jocker-t
#Ντανταντιρλάνταντα
Να σαι καλα Κωστα!Τωρα το ειδα. Δεν εχω λογια, Respect !
Να σαι καλα Κωστα!Τωρα το ειδα. Δεν εχω λογια, Respect !
Χάρη , θα σου δώσουμε φρι πας για την πορτοκαλί ομάδα .
Πες μας άμα θες τι φορουσες ?
Και δεν εννοώ κάτω από τον εξοπλισμό !!!
Τώρα έτσι οπως το λες ειναι σαν η πορτοκαλι να ειναι ομαδα ηλιθίων..Χάρη , θα σου δώσουμε φρι πας για την πορτοκαλί ομάδα .
Πες μας άμα θες τι φορουσες ?
Και δεν εννοώ κάτω από τον εξοπλισμό !!!
Για να δώσω κι ενα μικρο background..
Η αλήθεια είναι πως..
την μέρα που προσπάθησα να ξεκινήσω απο Βοβούσα και να διασχίσω την Πίνδο με προορισμο την Καστορια..
Ηταν απ τις χειρότερες μοτοσυκλεστικές εμπειρίες μου..
Ημουν κοντά ενα 2ωρο με βρεγμένα άκρα (χερια και ποδια) σε θερμοκρασιες 0 C.
Νομίζω πρωτη φορα ενιωσα να ειμαι στο οριο υποθερμίας.
Άρχισα να τρέμω, να εχω αρρυθμίες, οριακά να μην σκέφτομαι καθαρά, και ένα αίσθημα ανεξήγητο που πραγματικά δεν μπορώ να το αποδώσω με λέξεις..
Σε όλο αυτό προσθέστε και ένα κινητό που είχε πάρει νερά και έκανε τα δικά του,
κι επίσης, με χέρια τόσο μούσκεμα και παγωμένα, δεν επαιζέ ΚΑΝ το γεγονός να βγάλω γαντια για να ψαξω τι εναλλακτικές εχω.
Οπότε...απλα συνέχιζα να πηγαίνω κατα μέτωπο προς το βουνό ενώ ήταν ξεκάθαρο οτι χειροτέρευε, με ελπίδα..στο πισω μερος....κι εγω δεν ξέρω τι..
Οτι ίσως στην Αετομηλίτσα θα ειχε καποιο καφενειο για να στεγνωσω, καποιο δωματιο για να μεινω? να συνελθω να πιω καφε και να συνεχισω?
Ηταν ολα θολα στο τι ηθελα να κανω απο ενα σημειο και μετα, οποτε απλα πηγαινα...
και όσο πήγαινα χειροτέρευε.
Αρνιούμουν να το πάρω απόφαση ότι πρέπει να γυρίσω..
Οπότε σε μια οριακή θα πω κατάσταση σώματος, ακόμα και που είπα (στην Αετομηλιτσα που δεν πήγαινε ο δρόμος άλλο) , γυρνάω πίσω.
ΠΑΛΙ είχα αρκετή ώρα οδήγηση σε αυτες τις συνθήκες μέχρι να πεσω υψόμετρο και να συνέλθω, οπότε ένιωθα οτι είναι κάτι ακατώρθωτο και κάτι κακό θα πάθω.
ενιωσα να μην το χω..
Να πρέπει να οδηγήσω στην κατάσταση που ήμουν για ΑΚΟΜΗ 1 ώρα κοντα (με τα τακούνια και με χίονι οι ταχύτητες ηταν μηδαμινές).
Οι κραυγές απ τον πόνο μεσα στο κρανος εξυπακούονται.
Δυστυχώς δεν άφησα την κάμερα να τραβάει όταν βρήκα το 1ο τούνελ και άρχισα να κάνω κατοστάρια πανω κατω για να γλιτώσω το σοκ..
να πιάνω μοτέρ κι εξατμιση μπας και λυγίσουν τα δαχτυλα μου,
και ενα αμάξι να σταματάει να μου λέει αν θελω κάτι , με εμένα να τραυλίζω μελανιασμένος και δεν ξέρω καν αν έβγαζαν νόημα τα όσα του λεγα..
Και του χρονου!!
Τώρα έτσι οπως το λες ειναι σαν η πορτοκαλι να ειναι ομαδα ηλιθίων..
Και αντε πες για ντηφιουζερ και καριολι να το καταλαβω..
εσυ εισαι λαμπρος νεος ομως..
Ζηλιάρη
Δυνατος!!!
28 Δεκεμβρίου κάναμε μια χειμερινή βόλτα για κάνα 6ωρο στην περιοχή, σε υψόμετρο 700-1300μ, και θερμοκρασίες -1 με 4 βαθμούς. Σχετικά ζέστη για την εποχή και την περιοχή. Βγήκε μια χαρά χωρίς να παγώσουμε. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν ο εξοπλισμός σου είναι σχεδιασμένος για τις θερμοκρασίες αυτές, ξεκινήσεις ζεστός και έχεις θερμίδες να καψεις, μπορείς να αντέξεις αρκετή ώρα κρύο στο μηχανάκι. Για παραπάνω χρειάζεται θερμαινομενα ρούχα. Αλλιώς δεν βγαίνει.Ημουν κοντά ενα 2ωρο με βρεγμένα άκρα (χερια και ποδια) σε θερμοκρασιες 0 C.
Έχω βρεθεί πολύ κοντά σε κατάσταση υποθερμίας και δεν είναι καθόλου ευχάριστη εμπειρία. Βασικά είναι μια αίσθηση που δυσκολεύεσαι να περιγράψεις με λόγια.Για να δώσω κι ενα μικρο background..
Η αλήθεια είναι πως..
την μέρα που προσπάθησα να ξεκινήσω απο Βοβούσα και να διασχίσω την Πίνδο με προορισμο την Καστορια..
Ηταν απ τις χειρότερες μοτοσυκλεστικές εμπειρίες μου..
Ημουν κοντά ενα 2ωρο με βρεγμένα άκρα (χερια και ποδια) σε θερμοκρασιες 0 C.
Νομίζω πρωτη φορα ενιωσα να ειμαι στο οριο υποθερμίας.
Άρχισα να τρέμω, να εχω αρρυθμίες, οριακά να μην σκέφτομαι καθαρά, και ένα αίσθημα ανεξήγητο που πραγματικά δεν μπορώ να το αποδώσω με λέξεις..
Σε όλο αυτό προσθέστε και ένα κινητό που είχε πάρει νερά και έκανε τα δικά του,
κι επίσης, με χέρια τόσο μούσκεμα και παγωμένα, δεν επαιζέ ΚΑΝ το γεγονός να βγάλω γαντια για να ψαξω τι εναλλακτικές εχω.
Οπότε...απλα συνέχιζα να πηγαίνω κατα μέτωπο προς το βουνό ενώ ήταν ξεκάθαρο οτι χειροτέρευε, με ελπίδα..στο πισω μερος....κι εγω δεν ξέρω τι..
Οτι ίσως στην Αετομηλίτσα θα ειχε καποιο καφενειο για να στεγνωσω, καποιο δωματιο για να μεινω? να συνελθω να πιω καφε και να συνεχισω?
Ηταν ολα θολα στο τι ηθελα να κανω απο ενα σημειο και μετα, οποτε απλα πηγαινα...
και όσο πήγαινα χειροτέρευε.
Αρνιούμουν να το πάρω απόφαση ότι πρέπει να γυρίσω..
Οπότε σε μια οριακή θα πω κατάσταση σώματος, ακόμα και που είπα (στην Αετομηλιτσα που δεν πήγαινε ο δρόμος άλλο) , γυρνάω πίσω.
ΠΑΛΙ είχα αρκετή ώρα οδήγηση σε αυτες τις συνθήκες μέχρι να πεσω υψόμετρο και να συνέλθω, οπότε ένιωθα οτι είναι κάτι ακατώρθωτο και κάτι κακό θα πάθω.
ενιωσα να μην το χω..
Να πρέπει να οδηγήσω στην κατάσταση που ήμουν για ΑΚΟΜΗ 1 ώρα κοντα (με τα τακούνια και με χίονι οι ταχύτητες ηταν μηδαμινές).
Οι κραυγές απ τον πόνο μεσα στο κρανος εξυπακούονται.
Δυστυχώς δεν άφησα την κάμερα να τραβάει όταν βρήκα το 1ο τούνελ και άρχισα να κάνω κατοστάρια πανω κατω για να γλιτώσω το σοκ..
να πιάνω μοτέρ κι εξατμιση μπας και λυγίσουν τα δαχτυλα μου,
και ενα αμάξι να σταματάει να μου λέει αν θελω κάτι , με εμένα να τραυλίζω μελανιασμένος και δεν ξέρω καν αν έβγαζαν νόημα τα όσα του λεγα..
Και του χρονου!!
Για βάλε κάποιο λινκ να δω τι είναι τα θερμαινόμενα επιθέματα.Εδώ και κάμποσο καιρό έχω ανακαλύψει αυτά τα θερμαινόμενα επιθέματα/αυτοκόλλητα. Τα βγάζεις από την συσκευασία και αυτομάτως κάνουν μια χημική αντίδραση και παράγουν θερμότητα. Υπάρχουν σε διάφορες παραλλαγές, μέχρι και επαναχρησιμοποιούμενα όπως έμαθα πρόσφατα. Τα τελευταία που έχω τα πήρα από το Decathlon. Πλέον το χειμώνα σε εξωτερικές δραστηριότητες έχω πάντα μερικά τέτοια στις τσέπες μου.
Προχθές στην επιστροφή με το σβουμ από Αγίους Θεοδώρους άνοιξα δυο και τα έβαλα μέσα από το μπουφάν για να αντέξω το ψοφόκρυο.
Αυτά είναι που βρήκα στο decathlon, αλλά υπάρχουν σε διάφορες παραλλαγές.Για βάλε κάποιο λινκ να δω τι είναι τα θερμαινόμενα επιθέματα.