Λαδωνας λοιπον..
Φευγοντας απο το φραγμα προς Λαγκαδια, υπαρχει μια διαδρομη, που ειδικα αυτη την εποχη ειναι εκπληκτικη,
με τη φυση να βρισκεται σε ενα ατερμονο οργιο, οσμων, χρωματων και αισθησεων...
Μετα απο σταση στα Λαγκαδια για τσιπουρακι και μεζεδακι .....
...στην απαραιτητη για μενα σταση, στην πηγη μετα την Ελατη, στο δρομο για Λιμποβιτσι, απεναντι απο το εκκλησακι.
Ενα σημειο που εχει μεγαλο αντικτυπο σε εμενα και δεν μπορω να μην το επισκεφτω οποτε περναω απο εκει κοντα.
Ειναι μια παρκαμψη που αξιζει τα μεγιστα, κατα την ταπεινη μου αποψη..
Απο εκει και μετα ξεκινησε η επιστροφη..
Προτιμησα να ανεβω το Μαιναλο απο Οστρακινα, αντι να συνεχισω για Αρκουδορεμα και Τριπολη, αφου ειχα ακομα, οριακα, λιγο φως.
Εξαιρετικη επιλογη....!
Αυταααααα!
Υ.Γ.
Καποτε καποιος φιλος εδω ειχε πει κατι για γιδοβοσκους της κεντρικης Ευρωπης, σε σχεση με τις φυσικες ομορφιες της Ελλαδας, εξω απο το κλασικο "λιγο κρασι, λιγη θαλασσα και τ' αγορι μου" ή το πιο ιντερνασιοναλ sea sun sex.
Λιγο μυαλο και διαθεση να υπηρχε μονο.....