Γιατι μπαμπα...;Φερνω την εικονα στα πληκτρα του Φορουμ...λιγο μεγαλυτερος απο το γιο μου σημερα...Κι ομως...
Σαν τωρα,γυριζω το χρόνο 37 χρονια πισω..παιζαμε με τα φυσοκαλαμα,στην τσεπη στρογγυλομπίζελα και ετρεχα στο χωριο μαζι με τα παιδικα φιλαρακια,με κοντο παντελονακι και μπλουζακι "Τι θα γινω σαν μεγαλωσω..."και σταματά το παιχνιδι σταματανε οι φωνες γυρω μου,παγωνω το βλεμμα, ιδρωμενος απο το τρεξιμο και τη ζέστη του Καλοκαιριου και μεσα απο την ανασα μου άκουγα σε αργη κινηση σα σινεμά, δυο μηχαναρες να πλησιαζουν στο βαθος.................................Ουτε καν θυμαμαι ουτε καν ηξερα τοτε τι ειναι...μπαγκαζια φουλ,κατεβαινουν οι οδηγοι και σε ακαταλαβιστικη για μενα τοτε Γλωσσα,βγαζουν ενα Χαρτη τον ακουμπανε πανω στη σελα και κοιταζω το βλεεμμα τους...Το δικο μου βλεμμα ηταν στο...ΤΑΞΙΔΙ!!!
Ενα ταξιδι που αρχισε καπως ετσι και δεν θελω να τελειωσει ποτέ!...Κι ας ξερεις φιλαρακο οτι ολοι εχουμε ημερομηνια ληξης,ως ανθρωποι,ως μοτοσυκλετιστες,ως ...Ταξιδευτες!Κι ομως...αν πιανουν οι ευχες κι εγω κι εσυ και ολοι λεμε...για παντα!
Καθε φορα που περναω με τη μηχανη απο ενα χωριο και πιανει το βλεμμα μου τους πιτσιρικάδες που μας χαζευουν...γυριζω σ'εκεινη την πρωτη φορα τη δικια μου!!!Και παντρευω το τωρα με το τοτε...με κοινο παρονομαστη:Μοτοσυκλετα και Ταξιδι!.....
Δεν εχει σημασια που!Κοντα ή μακρυα,λιγο ή πολυ,μόνος ή με παρεα...............Σημασια ειναι οτι καβαλαω!Οτι βαζω το χερι στο κλειδι και ανοιγω στο ΟΝ το Ονειρο μου...ενα Ονειρο που αρχισε τοτε, το ζω και ...παραμενει Ονειρο...γουσταρω!
Γουσταρω γιατι ειμαστε ανθρωποι...γιατι γινομαστε γαϊδουρια και απροσωποι μοναχικοι μιζεροι ταξιδιωτες οταν κλεινωμαστε στα ΙΧ μας να ταξιδεψουμε και περα απο το "εγω" μας μεσα στο ΙΧ δεν μας καιγεται καρφι για τους αλλους γυρω μας...ενω καθε φορα που ταξιδευω με τη μοτοσυκλετα χαιρομαι οταν βλεπω εκεινο το σηκωμενο χερι να σε ξερει απο παντα συνταξιδευτης....κι ας μην σε γνωριζει κι ας μην σε ξαναδει...νοιωθεις πιο ανθρωπος πιο οικειος πιο αυθεντικος...Καλο Ταξιδι...
Γουσταρω γιατι αν η ζωη μας εχει χρωμα το οφειλει στη μοτοσυκλετα!Που ενα αψυχο συνολο σιδεριάς, καταφερνει να μας δινει τοσο χαμογελο που....και μονο στη σκεψη "φευγω μαζι της" ξεχνας τη μιζερια σου στην σκ@τενια καθημερινοτητα και ρουτινιαρικη αχρωματοψια ψυχης και γραφεις πινελιές Ουρανιου Τοξου στην ψυχη!...Κοιτας στο βαθος...στον Οριζοντα και ξεχνας την κοντοφθαλμη μαλακία της σαβουριασμενης "πρεπει" συνηθους ζωης σου...
Γουσταρω...γιατι οταν βλεπω στον καθρεφτη της τα παγωμενα τσιμεντα να μικραινουν πισω μου,αρχιζω και χανω καθρεφτες μηχανης και κοιταζω στον καθρεφτη της ψυχης μου...Ψυχοθεραπεια...Να σε αφηνει να την χαϊδευεις καθισμενος πανω της και να της το ανταποδιδεις χαζογελωντας και ψιθυρίζοντας της...Και να χανεσαι για οπου...οσο...τζούρες ζωής και ηρεμίας!
Γιατι...μπαμπα!Γιατι ακομα και που την κοιταζω και με κλειστα μάτια μού δειχνει γιατι την θελω!Και ξεχναω την αρρυθμια της υπολοιπης στασιμοτητας και ξεφευγω απο τα οσα θελουν να με ασφυκτιούν και φευγω...νοερα!...
Κι αυτο μετραει...νοερά να εισαι εκει που ..γουσταρεις!.......Να γιατι...
Τωρα βεβαια...τι να κατσω να εξηγησω...αστο...δεν θα πω τιποτα.Αλλωστε εσυ που μ'επιασες...ειμαι σιγουρος οτι κι εσυ...ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ!....
