Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway 2018...the road story

[jmar]

O Islom Abduganiyevich Karimov (30 Ιανουαρίου 1938 - 2 Σεπτεμβρίου 2016) ήταν ο ηγέτης του Ουζμπεκιστάν και του προκάτοχου του κράτους, της σοβιετικής σοβιετικής σοσιαλιστικής δημοκρατίας, από το 1989 μέχρι το θάνατό του το 2016.
Από τότε και μετά άρχισε ν ανοίγει το Ουζμπεκιστάν στον μαζικό τουρισμό!

Πλησιάζοντας την πλατεία Registan, αντικρίζουμε υπέροχους κήπους

Και φωτογράφιση Γάμου είχε το μενού! :xalara:

Αρχίζουμε και φτάνουμε στην μαγική πλατεία Registan!

Ρετζιστάν
Από τα εντυπωσιακότερα αρχιτεκτονικά συμπλέγματα στην Κεντρική Ασία, το Ρετζιστάν ήταν το κέντρο της μεσαιωνικής Σαμαρκάνδης. Αποτελείται από τρεις τεράστιες μαντράσες, που περιβάλλουν μια μεγάλη πλατεία:

• Η Μαντράσα του Ούλουγκ Μπεγκ (δυτική) ολοκληρώθηκε το 1420, κατά τη βασιλεία του ίδιου τουΟύλουγκ Μπεγκ, και περιέχει ψηφιδωτά με αστρονομικά θέματα. Περί τους 100 σπουδαστές διδάσκονταν εδώ την Αστρονομία, άλλες επιστήμες και Φιλοσοφία εκτός από Θεολογία.
• Η Μαντράσα του Σερντάρ (ανατολική) ολοκληρώθηκε το 1636 από τον Σαβανίδη εμίρη Γιαλανγκτούς ως κατοπτρική κατασκευή της Μαντράσας του Ούλουγκ Μπεγκ, εκτός από τη διακόσμηση με τους βρυχώμενους λέοντες.
• Η Μαντράσα Τίλλα-Κάρι (η μεσαία) ολοκληρώθηκε το 1660, φέρει επίχρυσο διάκοσμο και διαθέτει μία άνετη αυλή.

Ρέτζισταν

Κάθεσαι και χαζεύεις αποσβολωμένος αυτό το αρχιτεκτονικό αριστούργημα!

Σιγά σιγά προχωράμε μετά την πλατεία με κατεύθυνση το πάρκο προς εύρεση φαγητού! Είχα βρεί ένα μαγαζάκι (πιτσαρία αυτί τη φορά) στο trip advisorμε εξαιρετικές κριτικές

Μαυσωλείο Γκουρ Εμίρ

Εκεί επειδή το μαγαζί ήταν γεμάτο περιμέναμε να αδειάσει κάτι, μαζί με μας περίμενε κι ένα ζευγάρι Γάλλων. Όταν άδειασε τραπέζι κι επειδή ήταν για 4-5 άτομα τους προσκαλέσαμε να κάτσουν μαζί μας, φυσικά δέχτηκαν! Ήταν τελικά συμμετέχοντες κι αυτοί στο Mongol Rally με ένα παλίο Citroen βανάκι 1000cc, οι οποίοι σήμερα αποφάσισαν να ξεκουραστούν σε ξενώνα ! Μέχρι να έρθει το φαγητό, μιλήσαμε για ταξίδια, για τις χώρες μας, για τα όνειρα μας και για πολλά άλλα! ο Κώστας είχε στομαχικές διαταραχές (που θα τον ταλαιπωρούσαν τον κακόμοιρο για αρκετές ημέρες! δεν την γλιτώσαμε τελικα!).
Έιναι τόσο όμορφο να συναντάς ταξιδιώτες, να γνωρίζεις διαφορετικές κουλτούρες και να μοιράζεσαι τα όνειρά σου, ανταλλάσσοντας ιδέες!

Αφού τελειώσαμε με την κουβέντα, είχε πια βραδιάσει, έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για να περάσουμε απ την μαγευτικά φωτισμένη πλατεία Registan για άλλη μια φορά! Οκόσμος ήταν σημαντικά περισσότερος και όλοι καθόντουσαν στα σκαλάκια και χαζεύανε αυτό το θαύμα της αρχιτεκτονικής!

Tillya Kori Madrasah

Καθώς νύχτωσε, κάτσαμε αρκετή ώρα και χαζεύαμε αυτή την μαγευτική πλατεία! :shock:

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο, με μια μικρή μελαγχολία καθώς την επόμενη μέρα θα αφήναμε αυτήν την πραγματικά μαγευτική και τόσο φιλόξενη χώρα!

Το Ουζμπεκιστάν, η χώρα που βρίσκεται πάνω στον περίφημο Δρόμο του Μεταξιού, ανάμεσα στο Καζακστάν, την Κιργιζία και το Αφγανιστάν. Το αλλοτινό εμπορικό σταυροδρόμι της κεντρικής Ασίας με παλάτια που θυμίζουν Ινδία και Ιράν, παραδοσιακά souks που ευωδιάζουν ανατολή, βασιλικές νεκροπόλεις όπου αναπαύονται σπουδαίες προσωπικότητες του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά και σύγχρονες πτυχές. Στα χώματα του Ουζμπεκιστάν έδρασαν προσωπικότητες όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ταμερλάνος και ο Τζένγκις Χαν.

Ότι και να πω γι αυτή τη χώρα θα είναι λίγο...ελπίζω να μην χάσει αυτή την αυθεντικότητα της καθώς πλειάδες τουριστών θα αρχίσουν να συρρέουν, απ την στιγμή που τα σύνορα έχουν ανοίξει αρκετά!

ΤΕΛΟΣ 12ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

 

[jmar]

Ταξιδάρα κάνατε.. Γιάνναρε!!!

:l2:

Ευχαριστώ Χρηστάρα! Σου εύχομαι κάποια μερα να το πραγματοποιήσεις!

Εχει πάρει φωτια το F5!!!!

:fun δωσεεεεεε

 

[ilai]

Τρομερες εικονες , τρομερες πολεις , τρομεροι ανθρωποι !!!! Διαβαζω και βλεπω στα γρηγορα προς το παρων! Περιμενω πως και πως να τελειωσει να το διαβασω ολο σερί ! Πραγματικα η πληροφορια που υπαρχει στον γραπτο λογο αλλα και μεσα απο τις φωτογραφιες ειναι απιστευτη! Μπραβο Ασε ομως και τον Κωστακη να μιλησει λιγο

 

[jmar]

Τρομερες εικονες , τρομερες πολεις , τρομεροι ανθρωποι !!!! Διαβαζω και βλεπω στα γρηγορα προς το παρων! Περιμενω πως και πως να τελειωσει να το διαβασω ολο σερί ! Πραγματικα η πληροφορια που υπαρχει στον γραπτο λογο αλλα και μεσα απο τις φωτογραφιες ειναι απιστευτη! Μπραβο Ασε ομως και τον Κωστακη να μιλησει λιγο

Σ'ευχαριστώ Ηλία! Έχει μείνει κι αυτός με το στόμα ανοιχτό!
Θα τα πει κι αυτός με τον δικό του τρόπο κάποια στιγμή

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 13η, 15 Αυγούστου 2018

Σαμαρκάνδη - Ντουσάμπε

Χλμ ημέρας 360

Ξέχασα ν'αναφέρω για το Ουζμπεκιστάν ότι, στο τηλέφωνο σας ή αν κρατάτε laptop-tablet, θα πρέπει να σβήσετε όλες τις φωτογραφίες ''ευαίσθητου-σεξιστικού'' περιεχομένου γιατί σε ορισμένα σύνορα (Τον φίλο Αντώνη τον έλεγξαν στο Denau, εμάς ποτέ) κάνουν εκτεταμένους ελέγχους για τέτοιες φωτογραφίες! Επίσης να προσέχετε και για τυχόν υπνωτικά φάρμακα και αναστολείς του άγχους διότι είναι παράνομα στο Ουζμπεκιστάν!

Αφού ξυπνάμε, παίρνουμε το υπερπλούσιο πρωινό μας στην αυλή του Furkat Guest House ( δώσαμε 22 ευρώ με πρωινό), μαζί με τους άλλους ταξιδιώτες (οι 3-4 Κινέζοι γλώσσα δεν έβαλαν μέσα , πείτε με παράξενο αλλά είναι οι μόνοι ταξιδιώτες που δεν μπορώ! )


Απίστευτο πρωινό στην κυριολεξία!

Σήμερα η μέρα θα είχε έξοδο απ το υπέροχο Ουζμπεκιστάν και είσοδο στο Τατζικιστάν, την χώρα που βρίσκεται και ο τελικός μας στόχος, η κορυφή των Παμίρ! Ήμασταν τυχεροί και φέτος (λόγω του νέου προέδρου του Ουζμπεκιστάν) άνοιξαν τα σύνορα Penjikent τα οποία ήταν πολύ κοντα απ την Σαμαρκανδη (για περισσότερες πληροφορίες και updates υπάρχει όπως είπαμε το site του caravanistan που οπωσδήποτε πρέπει κάποιος να διαβάσει σαν Ευαγγέλιο γι αυτές τις χώρες!) Uzbekistan border crossings | Caravanistan
Πέρσι ο Αντώνης μπήκε από την κάτω πλευρά Denau – Tursanzade και τα παιδιά από πάνω (Chanak)

Ξεκινήσαμε λοιπόν αφού περάσαμε από άλλο ένα stop control πριν τα σύνορα! Στόχος μας ήταν,πριν την Dusambe να επισκεφθούμε την ξακουστή λίμνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (IskanderKul)

Φτάνοντας στα σύνορα του Τατζικιστάν υπήρχε αρκετή ουρά και κόσμος που τα περνούσε με τα πόδια! Προχωρήσαμε παρακάμπτοντας την (λόγω του ότι είχαμε όχημα) με σχετικό νόημα! Εκεί συναντάμε και το ζευγάρι των Γάλλων με το παλιό Ρενό βανάκι που είχαμε φάει μαζί το προηγούμενο βράδυ! Στα σύνορα του Τατζικιστάν πληρώσαμε περίπου 7 δολάρια για την είσοδο στη χώρα, μάλιστα οι Γάλλοι φίλοι μας κρατούσαν μόνο ευρώ και έτσι τους αλλάξαμε εμείς! (Γι αυτό χρειάζονται τα δολάρια σε αυτές τις χώρες συν ότι στην αλλαγή σε τοπικό είναι αρκετά ισχυρό σε σχέση με το ευρώ)

Περάσαμε σε περίπου μια ωρίτσα τα σύνορα

Ντόπιοι περνάνε διάφορα τοπικά προιόντα σε μεγάλα καρότσια

Μπαίνοντας Τατζικιστάν στην πρώτη μεγάλη πόλη που βρήκαμε ψάξαμε για τράπεζα να αλλάξουμε σε τοπικό νόμισμα (μας είχαν πληροφορήσει οι συνοριακοί ότι υπήρχε τράπεζα). Αλλάξαμε αρχικά 100 δολάρια σε τοπικά!

Από δω και πέρα θα συναντούσαμε τις Τατζικικες σημαίες παντού

Το Τατζικιστάν είναι κατά 90% ορεινό με πανέμορφες αλπικές λίμνες σε όλη την έκταση του, λόγω του πολύ χιονιού στις τόσο υψηλές κορυφές του. Η χώρα έχει πλούσιο ιστορικό παρελθόν, από το Μέγα Αλέξανδρο μέχρι τον Τζένγκις Χαν. Είναι το σταυροδρόμι της συνάντησης του δυτικού-κινέζικου-ινδικού πολιτισμου. Παρά τις συγκρούσεις οι αρχαίοι Βακτριανοί, Σογδιανοί, Χοράσμιοι, Σκύθες και Πάρθοι, τα τούρκικα φύλα και οι Ιρανοί απόγονοι, συνεργάστηκαν για το «Δρόμο του Μεταξιού». Το Τατζικιστάν, όπως και οι υπόλοιπες χώρες της κεντρικής Ασίας, είναι γνωστό για την μεγάλη φιλοξενία που προσφέρει ο λαός του. Οι ντόπιοι φιλοξενούσαν τους κουρασμένους εμπόρους που αναζητούσαν καταφύγιο από την εξάντληση, τον ήλιο και τους μεγάλους κινδύνους του ταξιδιού στο «Δρόμο του Μεταξιού» .Αυτή η φιλοξενία συνεχίζεται έως και σήμερα. Οι άνθρωποι είναι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο θα πρέπει να έρθει κάποιος στο Τατζικιστάν. Είναι σίγουρα η φτωχότερη όλων των χωρών της Κεντρικής Ασίας με το 50% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος να προέρχεται από τους ανθρώπους που εργάζονται στο εξωτερικό και στέλνουν χρήματα πίσω στο σπίτι.


Ξεκινάμε να γνωρίσουμε αυτή την μοναδική χώρα!

Το τοπίο άλλαξε άρδην...οι ατελείωτες φλάτ ευθείες έδωσαν την θέση τους στα πανέμορφα ψηλά βουνά και τα υπέροχα ''στροφιλίκια'' :xalara:

Υπέροχα τοπία

Οδηγάμε παράλληλα απ το Zeravshan ποταμό! Το όνομα προέρχεται από την περσική λέξη Zar-afšān, που σημαίνει "χρυσαφένιος") Το όνομά του, "εξαπλωτής χρυσού" στην περσική, αναφέρεται στην παρουσία χρυσαφένιας άμμου στα επάνω όρια του ποταμού. Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστός ως Πολυμέταιος. Ήταν επίσης παλαιότερα γνωστός ως Sughd River.

Περνάμε από επιβλητικά φαράγγια στον δρόμο προς Dusambe!

Η χαρά του μηχανόβιου...στροφές, στροφές, στροφές! :clap:

Πολλά ποτάμια από δω και πέρα θα μας κρατούσαν συχνά συντροφιά στις διαδρομές μας

Πριν την λίμνη, ανεβήκαμε λίγο βόρεια του Khushikat στον ξακουστό M34, να στρίψουμε λίγο και να θαυμάσουμε την θέα

Στην στάση που κάναμε εκεί γνωρίσαμε και τους πρώτους ντόπιους Τατζίκους!

Αυτό είναι που λέμε χε.. ψηλά κι αγνάντευε!! ha:

Επιτέλους στα βουνά που τόσο αγαπάω! :clap:

Ανάμεσα στις άγριες ξηρές βουνοκορφές μια όαση στο Khushikat!

 

[jmar]

Συνεχίζουμε στον Μ34 με κατεύθυνση προς την λίμνη

Σιγά σιγά μπαίνουμε στον πρώτο χωματόδρομο στο Τατζικιστάν, μέσω μιας σιδερένιας γέφυρας!

Το ποτάμι που ερχόταν απ την λίμνη του Μ. Αλεξάνδρου είχε αυτό το έντονο κυανό χρώμα

Ξεκινάμε λοιπόν την ανάβαση μέσα στο φαράγγι προς την λίμνη!

Κάποια στιγμή κάνουμε μια στάση για φώτο και να θαυμάσουμε το υπέροχο τοπίο

Επιτέλους μετά από αρκετή ανάβαση στο χωμάτινο πάσο αντικρίσαμε την υπέροχη λίμνη!

Η λίμνη που ονομάστηκε έτσι από τον μεγάλο στρατιωτικό ηγέτη και κατακτητή Αλέξανδρο τον Μέγα. Σύμφωνα με ένα παλιό μύθο, πριν από 2300 χρόνια ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε απ την λίμνη στο δρόμο του προς την Ινδία, το 329 μ.Χ. Ο Iskander (Το όνομα στα Πέρσικα για τον Αλέξανδρο) ενώ kul σημαίνει λίμνη σε πολλές τουρκικές γλώσσες.

Η λίμνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Iskander-kul) είναι μια ορεινή λίμνη παγετώδους προέλευσης στην επαρχία Sughd του Τατζικιστάν. Βρίσκεται σε υψόμετρο 2.195 μέτρων (7.201 ft) στις βόρειες πλαγιές της σειράς Gissar στα Όρη Fann. Υποστηρίζεται ότι είναι μία από τις ομορφότερες ορεινές λίμνες στην πρώην Σοβιετική Ένωση, και είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Δημιουργήθηκε από τη συμφόρηση του ποταμού Saratogh. Απέχει 134χλμ. Από το Dushanbe και 23χλμ. Από τον δρόμο Dushanbe-Khujand. Η εκροή της λίμνης είναι η Iskander Darya, η οποία ενώνει τον ποταμό Yaghnob για να σχηματίσει τον Fan Darya, έναν σημαντικό αριστερό παραπόταμο του ποταμού Zeravshan.

Έχει αυτό το μοναδικό τιρκουάζ χρώμα

Φτάνοντας, πληρώσαμε το πράσινο τέλος του ενός δολαρίου για την είσοδο!

Και αρχίσαμε να απολαμβάνουμε το καταπληκτικό τοπίο!

Η πρώτη μας αλπική λίμνη έμελλε να είναι τόσης ιστορικής σημασίας για μας!

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το camping που υπάρχει εκεί, είχε έρθει η ώρα να κάνουμε μια στάση ξεκούρασης και να απολαύσουμε την μοναδική ομορφιά της...

εκστασιασμένοι, δεν σταματούσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες :clap:

Ένα ονειρεμένο μέρος που αξίζει να μείνει κάποιος το βράδυ! Είτε στο κάμπινγκ είτε σε κάποια λίγα δωμάτια που έχει εκεί .Βέβαια λόγω του τουρισμού η τίμη διαμονής που αρχικά ζήτησε ο άνθρωπος που είχε το Κάμπινγκ σε ένα ζευγάρι με ποδήλατα ήταν νομίζω 30 δολαρια! (Έκαναν μεταβολή και έφυγαν!) Αλλά νομίζω όλο και κάπου θα βρεις μια γωνίτσα! Εμείς λόγω του ''σφιχτού'' προγράμματος απλά την επισκεφθήκαμε και ''χαθήκαμε'' για λίγο στην γαλήνη και την ομορφιά που προσφέρει!

Κάτι γράφει στο απέναντι βουνό αλλά δεν καταλαβαίνω Τατζικικα

Στην απέναντι πλευρά της λίμνης μια μικρή όαση :shock:

 

[jmar]

Μαγεμένοι απ την εντυπωσιακή λίμνη, πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής στον Μ34 κατευθυνόμενοι προς την πρωτεύουσα Ντουσάμπε!

Τατζίκοι χωρικοί στα βουνά με γαιδουράκια...

Βγαίνοντας στον κεντρικό, υπήρχαν αρκετές νταλίκες σταματημένες στην άκρη του δρόμου

ανηφορίζουμε για το θρυλικό Anzob Tunnel!

Η σήραγγα Anzob, ή σήραγγα Istiqlol ή σήραγγα Ushtur, είναι μια σήραγγα μήκους 5.040 μέτρων που βρίσκεται 80 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας του Τανζικιστάν Dushanbe. Είναι μέρος της εθνικής οδού Μ34 και συνδέει την πρωτεύουσα με τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, Khujand. Η σήραγγα άνοιξε το 2006, παρά το γεγονός ότι τελείωσε μόνο ένα μέρος της και απέκτησε γρήγορα τη φήμη ως μία από τις πιο επικίνδυνες σήραγγες του κόσμου. Το 2014 η κυβέρνηση του Ιράν υπέγραψε συμφωνία για να ολοκληρωθεί , έτσι άνοιξε εκ νέου στα τέλη του 2015. Η συγκεκριμένη σήραγγα σώζει τους οδηγούς από τουλάχιστον 4 ώρες παραπάνω διαδρομής, όταν ταξιδεύουν μεταξύ Ντουσάνμπε και Khujand και επιτρέπει στους ταξιδιώτες να μην χρειάζεται να περάσουν μέσα από το Ουζμπεκιστάν.
Η κατασκευή της έθεσε τέλος την εξάρτηση απ το Ουζμπεκιστάν το οποίο μπορούσε να σταματήσει την κυκλοφορία μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πόλεων του Τατζικιστάν (οι δύο χώρες υπέφεραν από μακροχρόνιες διπλωματικές διαμάχες). Σηματοδότησε την αρχή άλλων σημαντικών έργων συνεργασίας όπως ο σταθμός παραγωγής ενέργειας Sangtuda-2. Η σήραγγα λέγεται ότι είναι μέρος ενός σχεδίου κατασκευής αυτοκινητοδρόμου, που θα ξεκινάει από το Ιράν μέσω της Χεράτ στο δυτικό Αφγανιστάν, Μαζάρ-ι-Σαρίφ και Sherkhan Μπαντάρ στο βόρειο Αφγανιστάν προς το Τατζικιστάν και από εκεί μέχρι την Κίνα.
Η διαδρομή έχει ονομαστεί ο νέος δρόμος του μεταξιού.

Πριν από την κατασκευή της , ειδικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η απειλή χιονοστιβάδων κατά τη διάρκεια του έτους οδήγησε σε περιοδικές διαταραχές στον τομέα του εμπορίου. Η σήραγγα άνοιξε επισήμως τον Μάρτιο του 2006, το 2011, 5 χρόνια μετά το άνοιγμά της, ήταν χωρίς πεζοδρόμιο, αερισμό και φωτισμό. Χτίστηκε από την ιρανική Sabir Co. Λόγω της σημασίας της , επιτρεπόταν περιορισμένη κυκλοφοριακή ροή, καθώς υπήρχαν κίνδυνοι όπως πλημμύρες και νέφος εντός της, πριν από την τελική φάση κατασκευής, η οποία περιλάμβανε την εγκατάσταση αερισμού και αποστράγγισης.
Μετά από επισκευές επαναλειτουργεί τον Μάιο του 2014, ήταν όμως ακόμη ημιτελής. Η ιρανική κυβέρνηση και η κυβέρνηση του Τατζικιστάν είχε υπογράψει συμφωνία για την ολοκλήρωση του έργου από τα τέλη Μαρτίου του 2015. Έκλεισε τον Ιούνιο του 2015 για εργασίες επισκευής και άνοιξε ξανά για κυκλοφορία τον Σεπτέμβριο του 2015 μετά από προβλήματα διαρροής στη σκυροδέτηση της βάσης αλλά και στο φωτισμό.
Τελικά έγιναν επίσημα εγκαίνια τον Αύγουστο του 2017

Φυσικά η μια είσοδος χρησιμοποιείται, έτσι χωράνε 2 νταλίκες ίσα ίσα στον διπλής κατεύθυνσης δρόμο!

Το ονομάζουν ''The Tunnel of Death'' !

Αυτή η σκόνη μαζί με το καυσαέριο υπάρχουν εντός και θα δείτε μετά τα αποτελέσματα! :confused:

Μπαίνουμε σιγά σιγά μέσα στο τρομακτικό τούνελ! Ευτυχώς εγώ έκλεισα την ζελατίνα του κράνους, ο Κώστας όχι (η τουλάχιστον όχι σε όλη την διαδρομή)

Η παχιά σκόνη με τα καυσαέρια των φορτηγών σου μείωναν το οπτικό πεδίο, σκηνές τρόμου στο εσωτερικό, ειδικά όταν συναντούσες νταλίκες στο αντίθετο ρεύμα!

Επιτέλους μετά από 5 χλμ βγήκαμε

Και ιδού τ'αποτελέσματα στον Κόστα! :ha: Μαυρίλα παντού, σαν να χει βάλει eyeliner

Σταματήσαμε για φώτο, το υψόμετρο sta 2800 μέτρα!

Το τοπίο κόβει την ανάσα!

Συνεχίσαμε και κατεβήκαμε το πάσο απ την άλλη πλευρά με τον δρόμο να είναι αρκετά καλός. Τα πρώτα χιονισμένα βουνά έκαναν την εμφάνιση τους!

Σιγά σιγά φτάσαμε στην πρωτεύουσα του Τατζικιστάν, την Ντουσάμπε

Φτάσαμε στο καταπληκτικό Doshan Hotel ( δίκλινο 16 ευρώ με πρωινό). Οικογενειακή επιχείρηση με πολύ καλούς οικοδεσπότες!

Η σημερινή ημέρα ήταν αρκετά κουραστική. Καθώς φτάσαμε μας περιτριγύρισαν τα πιτσιρίκια της οικογένειας, έπλεναν τις αυλές και όπως κρατούσαν ένα κουβά με καθαρό νερό, σκύβω και τους λέω με νόημα ριχτέ το στο κεφάλι μου! Ε αυτό ήταν, η απόλυτη δροσιά και αναζωογόνηση μετά από τέτοια μέρα, ακολούθησαν γέλια πειράγματα, καθώς το μπουγέλο συνεχίστηκε! ha:

Αφού κάναμε μπανάκι και χαλαρώσαμε, αποφασίσαμε να μην κατέβουμε στην πόλη. Χρειαζόμασταν ξεκούραση καθώς από την επόμενη μέρα θα μπαίναμε στους σκληρούς χωματόδρομους του Τατζικιστάν, συν ότι δεν είχαμε κάνει καμία διπλή διαμονή μέχρι τότε και είχαμε μαζέψει και αρκετή κούραση! Ρωτήσαμε για φαγητό και μας είπαν ότι μπορούν να ετοιμάσουν κάτι να φάμε εκεί! Τέλεια! :clap:

Τελειώνοντας το φαγητό κάτσαμε έξω στην αυλή για να πάρουμε το καθιερωμένο Ασιάτικο τσαγάκι μας! Εκεί καθόντουσαν κάτι ταξιδιώτες από Ινδία , είχαν ετοιμάσει Ινδικό φαγητό και μας πρόσφεραν (κοτόπουλο κοκκινιστό). ΠΗΡΑ ΦΩΤΙΑ!!! απίστευτα καυτερό! Ίσα που έφαγα λίγο και μετά ήπια ένα μπουκάλι νερό για να συνέλθω! :confused: Πεθάναν στα γέλια οι Ινδοί!
Αφού τα είπαμε πάλι για τις χώρες μας, τα ταξίδια (εντυπωσιάστηκαν κι αυτοί που είχαμε φτάσει ως εκεί με τις μηχανές) κλπ σιγά σιγά αποσυρθήκαμε στο δωμάτιο μας εξουθενωμένοι.
Την αυριανή μέρα θα ξεκινούσε η μαγεία των Παμιρ!

ΤΕΛΟΣ 13ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 14η, 16 Αυγούστου 2018

Dushanbe - Khalaikum

Χλμ ημέρας 290

O στόχος της σημερινής ημέρας ήταν επιτέλους να μπούμε στα Παμίρ, να οδηγήσουμε στον Θρυλικό M41 Pamir Highway στην λεγόμενη στέγη του κόσμου (''Roof of the World'') με επόμενη διανυκτέρευση το Khalaikhum.

Για να φτάσει κάποιος εκεί υπάρχουν δύο διαδρομές, είτε από τον νότιο δρόμο μέσω kulob είτε από τον Μ41 τον γνωστό δηλαδή Pamir Highway. Ο περισσότερος κόσμος και κυρίως οι ντόπιοι (νταλίκες, αυτοκίνητα κλπ) επιλέγουν τη νότια διαδρομή, γιατί σε μεγάλο κομμάτι της είναι ασφαλτοστρωμένη, πιο γρήγορη (αν δεν έχει μείνει καμία νταλίκα κι έχει κλείσει το δρόμο!) και πιο ασφαλής. Εμείς όμως θέλαμε την περιπέτεια και το χώμα! Φυσικά έτσι θα αποφεύγαμε και την κίνηση από τα πολλά φορτηγά τα οποία διασχίζουν τα Παμίρ αφού αποτελεί ακόμη τον κύριο οδικό άξονα. (Ο Αντώνης @moby_gr πέρσι είχε πάει από κάτω, και τα παιδιά @XLGeorge @onroad κλπ αλλά και ο Ζήσης με την Αφρικανα από πάνω πρίν 1 μήνα οπότε είχαμε φρέσκες πληροφορίες).

Εδώ θέλω να πώ ένα μεγάλο RESPECT στον συνταξιδιώτη μου Κώστα που παρόλο που δεν είχε μεγάλη χωμάτινη εμπειρία, εντούτοις το τόλμησε και τα πήγε εξαιρετικά ! Οδήγησε με τον ρυθμό του (αρκετά γρήγορα για αρχάριο), δεν υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του και η μόνη πτώση που είχε ήταν μια ακίνδυνη με 10χλμ περνώντας ένα κομμάτι άμμου, κυριολεκτικά μερικά χιλιόμετρα πριν τελειώσουν τα χωμάτινα κομμάτια (Ίσα ίσα να θυμάται την εμπειρία!).

Εγώ δεν είμαι κανένας Pro στο χώμα, την πολλή λάσπη δεν την συμπαθώ, απλά επειδή η Κρήτη έχει πολύ πέτρα χαλίκια, σκόνη , αμμουδιές κλπ ήταν σαν να ήμουν στο στοιχείο μου εκεί! Και πάλι πάνω στην ''πώρωση'' μου μερικές φορές λίγο έλειψε να το ''χάσω'', για το λόγο αυτό χρειάζεται ι πολύ προσοχή και συγκέντρωση! Το καλό είναι πως πετύχαμε καθαρό καιρό χωρίς βροχές κλπ, επίσης τα λάστιχα Mitas E07 βοήθησαν αρκετά! Ήταν τα ιδανικά ειδικά για μένα που έκανα 18.000χλμ μέχρι να επιστρέψω! Το μπροστά ήταν ένα level κάτω απ το πίσω στα μπουκωμένα χαλίκια και στην άμμο, αλλά δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα (Δε νομίζω να άντεχε ένα ΤKC 80 μπροστά τόσα χλμ)

Επίσης από δω και πέρα οι διανυκτερεύσεις που πρέπει να κάνει κάποιος κινούμενος οδικά σε αυτό το κομμάτι είναι συγκεκριμένες! Τα χλμ βγαίνουν δύσκολα και τα μέρη πάνω στα βουνά που υπάρχουν ξενώνες είναι αραιά και συγκεκριμένα, γι αυτό και απαιτείται καλός προγραμματισμός. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν κάποιου δεν του ''βγούν'' τα χιλιόμετρα κάποιος ντόπιος θα βρεθεί να τον κοιμίσει στην φτωχική του γιούρτα, αφού η φιλοξενία και η ζεστασιά των ανθρώπων εκεί ξεπερνάει κάθε φαντασία!

Από το πρωί λοιπόν και για τις επόμενες 4-5 ημέρες θα οδηγούσαμε με το στόμα ανοιχτό μπροστά στις εικόνες που θα βλέπαμε ! Ξεκινάμε!

Στρουμφάκια δεξιά! Πάντα μα πάντα τους χαιρετούσα (κι αυτοί με χαιρετούσαν πίσω!), επίσης πάντα κινούμασταν αριστερά και ας είχα κόψει (δεξιά είναι πιο εύκολο να σε τσιμπήσουν). Ποτέ δεν συνέβει το παραμικρό

Ξανά ''χρυσαφένια'' ποτάμια συντροφιά

Ο ποταμός Kofarnihon ή Kofirnihan (που επίσης μεταγράφεται από τη ρωσική ως Kafirnigan) είναι ένας από τους σημαντικότερους παραποτάμους του Amudarya (μαζί με τους Vakhsh και Panj). Ξεκινάει απ τις νότιες πλαγιές της περιοχής Gissar στην επαρχία Vahdat, πρώην συνοικία Kofarnihon και ρέει για περίπου 400 χιλιόμετρα προς τα νοτιοδυτικά πέρα από τις πόλεις Kofarnihon, Vahdat και Dushanbe, όπου γυρίζει νότια και διέρχεται από την επαρχία Khatlon προς τα σύνορα με το Αφγανιστάν. Βρίσκεται με Amudarya περίπου 40 χλμ δυτικά του σημείου συρροής των ποταμών Vakhsh και Panj. Ο ποταμός Kofarnihon αποτελεί σημαντική πηγή πόσιμου νερού αλλά παρόλα αυτά είναι πολύ μολυσμένος από την απορροή των αρδεύσεων και από το ακατάλληλο καθαρισμό του ανακυκλωμένου νερού γύρω από τις πόλεις Dushanbe και Vahdat.

Σιγά σιγά κινούμαστε για να μπούμε στο χωματόδρομο, υπάρχουν αρκετά αυτοκίνητα πριν οι δύο διαδρομές (νότια και βόρεια) διαχωριστούν

Όταν παίρνουμε την βόρεια ξαφνικά ήμασταν μόνοι! :clap:

Σταματήσαμε να βγάλουμε πιέσεις για να μήν κοπανάνε πολύ οι μηχανές (Έβαλα για πίσω 2,3-2,4 και μπροστά 2,1, κανονικά φορτωμένος έχει 2,9 και 2,5 σε bar )

Λίγο νεράκι με ηλεκτρολύτες, για να με κρατήσει ενυδατωμένο στις δύσκολες διαδρομές που θα ακολουθήσουν, καθώς στο χώμα οδηγάς σε πολλές περιπτώσεις όρθιος και με τον ήλιο από πάνω σου!

Ευτυχώς όμως παρά το ξερό τοπίο, υπήρχαν δέντρα στις εκβολές των ποταμών αλλά και στις διάφορες πηγές που θα συναντούσαμε

Είμαστε έτοιμοι για τα βουνά! :xalara:

Το τοπίο που δημιουργεί ο ποταμός καθώς ξεχύνεται στην κοιλάδα είναι μαγευτικό!

Που και που περνάει και κάποιο τζιπ

Μετά από κάποια χιλιόμετρα συναντάμε κάποια μικρά κομμάτια άσφαλτο ,στα δεξιά μας στο ίδιο ύψος πλέον έχουμε το ποτάμι Kyzylsu

Τα ''ανοίγματα'' που κάνει ο ποταμός και οι διάφορες ξύλινες γέφυρες συνθέτουν ένα απόκοσμο υπερθέαμα!

Φτάνουμε στη διασταύρωση κάτω απ το Chumdon, στο stop control εκεί μας ελέγχουν την βίζα για την είσοδο στα Παμιρ (GBAO Permit)

Ένα ρήγος μας διαπερνάει καθώς επίσημα αρχίζουμε να μπαίνουμε στα Παμιρ!
Το τοπίο ''κοκκινίζει'' προς στιγμήν!

Συναντάμε κάποιους ντόπιους Τατζίκους και πιάνουμε για λίγο την ''κουβέντα''...στην νοηματική εννοείται, την οποία είχαμε μάθει πλέον ''φαρσί'' Όλοι τους τρελαινόντουσαν όταν μάθαιναν από που είχαμε έρθει με τις μηχανές, GRECIA, φυσικά και την ήξεραν!

Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε σιγά σιγά!

 

[jmar]

Περνάμε από παλιές σιδερένιες γέφυρες

Μικρά ποταμάκια κατεβαίνουν από παντού, καθώς λιώνουν τα χιόνια στα ψηλά βουνά

Ο τόπος είναι γεμάτος από αφίσες του προέδρου της χώρας, αλλά και από πολλές σημαίες σε ειδικούς στύλους!

Καλώς ήρθατε στο CAHΓΒΟΡ. Από δω και πέρα θα συναντάμε συχνά τέτοιες ''πήλες'' που σηματοδοτούν μια περιοχή

Απαραίτητη η στάση για ξεκούραση σε μια παχιά σκιά που βρήκαμε, η θερμοκρασία δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλή αλλά όπως είπαμε, οδηγώντας για κάποια ώρα όρθιοι στην ντάλα του ήλιου λογικό είναι να ζεσταθείς και να χρειαστείς ξεκούραση και ενυδάτωση!

Νεαροί Τατζίκοι των βουνών μας χαιρετάνε περνώντας, καθώς η καθημερινότητα τους συνεχίζεται...

Μεγάλο RECPECT στους ποδηλάτες!! Είδαμε και γνωρίσαμε αρκετούς σε όλα τα Παμιρ, θαυμάζοντας την δύναμη της ψυχής και του μυαλού τους!

Πριν περάσουμε άλλη μια γέφυρα, άλλο ένα stop control για καταγραφή της πορείας μας, πλέον είχε γίνει μια όμορφη συνήθεια για μας!

Εδώ στις αφίσες μάλλον είναι όλη η κυβέρνηση! ha:

Αρχίζουμε και αντικρίζουμε μοναδικά και απόκοσμα τοπία!

Ανά αραιά διαστήματα περνούσαμε και από κάποιο χωριό. Εντύπωση μου έκανε ότι όλα τα χωριά, όσο μικρά και αν ήταν, ήταν γεμάτα από πιτσιρίκια τα οποία έτρεχαν από παντού για να χαζέψουν τους περίεργους περαστικούς με τις μηχανές! Πεταγόταν στο δρόμο και άπλωναν το χέρι τους ώστε να το ακουμπήσουν στο δικό μας σαν Hi five! Τρελαινόντουσαν απ την χαρά τους! Συνήθως άπλωνα και εγώ το χέρι και πριν το βρουν το σήκωνα διότι με την ταχύτητα που κινούμασταν, ήταν επικίνδυνο! (1-2 φορές που δεν το σήκωσα πηγαίνοντας με ''λίγα'' πόνεσα κιόλας φορώντας γάντια! τα παιδάκια αντιθέτως δεν καταλάβαιναν τπτ!) Άλλη μια γλυκιά και μοναδική ''συνήθεια'' στο δρόμο μας :clap:

Περνώντας παλιές σιδερένιες γέφυρες... (κάποιες ψιλοσυντονίζονται όταν περνάς ειδικά αν διασταυρωθεί αμάξι )

Stop Control, τι άλλο...! Βοηθούσε και στην ξεκούραση!

Πως είμαστε ''σύντροχε''???

Μια χαρά!! Συνεχίζουμε!

Εκεί που ήταν το βουνό ξερό, σε ορισμένα σημεία είχε κάποιες ''οάσεις'', ήταν ένα μοναδικό θέαμα το οποίο δεν είχαμε ξαναδεί

 

[jmar]

Συνεχίζουμε, οδηγώντας εκστασιασμένοι..

Χαρούμενα παιδάκια παντού, κάνοντας μπουγάδα στο δρόμο! Φυσικά πάντα σταματούσαν ότι έκαναν για να μας χαιρετήσουν 'η ακόμα και να τρέξουν προς τις μηχανές!

Περνώντας μέσα από πολλά χωριά στα βουνά, στο πουθενά...!

Στη συνέχεια μπήκαμε σε ένα υπέροχο φαράγγι...

Όταν βλέπαμε ποδηλάτες στο δρόμο μας, πάντα σταματούσαμε να δούμε αν χρειάζονται νερό ή αν ήτανε όλα καλά. Σε αυτές τις χώρες επικρατεί η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια προς τον συνάνθρωπο σε μέγιστο βαθμό, κάτι που αργότερα θα το νιώσω κι εγώ επί προσωπικού . Αυτό το ταξίδι σίγουρα νιώθω ότι με έκανε καλύτερο άνθρωπο...ήταν μοναδική εμπειρία ζωής...

κάποια στιγμή μέσα στο φαράγγι είχε και κάποια ''κίνηση'' από τοπικά ''οχήματα''!

Δεξιά η αριστερά??

Δεξιά απάν! :xalara:

Συνάντηση με έτερο νεαρό ''καβαλάρη''

Αρκετή ανηφόρα σε κάποια χωριά με τον δρόμο να έχει αρκετά νεροφαγώματα σε κάποια σημεία. Ήθελε προσοχή περνώντας, εμείς άλλωστε χαλάμε την ηρεμία των ντόπιων!

Φτωχικά σπίτια, στάβλοι κλπ

Συναντάμε ομορφες εικόνες με ντόπιους καθώς ανεβαίνουμε όλο και ψηλότερα

O δρόμος ανέβαινε συνεχώς μέχρι το Sagirdasht Pass στα 3252μ υψόμετρο

Ήρθε όμως η ώρα για ξεκούραση, ώστε να θαυμάσουμε και την απίστευτη θέα από ψηλά!

Μαγεία!

Το καλύτερο ανταποδοτικό, μετά την δύσκολη ανάβαση! :shock:

Μόνοι μας στα πανέμορφα βουνά και τις κοιλάδες με τα διάφορα μικρά καλυβάκια! :clap:

Ας παίξουμε και λίγο με τα ''θολώματα''!! :xalara:

 

[jmar]

Συνεχίζουμε για να πιάσουμε κορυφή!

Συναντώντας διάφορα τετράποδα των βουνών

Κάθε λίγο και λιγάκι κάναμε στάση για να θαυμάσουμε το υπερθέαμα :shock:

Και επιτέλους φτάσαμε στα 3.252,8 μέτρα (υπάρχει ακρίβεια )! Ήταν η πρώτη φορά που σπάμε το φράγμα των 3000 μέτρων! :clap:

Αυτό δεν το πολυκατάλαβα...αμερικάνικη σημαία παγωτό με πολλές μπάλες και...μπουμ? ha:

Το συναίσθημα όταν ''κατακτάς'' μια κορυφή με το ''μωρό'' σου!

Συνεχίζοντας προς το Khaburabot Pass Khaburabot Pass , άλλο ένα ψηλό ορεινό πέρασμα σε υψόμετρο 3.852 μ!

Συναντάμε κάποια στιγμή μια καλύβα όπου μόλις μας άκουσαν τα 2 παιδάκια βγήκαν έξω πλησιάζοντας μας. Αμέσως τους κέρασα γλυκάκι!

Βγάλαμε και μια αναμνηστική φώτο

Κατόπιν συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα στο καταπληκτικό φαράγγι

Μοναδικά τοπία...

Εδώ ακριβώς το σημείο! Khaburabot Pass

Το συγκεκριμένο σημείο κόβει την ανάσα! Να είσαι κοντά στα 4000 μέτρα και γύρω σου να είναι βουνά των 5000-6000μ και ο στενός δρόμος να περνάει κυριολεκτικά δίπλα απ τον γκρεμό! :shock:

 

[jmar]

Καταλαβαίνετε τι θα γίνει αν πετύχεις άλλο όχημα εκεί! (ειδικά αν είναι μεγάλο φορτηγό :confused

Σιγά σιγά κατεβαίνουμε το πάσο στο φαράγγι απ την άλλη πλευρά προς Khalaikhum

Το μοναδικό όχημα που είδαμε, απ την ώρα που ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε τον δύσκολο χωματόδρομο! Τόσο αραιή η κίνηση στα βουνά! :clap:

Συνεχώς συναντάμε στάνες με υπέροχους ανθρώπους που μας χαιρετάνε από μακρυά!

Σιγά σιγά κατεβήκαμε στο απίθανο φαράγγι

Βγαίνοντας απ αυτό, άλλο ένα stop control πριν φτάσουμε στον προορισμό μας...

Συναντήσαμε το ποτάμι το οποίο κατέβαινε με ιδιαίτερη ορμή και έσπαγε την ''σιωπή'' του βουνού!

Μπαίνοντας στο Khalaikhum μετά την γέφυρα, μας ''τσίμπησε'' ένας ιδιοκτήτης ενός ξενώνα! Hotel hotel μας έλεγε Πάμε λέω του Κώστα να δούμε τι γίνεται κι αν δεν μας αρέσει ψάχνουμε τπτ άλλο, τελικά ήταν ο ξενώνας που είχε μείνει και ο φίλος μας ο Ζήσης! Έτσι αποφασίσαμε να μείνουμε εκεί.

HOTEL ROMA (15 δολάρια το άτομο με πρωινό και βραδινό)

ένας επιπρόσθετος λόγος που μας έπεισε να μείνουμε εκεί, καθώς είδαμε ότι έχουν μείνει αρκετοί γνωστοί adventurers overlanders !

O Ξενώνας ήταν πάνω κυριολεκτικά στο ποτάμι, είχε πολλούς ταξιδιώτες με Τζιπ, ποδήλατα, Backpackers κλπ! Άλλες μηχανές μόνο δεν είδαμε

Πήραμε το τσάι μας δίπλα στο ποτάμι χαλαρώνοντας!

Καθώς νύχτωνε ο οικοδεσπότης μας, ετοίμασε το βραδινό μας στρώνοντας το τραπέζι δίπλα στο ποτάμι! Θα τρώγαμε ρομαντικά με τον Κώστα
Το φαγητό περιλάμβανε μια υπέροχη σούπα με κρέας και λαχανικά (ότι έπρεπε και για τον Κώστα που ακόμα ταλαιπωρούνταν με την κοιλιά του) , πατάτες τηγανιτές , σαλάτα, αγαπημένο ασιατικό ψωμάκι και από φρούτο, φρέσκο καρπούζι ! :clap:

Αφού συνομιλήσαμε με κάποιους ταξιδιώτες (όπως και κάθε βράδυ σε τέτοιους ξενώνες) πέσαμε ξεροί στα λίγο σκληρά κρεβατάκια (Θα ισιώσουμε πλάτη λέω απόψε!) ha:

Το βράδυ ονειρευόμουν τα τοπία που περάσαμε σήμερα! Ένας πραγματικά άλλος μαγικός κόσμος ξεχυνόταν στα πόδια μας .... η βουή του ποταμού που έσκιζε την γαλήνη της νύχτας θα μας νανούριζε παραδίδοντας μας στην αγκαλιά του Μορφεα...

ΤΕΛΟΣ 14ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 15η, 17 Αυγούστου 2018

Khalaikum - Khorog

Χλμ ημέρας 250

Ξυπνάμε για άλλο ένα πρωί και παίρνουμε το πρωινό μας, ανυπομονώντας να ξεκινήσουμε και αυτή τη μέρα αφού η πρώτη μας είχε πάρει κυριολεκτικά τα μυαλά! Είχαμε μπει κατευθείαν στα βαθιά αντικρίζοντας ποτάμια, βουνά και απόκοσμα μέρη μαζί με την ζεστασιά των ντόπιων. Υπήρχε αρκετή κινητικότητα στον ξενώνα, καθώς οι περισσότεροι (ποδηλάτες, backpackers, jeep κλπ) ετοιμαζόντουσαν αρκετά πρωί για να ξεκινήσουν κι αυτοί προς τις διαδρομές που είχε ο καθένας! Όμορφο το συναίσθημα να ξυπνάμε όλοι μαζί και να βρισκόμαστε σε ταξιδιωτικό mood και να συζητάμε για τις ταξιδιωτικές μας εμπειρίες μέχρι να τελειώσει το πρωινό, όπου αργότερα ο καθένας θα πάρει το δρόμο του...

Σήμερα θα ταξιδεύαμε δίπλα στον ποταμό Pyandzh, το φυσικό σύνορο με το Αφγανιστάν. Ο δρόμος συνέχιζε να είναι κατά βάση χωμάτινος με μικρά διαλείμματα κακής και σπασμένης ασφάλτου. Τα χλμ μέχρι το Khorog δεν είναι πολλά, καθώς την επόμενη θέλαμε να πάμε στις πηγές Bibi Fatima και μετά στη Murghab

Ο ποταμός Panj, επίσης γνωστός ως ποταμός Pyandzh ή ποταμός Pyanj, είναι ένας παραπόταμος του ποταμού Amu Darya. Έχει μήκος 1.125 χλμ και αποτελεί σημαντικό τμήμα των συνόρων μεταξύ Αφγανιστάν και Τατζικιστάν . Ο ποταμός σχηματίζεται από τη συμβολή του ποταμού Pamir και του ποταμού Wakhan κοντά στο χωριό Qila-e Panja. Από εκεί, ρέει προς τα δυτικά, σχηματίζοντας τα σύνορα του Αφγανιστάν και του Τατζικιστάν. Μετά τη διέλευση από την πόλη Khorog, πρωτεύουσα της αυτόνομης περιφέρειας του Τατζικιστάν Gorno-Badakhshan λαμβάνει νερό από έναν από τους κύριους παραπόταμους του, τον ποταμό Bartang (από την λεγόμενη Bartang Valley). Στη συνέχεια στρέφεται προς τα νοτιοδυτικά, προτού ενταχθεί στον ποταμό Vakhsh και σχηματίsει τον μεγαλύτερο ποταμό της Κεντρικής Ασίας, τon Amu Darya. Ο Panj διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο κατά τη σοβιετική εποχή και ήταν στρατηγικός ποταμός κατά τη διάρκεια των σοβιετικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980.

Το χρώμα του μοναδικό, καθώς κατεβαίνει απ το βουνό , εδώ φαίνεται και το ''μπαλκόνι'' του ξενώνα το οποίο είναι κυριολεκτικά πάνω απ το ποτάμι!

Σταματάμε να βγάλουμε μερικές φώτο, το ιδιαίτερο τοπίο της πόλης με τα ξερά βουνά τριγύρω και το ποτάμι που την σκίζει στα δύο...

Για άλλη μια φορά παντού σημαίες και ταμπέλες του προέδρου

Το μνημείο στο Khalaikhum (Ο κριός ψηλά στο βράχο!)

Εκστασιασμένοι ξεκινάμε, αφού κάνουμε ένα πέρασμα απ το Khalaikhum όπου η ζωή κυλάει ήρεμα με ηλιόλουστο ουρανό!

ο ποταμός Pyanj και απέναντι το Αφγανιστάν!

Για όποιον αναρωτιέται πως βγάζω φώτο (στο tankbag έχω μόνο την DSLR στην θήκη της και το τσαντάκι με τα διάφορα έγγραφα που κρατάμε) Σε μεγαλύτερες στάσεις βγάζουμε κράνος

Βγαίνοντας απ την πόλη βάλαμε αμέσως βενζίνη με τιμή στα 0,90 Ε, η βενζίνη του Τατζικιστάν είναι ρώσικης προέλευσης 91 οκτανίων, πολύ καλύτερη απ του Ουζμπεκιστάν (αλλά αρκετά ακριβότερη)

Ένας ''αλανιάρης'' πιτσιρίκος με γυαλάκια

Τα τοπικά βενζινάδικα με αντλίες αναλογικές που μετρούσαν μόνο λίτρα, η τιμή έβγαινε κλασικά με κομπιουτερακι

Συνεχίζουμε ...

Σε κάποια σημεία ο ποταμός βρισκόταν στο ίδιο ύψος με το δρόμο, με το Αφγανιστάν ακριβώς δίπλα!

Σημαίες παντού

Σιγά σιγά στα αριστερά μας είχαμε τους πελώριους βράχους

Αρκετοί ποδηλάτες και σήμερα στο δρόμο μας

Με ένα Μπλούμ είσαι Αφγανιστάν!

Οι χαιρετούρες πάλι αμέτρητες!

Το Αφγανιστάν

Σε μια στάση ακούω ψηλά πάνω γέλια και ψιθύρους! Ήταν μαζεμένη μια συμμορία η οποία με χαιρετούσε από απόσταση και με μικρή επιφυλακτικότητα!

Η θέα προς το Αφγανιστάν με τα πέτρινα σπίτια κυριολεκτικά δίπλα στο ποτάμι το οποίο πλέον είχε χρώμα γκρι-καφέ

 

[jmar]

Έιναι απίστευτο το πόσο κοντά είμαστε σε ένα μέρος που έχει συνδεθεί με την παγκόσμια τρομοκρατία! Κι όμως εμείς νιώθαμε απόλυτα ασφαλείς
Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 οι ΗΠΑ, η Βρετανία και συμμαχικές δυνάμεις αναλαμβάνουν στρατιωτική δράση και ανατρέπουν το καθεστώς των Ταλιμπάν. Με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στη χώρα εγκαθίσταται διεθνής στρατιωτική δύναμη, τη διοίκηση της οποίας ανέλαβε το 2003 το NATO.Το 2004 διενεργούνται εκλογές και πρόεδρος εκλέγεται ο Χαμίντ Καρζάι. Έκτοτε το κίνημα των Ταλιμπάν έχει ανασυγκροτηθεί και επιτίθεται στις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και στην κυβέρνηση της χώρας. Μετά από δεκαετίες πολιτικής αστάθειας και πολεμικών επιχειρήσεων η ανθρωπιστική κρίση έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Εκατομμύρια Αφγανοί προσφυγές έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει συστήσει ειδική επιχείρηση για να διαχειριστεί την κρίση.

Σπίτια στο Αφγανιστάν

Αφγανάκια στον ποταμό Pyandz κάνουν μπανάκι στο ποτάμι

Αφγανοί έξω σε κρεβάτια με τα σπίτια να είναι φτιαγμένα από λάσπη πέτρα και άχυρο

Το ποτάμι είχε δυνατή ορμή σε αρκετά σημεία

Χαζεύαμε αποσβολωμένοι, καθώς δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε που είχαμε φτάσει με τα μωρά μας...:clap:

Απίστευτα ξηρό το τοπίο μπαίνοντας στο φαράγγι....

Συναντούσαμε ελάχιστα κομμάτια ασφάλτου

Μου θύμισε Νορβηγικά Φιόρδ αυτή η φώτο!

Μοναδικά απόκοσμες διαδρομές...

Κάποια στιγμή συναντάμε ένα όμορφο χωριουδάκι και σταματάμε στην πλατεία για ξεκούραση αλλά και να γεμίσουμε τα μπουκάλια μας δροσερό νερό απ την φυσική πηγή που υπήρχε εκεί

Φυσικά μαζεύτηκε για άλλη μια φορά κόσμος και χάζευε τους παράξενους ταξιδιώτες με τις μεγάλες μηχανές!

Εδώ η φυσική πηγή, είχαν μάλιστα βάλει αναψυκτικά να παγώνουν! Ότι έπρεπε ήταν αυτές οι πηγές για μας, με δροσερό και κρυστάλλινο νερό

Και ξανά στο δρόμο, που και που βλέπαμε κάποιο φορτηγό ή νταλίκα

Κι άλλες πηγές....

Οι χαρακτηριστικές ''πύλες'' του Τατζικιστάν!

Ελάχιστες οι νταλίκες στο κομμάτι αυτό που άμα όμως τις πετύχεις, θα δυσκολευτείς αρκετά για να περάσεις!

Τα απόκοσμα αυτά τοπία μας είχαν συναρπάσει, γι αυτό και κάναμε αρκετές στάσεις! :clap:

 

[jmar]

Συνεχίζοντας...

Τα απόκοσμα αυτά τοπία μας είχαν συναρπάσει, γι αυτό και κάναμε αρκετές στάσεις! :clap:

Σε κάποια στιγμή φτάνουμε σε ένα κομμάτι από αρκετή άμμο, πλέον το μόνο που δεν είχαμε βρει είναι λάσπη! Κι αυτό διότι ευτυχώς μας έκανε καλό καιρό στα βουνά εκεί, αλλιώς οι συνθήκες θα ήταν αρκετά δύσκολες!

Η άμμος σιγά σιγά γίνεται πετροχάλικο, όμως τα λάστιχα Mitas Ε07 Dakar συμπεριφέρονται εξαιρετικά! Tο αγάπησα αυτό το λάστιχο, δεν το είχα ξαναβάλει και δεν ήξερα τι να περιμένω, τελικά θα ήταν άψογα στις συνθήκες ταξιδιού που είχα (χώμα, πέτρα, άμμος, καλή άσφαλτος με ευθείες και στροφιλίκια και το κυριότερο έπρεπε να κρατήσει πολλά χιλιόμετρα) !

Άλλη μια καταγραφή από ένστολους στρατιώτες πλέον! Δεν μας προκαλεί καμία ανησυχία, ίσα ίσα είναι πολύ φιλικοί και τρελαίνονται κάθε φορά που τους λέμε από που είμαστε και που πάμε! Είχαμε γίνει αξιοθέατα προς θαυμασμό πλέον και απ τους συνοριακούς στρατιώτες

Θαυμασμός και μόνο για την άγρια φύση που βλέπαμε

Συναντάμε αρκετούς ποδηλάτες, για άλλη μια φορά ένα μεγάλο RESPECT!!

Οι βράχοι είναι πελώριοι και το ποτάμι πλέον κυλάει δίπλα μας!

Δρόμοι....

Κάποια σπίτια-σταύλοι στο πουθενά!

Είχε έρθει όμως η ώρα για ξεκούραση, με το που βρίσκουμε μια σκιά την πέφτουμε για λίγο ώστε να τσιμπήσουμε και κάτι!

Τι να σκέφτεται άραγε?? Που ήρθα? που έμπλεξα με τούτον εδώ τον κουζουλό τον Κρητικο? ha: Μάλλον η κούραση είναι!

Συνεχίζουμε περνώντας μέσα από μια μικρή ''όαση''

Και τσουπ, stop control once more! Ήθελα να 'ξερα, αν κάπου χανόμασταν στα βουνά, θα προσπαθούσαν να μας βρουν απ την τελευταία καταγραφή?? :rolleyes-80: Καλύτερα να μην το μάθουμε ποτέ

Η γέφυρα χρησιμεύει και για άπλωμα χαλιών...ha:

Το τοπίο μας συναρπάζει συνεχώς....

Πύλες, stop control, πάλι πύλες, γέφυρες, και ξανά μανά stop control....αύτη ήταν η καθημερινότητα μας, εννοείται οτι δεν ήταν καθόλου βαρετή, ίσα ίσα :xalara:

 

[jmar]

Συνεχίζουμε...

Ο ήλιος έκανε παιχνίδια με τα σύννεφα δημιουργώντας στην πορεία μας όμορφες πύλες φωτός! :clap:

Η ζωή κυλάει τόσο όμορφα και γαλήνια εκεί...

Συνεχίζουμε περνώντας ''πράσινα'' χωριά...

Σε κάποια στιγμή συναντήσαμε την πρώτη παρέα μοτοσυκλετών στα Παμιρ! Απ ότι θυμάμαι ήταν 600αρια εντουράκια κάτι σαν KLR

Κι άλλο ''Hi five'' από πιτσιρικάκια που μόλις μας άκουσαν έτρεξαν προς το δρόμο!

Φουλάρισμα περικαλώ! ''Μας τελείωσε Μίστερ'', είχε ''αναδουλειές'' το μαγαζί κι έκλεισε

Σιγά σιγά πλησιάζουμε στο Khorog

Φτάνοντας Khorog ο κεντρικός δρόμος είχε αρκετά B&B Guest House κλπ

Αρκετός κόσμος πλησιάζοντας προς το κέντρο

Η πόλη Khorugh είναι η πρωτεύουσα της αυτόνομης περιφέρειας Gorno-Badakhshan στο Τατζικιστάν. Έχει πληθυσμό 28.000 κατοίκων (2000 απογραφή). Βρίσκεται στα 2.200 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας στα βουνά Pamir στη συμβολή των ποταμών Gunt και Panj. Η πόλη είναι οριοθετημένη στα νότια (Nivodak) και στα βόρεια (Tem) από το δέλτα των Shakhdara και Gunt, αντίστοιχα. Οι δύο ποταμοί συγχωνεύονται στο ανατολικό τμήμα της πόλης και διασχίζουν την πόλη, χωρίζοντάς την σχεδόν ομοιόμορφα μέχρι το δέλτα της στον ποταμό Panj, στα σύνορα με το Αφγανιστάν. Ο Khorugh είναι γνωστός για τις λεύκες που κυριαρχούν στη χλωρίδα της πόλης.

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, το Khorugh βρισκόταν σε αμφισβητούμενη περιοχή μεταξύ του Εμίρη της Μπουχάρα, του Σάχη του Αφγανιστάν, της Ρωσίας αλλά και της Βρετανίας. Οι Ρώσοι αναδείχθηκαν οι νικητές της περιοχής μετά το Μεγάλο Παιχνίδι, το οποίο καθόρισε τα σημερινά βόρεια σύνορα του Αφγανιστάν στον ποταμό Panj και καθιέρωσε το έδαφος του Ρωμίου Pamir γύρω από τον Khorugh. Πριν από το 1896, όταν οι Ρώσοι έφτασαν και έχτισαν ένα φρούριο, η κύρια πόλη στην περιοχή ήταν το Kala-i Bar Panj (ή το Bar Panja Qal'a) κάτω από την πλευρά του Αφγανιστάν. Μετά την πτώση της czarist Ρωσίας και την άνοδο της Σοβιετικής Ένωσης, το Khorugh έγινε η πρωτεύουσα του Gorno-Badakhshan το 1925. Οι σοβιετικοί ηγέτες ενθάρρυναν τη μετανάστευση των εποίκων στην περιοχή με υποσχέσεις αμοιβής, μετάλλων και αυτοκινήτων, αλλά χωρίς βιομηχανία και λίγο καλλιεργήσιμη γη, η προσπάθεια δεν ήταν επιτυχής. Η μετανάστευση παίζει ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στη ζωή του Khorugh. Ιστορικά, η μετανάστευση ήταν μέρος της σοβιετικής πολιτικής για την ανάπτυξη.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η σοβιετική κυβέρνηση ενθάρρυνε τη μετανάστευση κατοίκων της περιοχής Rushan του Gorno Badakhshan σε άλλα μέρη του Τατζικιστάν, ειδικά στην περιοχή Qumsangir, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα της σημερινής περιοχής Khatlon ως περιοχή που χρειάζεται εργατικό δυναμικό. Αυτή η πολιτική μετανάστευσης εξακολουθεί να ενθαρρύνεται από την σημερινή κυβέρνηση του Τατζικιστάν με την ελπίδα να δημιουργηθεί ένα καλύτερο περιβάλλον για τους κατοίκους και, σε κάποιο βαθμό, να ρυθμίσει την πυκνότητα του πληθυσμού και τη χρήση της γης στη χώρα. Όσον αφορά τον Khorugh, η μετανάστευση διαδραματίζει βασικό ρόλο στην επέκταση και ανάπτυξη του. Αν και οι νέοι έχουν τάση να πάνε στη Ρωσία, επιστρέφουν ή στέλνουν πόρους πίσω για να χτίσουν νέα σπίτια. Ως αποτέλεσμα των εμβασμάτων και της νέας μετανάστευσης από τις αγροτικές περιοχές, αν και ακόμα μικρός, το Khorugh αναπτύσσεται αργά προς πολλές κατευθύνσεις.

Ένα σημάδι αυτής της έντονης μετανάστευσης είναι ότι το χάσμα, που υπήρχε κάποτε μεταξύ του Khorugh και του χωριού Tem, είναι γεμάτο από νεόδμητα σπίτια. Το ίδιο ισχύει και για το χάσμα μεταξύ του χωριού Tem και του χωριού Porshinev. Ο Khorugh κατέλαβε τον τίτλο τον Ιούλιο του 2012 εξαιτίας της σύγκρουσης κυβερνητικών δυνάμεων με αντάρτες. Πάνω από 40 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 12 στρατιωτών, σκοτώθηκαν (πολλές αναφορές ανέφεραν ότι ο αριθμός των θυμάτων θα μπορούσε να είναι υψηλότερος). Οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας προχώρησαν στη σύλληψη υπόπτων για τη δολοφονία μυστικών υπηρεσιών, στρατηγού Αμπντούλο Ναζαρόφ. Οι φερόμενοι εγκληματίες συνδέονταν με τον πρώην αρχηγό του ανταρτοπόλεως-περιστρεφόμενο διοικητή περιπολίας Tolib Ayombekov. Ο Ayombekov φέρεται να έχει εμπλακεί για πολλά χρόνια στη διακίνηση ναρκωτικών και στο λαθρεμπόριο καπνού και πολύτιμων λίθων.

Το σύγχρονο πολυκατάστημα Pamir Plaza

Μικρή διαβούλευση, για να βρούμε το ξενοδοχείο

Τα πρώτα φανάρια στα Παμιρ! Και τελευταία...δεν νομίζω να είδαμε άλλα!

Και επιτέλους μετά από λίγο φτάσαμε στον πέτρινο ξενώνα που μας είχε πεί ο φίλος Ζησης!

Ο ξενώνας ήταν μέτριος, βασικά τα δωμάτια ήταν μια χαρά, μεγάλα και πέτρινα, αλλά οι κοινόχρηστες εξωτερικές τουαλέτες ήταν ψιλοχάλια! Να φανταστείτε είχε χώμα κάτω στα ντουζ, πιο πολύ με παλιό στάβλο έμοιαζαν! :confused: Αλλά εντάξει μη θέλουμε πολυτέλειες! Αφού κάναμε όπως όπως το μπανάκι μας και ξεκουραστήκαμε, στη συνέχεια ο Κώστας κατέβηκε στο χωριό και αγόρασε μια κάρτα ίντερνετ. Θέλανε να δούμε μήπως πιάνει καλύτερα καθώς τις επόμενες ημέρες Wi-Fi γιόκ! Θα μπαίναμε στην Whakhan Valley! Έγω μάλωσα με τον ιδιοκτήτη καθώς όταν στην αρχή ρώτησα για ίντερνετ μου είπε οτι είχαν αρκετά καλό, στην συνέχεια όταν πήγα να ζητήσω τον κωδικό μου είπε οτι ανοίγει 8-11 το βράδυ! Του λέω καλά, άνοιξε το τώρα γιατί αν μου το έλεγες απ την αρχή αυτό θα φεύγαμε!

Φυσικά το Wifi έπιανε μόνο έξω απ τα πέτρινα δωμάτια και σερνόταν κιόλας Ευτυχώς που ο Κώστας πήρε την κάρτα και είχαμε καλύτερο ίντερνετ! Στη συνέχεια κατέβηκα κι εγώ κάτω να βρώ φαγητό, μάταια όμως! Δεν έβρισκα τπτ το αξιοπρεπές, άσε που δεν μπορούσα να συνεννοηθώ, τελικά οδηγήθηκα σε ένα κοντινό μινι μάρκετ και πήρα κάτι πραγματάκια και φυσικά μια ολόκληρη φρατζόλα στρογγυλό ψωμί .
Δώσαμε όλα τα λερωμένα ρούχα (2 εβδομάδων), για πλύσιμο με κόστος 5 δολάρια και οι δύο! Σούπερ! Δεν κατεβήκαμε στην πόλη, άλλωστε τι να δείς, είχαμε πάρει μπυριτσα και coca cola (κλασσικά ο Κώστας) απ το μίνι μάρκετ, αράξαμε, τσιμπήσαμε και τα ήπιαμε έξω απ το δωμάτιο.

Νεράκι φυσικά μόνο Παμιρ! :clap:

ΤΕΛΟΣ 15ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[thenos]

Έχω να ρίξω πολύ διάβασμα...!!!
Respect για την ως τώρα πορεία σας!!!

 

[jmar]

Έχω να ρίξω πολύ διάβασμα...!!!
Respect για την ως τώρα πορεία σας!!!

Είναι η καταλληλη εποχή! Ευχαριστούμε!

 

[jliordos]

Πραγματικα χίλια μπράβο για το ταξίδι σας, τις εμπειρίες και την υπομονή Γιάννη, να τα ανεβάζεις για εμάς με τόση λεπτομέρεια σαν να είμαστε εκεί μαζί σας. Για να μην πω ότι είναι το καλύτερο ταξιδιωτικό που διαβάζω (έχω διαβάσει πάρα πολλά) είναι στα 3 κορυφαία για εμένα. Λαχταρώ την ώρα να ανεβάζεις και άλλες πληροφορίες δεμένες άψογα με τις πάρα πολλές εικόνες για να τα μελετώ! Εύχομαι να κάνετε ακόμα καλύτερα και σημαντικά ταξίδια. ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΙ ΠΑΙΔΙΑ

 

[jmar]

Πραγματικα χίλια μπράβο για το ταξίδι σας, τις εμπειρίες και την υπομονή Γιάννη, να τα ανεβάζεις για εμάς με τόση λεπτομέρεια σαν να είμαστε εκεί μαζί σας. Για να μην πω ότι είναι το καλύτερο ταξιδιωτικό που διαβάζω (έχω διαβάσει πάρα πολλά) είναι στα 3 κορυφαία για εμένα. Λαχταρώ την ώρα να ανεβάζεις και άλλες πληροφορίες δεμένες άψογα με τις πάρα πολλές εικόνες για να τα μελετώ! Εύχομαι να κάνετε ακόμα καλύτερα και σημαντικά ταξίδια. ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΙ ΠΑΙΔΙΑ

Ευχαριστούμε πολύ συνονόματε! Όπως το έζησα στο έπακρο ήθελα και να το μεταφέρω για να το ξαναζήσω και να μου μείνει. Να βοηθηθεί και όποιος το σκέφτεται γιατί πραγματικά αξίζει! Χαλάλι ο κόπος