Διάβασα και τα δυο θέματα με πρωταγωνιστή την BMW. Προσωπικά δε αντιλήφθηκα πουθενά haters, τουλάχιστον όχι σε βαθμό μεγαλύτερο από τους Honda haters. Για την ακρίβεια δεν διαπιστώνω haters αλλά μάλλον υποστηρικτές ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ οι οποίοι δημιουργούν την εντύπωση ότι γύρω τους έχουν haters. Δεν καταλαβαίνω την τόση ανάγκη υπεράσπισης προς μια εταιρεία και την δικαιολόγηση των τόσων αστοχιών της. Επιπλέον μου κάνει εντύπωση -εν έτη 2024- η ανάγκη για συγκρίσεις. Αυτά ήταν λογικό να υπάρχουν κάποτε όταν υπήρχε πολύ έδαφος και πολύς χώρος για πολύ λίγες επιλογές. Σήμερα ο καθένας μπορεί να βρει ότι του ταιριάζει. Δεν έχει πλέον να κάνει με το τι ήταν ή τι είναι καλύτερο αλλά με το ποιες είναι οι ανάγκες του καθενός από εμάς ή ακόμη πιο σωστά πως νομίζει ο καθένας από εμάς ότι καλύπτονται καλύτερα οι ανάγκες του. Αυτό δεν τα κάνει ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα. Τα κάνει διαφορετικές επιλογές για διαφορετικούς ανθρώπους. Και πλέον κανένας δεν μπορεί να υπερασπιστεί ότι το δικό του είναι καλύτερο από του αλλουνού ακόμη και αν έχει σκάσει 30 χιλιάρικα γιατί απλά είναι πολύ πιθανό να μην καλύπτονται οι ανάγκες του άλλου ή και να υπερκαλύπτονται -χωρίς λόγο- οι ανάγκες του, οπότε, γιατί;
Αυτό που γράφει ο Γιάννης
amyroukai -αρκετά συχνά νομίζω- ότι η μια εταιρεία κάνει ανακλήσεις και την κατηγορούν (και καλά) η άλλη δεν κάνει ανακλήσεις και τα κάνει όλα α-βα-βα και βγαίνει στον αφρό (και καλά) κατά τη γνώμη μου δεν ισχύει. Έχουμε πολλά παραδείγματα όπου τελικά φαίνεται ότι όλες οι εταιρείες κάνουν ανακλήσεις και όλες κάνουν ενίοτε α-βα-βα, αναλόγως τι ορίζει το οικονομικό συμφέρον τους αλλά και οι συνέπειες που μπορεί να φέρει το κάθε τι στο brand name και στις μελλοντικές πωλήσεις. Θεωρώ πως δε θα προσφέρει επιπλέον γνώση το να κάτσουμε να αραδιάζουμε παραδείγματα για κάθε εταιρεία όποια και αν είναι αυτή. Καλώς ή κακώς (μάλλον κακώς) όλα ορίζονται από golden boys που επιδεικνύονται στα "μεγάλα" αφεντικά καταθέτοντας ιδέες για μεγάλα κέρδη ή μικρές ζημίες... χωρίς κανένα μα κανένα πραγματικό πάθος για το αντικείμενο κατασκευής που είναι ο πρωταγωνιστής. Κάποιος μηχανικός, κάποιος σχεδιαστής μπορεί να έχει μια στάλα πάθος για το δημιούργημα του αλλά στο τέλος την έγκριση θα τη δώσει κάποιος χαρτογιακάς που συμβουλεύεται το λογιστήριο και "εσύ" (τρίτο πρόσωπο) θα φας στη μάπα την διαφημιστική ταινιούλα που σου πλάσαρε το τμήμα μάρκετινγκ. Κάτι "τέτοιοι" χαρτογιακάδες στη Yamaha εδώ στην Ελλάδα έχουν γαμήσει κάθε παλιά πολιτική της αντιπροσωπείας και την έχουν κάνει ένα χάλι. Άλλη συζήτηση, το αφήνω...
Υπήρξα τζαπανόφιλος και συνεχίζω να είμαι, ευτυχώς όμως δεν υπήρξα ποτέ φανατικός και ακόμη πιο ευτυχώς το ότι είμαι τζαπανόφιλος δεν ορίζεται από το ότι είμαι οποιασδήποτε μορφής hater της BMW ή όποιας άλλης Ευρωπαϊκής εταιρείας αλλά γιατί κατά περίπτωση ξέρω τι ταιριάζει στο προφίλ μου. Που σημαίνει πως ενίοτε μπορεί να ταιριάζει και κάποια Ευρωπαϊκή κατασκευή. Συνεχίζουν να έχουν σημασία για εμένα κάποια πράγματα που δεν συμβαδίζουν με την εποχή. Το έχω αποδεχθεί καθώς οι εποχές αλλάζουν και μερικές φορές θέλουμε να επιτρέπουμε να μας προσπερνούν. Για αυτό το λόγο έχω δυο μηχανές η μία με τεχνολογία 2008 και η άλλη με τεχνολογία 2012 και νιώθω να με καλύπτουν στο 100% σε αντίθεση με πολλές σύγχρονες που ακόμη και στις καλύτερες περιπτώσεις σκόνταφτα τελικά σε ένα "αλλά...". Κι έτσι καταλήγω να παίρνω τόνους χαράς από αυτά που έχω χωρίς να νιώθω την ανάγκη να τα αντικαταστήσω. Αλλά όπως είπα, αυτά ισχύουν μόνο για εμένα και όχι για τον διπλανό μου.
