Φέτος το καλοκαίρι λοιπόν το μενού είχε Καύκασο.
Καλαμάτα- Τουρκία- Γεωργία- Αζερμπαϊτζάν -Αρμενία- Τουρκία με το F800GS. 12 ημέρες - 8542 χλμ (πρώτη μέρα 1402 χλμ, μέχρι το Izmit της Τουρκίας- Προσοχή!! Δεν συνίσταται με την εργοστασιακή σέλα του 800!)
Έβαλα μερικές φωτογραφίες στο βιντεάκι που ακολουθεί.
Γενικές παρατηρήσεις:
Η Γεωργία φανταστικά βουνά, μοναδικά τοπία και διαδρομές. Αξίζει ένα ταξίδι εκεί μόνο σε μονοπάτια και χώμα.
Η Αρμενία μεγάλο πλούτο από χριστιανικά μνημεία, μοναστήρια και κατά τη γνώμη μου την πιο ενδιαφέρουσα πρωτεύουσα, με σοβαρή σοβιετική αρχιτεκτονική και αέρα αρχοντιάς.
Το Αζερμπαϊτζάν τρομερές αντιθέσεις ανάμεσα στην πρωτεύουσα (χλιδή και νεόπλουτοι πετρελαιάδες) και στα κάρα και τις λάσπες των ορεινών περιοχών.
Ευχάριστη έκπληξη τα πανέμορφα βουνά της ΒΑ Τουρκίας (Ardahan και γύρω), και η ωραία βόλτα βέβαια παράλληλα με τη Μαύρη Θάλασσα. Πήγα και Σουμελά με την ευκαιρία.
Διαδικαστικά: η μόνη χώρα που θέλει βίζα είναι το Αζερμπαϊτζάν, το site της πρεσβείας στην Αθήνα τα λέει όλα αναλυτικά, έκανε περίπου 2 εβδομάδες να βγει.
Πράσινη κάρτα στην Τουρκία, στο Αζερμπαϊτζάν υποχρεωτικά ασφάλεια στα σύνορα (€10), στην Αρμενία έκανα μία προαιρετικά (€23), στη Γεωργία δεν ασχολήθηκε κανείς με την ασφάλεια. Δίπλωμα όλοι το ελληνικό.
Α, και πολλές σφραγίδες στο διαβατήριο. Στην Αρμενία μπαίνεις μόνο από τη Γεωργία και θέλει λίγο μπες-βγες.
Ύπνο σε ξενοδοχεία που έκλεινα την προηγούμενη (booking.com- όλα σχεδόν είχαν wifi) ή έβρισκα επιτόπου. Από 10 μέχρι 35 ευρώ- αξιοπρεπή για έναν ύπνο, μπάνιο και πολλά με πρωινό. Βενζίνη 0,85 - 1,00 στις 3 χώρες, στην Τουρκία κάπου στο 1,80 ή και παραπάνω. Οπότε κάνεις και το μάγκα εκεί και βάζεις και καμία 98 οκτάνια αν τη βρείς! Οι πιο πολλές ήταν 92.
Οι άνθρωποι γενικά φιλικοί και πάντα με ενδιαφέρον για τις μηχανές! Πιο άνετα ένιωσα Αρμενία και Γεωργία. Στο Αζερμπαϊτζάν βέβαια ταξίδευα σαν κάτι βασιλιάδες σε άλογο, όλο να χαιρετάω με το αριστερό χέρι όλο το λαό που χαιρετούσε παντού στα χωριά!
Η μηχανή κανένα πρόβλημα, την αλυσίδα λίπαινα αρκετά γιατί είναι στα τελευταία της, και στην Αλεξανδρούπολη την πήγα για σφίξιμο σε ένα συνεργείο με μηχανάκια (ευχαριστώ κιόλας!)
Οι εικόνες όπως πάντα από τα ταξίδια πολλές, οι άνθρωποι και οι στιγμές μένουν στο μυαλό!
Καλαμάτα- Τουρκία- Γεωργία- Αζερμπαϊτζάν -Αρμενία- Τουρκία με το F800GS. 12 ημέρες - 8542 χλμ (πρώτη μέρα 1402 χλμ, μέχρι το Izmit της Τουρκίας- Προσοχή!! Δεν συνίσταται με την εργοστασιακή σέλα του 800!)
Έβαλα μερικές φωτογραφίες στο βιντεάκι που ακολουθεί.
Γενικές παρατηρήσεις:
Η Γεωργία φανταστικά βουνά, μοναδικά τοπία και διαδρομές. Αξίζει ένα ταξίδι εκεί μόνο σε μονοπάτια και χώμα.
Η Αρμενία μεγάλο πλούτο από χριστιανικά μνημεία, μοναστήρια και κατά τη γνώμη μου την πιο ενδιαφέρουσα πρωτεύουσα, με σοβαρή σοβιετική αρχιτεκτονική και αέρα αρχοντιάς.
Το Αζερμπαϊτζάν τρομερές αντιθέσεις ανάμεσα στην πρωτεύουσα (χλιδή και νεόπλουτοι πετρελαιάδες) και στα κάρα και τις λάσπες των ορεινών περιοχών.
Ευχάριστη έκπληξη τα πανέμορφα βουνά της ΒΑ Τουρκίας (Ardahan και γύρω), και η ωραία βόλτα βέβαια παράλληλα με τη Μαύρη Θάλασσα. Πήγα και Σουμελά με την ευκαιρία.
Διαδικαστικά: η μόνη χώρα που θέλει βίζα είναι το Αζερμπαϊτζάν, το site της πρεσβείας στην Αθήνα τα λέει όλα αναλυτικά, έκανε περίπου 2 εβδομάδες να βγει.
Πράσινη κάρτα στην Τουρκία, στο Αζερμπαϊτζάν υποχρεωτικά ασφάλεια στα σύνορα (€10), στην Αρμενία έκανα μία προαιρετικά (€23), στη Γεωργία δεν ασχολήθηκε κανείς με την ασφάλεια. Δίπλωμα όλοι το ελληνικό.
Α, και πολλές σφραγίδες στο διαβατήριο. Στην Αρμενία μπαίνεις μόνο από τη Γεωργία και θέλει λίγο μπες-βγες.
Ύπνο σε ξενοδοχεία που έκλεινα την προηγούμενη (booking.com- όλα σχεδόν είχαν wifi) ή έβρισκα επιτόπου. Από 10 μέχρι 35 ευρώ- αξιοπρεπή για έναν ύπνο, μπάνιο και πολλά με πρωινό. Βενζίνη 0,85 - 1,00 στις 3 χώρες, στην Τουρκία κάπου στο 1,80 ή και παραπάνω. Οπότε κάνεις και το μάγκα εκεί και βάζεις και καμία 98 οκτάνια αν τη βρείς! Οι πιο πολλές ήταν 92.
Οι άνθρωποι γενικά φιλικοί και πάντα με ενδιαφέρον για τις μηχανές! Πιο άνετα ένιωσα Αρμενία και Γεωργία. Στο Αζερμπαϊτζάν βέβαια ταξίδευα σαν κάτι βασιλιάδες σε άλογο, όλο να χαιρετάω με το αριστερό χέρι όλο το λαό που χαιρετούσε παντού στα χωριά!
Η μηχανή κανένα πρόβλημα, την αλυσίδα λίπαινα αρκετά γιατί είναι στα τελευταία της, και στην Αλεξανδρούπολη την πήγα για σφίξιμο σε ένα συνεργείο με μηχανάκια (ευχαριστώ κιόλας!)
Οι εικόνες όπως πάντα από τα ταξίδια πολλές, οι άνθρωποι και οι στιγμές μένουν στο μυαλό!
