Σήμερα είχαμε κανονίσει οι
konkost ,
Λευκάδιος ,
Corki,
est κι εγώ να κάνουμε το μικτό test ride στις 17:00, 17:45 και 18:30. Εγώ έπρεπε να φύγω στις 18:45, έτσι άφησα πίσω μου τον
est (μαζί με τους άλλους) o οποίος είχε κανονίσει για το γκρουπ των 18:30 και δεν είχα την ευκαιρία να συζητήσω μαζί του την άποψη του για τη μηχανή.
Στο παρόν θέμα τις τελευταίες ημέρες έχουν εκφραστεί ήδη οι εντυπώσεις των φίλων που έχουν συμμετάσχει στο test ride. Διαπιστώνω πως κάποιες από αυτές δεν έγιναν καθόλου αντιληπτές από εμένα. Κάποιες άλλες ναι μεν έγιναν αντιληπτές αλλά δεν έχουν καμία αρνητική βαρύτητα και κάποιες άλλες είναι απολύτως ταυτόσημες.
Οι δικές μου εντυπώσεις σε σχέση με των υπολοίπων τριών που κάναμε μαζί τις βόλτες θα έλεγα πως συγκλίνουν αρκετά και αυτό είναι θετικό, δεδομένου πως τουλάχιστον οι δυο από αυτούς με περίμεναν στη γωνία για να ασκήσουν αυστηρή κριτική (βλ. Ασιατικό εμφύλιο: Yamaha VS Honda). Όμως... τους είχα προειδοποιήσει πως μάλλον η ίδια η μηχανή δε θα τους επέτρεπε να μου κάνουν τη πολυπόθητη καζούρα*.
*Έτσι αποφασίσαμε πως μπορούμε να συνεχίσουμε την ανταλλαγή επιχειρημάτων για το απερχόμενο ΧΤ660Ζ μιας και το Tenere 700 είναι αυτό που δείχνει και περιέγραφαν αρκετά έντιμα οι άνθρωποι της Yamaha ανά την υφήλιο.
Περιεργάστηκα για ένα-δυο λεπτά τη μηχανή οπτικά. Η ποιότητα κατασκευής είναι στο μέσο όρο ίσως και λίγο καλύτερη. Μου άρεσε πολύ η επιλογή των μαλακών πλαστικών (ακόμη και στο φαίρινγκ) που μπορεί να σημαδεύονται στις πτώσεις αλλά τουλάχιστον δεν σπάνε. Η εξάτμιση είναι εντελώς εκτεθειμένη αλλά δε μπορούσα να σκεφτώ πιο αρμονική θέση, αφού το συνολικό οπτικό αποτέλεσμα μιμείται το rally look.
Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά ήρθε η ώρα να ξεκινήσει η βόλτα μας.
Ανεβαίνοντας πάνω στη μηχανή και σε στατική θέση όταν κουνούσες τη μηχανή δεξιά-αριστερά αντιλαμβανόσουν πως το ντεπόζιτο φέρει ευθύνη για ένα σχετικά υψηλό κεντρικό βάρος αλλά ήταν ανακουφιστικό το γεγονός πως το ντεπόζιτο στη δική μου ήταν γεμάτο και η αίσθηση αυτή ήταν σε απολύτως αποδεκτό επίπεδο.
Με νεκρά στο κιβώτιο είτε ο κινητήρας είναι εν λειτουργεία είτε όχι, μπορούσες να απενεργοποιήσεις πλήρως το ABS με παρατεταμένο πάτημα του σχετικού κουμπιού.
Στα πρώτα μέτρα έγινε αντιληπτό ότι χρειαζόταν κάποιες εργονομικές ρυθμίσεις. Οι μανέτες συμπλέκτη και φρένου ήταν πολύ ψηλά και το τιμόνι ήθελε σήκωμα προς τα εμπρός. Δεν ένιωσα καμία ενόχληση από το δεξί καπάκι του κινητήρα παρ' όλο που φοράω μπότες 46 νούμερο. Κάποιοι έχουν αναφερθεί σε αυτό και ήταν ο λόγος που το ρώτησα και η απάντηση που μου έδωσαν και οι υπόλοιποι τρεις ήταν πως όντως δεν τους ενόχλησε καθόλου, μάλιστα συμφώνησε μαζί μας κι άλλο ένα παλικάρι που κουβεντιάζαμε και έτυχε να είναι παλιός γνώριμος από το mototrail. Τα πατητά ήταν επαρκέστατα και δεν έκανα καμία προσαρμογή στις θέσεις των ποδιών μου. Ο μοχλός ταχυτήτων και το ποδόφρενο για καλή μου τύχη ήταν σε ιδανικές για εμένα θέσεις. Το μπροστινό φρένο σε συνδυασμό με τις μαλακές αναρτήσεις άκουγε στο παραμικρό τσίμπημα ακόμη και με ένα δάχτυλο. Μου φάνηκε πολύ ισχυρό για χωμάτινη χρήση αλλά σε έναν μελλοντικό ιδιοκτήτη θα λειτουργήσει η προσαρμοστικότητα και όλα καλά. Αντιθέτως τώρα, το πίσω φρένο μου φάνηκε λίγο λαστιχώδες σε αίσθηση στην άσφαλτο αλλά πολύ καλό στο χώμα.
Στην άσφαλτο αποκόμισα τις πρώτες θετικές εντυπώσεις από τον κινητήρα της. Τράβηγμα από χαμηλά με έναν ψεκασμό που λειτουργούσε άψογα σε όλο το φάσμα των στροφών και
πουθενά δεν είδα απότομη απόκριση του γκαζιού, ούτε και με πρώτη ταχύτητα κουμπωμένη στο κιβώτιο. Αντιθέτως θα έλεγα πως είναι πολύ γλυκό και με μια ροπή που σου επέτρεπε να δουλεύεις μια σχέση πάνω στο χώμα (μεγάλο κομμάτι της διαδρομής το έβγαλα με μια τρίτη και ο κινητήρας άκουγε πολύ καλά σε χαμηλές στροφές ακόμη και σε ανηφόρια χωρίς κανένα μα κανένα σκορτσάρισμα). Πλαίσιο και αναρτήσεις συνεργαζόντουσαν πολύ ωραία και κάποια συνεχόμενα ασφάλτινα στροφιλίκια από λίγο ως πολύ σφιχτά ήταν ψωμοτύρι σε έναν σχετικά έντονο ρυθμό που μας χάρισε ο οδηγός του γκρουπ σε ένα μικρό κομμάτι της διαδρομής (ο οποίος καβαλούσε ένα Niken). Πραγματικά άλλαζε κατευθύνσεις με τη σκέψη, παρά το ψηλό ντεπόζιτο, τους μεγάλους τροχούς και το μάλλον μεγάλο μεταξόνιο.
(Ανοίγω εδώ μια παρένθεση. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ο διασκεδαστικός χαρακτήρας της οδήγησης της στην άσφαλτο. Είναι σαφές πως η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα θα αποδώσει το maximum που μπορεί να δώσει με τα σωστά ελαστικά ανά περίπτωση. Σε αυτή τη μοτοσυκλέτα δε θα συμβιβαζόμουν με ελαστικά της μορφής 50/50. Σε ασφάλτινα ταξίδια θα έβαζα ασφάλτινα ελαστικά και σε χωμάτινες εκδρομές θα έμπαινα στη διαδικασία να τα αλλάζω με ελαστικά καθαρά χωμάτινου προσανατολισμού (τουλάχιστον σε επίπεδο 80/20 )).
Η μπροστινή ανάρτηση αν και σχετικά μαλακή δούλευε πολύ ωραία και πειραματίστηκα μαζί της με κάποια μεγαλούτσικα κοτρόνια και κάποια εσκεμμένα λοξά περάσματα σε νεροφαγώματα. Πέρναγε από παντού με άνεση χωρίς να σε τρομάζει καθόλου. Με τα κατάλληλα ελαστικά η μηχανή θα πλανάρει ασχέτως χωμάτινου εδάφους. Όμως πρέπει να πω πως η "απαιτητική" χωμάτινη διαδρομή -όπως μας είχε προειδοποιήσει ο άνθρωπος της Yamaha- ήταν αρκετά εύκολη και με πολύ χαλαρό ρυθμό και θα ήθελα να δω πως δουλεύει η ανάρτηση όταν η μηχανή πιεστεί πραγματικά, νομίζω πως θα ήταν ΟΚ αλλά θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να το κάνω. Η πίσω ανάρτηση δούλευε μια χαρά στο χώμα με τα 100 κιλά μου, χωρίς αποσκευές και συνεπιβάτη αλλά είναι ξεκάθαρα μαλακή (τουλάχιστον όπως ήταν ρυθμισμένη). Στα ανοίγματα του γκαζιού η ούρα της μηχανής ήταν αρκετά παιχνιδιάρα αλλά με πολύ προβλέψιμο τρόπο. Θα γράψω πάλι πως εντυπωσιάστηκα από τη δύναμη του δικύλινδρου κινητήρα στις χαμηλές στροφές απόδειξη πως η απουσία των πολλών αλόγων μπορεί να σου δώσει άλλα οφέλη.
Η σέλα -όπως έγραψαν πολλοί- ήταν σαφώς καλύτερη από αυτό που μπορεί να περιμένεις όταν την αντικρίζεις. Έχω την υποψία όμως πως μετά από πολύωρο ασφάλτινο ταξίδι, μάλλον θα αναδείξει το χαρακτήρα παγκάκι που έχει. Από τη άλλη το ύψος της μηχανής με τη στάνταρ σέλα είναι τόσο χαμηλό -πράγμα που πολλοί θα εκτιμήσουν- που θα με έκανε να σκεφτώ να χρησιμοποιώ μόνιμα τη ψηλή σέλα που πωλείται ως έξτρα και έχει αρκετά περισσότερο αφρώδες υλικό.
Ο συμπλέκτης είναι βούτυρο, κυριολεκτικά ένα δάκτυλο αρκεί. Το όργανο κουνιέται αλλά όχι τραγικά και είναι μια χαρά ευανάγνωστο.
Χωρίς να το καταλάβω έγραψα αρκετά. Συνοψίζω...
Αν με ρώταγαν ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό της θα επεσήμαινα τον πολύ-πολύ φιλικό χαρακτήρα της σε όλα τα τεραίν. Θα έλεγα πως είναι η best on/OFF bike for begginers. Ένα ερωτηματικό είναι πόσο μπορεί να βελτιωθεί -με τη προσθήκη αξεσουάρ- η ταξιδιωτική της ικανότητα... με συνεπιβάτη!
Το αξεσουάρ που δε μπορώ να σκεφτώ ότι θα της έβαζα ποτέ είναι τα κάγκελα...
-------------------------------------------------------------------
Θα το αγόραζα; Αν δεν είχα το WR250R θα το αγόραζα.
Η παράλληλη συνύπαρξη -όσο και να ακούγεται περίεργο- για εμένα είναι πλεονασμός. Στη περίπτωση μου θα ήταν ή το ένα ή το άλλο. Ακόμη και αν το δίλλημα έμπαινε σήμερα, πάλι στο WRR θα κατέληγα (λόγω συνθηκών). Με το τρόπο που το έχω στήσει έχει ένα μόνο μειονέκτημα σε σύγκριση με τα μεγάλα, την ασφάλτινη ταξιδιωτική άνεση. Σε όλα τα άλλα συνεχίζει να κερδίζει.
Tenere 700 ή 790R; Αν μιλάμε για αγορά καινούριας ξεκάθαρα θα έπαιρνα το Yamaha, 50% διαφορά στη τιμή δεν είναι διόλου αμελητέα περίπτωση.
Σε 3 με 5 χρόνια το δίλλημα θα ήταν καινούριο Tenere 700 ή 790R μεταχείρω; Εγώ μάλλον στο Tenere θα κατέληγα και πάλι...
