zen rider
suzuki volusia
Η μεγαλη στιγμη ηρθε.
Το λυκακι είναι πανετοιμο, απαστραπτον, περιμενει στον δρομο τον σπινθηρα που θα δωσει το συνθημα στα 52 του αλογα να καλπασουν γουργουριστα στον ρυθμο της ροπης του και να ξεκινησει την περιπετεια της αναζητησης ομορφων δρομων.
Η συνοδοιπορος είναι στον δρομο με αυτό το πανεμορφο μπουφαν και αυτές τις τεραστιες επιγονατιδες, που την κανουν να μοιαζει αστροναυτης ετοιμη να μπει στην καψουλα που θα την μεταφερει σε έναν άλλο χωροχρονο.
Η αντιστροφη μετρηση αρχισε.
Ο γερολυκος βαζει τα γαντια και προσπαθει να κερδισει τα τελευταια δευτερολεπτα, κλεινοντας αργα τα σκρατς πριν πυροδοτησει τον κινητηρα.
Το μυαλο του είναι ανησυχο. Τα 59 του αλογα-χρονια του εχουν αφησει πολλα και αυτό το προβλημα στον αυχενα τον κανουν να αναρωτιεται αν μπορει να αντεπεξελθει στην αποστολη. Τα 350 χλμ μεχρι το λιμανι είναι οριακα για το μυαλο του αλλα μπορει να αποβουν καταστροφικα γιαυτο το γερικο κορμι.
Το τελευταιο σκρατς ακουστηκε. Ειμαι ετοιμος, ζυγιζω την μηχανη, γυριζω το κλειδι, παταω την μιζα, καρφωνω ταχυτητα και η περιπετεια ξεκιναει.
Λιγα χλμ, καμαρωτα με μια μηχανη φορτωμενη και επιβατες πληρους εξαρτησης. Αφηνω πισω μου την λαχαναγορα και πλησιαζω το πρωτο check-point, διοδια. Από εδώ και περα ειμαι,on the road.
Κραταω την μηχανη ζωντανη, λιγο πανω από την ροπη της και αυτό μου δινει 110-120 χλμ , συντονιζω τα αυτια μου με τον ηχο του κινητηρα και ησυχαζω. Είναι νωρις να ανησυχω για το εάν ο συνεπιβατης είναι ξυπνιος, είναι κατι που θα με απασχολησει αργοτερα.
Το μονο που με απασχολει είναι το ποσα χλμ θα μπορεσω να κανω μεχρι την πρωτη αναγκαστικη σταση, απο τον αυχενα. Εχω κανει τα παντα, μυοχαλαρωτικο χαπι από το βραδυ, θερμαντικη κρεμα πριν ξεκινησω και το επιπλεον, ένα κολαρο, αυτό με τους μαγνητες, ισα για να πω ότι εκανα ότι μπορουσα.
Η πρωτη σταση στα 35 χλμ στους πολυχωρους. Ευτυχως ο συνεπιβατης ζηταει καφε γιατι ο αυχενας δειχνει σημαδια εντονου πιασιματος. Ασκησεις, καφεδακι και ετοιμος στον δρομο. Νοιωθω να καιει ακομα ο λαιμος μου και συνειδητοποιω ότι αυτό το πραγμα(κολαρο) κατι κανει, δημιουργει υπεραιμια, μου δινει ελπιδα. 4 στασεις μετα εχω περασει τα Γιαννενα και κατηφοριζω Ηγουμενιτσα. Ξερω ότι τα εχω καταφερει, θα βγουν και αυτά τα χλμ αρκει, να ξυπνησω μαλακά τον συνεπιβατη, γιατι εχω λιγα χλμ να τον νοιωσω να κουνιεται και ξερω ότι κοιμαται.
Ρωτωντας πας στην πολη. Ετσι από τον βενζινα μαθαινω για έναν κρεοπωλη που εχει σουβλατζιδικο και βγαζουμε τις τελευταιες ωρες αναμονης εκει. Η διαδικασια για το πλοιο απαιτει check-in.
Η αναμονη στην προβλητα ειχε γνωριμια με 2 ιταλους με 2 goldwing, που γυριζαν από Πελοποννησο 65+ και ένα ζευγαρι Αγγλων με το GS που τριγυριζαν Στερεα 55+.
Μπαινουμε στο πλοιο και αφηνω τον τυπο να δεσει με κατι σχοινακια την μηχανη μου αφου, με διαβεβαιωνει ότι η θαλασσα θαναι λαδι. Με το ζορι τον βαζω να δεσει ένα μικρο σχοινακι κοντρα στην μηχανη που είναι διπλα μου, μην πεσει πανω μου. Τον πιστευω και δεν κανω τον κοπο να βγαλω τους δικους μου ιμαντες, καμπινα και υπνο.
Σκεφτομαι την αφορμη αυτης της περιπετειας, τοτε που την ειδα να γυαλιζει στο φως του ηλιου για πρωτη φορα …, όπως εχω γραψει σε 6 ενοτητες στον συνδεσμο απο κατω. Μηχανη και εξοπλισμο.
Συνεχιζεται….
Το λυκακι είναι πανετοιμο, απαστραπτον, περιμενει στον δρομο τον σπινθηρα που θα δωσει το συνθημα στα 52 του αλογα να καλπασουν γουργουριστα στον ρυθμο της ροπης του και να ξεκινησει την περιπετεια της αναζητησης ομορφων δρομων.
Η συνοδοιπορος είναι στον δρομο με αυτό το πανεμορφο μπουφαν και αυτές τις τεραστιες επιγονατιδες, που την κανουν να μοιαζει αστροναυτης ετοιμη να μπει στην καψουλα που θα την μεταφερει σε έναν άλλο χωροχρονο.
Η αντιστροφη μετρηση αρχισε.
Ο γερολυκος βαζει τα γαντια και προσπαθει να κερδισει τα τελευταια δευτερολεπτα, κλεινοντας αργα τα σκρατς πριν πυροδοτησει τον κινητηρα.
Το μυαλο του είναι ανησυχο. Τα 59 του αλογα-χρονια του εχουν αφησει πολλα και αυτό το προβλημα στον αυχενα τον κανουν να αναρωτιεται αν μπορει να αντεπεξελθει στην αποστολη. Τα 350 χλμ μεχρι το λιμανι είναι οριακα για το μυαλο του αλλα μπορει να αποβουν καταστροφικα γιαυτο το γερικο κορμι.
Το τελευταιο σκρατς ακουστηκε. Ειμαι ετοιμος, ζυγιζω την μηχανη, γυριζω το κλειδι, παταω την μιζα, καρφωνω ταχυτητα και η περιπετεια ξεκιναει.
Λιγα χλμ, καμαρωτα με μια μηχανη φορτωμενη και επιβατες πληρους εξαρτησης. Αφηνω πισω μου την λαχαναγορα και πλησιαζω το πρωτο check-point, διοδια. Από εδώ και περα ειμαι,on the road.
Κραταω την μηχανη ζωντανη, λιγο πανω από την ροπη της και αυτό μου δινει 110-120 χλμ , συντονιζω τα αυτια μου με τον ηχο του κινητηρα και ησυχαζω. Είναι νωρις να ανησυχω για το εάν ο συνεπιβατης είναι ξυπνιος, είναι κατι που θα με απασχολησει αργοτερα.
Το μονο που με απασχολει είναι το ποσα χλμ θα μπορεσω να κανω μεχρι την πρωτη αναγκαστικη σταση, απο τον αυχενα. Εχω κανει τα παντα, μυοχαλαρωτικο χαπι από το βραδυ, θερμαντικη κρεμα πριν ξεκινησω και το επιπλεον, ένα κολαρο, αυτό με τους μαγνητες, ισα για να πω ότι εκανα ότι μπορουσα.
Η πρωτη σταση στα 35 χλμ στους πολυχωρους. Ευτυχως ο συνεπιβατης ζηταει καφε γιατι ο αυχενας δειχνει σημαδια εντονου πιασιματος. Ασκησεις, καφεδακι και ετοιμος στον δρομο. Νοιωθω να καιει ακομα ο λαιμος μου και συνειδητοποιω ότι αυτό το πραγμα(κολαρο) κατι κανει, δημιουργει υπεραιμια, μου δινει ελπιδα. 4 στασεις μετα εχω περασει τα Γιαννενα και κατηφοριζω Ηγουμενιτσα. Ξερω ότι τα εχω καταφερει, θα βγουν και αυτά τα χλμ αρκει, να ξυπνησω μαλακά τον συνεπιβατη, γιατι εχω λιγα χλμ να τον νοιωσω να κουνιεται και ξερω ότι κοιμαται.
Ρωτωντας πας στην πολη. Ετσι από τον βενζινα μαθαινω για έναν κρεοπωλη που εχει σουβλατζιδικο και βγαζουμε τις τελευταιες ωρες αναμονης εκει. Η διαδικασια για το πλοιο απαιτει check-in.
Η αναμονη στην προβλητα ειχε γνωριμια με 2 ιταλους με 2 goldwing, που γυριζαν από Πελοποννησο 65+ και ένα ζευγαρι Αγγλων με το GS που τριγυριζαν Στερεα 55+.
Μπαινουμε στο πλοιο και αφηνω τον τυπο να δεσει με κατι σχοινακια την μηχανη μου αφου, με διαβεβαιωνει ότι η θαλασσα θαναι λαδι. Με το ζορι τον βαζω να δεσει ένα μικρο σχοινακι κοντρα στην μηχανη που είναι διπλα μου, μην πεσει πανω μου. Τον πιστευω και δεν κανω τον κοπο να βγαλω τους δικους μου ιμαντες, καμπινα και υπνο.
Σκεφτομαι την αφορμη αυτης της περιπετειας, τοτε που την ειδα να γυαλιζει στο φως του ηλιου για πρωτη φορα …, όπως εχω γραψει σε 6 ενοτητες στον συνδεσμο απο κατω. Μηχανη και εξοπλισμο.
Συνεχιζεται….
Τελευταία επεξεργασία:
