Λένε ότι με το που τελειώσει ένα ταξίδι ξεκινάει το επόμενο· δεν έχουν άδικο.. Το ταξίδι που έκανες το κουβαλάς μέσα σου, σ έχει στιγματίσει, πολλές φορές αναπολείς το δέος, τη χαρά, την κούραση, τα πολλά και διάφορα συναισθήματα που ένιωσες, τις πολλές και διάφορες καταστάσεις που βίωσες, τις εναλλαγές των τόπων και ακολούθως τις εναλλαγές της οπτικής σου απέναντι στο καθετί που συνάντησες, την αμεσότητα, το γρήγορο ξεδίπλωμα των εικόνων, άλλες φορές παρέα μ έναν γλυκό απογευματινό ήλιο, άλλες φορές κάτω από έναν βαρύ, κρύο, γκρι ουρανό, άλλες παρέα με ισχυρής έντασης άνεμο, άλλες μέσα σε ένα κρυστάλλινο ή ομιχλώδες χάραμα, άλλοτε ταμπουρωμένος πίσω από τον ανεμοθώρακα της μηχανής με κουρνιασμένα μάτια μέσα από την κλειστή ζελατίνα του κράνους που πάνω της πέφτουν σαν πινέζες με ορμή οι σταγόνες τις βροχής.
- "Για πού σχεδιάζεις το επόμενο ταξίδι;"
- "Εεεε, Ισ.. Ισπ.. Ισπανία!"
Δεν είχα καιρό που είχα γυρίσει απ το προηγούμενο· σκεφτόμουν το επόμενο χωρίς όμως να ξέρω πού. Δεν είχα κάτσει να σκεφτώ, να ψάξω, να συνδιαλεχθώ με τον εαυτό μου και ν αποφασίσω· τίποτα. Πολλά ονόματα χωρών αιωρούνταν στο μυαλό μου, ήθελα να πάω σε όλες, δεν ήξερα ποιές να πιάσω και ποιές ν αφήσω, όταν όμως ρωτήθηκα απάντησα χωρίς σκέψη· η μπίλια της ταξιδιωτικής ρουλέτας έκατσε εκεί, στην Ισπανία, χωρίς κόπο, χωρίς αμφιταλάντευση. Μάλλον το ρητό που λέει ότι "σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι" δεν βοηθάει και τόσο, γιατί κάπου πρέπει να πας. Απ την άλλη, όπου κι αν πας, θα δεις και θα μάθεις· σίγουρο κέρδος. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι η επιλογή προορισμού μπορεί να γίνει και χωρίς πολλή σκέψη· μάλλον στην δική μου περίπτωση κάπως έτσι έγινε.
Κοιτώντας τον χάρτη είδα ότι αν μπορέσω να πάρω περισσότερες μέρες άδειας θα ήταν καλή ευκαιρία να επισκεφτώ και την Πορτογαλία, να φτάσω μέχρι τη Λισαβόνα. Μετά από λίγο όμως προχώρησα κι άλλο· με το μυαλό να έχει πάρει φωτιά, σκέφτηκα ότι θα ταν ωραίο να συνεχίσω βόρεια και μετά ανατολικά ώστε να γυρίσω από την βόρεια ακτογραμμή της Ισπανίας. Ο γύρος της Ιβηρικής χερσονήσου.
Το ταξίδι αυτό δεν ήθελα να το κάνω καλοκαίρι λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν την περίοδο αυτή στη νότια Ισπανία.
Η αλήθεια είναι ότι η προετοιμασία ενός ταξιδιού δεν είναι το φόρτε μου. Μου είναι λίγο βαρετό να κάθομαι ώρες /μέρες /μήνες μπροστά από μιά οθόνη για να ξεψαχνίσω και την παραμικρή λεπτομέρεια· άσε που μετά, απ τις πολλές φωτογραφίες που χω δει κι απ τις πολλές πληροφορίες που χω διαβάσει μπορεί να πάω στο σημείο ενδιαφέροντος και να μην μου κάνει καμία εντύπωση, γιατί είναι σα να έχω πάει.. Βγάζω λοιπόν ένα χοντρικό πλάνο του ταξιδιού για να χω έναν μπούσουλα και τα υπόλοιπα επί τω έργω.
Σε μία μοτοβόλτα είχα γνωρίσει τον Σωκράτη που είχε πάει στα Πυρηναία· στην ερώτησή μου "με τη εμπειρία που έχεις τώρα, αν θα ξαναέκανες αυτό το ταξίδι θα άλλαζες κάτι; κι αν ναι, τί;" μου απάντησε ότι ή στο πήγαινε ή στο έλα θα πήγαινε με πλοίο από την Ιταλία στην Ισπανία (ή το αντίστροφο). Αυτό το κράτησα, οπότε στο πήγαινε θα έπαιρνα το πλοίο από Τσιβιταβέκια (Ιταλία) για Βαρκελώνη.
Οι πληροφορίες που βρήκα και κατέγραψα από το διαδίκτυο για ταξίδι Ελλήνων με μοτοσικλέτα στην Ιβηρική χερσόνησο αφορούσαν περισσότερο τα Πυρηναία, και κάποιες λίγες την ακτογραμμή από Βαρκελώνη μέχρι Ανδαλουσία· περισσότερες ιδέες πήρα από ξένους ταξιδευτές που είχαν κάνει τον γύρο της Ιβηρικής χερσονήσου. Επίσης, διάβασα κάποιες ιστοσελίδες γενικού τουρισμού και συζήτησα από κοντά με ανθρώπους που μου έδωσαν χρήσιμες συμβουλές για τις χώρες αυτές. Έβαλα κάτω ό,τι συγκέντρωσα, άνοιξα χάρτες χάρτινους και ηλεκτρονικούς, έκοψα, έραψα, έκανα προσθαφαιρέσεις, διαιρέσεις και πολλαπλασιασμούς με το κομπιουτεράκι, τα έκανα αχταρμά, ξανά μανά για μέρες, στο τέλος έβγαλα τη διαδρομή. Ως επί το πλείστον θα χρησιμοποιούσα αυτοκινητόδρομους, αν έμπλεκα με επαρχιακούς δε θα προλάβαινα με κανένα τρόπο να δω τα μέρη που ήθελα μέσα στις διαθέσιμες μέρες. Η περισσότερη δουλειά ήταν να εντοπίσω τα αξιοθέατα, να μαρκάρω τις διανυκτερεύσεις σε βολικά σημεία και να κατανείμω ρεαλιστικά τα χιλιόμετρα σε σχέση με τον διαθέσιμο χρόνο ώστε να κάνω αυτά που θέλω. Όσο για επαρχιακές διαδρομές, θα βολτάριζα για 4 μέρες, στο κλείσιμο του δεξιόστροφου κύκλου της Ιβηρικής χερσονήσου, στα Πυρηναία.
Η προετοιμασία της μηχανής δεν περιλάμβανε κάτι ιδιαίτερο· επειδή προερχόταν ήδη από σέρβις ελέγχθηκαν προληπτικά μόνο κάποια σημεία· μία προσθήκη ήταν να περαστεί δεύτερη εφεδρική ντίζα συμπλέκτη παράλληλα με την υπάρχουσα ώστε άν αυτή κοπεί να βιδωθεί μόνο το κάτω και το πάνω μέρος της εφεδρικής χωρίς περαιτέρω ταλαιπωρία. Μερικά παραπάνω εργαλεία, ένα κιτ επισκευής ελαστικών, ένα μικρό φαρμακείο, δεύτερο κλειδί μηχανής, καινούργια μπαταρία στο κινητό, δεύτερο εφεδρικό κινητό με δεύτερη κάρτα sim για τον ίδιο αριθμό, ένας χάρτινος χάρτης της Ιβηρικής χερσονήσου για παν ενδεχόμενο, κατέβασμα και αποθήκευση χαρτών της περιοχής στο κινητό από το google maps για πλοήγηση εκτός σύνδεσης, πράσινη κάρτα, και ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης ασθενείας. Χαρτί υγείας και μωρομάντηλα απαραίτητα! Τοποθετήθηκε μιά προέκταση σχάρας, αγοράστηκαν 2 αδιάβροχοι σάκοι και 4 ιμάντες για το δέσιμο οι οποίοι τελικά δεν με βόλεψαν λόγω μήκους οπότε χρησιμοποίησα κάποιους μακρύτερους που είχα ήδη. Επειδή το γκούζι το τσιμπάει το λαδάκι του θα είχα μαζί μου κι ένα λίτρο λάδι για να συμπληρώνω.
- "Για πού σχεδιάζεις το επόμενο ταξίδι;"
- "Εεεε, Ισ.. Ισπ.. Ισπανία!"
Δεν είχα καιρό που είχα γυρίσει απ το προηγούμενο· σκεφτόμουν το επόμενο χωρίς όμως να ξέρω πού. Δεν είχα κάτσει να σκεφτώ, να ψάξω, να συνδιαλεχθώ με τον εαυτό μου και ν αποφασίσω· τίποτα. Πολλά ονόματα χωρών αιωρούνταν στο μυαλό μου, ήθελα να πάω σε όλες, δεν ήξερα ποιές να πιάσω και ποιές ν αφήσω, όταν όμως ρωτήθηκα απάντησα χωρίς σκέψη· η μπίλια της ταξιδιωτικής ρουλέτας έκατσε εκεί, στην Ισπανία, χωρίς κόπο, χωρίς αμφιταλάντευση. Μάλλον το ρητό που λέει ότι "σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι" δεν βοηθάει και τόσο, γιατί κάπου πρέπει να πας. Απ την άλλη, όπου κι αν πας, θα δεις και θα μάθεις· σίγουρο κέρδος. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι η επιλογή προορισμού μπορεί να γίνει και χωρίς πολλή σκέψη· μάλλον στην δική μου περίπτωση κάπως έτσι έγινε.
Κοιτώντας τον χάρτη είδα ότι αν μπορέσω να πάρω περισσότερες μέρες άδειας θα ήταν καλή ευκαιρία να επισκεφτώ και την Πορτογαλία, να φτάσω μέχρι τη Λισαβόνα. Μετά από λίγο όμως προχώρησα κι άλλο· με το μυαλό να έχει πάρει φωτιά, σκέφτηκα ότι θα ταν ωραίο να συνεχίσω βόρεια και μετά ανατολικά ώστε να γυρίσω από την βόρεια ακτογραμμή της Ισπανίας. Ο γύρος της Ιβηρικής χερσονήσου.
Το ταξίδι αυτό δεν ήθελα να το κάνω καλοκαίρι λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούν την περίοδο αυτή στη νότια Ισπανία.
Η αλήθεια είναι ότι η προετοιμασία ενός ταξιδιού δεν είναι το φόρτε μου. Μου είναι λίγο βαρετό να κάθομαι ώρες /μέρες /μήνες μπροστά από μιά οθόνη για να ξεψαχνίσω και την παραμικρή λεπτομέρεια· άσε που μετά, απ τις πολλές φωτογραφίες που χω δει κι απ τις πολλές πληροφορίες που χω διαβάσει μπορεί να πάω στο σημείο ενδιαφέροντος και να μην μου κάνει καμία εντύπωση, γιατί είναι σα να έχω πάει.. Βγάζω λοιπόν ένα χοντρικό πλάνο του ταξιδιού για να χω έναν μπούσουλα και τα υπόλοιπα επί τω έργω.
Σε μία μοτοβόλτα είχα γνωρίσει τον Σωκράτη που είχε πάει στα Πυρηναία· στην ερώτησή μου "με τη εμπειρία που έχεις τώρα, αν θα ξαναέκανες αυτό το ταξίδι θα άλλαζες κάτι; κι αν ναι, τί;" μου απάντησε ότι ή στο πήγαινε ή στο έλα θα πήγαινε με πλοίο από την Ιταλία στην Ισπανία (ή το αντίστροφο). Αυτό το κράτησα, οπότε στο πήγαινε θα έπαιρνα το πλοίο από Τσιβιταβέκια (Ιταλία) για Βαρκελώνη.
Οι πληροφορίες που βρήκα και κατέγραψα από το διαδίκτυο για ταξίδι Ελλήνων με μοτοσικλέτα στην Ιβηρική χερσόνησο αφορούσαν περισσότερο τα Πυρηναία, και κάποιες λίγες την ακτογραμμή από Βαρκελώνη μέχρι Ανδαλουσία· περισσότερες ιδέες πήρα από ξένους ταξιδευτές που είχαν κάνει τον γύρο της Ιβηρικής χερσονήσου. Επίσης, διάβασα κάποιες ιστοσελίδες γενικού τουρισμού και συζήτησα από κοντά με ανθρώπους που μου έδωσαν χρήσιμες συμβουλές για τις χώρες αυτές. Έβαλα κάτω ό,τι συγκέντρωσα, άνοιξα χάρτες χάρτινους και ηλεκτρονικούς, έκοψα, έραψα, έκανα προσθαφαιρέσεις, διαιρέσεις και πολλαπλασιασμούς με το κομπιουτεράκι, τα έκανα αχταρμά, ξανά μανά για μέρες, στο τέλος έβγαλα τη διαδρομή. Ως επί το πλείστον θα χρησιμοποιούσα αυτοκινητόδρομους, αν έμπλεκα με επαρχιακούς δε θα προλάβαινα με κανένα τρόπο να δω τα μέρη που ήθελα μέσα στις διαθέσιμες μέρες. Η περισσότερη δουλειά ήταν να εντοπίσω τα αξιοθέατα, να μαρκάρω τις διανυκτερεύσεις σε βολικά σημεία και να κατανείμω ρεαλιστικά τα χιλιόμετρα σε σχέση με τον διαθέσιμο χρόνο ώστε να κάνω αυτά που θέλω. Όσο για επαρχιακές διαδρομές, θα βολτάριζα για 4 μέρες, στο κλείσιμο του δεξιόστροφου κύκλου της Ιβηρικής χερσονήσου, στα Πυρηναία.
Η προετοιμασία της μηχανής δεν περιλάμβανε κάτι ιδιαίτερο· επειδή προερχόταν ήδη από σέρβις ελέγχθηκαν προληπτικά μόνο κάποια σημεία· μία προσθήκη ήταν να περαστεί δεύτερη εφεδρική ντίζα συμπλέκτη παράλληλα με την υπάρχουσα ώστε άν αυτή κοπεί να βιδωθεί μόνο το κάτω και το πάνω μέρος της εφεδρικής χωρίς περαιτέρω ταλαιπωρία. Μερικά παραπάνω εργαλεία, ένα κιτ επισκευής ελαστικών, ένα μικρό φαρμακείο, δεύτερο κλειδί μηχανής, καινούργια μπαταρία στο κινητό, δεύτερο εφεδρικό κινητό με δεύτερη κάρτα sim για τον ίδιο αριθμό, ένας χάρτινος χάρτης της Ιβηρικής χερσονήσου για παν ενδεχόμενο, κατέβασμα και αποθήκευση χαρτών της περιοχής στο κινητό από το google maps για πλοήγηση εκτός σύνδεσης, πράσινη κάρτα, και ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης ασθενείας. Χαρτί υγείας και μωρομάντηλα απαραίτητα! Τοποθετήθηκε μιά προέκταση σχάρας, αγοράστηκαν 2 αδιάβροχοι σάκοι και 4 ιμάντες για το δέσιμο οι οποίοι τελικά δεν με βόλεψαν λόγω μήκους οπότε χρησιμοποίησα κάποιους μακρύτερους που είχα ήδη. Επειδή το γκούζι το τσιμπάει το λαδάκι του θα είχα μαζί μου κι ένα λίτρο λάδι για να συμπληρώνω.
Τελευταία επεξεργασία: