Ταιριάζουμε;
Λίγες πρώτες σκέψεις, αν και νωρίς ακόμα.
(Καταρχάς, η εμπειρία μου περιορίζεται στα 36k χλμ που είχα κάνει με το SVάκι μου πριν το μπαμ. Να τα λέμε και αυτά.)
Ανέβηκα πάνω στη μηχανή και η αίσθηση ήταν πως είχα να ανέβω από χθες και όχι τρία χρόνια, plus τόσα χειρουργεία στα πόδια κτλ κτλ.
Και εδώ οφείλω να πω πως τα καλύτερα λεφτά που έδωσα δεν ήταν η αγορά της, αλλά τα μαθήματα που έκανα με τον Θανάση (Χούντρα), αυτό το καλοκαίρι. Ήταν η σοφότερη επένδυση. Με έχει βοηθήσει άπειρα, όχι μόνο στο πως να οδηγάω σωστά, να ανακτήσω αυτοπεποίθηση κτλ, αλλά και με πολύ pep talking.
Το Trident οδηγείται με τη σκέψη. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη.
Είναι εύκολο. Έχει ωραίο φαρδύ τιμόνι - fat bar. Νιώθω πως με φέρνει σε καλύτερη θέση σώματος μέσα στις στροφές. Τα φρένα είναι απίστευτα. Δε φανταζόμουν ότι μια διπίστονη δαγκάνα θα έχει τέτοια απόκριση και τέτοιο δάγκωμα - άμεσο - στην μανέτα. Επειδή είμαι στο στρώσιμο με ελεγχόμενες στροφές/ταχύτητα, τα απότομα φρεναρίσματα που χρειάστηκε να κάνω ήταν από 80-90 χλμ περίπου. Πολύ καλή αίσθηση και το πίσω φρένο.
Το κιβώτιο, αν και άστρωτο ακόμα, είναι βούτυρο. Μου είπαν να μη χρησιμοποιήσω quick shifter ακόμα, αλλά δεν κρατήθηκα! Έπρεπε να δω τι ψώνισα. Πόση ευτυχία μου έδωσε;! Ουρλιαζα μόνη μου μέσα στο κράνος. ΤΙ-Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΗ-ΑΙ-ΣΘΗ-ΣΗ. Σας ευχαριστώ που με συμβουλεύσατε να το βάλω!
Η μανέτα του συμπλέκτη καλή σε αίσθηση - όχι πολύ μαλακή όπως είχα διαβάσει - αλλά πολύ μακριά για το δικό μου χέρι, και θέλει όλη, τέρμα μέσα για να λειτουργήσει. Συνήθεια όλα. Δε με χαλάει.
Ροπήηηηηη! τη νιώθεις σε όλο το εύρος ακόμα και από έκτη με 40. Ξυπνάει αμέσως…. εχμ, διορθώνω, βασικά δεν κοιμάται ποτέ, απλά χαλαρώνει μέχρι να του δώσει το δεξί χεράκι την πληροφορία. Απίθανο.
Μια απορία έχω. Νιώθω πως έχει πολύ κοντές σχέσεις. Την πρώτη την αλλάζεις ΑΜΕΣΩΣ όταν ξεκινάς και χωρίς μεγάλη ταχύτητα ζητάει να ανεβάσεις 4η, 5η, 6η. Προς το παρόν είμαι στις 4000 στροφές που με έκτη είναι περίπου 80-90 χλμ. Σε κάποια φάση που δεν είχα δει τι σχέση είχε το κιβώτιο, πήγα να κάνω ανέβασμα αλλά έφαγα πόρτα. 7η δεν έχει.
Είναι νορμάλ αυτό; Ή εμένα μου φαίνεται κάπως λόγω απειρίας;;; Έτσι λειτουργεί ο τρικύλινδρος γενικά;;
Η μοτό είναι κουκλάρα. Είναι ιδανική για μένα. Σούπερ στάση σωματος. Ούτε κονιόρδος, όρθια θέση - ούτε πάνω στο τιμόνι. Τόσο όσο. Την αγαπώ. Τρομερό φινίρισμα και ποιότητα κατασκευής. Ελπίζω να μου βγει και μηχανικά καλή και να μη γίνω κολλητή με τους μαστόρους, όπως εσείς με τα κατέμια.
Δεν μπορώ να με φανταστώ να οδηγάω πιο μεγάλη, φερινγκάτη, τουριστάδικη μηχανή δρόμου.
(Με βλέπω όμως με ένα CRF300 - μεγάλη καρδούλα)
Επίσης ο ήχος της εξάτμισης δεν είναι κακός, κάθε άλλο! αλλά υποψιάζομαι πως είναι τα αυτιά μου απροπόνητα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν/όταν μπει αφτερ μάρκετ δε θα συμβιβαστώ με τίποτα άλλο από την ολόσωμη της YOSHIMURA.
Δεν ξέρω αν ξεχνάω κάτι τώρα. Έχω κάνει μόλις 500χλμ, οπότε θα έχουμε να λέμε. Φανταζόμουν ότι θα πλακωνόμουν και σε 5 μέρες θα πήγαινα για το πρώτο σέρβις, αλλά τελικά μου βγαίνει πιο συντηρητικά. Όπως μου έλεγε κάποτε μια φίλη μου όταν προσπαθούσαμε να μάθουμε ρακέτες, αργά και σταθερά.
Η αλήθεια είναι πως μου φαίνεται σουρεαλιστική η όλη κατάσταση. Ανέβηκα πάνω της και έγιναν ντιλίτ 3 ολόκληρα χρόνια ταλαιπωρίας. Αλλά και πάλι ξεχνάω πως την έχω στο γκαράζ μου. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Σουρεάλ, όπως και πολλά άλλα που μου συμβαίνουν το τελευταίο καιρό. Καλύτερα ίσως…
Τυχερή να είναι, μόνο αυτό θέλω.
Λίγες πρώτες σκέψεις, αν και νωρίς ακόμα.
(Καταρχάς, η εμπειρία μου περιορίζεται στα 36k χλμ που είχα κάνει με το SVάκι μου πριν το μπαμ. Να τα λέμε και αυτά.)
Ανέβηκα πάνω στη μηχανή και η αίσθηση ήταν πως είχα να ανέβω από χθες και όχι τρία χρόνια, plus τόσα χειρουργεία στα πόδια κτλ κτλ.
Και εδώ οφείλω να πω πως τα καλύτερα λεφτά που έδωσα δεν ήταν η αγορά της, αλλά τα μαθήματα που έκανα με τον Θανάση (Χούντρα), αυτό το καλοκαίρι. Ήταν η σοφότερη επένδυση. Με έχει βοηθήσει άπειρα, όχι μόνο στο πως να οδηγάω σωστά, να ανακτήσω αυτοπεποίθηση κτλ, αλλά και με πολύ pep talking.
Το Trident οδηγείται με τη σκέψη. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη.
Είναι εύκολο. Έχει ωραίο φαρδύ τιμόνι - fat bar. Νιώθω πως με φέρνει σε καλύτερη θέση σώματος μέσα στις στροφές. Τα φρένα είναι απίστευτα. Δε φανταζόμουν ότι μια διπίστονη δαγκάνα θα έχει τέτοια απόκριση και τέτοιο δάγκωμα - άμεσο - στην μανέτα. Επειδή είμαι στο στρώσιμο με ελεγχόμενες στροφές/ταχύτητα, τα απότομα φρεναρίσματα που χρειάστηκε να κάνω ήταν από 80-90 χλμ περίπου. Πολύ καλή αίσθηση και το πίσω φρένο.
Το κιβώτιο, αν και άστρωτο ακόμα, είναι βούτυρο. Μου είπαν να μη χρησιμοποιήσω quick shifter ακόμα, αλλά δεν κρατήθηκα! Έπρεπε να δω τι ψώνισα. Πόση ευτυχία μου έδωσε;! Ουρλιαζα μόνη μου μέσα στο κράνος. ΤΙ-Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΗ-ΑΙ-ΣΘΗ-ΣΗ. Σας ευχαριστώ που με συμβουλεύσατε να το βάλω!
Η μανέτα του συμπλέκτη καλή σε αίσθηση - όχι πολύ μαλακή όπως είχα διαβάσει - αλλά πολύ μακριά για το δικό μου χέρι, και θέλει όλη, τέρμα μέσα για να λειτουργήσει. Συνήθεια όλα. Δε με χαλάει.
Ροπήηηηηη! τη νιώθεις σε όλο το εύρος ακόμα και από έκτη με 40. Ξυπνάει αμέσως…. εχμ, διορθώνω, βασικά δεν κοιμάται ποτέ, απλά χαλαρώνει μέχρι να του δώσει το δεξί χεράκι την πληροφορία. Απίθανο.
Μια απορία έχω. Νιώθω πως έχει πολύ κοντές σχέσεις. Την πρώτη την αλλάζεις ΑΜΕΣΩΣ όταν ξεκινάς και χωρίς μεγάλη ταχύτητα ζητάει να ανεβάσεις 4η, 5η, 6η. Προς το παρόν είμαι στις 4000 στροφές που με έκτη είναι περίπου 80-90 χλμ. Σε κάποια φάση που δεν είχα δει τι σχέση είχε το κιβώτιο, πήγα να κάνω ανέβασμα αλλά έφαγα πόρτα. 7η δεν έχει.
Είναι νορμάλ αυτό; Ή εμένα μου φαίνεται κάπως λόγω απειρίας;;; Έτσι λειτουργεί ο τρικύλινδρος γενικά;;
Η μοτό είναι κουκλάρα. Είναι ιδανική για μένα. Σούπερ στάση σωματος. Ούτε κονιόρδος, όρθια θέση - ούτε πάνω στο τιμόνι. Τόσο όσο. Την αγαπώ. Τρομερό φινίρισμα και ποιότητα κατασκευής. Ελπίζω να μου βγει και μηχανικά καλή και να μη γίνω κολλητή με τους μαστόρους, όπως εσείς με τα κατέμια.
Δεν μπορώ να με φανταστώ να οδηγάω πιο μεγάλη, φερινγκάτη, τουριστάδικη μηχανή δρόμου.
(Με βλέπω όμως με ένα CRF300 - μεγάλη καρδούλα)
Επίσης ο ήχος της εξάτμισης δεν είναι κακός, κάθε άλλο! αλλά υποψιάζομαι πως είναι τα αυτιά μου απροπόνητα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν/όταν μπει αφτερ μάρκετ δε θα συμβιβαστώ με τίποτα άλλο από την ολόσωμη της YOSHIMURA.
Δεν ξέρω αν ξεχνάω κάτι τώρα. Έχω κάνει μόλις 500χλμ, οπότε θα έχουμε να λέμε. Φανταζόμουν ότι θα πλακωνόμουν και σε 5 μέρες θα πήγαινα για το πρώτο σέρβις, αλλά τελικά μου βγαίνει πιο συντηρητικά. Όπως μου έλεγε κάποτε μια φίλη μου όταν προσπαθούσαμε να μάθουμε ρακέτες, αργά και σταθερά.
Η αλήθεια είναι πως μου φαίνεται σουρεαλιστική η όλη κατάσταση. Ανέβηκα πάνω της και έγιναν ντιλίτ 3 ολόκληρα χρόνια ταλαιπωρίας. Αλλά και πάλι ξεχνάω πως την έχω στο γκαράζ μου. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Σουρεάλ, όπως και πολλά άλλα που μου συμβαίνουν το τελευταίο καιρό. Καλύτερα ίσως…
Τυχερή να είναι, μόνο αυτό θέλω.