Πάει αυτος, παππούδιασε!
Για κάνα βουνό εδώ κοντά καλός είσαι, μετά θες 1 βδομάδα να συνέλθεις
:fun
Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway 2018...the road story
- Thread starter jmar
- Ημερομηνία δημιουργίας
:fun
Ναι μου το είπε, αλλά έβαλε μυαλό γιατί ρωτούσε για το T700! Φυσικά με εμένα που έμπλεξε... δε θα πω περισσότερα!
Βάλε 2 βδομάδες....Πάει αυτος, παππούδιασε!
Για κάνα βουνό εδώ κοντά καλός είσαι, μετά θες 1 βδομάδα να συνέλθεις
manosxlv
Μέλος
Ταξιδαρα.....
Πολλα μπραβο......
Πολλα μπραβο......
ΗΜΕΡΑ 22η, 24 Αυγούστου 2018
Bishkek - Issyk-kul
Χλμ ημέρας 330
Η σημερινή μέρα είχε πρωινό χαλάρωμα, χάζεμα τα μηχανάκια, προετοιμασία για την συνέχεια του ταξιδιού όντας μόνος πλέον και αποχαιρετισμό με τον Κώστα.
Τα χλμ που θα έκανα σήμερα ήταν για να μοιράσω την απόσταση απ το Αλμάτυ την παλιά πρωτεύουσα του Καζακσταν. Θα μπορούσα να κατευθυνθω βόρεια κατευθείαν για Αλμάτυ, αλλά ήθελα να επισκεφθώ το θρυλικό Charyn Canyon, στο οποίο είχε οδηγήσει ο ηθοποιός Ewan McGregor στο βιβλίο ''Long way Round'' με τα 2 BMW Gs 1150 Adv. (Ο Κώστας είχε και σχετική αφίσα στο σπίτι παρότι Τενερίσιος).
Με τον Κώστα περάσαμε ωραία, είχαμε τις στιγμές μας, καλές και κακές, αλλά αυτό που μετράει είναι ότι μέχρι εδώ όλα πήγαν καλά χωρίς δυσάρεστα απρόοπτα! Προσωπικά το έζησα στο έπακρο! Δεν ήταν εύκολο, ειδικά για 2 ανθρώπους που δεν ήταν φίλοι πριν το ταξίδι...αλλά ακόμα και με φίλο σου να πας αλλά ή και με τον ίδιο σου τον αδερφό, σίγουρα θα υπάρξουν διαφωνίες (μπορεί και χειρότερες λόγω οικειότητας) Η κούραση του ταξιδιού είναι μεγάλη και συσσωρεύεται με τις μέρες, οπότε είναι λογικό. Σίγουρα και ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά σε κάποιες καταστάσεις. Εγώ σε κάθε περίπτωση απόλαυσα το ταξίδι μαζί του, κρατάω πάντα τα καλά πράγματα και τον ευχαριστώ που συνταξιδέψαμε μέχρι εκεί!
Αυτά που θα μου μείνουν στο βασικό κομμάτι από αυτή τη «βόλτα» που ήμασταν παρέα, είναι τα απόκοσμα τοπία στα οροπέδια του Παμιρ, η αίσθηση να οδηγείς έχοντας απέναντι το Αφγανιστάν (λόγω όλων των προηγούμενων καταστάσεων στη πολύπαθη χώρα αυτή), η διαμονή σαν νομάδες στην απίστευτη λίμνη Songkul, οι καταπληκτικές ιστορικές πόλεις του δρόμου του μεταξιού στο Ουζμπεκισταν, οι ταξιδευτές που γνωρίσαμε σε όλο το δρόμο και τους ξενώνες (ποδηλάτες backpackers μοτοσυκλετιστές), επίσης όλοι αυτοί οι ευγενικοί και γεμάτοι καλοσύνη ντόπιοι που με περιέργεια ρωτούσαν «ατ κούντα;» (Από που είσαι??) και μόλις άκουγαν ''Grecia'' γούρλωναν τα μάτια από θαυμασμό (όχι μόνο για το επίτευγα του να βρεθούμε εκέι με τα μηχανάκια, αλλά και για την ίδια την χώρα μας), η απίστευτη φιλοξενία και ζεστασιά τους (και αυτών που θέλανε να μας φιλοξενήσουν αφιλοκερδώς χωρίς καν να μας ξέρουν) και τέλος όλα αυτά τα παιδάκια (αλλά και τους μεγαλύτερους) που έκαναν σαν τρελά όταν έβλεπαν δυο μηχανόβιους εξωγήινους!!!!
Πολλά τα μηχανάκια για επιστροφή !
Οι τελευταίες ετοιμασίες για το κορίτσι του Κώστα, θα το ξανάβλεπε μετά από σχεδόν 3 μήνες! (υπήρξε μια σχετική καθυστέρηση απ την εταιρία! Η εταιρία είναι η advfactory Still dreaming about riding motorcycle in Asia, Africa or America? Do it! η οποία πραγματοποιεί αποστολές παντού σε όλο τον κόσμο (Αφρική, Βόρεια και Νότια Αμερική Ασία Μογγολία κλπ) Ο Κώστας έδωσε 900 ευρώ για το ''γύρνα'' της μηχανής στην Πολωνία (εκεί βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας) και άλλα 300 για το Πολωνία Ελλάδα (σύνολο 1200 δλδ) . (Αυτά για να ξέρετε πάνω κάτω το κόστος) Η μόνη παρασπονδία ήταν η καθυστέρηση στην παράδοση και λίγο η ''συνεννόηση'' κατά την αργοπορία αυτή. Φυσικά ήταν απαραίτητο καθώς δεν μπορούσε να λείψει παραπάνω απ την δουλειά του! Πάνω κάτω χρειάζεσαι 30 ημέρες σύνολο για μια ''πολύ γρήγορη επιστροφή'' , εγώ έκανα 38 διότι ήθελα να επισκεφθώ και άλλες πόλεις στο γύρνα (έφτασα μέχρι βόρεια στην Αγία Πετρούπολη)
Ξεκίνησα λοιπόν το σόλο ταξίδι μου με έναν μουντό και βροχερό καιρό! (τυχαίο?? )
Στο δρόμο συνάντησα 2 ταξιδιώτες από Αμερική που ήταν μαζί στο ξενοδοχείο που μέναμε στο Μπισκεκ, είχαμε μιλήσει αρκετά με τα παιδιά αυτά! (εδώ ο Patrick με το versys 650 , ο φίλος του είχε τενερε 660) Κάναμε μερικά χιλιόμετρα μαζί, κάποια στιγμή χωριστήκαμε καθώς είχαν διαφορετικό χρονοδιάγραμμα αλλά και προορισμό!
Ο δρόμος αρχικά πολύ καλός με νησίδα στη μέση, κι ένα πλί στην άκρη
Παντού υπάρχει η BMW!
Σιγά σιγά έφτασα να κινούμε παράλληλα με την λίμνη Issyk-kul
H issyk kul είναι μια ενδοροϊκή λίμνη στα βόρεια βουνά Tian Shan στην ανατολική Κιργιζία. Είναι η έβδομη βαθύτερη λίμνη στον κόσμο και η δέκατη μεγαλύτερη κατ 'όγκο ( όχι σαν επιφάνεια), τέλος είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη με αλάτι μετά την Κασπία Θάλασσα. Το Issyk-Kul σημαίνει "ζεστή λίμνη" στη γλώσσα της Κιργιζίας. Η λίμνη αν και είναι περιτριγυρισμένη από χιονισμένες κορυφές, δεν παγώνει ποτέ.
Φρέσκια άσφαλτος και τοπίο στέπας αρχικά
Συνάντησα κάποιες κωμοπόλεις σε διάφορα παραλιακά μέρη της λίμνης
Κάποια στιγμή στο Cholpon Ata βγήκα απ τον κεντρικό δρόμο και οδηγήθηκα στα παράλια της λίμνης, ψάχνοντας κάποιο μαγαζί να τσιμπήσω κάτι.
H Cholpon Ατα είναι μια παραθεριστική πόλη στη βόρεια ακτή της λίμνης Issyk-Kul στην Κιργιζία με πληθυσμό 10.525 κατοίκων (απογραφή του 2009). Είναι το διοικητικό κέντρο της περιφέρειας Issyk Kul της περιοχής Issyk-Kul. Στα δυτικά κατά μήκος της εθνικής οδού A363 βρίσκεται ο Tamchy και ανατολικά ο Bosteri. Η πόλη περιέχει πολλά μεγάλα και μικρά σανατόρια, ξενοδοχεία και ξενώνες για να φιλοξενήσει τους πολλούς επισκέπτες που κατεβαίνουν στη λίμνη το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής ήταν πολύ συχνή από τους παραθεριστές που έφεραν εδώ σε οργανωμένες μαζικές περιηγήσεις από άλλα μέρη της ΕΣΣΔ. Οι παραθεριστές συνήθως επισκέπτονται συνήθως μόνοι τους ή σε μικρές ομάδες και προέρχονται κυρίως από το Κιργιζιστάν, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. Η θέα των επιβλητικών αλπικών σειρών του Tian Shan απέναντι από τη λίμνη είναι εντυπωσιακή.
Την ημέρα που πέρασα (αν και Παρασκευή) ήταν κάπως ''άδεια'' από κόσμο, ίσως το ΣΚ να είχε περισσότερο καθώς τα μαγαζάκια ήταν ανοιχτά
Υπήρχε πάντως κάποιος κόσμος κόσμος, όχι όπως περίμενα και είχα διαβάσει (παραθεριστικό θέρετρο κλπ )
Εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο στα παράλια με περίεργη αρχιτεκτονική (ήταν σαν κάστρο)
Η λίμνη με φόντο τα βουνά
Φτάνω σε ένα εστιατόριο να τσιμπήσω κάτι κάνοντας και μια μικρή στάση . Παρά τον αναλυτικό κατάλογο έξω, το!μαγαζί δεν είχε κάτι σε κρεατικο, μόνο κάτι άλλα περίεργα που δεν έβγαλα άκρη με τις σερβιτορες εκεί , έτσι τελικώς έκατσα στο απέναντι που έμοιαζε περισσότερο με μαγειρειο
Παράγγειλα Πλοβ, είναι κλασικό ασιάτικο φαγητό, το οποίο τρώγαμε σε όλα τα Σταν (ρύζι με κομμάτια κρέατος)
Οι άνθρωποι εκεί με κοιτούσαν σαν εξωγήινο! Παραγγελία φυσικά μόνο με νοήματα!
Το εστιατόριο ήταν ''vintage'' style
Bishkek - Issyk-kul
Χλμ ημέρας 330
Η σημερινή μέρα είχε πρωινό χαλάρωμα, χάζεμα τα μηχανάκια, προετοιμασία για την συνέχεια του ταξιδιού όντας μόνος πλέον και αποχαιρετισμό με τον Κώστα.
Τα χλμ που θα έκανα σήμερα ήταν για να μοιράσω την απόσταση απ το Αλμάτυ την παλιά πρωτεύουσα του Καζακσταν. Θα μπορούσα να κατευθυνθω βόρεια κατευθείαν για Αλμάτυ, αλλά ήθελα να επισκεφθώ το θρυλικό Charyn Canyon, στο οποίο είχε οδηγήσει ο ηθοποιός Ewan McGregor στο βιβλίο ''Long way Round'' με τα 2 BMW Gs 1150 Adv. (Ο Κώστας είχε και σχετική αφίσα στο σπίτι παρότι Τενερίσιος
).Με τον Κώστα περάσαμε ωραία, είχαμε τις στιγμές μας, καλές και κακές, αλλά αυτό που μετράει είναι ότι μέχρι εδώ όλα πήγαν καλά χωρίς δυσάρεστα απρόοπτα! Προσωπικά το έζησα στο έπακρο! Δεν ήταν εύκολο, ειδικά για 2 ανθρώπους που δεν ήταν φίλοι πριν το ταξίδι...αλλά ακόμα και με φίλο σου να πας αλλά ή και με τον ίδιο σου τον αδερφό, σίγουρα θα υπάρξουν διαφωνίες (μπορεί και χειρότερες λόγω οικειότητας) Η κούραση του ταξιδιού είναι μεγάλη και συσσωρεύεται με τις μέρες, οπότε είναι λογικό. Σίγουρα και ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά σε κάποιες καταστάσεις. Εγώ σε κάθε περίπτωση απόλαυσα το ταξίδι μαζί του, κρατάω πάντα τα καλά πράγματα και τον ευχαριστώ που συνταξιδέψαμε μέχρι εκεί!
Αυτά που θα μου μείνουν στο βασικό κομμάτι από αυτή τη «βόλτα» που ήμασταν παρέα, είναι τα απόκοσμα τοπία στα οροπέδια του Παμιρ, η αίσθηση να οδηγείς έχοντας απέναντι το Αφγανιστάν (λόγω όλων των προηγούμενων καταστάσεων στη πολύπαθη χώρα αυτή), η διαμονή σαν νομάδες στην απίστευτη λίμνη Songkul, οι καταπληκτικές ιστορικές πόλεις του δρόμου του μεταξιού στο Ουζμπεκισταν, οι ταξιδευτές που γνωρίσαμε σε όλο το δρόμο και τους ξενώνες (ποδηλάτες backpackers μοτοσυκλετιστές), επίσης όλοι αυτοί οι ευγενικοί και γεμάτοι καλοσύνη ντόπιοι που με περιέργεια ρωτούσαν «ατ κούντα;» (Από που είσαι??) και μόλις άκουγαν ''Grecia'' γούρλωναν τα μάτια από θαυμασμό (όχι μόνο για το επίτευγα του να βρεθούμε εκέι με τα μηχανάκια, αλλά και για την ίδια την χώρα μας), η απίστευτη φιλοξενία και ζεστασιά τους (και αυτών που θέλανε να μας φιλοξενήσουν αφιλοκερδώς χωρίς καν να μας ξέρουν) και τέλος όλα αυτά τα παιδάκια (αλλά και τους μεγαλύτερους) που έκαναν σαν τρελά όταν έβλεπαν δυο μηχανόβιους εξωγήινους!!!!
Πολλά τα μηχανάκια για επιστροφή !
Οι τελευταίες ετοιμασίες για το κορίτσι του Κώστα, θα το ξανάβλεπε μετά από σχεδόν 3 μήνες! (υπήρξε μια σχετική καθυστέρηση απ την εταιρία! Η εταιρία είναι η advfactory Still dreaming about riding motorcycle in Asia, Africa or America? Do it! η οποία πραγματοποιεί αποστολές παντού σε όλο τον κόσμο (Αφρική, Βόρεια και Νότια Αμερική Ασία Μογγολία κλπ) Ο Κώστας έδωσε 900 ευρώ για το ''γύρνα'' της μηχανής στην Πολωνία (εκεί βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας) και άλλα 300 για το Πολωνία Ελλάδα (σύνολο 1200 δλδ) . (Αυτά για να ξέρετε πάνω κάτω το κόστος) Η μόνη παρασπονδία ήταν η καθυστέρηση στην παράδοση και λίγο η ''συνεννόηση'' κατά την αργοπορία αυτή. Φυσικά ήταν απαραίτητο καθώς δεν μπορούσε να λείψει παραπάνω απ την δουλειά του! Πάνω κάτω χρειάζεσαι 30 ημέρες σύνολο για μια ''πολύ γρήγορη επιστροφή'' , εγώ έκανα 38 διότι ήθελα να επισκεφθώ και άλλες πόλεις στο γύρνα (έφτασα μέχρι βόρεια στην Αγία Πετρούπολη)
Ξεκίνησα λοιπόν το σόλο ταξίδι μου με έναν μουντό και βροχερό καιρό! (τυχαίο??
)Στο δρόμο συνάντησα 2 ταξιδιώτες από Αμερική που ήταν μαζί στο ξενοδοχείο που μέναμε στο Μπισκεκ, είχαμε μιλήσει αρκετά με τα παιδιά αυτά! (εδώ ο Patrick με το versys 650 , ο φίλος του είχε τενερε 660) Κάναμε μερικά χιλιόμετρα μαζί, κάποια στιγμή χωριστήκαμε καθώς είχαν διαφορετικό χρονοδιάγραμμα αλλά και προορισμό!
Ο δρόμος αρχικά πολύ καλός με νησίδα στη μέση, κι ένα πλί στην άκρη
Παντού υπάρχει η BMW!
Σιγά σιγά έφτασα να κινούμε παράλληλα με την λίμνη Issyk-kul
H issyk kul είναι μια ενδοροϊκή λίμνη στα βόρεια βουνά Tian Shan στην ανατολική Κιργιζία. Είναι η έβδομη βαθύτερη λίμνη στον κόσμο και η δέκατη μεγαλύτερη κατ 'όγκο ( όχι σαν επιφάνεια), τέλος είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη με αλάτι μετά την Κασπία Θάλασσα. Το Issyk-Kul σημαίνει "ζεστή λίμνη" στη γλώσσα της Κιργιζίας. Η λίμνη αν και είναι περιτριγυρισμένη από χιονισμένες κορυφές, δεν παγώνει ποτέ.
Φρέσκια άσφαλτος και τοπίο στέπας αρχικά
Συνάντησα κάποιες κωμοπόλεις σε διάφορα παραλιακά μέρη της λίμνης
Κάποια στιγμή στο Cholpon Ata βγήκα απ τον κεντρικό δρόμο και οδηγήθηκα στα παράλια της λίμνης, ψάχνοντας κάποιο μαγαζί να τσιμπήσω κάτι.
H Cholpon Ατα είναι μια παραθεριστική πόλη στη βόρεια ακτή της λίμνης Issyk-Kul στην Κιργιζία με πληθυσμό 10.525 κατοίκων (απογραφή του 2009). Είναι το διοικητικό κέντρο της περιφέρειας Issyk Kul της περιοχής Issyk-Kul. Στα δυτικά κατά μήκος της εθνικής οδού A363 βρίσκεται ο Tamchy και ανατολικά ο Bosteri. Η πόλη περιέχει πολλά μεγάλα και μικρά σανατόρια, ξενοδοχεία και ξενώνες για να φιλοξενήσει τους πολλούς επισκέπτες που κατεβαίνουν στη λίμνη το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής ήταν πολύ συχνή από τους παραθεριστές που έφεραν εδώ σε οργανωμένες μαζικές περιηγήσεις από άλλα μέρη της ΕΣΣΔ. Οι παραθεριστές συνήθως επισκέπτονται συνήθως μόνοι τους ή σε μικρές ομάδες και προέρχονται κυρίως από το Κιργιζιστάν, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν. Η θέα των επιβλητικών αλπικών σειρών του Tian Shan απέναντι από τη λίμνη είναι εντυπωσιακή.
Την ημέρα που πέρασα (αν και Παρασκευή) ήταν κάπως ''άδεια'' από κόσμο, ίσως το ΣΚ να είχε περισσότερο καθώς τα μαγαζάκια ήταν ανοιχτά
Υπήρχε πάντως κάποιος κόσμος κόσμος, όχι όπως περίμενα και είχα διαβάσει (παραθεριστικό θέρετρο κλπ )
Εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο στα παράλια με περίεργη αρχιτεκτονική (ήταν σαν κάστρο)
Η λίμνη με φόντο τα βουνά
Φτάνω σε ένα εστιατόριο να τσιμπήσω κάτι κάνοντας και μια μικρή στάση . Παρά τον αναλυτικό κατάλογο έξω, το!μαγαζί δεν είχε κάτι σε κρεατικο
, μόνο κάτι άλλα περίεργα που δεν έβγαλα άκρη με τις σερβιτορες εκεί , έτσι τελικώς έκατσα στο απέναντι που έμοιαζε περισσότερο με μαγειρειο
Παράγγειλα Πλοβ, είναι κλασικό ασιάτικο φαγητό, το οποίο τρώγαμε σε όλα τα Σταν (ρύζι με κομμάτια κρέατος)
Οι άνθρωποι εκεί με κοιτούσαν σαν εξωγήινο! Παραγγελία φυσικά μόνο με νοήματα!
Το εστιατόριο ήταν ''vintage'' style
Τελευταία επεξεργασία:
Aφού πήρα δυνάμεις, ξαναξεκίνησα να γράψω μερικά χιλιόμετρα ώστε να φτάσω πιο κοντά στα σύνορα . Είχα βρει κάτι δωμάτια στην Chong Oruktu παραλιακά της λίμνης Issyk Kul προς το τέλος του βόρειου κομματιού της
Άρχισε ένα ψιλόβροχο κι έβαλα πάλι αδιάβροχα, ήταν η πρώτη μέρα που τα χρησιμοποιούσα μετά από 22 μέρες που ξεκίνησα! Η αίσθηση πλέον να οδηγείς στο ψιλόβροχο μόνος είναι ιδιαίτερη, καθώς δεν έχεις να κοιτάξεις καθρέπτη να δεις που βρίσκεται ο συνταξιδιώτης σου. Είσαι πλέον μόνος με τον δρόμο και τις σκέψεις σου...
Τεράστιες ευθείες με δέντρα δεξιά κι αριστερά, ήθελε προσοχή διότι που και που έβγαιναν αυτά τα τερατώδη μηχανήματα από τα χωράφια στο δρόμο!
Βγαίνοντας για τα δωμάτια προς την λίμνη περνάω άλλο ένα ένα αμμώδες κομμάτι, καθ΄γως ο ήλιος άρχιζε να δύει...
Μετά από λίγο φτάνω στο Santa Monica το οποίο είχε και ιαματικές πηγές! Αφήνω την μηχανή απ έξω για να βρω τον υπεύθυνο να ρωτήσω για δωμάτιο. Μέχρι να κατέβω με είχαν περιτριγυρίσει αρκετοί ντόπιοι, κοιτάζοντας τον παράξενο ταξιδιώτη. Όλοι αμέσως ήθελαν να με βοηθήσουν κι αμέσως φώναξαν τον υπεύθυνο. Μετά από τις απαραίτητες διαπραγματεύσεις, παζάρια κλπ, με βάζει σε ένα ξύλινο μικρό δωμάτιο με 8 δολάρια, κάνοντας μου δώρο και την βουτιά στις πηγές! . Μου άνοιξε επίσης και την πλαινή πόρτα για να βάλω την μπέμπα απ έξω απ το παράθυρο του δωματίου.
Αφού πάρκαρα ο μπόμπιρας ήρθε να με υποδεχτεί! :icon_redface:
Και Τσουπ ήθελε ν ανέβει στην μπέμπα το φατσόνι! Το ξύλινο μικρό δωμάτιο χωρίς λουτρό φαίνεται από πίσω. Ταν κοινόχρηστα λουτρά βρισκόντουσαν κοντά στις πηγές. Έδωσα συνολικά 10 δολάρια μαζί με το αυριανό πρωινό.
Πόση χαρά κάνουν αυτά τα μικρά παιδιά όταν βλέπουν ''παράξενους'' ταξιδιώτες...στην αρχή είναι λίγο κουμπωμένα, αλλά μόλις τους μιλήσεις κι ασχοληθείς αμέσως ξεθαρρεύουν
Βάζω λοιπόν μαγιουδάκι (πάντα κρατάω ένα σε κάθε ταξίδι) και κατεβαίνω στις πηγές. Υπήρχαν 3 ''λιμνούλες'', η μια είχε καυτό νερό ή δεύτερη χλιαρό και η τρίτη παγωμένο! Πραγματικά ήταν ότι έπρεπε μετά από τόσες ημέρες στα βουνά, ούτε παραγγελία να το χα!
Είχε κάποιες οικογένειες από Καζακστάν αλλά και μερικούς Κιργίζιους. Όλοι τους βουτούσαν απ το καυτό νερό στο εντελλώς παγωμένο! :confused: Εγώ απ το χλιαρό στο ζεστο
Έμεινα εκεί μέχρι που άρχισε να νυχτώνει, έλιωσα λέμε! :xalara: Τέτοια αναζωογόνηση είχα καιρό να αισθανθώ!
Το βραδάκι αφού τελείωσαν, μαζεύτηκαν τα ''αλάνια'' που δούλευαν στις πηγές και μου έφεραν να δω και την δική τους δίχρονη μοτοσυκλέτα των ταπεινών 50 κυβικών εκατοστών!
Tα νοήματα έδιναν κι έπαιρναν για την συνεννόηση. Με ρώτησαν φυσικά για όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικα της μηχανής, ενώ περιεργάστηκαν τους κυλίνδρους (βυζγια ) όπου τους φαινόταν πολύ παράξενα ! Προσπάθησα να τους εξηγήσω την διάταξη, τωρα αν κατάλαβαν δεν ξέρω... Κάτσαμε έξω αρκετή ώρα, δεν το πίστευαν ότι έχω έρθει από τόσο μακριά.
Στη συνέχεια αφού πλέον η ώρα είχε περάσει και το κρύο άρχιζε και γινόταν τσουχτερό, αποσύρθηκα στην ''καμπάνα'' μου Με τα ιαματικά λουτρά είχα χαλαρώσει εντελώς, έκανα ίσως τον καλύτερο ύπνο του ταξιδιού (εκεί και στην μαγευτική λίμνη song Kul) !
Ήμουν πλέον πανέτοιμος για έτοιμος για τις 1000αρες χλμ που θα ακολουθούσαν αργότερα!
ΤΕΛΟΣ 22ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Άρχισε ένα ψιλόβροχο κι έβαλα πάλι αδιάβροχα, ήταν η πρώτη μέρα που τα χρησιμοποιούσα μετά από 22 μέρες που ξεκίνησα! Η αίσθηση πλέον να οδηγείς στο ψιλόβροχο μόνος είναι ιδιαίτερη, καθώς δεν έχεις να κοιτάξεις καθρέπτη να δεις που βρίσκεται ο συνταξιδιώτης σου. Είσαι πλέον μόνος με τον δρόμο και τις σκέψεις σου...
Τεράστιες ευθείες με δέντρα δεξιά κι αριστερά, ήθελε προσοχή διότι που και που έβγαιναν αυτά τα τερατώδη μηχανήματα από τα χωράφια στο δρόμο!
Βγαίνοντας για τα δωμάτια προς την λίμνη περνάω άλλο ένα ένα αμμώδες κομμάτι, καθ΄γως ο ήλιος άρχιζε να δύει...
Μετά από λίγο φτάνω στο Santa Monica το οποίο είχε και ιαματικές πηγές! Αφήνω την μηχανή απ έξω για να βρω τον υπεύθυνο να ρωτήσω για δωμάτιο. Μέχρι να κατέβω με είχαν περιτριγυρίσει αρκετοί ντόπιοι, κοιτάζοντας τον παράξενο ταξιδιώτη. Όλοι αμέσως ήθελαν να με βοηθήσουν κι αμέσως φώναξαν τον υπεύθυνο. Μετά από τις απαραίτητες διαπραγματεύσεις, παζάρια κλπ
, με βάζει σε ένα ξύλινο μικρό δωμάτιο με 8 δολάρια, κάνοντας μου δώρο και την βουτιά στις πηγές! . Μου άνοιξε επίσης και την πλαινή πόρτα για να βάλω την μπέμπα απ έξω απ το παράθυρο του δωματίου.Αφού πάρκαρα ο μπόμπιρας ήρθε να με υποδεχτεί! :icon_redface:
Και Τσουπ ήθελε ν ανέβει στην μπέμπα το φατσόνι! Το ξύλινο μικρό δωμάτιο χωρίς λουτρό φαίνεται από πίσω. Ταν κοινόχρηστα λουτρά βρισκόντουσαν κοντά στις πηγές. Έδωσα συνολικά 10 δολάρια μαζί με το αυριανό πρωινό.
Πόση χαρά κάνουν αυτά τα μικρά παιδιά όταν βλέπουν ''παράξενους'' ταξιδιώτες...στην αρχή είναι λίγο κουμπωμένα, αλλά μόλις τους μιλήσεις κι ασχοληθείς αμέσως ξεθαρρεύουν
Βάζω λοιπόν μαγιουδάκι (πάντα κρατάω ένα σε κάθε ταξίδι) και κατεβαίνω στις πηγές. Υπήρχαν 3 ''λιμνούλες'', η μια είχε καυτό νερό ή δεύτερη χλιαρό και η τρίτη παγωμένο! Πραγματικά ήταν ότι έπρεπε μετά από τόσες ημέρες στα βουνά, ούτε παραγγελία να το χα!