Τις ανακλήσεις και τα προβλήματα τα αναφέρουμε για να τα καταγράψουμε και να ξέρουμε τι μας γίνεται. Λύθηκαν; Πως λύθηκαν; Μας ικανοποιεί αυτό; Πόσες και ποιες ανακλήσεις έγιναν μέσα σε 10 χρόνια πχ; Όταν θα πάμε να τα πάρουμε μεταχειρισμένα, έγιναν αυτά που έπρεπε; κλπ κλπ
Παρόλα αυτά, θα δει κάποιος πολλά χαιρέκακα σχόλια όπως "στο δικό μας σπίτι δε συμβαίνουν αυτά". Μπορώ να τα δεχθώ μόνο στο πλαίσιο της φιλικής καζούρας, όπως θα ήταν στα αθλητικά όταν θα έχανε η ομάδα μου ένα ματς. Αν το δω σοβαρά θα πάει αλλού η κουβέντα και θα πρέπει να γίνω συνήγορος της BMW στην προκειμένη περίπτωση και προσπαθώ να το αποφύγω.
Αν είχαν όλοι οι χρήστες μηχανών, από όλες της μάρκες καλή γνώση της μηχανής τους και ήταν πραγματικά ειλικρινείς χωρίς να φοβούνται να συγκρουστούν όπου χρειαστεί με την επιλογή της μοτοσυκλέτας τους, θα ήταν τα πράγματα καλύτερα για όλους μας. Θα ήμασταν όλοι καλύτερα ενημερωμένοι καταναλωτές που δεν μπορεί να τους κοροϊδέψει κανείς, γιατί σήμερα έχεις Honda, αύριο Yamaha, και μεθαύριο KTM κοκ. Θα ήξερες από τους προηγούμενους κατόχους πραγματικά reviews κι όχι οπαδικά λες και είναι σπονσοραρισμένα βιντεο στο Youtube.
Ξεχνάνε πολλοί ότι οι περισσότεροι BMWακηδες είχαμε κι άλλα μηχανάκια πριν. Δεν ήταν όλα ρόδινα όταν είχα γιαπωνέζικα στην κατοχή μου λόγου χάριν! Αν τα αναφέρω σαν μοντέλα στην πιάτσα, ο μύθος θέλει να είναι ένα κι ένα όλα τους, δοκιμασμένα, αξιόπιστα, εγγύηση, θρύλοι κλπ κλπ. Αν γίνουμε ειλικρινείς, και αντλίες λαδιού καταρέυσανε χωρίς λόγο που μου δώσαν τον κινητήρα στη μασχάλη, και φρένα δε λειτουργούσαν σωστά που η αντιπροσωπεία δεν είχε λύση, και στα 45.000χλμ ο κινητήρας ήθελε γενική ανακατασκευή γιατί έκαιγε πιο πολύ λάδι από βενζίνη, και με ηλεκτρολογικά δε βγάζαμε άκρη και πήγαινε η μηχανή σα να είχε νερό στο καύσιμο και ένα σωρό άλλα, κι όλα αυτά από διαφορετικούς κατασκευαστές κάθε φορά για να μην πει κανεις μια μόνο εταιρία που μπορεί να χολαίνει κάπου. Πάντως BMW δεν ήταν. Για ανακλήσεις τότε, ούτε λόγος να γίνεται.
Γι αυτό λέω ότι λάθη κι αστοχίες γίνονται παντού. Το θέμα είναι μετά τι γίνεται.
Φιλικά θα πω μόνο σε όλους τους φίλους γιαπωνεζόφιλους και δη της Honda, αν θέλετε να βάλετε κάποιον μπροστάρη σε αξιοπιστία από τους γιαπωνεζους, πετάξτε τη Honda από μπροστά και βάλτε τη Susuki. Είχα τα λιγότερα προβλήματα και αυτά ήταν μικρής σημασίας.
Εγώ πάντως αγαπάω και Ιαπωνία γιατί αγαπάω τις μηχανές που θα μου κάνουν κλικ από όπου κι αν έρχονται.
Όπως καταλαβαίνεις, θα συμφωνήσω μαζί σου στο δεύτερο κομμάτι του κειμένου σου, αλλά όχι στο ότι δεν υπάρχουν haters.