Κάτι μικρά? Ναι νομίζω κάπου πρόλαβα κι έβγαλα ένα φωτο με την DSLR ! Θα ψάξω την φωτο γιατί γίνεται χαμός
Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway 2018...the road story
- Thread starter jmar
- Ημερομηνία δημιουργίας
stavrouliasp
Μέλος
- Όνομα
- Παντελής
- Μοτό
- DR800S
Ναι αυτά. Γιατί ακόμη έχουμε την απορία για το τι ζωάκια ακριβώς μπορεί να ήταν...Κάτι μικρά? Ναι νομίζω κάπου πρόλαβα κι έβγαλα ένα φωτο με την DSLR ! Θα ψάξω την φωτο γιατί γίνεται χαμός
Τελευταία επεξεργασία:
VISION
Μέλος
- Όνομα
- ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
- Μοτό
- ΚΤΜ 1090
Παρακολουθω το ταξίδι απο το καλοκαίρι και της Live μεταδόσεις.
Ειχα αγωνια να το δω και γραμμενο και πραγματικά το F5 εχει πάρει φωτιά
Παρατηρώ της φωτο και τα γραφόμενα ενα προς ενα και εχω να κάνω μια καλοπροαίρετη παρατηρηση.
Ποσο ετερόκλητοι ταγιδευτές ειστε οι δυο σας.
Εσυ σε όλες της φωτό γελάνε και μουστακια σου και ο Κωστας εχει μια συνεχής αγωνια ζωγραφισμένη στο προσωπό του.Αγωνια για το τι θα συναντήσει σε επόμενο χιλιόμετρο στο επόμενο λεπτό (δεν χαμογελάει σε καμια φωτό).
Μου δίνεις την εντυπωση φίλε οτι το ''ρουφηξες΄΄αυτο το ταξιδι και αυτο φαίνεται και στον τρόπο γραφεις.
Και ειναι καταπληκτικό δυο ετερόκλητοι ταξιδευτές (κατα την γνωμη μου πάντα) να κάνουν μια τετοια ταξιδάρα και να γουστάρουν.
Να ειστε καλα μαγκες και να συνεχίσετε να μας ταξιδευεται
Εγω προσωπικά σας ευχαριστώ
Ειχα αγωνια να το δω και γραμμενο και πραγματικά το F5 εχει πάρει φωτιά
Παρατηρώ της φωτο και τα γραφόμενα ενα προς ενα και εχω να κάνω μια καλοπροαίρετη παρατηρηση.
Ποσο ετερόκλητοι ταγιδευτές ειστε οι δυο σας.
Εσυ σε όλες της φωτό γελάνε και μουστακια σου και ο Κωστας εχει μια συνεχής αγωνια ζωγραφισμένη στο προσωπό του.Αγωνια για το τι θα συναντήσει σε επόμενο χιλιόμετρο στο επόμενο λεπτό (δεν χαμογελάει σε καμια φωτό).
Μου δίνεις την εντυπωση φίλε οτι το ''ρουφηξες΄΄αυτο το ταξιδι και αυτο φαίνεται και στον τρόπο γραφεις.
Και ειναι καταπληκτικό δυο ετερόκλητοι ταξιδευτές (κατα την γνωμη μου πάντα) να κάνουν μια τετοια ταξιδάρα και να γουστάρουν.
Να ειστε καλα μαγκες και να συνεχίσετε να μας ταξιδευεται
Εγω προσωπικά σας ευχαριστώ
lucky_explorer1200
Μέλος
- Όνομα
- Kostas
- Μοτό
- Yamaha XT1200Z Super Tenere
Ετερόκλητοι κατά κάποιο τρόπο είμαστε. Σε αυτό το ταξίδι ναι μεν πήγαμε μαζί,αλλά ήταν και ο καθένας μόνος του. Ο Γιάννης είχε άλλο ρυθμό στο δρόμο,εγώ άλλο πιο αργό,αυτόν που έχω πάντα στα ταξίδια που έχω κάνει!
Συναντιόμασταν ανα διαστήματα, σε διασταυρώσεις ή διχαλες για να μη χανόμαστε ή όταν έκανε στασεις για φωτό και ταυτόχρονα για να με περιμένει. Συνήθως όμως προπορευόταν κατά πολύ και δεν είχαμε καν οπτική επαφή.
Οι φωτό που βλέπεις δεν έχουν να κάνουν με το πως ένιωθε ο καθένας εκείνη τη στιγμή. Εγώ απλά βγαίνω έτσι στις φωτό (σαν μλκς!!! ). Πάντως σε καμία περίπτωση δεν είχα αγωνία για το τι θα συναντήσω ή να έχω άγχος για τη διαδρομή!
Ευχαριστούμε πάντως για καλά σου λόγια...και των υπολοίπων βέβαια!
Τελευταία επεξεργασία:
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια !
Το πώς αισθάνεται το ταξίδι ο καθένας το ξέρει μόνο αυτός και δεν είναι και αντικείμενο προς κρίση! Άλλος δεν βγαίνει καλά στις φωτο, άλλος έχει διαφορετικό στιλ (λιγότερα χαμόγελα ) κλπ.
Προσωπικά μεταφέρω τον δικό μου τρόπο όπως ακριβώς τον εζησα, χωρίς να πρέπει να ειναι ντε και καλά ο καλύτερος (δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης σε αυτό) . Ο καθένας εκδηλώνει όπως θέλει τα συναισθήματα του, άλλος μπορεί να θέλει να τα κρατάει για πάρτι του ! Επίσης διαφορετική επίδραση έχει για κάποιον το ταξίδι!
Όσο αφορά τον ρυθμό υπήρχε διαφορετικός στο χώμα (στην άσφαλτο καθόλου) καθώς ο Κώστας δεν είχε ξανακάνει, πέρα από κάποια μαθήματα, εγώ κάνω και μ' αρέσει οπότε λογικό ήταν! Απ την αρχή έχω πει Respect στον Κώστα γι αυτό το κομμάτι! Γι αυτό και σταματουσα και πολλές φορές για φωτο και πότε δεν τον ζωρισα για τον ρυθμό.
Όλοι οι άνθρωποι με τον ένα η τον άλλο τρόπο είμαστε ετερόκλητοι μεταξύ μας (εγώ με τον αδερφό μου πχ είμαστε η μέρα με την νύχτα)! Ο Κώστας είχε κι ένα δύσκολο καλοκαίρι από άποψη δουλειάς (παίζει κι αυτό το ρόλο του, όπως και πολλά άλλα)
Τελευταία επεξεργασία:
ΗΜΕΡΑ 18η, 20 Αυγούστου 2018
Murghab - Sary Tash
Χλμ ημέρας 230
Ξυπνάμε το πρωί καθώς σήμερα θα ήταν η μεγάλη μέρα! Η εκπλήρωση του στόχου, του ονείρου μας, η κορυφή των Παμίρ στα 4655 μέτρα! (Η αλλιώς η ''μπάλα'' των Παμιρ για τους λάτρεις του Nordkapp!
)
Πρωινό πήρα σκέτο τσάι και λίγο ψωμί καθώς οι κοιλιακές διαταραχές συνεχιζόντουσαν...τίποτα όμως δεν μπορούσε να μου χαλάσει τον ενθουσιασμό που είχα για την σημερινή μέρα! Όλα είναι στο μυαλό, αν αυτό παραμείνει δυνατό μπορεί ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τα πάντα! ''Κούμπωσα'' λοιπόν και τα χαπάκια μου και ήμουν απόλυτα έτοιμος, η μέρα άλλωστε ήταν καταπληκτική από θέμα καιρού και θερμοκρασίας!
Η ζωή στην Murghab κυλάει με ηρεμία όπως κάθε μέρα...
όλοι οι ταξιδιώτες μέχρι να ετοιμαστούμε κι εμείς ξεκίνησαν ο καθένας είτε για βόρεια προς το Κιργιστάν είτε προς το νότο μπαίνοντας πιο βαθιά στο Τατζικισταν...
Απέναντι απ το ξενοδοχείο ήταν το open air ''πρατήριο'' υγρών καυσίμων όπου φουλάραμε σήμερα. Αντλίες βέβαια δεν υπήρχαν, τπ καύσιμο έμπαινε σε ειδικά δοχεία από 3-4 μεγάλες εξωτερικές δεξαμενές
Ο Κώστας τρελαίνεται, ''τι να μπαίνει άραγε στην αγάπη μου''
Εδώ το βυτίο μεταφοράς!
Με ξύλινη ενίσχυση (μαδέρι) εκεί που ο σκελετός ''κόπηκε'' στα 2 (είπαμε δεν πετιέται τπτ εδώ πάν! )
Ξεκινήσαμε σιγά σιγά από τη Murghab για το Ak Baital Pass στα 4655μ, το ψηλότερο πάσο του ταξιδιού
Δεξιά φαίνεται ο φράχτης που μας χωρίζει απ την Κίνα! Τόσο κοντά ήμασταν!
Τα ''Κινέζικα' βουνά
Ξαφνικά βλέπω μια ''τρούπα'' στο δεξιό κιγκλίδωμα και είπα να γίνουμε για λίγο ''λαθρομετανάστες'' (με την καλή έννοια) κι εμείς
Ουσιαστικά πατήσαμε λίγο την Κινέζικη ''no mans land''
Σαν μοντέλα κι εμείς βγάλαμε αρκετές φώτο
Το τοπίο μοιάζει με ''σεληνιακό''
Ξεκινάμε και μετά από λίγα χλμ....η ''σφαίρα'' των Παμιρ! Ήμασταν πλέον στο 3ο υψηλότερο πέρασμα (όχι κορυφή) στον κόσμο στα 4655 μέτρα (Το πρώτο είναι στην Ινδία
Khardung La και το δεύτερο στην Νότια Αμερική, αμφότερα πάνω από 5000 μ)
Το πέρασμα Ak-Baital είναι ορεινό πέρασμα στα σύνορα της Δημοκρατίας του Τατζικιστάν (περιοχή GBAO) και της Κιργιζίας σε υψόμετρο 4.655 μέτρων. Το πέρασμα είναι μέρος της Trans-Alay και είναι ο ψηλότερος δρόμος της πρώην Σοβιετικής Ένωση. Το πέρασμα Akbaytal διασχίζεται από το δρόμο M41, γνωστό ανεπίσημα και πιο συχνά ως αυτοκινητόδρομο Παμίρ. Σε ολόκληρη την περιοχή, το τοπίο είναι σκληρό και ξηρό. Τα επίπεδα κατασκευής και συντήρησης διαφέρουν κατά μήκος του δρόμου.σε μερικές περιοχές είναι στρωμένος με άσφαλτο και σε άλλα σημεία είναι χωμάτινος. Το τοπίο πολλές φορές είναι σεληνιακό, άγονο και αλλόκοτο. Οι γαλαζοπράσινες λίμνες δίνούν μια ιδιαίτερη ομορφιά στα άγονα οροπέδια, όλα αυτά κάτω από την παρουσία ενός λαμπερού μπλε ουρανού.
Είναι μια δύσκολη ανάβαση ακόμη και για τα οχήματα με 4 τροχούς και μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο και δυσκολία στην αναπνοή για τον άνθρωπο. Αυτό το τμήμα της εθνικής οδού Pamir (M41) κατευθύνεται προς την πόλη Murgab μέσω των ορεινών όγκων Muzkul και το πέρασμα Ak-Baital . Κατά μήκος του δρόμου μπορεί να είστε τυχεροί και να δείτε μερικά yak ( είναι δασύτριχα βοοειδή ενδημικά της περιοχής των Ιμαλαΐων της νότιας κεντρικής Ασίας, των υψιπέδων του Θιβέτ, και βόρεια έως τις πεδιάδες της Μογγολίας και της Ρωσίας).
Ο δρόμος έχει υποστεί σοβαρή ζημιά σε μέρη από διάβρωση, σεισμούς, κατολισθήσεις και χιονοστιβάδες, μετά την ανεξαρτησία της Κεντρικής Ασίας, δεν έχει πραγματοποιηθεί πολύ μεγάλη συντήρηση , παρά μόνο σε ορισμένα σημεία.
Όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα! :clap:
Μέχρι να βγάλουμε κάποιες φώτο ήρθε κι ένα τζιπ με ξένους ταξιδιώτες με οδηγό
Είπαμε να βγάλουμε και μια φώτο όλοι μαζί
Ο Κώστας στην συνέχεια κόλλησε την Ελληνική σημαία (κάτω αριστερά στην ταμπέλα)
Κάτσαμε αρκετή ώρα χαζεύοντας το σημείο, χαμένοι στις σκέψεις μας...ο στόχος μας είχε εκπληρωθεί! :xalara: Φυσικά και η πεμπτουσία του ταξιδιού δεν ήταν αυτή, αλλά όλο το ταξίδι στα μαγικά Σταν! Απλά το σημείο για μας ήταν σαν μια ''ταξιδιωτική πινέζα'' αφού είχαμε ταξιδέψει απ την Ελλάδα ως εκεί με τις μηχανάρες μας
Murghab - Sary Tash
Χλμ ημέρας 230
Ξυπνάμε το πρωί καθώς σήμερα θα ήταν η μεγάλη μέρα! Η εκπλήρωση του στόχου, του ονείρου μας, η κορυφή των Παμίρ στα 4655 μέτρα! (Η αλλιώς η ''μπάλα'' των Παμιρ για τους λάτρεις του Nordkapp!
)Πρωινό πήρα σκέτο τσάι και λίγο ψωμί καθώς οι κοιλιακές διαταραχές συνεχιζόντουσαν...τίποτα όμως δεν μπορούσε να μου χαλάσει τον ενθουσιασμό που είχα για την σημερινή μέρα! Όλα είναι στο μυαλό, αν αυτό παραμείνει δυνατό μπορεί ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει τα πάντα! ''Κούμπωσα'' λοιπόν και τα χαπάκια μου και ήμουν απόλυτα έτοιμος, η μέρα άλλωστε ήταν καταπληκτική από θέμα καιρού και θερμοκρασίας!
Η ζωή στην Murghab κυλάει με ηρεμία όπως κάθε μέρα...
όλοι οι ταξιδιώτες μέχρι να ετοιμαστούμε κι εμείς ξεκίνησαν ο καθένας είτε για βόρεια προς το Κιργιστάν είτε προς το νότο μπαίνοντας πιο βαθιά στο Τατζικισταν...
Απέναντι απ το ξενοδοχείο ήταν το open air
''πρατήριο'' υγρών καυσίμων όπου φουλάραμε σήμερα. Αντλίες βέβαια δεν υπήρχαν, τπ καύσιμο έμπαινε σε ειδικά δοχεία από 3-4 μεγάλες εξωτερικές δεξαμενές
Ο Κώστας τρελαίνεται, ''τι να μπαίνει άραγε στην αγάπη μου''
Εδώ το βυτίο μεταφοράς!
Με ξύλινη ενίσχυση (μαδέρι
) εκεί που ο σκελετός ''κόπηκε'' στα 2 (είπαμε δεν πετιέται τπτ εδώ πάν! )
Ξεκινήσαμε σιγά σιγά από τη Murghab για το Ak Baital Pass στα 4655μ, το ψηλότερο πάσο του ταξιδιού
Δεξιά φαίνεται ο φράχτης που μας χωρίζει απ την Κίνα! Τόσο κοντά ήμασταν!
Τα ''Κινέζικα' βουνά
Ξαφνικά βλέπω μια ''τρούπα'' στο δεξιό κιγκλίδωμα και είπα να γίνουμε για λίγο ''λαθρομετανάστες'' (με την καλή έννοια) κι εμείς
Ουσιαστικά πατήσαμε λίγο την Κινέζικη ''no mans land''
Σαν μοντέλα κι εμείς βγάλαμε αρκετές φώτο
Το τοπίο μοιάζει με ''σεληνιακό''
Ξεκινάμε και μετά από λίγα χλμ....η ''σφαίρα'' των Παμιρ! Ήμασταν πλέον στο 3ο υψηλότερο πέρασμα (όχι κορυφή) στον κόσμο στα 4655 μέτρα (Το πρώτο είναι στην Ινδία
Khardung La και το δεύτερο στην Νότια Αμερική, αμφότερα πάνω από 5000 μ)
Το πέρασμα Ak-Baital είναι ορεινό πέρασμα στα σύνορα της Δημοκρατίας του Τατζικιστάν (περιοχή GBAO) και της Κιργιζίας σε υψόμετρο 4.655 μέτρων. Το πέρασμα είναι μέρος της Trans-Alay και είναι ο ψηλότερος δρόμος της πρώην Σοβιετικής Ένωση. Το πέρασμα Akbaytal διασχίζεται από το δρόμο M41, γνωστό ανεπίσημα και πιο συχνά ως αυτοκινητόδρομο Παμίρ. Σε ολόκληρη την περιοχή, το τοπίο είναι σκληρό και ξηρό. Τα επίπεδα κατασκευής και συντήρησης διαφέρουν κατά μήκος του δρόμου.σε μερικές περιοχές είναι στρωμένος με άσφαλτο και σε άλλα σημεία είναι χωμάτινος. Το τοπίο πολλές φορές είναι σεληνιακό, άγονο και αλλόκοτο. Οι γαλαζοπράσινες λίμνες δίνούν μια ιδιαίτερη ομορφιά στα άγονα οροπέδια, όλα αυτά κάτω από την παρουσία ενός λαμπερού μπλε ουρανού.
Είναι μια δύσκολη ανάβαση ακόμη και για τα οχήματα με 4 τροχούς και μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο και δυσκολία στην αναπνοή για τον άνθρωπο. Αυτό το τμήμα της εθνικής οδού Pamir (M41) κατευθύνεται προς την πόλη Murgab μέσω των ορεινών όγκων Muzkul και το πέρασμα Ak-Baital . Κατά μήκος του δρόμου μπορεί να είστε τυχεροί και να δείτε μερικά yak ( είναι δασύτριχα βοοειδή ενδημικά της περιοχής των Ιμαλαΐων της νότιας κεντρικής Ασίας, των υψιπέδων του Θιβέτ, και βόρεια έως τις πεδιάδες της Μογγολίας και της Ρωσίας).
Ο δρόμος έχει υποστεί σοβαρή ζημιά σε μέρη από διάβρωση, σεισμούς, κατολισθήσεις και χιονοστιβάδες, μετά την ανεξαρτησία της Κεντρικής Ασίας, δεν έχει πραγματοποιηθεί πολύ μεγάλη συντήρηση , παρά μόνο σε ορισμένα σημεία.
Όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα! :clap:
Μέχρι να βγάλουμε κάποιες φώτο ήρθε κι ένα τζιπ με ξένους ταξιδιώτες με οδηγό
Είπαμε να βγάλουμε και μια φώτο όλοι μαζί
Ο Κώστας στην συνέχεια κόλλησε την Ελληνική σημαία (κάτω αριστερά στην ταμπέλα)
Κάτσαμε αρκετή ώρα χαζεύοντας το σημείο, χαμένοι στις σκέψεις μας...ο στόχος μας είχε εκπληρωθεί! :xalara: Φυσικά και η πεμπτουσία του ταξιδιού δεν ήταν αυτή, αλλά όλο το ταξίδι στα μαγικά Σταν! Απλά το σημείο για μας ήταν σαν μια ''ταξιδιωτική πινέζα'' αφού είχαμε ταξιδέψει απ την Ελλάδα ως εκεί με τις μηχανάρες μας
Τελευταία επεξεργασία:
Αφού κάναμε μια καλή στάση, αισθανόμασταν πλέον μια διαφορετική ευφορία! Προσωπικά ξέχασα και τον πονοκέφαλο που αισθανόμουν αλλά και τον πονόκοιλο που είχα από την προηγούμενη ήμερα. Κάθε τι που κάναμε σε αυτό το ύψος μας λαχάνιαζε, ακόμα και το απλό σκύψιμο για να βγάλουμε φωτογραφίες
Τα τοπία πλέον ήταν εντελώς σεληνιακά!
Σιγά σιγά κατευθυνθήκαμε προς την άλλη πλευρά του πάσου, στην άλλη ταμπέλα
Κάθε τόσο όμως σταματάγαμε πάλι καθώς δεν χορταίναμε να αποθανατίζουμε το πέρασμα από τα απόκοσμα τοπία
Που?? Να εκεί!
:clap: :xalara:
Το μυαλό μας ''ταξίδευε'' παρόλο που δεν οξυγονωνόταν σωστά
Φτάνοντας στην αντίθετη πλευρά του πάσου...
Συνεχίστηκε ο φωτογραφικός οργασμός...:xalara:
Τα παιδία παίζει!
Μετά το ψηλότερο σημείο ξαναβγήκαμε σε ασφάλτινο κομμάτι, και συναντήσαμε κάποιες αποξηραμένες λίμνες από αλάτι
Κάποια στιγμή συναντήσαμε πάλι ένα ζευγάρι ποδηλάτες, σταματώντας και συνομιλώντας για λίγο
Τα τοπία πλέον ήταν εντελώς σεληνιακά!
Σιγά σιγά κατευθυνθήκαμε προς την άλλη πλευρά του πάσου, στην άλλη ταμπέλα
Κάθε τόσο όμως σταματάγαμε πάλι καθώς δεν χορταίναμε να αποθανατίζουμε το πέρασμα από τα απόκοσμα τοπία
Που?? Να εκεί!
:clap: :xalara:
Το μυαλό μας ''ταξίδευε'' παρόλο που δεν οξυγονωνόταν σωστά
Φτάνοντας στην αντίθετη πλευρά του πάσου...
Συνεχίστηκε ο φωτογραφικός οργασμός...:xalara:
Τα παιδία παίζει!
Μετά το ψηλότερο σημείο ξαναβγήκαμε σε ασφάλτινο κομμάτι, και συναντήσαμε κάποιες αποξηραμένες λίμνες από αλάτι
Κάποια στιγμή συναντήσαμε πάλι ένα ζευγάρι ποδηλάτες, σταματώντας και συνομιλώντας για λίγο
Τελευταία επεξεργασία:
Συνεχίζοντας κάναμε μια στάση για ''ψωνίστηκες'' φώτο με φόντο τα χιονισμένα Παμιρ! Ήμασταν στο δικό μας ''playground''! :clap:
Μαγεία τα Παμίρ!!
Σιγά σιγά φτάσαμε στην υπέροχη λίμνη KaraKul σε υψόμετρο 4000 μέτρων!
H Karakul, Qarokul ( "μαύρη λίμνη", αντικαθιστώντας το παλαιότερο όνομα Tajik Siob) είναι μια λίμνη διαμέτρου 25 χλμ. μέσα σε έναν κρατήρα 52 χλμ. Βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Τατζικ, στα βουνά Παμίρ στο Τατζικιστάν. Η δομή της Karakul εντοπίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1987 με μελέτες εικόνων που ελήφθησαν από το διάστημα.
Καταπληκτικά τα χιονισμένα βουνά απέναντι!
Απίθανες εικόνες!
Στη συνέχεια κάνουμε μια στάση στο χωριό Karakul που βρίσκεται δίπλα στη ομώνυμη λίμνη
Προχωρώντας είδαμε αρκετά τζίπ σε ένα ξενώνα - καφέ, έτσι κι εμείς μπήκαμε μέσα
Παραγγείλαμε να πιούμε (τι άλλο) τσάι (για άλλη μια φορά δεν μας ζήτησαν ούτε σεντς! ) Ήταν ευκαιρία για ανασυγκρότηση, ξεκούραση και τουαλέτα :confused:
Κάποια στιγμή μας πλησίασε δειλά δειλά αυτό το φατσόνι!!
Κοιτάξτε νάζι!!
Η καλύτερη φώτο του ταξιδιού, θα μου μείνει χαραγμένη στην μνήμη για πάντα, θυμίζοντας μου όλα όσα έζησα, την απίστευτη αγάπη, καλοσύνη, απλότητα και ζεστασιά των ανθρώπων εκεί!
Σιγά σιγά ξεθάρεψε και ήρθε κοντά!
Άλλος ένας ''Ronaldo'' στο ταξίδι μας!
Άφού ξεκουραστήκαμε και ''ηρέμησε'' λίγο η κοιλιά μου, ξεκινήσαμε για να περάσουμε τα πιο απόκοσμα σύνορα που είχαμε βρεθεί ποτέ!
Τα Yurt των χωρικών που ζουν εκεί
Ότι και να πω είναι λίγο γι αυτά που έβλεπαν τα ματτια μας...
''Έπιασα'' τον Κώστα ν απολαμβάνει το φαντασμαγορικό τοπίο και τον δρόμο να μας οδηγεί πάλι στα βουνά, πάνω απ τα 4000 μέτρα...
Ανεβαίνοντας το βουνό ο δρόμος γίνεται και πάλι χωμάτινος
Το τοπίο αλλάζει χρωματισμούς διαρκώς!
Επιτέλους φτάνουμε στα σύνορα απ την μεριά του Τατζικιστάν όπου συναντήσαμε άλλα 2 Gs (650 και 1200) ! Εκεί ήταν και το μοναδικό σημείο που έκανε λίγο κρύο λόγω του αρκετού αέρα (12 βαθμούς). Φανταστείτε στο Ak Baital στα 4655μ είχε 15! Ο καιρός μας έκανε το χατήρι διαρκώς! Πλέον ήμασταν και πάλι πάνω από τα 4000 μέτρα...
Πιάσαμε λίγο την κουβέντα με τους άλλους ''αλήτες'' μηχανόβιους μέχρι να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι των χαρτιών μας. Πολλοί χαλαροί οι συνοριακοί φύλακες δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τις μηχανές και τα πράγματα μας, έτσι τελειώσαμε πολύ γρήγορα
Ήμασταν στο δικό μας ''playground''! :clap:
Μαγεία τα Παμίρ!!
Σιγά σιγά φτάσαμε στην υπέροχη λίμνη KaraKul σε υψόμετρο 4000 μέτρων!
H Karakul, Qarokul ( "μαύρη λίμνη", αντικαθιστώντας το παλαιότερο όνομα Tajik Siob) είναι μια λίμνη διαμέτρου 25 χλμ. μέσα σε έναν κρατήρα 52 χλμ. Βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Τατζικ, στα βουνά Παμίρ στο Τατζικιστάν. Η δομή της Karakul εντοπίστηκε για πρώτη φορά γύρω στο 1987 με μελέτες εικόνων που ελήφθησαν από το διάστημα.
Καταπληκτικά τα χιονισμένα βουνά απέναντι!
Απίθανες εικόνες!
Στη συνέχεια κάνουμε μια στάση στο χωριό Karakul που βρίσκεται δίπλα στη ομώνυμη λίμνη
Προχωρώντας είδαμε αρκετά τζίπ σε ένα ξενώνα - καφέ, έτσι κι εμείς μπήκαμε μέσα
Παραγγείλαμε να πιούμε (τι άλλο
) τσάι (για άλλη μια φορά δεν μας ζήτησαν ούτε σεντς! ) Ήταν ευκαιρία για ανασυγκρότηση, ξεκούραση και τουαλέτα :confused:Κάποια στιγμή μας πλησίασε δειλά δειλά αυτό το φατσόνι!!
Κοιτάξτε νάζι!!
Η καλύτερη φώτο του ταξιδιού, θα μου μείνει χαραγμένη στην μνήμη για πάντα, θυμίζοντας μου όλα όσα έζησα, την απίστευτη αγάπη, καλοσύνη, απλότητα και ζεστασιά των ανθρώπων εκεί!
Σιγά σιγά ξεθάρεψε και ήρθε κοντά!
Άλλος ένας ''Ronaldo'' στο ταξίδι μας!
Άφού ξεκουραστήκαμε και ''ηρέμησε'' λίγο η κοιλιά μου, ξεκινήσαμε για να περάσουμε τα πιο απόκοσμα σύνορα που είχαμε βρεθεί ποτέ!
Τα Yurt των χωρικών που ζουν εκεί
Ότι και να πω είναι λίγο γι αυτά που έβλεπαν τα ματτια μας...
''Έπιασα'' τον Κώστα ν απολαμβάνει το φαντασμαγορικό τοπίο και τον δρόμο να μας οδηγεί πάλι στα βουνά, πάνω απ τα 4000 μέτρα...
Ανεβαίνοντας το βουνό ο δρόμος γίνεται και πάλι χωμάτινος
Το τοπίο αλλάζει χρωματισμούς διαρκώς!
Επιτέλους φτάνουμε στα σύνορα απ την μεριά του Τατζικιστάν όπου συναντήσαμε άλλα 2 Gs (650 και 1200) ! Εκεί ήταν και το μοναδικό σημείο που έκανε λίγο κρύο λόγω του αρκετού αέρα (12 βαθμούς). Φανταστείτε στο Ak Baital στα 4655μ είχε 15! Ο καιρός μας έκανε το χατήρι διαρκώς! Πλέον ήμασταν και πάλι πάνω από τα 4000 μέτρα...
Πιάσαμε λίγο την κουβέντα με τους άλλους ''αλήτες'' μηχανόβιους
μέχρι να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι των χαρτιών μας. Πολλοί χαλαροί οι συνοριακοί φύλακες δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τις μηχανές και τα πράγματα μας, έτσι τελειώσαμε πολύ γρήγορα
Τελευταία επεξεργασία:
Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά, ήρθε η ώρα να περάσουμε απ την απόκοσμη no mans land μεταξύ Τατζικιστάν-Κιργιστάν και το Kyzylart Pass!
Το Kyzylart Pass είναι ένα διεθνές υψηλό ορεινό πέρασμα σε υψόμετρο 4,280 μ. που βρίσκεται στα σύνορα του Τατζικιστάν και της Κιργιζίας. Είναι ένας από τους υψηλότερους ορεινούς δρόμους της χώρας. Ο δρόμος πέρα από το πέρασμα, επίσης γνωστός ως Kyzyl Art, είναι κυρίως χαλίκι, χώμα και με αρκετά δύσκολα σημεία . Ο δρόμος πέρα από το πέρασμα,δημιουργήθηκε μεταξύ 1909 και 1933. Το πέρασμα βρίσκεται στα βουνά Pamir και συνδέει το Sary Tash (Κιργιζία) στο βορρά και το Markansu (Τατζικιστάν) στο νότο. Η διαδρομή στο πέρασμα είναι σχετικά απότομη και τραχιά. Το πέρασμα βρίσκεται στην περιοχή Trans-Alay Range
Πλησιάζοντας το θρυλικό μνημείο - πρόβατο του Μάρκο Πόλο!
Ο Μάρκο Πόλο (περ. 1254 - 8 Ιανουαρίου 1324) ήταν Βενετός έμπορος και εξερευνητής, τα ταξίδια του οποίου καταγράφηκαν στο βιβλίο Τα Ταξίδια του Μάρκο Πόλο, όπου περιγράφονται από τον ίδιο όλα όσα είδε και έζησε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Κεντρική Ασία και την Κίνα. Έμαθε για το εμπόριο κατά τη διάρκεια των ετών που ο πατέρας του, Νίκολο, και ο θείος του, Μαφέο, ταξίδευαν στην Ασία όπου και συνάντησαν τον Κουμπλάι Χαν. Το 1269 επέστρεψαν στη Βενετία και είδαν για πρώτη φορά τον Μάρκο.
Οι τρεις τους ξεκίνησαν για ένα επικό ταξίδι στην Ασία και επέστρεψαν μετά από 24 χρόνια οπότε και βρήκαν τη Βενετία να βρίσκεται σε πόλεμο με τη Γένοβα. Ο Μάρκο Πόλο φυλακίστηκε και υπαγόρευσε τις ιστορίες του στον συγκρατούμενό του. Αφέθηκε ελεύθερος το 1299 και έγινε ένας πλούσιος έμπορος, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Πέθανε το 1324 και θάφτηκε στο Σαν Λορέντζο.
Το πρωτοποριακό ταξίδι του ενέπνευσε τον Χριστόφορο Κολόμβο και πολλούς άλλους. Το όνομα του Μάρκο Πόλο δόθηκε, μεταξύ άλλων, στο αεροδρόμιο της Βενετίας, ενώ οι περιπέτειές του ενέπνευσαν βιβλία και κινηματογραφικές ταινίες. Επηρέασε επίσης την ευρωπαϊκή χαρτογραφία, οδηγώντας στη δημιουργία του Παγκόσμιου χάρτη του Φρα Μάουρο.
Το πρόβατο του Marco Polo (Ovis ammon polii) είναι υποείδος του προβάτου αργαλί, το οποίο ονομάστηκε από τον Marco Polo. Οικότοπος τους είναι οι ορεινές περιοχές της Κεντρικής Ασίας. Τα πρόβατα του Marco Polo διακρίνονται κυρίως από το μεγάλο τους μέγεθος και τα σπειροειδή κέρατα. Βρίσκονται υπό εξαφάνιση και έχουν καταβληθεί προσπάθειες για την προστασία του αριθμού τους και για την αποτροπή του εμπορικού κυνηγιού.
Το επιβλητικότερο και πιο διάσημο μνημείο ζώου που συναντήσαμε...
Σε υψόμετρο 4.280 μέτρων, η διέλευση των συνόρων Τατζικιστάν Kιργιστάν στο περίφημο πάρκο Kyzyl Art Pass, είναι μία από τις υψηλότερες και πιο εντυπωσιακές συνοριακές διαβάσεις στον κόσμο, καθώς περνάει κατά μήκος του M-41 Pamir Highway. H συγκεκριμένη ''no mans land'' είναι αρκετά χιλιόμετρα και πραγματικά σου προκαλεί δέος η διάσχιση της!
Συναντήσαμε άλλα 2 BMW Gs στην no mans land (800 και 1200 adv) Εγώ έχω και αποδείξεις γιατί μερικοί κάτι έλεγαν για τζαπάνια (προσωπικά εκτιμώ ότι τα 7 στα 10 μεγάλα μηχανάκια ήταν BMW Gs, μια Άφρικα 1000 είδα όλη κι όλη πράγμα που με παραξένεψε)
BMW to the End of the World
Kyzyl Art Pass
Προχωρώντας στην αρκετά μεγάλη no mans land (18 χλμ) συναντήσαμε και κάποια φυλάκια στα οποία δεν μας έδωσαν σημασία ούτε μας σταμάτησαν
Στο απόκοσμο τοπίο προστέθηκε και λίγο πρασινάκι...
Κάπου είχα διαβάσει ότι οι δρόμοι πλησιάζοντας τα σύνορα είναι οι καλύτεροι
ha:
Ντοκουμέντα συνέχεια λεμε!
Η ωραιότερη και μεγαλύτερη no mans land που είχαμε περάσει ever! :clap:
Είχα μείνει αποσβολωμένος να κοιτάω αυτό το πέρασμα συνόρων!
Το Kyzylart Pass είναι ένα διεθνές υψηλό ορεινό πέρασμα σε υψόμετρο 4,280 μ. που βρίσκεται στα σύνορα του Τατζικιστάν και της Κιργιζίας. Είναι ένας από τους υψηλότερους ορεινούς δρόμους της χώρας. Ο δρόμος πέρα από το πέρασμα, επίσης γνωστός ως Kyzyl Art, είναι κυρίως χαλίκι, χώμα και με αρκετά δύσκολα σημεία . Ο δρόμος πέρα από το πέρασμα,δημιουργήθηκε μεταξύ 1909 και 1933. Το πέρασμα βρίσκεται στα βουνά Pamir και συνδέει το Sary Tash (Κιργιζία) στο βορρά και το Markansu (Τατζικιστάν) στο νότο. Η διαδρομή στο πέρασμα είναι σχετικά απότομη και τραχιά. Το πέρασμα βρίσκεται στην περιοχή Trans-Alay Range
Πλησιάζοντας το θρυλικό μνημείο - πρόβατο του Μάρκο Πόλο!
Ο Μάρκο Πόλο (περ. 1254 - 8 Ιανουαρίου 1324) ήταν Βενετός έμπορος και εξερευνητής, τα ταξίδια του οποίου καταγράφηκαν στο βιβλίο Τα Ταξίδια του Μάρκο Πόλο, όπου περιγράφονται από τον ίδιο όλα όσα είδε και έζησε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Κεντρική Ασία και την Κίνα. Έμαθε για το εμπόριο κατά τη διάρκεια των ετών που ο πατέρας του, Νίκολο, και ο θείος του, Μαφέο, ταξίδευαν στην Ασία όπου και συνάντησαν τον Κουμπλάι Χαν. Το 1269 επέστρεψαν στη Βενετία και είδαν για πρώτη φορά τον Μάρκο.
Οι τρεις τους ξεκίνησαν για ένα επικό ταξίδι στην Ασία και επέστρεψαν μετά από 24 χρόνια οπότε και βρήκαν τη Βενετία να βρίσκεται σε πόλεμο με τη Γένοβα. Ο Μάρκο Πόλο φυλακίστηκε και υπαγόρευσε τις ιστορίες του στον συγκρατούμενό του. Αφέθηκε ελεύθερος το 1299 και έγινε ένας πλούσιος έμπορος, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Πέθανε το 1324 και θάφτηκε στο Σαν Λορέντζο.
Το πρωτοποριακό ταξίδι του ενέπνευσε τον Χριστόφορο Κολόμβο και πολλούς άλλους. Το όνομα του Μάρκο Πόλο δόθηκε, μεταξύ άλλων, στο αεροδρόμιο της Βενετίας, ενώ οι περιπέτειές του ενέπνευσαν βιβλία και κινηματογραφικές ταινίες. Επηρέασε επίσης την ευρωπαϊκή χαρτογραφία, οδηγώντας στη δημιουργία του Παγκόσμιου χάρτη του Φρα Μάουρο.
Το πρόβατο του Marco Polo (Ovis ammon polii) είναι υποείδος του προβάτου αργαλί, το οποίο ονομάστηκε από τον Marco Polo. Οικότοπος τους είναι οι ορεινές περιοχές της Κεντρικής Ασίας. Τα πρόβατα του Marco Polo διακρίνονται κυρίως από το μεγάλο τους μέγεθος και τα σπειροειδή κέρατα. Βρίσκονται υπό εξαφάνιση και έχουν καταβληθεί προσπάθειες για την προστασία του αριθμού τους και για την αποτροπή του εμπορικού κυνηγιού.
Το επιβλητικότερο και πιο διάσημο μνημείο ζώου που συναντήσαμε...
Σε υψόμετρο 4.280 μέτρων, η διέλευση των συνόρων Τατζικιστάν Kιργιστάν στο περίφημο πάρκο Kyzyl Art Pass, είναι μία από τις υψηλότερες και πιο εντυπωσιακές συνοριακές διαβάσεις στον κόσμο, καθώς περνάει κατά μήκος του M-41 Pamir Highway. H συγκεκριμένη ''no mans land'' είναι αρκετά χιλιόμετρα και πραγματικά σου προκαλεί δέος η διάσχιση της!
Συναντήσαμε άλλα 2 BMW Gs στην no mans land (800 και 1200 adv) Εγώ έχω και αποδείξεις γιατί μερικοί κάτι έλεγαν για τζαπάνια
(προσωπικά εκτιμώ ότι τα 7 στα 10 μεγάλα μηχανάκια ήταν BMW Gs, μια Άφρικα 1000 είδα όλη κι όλη πράγμα που με παραξένεψε) BMW to the End of the World
Kyzyl Art Pass
Προχωρώντας στην αρκετά μεγάλη no mans land (18 χλμ) συναντήσαμε και κάποια φυλάκια στα οποία δεν μας έδωσαν σημασία ούτε μας σταμάτησαν
Στο απόκοσμο τοπίο προστέθηκε και λίγο πρασινάκι...
Κάπου είχα διαβάσει ότι οι δρόμοι πλησιάζοντας τα σύνορα είναι οι καλύτεροι
ha:
Ντοκουμέντα συνέχεια λεμε!
Η ωραιότερη και μεγαλύτερη no mans land που είχαμε περάσει ever! :clap:
Είχα μείνει αποσβολωμένος να κοιτάω αυτό το πέρασμα συνόρων!
Τελευταία επεξεργασία:
Σιγά σιγά φτάσαμε και στην πλευρά του Κιργιστάν. Εκεί τελικά συναντήσαμε το αυτοκίνητο που δεν του είχαν βιδώσει καλά το μπουζί! Βγάλαμε την εργαλειοθήκη που κρατούσαμε και τους βοηθήσαμε...όντως το μπουζί ήταν στον αέρα και το αμάξι πήγαινε με 3 κυλίνδρους!:confused:
Οι συνοριακοί μας κράτησαν στην εξωτερική μπάρα για αρκετή ώρα και δεν μας άφησαν να πάμε στα κιόσκια, το εκμεταλλευτήκαμε κι εμείς και τελειώσαμε με την επισκευή. Τα παιδιά είχαν στην οροφή του αυτοκινήτου πιασμένο ένα κρανίο από τα πρόβατα με τα μεγάλα κέρατα (σαν αυτά που είχαμε συναντήσει κι εμείς κάποια στιγμή). Όταν το είδαν οι συνοριακοί του το κατάσχεσαν καθώς του είπαν οτι απαγορεύεται να πάρεις οτιδήποτε από την φύση εκεί. Οι συγκεκριμένοι είχαν και εκπαιδευμένο σκύλο (η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά βλέπαμε). Γενικά ήταν πιο τυπικοί, σοβαροί και μας έλεγξαν και τα πράγματα.
Στα σύνορα στο κιόσκι συναντήσαμε και το πρώτο GS LC του ταξιδιού (στα βουνά, γιατί αργότερα είδα κι άλλα στην Ρωσία).
Ο συγκεκριμένος συνοριακός σταθμός ήταν αρκετά μεγαλούτσικος για την περιοχή, αφού όταν μπήκαμε στα γραφεία μας έβαλαν να βγάλουμε τις μποτες μας για να περάσουμε μέσα! Κάτσαμε ένας ένας στο γραφείο του αξιωματικού και συμπληρώσαμε διάφορα έντυπα τα οποία πέρασε και στον υπολογιστή. Στη συνέχεια πληρώσαμε το πράσινο τέλος (περίπου 7 δολάρια) και μπήκαμε επιτέλους στο Κιργιστάν ! :clap:
Το τοπίο αμέσως άλλαξε και έγινε αρκετά πράσινο, με πελώριες εκτάσεις από λιβάδια!
Hi five με σπαθιά?? μπα σαν μαγκούρα ήταν ha:
Κιργιστάν, η χώρα των πολλών άγριων ελεύθερων αλόγων
Το Κιργιστάν κατά την είσοδο, μας μάγεψε με την ομορφιά του!
Lenin Peak ή η κορυφή Ibn Sina (Avicenna) ανέρχεται σε 7.134 μέτρα στο Gorno-Badakhshan (GBAO) στα σύνορα του Τατζικιστάν και της Κιργιζίας και είναι το δεύτερο υψηλότερο σημείο των δύο χωρών. Θεωρείται μία από τις πιο απότομες και τραχιές κορυφές των 7000 μέτρων στον κόσμο για να αναρριχηθεί κάποιος και έχει μακράν τις υψηλότερες ανυψώσεις οποιουδήποτε κορυφής ύψους άνω των 7000 μ. πάνω στη Γη.
Το Λένιν Σίτι είναι το ψηλότερο βουνό στην περιοχή Trans-Alay της Κεντρικής Ασίας και στα βουνά Pamir στο Τατζικιστάν, το ξεπερνάει μόνο το Ismoil Somoni Peak (7.495 μ.). Θεωρήθηκε ότι ήταν το υψηλότερο σημείο στα Pamir στο Τατζικιστάν μέχρι το 1933, όταν ο Ismoil Somoni Peak (γνωστός ως Peak Stalin εκείνη τη στιγμή) αναρριχήθηκε και βρέθηκε να είναι πάνω από 300 μέτρα υψηλότερα. Δύο βουνά στο Pamir, στην Κίνα, το Kongur Tagh (7.649 μ.) Και το Muztagh Ata (7.546 μ.), είναι τα υψηλότερα από τις κορυφές του Τατζίκ.
Το καλύτερο ''κάδρο'' του ταξιδιού! (Τυχερέ Κώστα!)
Και μια μοναδική φώτο απ τον Κώστα!
Με τα πολλά φτάσαμε στο Sary-Tash όπου και θα διανυκτερεύαμε
Το Sary-Tash είναι ένα χωριό και μεγάλο σταυροδρόμια στην κοιλάδα Alay της περιφέρειας Osh της Κιργιζίας. Ο πληθυσμός του ήταν 1.427 το 2009. Οι κοντινές πόλεις και χωριά στα βόρεια περιλαμβάνουν το Ak-Bosogo (8 χλμ) και το Chagyr (15 χλμ). Αυτό το απομακρυσμένο χωριό έχει μόνο μερικά καταστήματα-καφετέριες, ένα βενζινάδικο και μερικούς ξενώνες , είναι ένας σημαντικός οδικός κόμβος που συνδέει την Κίνα, το Κιργιζιστάν και το Τατζικιστάν.
Το όνομά του χωριού σημαίνει "κίτρινη πέτρα".Στα βόρεια, ο M41 περνάει απ το Pass Taldyk στο Gulcha και την Osh στην κοιλάδα της Ferghana. Στα νότια, μετά την έξοδο από την κοιλάδα του Alay, ο M41 ανεβαίνει στο 4280 μ. .50 μίλια ανατολικά στον A371 είναι το πέρασμα του Irkeshtam στο Kashgar, επαρχία Xinjiang της Κίνας. Στα δυτικά, ο A372 οδηγεί στην κοιλάδα του Alay.
Συναντήσαμε 2 R 80G/S...ο γενάρχης της σειράς...
Με άξονα χωρίς paralever που πλέει στο λάδι, θηριώδες ταμπούρο πίσω διπλού εμβόλου,
ανάρτηση με 24εκ clearance, μονό δίσκο μπροστά, και fairing-ντεπόζιτο touratech 35lt.
Επίσης το καναρινί είναι πιο νέο από το κίτρινο (μαύρα τετράγωνα καπάκια κεφαλών).
Δεν ήταν δύσκολο που θα επιλέξουμε να κοιμηθούμε! Ενώ είχε κρεβάτια μέσα στον ξενώνα, επιλέξαμε να κοιμηθούμε στο εξωτερικό yurt μόνοι μας! :clap:
H Θέα απ τον ξενώνα προς τα χιονισμένα βουνά ήταν καταπληκτική!
Ο Ξενώνας που διανυκτερεύσαμε ήταν ο καλύτερος σε όλο το ταξίδι! Πεντακάθαρος,ν ενώ και η γυναίκα που το είχε ήταν απλά απίστευτη! Hostel Muras, Sary Tash, Κιργιστάν (15 δολάρια με πρωινό και βραδινό) Ήταν γεμάτος ταξιδιώτες και κάποια στιγμή όταν βράδιασε, ήρθε ένα ζευγάρι, τότε τους έδωσε το δωμάτιο της κι αυτή κοιμήθηκε στην τραπεζαρία! Αφού κάτσαμε τα είπαμε με τους 2 Γερμανους με τα R80 οι οποίοι ήταν και οι δύο συνταξιούχοι πλέον.
Κάποια στιγμή ένιωσα τα μάτια μου να με καίνε, ωχ λέω ένδειξη πυρετού είναι αυτή! Μου φέρνει ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο μια άλλη συνταξιδιώτισσα το οποίο βάζοντάς το δείχνει 38.8! Ώπα λέω την κάτσαμε! Μιλάω με τον καλό μου φίλο Παύλο Paulos.gs που ήταν φαρμακοποιός ο οποίος με καθησύχασε λέγοντας μου ότι είναι πτώση του ανοσοποιητικου . Απ την όλη ταλαιπωρία που είχαμε τραβήξει όλες αυτές τις μέρες, τα τόσα χιλιόμετρα αλλά και απ τις κοιλιακές διαταραχές που είχα από χτες συνέβει αυτό! Μου λέει ''κουμπωσε'' ένα δυνατό παυσίπονο και αύριο θα είσαι περδίκι! Όντως αυτό κι έγινε! Μας έβαλε η οικοδέσποινα στο yurt ένα καλοριφεράκι λαδιού, αλλά και ένα θερμαινόμενο υπόστρωμα στο κρεβάτι μου! Κι όλα αυτά χωρίς να τα ζητήσω!
Πραγματικά η φιλοξενία των ανθρώπων αυτών δεν υπάρχει! Χωρίς κανένα όφελος σου δίνουν και την ψυχή τους...ένοιωθα τόσο ευγνώμων γι αυτό. :icon_redface:
Μ αυτά και μ αυτά, σιγά σιγά η ώρα πέρασε κι αποσυρθήκαμε στο ζεστό μας yurt. Η κοιλιά μου ευτυχώς ήταν ήδη αρκετά καλύτερα από χτες. Το βράδυ ο πυρετός έπεσε αμέσως με το postan που πήρα κι έτσι κοιμήθηκα σαν πουλάκι...
ΤΕΛΟΣ 18ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Οι συνοριακοί μας κράτησαν στην εξωτερική μπάρα για αρκετή ώρα και δεν μας άφησαν να πάμε στα κιόσκια, το εκμεταλλευτήκαμε κι εμείς και τελειώσαμε με την επισκευή
. Τα παιδιά είχαν στην οροφή του αυτοκινήτου πιασμένο ένα κρανίο από τα πρόβατα με τα μεγάλα κέρατα (σαν αυτά που είχαμε συναντήσει κι εμείς κάποια στιγμή). Όταν το είδαν οι συνοριακοί του το κατάσχεσαν καθώς του είπαν οτι απαγορεύεται να πάρεις οτιδήποτε από την φύση εκεί. Οι συγκεκριμένοι είχαν και εκπαιδευμένο σκύλο (η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά βλέπαμε). Γενικά ήταν πιο τυπικοί, σοβαροί και μας έλεγξαν και τα πράγματα.Στα σύνορα στο κιόσκι συναντήσαμε και το πρώτο GS LC του ταξιδιού (στα βουνά, γιατί αργότερα είδα κι άλλα στην Ρωσία).
Ο συγκεκριμένος συνοριακός σταθμός ήταν αρκετά μεγαλούτσικος για την περιοχή, αφού όταν μπήκαμε στα γραφεία μας έβαλαν να βγάλουμε τις μποτες μας για να περάσουμε μέσα! Κάτσαμε ένας ένας στο γραφείο του αξιωματικού και συμπληρώσαμε διάφορα έντυπα τα οποία πέρασε και στον υπολογιστή. Στη συνέχεια πληρώσαμε το πράσινο τέλος (περίπου 7 δολάρια) και μπήκαμε επιτέλους στο Κιργιστάν ! :clap:
Το τοπίο αμέσως άλλαξε και έγινε αρκετά πράσινο, με πελώριες εκτάσεις από λιβάδια!
Hi five με σπαθιά??
μπα σαν μαγκούρα ήταν ha:
Κιργιστάν, η χώρα των πολλών άγριων ελεύθερων αλόγων
Το Κιργιστάν κατά την είσοδο, μας μάγεψε με την ομορφιά του!
Lenin Peak ή η κορυφή Ibn Sina (Avicenna) ανέρχεται σε 7.134 μέτρα στο Gorno-Badakhshan (GBAO) στα σύνορα του Τατζικιστάν και της Κιργιζίας και είναι το δεύτερο υψηλότερο σημείο των δύο χωρών. Θεωρείται μία από τις πιο απότομες και τραχιές κορυφές των 7000 μέτρων στον κόσμο για να αναρριχηθεί κάποιος και έχει μακράν τις υψηλότερες ανυψώσεις οποιουδήποτε κορυφής ύψους άνω των 7000 μ. πάνω στη Γη.
Το Λένιν Σίτι είναι το ψηλότερο βουνό στην περιοχή Trans-Alay της Κεντρικής Ασίας και στα βουνά Pamir στο Τατζικιστάν, το ξεπερνάει μόνο το Ismoil Somoni Peak (7.495 μ.). Θεωρήθηκε ότι ήταν το υψηλότερο σημείο στα Pamir στο Τατζικιστάν μέχρι το 1933, όταν ο Ismoil Somoni Peak (γνωστός ως Peak Stalin εκείνη τη στιγμή) αναρριχήθηκε και βρέθηκε να είναι πάνω από 300 μέτρα υψηλότερα. Δύο βουνά στο Pamir, στην Κίνα, το Kongur Tagh (7.649 μ.) Και το Muztagh Ata (7.546 μ.), είναι τα υψηλότερα από τις κορυφές του Τατζίκ.
Το καλύτερο ''κάδρο'' του ταξιδιού! (Τυχερέ Κώστα!
)
Και μια μοναδική φώτο απ τον Κώστα!
Με τα πολλά φτάσαμε στο Sary-Tash όπου και θα διανυκτερεύαμε
Το Sary-Tash είναι ένα χωριό και μεγάλο σταυροδρόμια στην κοιλάδα Alay της περιφέρειας Osh της Κιργιζίας. Ο πληθυσμός του ήταν 1.427 το 2009. Οι κοντινές πόλεις και χωριά στα βόρεια περιλαμβάνουν το Ak-Bosogo (8 χλμ) και το Chagyr (15 χλμ). Αυτό το απομακρυσμένο χωριό έχει μόνο μερικά καταστήματα-καφετέριες, ένα βενζινάδικο και μερικούς ξενώνες , είναι ένας σημαντικός οδικός κόμβος που συνδέει την Κίνα, το Κιργιζιστάν και το Τατζικιστάν.
Το όνομά του χωριού σημαίνει "κίτρινη πέτρα".Στα βόρεια, ο M41 περνάει απ το Pass Taldyk στο Gulcha και την Osh στην κοιλάδα της Ferghana. Στα νότια, μετά την έξοδο από την κοιλάδα του Alay, ο M41 ανεβαίνει στο 4280 μ. .50 μίλια ανατολικά στον A371 είναι το πέρασμα του Irkeshtam στο Kashgar, επαρχία Xinjiang της Κίνας. Στα δυτικά, ο A372 οδηγεί στην κοιλάδα του Alay.
Συναντήσαμε 2 R 80G/S...ο γενάρχης της σειράς...
Με άξονα χωρίς paralever που πλέει στο λάδι, θηριώδες ταμπούρο πίσω διπλού εμβόλου,
ανάρτηση με 24εκ clearance, μονό δίσκο μπροστά, και fairing-ντεπόζιτο touratech 35lt.
Επίσης το καναρινί είναι πιο νέο από το κίτρινο (μαύρα τετράγωνα καπάκια κεφαλών).
Δεν ήταν δύσκολο που θα επιλέξουμε να κοιμηθούμε! Ενώ είχε κρεβάτια μέσα στον ξενώνα, επιλέξαμε να κοιμηθούμε στο εξωτερικό yurt μόνοι μας! :clap:
H Θέα απ τον ξενώνα προς τα χιονισμένα βουνά ήταν καταπληκτική!
Ο Ξενώνας που διανυκτερεύσαμε ήταν ο καλύτερος σε όλο το ταξίδι! Πεντακάθαρος,ν ενώ και η γυναίκα που το είχε ήταν απλά απίστευτη! Hostel Muras, Sary Tash, Κιργιστάν (15 δολάρια με πρωινό και βραδινό) Ήταν γεμάτος ταξιδιώτες και κάποια στιγμή όταν βράδιασε, ήρθε ένα ζευγάρι, τότε τους έδωσε το δωμάτιο της κι αυτή κοιμήθηκε στην τραπεζαρία! Αφού κάτσαμε τα είπαμε με τους 2 Γερμανους με τα R80 οι οποίοι ήταν και οι δύο συνταξιούχοι πλέον.
Κάποια στιγμή ένιωσα τα μάτια μου να με καίνε, ωχ λέω ένδειξη πυρετού είναι αυτή! Μου φέρνει ένα ηλεκτρονικό θερμόμετρο μια άλλη συνταξιδιώτισσα το οποίο βάζοντάς το δείχνει 38.8! Ώπα λέω την κάτσαμε! Μιλάω με τον καλό μου φίλο Παύλο Paulos.gs που ήταν φαρμακοποιός ο οποίος με καθησύχασε λέγοντας μου ότι είναι πτώση του ανοσοποιητικου . Απ την όλη ταλαιπωρία που είχαμε τραβήξει όλες αυτές τις μέρες, τα τόσα χιλιόμετρα αλλά και απ τις κοιλιακές διαταραχές που είχα από χτες συνέβει αυτό! Μου λέει ''κουμπωσε'' ένα δυνατό παυσίπονο και αύριο θα είσαι περδίκι! Όντως αυτό κι έγινε! Μας έβαλε η οικοδέσποινα στο yurt ένα καλοριφεράκι λαδιού, αλλά και ένα θερμαινόμενο υπόστρωμα στο κρεβάτι μου! Κι όλα αυτά χωρίς να τα ζητήσω!
Πραγματικά η φιλοξενία των ανθρώπων αυτών δεν υπάρχει! Χωρίς κανένα όφελος σου δίνουν και την ψυχή τους...ένοιωθα τόσο ευγνώμων γι αυτό. :icon_redface:
Μ αυτά και μ αυτά, σιγά σιγά η ώρα πέρασε κι αποσυρθήκαμε στο ζεστό μας yurt. Η κοιλιά μου ευτυχώς ήταν ήδη αρκετά καλύτερα από χτες. Το βράδυ ο πυρετός έπεσε αμέσως με το postan που πήρα κι έτσι κοιμήθηκα σαν πουλάκι...
ΤΕΛΟΣ 18ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Τελευταία επεξεργασία:
ΗΜΕΡΑ 19η, 21 Αυγούστου 2018
Sary Tash - Kazarman
Χλμ ημέρας 420
Η σημερινή μέρα ήταν αρκετά απαιτητική σε χρόνο, με αρκετά χλμ χώματος (μετά την Jalal Abad) και ανάβαση πάλι στα βουνά! Θα πηγαίναμε προς την λίμνη Song Kul, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση στο Kazarman για να μοιραστούν κάπως τα χλμ (τα λιγότερα τα αφήσαμε για την επόμενη μέρα ώστε να έχουμε περισσότερο χρόνο στην καταπληκτική Song kul)
Εδώ η αφεντομουτσουνάρα μου μέσα στην γιούρτα με το καλοριφεράκι αγκαλιά, πασάς! Καταπληκτικός ο ύπνος και οι συνθήκες μέσα στην πανέμορφη γιούρτα! Τελικά όλα πήγαν καλά, ξύπνησα χωρίς πυρετό και με σούπερ διάθεση αφού μου είχαν περάσει και οι στομαχικές διαταραχές που είχα τις τελευταίες 2 μέρες (από τις πηγές bibi fatima)
Οπότε όλα σούπερ από δω και πέρα :clap:
Καταπληκτικός ο καιρός ΚΑΙ σήμερα, στο κομμάτι αυτό ήμασταν πολύ τυχεροί σε όλο το ταξίδι, καθώς δεν συναντήσαμε πουθενά κακό καιρό βροχή και λάσπη στα βουνά, πράγμα που θα μας δυσκόλευε αρκετά τα ήδη απαιτητικά χωμάτινα χιλιόμετρα
Προσοχή, ''τοποθέτηση προϊόντος''ha:
Στις απέναντι χιονισμένες κορυφές αντανακλούσε ο πρωινός ήλιος χαρίζοντας μοναδικά κάδρα
Φάγαμε το εξαιρετικό μας πρωινό και χαιρετίσαμε τους καινούργιους μας φίλους! (οι περισσότεροι είχαν φύγει από πολύ πρωί). Με το κόκκινο φαίνεται η χαμογελαστή οικοδέσποινα! Πέρσι που είχε μείνει ο Αντώνης @moby_gr εκεί μας είπε ότι δεν υπήρχε το yurt, οπότε ήμασταν τυχεροί που το απολαύσαμε! Πραγματικά ο καλύτερος ξενώνας σε όλο το ταξίδι, με απίστευτη υγιεινή - καθαριότητα και καταπληκτικό φαγητό, όποιος βρεθεί εκεί να τον προτιμήσει, MURAS Hostel Guest house!
Φτιάξαμε σιγά σιγά τα πράγματα μας, φορτώσαμε τα μωρά και ξεκινήσαμε! Στο κέντρο του χωριού σταματάμε σε ένα μίνι μάρκετ να πάρουμε κάρτες ίντερνετ για το κινητό, 1,5 δολάριo για 4GB 4G!
Φουλάρουμε βενζίνη απέναντι σε κανονικό μεγάλο βενζινάδικο! :xalara:
Ξεκινάμε σιγά σιγά και περνάμε απ το Taldyk Pass το οποίο βρίσκεται στον δρόμο από το Osh προς το Khorugh (ανατολικό Τατζικιστάν) και χτίστηκε το 1930-1932. Στην κορυφή υπάρχει μνημείο στη μνήμη του κατασκευαστή Yuri M.Grushko
Το μνημείο το έφαγε η ταμπέλα
Μετά την κορυφή συνεχίζουμε για να το κατέβουμε απ την αντίθετη πλευρά
To καταπληκτικό στριφτερό πάσο (καλύτερα να το ανεβαίναμε βέβαια)
Περνώντας από χωριά
Συναντάμε υπέροχα λιβάδια με yurt
Η ζωή στο Κιργιστάν για τους ντόπιους
Σπιτάκια σαν καντίνες, γιούρτες και περιφραγμένα ζώα
Συνεχίζοντας την οδήγηση σε καλή άσφαλτο με πανέμορφα τοπία
Εντύπωση μας έκαναν τα πολλά άλογα στο Κιργιστάν, βέβαια η χώρα είναι φημισμένη γι' αυτά, προσωπικά τα θεωρώ απ τα ομορφότερα ζώα!
Sary Tash - Kazarman
Χλμ ημέρας 420
Η σημερινή μέρα ήταν αρκετά απαιτητική σε χρόνο, με αρκετά χλμ χώματος (μετά την Jalal Abad) και ανάβαση πάλι στα βουνά! Θα πηγαίναμε προς την λίμνη Song Kul, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση στο Kazarman για να μοιραστούν κάπως τα χλμ (τα λιγότερα τα αφήσαμε για την επόμενη μέρα ώστε να έχουμε περισσότερο χρόνο στην καταπληκτική Song kul)
Εδώ η αφεντομουτσουνάρα μου μέσα στην γιούρτα με το καλοριφεράκι αγκαλιά, πασάς! Καταπληκτικός ο ύπνος και οι συνθήκες μέσα στην πανέμορφη γιούρτα! Τελικά όλα πήγαν καλά, ξύπνησα χωρίς πυρετό και με σούπερ διάθεση αφού μου είχαν περάσει και οι στομαχικές διαταραχές που είχα τις τελευταίες 2 μέρες (από τις πηγές bibi fatima)
Οπότε όλα σούπερ από δω και πέρα :clap:
Καταπληκτικός ο καιρός ΚΑΙ σήμερα, στο κομμάτι αυτό ήμασταν πολύ τυχεροί σε όλο το ταξίδι, καθώς δεν συναντήσαμε πουθενά κακό καιρό βροχή και λάσπη στα βουνά, πράγμα που θα μας δυσκόλευε αρκετά τα ήδη απαιτητικά χωμάτινα χιλιόμετρα
Προσοχή, ''τοποθέτηση προϊόντος''
ha:
Στις απέναντι χιονισμένες κορυφές αντανακλούσε ο πρωινός ήλιος χαρίζοντας μοναδικά κάδρα
Φάγαμε το εξαιρετικό μας πρωινό και χαιρετίσαμε τους καινούργιους μας φίλους! (οι περισσότεροι είχαν φύγει από πολύ πρωί). Με το κόκκινο φαίνεται η χαμογελαστή οικοδέσποινα! Πέρσι που είχε μείνει ο Αντώνης @moby_gr εκεί μας είπε ότι δεν υπήρχε το yurt, οπότε ήμασταν τυχεροί που το απολαύσαμε! Πραγματικά ο καλύτερος ξενώνας σε όλο το ταξίδι, με απίστευτη υγιεινή - καθαριότητα και καταπληκτικό φαγητό, όποιος βρεθεί εκεί να τον προτιμήσει, MURAS Hostel Guest house!
Φτιάξαμε σιγά σιγά τα πράγματα μας, φορτώσαμε τα μωρά και ξεκινήσαμε! Στο κέντρο του χωριού σταματάμε σε ένα μίνι μάρκετ να πάρουμε κάρτες ίντερνετ για το κινητό, 1,5 δολάριo για 4GB 4G!
Φουλάρουμε βενζίνη απέναντι σε κανονικό μεγάλο βενζινάδικο! :xalara:
Ξεκινάμε σιγά σιγά και περνάμε απ το Taldyk Pass το οποίο βρίσκεται στον δρόμο από το Osh προς το Khorugh (ανατολικό Τατζικιστάν) και χτίστηκε το 1930-1932. Στην κορυφή υπάρχει μνημείο στη μνήμη του κατασκευαστή Yuri M.Grushko
Το μνημείο το έφαγε η ταμπέλα
Μετά την κορυφή συνεχίζουμε για να το κατέβουμε απ την αντίθετη πλευρά
To καταπληκτικό στριφτερό πάσο (καλύτερα να το ανεβαίναμε βέβαια
)
Περνώντας από χωριά
Συναντάμε υπέροχα λιβάδια με yurt
Η ζωή στο Κιργιστάν για τους ντόπιους
Σπιτάκια σαν καντίνες, γιούρτες και περιφραγμένα ζώα
Συνεχίζοντας την οδήγηση σε καλή άσφαλτο με πανέμορφα τοπία
Εντύπωση μας έκαναν τα πολλά άλογα στο Κιργιστάν, βέβαια η χώρα είναι φημισμένη γι' αυτά, προσωπικά τα θεωρώ απ τα ομορφότερα ζώα!
Τελευταία επεξεργασία:
Συνεχίζουμε προς την Ως ανεβαίνοντας άλλο ένα πάσο, ο δρόμος πολύ καλός, αστυνομία ευτυχώς πουθενά! Συνήθως στο Κιργιστάν στα καλά ασφάλτινα κομμάτια κοντά στις 3 μεγάλες πόλεις (Osh, Jalal Abad, Bishkek) υπάρχει αστυνομία όπου μερικές φορές μπορεί να σου ζητήσει ''λαδωματάκι'' λέγοντας οτι πχ έκανες μια παράβαση (αν θέλουν να σε γράψουν θα βρουν κάτι), εμάς ευτυχώς δεν μας έτυχε κάτι τέτοιο!
Συναντήσαμε αρκετά μικρά ''μαγαζάκια'' στο δρόμο που πουλούσαν διάφορα τοπικά προϊόντα, από τσάι μέχρι φρούτα κλπ
Σταματήσαμε στην κορυφή του πάσου για...φώτο, τι άλλο
Περνώντας έξω απ την Ως με αρκετή κίνηση στα μαγαζιά και διάφορους μικροπωλητές στους δρόμους
Στη συνέχεια περάσαμε μέσα απ την Jalal-Abad, μας φαινόταν περίεργο που βλέπαμε τόσα αυτοκίνητα! Είχαμε ξεσυνηθίσει τις προηγούμενες μέρες απ την Dushanbe και μετά όπου βλέπαμε πολύ λίγα
Σταματήσαμε για ξεκούραση αλλά και να τσιμπήσουμε κάτι. Επίσης έπρεπε να γεμίσουμε πάλι βενζίνη διότι το επόμενο πρατήριο ήταν στο Kazarman. Μετά για 1μιση μέρα δεν θα υπήρχε άλλο μέχρι να κατέβουμε απ τα βουνά προς την πρωτεύουσα Μπισκεκ.
Το αγόρι ήθελε να ανταλλάξουμε το καπέλο με το κράνος μου, αλλά του είπα ότι το καπέλο του δεν έχει 5 αστέρια στα crash test ha:
Μικρά παιδιά ελεύθερα στους δρόμους της πόλης χωρίς κανένα φόβο! Στην εκσυγχρονισμένη όμως Ευρώπη δεν υπάρχει περίπτωση να το δεις αυτό...όσο πάει η ελευθερία καταργείται και παίρνει την θέση της ο φόβος και η εγκληματικότητα...
Backround η ''τοπική'' παρέα με τα καπέλα
Μετά την Jalal-Abat μπαίνουμε χώμα ανεβαίνοντας πάλι σε υψόμετρo 3000 μέτρων στο ορεινό πάσο Pereval Kaldama
Μαυροκόρακες!
Αρχίζει το καταπληκτικό χωμάτινο πάσο
Μια στάση για φώτο για να θαυμάσω την θέα αλλά και τον Κώστα που ερχόταν πιο πίσω
Εδώ ο Κώστας από ψηλά!
Και τσουπ σιγά σιγά έφτασε...
Συναντήσαμε αρκετά μικρά ''μαγαζάκια'' στο δρόμο που πουλούσαν διάφορα τοπικά προϊόντα, από τσάι μέχρι φρούτα κλπ
Σταματήσαμε στην κορυφή του πάσου για...φώτο, τι άλλο
Περνώντας έξω απ την Ως με αρκετή κίνηση στα μαγαζιά και διάφορους μικροπωλητές στους δρόμους
Στη συνέχεια περάσαμε μέσα απ την Jalal-Abad, μας φαινόταν περίεργο που βλέπαμε τόσα αυτοκίνητα! Είχαμε ξεσυνηθίσει τις προηγούμενες μέρες απ την Dushanbe και μετά όπου βλέπαμε πολύ λίγα
Σταματήσαμε για ξεκούραση αλλά και να τσιμπήσουμε κάτι. Επίσης έπρεπε να γεμίσουμε πάλι βενζίνη διότι το επόμενο πρατήριο ήταν στο Kazarman. Μετά για 1μιση μέρα δεν θα υπήρχε άλλο μέχρι να κατέβουμε απ τα βουνά προς την πρωτεύουσα Μπισκεκ.
Το αγόρι ήθελε να ανταλλάξουμε το καπέλο με το κράνος μου, αλλά του είπα ότι το καπέλο του δεν έχει 5 αστέρια στα crash test
ha:
Μικρά παιδιά ελεύθερα στους δρόμους της πόλης χωρίς κανένα φόβο! Στην εκσυγχρονισμένη όμως Ευρώπη δεν υπάρχει περίπτωση να το δεις αυτό...όσο πάει η ελευθερία καταργείται και παίρνει την θέση της ο φόβος και η εγκληματικότητα...
Backround η ''τοπική'' παρέα με τα καπέλα
Μετά την Jalal-Abat μπαίνουμε χώμα ανεβαίνοντας πάλι σε υψόμετρo 3000 μέτρων στο ορεινό πάσο Pereval Kaldama
Μαυροκόρακες!
Αρχίζει το καταπληκτικό χωμάτινο πάσο
Μια στάση για φώτο για να θαυμάσω την θέα αλλά και τον Κώστα που ερχόταν πιο πίσω
Εδώ ο Κώστας από ψηλά!
Και τσουπ σιγά σιγά έφτασε...
Τελευταία επεξεργασία:
Ανεβαίνοντας προς την κορυφή σε κάποια στιγμή πετυχαίνουμε ντόπιους νομάδες χωρικούς. Με το που άκουσαν τις μηχανές άρχισαν ν ανεβαίνουν απ τις γιούρτες και τα τσαντίρια που είχαν στήσει. Μας είπαν να κατέβουμε να μας φιλοξενήσουν στα σπίτια τους! Τους ευχαριστήσαμε και τους είπαμε πως είχαμε δρόμο προς το Καζαρμαν και την λίμνη Song Kul!
Για άλλη μια φορά γούρλωσαν τα μάτια όταν έμαθαν από που είχαμε έρθει!
Φυσικά ήρθαν και τα πιτσιρίκια τους για τις κλασικές φώτο με την μηχανή!
Ο χαμογελαστός μπομπιρας με το αυτοσχέδιο ''όπλο''
Και το φοβισμένο μικράκι!
Έτοιμος ο μικρός για νέες περιπέτειες! Ready, Set, Go...!
Όπως τον έβαλε πάνω στο σάκο έκατσε, δεν κούνησε εκατοστό.
Ξεκινάμε για την κορυφή
μια στάση να θαυμάσουμε την θεάρα και τον δρόμο που αγκαλιάζει το βουνό, επιβάλεται!
Only love! :icon_redface: :shock:
Για άλλη μια μέρα είχαμε ''χαθεί'' στα απίστευτα τοπία που βλέπαμε...
Η θέα παρόλη την ''θολούρα'' που είχε, κόβει την ανάσα!
Φτάσαμε επιτέλους στην κορυφή
Μικρή στάση κι εδώ για μερικές φώτο!
Πάμε να κατέβουμε απ την άλλη πλευρά!
Η θέα κι από κει μοναδική...
Για άλλη μια φορά γούρλωσαν τα μάτια όταν έμαθαν από που είχαμε έρθει!
Φυσικά ήρθαν και τα πιτσιρίκια τους για τις κλασικές φώτο με την μηχανή!
Ο χαμογελαστός μπομπιρας με το αυτοσχέδιο ''όπλο''
Και το φοβισμένο μικράκι!
Έτοιμος ο μικρός για νέες περιπέτειες! Ready, Set, Go...!
Όπως τον έβαλε πάνω στο σάκο έκατσε, δεν κούνησε εκατοστό
.
Ξεκινάμε για την κορυφή
μια στάση να θαυμάσουμε την θεάρα και τον δρόμο που αγκαλιάζει το βουνό, επιβάλεται!
Only love! :icon_redface: :shock:
Για άλλη μια μέρα είχαμε ''χαθεί'' στα απίστευτα τοπία που βλέπαμε...
Η θέα παρόλη την ''θολούρα'' που είχε, κόβει την ανάσα!
Φτάσαμε επιτέλους στην κορυφή
Μικρή στάση κι εδώ για μερικές φώτο!
Πάμε να κατέβουμε απ την άλλη πλευρά!
Η θέα κι από κει μοναδική...
Τελευταία επεξεργασία:
Κατεβαίνοντας προς Kazarman
Φανταστική η θέα για άλλη μια φορά
Μικρές στάσεις για φώτο
Εδώ κάποιο μνημείο σε ένα λόφο
Μετά από κάποια χιλιόμετρα φτάσαμε Kazarman και είχαμε άσφαλτο λίγο πριν μπούμε στο
χωριό
Το Kazarman είναι το χωριό και η πρωτεύουσα της περιοχής Toguz-Toro, της περιφέρειας Jalal-Abad, του Κιργιζιστάν στον ποταμό Naryn. Ο πληθυσμός του ήταν 9.486 το 2009. Μια πηγή λέει ότι "αυτός ο κακός οικισμός στην βόρεια περιφέρεια Jalal-Abad έχει κάτι από την απίστευτη φήμη μιας σκληρής πόλης εξόρυξης που βρίσκεται στην τύχη της". Το ορυχείο χρυσού Makmal δεν παρέχει πλέον δουλειά στους ντόπιους. Η πόλη αποκόπτεται σε μεγάλο βαθμό το χειμώνα, όταν οι δρόμοι κλείνουν με χιόνι. Υπάρχει ένα μικρό αεροδρόμιο Kazarman Airport, το οποίο άρχισε να λειτουργεί στη δεκαετία του 1940 ώστε να εξυπηρετεί το ορυχείο χρυσού. Ο σημερινός διάδρομος και τερματικός σταθμός χτίστηκε το 1985. Πρόκειται για περιφερειακό αεροδρόμιο κατηγορίας 3C. Ο διάδρομος έχει όριο βάρους 22 τόνων και δεν διαθέτει αυτόματες εγκαταστάσεις για προσγείωση ενώ λειτουργεί μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το αεροδρόμιο Kazarman δεν διαθέτει τελωνειακούς και συνοριακούς ελέγχους και εξυπηρετεί μόνο πτήσεις εντός του Κιργιζιστάν. Έως το 2000, ο αερολιμένας είχε συνδέσεις όλο το χρόνο με τους Jalal-Abad, Naryn, Bishkek και Osh. Οι πτήσεις προς Jalal-Abad, Osh και Bishkek επαναλειτούργησαν στις 24 Απριλίου 2013.
Μπαίνοντας στο χωριό, μέσω του garmin έψαξα για κάποιο κατάλυμα. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο όπου μόλις μας είδε να ψαχνόμαστε μας ρώτησε αν ψάχνουμε κάτι. Αφού του αναφέραμε οτι ψάχναμε κάποιο ξενώνα μας είπε ότι έχει ένα guesthouse (ήταν τελικά ένα απ τα 3 που μου έβγαζε το garmin)
Ακολουθάμε λοιπόν το αμάξι για τον ξενώνα, κοιτώντας παράλληλα το χάρτη στο GPS
Ανοίγοντας την εξωτερική πόρτα είδαμε άλλο ένα τζιπ ταξιδιωτών να βρίσκεται εκεί, έτσι κι εμείς παρκάραμε τα μηχανάκια στην εσωτερική αυλή. Εκεί γνωρίσαμε το νεαρό ζευγάρι Ολλανδών το οποίο είχαν νοικιάσει το παλιό τζιπ απ το Μπισκέκ και τριγυρνούσαν τα βουνά του Κιργισταν. Όντας αρκετά παλιό είχε κάποια θεματάκια απ οτι μου πε ο νεαρός Ολλανδός, αλλά πίστευε οτι τελικά θα την ''βγάλει'' ,απ ότι μας είπαν το είχαν νοικιάσει περίπου 45 δολάρια την μέρα.
Μαστορέψαμε λίγο το Τενερε του Κώστα διότι είχε ένα θέμα με τα νερά του ψυγείου, ανέβαζε θερμοκρασία (από τις προηγούμενες μέρες), και χανόταν τα υγρά απ το δοχείο πλήρωσης (όταν γύρισε ανακάλυψε ότι είχε πρόβλημα η ειδική τάπα του ψυγείου)
Ευτυχώς το ταξίδι το έβγαλε χωρίς πρόβλημα, ένα μικρό άγχος για την θερμοκρασία όμως υπήρχε
Τελειώνοντας με τα μηχανολογικά θέματα, κάτσαμε να πιούμε τσαγάκι και να τα πούμε με τα παιδιά. Πάντα στο τέλος της ημέρας είναι όμορφο να μιλάς με άλλους ταξιδιώτες για τα μέρη που πέρασες και τις εμπειρίες που αποκόμισε ο καθένας! Πόσο ωραίο να μοιράζεσαι ταξιδιωτικές σκέψεις και όνειρα...
Αργότερα κατευθυνθήκαμε προς την γιούρτα που χρησίμευε ως τραπεζαρία και φάγαμε όλοι μαζί το κλασικό πλέον Πλοβ και μια ζεστή σουπίτσα με ωραίο στρογγυλό ψωμάκι
ΤΕΛΟΣ 19ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Φανταστική η θέα για άλλη μια φορά
Μικρές στάσεις για φώτο
Εδώ κάποιο μνημείο σε ένα λόφο
Μετά από κάποια χιλιόμετρα φτάσαμε Kazarman και είχαμε άσφαλτο λίγο πριν μπούμε στο
χωριό
Το Kazarman είναι το χωριό και η πρωτεύουσα της περιοχής Toguz-Toro, της περιφέρειας Jalal-Abad, του Κιργιζιστάν στον ποταμό Naryn. Ο πληθυσμός του ήταν 9.486 το 2009. Μια πηγή λέει ότι "αυτός ο κακός οικισμός στην βόρεια περιφέρεια Jalal-Abad έχει κάτι από την απίστευτη φήμη μιας σκληρής πόλης εξόρυξης που βρίσκεται στην τύχη της". Το ορυχείο χρυσού Makmal δεν παρέχει πλέον δουλειά στους ντόπιους. Η πόλη αποκόπτεται σε μεγάλο βαθμό το χειμώνα, όταν οι δρόμοι κλείνουν με χιόνι. Υπάρχει ένα μικρό αεροδρόμιο Kazarman Airport, το οποίο άρχισε να λειτουργεί στη δεκαετία του 1940 ώστε να εξυπηρετεί το ορυχείο χρυσού. Ο σημερινός διάδρομος και τερματικός σταθμός χτίστηκε το 1985. Πρόκειται για περιφερειακό αεροδρόμιο κατηγορίας 3C. Ο διάδρομος έχει όριο βάρους 22 τόνων και δεν διαθέτει αυτόματες εγκαταστάσεις για προσγείωση ενώ λειτουργεί μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το αεροδρόμιο Kazarman δεν διαθέτει τελωνειακούς και συνοριακούς ελέγχους και εξυπηρετεί μόνο πτήσεις εντός του Κιργιζιστάν. Έως το 2000, ο αερολιμένας είχε συνδέσεις όλο το χρόνο με τους Jalal-Abad, Naryn, Bishkek και Osh. Οι πτήσεις προς Jalal-Abad, Osh και Bishkek επαναλειτούργησαν στις 24 Απριλίου 2013.
Μπαίνοντας στο χωριό, μέσω του garmin έψαξα για κάποιο κατάλυμα. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο όπου μόλις μας είδε να ψαχνόμαστε μας ρώτησε αν ψάχνουμε κάτι. Αφού του αναφέραμε οτι ψάχναμε κάποιο ξενώνα μας είπε ότι έχει ένα guesthouse (ήταν τελικά ένα απ τα 3 που μου έβγαζε το garmin)
Ακολουθάμε λοιπόν το αμάξι για τον ξενώνα, κοιτώντας παράλληλα το χάρτη στο GPS
Ανοίγοντας την εξωτερική πόρτα είδαμε άλλο ένα τζιπ ταξιδιωτών να βρίσκεται εκεί, έτσι κι εμείς παρκάραμε τα μηχανάκια στην εσωτερική αυλή. Εκεί γνωρίσαμε το νεαρό ζευγάρι Ολλανδών το οποίο είχαν νοικιάσει το παλιό τζιπ απ το Μπισκέκ και τριγυρνούσαν τα βουνά του Κιργισταν. Όντας αρκετά παλιό είχε κάποια θεματάκια απ οτι μου πε ο νεαρός Ολλανδός, αλλά πίστευε οτι τελικά θα την ''βγάλει''
,απ ότι μας είπαν το είχαν νοικιάσει περίπου 45 δολάρια την μέρα. Μαστορέψαμε λίγο το Τενερε του Κώστα διότι είχε ένα θέμα με τα νερά του ψυγείου, ανέβαζε θερμοκρασία (από τις προηγούμενες μέρες), και χανόταν τα υγρά απ το δοχείο πλήρωσης (όταν γύρισε ανακάλυψε ότι είχε πρόβλημα η ειδική τάπα του ψυγείου)
Ευτυχώς το ταξίδι το έβγαλε χωρίς πρόβλημα, ένα μικρό άγχος για την θερμοκρασία όμως υπήρχε
Τελειώνοντας με τα μηχανολογικά θέματα, κάτσαμε να πιούμε τσαγάκι και να τα πούμε με τα παιδιά. Πάντα στο τέλος της ημέρας είναι όμορφο να μιλάς με άλλους ταξιδιώτες για τα μέρη που πέρασες και τις εμπειρίες που αποκόμισε ο καθένας! Πόσο ωραίο να μοιράζεσαι ταξιδιωτικές σκέψεις και όνειρα...
Αργότερα κατευθυνθήκαμε προς την γιούρτα που χρησίμευε ως τραπεζαρία και φάγαμε όλοι μαζί το κλασικό πλέον Πλοβ και μια ζεστή σουπίτσα με ωραίο στρογγυλό ψωμάκι
ΤΕΛΟΣ 19ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Τελευταία επεξεργασία:
lucky_explorer1200
Μέλος
- Όνομα
- Kostas
- Μοτό
- Yamaha XT1200Z Super Tenere
Που θα πας σε 8 χρόνια ρε παπαστρουμφ;;;;
ilai
Μέλος
- Όνομα
- HΛΙΑΣ
- Μοτό
- .
Εχουμε κανονισει να παμε μαζι ρε
θα εχω μεγαλωσει - ωριμασει και εγω μεχρι τοτε! Α και θα εχω παρει και χτηνος Εγώ αγαπητέ καβάλα θα τα τινάξω. Επειδή θα μαι 62?
Μπα, αντί για Χτήνος σε βλέπω να έχεις αγοράσει κανά λέοπαρντ, να κυνηγάς τους γκόμενους της μικρήςΕχουμε κανονισει να παμε μαζι ρε