…σε περάσματα που πλέον χρησιμοποιούνται μόνο από την ντόπια πανίδα και τους περιστασιακούς εξερευνητές. Ένα τέτοιο πέρασμα «δένεται» από αυτήν την καταπληκτική γέφυρα.
Η συγκεκριμένη γέφυρα φτιάχτηκε γύρω στο 200 Π.Χ. και είναι σε απίστευτα καλή κατάσταση για κατασκευή 2200 χρονών!
Η τεχνική με την οποία φτιάχτηκε είναι ίδια με αυτή που φτιάχνω και εγώ γέφυρες με τα τουβλάκια των γιών μου. Απλή, καθαρή δουλειά και με τρομερά καλή εφαρμογή των λίθων μεταξύ τους.
Μερακλίδικη δουλειά, με αποτέλεσμα να υπάρχει μόνο μία αποκόλληση (μάλλον ράγισαν πέτρες) που και αυτή δε δείχνει τάσεις συνέχισης
Και όλα αυτά σε ένα χώρο γεμάτο βλάστηση που αφορμή ψάχνει για να κατασπαράξει κάθε ξένο προς το περιβάλλον στοιχείο.
Ίσως, αυτό να είναι και το μυστικό της μακροημέρευσης αυτού του μνημείου, το ότι πλέον δεν είναι ανθρώπινο δημιούργημα, είναι ένα με το φυσικό περιβάλλον.
Επιστροφή στη μηχανή και ανάβαση το μονοπάτι που με οδηγεί πάλι στον χωματόδρομο. Μη ξεχνάμε, για τη διάσχιση του Ψηλορείτη ξεκίνησα, όχι για αρχαιολογική εξερεύνηση.