοψιμο των μπουζονιων της εξατμισης.
Οι μηχανικοι της Χοντα προσπαθωντας να κανουν την εξαγωγη του χταποδιου οριακα ευκολοτερη αποφασισαν να βαλουν ενα συνδετικο σωληνα στις πισω εξαγωγες. Με αλλα λογια το χταποδι παραπανω ΔΕΝ παταει απευθειας στις εξαγωγες αλλα εχει μια επιπλεον συνδεση που δενει με μεταλλικη φλατζα και 3 μπουζονια.

Ελα ομως που αυτα ηταν φτιαγμενα απο πλαστελινη και προσπαθωντας να βγαλω το ενα μου εμεινε στο χερι το παξιμαδι μαζι με το μισο σπειρωμα!
Και για να κανουν τα πραγματα χειροτερα, οι φιλοι μας στο Χαμαματσου ειχαν πατησει κολληση στις βιδες πανω στη φλατζα οποτε και να ηθελες να την βγαλεις δεν θα γινοταν με τιποτα. (Δειτε στο πανω μερος της φωτο εκει που καταληγουν οι σωληνες)

Ευχαριστω ρε Χοντα! Μας υποχρεωσες.

fszxZow.jpg




Ευτυχως δεν ειχε κοπει κανενα μπουζονι μεσα στο μοτερ γιατι τα κλαμματα θα ακουγονταν μεχρι το Βορειο Ακρωτηρι. Πηρα την εξαγωγη παραμασχαλα και πηγα σε εναν τοπικο εξατμισα ο οποιος αφου παιδευτηκε με τον τροχο αρκετη ωρα, τελικα καταφερε να φαει τη κολληση ωστε να φυγει η σπασμενη βιδα. Πρεπει να πω οτι αν δεν ειχα και αυτου του ειδους τις βοηθειες στην ολη υποθεση δεν ξερω τι θα εκανα...

Αντε λοιπον και τη βγαλαμε εξω (σεμνααααα). Τωρα;
Τωρα τριβουμε γιατι εχουμε δρομο μπροστα μας προτου αυτο το μπαχαλο γινει παλι εξατμιση.

IMG_7822.jpg




Μπανακι στο οξυ για μερικα 24ωρα και απο αυτο...

IMG_7823.jpg




...παμε σ' αυτο. Τα μαυρα που βλεπετε ειναι η αρχικη επιστρωση που ειχε η εξατμιση απο το εργοστασιο που με τα χρονια ειχε φυγει. Το ασημι ειναι το γυμνο μεταλλο αφοτου πλυθηκε και ειπαμε μερικες κουβεντουλες.

IMG_8005.jpg




Η πολλαπλη εγινε βιδες, οι φλατζες αποδημησαν εις Κυριον και ενα ενα τα κομματια κρεμαστηκαν απ' το ταβανι για τα περαιτερω.
Μετα απο το καθαρισμα και το βαψιμο με σπρευ φωτιας νομιζω οτι η βελτιωση ηταν σημαντικη...

IMG_8009.jpg




Αφου ομως ειχαμε ηδη προχειρη τη κρεμαλα ειπα να συνεχισω το θεαρεστο εργο με τον επομενο υποψηφιο...

IMG_8010.jpg




Εδω χρησιμοποιηθηκε αλλη διαδικασια. Αφου το πλαισιο ειχε καθαριστει και τριφτει απο σκουριες, αποφασισα να μην το βαψω απλα με χρωμα αλλα να κανω κατι να το προστατεψω ουσιαστικα.

Αγορασα σπρευ ψυχρου γαλβανισμου το οποιο κανει ουσιαστικα την ιδια δουλεια με το γαλβανισμο εν θερμο μονο που δεν χρειαζεται τον εξειδικευμενο εξοπλισμο και τα λουτρα για την διαδικασια. Αφου θα περνουσα ολο το υποπλαισιο μερικα χερια, απο πανω θα επεφτε το χρωμα και τελικα το βερνικι. Δεν υπηρχε λογος για αυτα καθως το σπρευ γαλβανισμου ειναι ασημι αλλα ηθελα να το κανω για εμενα.

Ε ρε μαστουρα που ειχε να πεσει! Και μετα σου λεει μας ψεκαζουνε... Τουλαχιστον δεν εβγαινε ασχημο.

IMG_8011.jpg
 

Ταξιδευτής

Αμετανόητα ονειροπόλος
Περιοχή
71° 10′ 11.32″ N 25° 46′ 58.27″ E
Όνομα
Νίκος
Μοτό
Αύρα
Με τα βαψιματα να εχουν επιτυχως τελειωσει ειχε φυγει ενα μεγαλο βασανο απο πανω μου.

Ομως εμενε ενα αλλο, που με τριβελιζε απο τη μερα που εβγαλα τη μηχανη απο το ποταμι: τα μαρσπιε.

Εξ' αρχης ηταν εμφανες οτι το αλουμινιο την ειχε ακουσει στερεοφωνικα και 3D απο τα νερα. Ακομα και απο μακρυα εβλεπες οτι ηταν γεματα λευκα στιγματα σαν αλατα τα οποια ακομα και αν τα καθαριζες απο την επιφανεια εβλεπες οτι απο κατω το αλουμινιο ηταν σαν να ειχε βγαλει την ιλαρα.

Τωρα βαλτε μεσα σ' αυτο το οτι η μηχανη παρεμεινε ετσι για πανω απο ενα μηνα, εκτεθειμενη στα στοιχεια της φυσης καθως ερχοταν στην Ελλαδα απο μεταφορικη σε μεταφορικη, οποτε το αποτελεσμα ηταν αυτο:

jh9wvI4.jpg


uLB7ywU.jpg




Μιλαμε για απεριγραπτο χαλι -οι φωτογραφιες το αδικουσαν. Ξερω τι σκεφτεστε: τριψτα. Ναι, να τα ετριβα αλλα πρωτον ακομα και με βαρβατο τριψιμο τα στιγματα παρεμεναν μεσα στο αλουμινιο και απ' την αλλη τριβοντας τα μαρσπιε γινονταν γυαλιστερα σαν νικελωμενα.

Επειδη ομως δεν ειμαι 16χρονος καγκουρας απο την Καλαμαρια *, τα νικελ μαρσπιε μου καθονταν καπως βαρια στο στομαχι.
* Χωρις παρεξηγηση στους πιτσιρικαδες της παρεας ετσι; Πλακα καμνομεν.

Οποτε επρεπε να καθαριστουν. Πως ομως;

Ψαχνοντας στο δικτυο βρηκα οτι η Henkel ειχε ενα ειδικο καθαριστικο για αλουμινια που λεγεται aluminium jelly. Αυτο ειναι οτι λεει το ονομα του, ενα πραγμα σαν ζελε που το απλωνεις στο αλουμινιο για λιγα λεπτα και το τριβεις απαλα με μια βουρτσα για να φυγει. Το να το βρω Ελλαδα ουτε λογος, καθως αυτο δεν υπηρχε καν στην Ευρωπη. Εχει καποια συστατικα που οπως αναφερει και η ετικετα προκαλουν καρκινο και η χρηση του πρεπει να γινεται με καθε προφυλαξη. Αν δεν καθαριζαν τα ρημαδια με δαυτο, δεν θα καθαριζαν ποτε.

Τελικα παραγγελθηκε απο εξω και 2 βδομαδες αργοτερα το ειχα στα χερια μου. Το δοκιμασα με προσοχη πανω σε ενα απο τα μαρσπιε για να δω τι γινεται απλωνοντας το με μια παλια οδοντοβουρτσα και αφηνοντας το να δρασει.

Αποτελεσμα; Καθαρισε αλλα παραπανω απ' οτι ηθελα. Τα στιγματα εν πολλοις ειχαν φυγει αλλα μαζι και με την αποχρωση του μεταλλου που απο ασημι ειχε γινει ενα γαλακτωδες ασημι-ασπρο!

Τζιφος η δουλεια. Ειχα παρει την αποφαση πλεον οτι θα πρεπει να βαφτουν.

Πηγα στο βαφεα μου στο Πειραια που μπορει να ειναι τρελοκομειο και ακριβος αλλα αν θελει κανει ωραια δουλεια. Το μονο μεινονεκτημα οτι δεν μπορω να συνενοηθω ευκολα μαζι του για το τι θελω. Του εξηγησα λοιπον οτι ηθελα να τα καθαρισει και να τα βαψει με τροπο που να φαινονται οσο πιο φυσικα γινεται. Στο χρωμα του φυσικου αλουμινιου που ειχαν τωρα κοινως.

Βλακωδως του εδειξα ενα ασημι μασκακι που ειχε στο μαγαζι "να σαν αυτο" και αυτος καταλαβε οτι ηθελα να πετυχω την συγκεκριμενη αποχρωση του ασημι. Οταν πηγα να τα παρω ειχε κανει εξαιρετικη δουλεια μεν (αμμοβολη, ασταρωμα, βαψιμο, βερνικι) ομως το χρωμα ρε γμτ...

Τοσο στρασακι ουτε το τσιρκο Medrano.

IMG_8562.jpg




Τα πηρα σκεπτομενος οτι ενταξει, δεν πειραζει, ωραια ειναι κ ετσι, ομως με ετρωγε. Και οταν κατι με τρωει το ξυνω. Δυο μερες μετα ηταν παλι στα χερια του με ρητη εντολη να γινουν οπως ενα αλλο δειγμα αλουμινιου που ειχα.

Ενα μηνα μετα και αφου εφτιαξε νεα χρωματα στο βαφεα του και εκ νεου τριψιμο στο χερι και βαψιμο, το αποτελεσμα ηταν πολυ καλυτερο...
Τωρα μαλιστα. Βιλουδο!

IMG_8725.jpg


IMG_8724.jpg
 
Top Bottom