Κάθε μέρος και κάθε τόπος έχει και κάτι το διαφορετικό.
Κάθε εγκατελλειμένος τόπος έχει την δική του ιστορία απο πίσω και τα αίτια που ξεχάστηκε και αφέθηκε στην ερήμωση.
Του χρόνου η σκόνη και το πάντρεμα της νεκρής σκελετωμένης και άδειας αρχιτεκτονικής με την σιωπηλή ακράτητη
φύση εχει μια μυστικιστική κρυμμένη μοναδική και ιδιέτερη ομορφια αρκεί να μπορέσεις να την δεις
και να την ανακαλύψεις .
Κάθε ταξίδι έχει και κάτι το ξεχωριστό
μια διαφορετική πινελιά στο κάδρο της ζωής,
γιατί πέρα απο απο τις αλλαγές του κάθε τόπου αλλαζει συναισθήματα και ο ταξιδιώτης.
Φυσικά είναι και ο λόγος που παρακινεί τον καθένα να ταξιδέψει,
έχει μεγάλη σημασία σε αυτό που θα βρεί μπροστά του και πως θα είναι το ταξίδι του.
Είναι αυτοί που πάνε μερικά χιλιόμετρα δίπλα απο την πόλη τους και ξεσπάν και ξεδίνουν σε πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν στην καθημερινή τους ζωή.
Άλλοι πάλι μπορεί να φτάσουν στα ποιο όμορφα μέρη του πλανήτη και να μην μπορούν να δουν την ομορφιά.
Όπως και να έχει όμως πάντα πιστεύω ότι μετα απο κάθε ταξίδι
γυρνάμε διαφορετικοί.
Σε κάθε ταξίδι συμβαίνει μια αόρατη επέκταση του εσωτερικού μας χώρου
ένα άνοιγμα στις βαθύτερες ρίζες που μας ενώνουν με αυτό τον κόσμο.
Αφήσαμε την Χαλκιδική και φτάσαμε Ηγουμενίτσα για να περάσουμε απέναντι
και η απόσταση μας φάνηκε σαν να πηγαίναμε Πολύγυρο Θεσσαλονίκη.
Απο τον Αύγουστο μέ´λεγε ο Μητσάρας
- Πως και πως περιμένω την ώρα να πατήσω την μίζα και να εξαφανιστώ..
Την νότια Ιταλία απο καιρό την γαργαλούσα με το ποντίκι στους χάρτες του γκούγκλι
και έτσι απλά οι ρόδες κύλισαν απο το καράβι στο λιμάνι του Μπρίντιζι και απο κεί και πέρα το ταξίδι ξεκινά πραγματικά.
Πρώτος σταθμός στο παραμυθένιο χωριό Αλμπερομπέλο.
Ένα ιδιέτερο χωριό με περίεργα πέτρινα σπιτάκια
που έχουν κονικές σκεπές, μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές.
Ιδιέτερη νότα δίνουν τα διάφορα σύμβολα
που ζωγραφίζουν οι ντόπιοι στους θόλους των σπιτιών
για το κακό μάτι,
απο αρχαία παγανιστικά τα σύμβολα
εξχριστιανίστηκαν τα περισσότερα
αλλα παραμένουν στολίδια
πάνω στους τρούλους μέχρι τις μέρες μας.
Κάθε εγκατελλειμένος τόπος έχει την δική του ιστορία απο πίσω και τα αίτια που ξεχάστηκε και αφέθηκε στην ερήμωση.
Του χρόνου η σκόνη και το πάντρεμα της νεκρής σκελετωμένης και άδειας αρχιτεκτονικής με την σιωπηλή ακράτητη
φύση εχει μια μυστικιστική κρυμμένη μοναδική και ιδιέτερη ομορφια αρκεί να μπορέσεις να την δεις
και να την ανακαλύψεις .
Κάθε ταξίδι έχει και κάτι το ξεχωριστό
μια διαφορετική πινελιά στο κάδρο της ζωής,
γιατί πέρα απο απο τις αλλαγές του κάθε τόπου αλλαζει συναισθήματα και ο ταξιδιώτης.
Φυσικά είναι και ο λόγος που παρακινεί τον καθένα να ταξιδέψει,
έχει μεγάλη σημασία σε αυτό που θα βρεί μπροστά του και πως θα είναι το ταξίδι του.
Είναι αυτοί που πάνε μερικά χιλιόμετρα δίπλα απο την πόλη τους και ξεσπάν και ξεδίνουν σε πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν στην καθημερινή τους ζωή.
Άλλοι πάλι μπορεί να φτάσουν στα ποιο όμορφα μέρη του πλανήτη και να μην μπορούν να δουν την ομορφιά.
Όπως και να έχει όμως πάντα πιστεύω ότι μετα απο κάθε ταξίδι
γυρνάμε διαφορετικοί.
Σε κάθε ταξίδι συμβαίνει μια αόρατη επέκταση του εσωτερικού μας χώρου
ένα άνοιγμα στις βαθύτερες ρίζες που μας ενώνουν με αυτό τον κόσμο.
Αφήσαμε την Χαλκιδική και φτάσαμε Ηγουμενίτσα για να περάσουμε απέναντι
και η απόσταση μας φάνηκε σαν να πηγαίναμε Πολύγυρο Θεσσαλονίκη.
Απο τον Αύγουστο μέ´λεγε ο Μητσάρας
- Πως και πως περιμένω την ώρα να πατήσω την μίζα και να εξαφανιστώ..
Την νότια Ιταλία απο καιρό την γαργαλούσα με το ποντίκι στους χάρτες του γκούγκλι
και έτσι απλά οι ρόδες κύλισαν απο το καράβι στο λιμάνι του Μπρίντιζι και απο κεί και πέρα το ταξίδι ξεκινά πραγματικά.
Πρώτος σταθμός στο παραμυθένιο χωριό Αλμπερομπέλο.
Ένα ιδιέτερο χωριό με περίεργα πέτρινα σπιτάκια
που έχουν κονικές σκεπές, μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές.
Ιδιέτερη νότα δίνουν τα διάφορα σύμβολα
που ζωγραφίζουν οι ντόπιοι στους θόλους των σπιτιών
για το κακό μάτι,
απο αρχαία παγανιστικά τα σύμβολα
εξχριστιανίστηκαν τα περισσότερα
αλλα παραμένουν στολίδια
πάνω στους τρούλους μέχρι τις μέρες μας.
Τελευταία επεξεργασία: