Μέχρι τελευταια στιγμή παιζόταν αν θα μπορέσω να λάβω μέρος στο φετινό ADVtrOFFy, αλλά όταν θες κάτι πολύ καμιά φορά το πετυχαίνεις ακόμα και με δυσκολίες ή εμπόδια.
'Εχοντας σφουγκαρίσει το σπίτι 4.328 φορές και έχοντας πλύνει 29 ντουζίνες πιάτα, παίρνω επιτέλους την πολυπόθητη άδεια από τον Μέγα Μάγιστρο του σπιτιού, το έταιρον ήμιση δηλαδή, για να μπορέσω να συμμετάσχω στο φετινό τρόφυ.
Έρχεται λοιπόν το τελευταίο βράδυ, και έτσι όπως έτρωγα το ρυζάκι μου σαν καλός Κινέζος, νιώθω ότι μασουλάω ένα μεταλλικό αντικείμενο και διαπιστώνω ότι μου έχει φύγει το μεταλλικό καπάκι από το καινούργιο μου εμφύτευμα (ραμόλι edition).
Η ώρα έχει πάει 12μιση το βράδυ και αφού έχω κατεβάσει 40 βαγόνια γεμάτα με αγίους (antichrist edition), παίρνω τηλ την οδοντίατρο να του πω την περίπτωση και μου λέει το θεικό, "βίδωσέ το".
Ηντα λες μαρή κουζουλή?
Θα κάθομαι να βιδώνω δόντια στις μία το βράδυ?? Έλα μου όμως που άν δεν το βίδωνα θα έκλεινε το ούλο και θα έκανα τη διαδικασία από την αρχή.
Στο μπάνιο λοιπόν, οινοπνευμα στας χείρας και ξεκινάω να βιδώνω δόντι με σπείρωμα Μ1.
Του παίρνω όσα μπόσικα μπορώ και πάω για νάνι.
Την επομένη, καρφί στην οδοντίατρο να μου το βιδώσει με ειδική καστάνια και δυναμόκλειδο. Αν δε μπορούσε εκείνη, θα πήγαινα στον
el-Gatto
Με αυτά και μ'αυτά, χάνω το μεσημεριανό γκρουπάκι που έφυγε από Σκαραμαγκά και να'μαι, στις 5 το απόγευμα να πίνω καφεδάκι και να είμαι έτοιμος να ξεκινήσω για επερχόμενη βολτάρα...