Λίγο από τον ψιλοχιονισμένο και πολυφωτογραφισμένο Πύργο του ΟΤΕ κοντά στο χιονοδρομικό
Λίγο από την έρημη αλλά πανέμορφη πλατεία της Τσαγκαράδας στην οποία αφού χωριστήκαμε από την παρέα που θα πήγαινε στο Τρίκερι, κάτσαμε να απολαύσουμε λίγο ήλιο στα έρημα τραπέζια του καφενείου και να δοκιμάσει η Μαριάννα τις αναρριχητικές της δεξιότητες στο πραγματικά τεράστιο δέντρο που κοσμεί την πλατεία
Η επόμενη στάση μας είχε λίγο κι από Μηλιές με μια στάση στο επίσης έρημο από κόσμο χωριό
, χωρίς βέβαια να παραλείψουμε και την επίσκεψη στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό
Η επιστροφή μας προς Βόλο είχε επιβαλλόμενη στάση για "ένεση " καφείνης στην Αγριά μιας και αλλού δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό, την οποία συνδυάσαμε και με παραλιακό περίπατο χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα
Εκεί συναντηθήκαμε και με τα υπόλοιπα παιδιά που σταμάτησαν κι αυτά μετά τη βόλτα στο Τρίκερι όπου χαιρετηθήκαμε. Ευχάριστη έκπληξη στο σημείο ήταν και ένα αναπαλαιωμένο αυτοκινούμενο τροχόσπιτο Volkswagen του 1968 το οποίο το είχε ένα συμπαθέστατο ζευγάρι που το αξιοποιούν εμπορικά βία φωτογραφίσεις αλλά ταυτόχρονα είναι και το τροχοσπιτό τους για τις καλοκαιρινές τους εξορμήσεις. Όπως και να έχει είναι αξιοθαύμαστο το μεράκι που έχουν ρίξει για να είναι σε αυτήν την τέλεια κατάσταση και τόσο κοντά στην εργοστασιακή του μορφή.
Το βράδυ μας είχε μικρό περίπατο στην πόλη όπου τον περισσότερο κόσμο τον είδαμε στην πλατεία με την εντυπωσιακή εκκλησία
και φινάλε με ρομαντικό δείπνο με πιτόγυρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Να είμαστε καλά να ξανανταμώσουμε!
Στάλθηκε από το Mi A1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk