KTiNoS
Μέλος
- Όνομα
- Athanassiou Nikos
- Μοτό
- XT 600 sm TDM 900
Ιστορίες από τα 80ς και άλλα παραμύθια
Μια φορά κι ένα καιρό οι άνθρωποι συνήθιζαν να έχουν μια μοτοσυκλέτα για όλα.
Τις πιο πολλές φορές ήταν ον οφ (ψευδοεντούρο), περίπου 600 κ. εκ αλλά έπαιζαν και 2,5 και 3,5 και 500.
Μ αυτή πήγαινες κάθε μέρα στη δουλειά, μ αυτήν έβγαινες το Σάββατο το βράδυ κι έκανες αλητείες, μ αυτή πήγαινες διακοπές κι έκανες και 1000 χλμ σε μια μέρα.
Μ αυτή και σούπερ μάρκερτ αλλά και εντούρο.
Η βενζίνη βέβαια τότε κόστιζε λιγότερο από το μισό αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Και ξαφνικά η μοτοσυκλέτα πασπαρτού... Εξαφανίστηκε!
Τι συνέβη?
Ας τα πάρουμε απ την αρχή
Το πρώτο πρόβλημα λοιπόν ήταν η αξιοπιστία του μονοκύλινδου μοτέρ. Όλα καλά αλλά κάθε 70 80 χιλιάδες χλμ ήθελες γενική στο μοτέρ. (ρεκτιφιέ κλπ)
Τα 2Κ αντίστοιχα έφταναν άνετα τα 150.000 χλμ χωρίς πρόβλημα.
Μετά βγήκαν οι μηχανές τουρισμού που έμαθαν στον κόσμο στην άνεση κι όταν ο κόσμος μαθαίνει κάτι δύσκολα το ξεμαθαίνει
Και μετά τα σκούτερ!
Η ίδια άνεση αλλά στην πόλη και χώρους από ένα δυάρι σπίτι κάτω από τη σέλα.
Το εντουρο τέλος πέρασε σε άλλο επίπεδο με τα διάφορα ΚΤΜ κλπ να στέλνουν στο σκουπιδοτενεκέ αμετάκλητα όλα τα παλιά ον οφ !
Με το φθηνό χρήμα που έπεσε στην αγορά τότε μπορούσες να επιτρέψεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια
2 και 3 μοτοσυκλετών!
Άλλαξε και κάτι άλλο όμως.
Η μοτοσυκλέτα δεν ήταν πια συνώνυμη της επανάστασης. Της κοινωνικής, της προσωπικής ή της σεξουαλικής.
Έγινε status symbol. Άρχισε να μετριέται με λεφτά και σύντομα τα γκομενάκια κατάλαβαν ότι μια χάρλεϊ μπορεί να
κοστίζει παραπάνω από αμαξάκι του μπαμπά. Έτσι φτάσαμε ν ακούμε ότι
-Εμένα δεν θα με χάλαγε (ο γκόμενος) να έχει ΚΑΙ μια χάρλεϊ στο γκαράζ!
Λέξεις όπως μηχανόβιος καμικάζι τσαντάκιας κλπ πήγαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και μια νέα ορολογία γεννήθηκε.
Γίναμε μοτοσυκλετιστές.
Η εποχή του ίζι ράιντερ και της σούζας πέθανε και όλα μπήκαν στο δρόμο της κατανάλωσης
Ακόμα και το ταξίδι έγινε adventure, ενώ το ιντερνέτ άλλαξε και το προφίλ του μέσου μοτοσυκλετιστή.
Τώρα πια έχουμε να δείξουμε και όχι να ζήσουμε!
Παλιά τα λέγαμε κάνοντας τσιγάρο σε κάποιο πάρκινγκ εθνικής. Τώρα έχουμε λέσχες συχνά οργωμένες και από την ίδια τη μάρκα.
Δεν ξέρω να σας πω αν είναι καλύτερα τώρα ή τότε. Έχω πάψει να κρίνω εδώ και καιρό. Απλά παρατηρώ.
Έχω την αίσθηση όμως ότι η μοναδική μοτοσυκλέτα θα επιστρέψει και θα μοιάζει πάλι με το ΧΤ 700 2Κ αυτή τη φορά
Νομίζω πως η κρίση, που δεν δείχνει να περνάει, θα βάλει στη θέση τους διάφορα πράγματα.
Ίσως κι εμάς τους ίδιους
Μια φορά κι ένα καιρό οι άνθρωποι συνήθιζαν να έχουν μια μοτοσυκλέτα για όλα.
Τις πιο πολλές φορές ήταν ον οφ (ψευδοεντούρο), περίπου 600 κ. εκ αλλά έπαιζαν και 2,5 και 3,5 και 500.
Μ αυτή πήγαινες κάθε μέρα στη δουλειά, μ αυτήν έβγαινες το Σάββατο το βράδυ κι έκανες αλητείες, μ αυτή πήγαινες διακοπές κι έκανες και 1000 χλμ σε μια μέρα.
Μ αυτή και σούπερ μάρκερτ αλλά και εντούρο.
Η βενζίνη βέβαια τότε κόστιζε λιγότερο από το μισό αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Και ξαφνικά η μοτοσυκλέτα πασπαρτού... Εξαφανίστηκε!
Τι συνέβη?
Ας τα πάρουμε απ την αρχή
Το πρώτο πρόβλημα λοιπόν ήταν η αξιοπιστία του μονοκύλινδου μοτέρ. Όλα καλά αλλά κάθε 70 80 χιλιάδες χλμ ήθελες γενική στο μοτέρ. (ρεκτιφιέ κλπ)
Τα 2Κ αντίστοιχα έφταναν άνετα τα 150.000 χλμ χωρίς πρόβλημα.
Μετά βγήκαν οι μηχανές τουρισμού που έμαθαν στον κόσμο στην άνεση κι όταν ο κόσμος μαθαίνει κάτι δύσκολα το ξεμαθαίνει
Και μετά τα σκούτερ!
Η ίδια άνεση αλλά στην πόλη και χώρους από ένα δυάρι σπίτι κάτω από τη σέλα.
Το εντουρο τέλος πέρασε σε άλλο επίπεδο με τα διάφορα ΚΤΜ κλπ να στέλνουν στο σκουπιδοτενεκέ αμετάκλητα όλα τα παλιά ον οφ !
Με το φθηνό χρήμα που έπεσε στην αγορά τότε μπορούσες να επιτρέψεις στον εαυτό σου την πολυτέλεια
2 και 3 μοτοσυκλετών!
Άλλαξε και κάτι άλλο όμως.
Η μοτοσυκλέτα δεν ήταν πια συνώνυμη της επανάστασης. Της κοινωνικής, της προσωπικής ή της σεξουαλικής.
Έγινε status symbol. Άρχισε να μετριέται με λεφτά και σύντομα τα γκομενάκια κατάλαβαν ότι μια χάρλεϊ μπορεί να
κοστίζει παραπάνω από αμαξάκι του μπαμπά. Έτσι φτάσαμε ν ακούμε ότι
-Εμένα δεν θα με χάλαγε (ο γκόμενος) να έχει ΚΑΙ μια χάρλεϊ στο γκαράζ!
Λέξεις όπως μηχανόβιος καμικάζι τσαντάκιας κλπ πήγαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και μια νέα ορολογία γεννήθηκε.
Γίναμε μοτοσυκλετιστές.
Η εποχή του ίζι ράιντερ και της σούζας πέθανε και όλα μπήκαν στο δρόμο της κατανάλωσης
Ακόμα και το ταξίδι έγινε adventure, ενώ το ιντερνέτ άλλαξε και το προφίλ του μέσου μοτοσυκλετιστή.
Τώρα πια έχουμε να δείξουμε και όχι να ζήσουμε!
Παλιά τα λέγαμε κάνοντας τσιγάρο σε κάποιο πάρκινγκ εθνικής. Τώρα έχουμε λέσχες συχνά οργωμένες και από την ίδια τη μάρκα.
Δεν ξέρω να σας πω αν είναι καλύτερα τώρα ή τότε. Έχω πάψει να κρίνω εδώ και καιρό. Απλά παρατηρώ.
Έχω την αίσθηση όμως ότι η μοναδική μοτοσυκλέτα θα επιστρέψει και θα μοιάζει πάλι με το ΧΤ 700 2Κ αυτή τη φορά
Νομίζω πως η κρίση, που δεν δείχνει να περνάει, θα βάλει στη θέση τους διάφορα πράγματα.
Ίσως κι εμάς τους ίδιους
