Morfeas
ΜΟΤΟταξιδιώτης
Ελλάδα, μια χώρα με ιδιαίτερο ανάγλυφο , με εναλλαγές τοπίων , με γαλαζοπράσινα νερά, χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής αλλά και με απόκρημνα βουνά , άλλοτε καταπράσινα άλλοτε βραχώδη. Στο παρακάτω φωτογραφικό κολάζ θα γνωρίσουμε μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές εκδρομές που φωτογραφίζουν απόλυτα το ανάγλυφο της πατρίδας μας.
Διαδρομή....στο περίπου
ο αναρριχητής ( scrambler 900SE)
Με εκκίνηση από την Μάνδρα ακολουθώ την διαδρομή προς Θήβα, μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ελλάδας και την Λιβαδειά, με τους αιωνόβιους πλάτανους, τα τρεχούμενα νερά και τα υπέροχα σουβλάκια. Συνεχίζω την διαδρομή μου από την Λιβαδειά προς την Αράχωβα για 19 χιλιόμετρα και στρίβω δεξιά προς το μαρτυρικό Δίστομο και την Δεσφίνα . Μια διαδρομή μαγική και ιδανική για μοτοσικλέτες δρόμου μιας και το στροφιλίκι είναι προκλητικό , σε 45 χιλιόμετρα και αφού προσπέρασα την Ιτέα βρίσκομαι στο γραφικό Γαλαξίδι .
Λιμένας Γαλαξιδίου
Ιδανικός προορισμός για αυτούς που θέλουν ένα νησιώτικο περιβάλλον σε απόσταση 200 χλμ από την Αθήνα...οδικώς! Η μικρή παραθαλάσσια κωμόπολη του νομού Φωκίδας δεν έχει εποχή, χειμώνα καλοκαίρι αποτελεί έναν απολαυστικό προορισμό που αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις στους επισκέπτες του.
Χαρακτηρισμένος ως παραδοσιακός οικισμός το Γαλαξίδι είναι μια πολιτεία ναυτικών που γνώρισε ακμή τον 18ο και 19ο αιώνα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κωμόπολης τα κουκλίστικα αρχοντικά και καπετανόσπιτα, τα πέτρινα σοκάκια, οι εκκλησιές αλλά και το λιμάνι με την μακραίωνη ιστορία του. Στο Γαλαξίδι μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας ή και το ουζάκι σας πλαισιωμένο από τους απαραίτητους ψαρομεζέδες!
Άφησα πίσω μου το Γαλαξίδι και αναρριχήθηκα προς το Λιδωρίκι , την πρωτεύουσα της Δωρίδας , έναν τόπο που ξεχωρίζει από την άγρια ομορφιά του τοπίου μιας και από το "μπαλκόνι" του αγναντεύεις την αλπική οροσειρά των Βαρδουσίων αλλά και την τεχνητή λίμνη του Μόρνου.
Τεχνητή Λίμνη Μόρνου ( θέα από το Λιδωρίκι)
Συνεχίζοντας την διαδρομή μου, ο αναρριχητής με οδηγεί παράλληλα με το ανάγλυφο της Γκιώνας στο πανέμορφο ορεινό χωριό Συκέα( παλαιά ονομασία Σκιά), τόπο συνάντησης ορειβατών ή μάλλον αναρριχητών μιας και είναι παγκοσμίως γνωστό για την κάθετη βραχώδη ορθοπλαγιά των 1700 μέτρων , την Πλάκα.
Ο "αναρριχητής" ακούραστος συνεχίζει προς την κάτω Μουσουνίτσα, το μικρό ορεινό χωριό με την υπέροχη θέα . Στην κεντρική πλατεία του απόλαυσα ένα πιάτο αγριογρούν και λίγο κόκκινο κρασί ... ανακτώντας τις απαραίτητες δυνάμεις για την επιστροφή μου στο κλεινών άστυ.
Ορθοπλαγιά Πλάκα, Χωριό Συκέα
Με φόντο την Γκιώνα
Η συνέχεια εξίσου μαγική, η κοσμοπολίτικη πλέον Παύλιανη βρέθηκε στο διάβα μου . 1050 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας , πνιγμένη στο έλατο η Παύλιανη αποτελεί έναν Must προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου. Τι μπορεί να κάνει ο επισκέπτης? απλά τα πάντα, πεζοπορία , τζιπάδες, εντουράδες ή και πικ νικ στα υπέροχα δάση που την περιβάλλουν ή στο πάρκο Ασωπού, να απολαύσει γευστικά πιάτα στις ...μπόλικες ταβέρνες ή ακόμα να ζεσταθεί με ένα ρόφημα στην εξαιρετική καφετέρια Μαντάμια ( σόρυ δεν το λέω για διαφήμιση αλλά οι άνθρωποι είναι πραγματικά επαγγελματίες, φιλόξενοι και αξίζουν αναφοράς!).
Γεφύρι Στρόμης
Κάτω Μουσουνίτσα
Από την Παύλιανη κατηφορίζω προς την Στρόμη με τον περίφημο πλέον καταρράκτη της , ρίχνω μια κλεφτή ματιά και στο παλιό πέτρινο γεφύρι και συνεχίζω σβέλτα προς τον Μπράλο και το Παλαιοχώρι για να πιάσω την παλαιά Ε.Ο. Άμφικλειας-Θήβας. Το σούρουπο με πέτυχε λίγο πριν την Λιβαδειά. Είχα αρκετά χιλιομετράκια ακόμα μέχρι να αντικρίσω τα φώτα της πόλης....το μυαλό μου όμως είχε μείνει κολλημένο στα γαλαζοπράσινα νερά του Γαλαξιδίου και στις απόκρημνες κορυφές της Γκιώνας....
Η αναρρίχηση από το σημείο μηδέν προς τα 1150 μέτρα ολοκληρώθηκε , το scrambler (αναρριχητής) έγραψε 500+ χιλιόμετρα χαρίζοντας μου την ευχαρίστηση της παλιάς μοτοσικλέτας σε ένα πιο σύγχρονο μηχανικό σύνολο....
Παλαιά σήμανση χιλιομετρικής θέσης, λίγο έξω από την Αμφίκλεια.
Διαδρομή....στο περίπου
ο αναρριχητής ( scrambler 900SE)
Με εκκίνηση από την Μάνδρα ακολουθώ την διαδρομή προς Θήβα, μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ελλάδας και την Λιβαδειά, με τους αιωνόβιους πλάτανους, τα τρεχούμενα νερά και τα υπέροχα σουβλάκια. Συνεχίζω την διαδρομή μου από την Λιβαδειά προς την Αράχωβα για 19 χιλιόμετρα και στρίβω δεξιά προς το μαρτυρικό Δίστομο και την Δεσφίνα . Μια διαδρομή μαγική και ιδανική για μοτοσικλέτες δρόμου μιας και το στροφιλίκι είναι προκλητικό , σε 45 χιλιόμετρα και αφού προσπέρασα την Ιτέα βρίσκομαι στο γραφικό Γαλαξίδι .
Λιμένας Γαλαξιδίου
Ιδανικός προορισμός για αυτούς που θέλουν ένα νησιώτικο περιβάλλον σε απόσταση 200 χλμ από την Αθήνα...οδικώς! Η μικρή παραθαλάσσια κωμόπολη του νομού Φωκίδας δεν έχει εποχή, χειμώνα καλοκαίρι αποτελεί έναν απολαυστικό προορισμό που αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις στους επισκέπτες του.
Χαρακτηρισμένος ως παραδοσιακός οικισμός το Γαλαξίδι είναι μια πολιτεία ναυτικών που γνώρισε ακμή τον 18ο και 19ο αιώνα. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κωμόπολης τα κουκλίστικα αρχοντικά και καπετανόσπιτα, τα πέτρινα σοκάκια, οι εκκλησιές αλλά και το λιμάνι με την μακραίωνη ιστορία του. Στο Γαλαξίδι μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας ή και το ουζάκι σας πλαισιωμένο από τους απαραίτητους ψαρομεζέδες!
Άφησα πίσω μου το Γαλαξίδι και αναρριχήθηκα προς το Λιδωρίκι , την πρωτεύουσα της Δωρίδας , έναν τόπο που ξεχωρίζει από την άγρια ομορφιά του τοπίου μιας και από το "μπαλκόνι" του αγναντεύεις την αλπική οροσειρά των Βαρδουσίων αλλά και την τεχνητή λίμνη του Μόρνου.
Τεχνητή Λίμνη Μόρνου ( θέα από το Λιδωρίκι)
Συνεχίζοντας την διαδρομή μου, ο αναρριχητής με οδηγεί παράλληλα με το ανάγλυφο της Γκιώνας στο πανέμορφο ορεινό χωριό Συκέα( παλαιά ονομασία Σκιά), τόπο συνάντησης ορειβατών ή μάλλον αναρριχητών μιας και είναι παγκοσμίως γνωστό για την κάθετη βραχώδη ορθοπλαγιά των 1700 μέτρων , την Πλάκα.
Ο "αναρριχητής" ακούραστος συνεχίζει προς την κάτω Μουσουνίτσα, το μικρό ορεινό χωριό με την υπέροχη θέα . Στην κεντρική πλατεία του απόλαυσα ένα πιάτο αγριογρούν και λίγο κόκκινο κρασί ... ανακτώντας τις απαραίτητες δυνάμεις για την επιστροφή μου στο κλεινών άστυ.
Ορθοπλαγιά Πλάκα, Χωριό Συκέα
Με φόντο την Γκιώνα
Η συνέχεια εξίσου μαγική, η κοσμοπολίτικη πλέον Παύλιανη βρέθηκε στο διάβα μου . 1050 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας , πνιγμένη στο έλατο η Παύλιανη αποτελεί έναν Must προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου. Τι μπορεί να κάνει ο επισκέπτης? απλά τα πάντα, πεζοπορία , τζιπάδες, εντουράδες ή και πικ νικ στα υπέροχα δάση που την περιβάλλουν ή στο πάρκο Ασωπού, να απολαύσει γευστικά πιάτα στις ...μπόλικες ταβέρνες ή ακόμα να ζεσταθεί με ένα ρόφημα στην εξαιρετική καφετέρια Μαντάμια ( σόρυ δεν το λέω για διαφήμιση αλλά οι άνθρωποι είναι πραγματικά επαγγελματίες, φιλόξενοι και αξίζουν αναφοράς!).
Γεφύρι Στρόμης
Κάτω Μουσουνίτσα
Από την Παύλιανη κατηφορίζω προς την Στρόμη με τον περίφημο πλέον καταρράκτη της , ρίχνω μια κλεφτή ματιά και στο παλιό πέτρινο γεφύρι και συνεχίζω σβέλτα προς τον Μπράλο και το Παλαιοχώρι για να πιάσω την παλαιά Ε.Ο. Άμφικλειας-Θήβας. Το σούρουπο με πέτυχε λίγο πριν την Λιβαδειά. Είχα αρκετά χιλιομετράκια ακόμα μέχρι να αντικρίσω τα φώτα της πόλης....το μυαλό μου όμως είχε μείνει κολλημένο στα γαλαζοπράσινα νερά του Γαλαξιδίου και στις απόκρημνες κορυφές της Γκιώνας....
Η αναρρίχηση από το σημείο μηδέν προς τα 1150 μέτρα ολοκληρώθηκε , το scrambler (αναρριχητής) έγραψε 500+ χιλιόμετρα χαρίζοντας μου την ευχαρίστηση της παλιάς μοτοσικλέτας σε ένα πιο σύγχρονο μηχανικό σύνολο....
Παλαιά σήμανση χιλιομετρικής θέσης, λίγο έξω από την Αμφίκλεια.
Τελευταία επεξεργασία:
...
