36 Ώρες 2024 - 25ο Endurance Tour of Greece: 18 & 19 Μαΐου 2024
- Thread starter amyroukai
- Ημερομηνία δημιουργίας
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Θα βρείτε το πιο αντρικό.
Είσαι στο briefing ?σήκωσε το να σε δω
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Είμαι.
Κόκκινο λευκό κράνος στο τραπέζι τέσσερα άτομα
Κόκκινο λευκό κράνος στο τραπέζι τέσσερα άτομα
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Χάρηκα που σε είδα, μάχιμο παλικάρι φαίνεσαι, τα μυαλά στην θέση τους όσο πρέπει, καλά θα το πας.
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Τα 3/4 του ΣΚ είναι πιο χιλιοπαιγμένα από το καφέ της Χαράς, αλλά η παρέα και το όχημα το κάνει ενδιαφέρον.
εμένα ποτέ δεν με ένοιαζε να περνώ συνέχεια απο τους ίδιους δρόμους σε ότι έχει να κάνει απο Μόρνο μέχρι Γράμμο και απο Μουζάκι μέχρι Λάκκα Σουλι ειδικά αν είναι με πολλά μηχανάκια και γιορτή.
Δεν θα το βαρεθώ ποτέ
οτιδήποτε σε αυτή τη περιοχή δηλαδή
sugariasgeorge
οδηγος της γλυκοΓιωργαινας
+1εμένα ποτέ δεν με ένοιαζε να περνώ συνέχεια απο τους ίδιους δρόμους σε ότι έχει να κάνει απο Μόρνο μέχρι Γράμμο και απο Μουζάκι μέχρι Λάκκα Σουλι ειδικά αν είναι με πολλά μηχανάκια και γιορτή.
Δεν θα το βαρεθώ ποτέ
οτιδήποτε σε αυτή τη περιοχή δηλαδή
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Κάποια στιγμή που θα μάθουμε να κατανοούμε Ελληνικά, θα καταλάβουμε ότι το "προβλέψιμο" και το "επαναλαμβανόμενο" δεν είναι κατ' ανάγκη κακό, αλλά το 36ωρο είχε και τον χαρακτήρα της "ανακάλυψης" μερών που δεν έχεις πάει ποτέ, θα μου πεις 25 χρόνια το κάνουν, πόσα χρόνια σιδερόκωλες χωρίς αυτό στο οποίο είμαι πολύ φρέσκος, τα "κοντινά" τα έχουμε λιώσει και έχει πέσει με όλα τα ΣΟΣ διαβασμένα που λέγαμε στο σχολείο κάποτε. Από την άλλη έτσι το βλέπω εγώ, έχει κόσμο που δεν τα έχει πατήσει ποτέ τα μέρη αυτά και είναι ευκαιρία.
Chill pill ma' niggaz με τις ιερές αγελάδες απανταχού του ίντερνετς.
πχ, Σάββατο πρωί να στριμωχτούμε με τους τουρίστες Αράχωβα και Δελφούς, πες μου ότι είναι λογική και ασφαλής επιλογή...
Chill pill ma' niggaz με τις ιερές αγελάδες απανταχού του ίντερνετς.
πχ, Σάββατο πρωί να στριμωχτούμε με τους τουρίστες Αράχωβα και Δελφούς, πες μου ότι είναι λογική και ασφαλής επιλογή...
antsoar
Μέλος
- Όνομα
- Αντώνης
- Μοτό
- SWM RS300R
Περνάνε Δελφούς Αράχωβα αύριο? Εκεί θα είμαι με πελάτες. Να ξέρω να τους προετοιμάσω για το θέαμα
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Καλά χαμό δεν το λες, κάτι κακομοιροι ήταν το πρωί, τους λυπήθηκα, κούτσα κούτσα την ανηφόρα
Augotaraxos
Μέλος
Ήμουν και εγώ ένας από αυτούς κάποτε. Ευτυχώς συνήλθα.
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Μην δίνεις spoiler. Τάπα το μασίνι
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Τι πράγμα και αυτό το φετινό...
Συζητάμε σε ανύποπτο χρόνο το ότι στην εκδήλωση τα MG σπανίζουν (πρέπει να είναι κάτω του 10%), το ότι λίγοι ψωνίζουν καινούρια πια και τα παλιά δεν τα πολυκυκλοφορούν, πολύ περισσότερο σε τέτοιες εκδρομές. Ο συνομιλητής έχει δύο συλλεκτικά μόνο για γνώστες οχήματα, καλά το συλλεκτικά πες υπερβολή, αλλά είναι οικογενειακά κειμήλια και τα δύο, είναι οχήματα που μου αρέσουν πολύ και τα δύο. Του λέω πλάκα θα είχε να κατέβουμε με δύο τέτοια "χρέπια" και να δείξουμε ότι τα παλιά έχουν μιά χαρά ζωή ακόμα. Εγώ δεν έχω παλιό μηχανάκι αλλά μόνο χρέπια, αλλά τέλος πάντων κοίταξα αγγελίες και το σκεφτόμουν αν θέλω ή όχι, τώρα που γράφω είμαι ακόμα στο... δεν ξέρω. Στην δική του περίπτωση υπάρχει το συναισθηματικό δέσιμο με το όχημα, εμένα απλά μου αρέσουν κάποια εμφανισιακά, δεν είναι το ίδιο. Μου λέει αν κατέβω με αυτό και είστε όλοι με τα 1000, τι βόλτα να κάνουμε και έχει δίκιο, οπότε λέω ΟΚ, 26 ίππους αυτό, πάνω κάτω εκεί είναι και το σκούτερ των κοριτσιών, θα πάω με αυτό.
Την συζήτηση δεν την ξέχασα, αλλά δεν είχα αντιληφθεί ότι την πήρε εντελώς σοβαρά. "περνάω ΚΤΕΟ", πήρε ενδοεπικοινωνία συμβατή, επισκευές και μαζέματα σε φρένα, ηλεκτρολογικά, πλαίσιο, λάστιχα, δηλώνουμε με το παλιό και το σκούτερ και ακόμα μοιάζει σαν ψέμα. Λέμε ας το πάμε ομάδα φέτος, ψάχναμε όνομα και καταλήξαμε στο RRT, Relic Racing Team (το relic έχει και την έννοια του κειμηλίου και του χρεπιού/παρατημένου οπότε καλύπτει μεγάλη γκάμα οχημάτων συμμετοχής). Περιττό να πω ότι το κορίτσι με ρώτησε 100 φορές αν είμαι βέβαιος και αστειευόταν "διαθήκη να κάνεις πριν φύγεις να μην τσακώνομαι με τους συγγενείς". Αλλάζω και εγώ λάδια και λάστιχα γιατί υπήρχε πρόβλεψη βροχής και ήταν τα μανίσια 4,5 ετών επάνω, έτοιμο.
Fast forward στην εκκίνηση όπου το γέλιο και το πείραγμα είναι στο πρόγραμμα. Και ξεκινάμε... Μέχρι το πρώτο "κρυφό" η διαδρομή κατά 95% γίνεται με κλειστά μάτια που λέει ο λόγος γιατί Αθήνα Ρέρεση Δάφνη είναι κάτι σαν "Παγκράτι Κολιάτσου". Παίρνουμε κρυφό roadbook και συνεχίζουμε. Πως είναι το κειμήλιο; Πιο άνετο από ότι φανταζόταν. Πως είναι το σκούτερ; Μικρό και πονάνε οι ώμοι μου, αλλά ΟΚ, χαλαρά. Στα κομμάτια που νιώθω άνετα πάει... Κομμάτια και παίζω με τα μεγάλα, δεν το φανταζόμουν αυτό. Τα νέα λάστιχα είναι πιο άνετα από τα στοκ σε κύλιση, έχουν πιο "σπορ" κόψιμο και βρίσκω σιγά σιγά εμπιστοσύνη. Φέτα. Τι δεν σκέφτηκα όσο έπρεπε; Που θα μπει το roadbook. Δεν έχει ντεπόζιτο μπροστά οπότε δεν έχει τάνκμπαγκ οπότε δεν έχει χάρτη και τουλίπες. Υπό σκέψη για του χρόνου αν το ξανακάνω έτσι. Είχα γεμίσει και το GL της ομαδικής παραγγελίας που χρειάστηκε τελικά, πολύ βολικό και να πω ξανά ευχαριστώ στα παιδιά που το σκέφτηκαν και οργάνωσαν την ομαδική παραγγελία. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο στις 10μμ, έκπληξη μου λέει ο Σπύρος. Λέω στον FeatherBrain αργά το βράδι ότι το επόμενο πρωί θα είναι δύσκολο σωματικά, εννοείται πως ήταν αλλά μετά το πρωινό ένιωθα ήδη καλύτερα.
Η δεύτερη ημέρα ξεκίνησε "σπαστήρι" με πρωινό Μπράλο, Ματσούκι όπου έφτασα χωρίς φρένα να πρέπει να κατέβω την τσιμεντένια κατηφόρα (θρίλερ) και δρόμοι με μέση ΜΩΤ σκάρτα 40. Διασταυρωθήκαμε και με το φόρουμ αλλά που να καταλάβουν, μόνο αν είχα το γκλίτερ. Το παιχνίδι της δεύτερης ημέρας ήταν έξυπνο, η οργάνωση στην σειρά συμμετοχής ήταν κακή και χάσαμε 90 λεπτά για 3.5 λεπτά "παιχνίδι", σε ώρες που μετράνε πολύ μέσα στην ημέρα. Σε αυτό έχει ευθύνη και η λέσχη αλλά και οι συμμετέχοντες που στα @@ τους όλα αρκεί να πάνε πρώτοι (αυτό φάνηκε και σε προσπεράσεις και σε γενικότερη κίνηση στο δρόμο, πολλά τα άσχημα περιστατικά φέτος). Φτάσαμε Καρπενήσι για ανεφοδιασμό με βαριά διάθεση και σωματικά καταπονημένοι από τα σφιχτά κομμάτια. Στον ανεφοδιασμό λίγο ο καφές λίγο ο χαβαλές με έναν ταξιτζή και τους εργαζόμενους, ο δρόμος που έγινε με ροή και με καλύτερη ποιότητα πιο κάτω μου άλλαξαν την διάθεση και όσο περνούσε η ώρα ένιωθα πιο ξεκούραστος. Φτάνουμε Χαιρώνεια με ατμούς στο ντεπόζιτο (δεν ξαναγέμισα το GL γιατί θεωρούσαμε ότι είμαστε στον πολιτισμό και βενζινάδικα υπάρχουν), φωτό στο λιοντάρι και το ένα μέλος της ομάδας φεύγει εκτάκτως για Αθήνα "καίγοντας" το υπόλοιπo. Οι υπόλοιποι φτάνουμε στην τελευταία φωτό, μας δίνουν μιά ακόμα, την βγάζουμε και αυτήν και πάμε για τερματισμό μεσάνυχτα.
Ωραίο και το φετινό "ανορθόδοξο" 36ωρο. Διαδρομές πιο μετά.
Τις ευχές μου για γρήγορη ανάρρωση στους τραυματίες και μακριά από άλλα κακά.
Vespa GTS300 αποδείχτηκε σκληρός καριόλης, οι 12ρηδες δεν είναι το καλύτερο για λακκούβες χώμα και κροκάλα, τα φρένα "τελείωσαν" δις αλλά τι τα θες. Δεν ήταν περισσότερο κουραστική από το ΚΤΜ, σίγουρα δεν ήταν το πιο αργό μηχανάκι της διοργάνωσης.
Συζητάμε σε ανύποπτο χρόνο το ότι στην εκδήλωση τα MG σπανίζουν (πρέπει να είναι κάτω του 10%), το ότι λίγοι ψωνίζουν καινούρια πια και τα παλιά δεν τα πολυκυκλοφορούν, πολύ περισσότερο σε τέτοιες εκδρομές. Ο συνομιλητής έχει δύο συλλεκτικά μόνο για γνώστες οχήματα, καλά το συλλεκτικά πες υπερβολή, αλλά είναι οικογενειακά κειμήλια και τα δύο, είναι οχήματα που μου αρέσουν πολύ και τα δύο. Του λέω πλάκα θα είχε να κατέβουμε με δύο τέτοια "χρέπια" και να δείξουμε ότι τα παλιά έχουν μιά χαρά ζωή ακόμα. Εγώ δεν έχω παλιό μηχανάκι αλλά μόνο χρέπια, αλλά τέλος πάντων κοίταξα αγγελίες και το σκεφτόμουν αν θέλω ή όχι, τώρα που γράφω είμαι ακόμα στο... δεν ξέρω. Στην δική του περίπτωση υπάρχει το συναισθηματικό δέσιμο με το όχημα, εμένα απλά μου αρέσουν κάποια εμφανισιακά, δεν είναι το ίδιο. Μου λέει αν κατέβω με αυτό και είστε όλοι με τα 1000, τι βόλτα να κάνουμε και έχει δίκιο, οπότε λέω ΟΚ, 26 ίππους αυτό, πάνω κάτω εκεί είναι και το σκούτερ των κοριτσιών, θα πάω με αυτό.
Την συζήτηση δεν την ξέχασα, αλλά δεν είχα αντιληφθεί ότι την πήρε εντελώς σοβαρά. "περνάω ΚΤΕΟ", πήρε ενδοεπικοινωνία συμβατή, επισκευές και μαζέματα σε φρένα, ηλεκτρολογικά, πλαίσιο, λάστιχα, δηλώνουμε με το παλιό και το σκούτερ και ακόμα μοιάζει σαν ψέμα. Λέμε ας το πάμε ομάδα φέτος, ψάχναμε όνομα και καταλήξαμε στο RRT, Relic Racing Team (το relic έχει και την έννοια του κειμηλίου και του χρεπιού/παρατημένου οπότε καλύπτει μεγάλη γκάμα οχημάτων συμμετοχής). Περιττό να πω ότι το κορίτσι με ρώτησε 100 φορές αν είμαι βέβαιος και αστειευόταν "διαθήκη να κάνεις πριν φύγεις να μην τσακώνομαι με τους συγγενείς". Αλλάζω και εγώ λάδια και λάστιχα γιατί υπήρχε πρόβλεψη βροχής και ήταν τα μανίσια 4,5 ετών επάνω, έτοιμο.
Fast forward στην εκκίνηση όπου το γέλιο και το πείραγμα είναι στο πρόγραμμα. Και ξεκινάμε... Μέχρι το πρώτο "κρυφό" η διαδρομή κατά 95% γίνεται με κλειστά μάτια που λέει ο λόγος γιατί Αθήνα Ρέρεση Δάφνη είναι κάτι σαν "Παγκράτι Κολιάτσου". Παίρνουμε κρυφό roadbook και συνεχίζουμε. Πως είναι το κειμήλιο; Πιο άνετο από ότι φανταζόταν. Πως είναι το σκούτερ; Μικρό και πονάνε οι ώμοι μου, αλλά ΟΚ, χαλαρά. Στα κομμάτια που νιώθω άνετα πάει... Κομμάτια και παίζω με τα μεγάλα, δεν το φανταζόμουν αυτό. Τα νέα λάστιχα είναι πιο άνετα από τα στοκ σε κύλιση, έχουν πιο "σπορ" κόψιμο και βρίσκω σιγά σιγά εμπιστοσύνη. Φέτα. Τι δεν σκέφτηκα όσο έπρεπε; Που θα μπει το roadbook. Δεν έχει ντεπόζιτο μπροστά οπότε δεν έχει τάνκμπαγκ οπότε δεν έχει χάρτη και τουλίπες. Υπό σκέψη για του χρόνου αν το ξανακάνω έτσι. Είχα γεμίσει και το GL της ομαδικής παραγγελίας που χρειάστηκε τελικά, πολύ βολικό και να πω ξανά ευχαριστώ στα παιδιά που το σκέφτηκαν και οργάνωσαν την ομαδική παραγγελία. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο στις 10μμ, έκπληξη μου λέει ο Σπύρος. Λέω στον FeatherBrain αργά το βράδι ότι το επόμενο πρωί θα είναι δύσκολο σωματικά, εννοείται πως ήταν αλλά μετά το πρωινό ένιωθα ήδη καλύτερα.
Η δεύτερη ημέρα ξεκίνησε "σπαστήρι" με πρωινό Μπράλο, Ματσούκι όπου έφτασα χωρίς φρένα να πρέπει να κατέβω την τσιμεντένια κατηφόρα (θρίλερ) και δρόμοι με μέση ΜΩΤ σκάρτα 40. Διασταυρωθήκαμε και με το φόρουμ αλλά που να καταλάβουν, μόνο αν είχα το γκλίτερ. Το παιχνίδι της δεύτερης ημέρας ήταν έξυπνο, η οργάνωση στην σειρά συμμετοχής ήταν κακή και χάσαμε 90 λεπτά για 3.5 λεπτά "παιχνίδι", σε ώρες που μετράνε πολύ μέσα στην ημέρα. Σε αυτό έχει ευθύνη και η λέσχη αλλά και οι συμμετέχοντες που στα @@ τους όλα αρκεί να πάνε πρώτοι (αυτό φάνηκε και σε προσπεράσεις και σε γενικότερη κίνηση στο δρόμο, πολλά τα άσχημα περιστατικά φέτος). Φτάσαμε Καρπενήσι για ανεφοδιασμό με βαριά διάθεση και σωματικά καταπονημένοι από τα σφιχτά κομμάτια. Στον ανεφοδιασμό λίγο ο καφές λίγο ο χαβαλές με έναν ταξιτζή και τους εργαζόμενους, ο δρόμος που έγινε με ροή και με καλύτερη ποιότητα πιο κάτω μου άλλαξαν την διάθεση και όσο περνούσε η ώρα ένιωθα πιο ξεκούραστος. Φτάνουμε Χαιρώνεια με ατμούς στο ντεπόζιτο (δεν ξαναγέμισα το GL γιατί θεωρούσαμε ότι είμαστε στον πολιτισμό και βενζινάδικα υπάρχουν), φωτό στο λιοντάρι και το ένα μέλος της ομάδας φεύγει εκτάκτως για Αθήνα "καίγοντας" το υπόλοιπo. Οι υπόλοιποι φτάνουμε στην τελευταία φωτό, μας δίνουν μιά ακόμα, την βγάζουμε και αυτήν και πάμε για τερματισμό μεσάνυχτα.
Ωραίο και το φετινό "ανορθόδοξο" 36ωρο. Διαδρομές πιο μετά.
Τις ευχές μου για γρήγορη ανάρρωση στους τραυματίες και μακριά από άλλα κακά.
Vespa GTS300 αποδείχτηκε σκληρός καριόλης, οι 12ρηδες δεν είναι το καλύτερο για λακκούβες χώμα και κροκάλα, τα φρένα "τελείωσαν" δις αλλά τι τα θες. Δεν ήταν περισσότερο κουραστική από το ΚΤΜ, σίγουρα δεν ήταν το πιο αργό μηχανάκι της διοργάνωσης.