Υπάρχει τουλάχιστον ένας μεταποιητής στην Αττική που χρησιμοποιεί άριστα υλικά καλύτερα από τα περισσότερα εργοστάσια. Και η δουλειά του είναι πάντα μοναδική.
+1, εξαιρετικός τεχνίτης και άνθρωπος. Έχω κάνει 2 σέλες εκει με εκπληκτικα αποτελέσματα. Την 2η φορά μάλιστα με είχε στο περίμενε για αρκετό καιρό γιατί δεν είχε υλικά που να τον ικανοποιούσε η ποιότητα και δεν ήθελε να μου βάλει απο αυτά που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι. Αυτό και μόνο λέει πολλά νομίζω.
Τα ίδια και σε μένα. Περιμέναμε 3 μήνες για να βρεθεί το σωστό υλικό για τις περίεργες ανάγκες και απαιτήσεις μου.
Περάσαμε μια ολόκληρη Κυριακή στο μαγαζί έπειτα για να φτιαχτεί η σέλα. Από νωρίς πρωί ως μεσάνυχτα!
Όπως σωστά λες, η σέλα είναι και προσωπική υπόθεση
Εγώ είμαι ευχαριστημένος από το ΜΟτοΚ, το υλικό που χρησιμοποιεί δεν είναι κλασσικά σφουγγάρια και κόψε-τρύψε όπως σε άλλους σελάδες που έχω επισκεφτεί. Σίγουρα δεν είναι όμως και το υλικό που βλέπουμε στις ΟΕΜ σέλες.
Αφού πιάσαμε τη συζήτηση για τις σέλες σε λάθος θέμα ας την συνεχίσουμε εδώ. Σκοπός μου είναι να απομυθοποιήσω κάποια πράγματα (όχι όλα).
Ένα θέμα -σημαντικό- είναι η ποιότητα της εργασίας. Σε αυτήν θα βάλουμε τις ραφές, το σχήμα που θα δώσουμε στο αφρώδες υλικό και τέλος πόσο σωστά ταυτίζονται οι γωνίες και οι ραφές της δερματίνης σε σχέση με το τελικό σχήμα που έχει λάβει το αφρώδες. Αυτά έχουν να κάνουν με την γνώση και το χέρι που έχει ο ταπετσέρης. Το πόσο σωστά έχει γίνει η δουλειά θα αποκαλυφθεί πολλά χρόνια μετά όταν θα δεις πόσο είχε διπλώσει το αφρώδες υλικό σε διάφορα σημεία από την πίεση που ασκούσε η ταπετσαρία ώστε να "έρθει" το σχήμα που βλέπουμε εμείς εξωτερικά. Θα έχετε δει κάποιες μεταποιημένες σέλες που μοιάζουν σαν μπαλόνια...
Ένα άλλο θέμα είναι η ποιότητα των υλικών. Σε ότι αφορά τις δερματίνες υπάρχει αφθονία αλλά χρειάζεται και η εμπειρία του ταπετσέρη ο οποίος ξέρει τι αντέχει στις εξωτερικές συνθήκες βροχής, ήλιου, ζέστης και κρύου. Οι ιδανικές ταπετσαρίες για τις σέλες μας είναι αυτές που χρησιμοποιούνται στα σκάφη αναψυχής αλλά δυστυχώς εκεί η ποικιλία δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Φυσικά και πολλές ταπετσαρίες αυτοκινήτων κρίνονται κατάλληλες και ας είναι προφυλαγμένες στον εσωτερικό χώρο της καμπίνας ενός αυτοκινήτου. Είναι σίγουρο ότι ταλαιπωρούνται πολύ περισσότερο από τις τριβές των διαφόρων επιβατών. Τέσπα, ας μη μακρηγορώ, στις ταπετσαρίες υπάρχει "πράγμα" πολύ και όλοι οι μάστορες ξέρουν τι πρέπει να προτείνουν προκειμένου να χρησιμοποιηθεί. Πάντως και μόνο η αντικατάσταση μιας πολύ παλιάς ταπετσαρίας θα μπορούσε να κάνει διαφορά αν έχουν γίνει οι ραφές στα σωστά σημεία και το υλικό είναι καλό.
Πάμε τώρα στο αφρώδες. Θα ήθελα να ρωτήσετε τον ταπετσέρη σας, ποιο είναι αυτό το ειδικό υλικό που είναι πιο σωστό, καλύτερο από αυτό που χρησιμοποιούν τα εργοστάσια, και που δεν είναι κλασικό σφουγγάρι και που δεν είναι αυτό που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι.... Σόρυ αλλά... το ίδιο υλικό χρησιμοποιούν όλοι και έχει την κοινή ονομασία ΑΦΡΟΛΕΞ. Αυτό υπάρχει σε διάφορες ποιότητες και πυκνότητες αλλά δεν υπάρχει τίποτα ειδικό σε αυτό. Και όλοι οι ταπετσέρηδες θα επικαλεστούν ότι βάζουν το πιο καλό, το πιο πύκνο και το πιο ακριβό. Άλλοι θα σας πουν ότι βάζουν μαλακό για να μη πονάει ο κώλος σας, άλλοι θα σας πουν ότι βάζουν σκληρό για να μη πονάει μετά από λίγη ώρα -μαντεψτε- ο κώλος σας. Σε γενικές γραμμές όσο μεγαλύτερη η πυκνότητα τόσο ακριβότερο το υλικό. Κατά τη γνώμη μου συνίσταται το ΑΦΡΟΛΕΞ υψηλής πυκνότητας ή για έναν ταπετσέρη που ξέρει καλά τη δουλειά του ο συνδυασμός πυκνοτήτων μετά από πολύ μελέτη και γνώση των σημείων που εφάπτεται ο κώλος, η ουρά μας, οι μηροί μας και τα λοιπά (κόβουν και ξανά-κολλάνε με κόλλα διαφορετικές πυκνότητες). Πρόκειται δηλαδή για ένα γλυπτό που όμως..... όπως έχω γράψει είναι λαχείο να πετύχει η παρέμβαση. Γιατί στην πολύωρη οδήγηση παίζουν τόσο πολλά πράγματα ρόλο που ο δύσμοιρος ο ταπετσέρης δεν μπορεί να παρέμβει δραστικά. Το πάχος μας, η σωματοδομή μας, οι αρτηρίες μας, η φυσική κατάσταση μας, η καθημερινή στάση στην εργασία μας και άλλα πολλά. Δυο ολόιδιες σέλες για τον έναν είναι ένα θαύμα της σελοποιίας και για τον άλλον ένα αίσχος.
Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι περισσότεροι ταπετσέρηδες και που ΑΥΤΟ έχουν οι εργοστασιακές σέλες (που δεν είναι της BMW, ή της Yamaha, αλλά του προμηθευτή τους) είναι ότι το αφρώδες υλικό έρχεται έτοιμο φτιαγμένο και καλουπωμένο (αυτό που εγώ "μεταφορικά" λέω ψημένο σε συγκεκριμένο σχήμα). Δεν κόβεται δηλαδή εκ των υστέρων με ένα μαχαίρι από ένα κομμάτι μπλοκ αφρώδους υλικού. Και δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να το συναγωνιστεί ένα συνοικιακός ταπετσέρης όπως είναι ΚΑΙ ο motoK (τον χρησιμοποιώ ως παράδειγμα γιατί φαίνεται να είναι ο πιο οργανωμένος ή εξωτικός ή όπως θέλετε πέστε το). Όλοι αυτοί χρησιμοποιούν ένα ηλεκτρικό μαχαιράκι και δίνουν σχήμα στο αφρώδες υλικό της πυκνότητας που επιλέγουν. Οι περισσότεροι 0 ή 1 ή 2 σκαλοπάτια κάτω από το πιο πυκνό. Το ποιας εταιρείας και πόσο ακριβό δεν μπορούμε να το ξέρουμε, αλλά πάντως αυτό δεν κάνει τόσο μεγάλη διαφορά, κυρίως έχει να κάνει με τη μακροζωία του υλικού και όχι με την επιτυχία της παρέμβασης.
Οπότε... αν η εργοστασιακή σέλα σας δεν είναι δραματικά κακή για εσάς, μη περιμένετε τεράστιες βελτιώσεις από την παρέμβαση ενός ταπετσέρη. Αν όμως έχετε την ατυχία η σέλα σας να σας ενοχλεί επίπονα ή το είδος της μοτοσυκλέτας να είναι τέτοιο που εκ των πραγμάτων δε θα είναι άνετα τα πράγματα, τότε μπορεί "κάτι" να γίνει αλλά πάντως όχι θαύματα.
Άντε να βάλω μια μικρή επιφύλαξη να έχουν εξελιχθεί κάποια πράγματα στο χώρο -που δε μπορώ να φανταστώ- και που θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε από τους επαγγελματίες του χώρου. Για αυτό, μη ντρέπεστε να τους ρωτήσετε ώστε να μάθουμε όλοι.