Το περσινό καλοκαίρι το οποίο ήταν πολύ ιδιαίτερο λόγω του covid, η "αποδεκατισμένη" παρέα μας ταξίδεψε στην Σερβία για λίγες μέρες. Ο Τάσος airmav, ο XLGeorge, ο Κωστής Kyo και o Tζανής δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν λόγω υποχρεώσεων κι έτσι ανεβήκαμε εγώ, ο Τίμος Timosv και ο Γιώργος george_pan. Η απουσία τους ήταν ιδιαίτερα αισθητή στο δρόμο αφού έχουμε κάνει παρέα πολλά χιλιόμετρα και μου έλειπε η θέα στην ουρά του crosstourer, της αφρικάνας και των δύο δώρων του Θεού, του γραναζωτού και του v-tech VFR. Αλλά ακόμα πιο αισθητή ήταν η απουσία των συν-ταξιδευτών στο τραπέζι την ώρα της μπύρας...
Επιλέξαμε την Σερβία για δύο λόγους. Θέλαμε κάτι κοντινό γιατί δεν γνωρίζαμε εγκαίρως αν θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό λόγω covid και του χαμού που έφερε σε κάθε χώρα, οπότε το αφήσαμε για τη τελευταία στιγμή και δεν είχαμε επίσης τον απαραίτητο χρόνο για να σχεδιάσουμε ένα ταξίδι σε άλλη χώρα. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος ήταν πως ο Γιώργος ήταν ήδη στη Σερβία με τη μηχανάρα του και την οικογένειά του αφού έχει παντρευτεί Σερβίδα, όπως ονομάζουμε για πλάκα τις Σέρβες. Όπως καταλαβαίνετε ο Γιώργης γνωρίζει πολύ καλά την "πραγματική" Σερβία και αφήσαμε την σχεδίαση του ταξιδιού και των διαδρομών σε αυτόν. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε την επαρχία της όμορφης Σερβίας, πέρα από το Βελιγράδι και τη Νις που τις έχουμε δει πολλές φορές.
Ετσι ξεκινήσαμε από Αθήνα εγώ με το gs 1150 και ο Τίμος με το 390 adv. Είχαμε συμφωνήσει να ταξιδεύουμε ως τα 130 για να μη ζορίζεται το 1150 και γι αυτό ανεβήκαμε από τη Θήβα και μετά ως τα σύνορα από τη "παλιά" εθνική που και πιο ενδιαφέρον έχει και πιο οικονομικά βγαίνει αφού δεν έχει διόδια. Επιλέξαμε να πάμε από τα Σέρβια στη Σερβία, (ωραίο έτσι; ) και περάσαμε τα σύνορα από τον μικρό συνοριακό σταθμό της Νίκης που είμασταν μόνο εμείς και οι Σκοπιανοί αστυνομικοί οπότε όλα έγιναν πολύ γρήγορα και εύκολα.
Με τον Γιώργο συναντηθήκαμε στη Σερβία λίγο μετά τα σύνορα σε ένα βενζινάδικο και από εκεί και πέρα ταξιδέψαμε παρέα.
Επιλέξαμε την Σερβία για δύο λόγους. Θέλαμε κάτι κοντινό γιατί δεν γνωρίζαμε εγκαίρως αν θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό λόγω covid και του χαμού που έφερε σε κάθε χώρα, οπότε το αφήσαμε για τη τελευταία στιγμή και δεν είχαμε επίσης τον απαραίτητο χρόνο για να σχεδιάσουμε ένα ταξίδι σε άλλη χώρα. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος ήταν πως ο Γιώργος ήταν ήδη στη Σερβία με τη μηχανάρα του και την οικογένειά του αφού έχει παντρευτεί Σερβίδα, όπως ονομάζουμε για πλάκα τις Σέρβες. Όπως καταλαβαίνετε ο Γιώργης γνωρίζει πολύ καλά την "πραγματική" Σερβία και αφήσαμε την σχεδίαση του ταξιδιού και των διαδρομών σε αυτόν. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε την επαρχία της όμορφης Σερβίας, πέρα από το Βελιγράδι και τη Νις που τις έχουμε δει πολλές φορές.
Ετσι ξεκινήσαμε από Αθήνα εγώ με το gs 1150 και ο Τίμος με το 390 adv. Είχαμε συμφωνήσει να ταξιδεύουμε ως τα 130 για να μη ζορίζεται το 1150 και γι αυτό ανεβήκαμε από τη Θήβα και μετά ως τα σύνορα από τη "παλιά" εθνική που και πιο ενδιαφέρον έχει και πιο οικονομικά βγαίνει αφού δεν έχει διόδια. Επιλέξαμε να πάμε από τα Σέρβια στη Σερβία, (ωραίο έτσι; ) και περάσαμε τα σύνορα από τον μικρό συνοριακό σταθμό της Νίκης που είμασταν μόνο εμείς και οι Σκοπιανοί αστυνομικοί οπότε όλα έγιναν πολύ γρήγορα και εύκολα.
Με τον Γιώργο συναντηθήκαμε στη Σερβία λίγο μετά τα σύνορα σε ένα βενζινάδικο και από εκεί και πέρα ταξιδέψαμε παρέα.
Τελευταία επεξεργασία: