The Round Headlights (Με το Benelli Imperiale στην Πελοπόννησο)
- Thread starter R.E.H
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μια βόλτα με την Bella (Benelli Imperiale) είναι αρκετή για να σε ταξιδέψει και στον χώρο αλλά και στον χρόνο …
Ο χώρος αποφασίστηκε να είναι η ορεινή Κορίνθια και τελικά κατέληξε να είναι εκτός από την Κορίνθια και λίγο από Αρκαδία και λίγο από Αργολίδα και φυσικά και η Αττική που ήταν η αφετηρία και ο τερματισμός …
Ο χρόνος ορίστηκε μεν να είναι η Μεγάλη Παρασκευή του έτους 2022 αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο η Bella με γύρισε σε εποχές μακρινές στην δεκαετία του ’50
Κοιτάζοντας φωτογραφίες αυτής της εποχής θα προσέξεις ότι οι μηχανές είχαν το ίδιο σουλούπι ήταν απλές και στην όψη αλλά και στην λειτουργία δεν υπήρχε τίποτα περιττό πάνω τους …
Μια μηχανή για όλες τις χρήσεις, από τότε μέχρι σήμερα κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και χρόνο με τον χρόνο, δεκαετία με την δεκαετία αυτό άλλαξε, ήρθαν οι εξιδεικευμένες κατασκευές για συγκεκριμένη χρήση παράλληλα άλλαξαν και οι ανάγκες μας τόσο οι πραγματικές όσο και πλασματικές …
Η Bella δεν ανήκει στην σημερινή εποχή παρά τις μοντέρνες πινελιές που έχει πάνω της …
Ανήκει πίσω στον χρόνο κάπου εκεί μετά την δεκαετία του ’50 …
Σε μια πιο απλή εποχή με πιο χαλαρούς ρυθμούς, με άλλες ανάγκες, με άλλα θέλω εκεί που το ταξίδι στον χώρο δεν συμβαδίζει απαραίτητα με το ταξίδι στον χρόνο …
Σε αυτό το ταξίδι θα με συντρόφευαν ο Θανάσης με ένα Triumph Bonneville T100, o Βύρωνας με την Χριστίνα με ένα Royal Enfield Interceptor …
Η συνάντηση δόθηκε στο γνωστό σταθμό στον Σκαραμαγκά στις 08:30 και εννοείται ότι καθυστέρησα, αλλά όχι πολύ.
Από ότι φαίνεται και το δικό μου ρολόι δουλεύει σε άλλους ρυθμούς …
Ο χώρος αποφασίστηκε να είναι η ορεινή Κορίνθια και τελικά κατέληξε να είναι εκτός από την Κορίνθια και λίγο από Αρκαδία και λίγο από Αργολίδα και φυσικά και η Αττική που ήταν η αφετηρία και ο τερματισμός …
Ο χρόνος ορίστηκε μεν να είναι η Μεγάλη Παρασκευή του έτους 2022 αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο η Bella με γύρισε σε εποχές μακρινές στην δεκαετία του ’50
Κοιτάζοντας φωτογραφίες αυτής της εποχής θα προσέξεις ότι οι μηχανές είχαν το ίδιο σουλούπι ήταν απλές και στην όψη αλλά και στην λειτουργία δεν υπήρχε τίποτα περιττό πάνω τους …
Μια μηχανή για όλες τις χρήσεις, από τότε μέχρι σήμερα κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και χρόνο με τον χρόνο, δεκαετία με την δεκαετία αυτό άλλαξε, ήρθαν οι εξιδεικευμένες κατασκευές για συγκεκριμένη χρήση παράλληλα άλλαξαν και οι ανάγκες μας τόσο οι πραγματικές όσο και πλασματικές …
Η Bella δεν ανήκει στην σημερινή εποχή παρά τις μοντέρνες πινελιές που έχει πάνω της …
Ανήκει πίσω στον χρόνο κάπου εκεί μετά την δεκαετία του ’50 …
Σε μια πιο απλή εποχή με πιο χαλαρούς ρυθμούς, με άλλες ανάγκες, με άλλα θέλω εκεί που το ταξίδι στον χώρο δεν συμβαδίζει απαραίτητα με το ταξίδι στον χρόνο …
Σε αυτό το ταξίδι θα με συντρόφευαν ο Θανάσης με ένα Triumph Bonneville T100, o Βύρωνας με την Χριστίνα με ένα Royal Enfield Interceptor …
Η συνάντηση δόθηκε στο γνωστό σταθμό στον Σκαραμαγκά στις 08:30 και εννοείται ότι καθυστέρησα, αλλά όχι πολύ.
