Σήμερα το απόγευμα έκανα ένα test ride το Tuareg. Δεν έχω διαβάσει δοκιμές του τελευταία, ούτε έχω παρακολουθήσει σχετικά βίντεο για να μην έχω "προκατειλημμένη" άποψη. Μια πρώτη εντύπωση, που σχημάτισα σε κάτι παραπάνω από μισάωρο που το οδήγησα, θα προσπαθήσω να μεταφέρω παρακάτω (αν ενδιαφέρει κάποιον).
Η πρώτη άμεση εικόνα είναι μιας σαφώς premium κατασκευής. Όπου κι αν γυρνούσα το βλέμμα μου, όλα απέπνεαν ποιότητα και λεπτομερή σχεδιασμό, από τον "πύργο" πίσω από τη ζελατίνα, έως το πλαϊνό σταντ και το τελικό. Η μηχανή "έμοιαζε" πολύ ακριβότερη από το Tenere, ίσως και από το DesertX! Ακόμα κι αν η αισθητική αυτού του σχεδιασμού δεν είναι της απολύτου προτίμησής μου (όπως πχ τα εμπρός και τα πίσω φωτιστικά σώματα)… Ωστόσο ειδικά σε αυτό το "επετειακό" μπλε με τις ασημί ζάντες, το σύνολο είναι - τουλάχιστον για μένα - ιδιαίτερα θελκτικό!
Καβαλάω… Η σέλα που φοράει η μηχανή είναι η comfort, παραδόξως σφιχτή (δε ξέρω πως είναι η standard), θα την ήθελα καναδυό πόντους ψηλότερη. Το τιμόνι ψηλά και πάλι (όπως στο Desert, ίσως να φταίει ότι οδηγώ street μηχανάκι καθημερινά). Ο συμπλέκτης αέρινος, ο λεβιές ταχυτήτων σκληρός αλλά ακριβής. Το setup στο urban, ενώ αργότερα το έβαλα και στο offroad. Ελαφριά αίσθηση, ίσως ελαφρύτερη και από του Tenere. Ο κινητήρας αρπάζει γρήγορα και δίνει την αίσθηση δυνατότερου μοτέρ. Μια αίσθηση, η οποία ενισχύεται και από τον ΚΟΛΑΣΜΕΝΟ του ήχο! Πραγματικά δε θυμάμαι άλλη (εντάξει δεν έχω οδηγήσει και τις άπειρες) μοτοσυκλέτα με μαμά τελικό που να βγάζει τέτοιον ήχο… Ο ψεκασμός ακριβής, τα φρένα άψογα!
Και φτάνουμε στο "πρόβλημα"… στις αναρτήσεις! Η μαλακή τους αίσθηση με ξένισε εξαρχής, όμως προσπάθησα να μη βγάλω γρήγορο συμπέρασμα… Θα πει κάποιος τι ζητάς ρε φίλε, "adventure" μηχανάκι καβαλάς, και η αλήθεια είναι ότι αυτές οι μαλακές αναρτήσεις κάνουν χαλί λακούβες και φρεάτια του δρόμου… άντε και κάτι σκαλοπάτια που ανεβοκατέβηκα αρκετές φορές, χώμα δε βρήκα να το βάλω. Το υπερβολικό βύθισμα στα φρένα και το σήκωμα στο γκάζι, το είχα σχολιάσει αρνητικά και στο DesertX, όμως εδώ το φαινόμενο είναι πιο έντονο. Ειδικά στην επιτάχυνση, το σήκωμα της μοτοσυκλέτας σε συνδυασμό με την εντελώς επίπεδη σέλα έκανε το σώμα να γλιστράει προς τα πίσω και να χρειάζεται να κρατηθώ από το τιμόνι (και ναι, δεν ήταν από τα… άπειρα γκάζια)! Το χειρότερο όμως ήταν οι τάσεις πλεύσης που εμφάνιζε η μηχανή τόσο σε απότομη αλλαγή κατεύθυνσης, όσο και στο άνοιγμα ή κλείσιμο του γκαζιού υπό κλίση, μια αίσθηση ότι οι αναρτήσεις δεν ελέγχουν πλήρως το σύνολο… Δική μου εντύπωση και ίσως κάνω λάθος, επίσης οι αναρτήσεις είναι πλήρως ρυθμιζόμενες απ' ότι ξέρω και κάνοντας πιο "αργές" συμπιέσεις και επαναφορές το φαινόμενο σίγουρα θα μειωθεί, όμως στις στάνταρ ρυθμίσεις αυτό που λάμβανα δε μου άρεσε! Δε θέλω να είμαι άδικος και δε συγκρίνω με την εντελώς άλλη, πιο στιβαρή αίσθηση των WP κάθε ΚΤΜ που είχα μέχρι τώρα, αλλά ούτε το Tenere, που οδήγησα αρκετό καιρό πριν, ούτε το DesertX της προηγούμενης βδομάδας μου δημιούργησαν παρόμοια αίσθηση…
Γύρισα το μηχανάκι πίσω με ανάμεικτα συναισθήματα, ήθελα πολύ να μου αρέσει το Tuareg, γιατί το θεωρώ όντως - ακόμα και τώρα - την καλύτερη value for money επιλογή της κατηγορίας. Ίσως απλά να έγινα γεροπαράξενος…