Είχε κάποιες οικογένειες από Καζακστάν αλλά και μερικούς Κιργίζιους. Όλοι τους βουτούσαν απ το καυτό νερό στο εντελλώς παγωμένο! :confused: Εγώ απ το χλιαρό στο ζεστο
Έμεινα εκεί μέχρι που άρχισε να νυχτώνει, έλιωσα λέμε! :xalara: Τέτοια αναζωογόνηση είχα καιρό να αισθανθώ!
Το βραδάκι αφού τελείωσαν, μαζεύτηκαν τα ''αλάνια'' που δούλευαν στις πηγές και μου έφεραν να δω και την δική τους δίχρονη μοτοσυκλέτα των ταπεινών 50 κυβικών εκατοστών!
Tα νοήματα έδιναν κι έπαιρναν για την συνεννόηση
. Με ρώτησαν φυσικά για όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικα της μηχανής, ενώ περιεργάστηκαν τους κυλίνδρους (βυζγια ) όπου τους φαινόταν πολύ παράξενα ! Προσπάθησα να τους εξηγήσω την διάταξη, τωρα αν κατάλαβαν δεν ξέρω... Κάτσαμε έξω αρκετή ώρα, δεν το πίστευαν ότι έχω έρθει από τόσο μακριά. Στη συνέχεια αφού πλέον η ώρα είχε περάσει και το κρύο άρχιζε και γινόταν τσουχτερό, αποσύρθηκα στην ''καμπάνα'' μου
Με τα ιαματικά λουτρά είχα χαλαρώσει εντελώς, έκανα ίσως τον καλύτερο ύπνο του ταξιδιού (εκεί και στην μαγευτική λίμνη song Kul) ! Ήμουν πλέον πανέτοιμος για έτοιμος για τις 1000αρες χλμ που θα ακολουθούσαν αργότερα!
ΤΕΛΟΣ 22ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Τελευταία επεξεργασία:
ΗΜΕΡΑ 23η, 25 Αυγούστου 2018
Ιssyk-Kul - Almaty
Χλμ ημέρας 450
Η ημέρα ξεκινάει ιδανικά! Ο καιρός καλός, τι πιο ωραίο από ένα πρωινό μπανάκι στις θερμές πηγές! :clap: Σήμερα είχα να διανύσω 450 χλμ μέχρι την πρώην πρωτεύουσα του Καζακστάν το Αλμάτυ, πριν όμως φτάσω εκεί θα περνούσα για μια επίσκεψη απ το επιβλητικό Sharyn Canyon. Λίγο πριν τα σύνορ, θα συναντούσα τον τελευταίο χωματόδρομο του ταξιδιού
Εντελώς αναζωογονημένος πλέον, ξεκινάω για τα σύνορα του Κιργισταν! Πλέον όντας μόνος έχω την ευχέρεια να κάνω το προγραμμά μου, επιλέγοντας να ξυπνάω ελαφρώς πιο νωρίς, εκμεταλλευόμενος περισσότερο τον χρόνο της ημέρας. Είπαμε, κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις και στις δύο περιπτώσεις...
Με μια καταπληκτική μέρα συνεχίζω τις ευθείες του επαρχιακού δρόμου προς τα σύνορα
Βρίσκω ένα βενζινάδικο και γεμίζω με τα τελευταία som Κιργιζιας. Στον ξενώνα μου είχε αλλάξει ο ιδιοκτήτης 50 δολάρια σε Καζακστανικό νόμισμα (έχει πολλούς τουρίστες από Αλματυ), για να έχω για βενζίνη και μικροέξοδα μπαίνοντας στο Καζακσταν
2 ''ίπποι'' χαιρετούν τους 100
Μπαίνω σιγά σιγά στο χωμάτινο κομμάτι που οδηγεί στα σύνορα. Καταπράσινα λιβάδια με έλατα, ένα πάνεμορφο τοπίο. Σε όλο το δρόμο προς τα κει συνάντησα μόνο 1 αμάξι, καθώς αυτά τα σύνορα δεν τα προτιμάει κανείς!
Συναντώντας μικρά σπίτια σαν τροχόσπιτα, με περιφραγμένα κάποια ζώα των χωρικών που ζούσαν εκεί
Άλλος ένας δρόμος προς σύνορα σε κακή κατάσταση :confused:
Και κλασικά άλλο ένα Stop Control πριν τα σύνορα...
Το Κιργισταν μου χαρίζει πανέμορφα κάδρα λίγο πριν το αποχαιρετήσω
Αγάπησα πολύ τα ελεύθερα άλογα του Κιργιστάν! :shock:
Μετά από λίγο, έφτασα επιτέλους στα σύνορα! Τυπικές οι διαδικασίες, χωρίς πολλά πολλά και χωρίς σύνορα απ την πλευρά του Καζακσταν! (περίεργο). Συνάντησα ένα ζευγάρι ταξιδιωτών με ένα ειδικά διαμορφωμένο jeep, οι οι οποίοι κατευθυνόντουσαν προς Μογγολία, με έβαλε σε σκέψεις μήπως να στρίψω κι εγώ ανατολικά αντι για δυτικά?? Γρήγορα όμως προσγειώθηκα στην πραγματικότητα , το όνειρο πάντως υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου...
Φυσικά ο δρόμος μετά τα σύνορα και προς το Καζακσταν ήταν άστα να πάνε! Μια λασπουριά, πέτρα χαλίκι, τα πάντα όλα!
Μετά από κάποια χιλιόμετρα κι αφού έχω περάσει σε Καζάκικο έδαφος, το χώμα σταματάει και η άσφαλτος κάνει την εμφάνιση της περνώντας από κάποια χωριά
Συναντώντας διάφορα Μουσουλμανικά τζαμιά
Ιssyk-Kul - Almaty
Χλμ ημέρας 450
Η ημέρα ξεκινάει ιδανικά! Ο καιρός καλός, τι πιο ωραίο από ένα πρωινό μπανάκι στις θερμές πηγές! :clap: Σήμερα είχα να διανύσω 450 χλμ μέχρι την πρώην πρωτεύουσα του Καζακστάν το Αλμάτυ, πριν όμως φτάσω εκεί θα περνούσα για μια επίσκεψη απ το επιβλητικό Sharyn Canyon. Λίγο πριν τα σύνορ, θα συναντούσα τον τελευταίο χωματόδρομο του ταξιδιού
Εντελώς αναζωογονημένος πλέον, ξεκινάω για τα σύνορα του Κιργισταν! Πλέον όντας μόνος έχω την ευχέρεια να κάνω το προγραμμά μου, επιλέγοντας να ξυπνάω ελαφρώς πιο νωρίς, εκμεταλλευόμενος περισσότερο τον χρόνο της ημέρας. Είπαμε, κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις και στις δύο περιπτώσεις...
Με μια καταπληκτική μέρα συνεχίζω τις ευθείες του επαρχιακού δρόμου προς τα σύνορα
Βρίσκω ένα βενζινάδικο και γεμίζω με τα τελευταία som Κιργιζιας. Στον ξενώνα μου είχε αλλάξει ο ιδιοκτήτης 50 δολάρια σε Καζακστανικό νόμισμα (έχει πολλούς τουρίστες από Αλματυ), για να έχω για βενζίνη και μικροέξοδα μπαίνοντας στο Καζακσταν
2 ''ίπποι'' χαιρετούν τους 100
Μπαίνω σιγά σιγά στο χωμάτινο κομμάτι που οδηγεί στα σύνορα. Καταπράσινα λιβάδια με έλατα, ένα πάνεμορφο τοπίο. Σε όλο το δρόμο προς τα κει συνάντησα μόνο 1 αμάξι, καθώς αυτά τα σύνορα δεν τα προτιμάει κανείς!
Συναντώντας μικρά σπίτια σαν τροχόσπιτα, με περιφραγμένα κάποια ζώα των χωρικών που ζούσαν εκεί
Άλλος ένας δρόμος προς σύνορα σε κακή κατάσταση :confused:
Και κλασικά άλλο ένα Stop Control πριν τα σύνορα...
Το Κιργισταν μου χαρίζει πανέμορφα κάδρα λίγο πριν το αποχαιρετήσω
Αγάπησα πολύ τα ελεύθερα άλογα του Κιργιστάν! :shock:
Μετά από λίγο, έφτασα επιτέλους στα σύνορα! Τυπικές οι διαδικασίες, χωρίς πολλά πολλά και χωρίς σύνορα απ την πλευρά του Καζακσταν! (περίεργο). Συνάντησα ένα ζευγάρι ταξιδιωτών με ένα ειδικά διαμορφωμένο jeep, οι οι οποίοι κατευθυνόντουσαν προς Μογγολία, με έβαλε σε σκέψεις μήπως να στρίψω κι εγώ ανατολικά αντι για δυτικά??
Γρήγορα όμως προσγειώθηκα στην πραγματικότητα , το όνειρο πάντως υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου...
Φυσικά ο δρόμος μετά τα σύνορα και προς το Καζακσταν ήταν άστα να πάνε! Μια λασπουριά, πέτρα χαλίκι, τα πάντα όλα!
Μετά από κάποια χιλιόμετρα κι αφού έχω περάσει σε Καζάκικο έδαφος, το χώμα σταματάει και η άσφαλτος κάνει την εμφάνιση της περνώντας από κάποια χωριά
Συναντώντας διάφορα Μουσουλμανικά τζαμιά
Τελευταία επεξεργασία:
Πλησιάζοντας το φαράγγι, το τοπίο προσαρμόζεται ανάλογα, οι ορεινοί όγκοι παίρνουν ένα πορφυρό χρώμα
Κάνω δεξιά βγαίνοντας απ τον κεντρικό προς το φαράγγι, εκεί ένα κομμάτι του δρόμου ήταν χώμα και ένα μικρό το είχαν φτιάξει με άσφαλτο
Έφτασα στο γκισέ στην είσοδο
Ξεκάθαρα μου λέει την τιμή!
Αφού γράφω τα στοιχεία, προσωπικά και μηχανής, με ενημερώνει ότι απαγορεύεται να μπω με την μοτοσυκλέτα στο φαράγγι! Γιατί ρε μεγάλε? δλδ ο Ewan McGregor που πέρασε από μέσα τι ήταν ? Καλύτερος από μένα? Μάλλον είχε περισσότερες γνωριμίες 
ha:
Αργότερα στα σύνορα Καζακσταν με Ρωσία, ένα ζευγάρι με KLR μου είπε ότι κατασκήνωσε μέσα και το πέρασε την επόμενη μέρα πολύ πρωί, παράνομα φυσικά! :rolleyes-80:
Από μακριά φαίνονται οι επιβλητικοί βράχοι
Να εκεί! :xalara:
Έφτασα μέχρι το σημείο που επιτρεπόταν (βασικά λιιιιγο πιο μετά απ το πάρκινγκ για να βγάλω μια δυο φώτο την μηχανή)
Το τοπίο, ο ήλιος και το περπάτημα που θα ακολουθούσε, επέβαλε την λήψη ηλεκτρολυτών!
Αν και είναι πολύ μικρότερο από το Grand Canyon, είναι αρκετά μεγάλο και εντυπωσιακό! :clap:
Το Charyn Canyon (γνωστό και ως Sharyn Canyon) είναι ένα φαράγγι στον ποταμό Sharyn στο Καζακστάν (200 χιλιόμετρα ανατολικά του Αλμάτι, κοντά στα κινεζικά σύνορα). Έχει μήκος περίπου 90 χιλιόμετρα. Είναι μέρος του εθνικού πάρκου Charyn (που ιδρύθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2004) . Με την πάροδο του χρόνου, το φαράγγι έχει αποκτήσει πολύχρωμους σχηματισμούς διαφόρων σχημάτων και μεγεθών. εκτείνεται 154 χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού Charyn (ένα από τα βαθύτερα ποτάμια των βόρειων βουνών Tien Shan). Ο άνεμος, το νερό και η άμμος έσωσαν το κόκκινο ψαμμίτη του Charyn για να σχηματίσουν τα σχήματα και τις αποχρώσεις του. Μερικά από τα βράχια μοιάζουν με συγκεκριμένες μορφές, γι 'αυτό και ορισμένα τμήματα του φαραγγιού ονομάζονται ως "Κοιλάδα των Κάστρων", ένα άλλο ως το ''Φαράγγι του Witche'' και τέλος το ''Φαράγγι των Φαντασμάτων''.
Τα πολύχρωμα στρώματα βράχου είναι το προϊόν των διαφόρων σταδίων των κοιτασμάτων και ιζημάτων, τα οποία περιλαμβάνουν βράχια ηφαιστειακής λάβας στον πυθμένα και συντρίμμια στην κορυφή. Το φαράγγι Charyn αποτελείται από 5 διαφορετικά φαράγγια: την Κοιλάδα των Κάστρων, το Φαράγγι Temirlik, το Κίτρινο Φαράγγι, το Κόκκινο Φαράγγι και το Φαράγγι Bestamak. Η κοιλάδα των κάστρων είναι το πιο δημοφιλές μέρος του φαραγγιού Charyn.
Πραγματικά πολύ εντυπωσιακό!
Υπήρχαν κάποια αυτοκινητα που πήγαιναν τους τουρίστες πάνω κάτω
είχα κατενθουσιαστεί με το υπερθέαμα! :clap:
Έκατσα λίγο και θαύμασα αυτό το αριστούργημα της φύσης!
Σιγά σιγά αν και με τις μπότες κατέβηκα κάτω και περπάτησα λίγο προς το εσωτερικό του
Οι βράχοι τριγύρω σου προκαλούσαν δέος! :shock:
Η μηχανή όπως φαινόταν από κάτω (με ζουμ κιόλας!) :shock:
Ανεβαίνοντας για να φύγω είχε έρθει καλός κόσμος :icon_redface:
Φεύγοντας είχα μείνει έτσι! Ο McGregor στο ταξίδι τους Long Way Round περνούσε από μέσα ο κ@ριολης με το 1150 του, εμείς γιατί όχι ρε Ewan? ha:
Κάνω δεξιά βγαίνοντας απ τον κεντρικό προς το φαράγγι, εκεί ένα κομμάτι του δρόμου ήταν χώμα και ένα μικρό το είχαν φτιάξει με άσφαλτο
Έφτασα στο γκισέ στην είσοδο
Ξεκάθαρα μου λέει την τιμή!
