Εγώ δεν πάω φωτοεκδρομή πάντως.
Ούτε στήνω ένα ταξίδι με βάση τη φωτογραφία.
Ένας φακός λοιπόν που έχω καταλύξει εδώ και κάμποσα χρόνια είναι ο Ταμρον 17 50 2,8
(σε κροπ σώμα)
Οκ έχασα μια φορά ένα αετό που έφαγε μια γάτα αλλά δεν θυμάμαι να έχασα κάτι άλλο σημακό.
Με λίγα λόγια θέλω την φωτογραφία επικουρική στο ταξίδι και όχι το ανάποδο.
Είναι πολύ σημαντικό να είναι ξεκαθαρισμένο αυτό.
Με πρόλαβες!
Υπάρχει μια σύγχυση όταν συγκρίνουμε φωτογραφικές μηχανές οι οποίες συγκρίσεις γίνονται κατά το δοκούν (λανθασμένα κατά τη γνώμη μου).
Θα μπορούσε να συμμετέχει στη συζήτηση ένας τρίτος λοιπόν, ο οποίος με τον ίδιο εύκολο τρόπο θα έλεγε πόσο πιο "φωτογραφία" κάνει από τη μέρα που εγκατέλειψε τις DSLR APS(C) και πέρασε στις FULL FRAME. Τι σημασία έχει το μέγεθος και το βάρος μπροστά στα πλεονεκτήματα μιας FULL FRAME; Μοναδικό μειονέκτημα το κόστος, αλλά και αυτό σχετικό είναι (δεν το αναλύω γιατί δεν είναι "αυτή" η συζήτηση και θα γράφω σεντόνια).
Βλέπω ότι κριτήριο είναι το μέγεθος για πολλούς φίλους και θα ήθελα να μου λύσετε κάποιες απορίες.
Εκτός από το σώμα κουβαλάω και 3 φακούς με τους οποίους έχω βρει καλή συνεργασία και χρησιμοποιώ σε κάθε μου εξόρμηση...... Μια μπαταρία ακόμη, αν και η 7200 δεν την χρειάζεται πλέον, φορτιστή σετ καθαριστικων κλπ.
Με τις mirror... Δεν κουβαλάτε τίποτα?
Advphone....
Απατώντας στον Κώστα
gsmaniac θα προσπαθήσω να εξηγήσω κάποια πράγματα όσο πιο επιγραμματικά μπορώ που εκφράζουν τη σημερινή δική μου οπτική που πιθανόν να είναι και άλλων και εξηγούν γιατί το μικρό μέγεθος έχει σημασία και δεν είναι καθόλου να 'χαμε να λέγαμε.
Το μέσο δεν είναι η φωτογραφική μηχανή αλλά η μοτοσυκλέτα. Με τη μοτοσυκλέτα επισκέπτεσαι πολύ πιο εύκολα και άμεσα όμορφα τοπία από ότι με το αυτοκίνητο. Θα ήθελες να έχεις μια καλή φωτογραφική μηχανή, η οποία να μην είναι ολόκληρος μπελάς. Με άλλα λόγια θέλεις μια μηχανή που να είναι λίγο μεγαλύτερη από COMPACT, λίγο μικρότερη από DSLR και να βγάζει καλύτερες φωτογραφίες από COMPACT (όχι από DSLR). Μη γελιέστε όμως γιατί οι MIRRORLES
μπορούν να βγάλουν φωτογραφίες τόσο καλές όσο οι DSLR αλλά
ΔΕΝ είναι αυτό το ζητούμενο στη περίπτωση μου. Για να το καταφέρεις αυτό θα πρέπει να έχεις έναν σκασμό φακούς, φλας, τρίποδα κτλ. (ότι κάνουν όλοι αυτοί που ασχολούνται με τη φωτογραφία και έχουν DSLR) και ίσως -σήμερα- να πρέπει να διαθέσεις περισσότερα χρήματα από οτι για μια DSLR.
Μια MIRRORLES λοιπόν με έναν φακό 16-50 (24-75) ή ακόμη καλύτερα με έναν 10-18 (15-27) ή ακόμη-ακόμη καλύτερα με έναν σταθερό 16 (24) ή οποιονδήποτε ανάλογο, είναι ότι πρέπει
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ. Με αυτά τα δυο (ένα σώμα και ΕΝΑΝ φακό) έχεις καλύτερες φωτό από οποιαδήποτε COMPACT. Φωτογραφία τοπίου κάνουμε, ούτε macro, ούτε πορτραίτα, ούτε life style. Με τον ίδιο φακό περπάτας 2-3 μέτρα και βγάζεις και μια πορτραίτου θυσιάζοντας το μποκέ, είναι φωτεινότατος πάντως. Τελειώσαμε με το κομμάτι μοτοσυκλέτα.
Τώρα αν θέλεις να
εμβαθύνεις στη φωτογραφία -σε συνδυασμό ή όχι με τη μοτοσυκλέτα- πάρε DSLR, κυρίως γιατί "ακόμη" θα βρεις πιο εύκολα φακούς μέχρι να καταλήξεις -όπως οι περισσότεροι- πως χρειάζεσαι 2-3 άντε 4 prime φακούς. Μέχρι τότε ότι μηχανή και να έχεις θα πετάς χρήματα γιατί το μάθημα γίνεται μάθημα μόνο μετά από πάθημα και δυστυχώς όχι μετά από συμβουλές.
Όμως κανένας δε μπορεί πλέον να με πείσει πως οι MIRRORLES και δη οι FULL FRAME υστερούν σε σχέση με μια DSLR. Δεν είναι καλύτερες, δεν είναι χειρότερες. Επιμέρους μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα θα βρεις σε σύγκριση φωτογραφικών μηχανών έτσι και αλλιώς, ασχέτου κατηγορίας. Πάντως το μέλλον όπως φαίνεται σήμερα δείχνει προς τα εκεί. Κόλπο του marketing, μπορεί. Δεν έχω να αντιτείνω κάτι επ' αυτού παρά μόνον ότι σήμερα μου ταιριάζει καλύτερα αυτό που μου έχει προσφέρει το marketing των MIRRORLES.
Επί προσωπικού τώρα. Αν ήθελα να ασχοληθώ σοβαρά με τη φωτογραφία θα είχα DSLR και μάλιστα Nikon και μάλιστα D700 (αυτήν την αρχαία γιατί ξέρω τι μπορεί να κάνει). Διότι η Nikon έχει τη πλουσιότερη γκάμα φακών από τότε που πρωτοπαρουσίασε τη πρώτη μηχανική
SLR το 1948 (όχι οι ηλεκτρονικές SLR) και όχι μόνον οι σύγχρονες DSLR. Και επειδή έζησα τη τρέλα του ερασιτεχνισμού της φωτογραφίας και τώρα μου πέρασε, όπως και να 'χει μου έχουν μείνει κάποια υπολείμματα αγάπης για τη φωτογραφία. Όμως το 90% της πραγματικής χρήσης είναι αναμνηστική φωτογραφία και θέλω να έχω ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα κουβαλώντας τη -πάντα εάν είναι δυνατό- με τη μοτοσυκλέτα.
Άρα? Άρα... να συγκρίνουμε τις χρήσεις και όχι τα επιλεγμένα συστήματα.
Γύρισα πίσω σε περσινά ποστάκια και διαβάζω, είχατε πάλι την ίδια συζήτηση, έπρεπε να το έχω δει νωρίτερα αυτό.
Αυτό που με χαλάει στην σόνυ είναι οι τιμές. Καλείσαι να πληρώσεις την α6000, μοντέλο 2014, όσο περσινά άλλων εταιριών. Γιατί; Γιατί έτσι. Είναι μία από τις περιπτώσεις που δεν παίρνεις ότι πληρώνεις, ομοίως και η 6300 του 2016. Για την φορητότητα συμφωνώ. Όπως και για πολλά ακόμα που είχες γράψει πέρυσι.
Σωστό, η τιμή είναι ένα πρόβλημα.
Να αιτιολογήσουμε κάποια πράγματα. Η SONY ήταν σχεδόν η μόνη που επένδυσε
σοβαρά στις MIRRORLES όταν το 2006 πρωτοπαρουσίασε την NEX-3 και συνέχισε να τις εξελίσσει ασταμάτητα. Λίγες εταιρείες την ακολούθησαν και αυτές με αρκετή χρονική καθυστέρηση (περίπου 5 χρόνια μετά). Σε αυτόν τον μοναχικό δρόμο άνοιξε μια νέα αγορά. Σκέψου ότι το 2013 οι MIRRORLES αποτελούσαν το 5% της αγοράς σε σχέση με τις DSLR και δυο χρόνια μετά (το 2015) ήταν το 26%. H μεγάλη NIKON χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να πάρει είδηση τι συμβαίνει και να παρουσιάσει τη πρώτη της MIRRORLES τώρα το 2018.
Ε, όλο αυτό το πράγμα το εξαργυρώνει η SONY και δικαιολογημένα κατά την άποψη μου (και όχι γιατί "έτσι").