Από ότι φαίνεται και το δικό μου ρολόι δουλεύει σε άλλους ρυθμούς …
Ξεκινήσαμε και μέσω της παλιάς εθνικής κατευθυνθήκαμε προς Κιάτο …
Κάπου μετά την Κακιά Σκάλα ανταλλάξαμε μηχανές με τον Θανάση, σκέφτεται να πάρει το νέο Royal Enfield Classic 350, οπότε το Imperiale ήταν ότι έπρεπε για να δεί αν θα του κάνει το νεο enfield μιας και το στήσιμο και οι επιδόσεις είναι παρόμοιες …
Και πήρα εγώ στα χέρια μου το Τ100, πατάς μίζα και το θηρίο που υπάρχει ανάμεσα στα πόδια σου βρυχάται ….
Ξεκινάς και η πρώτη αίσθηση είναι ότι το μοτέρ είναι ένα φυλακισμένο θηρίο που θέλει να σπάσει τα σίδερα και να τρέξει ελεύθερο …
Δεν είναι ένα ομοιογενές σύνολο …
Από την άλλη σε κάποιους μπορεί να τους αρέσει να είναι θηριοδαμαστές!!!
Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι είναι άκρως διασκεδαστικό …
Φτάνουμε Κιάτο ο καιρός είναι πολύ καλός, στάση για καφέ και κουβεντούλα μιας και έχουμε καιρό όχι μόνο να συνταξιδεψουμε όλοι μαζί αλλά και να βρεθούμε να τα πούμε …
Διάφορες καταστάσεις που δεν είναι της παρούσης μας απομάκρυναν …
Πίνουμε το καφεδάκι μας και συνεχίζουμε ο Θανάσης επέστρεψε στο θηρίο του και εγώ στην Ιταλίδα μου (καλά στην Κινέζα μου με καταγωγή από την Ιταλία).
Στάση για ανεφοδιασμό πριν αρχίσουμε την ανάβαση στα βουνά της ορεινής Κορινθίας, δεν είχα γεμίσει πριν φύγουμε οπότε μέχρι το Κιάτο είχα κάνει 249 χλμ και πήρε 9,1 λίτρα.
Συνεχίσαμε την πορεία μας με κατεύθυνση την λίμνη της Στυμφαλίας, η διαδρομή γνωστή και ιδιαίτερα αγαπητή …
Όσες φορές και αν έχω περάσει είναι σαν την πρώτη φορά …
Ξεκίνησαν και οι στάσεις για φωτογραφίες …
Κάπου μετά την Κακιά Σκάλα ανταλλάξαμε μηχανές με τον Θανάση, σκέφτεται να πάρει το νέο Royal Enfield Classic 350, οπότε το Imperiale ήταν ότι έπρεπε για να δεί αν θα του κάνει το νεο enfield μιας και το στήσιμο και οι επιδόσεις είναι παρόμοιες …
Και πήρα εγώ στα χέρια μου το Τ100, πατάς μίζα και το θηρίο που υπάρχει ανάμεσα στα πόδια σου βρυχάται ….
Ξεκινάς και η πρώτη αίσθηση είναι ότι το μοτέρ είναι ένα φυλακισμένο θηρίο που θέλει να σπάσει τα σίδερα και να τρέξει ελεύθερο …
Δεν είναι ένα ομοιογενές σύνολο …
Από την άλλη σε κάποιους μπορεί να τους αρέσει να είναι θηριοδαμαστές!!!
Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι είναι άκρως διασκεδαστικό …
Φτάνουμε Κιάτο ο καιρός είναι πολύ καλός, στάση για καφέ και κουβεντούλα μιας και έχουμε καιρό όχι μόνο να συνταξιδεψουμε όλοι μαζί αλλά και να βρεθούμε να τα πούμε …
Διάφορες καταστάσεις που δεν είναι της παρούσης μας απομάκρυναν …
Πίνουμε το καφεδάκι μας και συνεχίζουμε ο Θανάσης επέστρεψε στο θηρίο του και εγώ στην Ιταλίδα μου (καλά στην Κινέζα μου με καταγωγή από την Ιταλία).
Στάση για ανεφοδιασμό πριν αρχίσουμε την ανάβαση στα βουνά της ορεινής Κορινθίας, δεν είχα γεμίσει πριν φύγουμε οπότε μέχρι το Κιάτο είχα κάνει 249 χλμ και πήρε 9,1 λίτρα.
Συνεχίσαμε την πορεία μας με κατεύθυνση την λίμνη της Στυμφαλίας, η διαδρομή γνωστή και ιδιαίτερα αγαπητή …
Όσες φορές και αν έχω περάσει είναι σαν την πρώτη φορά …
Ξεκίνησαν και οι στάσεις για φωτογραφίες …
Λίγο πριν την λίμνη στρίβουμε αριστερά στην επαρχιακή οδό Καλλιάνου – Λεβιδίου με σκοπό να πέσουμε στην επαρχιακή οδό Νεμέας – Λεβιδίου και να περάσουμε το διάσελο της Κανδύλας
Ο δρόμος είναι βομβαρδισμένος από το πέρασμα του χειμώνα και θέλει προσοχή …
Στην κορυφή του περάσματος υπάρχει χωματόδρομος που οδηγεί στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία
Καταπληκτικό μέρος για κατασκήνωση με θέα, νερό και με κλειστό χώρο να προφυλαχτείς από τις καιρικές συνθήκες αν ο καιρός αποφασίσει να σε παίξει μαζί σου …
Ο χωματόδρομος δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά μια προσοχή την θέλει με αυτού του είδους της μηχανές και με τις 2 από τισ 3 να έχουν ασφάλτινο ελαστικά …
Ο δρόμος είναι βομβαρδισμένος από το πέρασμα του χειμώνα και θέλει προσοχή …
Στην κορυφή του περάσματος υπάρχει χωματόδρομος που οδηγεί στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία
Καταπληκτικό μέρος για κατασκήνωση με θέα, νερό και με κλειστό χώρο να προφυλαχτείς από τις καιρικές συνθήκες αν ο καιρός αποφασίσει να σε παίξει μαζί σου …
Ο χωματόδρομος δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά μια προσοχή την θέλει με αυτού του είδους της μηχανές και με τις 2 από τισ 3 να έχουν ασφάλτινο ελαστικά …
Συνεχίζουμε και αρχίζουμε την κατάβαση προς το χωριό Κανδήλα και λίγο πιο πριν συναντάμε χωματόδρομο με πινακίδα προς εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα.
Την ακολουθούμε και ανακαλύπτουμε και άλλο μέρος κατάλληλο για κατασκήνωση με υπόστεγο και χώρο να κάτσεις η να προφυλαχτείς από την βροχή με τρεχούμενο νερό λίγο πιο κάτω …
Καθόμαστε λίγο να ξεκουραστούμε, όχι ότι είχαμε προλάβει να κουραστούμε από την προηγούμενη στάση αλλά τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται …
Στήσαμε ένα πρόχειρο πικ-νικ με ότι κουβάλαγε ο καθένας και λόγω Μεγάλης Παρασκευής το μενού ήταν νηστίσιμο με κεφτεδάκια από φαλάφελ με κέτσαπ και μπάρμπεκιου ντιπ για να γλιστράνε …
Για επιδόρπιο κουλουράκια από ταχίνι και όχι μόνο
Τρώμε, πίνουμε και λίγο νερό και αφού γίνεται μια μίνι σύσκεψη αποφασίζουμε να μην ακολουθήσουμε την αρχική διαδρομή αλλά μετά το Λεβίδη να κατευθυνθούμε προς Αχλαδόκαμπο να κατέβουμε τον Κολοσούρτη να κάνουμε μια στάση στο Ναύπλιο και μετά μέσω Επιδαύρου να επιστρέψουμε στα σπίτια μας …
Ξεκινάμε και λίγο πριν το Λεβίδη σταματάμε για φωτογραφίες ο καιρός αν και συννεφιασμένος έχει την κατάλληλη θερμοκρασία ούτε κρύο ούτε ζέστη …
Την ακολουθούμε και ανακαλύπτουμε και άλλο μέρος κατάλληλο για κατασκήνωση με υπόστεγο και χώρο να κάτσεις η να προφυλαχτείς από την βροχή με τρεχούμενο νερό λίγο πιο κάτω …
Καθόμαστε λίγο να ξεκουραστούμε, όχι ότι είχαμε προλάβει να κουραστούμε από την προηγούμενη στάση αλλά τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται …
Στήσαμε ένα πρόχειρο πικ-νικ με ότι κουβάλαγε ο καθένας και λόγω Μεγάλης Παρασκευής το μενού ήταν νηστίσιμο με κεφτεδάκια από φαλάφελ με κέτσαπ και μπάρμπεκιου ντιπ για να γλιστράνε …
Για επιδόρπιο κουλουράκια από ταχίνι και όχι μόνο
Τρώμε, πίνουμε και λίγο νερό και αφού γίνεται μια μίνι σύσκεψη αποφασίζουμε να μην ακολουθήσουμε την αρχική διαδρομή αλλά μετά το Λεβίδη να κατευθυνθούμε προς Αχλαδόκαμπο να κατέβουμε τον Κολοσούρτη να κάνουμε μια στάση στο Ναύπλιο και μετά μέσω Επιδαύρου να επιστρέψουμε στα σπίτια μας …
Ξεκινάμε και λίγο πριν το Λεβίδη σταματάμε για φωτογραφίες ο καιρός αν και συννεφιασμένος έχει την κατάλληλη θερμοκρασία ούτε κρύο ούτε ζέστη …
Λίγο πριν την Τρίπολη σταματάμε για ανεφοδιασμό, 100 χιλιόμετρα είχαμε διανύσει από το Κιάτο και το imperiale είχε καταναλώσει 3.2 λίτρα καυσίμου, το interceptor ένα λίτρο πιο πάνω και το triumph κοντά στα 2 λίτρα …
Σημειωτέον ότι το interceptor ηταν δικάβαλο, καθόλου άσχημα για την ναυαρχίδα της Royal Enfield …
Συνεχίζουμε την πορεία μας, βγαίνουμε εθνική οδό με κατεύθυνση προς Τρίπολη και βγαίνουμε στην επαρχιακή οδό Τρίπολης – Άργους …
Περνάμε τον Αχλαδόκαμπο με ελάχιστες στάσεις για φωτογραφίες και συνεχίζουμε …
Αρχίζει η κατάβαση του Κολοσούρτη και σταματάμε για να μαζέψουμε την θέα αλλά και να φάμε τα υπόλοιπα κουλουράκια …
Πρίν μερικές δεκαετίες αυτό ήταν ο μόνος δρόμος για την νότια Πελοπόννησο και το να τον ταξιδέψεις με το Imperiale έκανε το ταξίδι πίσω στο χρόνο ακόμα πιο ζωντανό …
Φτάνουμε Ναύπλιο, οι παραλιακές καφετέριες γεμάτες κόσμο …
Τελικά αφήνουμε την παραλία και κατευθυνόμαστε στο Φουγάρο Art Center, ένας όμορφος πολυχώρος και καθόμαστε για καφεδάκι και κουβεντούλα …
Ένα γρήγορο τηλεφώνημα στον φίλο Γιώργη που κάνει μια σύντομη στάση από την δουλειά του και έρχεται να τα πούμε …
Ο Γιώργης φεύγει για να συνεχίσει την εργασία του και εγώ επιστρέφω στα παιδιά και συνεχίζουμε την κουβέντα …
Σημειωτέον ότι το interceptor ηταν δικάβαλο, καθόλου άσχημα για την ναυαρχίδα της Royal Enfield …
Συνεχίζουμε την πορεία μας, βγαίνουμε εθνική οδό με κατεύθυνση προς Τρίπολη και βγαίνουμε στην επαρχιακή οδό Τρίπολης – Άργους …
Περνάμε τον Αχλαδόκαμπο με ελάχιστες στάσεις για φωτογραφίες και συνεχίζουμε …
Αρχίζει η κατάβαση του Κολοσούρτη και σταματάμε για να μαζέψουμε την θέα αλλά και να φάμε τα υπόλοιπα κουλουράκια …
Πρίν μερικές δεκαετίες αυτό ήταν ο μόνος δρόμος για την νότια Πελοπόννησο και το να τον ταξιδέψεις με το Imperiale έκανε το ταξίδι πίσω στο χρόνο ακόμα πιο ζωντανό …
Φτάνουμε Ναύπλιο, οι παραλιακές καφετέριες γεμάτες κόσμο …
Τελικά αφήνουμε την παραλία και κατευθυνόμαστε στο Φουγάρο Art Center, ένας όμορφος πολυχώρος και καθόμαστε για καφεδάκι και κουβεντούλα …
Ένα γρήγορο τηλεφώνημα στον φίλο Γιώργη που κάνει μια σύντομη στάση από την δουλειά του και έρχεται να τα πούμε …
Ο Γιώργης φεύγει για να συνεχίσει την εργασία του και εγώ επιστρέφω στα παιδιά και συνεχίζουμε την κουβέντα …
Η ώρα είχε αρχίσει να περνάει, πληρώνουμε και ξεκινάμε τον δρόμο της επιστροφής …
Από το Ναύπλιο κατευθυνόμαστε προς Λυγουριό – Επίδαυρο …
Η ανοιξιάτικη φύση βάζει τα δυνατά της για να μας μαγέψει και να τραβήξει την προσοχή μας και τα καταφέρνει …
Ο δρόμος της Παλιά Επιδαύρου έχει λίγο κίνηση και οι προσπεράσεις με το Imperiale θέλουν προσοχή και σύνεση μιας και οι επιδόσεις του είναι συγκεκριμένες και βγαλμένες από άλλη εποχή …
Αυτό δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα …
Αρκεί το μυαλό να συντονιστεί με το μηχανάκι και με την καρδιά μας και το κάθε καρδιοχτύπι να γίνει και μια πιστονιά και όλα θα πάρουν το δρόμο τους …
Θα σταματήσει να σε απασχολεί αν θα περάσεις τα μπροστινά οχήματα και θα επικεντρωθείς στην απόλαυση του ταξιδιού ….
Φτάνουμε στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης και σταματάμε και πάλι για ανεφοδιασμό μετά από 145 χιλιόμετρα από τον προηγούμενο, το Imperiale κατανάλωσε 4.3 λίτρα (2,9 λίτρα/100 χλμ).
Όχι και άσχημα …
Με την ευκαιρία αυτής της στάσης ψεκάζω και την αλυσίδα με λιπαντικό και ξεκινάμε …
Από το Ναύπλιο κατευθυνόμαστε προς Λυγουριό – Επίδαυρο …
Η ανοιξιάτικη φύση βάζει τα δυνατά της για να μας μαγέψει και να τραβήξει την προσοχή μας και τα καταφέρνει …
Ο δρόμος της Παλιά Επιδαύρου έχει λίγο κίνηση και οι προσπεράσεις με το Imperiale θέλουν προσοχή και σύνεση μιας και οι επιδόσεις του είναι συγκεκριμένες και βγαλμένες από άλλη εποχή …
Αυτό δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα …
Αρκεί το μυαλό να συντονιστεί με το μηχανάκι και με την καρδιά μας και το κάθε καρδιοχτύπι να γίνει και μια πιστονιά και όλα θα πάρουν το δρόμο τους …
Θα σταματήσει να σε απασχολεί αν θα περάσεις τα μπροστινά οχήματα και θα επικεντρωθείς στην απόλαυση του ταξιδιού ….
Φτάνουμε στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης και σταματάμε και πάλι για ανεφοδιασμό μετά από 145 χιλιόμετρα από τον προηγούμενο, το Imperiale κατανάλωσε 4.3 λίτρα (2,9 λίτρα/100 χλμ).
Όχι και άσχημα …
Με την ευκαιρία αυτής της στάσης ψεκάζω και την αλυσίδα με λιπαντικό και ξεκινάμε …
Πιάνουμε την παλιά εθνική οδό Αθηνών – Κορίνθου και η επόμενη στάση ήταν στην Κακιά Σκάλα …
Σύντομη στάση για μερικές φωτογραφίες …
Δεν προλάβαμε να αποχαιρετιστούμε …
Ο Βύρωνας έφυγε μπροστά μετά από λίγο τον ακολούθησε και ο Θανάσης και εν συνεχεία και εγώ που καθυστέρησα λίγο ακόμα …
Τους είχα χάσει από το οπτικό μου πεδίο …
Το Imperiale to πήγαινα στο όριο του …
Βγαίνω στην Εθνική οδό στο ύψος της Ελευσίνας και το γκρίπ του γκαζιού γυρισμένο στο τέρμα …
Το Imperiale έχει πιάσει 135 στο κοντέρ (δέν ξέρω πόσα πραγματικά) …
Είμαι αριστερή λωρίδα και τους περνάω όλους …
Απίστευτο …
Σε αυτά τα χλμ το Imperiale είναι σταθερότατο και δεν ακούγονται περίεργοι θόρυβοι από το μοτέρ …
Φτάνω Ασπρόπυργο χωρίς να έχω συναντήσει κανέναν μα καλά με ποσά πήγαιναν και γιατί δεν περίμεναν αναρωτιέμαι …
Σταματάω στην άκρη και παίρνω τηλέφωνο τον Θανάση …
Δεν απαντάει, λογικό μιας και είναι πάνω στην μηχανή και οδηγάει …
Ανησυχούσα μήπως έχουν σταματήσει και με περιμένουν κάπου πιο πριν και δεν τους έχω δει ….
Περιμένω λίγο και με παίρνει πίσω, είναι λίγο πιο μπροστά από εμένα, ούτε αυτός κατάφερε να προφτάσει τον Βύρωνα …
Τον χαιρετάω, ανταλλάσουμε ευχές για την Ανάσταση και συνεχίζει ο καθένας τον δρόμο του …
Το Imperiale είναι μια ευχάριστη μοτοσυκλέτα, ικανή να σε ταξιδέψει και στον χώρο αλλά και στον χρόνο …
Δεν ζητάει πολλά και δίνει περισσότερα πίσω
Μετά την αλλαγή των πίσω αμορτισέρ το επόμενο που θέλει μετατροπή/αλλαγή είναι η σέλα για να γίνει πιο αναπαυτική σε πολύωρα ταξίδια / βόλτες …
Η γοητεία των “κλασικών” στρογυλοφάναρων είναι ακαταμάχητη …
Το ταξίδι μαζί τους αγχολυτικό και συνάμα απολαυστικό …
Ταξιδεύοντας μαζί τους το μυαλό γεμίζει εικόνες …
Όλες οι αισθήσεις προλαβαίνουν να αφομοιώσουν το περιβάλλον που ταξιδεύεις …
Μπορεί να μην έχουν την άνεση και τις επιδόσεις των πιο σύγχρονων η των πιο δυνατών μηχανών αλλά αυτό που σου προσφέρουν σε αντάλλαγμα στο ταξίδι μαζί τους σε γεμίζει, σε μαγεύει, σε ταξιδεύει …
Σύντομη στάση για μερικές φωτογραφίες …
Δεν προλάβαμε να αποχαιρετιστούμε …
Ο Βύρωνας έφυγε μπροστά μετά από λίγο τον ακολούθησε και ο Θανάσης και εν συνεχεία και εγώ που καθυστέρησα λίγο ακόμα …
Τους είχα χάσει από το οπτικό μου πεδίο …
Το Imperiale to πήγαινα στο όριο του …
Βγαίνω στην Εθνική οδό στο ύψος της Ελευσίνας και το γκρίπ του γκαζιού γυρισμένο στο τέρμα …
Το Imperiale έχει πιάσει 135 στο κοντέρ (δέν ξέρω πόσα πραγματικά) …
Είμαι αριστερή λωρίδα και τους περνάω όλους …
Απίστευτο …
Σε αυτά τα χλμ το Imperiale είναι σταθερότατο και δεν ακούγονται περίεργοι θόρυβοι από το μοτέρ …
Φτάνω Ασπρόπυργο χωρίς να έχω συναντήσει κανέναν μα καλά με ποσά πήγαιναν και γιατί δεν περίμεναν αναρωτιέμαι …
Σταματάω στην άκρη και παίρνω τηλέφωνο τον Θανάση …
Δεν απαντάει, λογικό μιας και είναι πάνω στην μηχανή και οδηγάει …
Ανησυχούσα μήπως έχουν σταματήσει και με περιμένουν κάπου πιο πριν και δεν τους έχω δει ….
Περιμένω λίγο και με παίρνει πίσω, είναι λίγο πιο μπροστά από εμένα, ούτε αυτός κατάφερε να προφτάσει τον Βύρωνα …
Τον χαιρετάω, ανταλλάσουμε ευχές για την Ανάσταση και συνεχίζει ο καθένας τον δρόμο του …
Το Imperiale είναι μια ευχάριστη μοτοσυκλέτα, ικανή να σε ταξιδέψει και στον χώρο αλλά και στον χρόνο …
Δεν ζητάει πολλά και δίνει περισσότερα πίσω
Μετά την αλλαγή των πίσω αμορτισέρ το επόμενο που θέλει μετατροπή/αλλαγή είναι η σέλα για να γίνει πιο αναπαυτική σε πολύωρα ταξίδια / βόλτες …
Η γοητεία των “κλασικών” στρογυλοφάναρων είναι ακαταμάχητη …
Το ταξίδι μαζί τους αγχολυτικό και συνάμα απολαυστικό …
Ταξιδεύοντας μαζί τους το μυαλό γεμίζει εικόνες …
Όλες οι αισθήσεις προλαβαίνουν να αφομοιώσουν το περιβάλλον που ταξιδεύεις …
Μπορεί να μην έχουν την άνεση και τις επιδόσεις των πιο σύγχρονων η των πιο δυνατών μηχανών αλλά αυτό που σου προσφέρουν σε αντάλλαγμα στο ταξίδι μαζί τους σε γεμίζει, σε μαγεύει, σε ταξιδεύει …
Τελευταία επεξεργασία:
Ωραιοι. Πραγματικο ταξιδι στο '50.
Ενσταση 1 που οι φωτογραφιες ξεκινησαν 2χλμ μετα το εξοχικο μου
και ενσταση 2: ο επαρχιακος δρομος καλιαννοι - λεβιδιου ειναι λιγο μετα απο εκει που στριψατε.
Το αναφερω γιατι ειναι καλυτερος (οχι τοσο στην αρχη του) και με ωραια θεα στην λιμνη (οταν εχει νερο η λιμνη)
Ενσταση 1 που οι φωτογραφιες ξεκινησαν 2χλμ μετα το εξοχικο μου
και ενσταση 2: ο επαρχιακος δρομος καλιαννοι - λεβιδιου ειναι λιγο μετα απο εκει που στριψατε. Το αναφερω γιατι ειναι καλυτερος (οχι τοσο στην αρχη του) και με ωραια θεα στην λιμνη (οταν εχει νερο η λιμνη)
Ωραιοι. Πραγματικο ταξιδι στο '50.
Ενσταση 1 που οι φωτογραφιες ξεκινησαν 2χλμ μετα το εξοχικο μου
Το αναφερω γιατι ειναι καλυτερος (οχι τοσο στην αρχη του) και με ωραια θεα στην λιμνη (οταν εχει νερο η λιμνη)
Για την ένσταση #1: αν μου το είχες πει θα έβγαζα φωτό έξω από το σπίτι
Για την ένσταση #2: ότι μου λέει ο γουγλης λέω ....
είναι ο δρόμος με το γεφυράκι που περνάει δίπλα από το εργοστάσιο εμφιαλώσεως νερού Νατούρα
Τώρα αν λέγεται αλλιώς τι να πώ ο γουγλης με ξεγέλασε για άλλη μια φορά
Την επόμενη φορά που θα πάω προς τα κεί θα σε πάρω τηλέφωνο
αν εξαιρέσεις το σουτιέν που δεν έπεσε πουθενά κάτω από 5 λίτρα τα άλλα δύο όντως δεν καίνε πολύ ....Καταναλώσεις σκούτερ.....εντυπωσιακό.
Ωραίες βόλτες αυτές οι ρετρό...
Αν το Interceptor είχε μεγαλύτερο ρεζερβουάρ (13,5 λίτρα) θα ήταν σούπερ μιας και με ένα χωμάτινο λαστιχάκι πας σχεδόν παντού ...
χάθηκε ο κόσμος να του βάλουν 5 λίτρα ακόμα ...
Αυτον επρεπε να κανετε. Μετα το τυροκομειο.Για την ένσταση #1: αν μου το είχες πει θα έβγαζα φωτό έξω από το σπίτι
Για την ένσταση #2: ότι μου λέει ο γουγλης λέω ....
είναι ο δρόμος με το γεφυράκι που περνάει δίπλα από το εργοστάσιο εμφιαλώσεως νερού Νατούρα
Τώρα αν λέγεται αλλιώς τι να πώ ο γουγλης με ξεγέλασε για άλλη μια φορά
Την επόμενη φορά που θα πάω προς τα κεί θα σε πάρω τηλέφωνο
Κανατε τον πιο πριν, γιαυτο πηγατε στον προφ. Ηλια
Το εκκλησάκι που αναφέρω είναι στην κορυφή της Κανδύλας λίγο πριν ξεκινήσεις την κατάβαση ...
έχει πινακίδα προς το εκκλησάκι και λίγο πιο πάνω έχει κεραίες.
Οκ καταλαβα. Σωστα πηγατε τοτε.Το εκκλησάκι που αναφέρω είναι στην κορυφή της Κανδύλας λίγο πριν ξεκινήσεις την κατάβαση ...
έχει πινακίδα προς το εκκλησάκι και λίγο πιο πάνω έχει κεραίες.
Παρε και μια πρωινη.
Πόσο σωστός ρε φίλε!
Βγάζεις πολύ ωραίες φωτογραφίες και τα μηχανάκια αυτά γράφουν ωραία στον φακο· η δε βόλτα απ τις καλύτερες πελοποννησιακές.
George_M.
..ο Βαρθολομαίος..!
Τα φαναρια στρογγυλα, (τα παλια θα πει καποιος)
μα κ τα ρολογια εξισου στρογγυλα, (παλι τα παλια, θα ξαναπει ο ιδιος..)
ομως τελικα τι ειναι ειναι αυτο που κανει τους κυκλους να γοητευουν ανεκαθεν...?
μα το κλεισιμο αυτων σαφως, που σηματοδοτει το περας καθε ενεργειας.
αρα λοιπον εφοσον ολοκληρωθηκαν αρτια οι περιμετροι τοτε μπορουμε να αφεθουμε ηρεμα στην γοητεια των γυαλισμενων φαναριων!
στην παρεα!
μα κ τα ρολογια εξισου στρογγυλα, (παλι τα παλια, θα ξαναπει ο ιδιος..)
ομως τελικα τι ειναι ειναι αυτο που κανει τους κυκλους να γοητευουν ανεκαθεν...?
μα το κλεισιμο αυτων σαφως, που σηματοδοτει το περας καθε ενεργειας.
αρα λοιπον εφοσον ολοκληρωθηκαν αρτια οι περιμετροι τοτε μπορουμε να αφεθουμε ηρεμα στην γοητεια των γυαλισμενων φαναριων!
στην παρεα!
snpl
Μέλος
Εύγε για τη βόλτα και τις ωραίες φωτογραφίες!