Αφού γράφω τα στοιχεία, προσωπικά και μηχανής, με ενημερώνει ότι απαγορεύεται να μπω με την μοτοσυκλέτα στο φαράγγι! Γιατί ρε μεγάλε? δλδ ο Ewan McGregor που πέρασε από μέσα τι ήταν ? Καλύτερος από μένα?
Μάλλον είχε περισσότερες γνωριμίες ha:Αργότερα στα σύνορα Καζακσταν με Ρωσία, ένα ζευγάρι με KLR μου είπε ότι κατασκήνωσε μέσα και το πέρασε την επόμενη μέρα πολύ πρωί, παράνομα φυσικά! :rolleyes-80:
Από μακριά φαίνονται οι επιβλητικοί βράχοι
Να εκεί! :xalara:
Έφτασα μέχρι το σημείο που επιτρεπόταν (βασικά λιιιιγο πιο μετά απ το πάρκινγκ για να βγάλω μια δυο φώτο την μηχανή
)
Το τοπίο, ο ήλιος και το περπάτημα που θα ακολουθούσε, επέβαλε την λήψη ηλεκτρολυτών!
Αν και είναι πολύ μικρότερο από το Grand Canyon, είναι αρκετά μεγάλο και εντυπωσιακό! :clap:
Το Charyn Canyon (γνωστό και ως Sharyn Canyon) είναι ένα φαράγγι στον ποταμό Sharyn στο Καζακστάν (200 χιλιόμετρα ανατολικά του Αλμάτι, κοντά στα κινεζικά σύνορα). Έχει μήκος περίπου 90 χιλιόμετρα. Είναι μέρος του εθνικού πάρκου Charyn (που ιδρύθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2004) . Με την πάροδο του χρόνου, το φαράγγι έχει αποκτήσει πολύχρωμους σχηματισμούς διαφόρων σχημάτων και μεγεθών. εκτείνεται 154 χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού Charyn (ένα από τα βαθύτερα ποτάμια των βόρειων βουνών Tien Shan). Ο άνεμος, το νερό και η άμμος έσωσαν το κόκκινο ψαμμίτη του Charyn για να σχηματίσουν τα σχήματα και τις αποχρώσεις του. Μερικά από τα βράχια μοιάζουν με συγκεκριμένες μορφές, γι 'αυτό και ορισμένα τμήματα του φαραγγιού ονομάζονται ως "Κοιλάδα των Κάστρων", ένα άλλο ως το ''Φαράγγι του Witche'' και τέλος το ''Φαράγγι των Φαντασμάτων''.
Τα πολύχρωμα στρώματα βράχου είναι το προϊόν των διαφόρων σταδίων των κοιτασμάτων και ιζημάτων, τα οποία περιλαμβάνουν βράχια ηφαιστειακής λάβας στον πυθμένα και συντρίμμια στην κορυφή. Το φαράγγι Charyn αποτελείται από 5 διαφορετικά φαράγγια: την Κοιλάδα των Κάστρων, το Φαράγγι Temirlik, το Κίτρινο Φαράγγι, το Κόκκινο Φαράγγι και το Φαράγγι Bestamak. Η κοιλάδα των κάστρων είναι το πιο δημοφιλές μέρος του φαραγγιού Charyn.
Πραγματικά πολύ εντυπωσιακό!
Υπήρχαν κάποια αυτοκινητα που πήγαιναν τους τουρίστες πάνω κάτω
είχα κατενθουσιαστεί με το υπερθέαμα! :clap:
Έκατσα λίγο και θαύμασα αυτό το αριστούργημα της φύσης!
Σιγά σιγά αν και με τις μπότες κατέβηκα κάτω και περπάτησα λίγο προς το εσωτερικό του
Οι βράχοι τριγύρω σου προκαλούσαν δέος! :shock:
Η μηχανή όπως φαινόταν από κάτω (με ζουμ κιόλας!) :shock:
Ανεβαίνοντας για να φύγω είχε έρθει καλός κόσμος :icon_redface:
Φεύγοντας είχα μείνει έτσι! Ο McGregor στο ταξίδι τους Long Way Round περνούσε από μέσα ο κ@ριολης με το 1150 του, εμείς γιατί όχι ρε Ewan?
ha:
Τελευταία επεξεργασία:
Μετά το πανέμορφο φαράγγι κι αφού έκατσα σε μια κορυφή χαζεύοντας το, ήρθε σιγά σιγά η ώρα να ξεκινήσω για το Almaty, την πρώην πρωτεύουσα του Καζακστάν
Φτάνοντας πόλη είχε αρκετή κίνηση σε ορισμένα σημεία!
Αφού έκανα 1-2 κύκλους το τετράγωνο βρήκα τελικά το καταπληκτικό Alma Cinema Hostel στο οποίο έμεινα με 8 δολάρια με πρωινό! Καφές τσάι και φρούτα μέσα στην τιμή (την ημέρα που έφτασα) Πάντα επέλεγα να βρίσκω Χόστελ όσο το δυνατό πιο κοντά στο κέντρο και με εσωτερική αυλή πάρκινγκ για την μπέμπα!
Στο χόστελ υπήρχαν αρκετοί νεαροί ταξιδιώτες οι περισσότεροι από Ευρώπη , μίλησα με κάποια παιδιά, κυρίως με ένα νεαρό ζευγάρι από Ισπανία που τα παράτησε όλα και κάνει τον γύρο του κόσμου ως Backpackers! Πόσο όμορφο να μοιράζεσαι τα ίδια όνειρα με το άλλο σου μισό και να τα κυνηγάς σε όλο το κόσμο! Απ ότι μου ανέφεραν θα κατευθυνόντουσαν προς Ινδία και θα έψαχναν δουλειά στην Αυστραλία!
Η όμορφη αυλή με τις εξίσου όμορφες νεαρές παρουσίες (η μηχανή είναι αριστερά στον κήπο παρκαρισμένη)
Το Χόστελ εξαιρετικό, μοντέρνο και πεντακάθαρο!
Αφού ξεκουράστηκα λίγο, κατέβηκα προς την πόλη η οποία η αλήθεια είναι μου έκανε αρκετά θετική εντύπωση. Ήταν σαν σύγχρονη Ευρωπαική πόλη ! Tripadvisor για να δούμε που βρίσκονται κάποια αξιοθέατα λοιπόν και πάμε!
Μπέμπα rules!! :icon_redface:
Προχώρησα προς το Μνημείο των πεσόντων στρατιωτών του Αφγανιστάν
Το μνημείο βρίσκεται στα δεξιά του Στρατιωτικού Μουσείου στο πάρκο Paniflov. Είναι αφιερωμένο στους πεσόντες στρατιώτες στη σύγκρουση στο Αφγανιστάν, που διεξήχθη μεταξύ 1979 και 1989. Τα περισσότερα από αυτά τα μνημεία δείχνουν τους στρατιώτες σε μια ηττημένη ή απογοητευμένη στάση. Στη βάση του βάθρου είναι ένα γλυπτό από πιστόλι και στρατιωτικό κράνος και τέσσερις σειρές ονομάτων που αντιπροσωπεύουν τους πεσόντες στο Αφγανιστάν.
Υπάρχουν πολλά άλλα στρατιωτικά μνημεία στο πάρκο, όπως το άγαλμα του Ivan Paniflov, το γλυπτό 28 Guardsman , η αιώνια φλόγα, το άγνωστο στρατιωτικό μνημείο, το όπλο από το Kirov Cruiser, το Bauyrzhan Momyshuly. Το αφγανικό μνημείο είναι ένα δημοφιλές μνημείο σε ολόκληρο το Καζακστάν, καθώς υπάρχει κι ένα παρόμοιο μνημείο στην Αστάνα.
Glory Memorial Το πάρκο των 28 Guardsmen Panfilov. Το πάρκο βρίσκεται στο ανατολικό-κεντρικό Almaty στην περιοχή γύρω από τον καθεδρικό ναό Zenkov. Είναι αφιερωμένο και πήρε το όνομά του από τους Ηρώους του Panfilov, 28 στρατιώτες μιας μονάδας πεζικού του Αλμάτι που έχασαν τη ζωή τους κατά τη εισβολή της Ναζιστικής Γερμανίας τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ομάδα παίρνει το όνομά της από τον Ivan Panfilov, ο οποίος διέταξε το 316ο τμήμα που, παρά τις μεγάλες απώλειες, πίστευε ότι εκείνη την περίοδο κατάφερε να καθυστερήσει σημαντικά την μετάβαση των Γερμανών στην πρωτεύουσα, αγοράζοντας χρόνο για τους υπερασπιστές της πόλης. Μια αιώνια φλόγα που μνημονεύει τους πεσόντες του Ρωσικού Εμφύλιου Πολέμου και τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο καίει μπροστά στο γιγαντιαίο μαύρο μνημείο στρατιωτών από τις 15 σοβιετικές δημοκρατίες.
Άλλο ένα Ασιάτικο φατσόνι μου έκανε νάζια καθώς το πλησίασα!
Η συγκεκριμένη πλατεία ήταν τεράστια
Προχωρώντας συνάντησα τον καθεδρικό ναό Ascension Cathedral ο οποίος όμως αν και πανέμορφος βρισκόταν σε επισκευή
Το πάρκο που βρισκόταν δίπλα είχε αρκετούς νεαρούς γονείς και πολλά πιτσιρικάκια που έπαιζαν με διάφορα παιχνίδια
Σε ορισμένα σημεία διέκρινες αρκετές αρχιτεκτονικές αντιθέσεις, απ την μια αρκετά παλιά και ταλαιπωρημένα τετράγωνα μπλοκ κι απ την άλλη πολύ όμορφα αναπαλαιωμένα
Περνώντας από μια υπαίθρια αγορά
Το κεντρικό τζαμί του Αλμάτι είναι ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά στο Almaty και στο Καζακστάν. Σχεδιασμένο για 7000 επισκέπτες, χτίστηκε στη θέση του παλιού τζαμιού που χρονολογείται από το 1890 και ανάλαβε φωτιά το 1987. Η ίδρυση του τζαμιού έγινε το 1993. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1999. Το 2000, ο μεγάλος θόλος ήταν διακοσμημένος με στίχους από το Κοράνι που παρείχαν οι Τούρκοι καλλιτέχνες.
Φτάνοντας πόλη είχε αρκετή κίνηση σε ορισμένα σημεία!
Αφού έκανα 1-2 κύκλους το τετράγωνο βρήκα τελικά το καταπληκτικό Alma Cinema Hostel στο οποίο έμεινα με 8 δολάρια με πρωινό! Καφές τσάι και φρούτα μέσα στην τιμή (την ημέρα που έφτασα) Πάντα επέλεγα να βρίσκω Χόστελ όσο το δυνατό πιο κοντά στο κέντρο και με εσωτερική αυλή πάρκινγκ για την μπέμπα!
Στο χόστελ υπήρχαν αρκετοί νεαροί ταξιδιώτες οι περισσότεροι από Ευρώπη , μίλησα με κάποια παιδιά, κυρίως με ένα νεαρό ζευγάρι από Ισπανία που τα παράτησε όλα και κάνει τον γύρο του κόσμου ως Backpackers! Πόσο όμορφο να μοιράζεσαι τα ίδια όνειρα με το άλλο σου μισό και να τα κυνηγάς σε όλο το κόσμο! Απ ότι μου ανέφεραν θα κατευθυνόντουσαν προς Ινδία και θα έψαχναν δουλειά στην Αυστραλία!
Η όμορφη αυλή με τις εξίσου όμορφες νεαρές παρουσίες (η μηχανή είναι αριστερά στον κήπο παρκαρισμένη)
Το Χόστελ εξαιρετικό, μοντέρνο και πεντακάθαρο!
Αφού ξεκουράστηκα λίγο, κατέβηκα προς την πόλη η οποία η αλήθεια είναι μου έκανε αρκετά θετική εντύπωση. Ήταν σαν σύγχρονη Ευρωπαική πόλη ! Tripadvisor για να δούμε που βρίσκονται κάποια αξιοθέατα λοιπόν και πάμε!
Μπέμπα rules!! :icon_redface:
Προχώρησα προς το Μνημείο των πεσόντων στρατιωτών του Αφγανιστάν
Το μνημείο βρίσκεται στα δεξιά του Στρατιωτικού Μουσείου στο πάρκο Paniflov. Είναι αφιερωμένο στους πεσόντες στρατιώτες στη σύγκρουση στο Αφγανιστάν, που διεξήχθη μεταξύ 1979 και 1989. Τα περισσότερα από αυτά τα μνημεία δείχνουν τους στρατιώτες σε μια ηττημένη ή απογοητευμένη στάση. Στη βάση του βάθρου είναι ένα γλυπτό από πιστόλι και στρατιωτικό κράνος και τέσσερις σειρές ονομάτων που αντιπροσωπεύουν τους πεσόντες στο Αφγανιστάν.
Υπάρχουν πολλά άλλα στρατιωτικά μνημεία στο πάρκο, όπως το άγαλμα του Ivan Paniflov, το γλυπτό 28 Guardsman , η αιώνια φλόγα, το άγνωστο στρατιωτικό μνημείο, το όπλο από το Kirov Cruiser, το Bauyrzhan Momyshuly. Το αφγανικό μνημείο είναι ένα δημοφιλές μνημείο σε ολόκληρο το Καζακστάν, καθώς υπάρχει κι ένα παρόμοιο μνημείο στην Αστάνα.
Glory Memorial Το πάρκο των 28 Guardsmen Panfilov. Το πάρκο βρίσκεται στο ανατολικό-κεντρικό Almaty στην περιοχή γύρω από τον καθεδρικό ναό Zenkov. Είναι αφιερωμένο και πήρε το όνομά του από τους Ηρώους του Panfilov, 28 στρατιώτες μιας μονάδας πεζικού του Αλμάτι που έχασαν τη ζωή τους κατά τη εισβολή της Ναζιστικής Γερμανίας τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ομάδα παίρνει το όνομά της από τον Ivan Panfilov, ο οποίος διέταξε το 316ο τμήμα που, παρά τις μεγάλες απώλειες, πίστευε ότι εκείνη την περίοδο κατάφερε να καθυστερήσει σημαντικά την μετάβαση των Γερμανών στην πρωτεύουσα, αγοράζοντας χρόνο για τους υπερασπιστές της πόλης. Μια αιώνια φλόγα που μνημονεύει τους πεσόντες του Ρωσικού Εμφύλιου Πολέμου και τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο καίει μπροστά στο γιγαντιαίο μαύρο μνημείο στρατιωτών από τις 15 σοβιετικές δημοκρατίες.
Άλλο ένα Ασιάτικο φατσόνι μου έκανε νάζια καθώς το πλησίασα!
Η συγκεκριμένη πλατεία ήταν τεράστια
Προχωρώντας συνάντησα τον καθεδρικό ναό Ascension Cathedral ο οποίος όμως αν και πανέμορφος βρισκόταν σε επισκευή
Το πάρκο που βρισκόταν δίπλα είχε αρκετούς νεαρούς γονείς και πολλά πιτσιρικάκια που έπαιζαν με διάφορα παιχνίδια
Σε ορισμένα σημεία διέκρινες αρκετές αρχιτεκτονικές αντιθέσεις, απ την μια αρκετά παλιά και ταλαιπωρημένα τετράγωνα μπλοκ κι απ την άλλη πολύ όμορφα αναπαλαιωμένα
Περνώντας από μια υπαίθρια αγορά
Το κεντρικό τζαμί του Αλμάτι είναι ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά στο Almaty και στο Καζακστάν. Σχεδιασμένο για 7000 επισκέπτες, χτίστηκε στη θέση του παλιού τζαμιού που χρονολογείται από το 1890 και ανάλαβε φωτιά το 1987. Η ίδρυση του τζαμιού έγινε το 1993. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1999. Το 2000, ο μεγάλος θόλος ήταν διακοσμημένος με στίχους από το Κοράνι που παρείχαν οι Τούρκοι καλλιτέχνες.
Τελευταία επεξεργασία:
Magelanos
Μέλος
Ποσο μικρος ειναι ο κοσμος μας.. Patric με το Kawasaki Versys 650 συναστηση στην Λιμνη Βαικαλη με προορισμο την Μογγολια και αυτος. Και μαλιστα στην επιστροφη και περασμα απο το Τατζικισταν ειχε ατυχημα. Να ειναι καλα να ταξιδευευει οπου αγαπα τομ παλικαρι. Αυτες οι συναντησεις και γνωριμιες ειναι που μενουν ταξιδευοντας
Περιμενω με αγωνια το ποσταρισμαΣυνεχίζω με κατεύθυνση προς τον μεγάλο κεντρικό πεζόδρομο. αρκετός κόσμος, ωραία ατμόσφαιρα, κιόσκια με τοπικά προϊόντα, διάφορες εκδηλώσεις και γενικότερα πολύ ζωή!
Επιτέλους μετά την ξεραίλα στα βουνά, λίγος διαφορετικός αέρας
Όμορφες παιδικές εικόνες...
Βλέποντας τον σύγχρονο τρόπο ζωής, αποφάσισα να ψάξω απεγνωσμένα για καφέ!! Η αλήθεια είναι ότι μου είχε λείψει πολύ καθώς είμαι λάτρης του καλού εσπρέσσο, είτε σε ζεστή είτε σε κρύα μορφή! Αφού δεν βρήκα κάτι λιγότερο εμπορικό, μπήκα τελικά στα τοπικά Starbucks (άσχετα ότι δεν τα συμπαθώ, ήταν όαση για μένα!)
Κρύος καφές μετά από 24 μέρες!! Συγκίνηση!! (θα ήθελα να ήταν χτυπημένος αλλά μη ζητάμε πολλά! τουλάχιστον ήταν διπλό fredo espresso) :clap:
Απόλαυση λέμε!!!
Έκατσα να χαλαρώσω λίγο
Να θαυμάσω τα διάφορα χορογραφικά χάπενινγκς που γινόντουσαν απέναντι
Μετά τον καφέ συνέχισα την βόλτα μου ενώ σιγά σιγά άρχισε να νυχτώνει...
Παραδοσιακές μουσικές στον δρόμο
Όμορφα φωτισμένη η πόλη...
Παιχνίδια του φακού!
Διάφορα κυβερνητικά κτίρια
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οτι υπήρχε αρκετή αστυνομία παντού
Αρκετά όμορφα open μπαράκια και μαγαζάκια για φαγητό
Τα κορίτσια μου χαρίζουν 2 όμορφα χαμόγελα! :icon_redface:
Ένα εντυπωσιακό ξενοδοχείο
Και κάπως έτσι με μια φαντασμαγορική πανσέληνο κλείνει η βραδιά μου στο Αλμάτυ! Πραγματικά μια πόλη με πολύ ζωντάνια, όμορφη, και αρκετά περιποιημένη!
ΤΕΛΟΣ 23ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Επιτέλους μετά την ξεραίλα στα βουνά, λίγος διαφορετικός αέρας
Όμορφες παιδικές εικόνες...
Βλέποντας τον σύγχρονο τρόπο ζωής, αποφάσισα να ψάξω απεγνωσμένα για καφέ!! Η αλήθεια είναι ότι μου είχε λείψει πολύ καθώς είμαι λάτρης του καλού εσπρέσσο, είτε σε ζεστή είτε σε κρύα μορφή! Αφού δεν βρήκα κάτι λιγότερο εμπορικό, μπήκα τελικά στα τοπικά Starbucks (άσχετα ότι δεν τα συμπαθώ, ήταν όαση για μένα!)
Κρύος καφές μετά από 24 μέρες!! Συγκίνηση!! (θα ήθελα να ήταν χτυπημένος αλλά μη ζητάμε πολλά!
τουλάχιστον ήταν διπλό fredo espresso) :clap:
Απόλαυση λέμε!!!
Έκατσα να χαλαρώσω λίγο
Να θαυμάσω τα διάφορα χορογραφικά χάπενινγκς που γινόντουσαν απέναντι
Μετά τον καφέ συνέχισα την βόλτα μου ενώ σιγά σιγά άρχισε να νυχτώνει...
Παραδοσιακές μουσικές στον δρόμο
Όμορφα φωτισμένη η πόλη...
Παιχνίδια του φακού!
Διάφορα κυβερνητικά κτίρια
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οτι υπήρχε αρκετή αστυνομία παντού
Αρκετά όμορφα open μπαράκια και μαγαζάκια για φαγητό
Τα κορίτσια μου χαρίζουν 2 όμορφα χαμόγελα! :icon_redface:
Ένα εντυπωσιακό ξενοδοχείο
Και κάπως έτσι με μια φαντασμαγορική πανσέληνο κλείνει η βραδιά μου στο Αλμάτυ! Πραγματικά μια πόλη με πολύ ζωντάνια, όμορφη, και αρκετά περιποιημένη!
ΤΕΛΟΣ 23ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Τελευταία επεξεργασία:
Αυτά είναι τα ωραία φιλε! Πολλές τέτοιες γνωριμίες, συζητήσεις και όνειρα πάντα για την μοτοσυκλέτα! Είναι μοναδικά αυτά τα συναισθήματα!
Ποσο μικρος ειναι ο κοσμος μας.. Patric με το Kawasaki Versys 650 συναστηση στην Λιμνη Βαικαλη με προορισμο την Μογγολια και αυτος. Και μαλιστα στην επιστροφη και περασμα απο το Τατζικισταν ειχε ατυχημα. Να ειναι καλα να ταξιδευευει οπου αγαπα τομ παλικαρι. Αυτες οι συναντησεις και γνωριμιες ειναι που μενουν ταξιδευοντας
Ωχ Versys είναι όντως! με τόσα αυτοκόλλητα το πέρασα για bmw 650 σαν το δικό σου! Ναι διάβασα και για το ατύχημα μετά...
lucky_explorer1200
Μέλος
- Όνομα
- Kostas
- Μοτό
- Yamaha XT1200Z Super Tenere
Τρελό παλικάρι, πολύ γέλιο... Είχε αυτή την Αμερικανική προφορά σαν να σου μιλάει ο Snoop dog!
Ποσο μικρος ειναι ο κοσμος μας.. Patric με το Kawasaki Versys 650 συναστηση στην Λιμνη Βαικαλη με προορισμο την Μογγολια και αυτος. Και μαλιστα στην επιστροφη και περασμα απο το Τατζικισταν ειχε ατυχημα. Να ειναι καλα να ταξιδευευει οπου αγαπα τομ παλικαρι. Αυτες οι συναντησεις και γνωριμιες ειναι που μενουν ταξιδευοντας
Μετά το ατύχημα γύρισε στην πατρίδα του και αρραβωνιάστηκε!!!!!
ΗΜΕΡΑ 24η, 26 Αυγούστου 2018
Almaty - Balkash
Χλμ ημέρας 640
Αφού ξύπνησα , πήρα το πρωινό μου μαζί με το ζευγάρι απ την Ισπανία που γνώρισα χτες. Στα Χοστελ δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείς μόνος, οι περισσότεροι ταξιδιώτες επιδιώκουν τον διάλογο και μόνο αν εσύ είσαι κλεισμένος στο καβούκι σου θα νιώσεις μοναξιά!
Το καλό με το μοναχικό ταξίδι είναι ότι εσύ ορίζεις τον χρόνο, σε ότι κι αν κάνεις! Έχει και τα καλά του και τα κακά του , απ την άποψη ότι είσαι μόνος και πρέπει να αντιμετωπίσεις το οτιδήποτε. Πρέπει να έχεις τα μάτια σου 14 και η σκέψη να προπορεύεται της κάθε ενέργειας!
Η διαδρομή που θα ακολουθούσα μέχρι την πρωτεύουσα Αστανα, θα χωριζόταν σε 2 μέρη, την πρώτη μέρα θα διανυκτέρευα στην λίμνη Balkash στην ομώνυμη πόλη. Θα είχα μπροστά μου περίπου 650 χλμ ατελείωτης στέπας! Ο καιρός ξεκίνησε ιδανικός, ετοίμασα λοιπόν τα πράγματα και ξεκίνησα σιγά σιγά!
Βγαίνοντας απ το Αλματι
Πολύ γρήγορα το τοπίο άλλαξε και η γνωστή ατελείωτη στέπα του Καζακσταν έκανε την εμφάνιση της...
Μαζί μ'αυτήν εμφανίστηκαν και τα ευγενή τετράποδα, οι καμήλες! Μονοκάμπουρες αυτή τη φορά! (Πως λέμε μονοκύλινδρο μηκανάκι ένα πράμα!)
Ευθείες όσο φτάνει το μάτι στο λοφάκι, μετά πάλι μια απ τα ίδια!
Η συγκεκριμένη διαδρομή θέλει λίγο προσοχή με τα βενζινάδικα, δεν πρέπει να παραλείπεται κανένα! Ανά περίπου 130-180 χλμ έχει με 90αρα βενζίνη εννοείται!
Συνεχίζοντας και πλησιάζοντας σιγά σιγά την λίμνη η οποία φαίνεται από μακριά
Περνώντας και απ τις γνωστές πλέον αποξηραμένες λίμνες με αλάτι
Σιγά σιγά περνάω παραλιακά απ την λίμνη, με τα πρώτα σύννεφα κάνουν την εμφάνιση τους...
Αυτό το ουράνιο τόξο εκεί στο βάθος δεν είναι για καλό ! Κάτι κρύβεται από πίσω!
Πραγματικά μετά από κάποια χλμ που ''έπιασα'' λίμνη, άρχισε να βρέχει. Το χειρότερο ήταν ότι άρχισε ένας πλαγιομετωπικος αέρας που με ταλαιπώρησε αρκετά, καθώς δεν μπορούσα να οδηγήσω χαλαρός. Καθόμουν πλάγια και κόντρα του για να μην με μαστιγώνει στο πλάι! Έτσι σε συνδυασμό με τις ατελείωτες ευθείες με διέλυσε! :confused:
Μου χάρισε όμως ένα υπέροχο κάδρο!
Συνεχίζοντας στην αφιλόξενη στέπα, την μονοτονία σπάνε κάποια χωριά με μερικά διάσπαρτα σπίτια
Το απογευματάκι επιτέλους έφτασα στην παραλίμνια πόλη Balkash.
Τα πρώτα 300 χλμ ήταν ψιλοσπαστηρι και τα επόμενα 350 ενώ ήταν καλά ο δυνατός πλάγιος άνεμος με πήγαινε με τις μπάντες, κερασάκι η βροχούλα στα τελευταία 50 χλμ
Φτάνω λοιπόν στο ξενοδοχείο παλαιού Ρώσικου στίλ! Τι να κάνω, εδώ δεν έχει πολυτέλειες! Το ξενοδοχείο ήταν το Otel' "Balkhash" ,φαινόταν άδειο και σκοτεινό!
Μπαίνω μέσα με τα αδιάβροχα, ήμουν και λίγο ταλαιπωρημενος με τον αέρα και την βροχή, κατευθύνομαι προς το ξανθό ''σκυλί'' του πολέμου receptionistha: ρώσικης προέλευσης και τις ζητάω ένα δωμάτιο. Μου γράφει στο κομπιουτεράκι 8000 tenge δλδ 21 δολάρια! Της λέω σε(σε άπταιστα νοηματικά μαζί με κομπιουτεράκι ) ότι στο ίντερνετ διάβασα για 5000 τένγκε (12 δολάρια) , μου λέει α ναι? Δώσε τότε 5000!! ha: ότι αρπάξουν δλδ! Χαζομάρα που δεν της είπα και λιγότερα! Μου αναφέρει όμως οτι αν πληρώσεις με κάρτα θα είναι 6000 τενγκε! Ότι να ναι, για να μην τους φάει η τράπεζα την προμήθεια την πασάρουν στον πελάτη!
Φυσικά όπως καταλάβατε δεν μιλούσε γρί αγγλικα, όλες οι συνεννοήσεις με νοηματική!
Almaty - Balkash
Χλμ ημέρας 640
Αφού ξύπνησα , πήρα το πρωινό μου μαζί με το ζευγάρι απ την Ισπανία που γνώρισα χτες. Στα Χοστελ δεν υπάρχει περίπτωση να αισθανθείς μόνος, οι περισσότεροι ταξιδιώτες επιδιώκουν τον διάλογο και μόνο αν εσύ είσαι κλεισμένος στο καβούκι σου θα νιώσεις μοναξιά!
Το καλό με το μοναχικό ταξίδι είναι ότι εσύ ορίζεις τον χρόνο, σε ότι κι αν κάνεις! Έχει και τα καλά του και τα κακά του , απ την άποψη ότι είσαι μόνος και πρέπει να αντιμετωπίσεις το οτιδήποτε. Πρέπει να έχεις τα μάτια σου 14 και η σκέψη να προπορεύεται της κάθε ενέργειας!
Η διαδρομή που θα ακολουθούσα μέχρι την πρωτεύουσα Αστανα, θα χωριζόταν σε 2 μέρη, την πρώτη μέρα θα διανυκτέρευα στην λίμνη Balkash στην ομώνυμη πόλη. Θα είχα μπροστά μου περίπου 650 χλμ ατελείωτης στέπας! Ο καιρός ξεκίνησε ιδανικός, ετοίμασα λοιπόν τα πράγματα και ξεκίνησα σιγά σιγά!
Βγαίνοντας απ το Αλματι
Πολύ γρήγορα το τοπίο άλλαξε και η γνωστή ατελείωτη στέπα του Καζακσταν έκανε την εμφάνιση της...
Μαζί μ'αυτήν εμφανίστηκαν και τα ευγενή τετράποδα, οι καμήλες! Μονοκάμπουρες αυτή τη φορά! (Πως λέμε μονοκύλινδρο μηκανάκι ένα πράμα!
)
Ευθείες όσο φτάνει το μάτι στο λοφάκι, μετά πάλι μια απ τα ίδια!
Η συγκεκριμένη διαδρομή θέλει λίγο προσοχή με τα βενζινάδικα, δεν πρέπει να παραλείπεται κανένα! Ανά περίπου 130-180 χλμ έχει με 90αρα βενζίνη εννοείται!
Συνεχίζοντας και πλησιάζοντας σιγά σιγά την λίμνη η οποία φαίνεται από μακριά
Περνώντας και απ τις γνωστές πλέον αποξηραμένες λίμνες με αλάτι
Σιγά σιγά περνάω παραλιακά απ την λίμνη, με τα πρώτα σύννεφα κάνουν την εμφάνιση τους...
Αυτό το ουράνιο τόξο εκεί στο βάθος δεν είναι για καλό ! Κάτι κρύβεται από πίσω!
Πραγματικά μετά από κάποια χλμ που ''έπιασα'' λίμνη, άρχισε να βρέχει. Το χειρότερο ήταν ότι άρχισε ένας πλαγιομετωπικος αέρας που με ταλαιπώρησε αρκετά, καθώς δεν μπορούσα να οδηγήσω χαλαρός. Καθόμουν πλάγια και κόντρα του για να μην με μαστιγώνει στο πλάι! Έτσι σε συνδυασμό με τις ατελείωτες ευθείες με διέλυσε! :confused:
Μου χάρισε όμως ένα υπέροχο κάδρο!
Συνεχίζοντας στην αφιλόξενη στέπα, την μονοτονία σπάνε κάποια χωριά με μερικά διάσπαρτα σπίτια
Το απογευματάκι επιτέλους έφτασα στην παραλίμνια πόλη Balkash.
Τα πρώτα 300 χλμ ήταν ψιλοσπαστηρι και τα επόμενα 350 ενώ ήταν καλά ο δυνατός πλάγιος άνεμος με πήγαινε με τις μπάντες, κερασάκι η βροχούλα στα τελευταία 50 χλμ
Φτάνω λοιπόν στο ξενοδοχείο παλαιού Ρώσικου στίλ! Τι να κάνω, εδώ δεν έχει πολυτέλειες! Το ξενοδοχείο ήταν το Otel' "Balkhash" ,φαινόταν άδειο και σκοτεινό!
Μπαίνω μέσα με τα αδιάβροχα, ήμουν και λίγο ταλαιπωρημενος με τον αέρα και την βροχή, κατευθύνομαι προς το ξανθό ''σκυλί'' του πολέμου receptionist
ha: ρώσικης προέλευσης και τις ζητάω ένα δωμάτιο. Μου γράφει στο κομπιουτεράκι 8000 tenge δλδ 21 δολάρια! Της λέω σε(σε άπταιστα νοηματικά μαζί με κομπιουτεράκι ) ότι στο ίντερνετ διάβασα για 5000 τένγκε (12 δολάρια) , μου λέει α ναι? Δώσε τότε 5000!! ha: ότι αρπάξουν δλδ! Χαζομάρα που δεν της είπα και λιγότερα! Μου αναφέρει όμως οτι αν πληρώσεις με κάρτα θα είναι 6000 τενγκε! Ότι να ναι, για να μην τους φάει η τράπεζα την προμήθεια την πασάρουν στον πελάτη! Φυσικά όπως καταλάβατε δεν μιλούσε γρί αγγλικα, όλες οι συνεννοήσεις με νοηματική!
Τελευταία επεξεργασία:
Ανεβαίνοντας στον όροφο που ήταν το δωμάτιο, σκιάχτηκα! Τοίχοι ντυμένοι με ταπετσαρία που σε ορισμένα σημεία ήταν σχισμένη!
Μύρισε Παλιά old school Σοβιετιλα, νομίζα ότι θα μου την έπεφτε κάνας πράκτορας της KGB , από καμιά γωνιάha:
Τα ίδια και στο δωμάτιο! Κοιμήθηκα στα λεοπάρ σκεπάσματα! :xalara:Η τουαλέτα μέσα δεν το συζητώ...να τρέχουν τα καζανάκια, να σφυρίζουν, σαν ταινία τρόμου ένα πράγμα! Η πόρτα, παλιά ξύλινη ίσα που έκλεινε! Ωραίες καταστάσεις
Όσο για την θέα, το δωμάτιο έβλεπε τον σκουπιδότοπο απέναντι!ha:
Το Balkhash βρίσκεται στη βόρεια ακτή της λίμνης Balkhash, στον κόλπο Bertys και στα νότια του Kazakh Uplands. Πληθυσμός πόλης: 68.833 Ιδρύθηκε το 1937 ως βιομηχανική πόλη επικεντρωμένη στην εξόρυξη και την τήξη του χαλκού όπου ακόμα και σήμερα συνεχίζεται η εκμετάλλευση του. Η πόλη βρίσκεται περίπου 500 χιλιόμετρα δυτικά των κινεζικών συνόρων στη βόρεια πλευρά της λίμνης σε υψόμετρο 440 μ. Η ιστορία της πόλης συνδέεται στενά με την εξόρυξη των κοιτασμάτων χαλκού και την ανάπτυξη του εργοστασίου τήξης.
Άκρως βιομηχανική πόλη στην όψη με τα μεγάλα φουγάρα να καπνίζουν τον ουρανό
Η χαρακτηριστική ''καρδιά'' σε ακόμα μια πρώην USSR πόλη!
Λίμνη Μπαλκάς είναι μία από τις μεγαλύτερες λίμνες στην Ασία και η 15η μεγαλύτερη στον κόσμο. Βρίσκεται στην Κεντρική Ασία στο νοτιοανατολικό Καζακστάν και ανήκει σε μια ενδοροϊκή (κλειστή) λεκάνη που μοιράζεται το Καζακστάν και η Κίνα, με μια μικρή μερίδα της Κιργιζίας. Η λίμνη γεμίζει μέσω επτά ποταμών, ο πρωταρχικός των οποίων είναι ο ποταμός Ίλι, φέρνοντας το μεγαλύτερο μέρος της εισροής των ακτών. Άλλοι, όπως ο Karatal, παρέχουν τόσο επιφανειακή όσο και υπόγεια ροή. Ο Ηλί τροφοδοτείται με βροχοπτώσεις, αλλά και σε μεγάλο βαθμό με εαρινό χιονόνερο, από τα βουνά της περιοχής Xinjiang της Κίνας. Η λίμνη σήμερα καλύπτει έκταση περίπου 16.400 τετραγωνικών χιλιομέτρων (6.300 τ.μ.). Ωστόσο, όπως και η θάλασσα Aral, συρρικνώνεται εξαιτίας της εκτροπής των υδάτων από τα ποτάμια που την τροφοδοτούν. Χωρίζεται από ένα στενό σε δύο ξεχωριστά μέρη. Το δυτικό μέρος είναι γλυκό νερό, ενώ το ανατολικό μισό είναι αλατούχο. Το ανατολικό τμήμα είναι κατά μέσο όρο 1,7 φορές πιο βαθύ από το δυτικό τμήμα. Σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή περιλαμβάνουν εξόρυξη, επεξεργασία μεταλλευμάτων και αλιεία. Ενώ το μέγεθος της αυξάνεται προσωρινά, υπάρχει μια ανησυχία λόγω της απερήμωσης και της βιομηχανικής δραστηριότητας.
λίγος ο κόσμος που κυκλοφορούσε
Κατευθυνόμενος προς το μνημείο, μύρισε παλιά old school Σοβιετιλα λέμε! :xalara:
Όλα τα μνημεία παραπέμπουν στον Ρώσικο στρατό του Β' Παγκοσμίου πολέμου με τα εκατοντάδες θύματα γραμμένα σε πελώριους τοίχους
Η πλατεία κοντά στο μνημείο θυμίζει σκηνικό πολέμου
Παλιά κτίρια που φέρνουν στην μνήμη άλλες εποχές...
φτωχά και παρατημένα κουτιά...
Αφού έκανα μια μικρή βόλτα, βρήκα ένα μίνι μάρκετ και πήρα διάφορα πράγματα για πρωινό και βραδινό, καθώς δεν έβρισκα κάτι αξιοπρεπές να κάτσω! Μπαίνοντας στο μίνι μάρκετ οι ντόπιοι που βρισκόντουσαν μέσα με κοίταξαν λες και ήμουν εξωγήινος! Αμέσως όμως έσπευσαν να με εξυπηρετήσουν με ευγένεια.
Αφού ψώνισα έβαλα και βενζίνη σε ένα άθλιο βενζινάδικο, η αντλία του οποίου ήταν μηχανική, έδειχνε μόνο λίτρα και σίγουρα έκλεβε απ ότι διαπίστωσα. Με τιμή 0,5 Ε/λτ δεν με ένοιαξε κι ας μου έφαγε 1-2 λιτράκια
Κατευθύνθηκα σιγά σιγά στο σκοτεινό ξενοδοχείο κι αφού έφαγα, την έπεσα για ύπνο, περνώντας μια βραδιά τρόμου! (καζανάκια, βρύσες, διάφοροι θόρυβοι, τα πάντα όλα!)
Δεν κράτησε όμως για πολύ, καθώς με την κούραση που είχα με πήρε αμέσως ο Μορφέας!
ΤΕΛΟΣ 24ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Τοίχοι ντυμένοι με ταπετσαρία που σε ορισμένα σημεία ήταν σχισμένη!Μύρισε Παλιά old school Σοβιετιλα, νομίζα ότι θα μου την έπεφτε κάνας πράκτορας της KGB , από καμιά γωνιά
ha:
Τα ίδια και στο δωμάτιο! Κοιμήθηκα στα λεοπάρ σκεπάσματα! :xalara:Η τουαλέτα μέσα δεν το συζητώ...να τρέχουν τα καζανάκια, να σφυρίζουν, σαν ταινία τρόμου ένα πράγμα! Η πόρτα, παλιά ξύλινη ίσα που έκλεινε! Ωραίες καταστάσεις
Όσο για την θέα, το δωμάτιο έβλεπε τον σκουπιδότοπο απέναντι!
ha:
Το Balkhash βρίσκεται στη βόρεια ακτή της λίμνης Balkhash, στον κόλπο Bertys και στα νότια του Kazakh Uplands. Πληθυσμός πόλης: 68.833 Ιδρύθηκε το 1937 ως βιομηχανική πόλη επικεντρωμένη στην εξόρυξη και την τήξη του χαλκού όπου ακόμα και σήμερα συνεχίζεται η εκμετάλλευση του. Η πόλη βρίσκεται περίπου 500 χιλιόμετρα δυτικά των κινεζικών συνόρων στη βόρεια πλευρά της λίμνης σε υψόμετρο 440 μ. Η ιστορία της πόλης συνδέεται στενά με την εξόρυξη των κοιτασμάτων χαλκού και την ανάπτυξη του εργοστασίου τήξης.
Άκρως βιομηχανική πόλη στην όψη με τα μεγάλα φουγάρα να καπνίζουν τον ουρανό
Η χαρακτηριστική ''καρδιά'' σε ακόμα μια πρώην USSR πόλη!
Λίμνη Μπαλκάς είναι μία από τις μεγαλύτερες λίμνες στην Ασία και η 15η μεγαλύτερη στον κόσμο. Βρίσκεται στην Κεντρική Ασία στο νοτιοανατολικό Καζακστάν και ανήκει σε μια ενδοροϊκή (κλειστή) λεκάνη που μοιράζεται το Καζακστάν και η Κίνα, με μια μικρή μερίδα της Κιργιζίας. Η λίμνη γεμίζει μέσω επτά ποταμών, ο πρωταρχικός των οποίων είναι ο ποταμός Ίλι, φέρνοντας το μεγαλύτερο μέρος της εισροής των ακτών. Άλλοι, όπως ο Karatal, παρέχουν τόσο επιφανειακή όσο και υπόγεια ροή. Ο Ηλί τροφοδοτείται με βροχοπτώσεις, αλλά και σε μεγάλο βαθμό με εαρινό χιονόνερο, από τα βουνά της περιοχής Xinjiang της Κίνας. Η λίμνη σήμερα καλύπτει έκταση περίπου 16.400 τετραγωνικών χιλιομέτρων (6.300 τ.μ.). Ωστόσο, όπως και η θάλασσα Aral, συρρικνώνεται εξαιτίας της εκτροπής των υδάτων από τα ποτάμια που την τροφοδοτούν. Χωρίζεται από ένα στενό σε δύο ξεχωριστά μέρη. Το δυτικό μέρος είναι γλυκό νερό, ενώ το ανατολικό μισό είναι αλατούχο. Το ανατολικό τμήμα είναι κατά μέσο όρο 1,7 φορές πιο βαθύ από το δυτικό τμήμα. Σημαντικές οικονομικές δραστηριότητες στην περιοχή περιλαμβάνουν εξόρυξη, επεξεργασία μεταλλευμάτων και αλιεία. Ενώ το μέγεθος της αυξάνεται προσωρινά, υπάρχει μια ανησυχία λόγω της απερήμωσης και της βιομηχανικής δραστηριότητας.
λίγος ο κόσμος που κυκλοφορούσε
Κατευθυνόμενος προς το μνημείο, μύρισε παλιά old school Σοβιετιλα λέμε! :xalara:
Όλα τα μνημεία παραπέμπουν στον Ρώσικο στρατό του Β' Παγκοσμίου πολέμου με τα εκατοντάδες θύματα γραμμένα σε πελώριους τοίχους
Η πλατεία κοντά στο μνημείο θυμίζει σκηνικό πολέμου
Παλιά κτίρια που φέρνουν στην μνήμη άλλες εποχές...
φτωχά και παρατημένα κουτιά...
Αφού έκανα μια μικρή βόλτα, βρήκα ένα μίνι μάρκετ και πήρα διάφορα πράγματα για πρωινό και βραδινό, καθώς δεν έβρισκα κάτι αξιοπρεπές να κάτσω! Μπαίνοντας στο μίνι μάρκετ οι ντόπιοι που βρισκόντουσαν μέσα με κοίταξαν λες και ήμουν εξωγήινος! Αμέσως όμως έσπευσαν να με εξυπηρετήσουν με ευγένεια.
Αφού ψώνισα έβαλα και βενζίνη σε ένα άθλιο βενζινάδικο, η αντλία του οποίου ήταν μηχανική, έδειχνε μόνο λίτρα και σίγουρα έκλεβε απ ότι διαπίστωσα. Με τιμή 0,5 Ε/λτ δεν με ένοιαξε κι ας μου έφαγε 1-2 λιτράκια
Κατευθύνθηκα σιγά σιγά στο σκοτεινό ξενοδοχείο κι αφού έφαγα, την έπεσα για ύπνο, περνώντας μια βραδιά τρόμου! (καζανάκια, βρύσες, διάφοροι θόρυβοι, τα πάντα όλα!)
Δεν κράτησε όμως για πολύ, καθώς με την κούραση που είχα με πήρε αμέσως ο Μορφέας!
ΤΕΛΟΣ 24ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Τελευταία επεξεργασία:
ΗΜΕΡΑ 25η, 27 Αυγούστου 2018
Balkash - Astana
Χλμ ημέρας 600
Ξύπνησα αρκετά πρωί στο ξενοδοχείο του τρόμου! Σε όλο το ξενοδοχείο πέτυχα μόνο ένα μεσήλικα, δεν πρέπει να υπήρχε άλλος κόσμος! Ήθελα να φύγω νωρίς ώστε να φτάσω και νωρίς στην Αστάνα, ώστε να προλάβω να την περπατήσω. 600 χλμ στέπας λοιπόν για σήμερα με καλό αυτοκινητόδρομο στα τελευταία 200 και αρκετά καλά τα υπόλοιπα.
7μιση το πρωί είχα ήδη ξεκινήσει, μια ψυχρούλα την είχε η αλήθεια είναι σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες! Το τοπίο δεν άλλαξε, η ίδια βαρετή και μονότονη στέπα που είχαμε συναντήσει και από την δυτική πλευρά με τον Κώστα μπαίνοντας από Ρωσία στο Καζακσταν. Τότε βέβαια επειδή την βλέπαμε για πρώτη φορά, μας κέντρισε το ενδιαφέρον αλλά πλέον δεν μου πρόσφερε το κάτι διαφορετικό!Βέβαια αν με ρωτήσεις τώρα φυσικά και θα ήθελα να ξαναβρίσκομαι εκεί στην ίδια στέπα Απ την κάμερα κράνους έγραψα πολύ λίγο καθώς οι σκληροί δίσκοι και οι κάρτες είχαν γεμίσει σχεδόν και έπρεπε να κάνω οικονομία!
Σε ορισμένες ευθείες υπήρχαν κάτι μικρά γεφυράκια και στην συνέχεια πλάτωμα, πριν τα γεφυράκια αυτά υπήρχε ταμπέλα για όριο 70 χλμ. Εκεί λοιπόν μετά την ταμπέλα πέτυχα 2-3 φορές κάποιους στημένους αστυνομικούς, γι αυτό και σ αυτά τα σημεία έκοβα στα 50χλμ!. Κάποια οχήματα στο αντίθετο ρεύμα μου αναβόσβηναν και τα φώτα σαν προειδοποίηση. Δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, δεν με σταμάτησε κανείς.
Την μονοτονία μερικές φορές έσπαγαν κάποια νικρά χωριά που συναντούσα στο δρόμο μου
Όλη η μέρα πήγε με γκάζι ''καρίδι''! :clap: . Δεν σταμάτησα πουθενά παρά μόνο για βενζίνη, κι εδώ θέλει λίγο προσοχή με τα βενζινάδικα καθώς είναι ''αραιά''
Φτάνοντας στην πόλη Καραγάντα έκανα μια στάση ανεφοδιασμού και τσίμπησα και κάτι στα γρήγορα! Μου έμεναν ακόμα 250 χλμ απ τα οποία τα τελευταία 200 ήταν αυτοκινητόδρομος.
Φτάνοντας σιγά σιγά στην πόλη
Κατά την είσοδο εντυπωσιάζουν τα πελώρια κτίρια
Έμεινα στο καταπληκτικό Hostel Nomad 4x4 με 5 δολάρια! ( απεριόριστο τσάι και καφέ)
Είχα δει ότι ήταν στο κέντρο κι ότι είχε κλειστή αυλή για πάρκινγκ, επίσης το επισκεπτόντουσαν ταξιδιώτες με μηχανές, τζιπ κλπ. Η οικοδέσποινα ήταν καταπληκτική με καλωσόρισε με τσάι και το κλασικό στρογγυλό ψωμί μαζί με σπιτική μαρμελάδα! Ντουζάκι και βολτούλα στην φαντασμαγορική Αστάνα!
Balkash - Astana
Χλμ ημέρας 600
Ξύπνησα αρκετά πρωί στο ξενοδοχείο του τρόμου!
Σε όλο το ξενοδοχείο πέτυχα μόνο ένα μεσήλικα, δεν πρέπει να υπήρχε άλλος κόσμος! Ήθελα να φύγω νωρίς ώστε να φτάσω και νωρίς στην Αστάνα, ώστε να προλάβω να την περπατήσω. 600 χλμ στέπας λοιπόν για σήμερα με καλό αυτοκινητόδρομο στα τελευταία 200 και αρκετά καλά τα υπόλοιπα.7μιση το πρωί είχα ήδη ξεκινήσει, μια ψυχρούλα την είχε η αλήθεια είναι σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες! Το τοπίο δεν άλλαξε, η ίδια βαρετή και μονότονη στέπα που είχαμε συναντήσει και από την δυτική πλευρά με τον Κώστα μπαίνοντας από Ρωσία στο Καζακσταν. Τότε βέβαια επειδή την βλέπαμε για πρώτη φορά, μας κέντρισε το ενδιαφέρον αλλά πλέον δεν μου πρόσφερε το κάτι διαφορετικό!Βέβαια αν με ρωτήσεις τώρα φυσικά και θα ήθελα να ξαναβρίσκομαι εκεί στην ίδια στέπα
Απ την κάμερα κράνους έγραψα πολύ λίγο καθώς οι σκληροί δίσκοι και οι κάρτες είχαν γεμίσει σχεδόν και έπρεπε να κάνω οικονομία!
Σε ορισμένες ευθείες υπήρχαν κάτι μικρά γεφυράκια και στην συνέχεια πλάτωμα, πριν τα γεφυράκια αυτά υπήρχε ταμπέλα για όριο 70 χλμ. Εκεί λοιπόν μετά την ταμπέλα πέτυχα 2-3 φορές κάποιους στημένους αστυνομικούς, γι αυτό και σ αυτά τα σημεία έκοβα στα 50χλμ!. Κάποια οχήματα στο αντίθετο ρεύμα μου αναβόσβηναν και τα φώτα σαν προειδοποίηση. Δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, δεν με σταμάτησε κανείς.
Την μονοτονία μερικές φορές έσπαγαν κάποια νικρά χωριά που συναντούσα στο δρόμο μου
Όλη η μέρα πήγε με γκάζι ''καρίδι''! :clap: . Δεν σταμάτησα πουθενά παρά μόνο για βενζίνη, κι εδώ θέλει λίγο προσοχή με τα βενζινάδικα καθώς είναι ''αραιά''
Φτάνοντας στην πόλη Καραγάντα έκανα μια στάση ανεφοδιασμού και τσίμπησα και κάτι στα γρήγορα! Μου έμεναν ακόμα 250 χλμ απ τα οποία τα τελευταία 200 ήταν αυτοκινητόδρομος.
Φτάνοντας σιγά σιγά στην πόλη
Κατά την είσοδο εντυπωσιάζουν τα πελώρια κτίρια
Έμεινα στο καταπληκτικό Hostel Nomad 4x4 με 5 δολάρια! ( απεριόριστο τσάι και καφέ)
Είχα δει ότι ήταν στο κέντρο κι ότι είχε κλειστή αυλή για πάρκινγκ, επίσης το επισκεπτόντουσαν ταξιδιώτες με μηχανές, τζιπ κλπ. Η οικοδέσποινα ήταν καταπληκτική με καλωσόρισε με τσάι και το κλασικό στρογγυλό ψωμί μαζί με σπιτική μαρμελάδα! Ντουζάκι και βολτούλα στην φαντασμαγορική Αστάνα!
Τελευταία επεξεργασία:
H Αστανά είναι η πρωτεύουσα και δεύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καζακστάν (μετά το Αλμάτι). Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ισίμ στο βόρειο-κεντρικό τμήμα του Καζακστάν, στην επαρχία Ακμόλα, αν και διοικητικά διαχωρίζεται από την υπόλοιπη επαρχία. Ο πληθυσμός της είναι 1.029.556 κάτοικοι (2017).
Ιδρύθηκε το 1830 με την ονομασία Ακμόλι ή Ακμολίνσκι Πρικάζ , και υπηρέτησε ως αμυντική οχύρωση των Κοζάκων της Σιβηρίας. Το 1832 στον οικισμό χορηγείται καθεστώς πόλης και μετονομάζεται σε Ακμόλινσκ. Στις 20 Μαρτίου του 1961 η πόλη μετονομάστηκε σε Τσελίνογκραντ για να σηματοδοτήσει την εξέλιξη της πόλης ως πολιτιστικό και διοικητικό κέντρο. Το 1992 μετονομάστηκε σε Ακμόλα, το τροποποιημένο αρχικό όνομα που σημαίνει «λευκός τάφος». Στις 10 Δεκεμβρίου του 1997 η Ακμόλα αντικατέστησε το Αλμάτι και έγινε η πρωτεύουσα του Καζακστάν. Στις 6 Μαΐου του 1998, μετονομάστηκε σε Αστανά, που σημαίνει «η πρωτεύουσα» στα Καζακικά.
Η Αστανά είναι μια σχεδιασμένη πόλη, όπως η Μπραζίλια στη Βραζιλία, η Καμπέρα στην Αυστραλία και η Ουάσινγκτον των ΗΠΑ. Το ρυθμιστικό σχέδιο της σχεδιάστηκε από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Κίσο Κουροκάβα. Δεδομένου ότι είναι η έδρα της κυβέρνησης του Καζακστάν, βρίσκονται η Βουλή, το Ανώτατο Δικαστήριο, το Ακ Όρντα Προεδρικό Μέγαρο και πολλές δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί.
Η Αστανά είναι η δεύτερη πιο ψυχρή πρωτεύουσα στον κόσμο μετά την Ουλάν Μπατόρ της Μογγολίας, μια θέση που κατείχε προηγουμένως η πρωτεύουσα του Καναδά, Οττάβα, έως ότου η Αστανά έγινε πρωτεύουσα το 1997
Η αρχιτεκτονική του κέντρου της πόλης είναι οπτικά εντυπωσιακή, σου δίνει πραγματικά μια αίσθηση επιστημονικής φαντασίας η οποία σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα.
Όλο αυτό το αρχιτεκτονικό δημιούργημα είναι του βρετανού αρχιτέκτονα Λόρδου Νόρμαν Φόρστερ ενός εκ των κορυφαίων αρχιτεκτόνων του κόσμου και δεν είναι τυχαίο ότι το 1999 απέσπασε το βραβείο της «Πόλης του Κόσμου», αφού στην πόλη βρίσκονται μερικά από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της Ασίας.
Κατεβαίνοντας αμέσως σου κάνουν αίσθηση αυτά τα φαντασμαγορικά κτίρια
Καθώς έκανα βόλτα να βρω μια τράπεζα να αλλάξω σε τοπικό νόμισμα, ρώτησα έναν ντόπιο ο οποίος προσφέρθηκε να με πάει στην κοντινότερη τράπεζα με αμάξι! Αποφεύγω να μπαίνω έτσι μόνος σε ξένα αυτοκίνητα ειδικά σε ξένη χώρα αλλά ο τύπος φαινόταν καλοκάγαθος και μόλις έμαθε οτι ήμουν από Ελλάδα μου ανέφερε οτι ''είναι τιμή μου να βοηθήσω έναν Έλληνα'' !! Έπαθα κοκομπλόκο! Μπαίνω στο αμάξι κι αφού κάνουμε ίσα με 300 μέτρα μου λέει, εδώ είναι! Καλά του λέω δεν χρειαζόταν αφού ήταν τόσο κοντά! Όχι μου λέει ήθελα να σε βοηθήσω! Τι να πω...έμεινα για άλλη μια φορά απ την καλοσύνη των Ασιατών!
Πελώριοι ουρανοξύστες, New York wannabe town!!
O πύργος The Baiterek Tower
είναι ένας πύργος μνημείο και παρατήρησης, αποτελεί έμβλημα της πόλης. Ο πύργος βρίσκεται στη λεωφόρο Nurzhol και θεωρείται σύμβολο του Καζακστάν μετά την ανεξαρτησία του.
City Park Το πάρκο της πόλης
Η ''πύλη'' της πόλης
Διάφορα κυβερνητικά κτίρια
Το Δημαρχείο της πόλης
Ανέβηκα στον πύργο The Baiterek Tower , είχε αρκετό κόσμο και πολύ ασφάλεια! Σου έλεγχαν τα πάντα λες και ήσουν σε αεροδρόμιο, σκάνερ για άτομα και αντικείμενα! Πλήρωσα 3 δολάρια για να θαυμάσω την θέα της πόλης από ψηλά
Διαφορετικής αρχιτεκτονικής ουρανοξύστες!
Εσωτερικά του πύργου
In New York!!! NOT!
Ιδρύθηκε το 1830 με την ονομασία Ακμόλι ή Ακμολίνσκι Πρικάζ , και υπηρέτησε ως αμυντική οχύρωση των Κοζάκων της Σιβηρίας. Το 1832 στον οικισμό χορηγείται καθεστώς πόλης και μετονομάζεται σε Ακμόλινσκ. Στις 20 Μαρτίου του 1961 η πόλη μετονομάστηκε σε Τσελίνογκραντ για να σηματοδοτήσει την εξέλιξη της πόλης ως πολιτιστικό και διοικητικό κέντρο. Το 1992 μετονομάστηκε σε Ακμόλα, το τροποποιημένο αρχικό όνομα που σημαίνει «λευκός τάφος». Στις 10 Δεκεμβρίου του 1997 η Ακμόλα αντικατέστησε το Αλμάτι και έγινε η πρωτεύουσα του Καζακστάν. Στις 6 Μαΐου του 1998, μετονομάστηκε σε Αστανά, που σημαίνει «η πρωτεύουσα» στα Καζακικά.
Η Αστανά είναι μια σχεδιασμένη πόλη, όπως η Μπραζίλια στη Βραζιλία, η Καμπέρα στην Αυστραλία και η Ουάσινγκτον των ΗΠΑ. Το ρυθμιστικό σχέδιο της σχεδιάστηκε από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Κίσο Κουροκάβα. Δεδομένου ότι είναι η έδρα της κυβέρνησης του Καζακστάν, βρίσκονται η Βουλή, το Ανώτατο Δικαστήριο, το Ακ Όρντα Προεδρικό Μέγαρο και πολλές δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί.
Η Αστανά είναι η δεύτερη πιο ψυχρή πρωτεύουσα στον κόσμο μετά την Ουλάν Μπατόρ της Μογγολίας, μια θέση που κατείχε προηγουμένως η πρωτεύουσα του Καναδά, Οττάβα, έως ότου η Αστανά έγινε πρωτεύουσα το 1997
Η αρχιτεκτονική του κέντρου της πόλης είναι οπτικά εντυπωσιακή, σου δίνει πραγματικά μια αίσθηση επιστημονικής φαντασίας η οποία σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα.
Όλο αυτό το αρχιτεκτονικό δημιούργημα είναι του βρετανού αρχιτέκτονα Λόρδου Νόρμαν Φόρστερ ενός εκ των κορυφαίων αρχιτεκτόνων του κόσμου και δεν είναι τυχαίο ότι το 1999 απέσπασε το βραβείο της «Πόλης του Κόσμου», αφού στην πόλη βρίσκονται μερικά από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της Ασίας.
Κατεβαίνοντας αμέσως σου κάνουν αίσθηση αυτά τα φαντασμαγορικά κτίρια
Καθώς έκανα βόλτα να βρω μια τράπεζα να αλλάξω σε τοπικό νόμισμα, ρώτησα έναν ντόπιο ο οποίος προσφέρθηκε να με πάει στην κοντινότερη τράπεζα με αμάξι! Αποφεύγω να μπαίνω έτσι μόνος σε ξένα αυτοκίνητα ειδικά σε ξένη χώρα αλλά ο τύπος φαινόταν καλοκάγαθος και μόλις έμαθε οτι ήμουν από Ελλάδα μου ανέφερε οτι ''είναι τιμή μου να βοηθήσω έναν Έλληνα'' !! Έπαθα κοκομπλόκο! Μπαίνω στο αμάξι κι αφού κάνουμε ίσα με 300 μέτρα μου λέει, εδώ είναι! Καλά του λέω δεν χρειαζόταν αφού ήταν τόσο κοντά! Όχι μου λέει ήθελα να σε βοηθήσω! Τι να πω...έμεινα για άλλη μια φορά απ την καλοσύνη των Ασιατών!
Πελώριοι ουρανοξύστες, New York wannabe town!!
O πύργος The Baiterek Tower
είναι ένας πύργος μνημείο και παρατήρησης, αποτελεί έμβλημα της πόλης. Ο πύργος βρίσκεται στη λεωφόρο Nurzhol και θεωρείται σύμβολο του Καζακστάν μετά την ανεξαρτησία του.
City Park Το πάρκο της πόλης
Η ''πύλη'' της πόλης
Διάφορα κυβερνητικά κτίρια
Το Δημαρχείο της πόλης
Ανέβηκα στον πύργο The Baiterek Tower , είχε αρκετό κόσμο και πολύ ασφάλεια! Σου έλεγχαν τα πάντα λες και ήσουν σε αεροδρόμιο, σκάνερ για άτομα και αντικείμενα! Πλήρωσα 3 δολάρια για να θαυμάσω την θέα της πόλης από ψηλά
Διαφορετικής αρχιτεκτονικής ουρανοξύστες!
Εσωτερικά του πύργου
In New York!!! NOT!
Τελευταία επεξεργασία:
Αφού έβγαλα τις πανοραμικές μου φώτο κατέβηκα πάλι κάτω για να προχωρήσω προς το Khan Shatyr
National Academic Library
Έχει πέσει πολύ περπάτημα καθώς η πόλη είναι τεράστια!
Το τζαμί Nur-Astana είναι το τρίτο μεγαλύτερο τζαμί στην Κεντρική Ασία. Το ύψος των 40 μέτρων συμβολίζει την εποχή του Προφήτη Μωάμεθ, ενώ το ύψος των μιναρέδων είναι 63 μέτρα. Το τζαμί βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού και φτιάχγηκε τον Μάρτιο του 2005. Το τζαμί ήταν δώρο, σύμφωνα με τη συμφωνία του Προέδρου του Καζακστάν Nursultan Nazarbayev και του Emir του Κατάρ Hamad bin Khalifa. Έχει χωρητικότητα 5.000 πιστών , συμπεριλαμβανομένων 2.000 για λατρείας έξω από το τζαμί. Η δομή είναι κατασκευασμένη από γυαλί, σκυρόδεμα και γρανίτη
Nur-Astana Mosque
Υπήρχε μια σχετική ηρεμία παντού
Τα κτίρια με είχαν μαγέψει!
Τεράστιες πλατείες και συντριβάνια
Ο ευρυγώνιος φακός είχε πάρει κυριολεκτικά φωτιά! :clap:
National Academic Library
Έχει πέσει πολύ περπάτημα καθώς η πόλη είναι τεράστια!
Το τζαμί Nur-Astana είναι το τρίτο μεγαλύτερο τζαμί στην Κεντρική Ασία. Το ύψος των 40 μέτρων συμβολίζει την εποχή του Προφήτη Μωάμεθ, ενώ το ύψος των μιναρέδων είναι 63 μέτρα. Το τζαμί βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού και φτιάχγηκε τον Μάρτιο του 2005. Το τζαμί ήταν δώρο, σύμφωνα με τη συμφωνία του Προέδρου του Καζακστάν Nursultan Nazarbayev και του Emir του Κατάρ Hamad bin Khalifa. Έχει χωρητικότητα 5.000 πιστών , συμπεριλαμβανομένων 2.000 για λατρείας έξω από το τζαμί. Η δομή είναι κατασκευασμένη από γυαλί, σκυρόδεμα και γρανίτη
Nur-Astana Mosque
Υπήρχε μια σχετική ηρεμία παντού
Τα κτίρια με είχαν μαγέψει!
Τεράστιες πλατείες και συντριβάνια
Ο ευρυγώνιος φακός είχε πάρει κυριολεκτικά φωτιά! :clap:
Τελευταία επεξεργασία:
Το Khan Shatyr είναι ένα διαφανές ''κτίριο'' σαν σκηνή. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο, χτίστηκε σε νεοφιλεστρικό στυλ, αποκαλύφθηκε από τον Πρόεδρο του Καζακστάν Nursultan Nazarbayev στις 9 Δεκεμβρίου 2006. Η σκηνή των 150 μ. έχει μια ελλειπτική βάση μήκους 200 μ., η οποία καλύπτει 140.000 τετραγωνικά μέτρα Κάτω από τη σκηνή, η περιοχή τριγύρω είναι μεγαλύτερη από 10 γήπεδα ποδοσφαίρου, είναι ένα αστικό πάρκο εσωτερικού χώρου, εμπορικό και ψυχαγωγικό κέντρο με πλατείες και λιθόστρωτα δρομάκια, ποταμό με βάρκες, εμπορικό κέντρο, μίνι γκολφ και εσωτερική παραλία. Η οροφή του υφάσματος είναι κατασκευασμένη από μαξιλάρια ETFE που παρέχονται από το Vector Foiltec αιωρούμενα σε ένα δίκτυο καλωδίων που είναι αρμαθιές από έναν κεντρικό πυργίσκο. Έχει σχεδιαστεί για να διατηρεί εσωτερική θερμοκρασία μεταξύ 15-30 ° C στον κύριο χώρο και 19-24 ° C στους δευτερεύοντες.
Gashyktar
H κλασική ταμπέλα που υπάρχει σε όλα τα Σταν!
Μπήκα για λίγο στην τεράστια σκηνή που γινόταν ο κακός χαμός από νεολαία! Πολλά μαγαζιά με διάφορα ηλεκτρονικά είδη και entertainment. Αφού χάζεψα μέσα ξαναπήρα τον δρόμο για την άλλη πλευρά της πόλης
Η Όπερα της Αστάνα
Αρκετά supercars ανάμεσα σε χρέπια!
Σιγά σιγά καθώς νύχτωνε έκατσα σε ένα Mcdonalds και τσίμπησα κάτι burger που είχα πεθυμήσει!
Γύρισα στο Χόστελ αποκαμωμένος κυριολεκτικά! Τρελό περπάτημα σήμερα! Μίλησα λίγο με κάτι ταξιδιώτες οι οποίοι ήταν από Γαλλία με ένα μεγάλο Land Rover ειδικά φτιαγμένο σαν τροχόσπιτο! Κοιμήθηκαν εκεί μέσα στην αυλή του Χοστελ και απλά χρησιμοποίησαν τα λουτρά και την κουζίνα να μαγειρέψουν. Αφού μίλησα και λίγο με την ιδιοκτήτρια στην συνέχεια έπεσα ξερός! Αν είχα χρόνο θα καθόμουν άλλη μια μέρα στην Αστάνα, άξιζε και με το παραπάνω αλλά με βάση το χρονοδιάγραμμα ήμουν οριακά στην βίζα της Ρωσίας (ένα μήνα) αν ήθελα να δω την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη (από 2 μέρες έκαστη)! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν οτι δεν βρήκα κάποιο πεζόδρομο με μαζεμένα μαγαζάκια, τα περισσότερα ήταν διάσπαρτα, το Αλμάτι σίγουρα το ένιωσα πιο ''ζεστό'' σαν πόλη, η αστάνα ήταν μια μεγαλούπολη περισσότερο απρόσωπη!
ΤΕΛΟΣ 25ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Gashyktar
H κλασική ταμπέλα που υπάρχει σε όλα τα Σταν!
Μπήκα για λίγο στην τεράστια σκηνή που γινόταν ο κακός χαμός από νεολαία! Πολλά μαγαζιά με διάφορα ηλεκτρονικά είδη και entertainment. Αφού χάζεψα μέσα ξαναπήρα τον δρόμο για την άλλη πλευρά της πόλης
Η Όπερα της Αστάνα
Αρκετά supercars ανάμεσα σε χρέπια!
Σιγά σιγά καθώς νύχτωνε έκατσα σε ένα Mcdonalds και τσίμπησα κάτι burger που είχα πεθυμήσει!
Γύρισα στο Χόστελ αποκαμωμένος κυριολεκτικά! Τρελό περπάτημα σήμερα! Μίλησα λίγο με κάτι ταξιδιώτες οι οποίοι ήταν από Γαλλία με ένα μεγάλο Land Rover ειδικά φτιαγμένο σαν τροχόσπιτο! Κοιμήθηκαν εκεί μέσα στην αυλή του Χοστελ και απλά χρησιμοποίησαν τα λουτρά και την κουζίνα να μαγειρέψουν. Αφού μίλησα και λίγο με την ιδιοκτήτρια στην συνέχεια έπεσα ξερός! Αν είχα χρόνο θα καθόμουν άλλη μια μέρα στην Αστάνα, άξιζε και με το παραπάνω αλλά με βάση το χρονοδιάγραμμα ήμουν οριακά στην βίζα της Ρωσίας (ένα μήνα) αν ήθελα να δω την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη (από 2 μέρες έκαστη)! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν οτι δεν βρήκα κάποιο πεζόδρομο με μαζεμένα μαγαζάκια, τα περισσότερα ήταν διάσπαρτα, το Αλμάτι σίγουρα το ένιωσα πιο ''ζεστό'' σαν πόλη, η αστάνα ήταν μια μεγαλούπολη περισσότερο απρόσωπη!
ΤΕΛΟΣ 25ης ΗΜΕΡΑΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Τελευταία επεξεργασία: