Αφού κοιμηθήκαμε καλά και ο καθένας στο δωμάτιο του το πρωί που ξυπνήσαμε αποφασίσαμε να την κάνουμε για Βελιγράδι και νάϊτ λάϊφ!! Επίσης έπρεπε να δουλέψουμε και λίγο ακόμα τα Σέρβικα
. έτοιμοι για αναχώρηση μέσω του road 18 και πέρασμα από το εκπληκτικό pasul Gutai !! Το ανέβασμα αλλά και το κατέβασμα ήταν ένα πραγματικό grip και τέλεια άσφαλτο που δεν άφηνε ασυγκίνητο ακόμα και τον πιο απαιτητικό
Μετά από αυτό το εξαιρετικά οδηγικά κομμάτι φτάσαμε στο Μπάια Μάρε όπου σταματήσαμε για ανεφοδιασμό . Αφού φουλάρουμε αέρας για Βελιγράδι μέσω του Ε671 ! Από τον ανεφοδιασμό και μετά ειχα ένα περίεργο σφίξιμο στο στομάχι και με είχε καταβάλει κάτι πολύ περίεργο χωρίς να έχω καθόλου διάθεση να οδηγήσω! Δεν ένιωθα καθόλου άνετα και είχα ένα περίεργο προαίσθημα ότι κάτι θα συμβεί μάλλον. Δεν σταμάτησα όμως και συνέχισα κανονικά στον δρόμο . Στο σημείο αυτό οδηγούσαμε σε μια τεράστια ευθεία τουλάχιστον 20 ισως και παραπάνω χιλιομέτρων και ενώ είμαστε πάνω στον κεντρικό άξονα και δεξία μας έχουμε το χωριό Curtuiseni ακριβώς εκεί υπάρχει διάβαση πεζών με φωτεινή σηματοδότιση . Εγώ ήμουν πρώτος με ακολουθούσε ο Νίκος και πίσω ο Στέργιος. Όταν έφτανα στην διάβαση βλέπω αριστερά μου και δίπλα στην διπλή γραμμή να έχει σταματήσει ένα αμάξι να ανοιγει η πόρτα πάνω στην διάβαση και να κάνει την κίνηση να βγει από το αυτοκίνητο μια γυναίκα με ένα μωρό στα χέρια . Πηγαινα κάπου με 140 κόβω στα 110 περίπου και συνεχίζω . Πίσω μου είχα και το Νίκο και λίγο πιο πίσω το Στέργιο. Συνεχίζουμε και μετά από 3 χλμ φτανουμε σε ένα κυκλικό κόμβο στο Valealui Mihai όπου έπρεπε να πάμε αριστερά . Βλέπω το Νίκο πίσω μου και περιμέναμε εγω στην έξοδο του κόμβου και ο Νίκος στην αρχή ώστε να μας δει ο Στέργιος και να συνεχίσουμε . Αφού πέρασαν κανα 2 λεπτά και δεν ερχόταν άρχισα να ανυσηχώ εγώ και ξαφνικά σκάει ένα αυτοκίνητο ανόιγουν τα παράθυρα και μας έκαναν νοήματα και μας μιλούσαν στα ρουμάνικα να πάμε πίσω. Εκεί κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν είναι καλά ! Γυρνάμε σφεντόνα πίσω και βλέπουμε ευτυχώς το πουλί όρθιο στην άκρη του δρόμου και το φοίνικα δυαλιμένο κυριολεκτικά . Κρατήσαμε την ψυχραιμία μας αφού ήταν καλά αρχικά ωστε να δούμε τι πρέπει να κάνουμε από εδω και πέρα. Με λίγα λόγια θα σας πω τι ακριβώς έγινε: Την ώρα που ο Στέργιος έφτασε στην διάβαση η γυναίκα είχε βγει από το αμάξι και έκανε βήμα ωστε να περάσει τον δρόμο . Ο στέργιος ανάβει αλάρμ και κόβει ταχύτητα κάπου στα 40 και ξαφνικά ακούει ένα δυνατό φρενάρισμα και στην συνέχεια το μπαμ. Τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο από πίσω ( προφανώς χάζευε και τον είδε τελευτάια στιγμή) αλλά ήταν αργά . Τον χτύπησε πανω στην βαλίτσα και μηχανή γύρισε προς το αντίθετο ρεύμα . Με την πίεση και το γύρισμα κόπηκε το διαφορικό η εξάτμηση έγινε σαν πατημένο τσιγάρο και ο πίσω τροχός τον προσπέρασε
.
Καλέσαμε την αστυνομία όπου ήρθε και έβγαλε τις απαραίτητες φωτογραφιές καθώς και την bmw mobile care να έρθει να μαζέψει το λαβωμένο Φοίνικα . Εγώ με Νίκο περιμέναμε εκεί καθώς ο Στέργιος πήγε να δώσει κατάθεση στο τμήμα μαζί με αυτόν που τον χτύπησε. Τελικά του έκανε ο τύπος θετική δήλωση και αφού τελείωσαν τα διαδικαστικά ήρθε πάλι στο σημείο του ατυχήματος.
Ενώ περιμέναμε εκεί σταμάτησαν αρκετοί ώστε να μας ρωτήσουν τι έγινε κτλ . ένας εξ αυτών ήταν ένας Ρουμάνος με ένα bmw RT1200. Αφού καταφέραμε να μιλήσουμε με τα λίγα Αγγλικά που ήξερε και του είπαμε ότι όλα ειναι οκ έφυγε . Μετά από 10 λέπτά γυρίζει ξανά με ένα φίλο του με αυτοκίνητο και τρέιλερ. Την ώρα εκείνη έφεραν οι αστυνομικοί και το Στέργιο οπότε ανεβάσαμε όλοι μαζί το φοίνικα πάνω στο τρέιλερ και πήγαμε στην πανσιόν του τυπά στα 3 χλμ από εκεί στο Valeaui Mihai . Κάτσαμε φάγαμε ίπιαμε και πιάσαμε την κουβέντα με τους Ρουμάνους ! Να ναι καλά το google translate
Στις 4 το απόγευμα περιμέναμε την οδική να φορτώσουν το gs να το πάνε oradea στην αντιπροσωπία . Το διάστημα που περιμέναμε εκει ο Ρουμάνος με το RT ήθελε να αγοράσει το φοίνικα ( μιλάμε μας ζάλισε)
Τελικά πάει σπίτι και φέρνει ένα 1100 bmw και λέει στο πουλί θα το πάρεις θα συνεχίσεις κανονικά και 1500 ευρά στην τσέπη ώστε να κρατήσει αυτό το Φοίνικα.
Εμείς προσπαθούσαμε να του εξηγήσουμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει διότι είναι στην μέση οι ασφάλειες και η αποζημίωση που θα παρει ο Στέργιος από τον Ρουμάνο που τον τράκαρε καθώς και ότι δεν μπορεί να πάρει μηχανή με πινακίδες Ρουμανίας να παέι Ελλάδα και μετά να την κρατήσει κτλ. Αφού δεν βρίσκαμε άκρη έφερε η σερβιτόρα τον φίλο της που μιλούσε αγγλικά και συννενοηθήκαμεεεεεε ! 4.15 ήρθε φορτηγάκι και φόρτωσε το φοίνικα. Ετοιμαστήκαμε και εμείς να αναχωρήσουμε τελικά για Timisoara . Το πουλί πίσω στο LC και ο σάκος με τα ρούχα του πίσω από εμένα
. Φτάσαμε στην πόλη μπάνιο στο ξενοδοχείο και βουρ έξω να τσιμπίσουμε κάτι και να σφίξουμε και ένα ποτάκι να χαλαρώσουμε
όλα ήταν πραγματικά τέλεια με ψυχολογία στο φουλ καθώς δεν έιχε ουτε γρατσουνιά πάνω του ( αυτό ήταν και το πιο σημαντικό άλλωστε ) τα σίδερα αλλάζουν . Η επόμενη μέρα μας βρήκε καρφί στον δρόμο για Σαλόνικα μέσω Σερβίας και Σκοπίων ( είχαμε συνάντηση μέ κάποιους εκ των βόρειων)
Αφού τα είπαμε φάγαμε και ίπιαμε επιστροφή στο ξενοδοχείο για ύπνο! Τετάρτη πρωί είχε αναχώρηση από το Βορά για το Νότο και το μεσημέρι είμασταν όλοι στα σπίτια μας!
Επίλογος : 4200 χιλιόμετρα για μένα. Το ταξίδι αυτό ήταν εξαιρετικό και η Ρουμανία που εστιάσαμε μία πραγματικά υπέροχη χώρα που έχει πάρα πάρα πολλές ομορφιές. Σίγουρα οι μέρες δεν ήταν αρκετές ώστε να τα δούμε όλα ( ζήσαμε όμως πολλά πράγματα εκεί και νομίζω πως τα καταφέραμε πολύ καλά και οι τρεις μας ) για αυτό το
λόγο θα επανέλθουμε δριμύτεροι ! Επίσης θα επανέλθουμε για να παίξουμε την Ρεβάνς με το Δρακουμέλ γιατί αυτή τη φορά χάσαμε την μάχη αλλά όχι τον πόλεμο!!!!
Φιλάκια στα μούτρα σας τωρα :stm::stm::stm: